Haga Ziekenhuis September 2018

HagaZorgt Zomer 2018

Neem mee!

Orville Small (46) is anesthesiemedewerker en professioneel danser. Door een scheur in zijn meniscus kwam hij zélf op de operatietafel terecht.

Henk (70) vond zijn heupoperatie “een feestje!” Hij staat nu weer zonder pijn in zijn bloemenkraam.

Lees ook JKZZorgt vanaf pagina 13

HagaZorgt

Verder in dit nummer Screening op kwetsbaarheid betekent zorg op maat

07

WAAR VINDT U ONS?

Familie voert actie voor dialyseafdeling

08

Locatie Leyweg

Dankzij draadloos CTG meer bewegingsvrijheid bij bevalling

16

Kleurplaat

19

JKZ-verpleegkundige Simone reanimeerde haar handbalcoach

20

Eelco Dykstra speelt weer cello na ingreep in Hand & Polscentrum

24

Ex-leukemiepatiënt bedankt ziekenhuis met dansoptreden

27

Loes Beumer werkte 40 jaar als diëtist. In die tijd is er veel veranderd!

28

Puzzel mee

30

Els Borst-Eilersplein 275 • 2545 AA Den Haag

& (070) 210 0000 v HTM RandstadRail-tram 4, HTM tram 6, HTM bus 21, 23 en 26, Connexxion bus 31, 35, 36, 37 Locatie Leyweg - Spoedplein Charlotte Jacobslaan 10 • 2545 AB Den Haag

& (070) 210 0000 v HTM RandstadRail-tram 4, HTM tram 6, HTM bus 21, 23 en 26, Connexxion bus 31, 35, 36, 37 Locatie Sportlaan Sportlaan 600 • 2566 MJ Den Haag

& (070) 210 0000 v HTM tram 12, HTM bus 24 Juliana Kinderziekenhuis Els Borst-Eilersplein 275 • 2545 AA Den Haag

& (070) 210 0000 v HTM RandstadRail-tram 4, HTM tram 6,

Henk Noordzij (70): “Ik sta weer zonder pijn in mijn kraam”

10

HTM bus 21, 23 en 26, Connexxion bus 31, 35, 36, 37 Zorgplein Westland Zandeveltplein 3 • 2692 AH ’s-Gravenzande

& (0174) 417 227 v Connexxion bus 31, 35

De special JKZZorgt vindt u vanaf pagina 13

14

08 COLOFON HagaZorgt

is een magazine voor patiënten, bezoekers en relaties van het HagaZiekenhuis.

Tekst en productie: Afdeling Communicatie

20

Fotografie: Studio Oostrum en afdeling Communicatie

Bladmanagement: Digna Schoonen T 06 442 099 10

Vormgeving/opmaak: Hannique de Jong T 06 194 760 24

Uitgeverij: BC Uitgevers bv Postbus 416 8600 AK Sneek T 0515 429 429

Advertentieverkoop: Digna Schoonen T 06 442 099 10

Druk: Scholma Druk, Bedum

Barbara Verschoor T 06 455 766 70

03

HagaZorgt

Anesthesiemedewerker filmt eigen operatie

Orville Small (46) heeft twee grote passies in zijn leven: zijn werk als anesthesiemedewerker en zijn carrière als professioneel danser. In februari 2018 kwamen ze samen toen hij zélf op de OK-tafel belandde voor een meniscusoperatie.

Om anderen te laten zien hoe belangrijk het is om goed voor je lichaam te zorgen, filmde hij de operatie.

Anesthesiemedewerker filmt eigen operatie

“Ik dacht: even wat rust nemen, dan gaat het wel weg”

HagaZorgt

04

“Iedereen denkt altijd dat dansers gezond zijn, maar dat hangt erg af van de school van dansen.

Ik ben een streetdancer en heb het vak in de praktijk geleerd. En dan leer je dus door blessures.

Maar ik wilde ook laten zien dat je door een goede voorbereiding snel kunt revalideren. Ik heb niet eens krukken hoeven te gebruiken”, vertelt de Canadees.

einde van de dag wilden ze me daar al bijna een baan aanbieden.”

Inburgeringsexamen Maar eerst moet Orville het NT2-examen (inburgeringsexamen Nederlands) halen. In 2007 lukt hem dat. Via-via komt hij aan een baan in het HagaZiekenhuis. Na een half jaar inwerken, mag hij blijven als anesthesiemedewerker. “Ik werk hier drie dagen in de week, soms wat meer. En in mijn vrije tijd dans ik.

Nog steeds salsa, maar ook experimentele dans en krumping, een dansstijl die oorspronkelijk uit de getto’s van Los Angeles komt. Ik heb inmiddels mijn eigen bedrijf en mijn eigen crew. Ik geef over de hele wereld les en doe choreografieën voor evenementen en tv-shows.”

Wereldkampioen salsa Het verhaal van Orville start aan het begin van dit millennium. Hij werkt in zijn geboorteland Canada als respiratory care practitioner (een soort anesthesiemedewerker) als hij per toeval in aanraking komt met salsadansen. Hij blijkt een natuurtalent: zonder echt les te nemen wordt hij in 2004 wereldkampioen salsa in Los Angeles.

Als snel daarna reist hij de hele wereld over om salsales te geven.

In juni 2017 gaat het echter mis als hij na een wedstrijd iets pijnlijks in zijn knie voelt. “Ik dacht: even wat rust nemen, dan gaat het wel weg. Maar de volgende dag voelde het nog steeds niet goed. Ik moest zelfs mijn dansen aanpassen om mijn knie te ontzien en op een gegeven moment kreeg ik ook pijn als ik gewoon liep.” Hij blijkt een complexe scheur in zijn meniscus te hebben. Op 23 februari 2018 ondergaat hij een meniscusoperatie, hier in het HagaZiekenhuis.

Uiteindelijk blijkt dit niet te combineren met zijn ziekenhuisbaan. “Ik moest kiezen en koos voor het dansen”, vertelt de innemende Orville in een mengelmoes van Nederlands en Engels. “Ik verhuisde naar Den Haag, omdat ik hier ooit mijn allereerste show had gehouden. Ik gaf doordeweeks les in heel Nederland en in het weekend reisde ik de wereld over om shows te doen.”

Controleverlies Dat was een pittige ervaring, erkent Orville. “Ik kreeg een ruggenprik. Daar heb ik er al duizenden van meegemaakt. Normaal stel ik altijd de patiënten gerust, maar nu raakte ik bijna zelf in paniek. Oh my God, I can’t move my legs! dacht ik. Om vervolgens tegen mijzelf te zeggen dat ik rustig moest worden, hahaha. Dat totale controleverlies op die operatietafel was echt bizar. Ik heb normaal altijd al veel respect voor patiënten, maar nu nog tien keer meer!”

Orville Small: “Normaal stel ik altijd de patiënten gerust, maar nu raakte ik bijna zelf in paniek” Dat lijkt een leuke levensstijl, maar hij mist zijn werk in de anesthesie. In Nederland zijn er echter geen respiratory care practitioners en Orville beheerst ook het Nederlands onvoldoende.

Maar dan hoort hij toevallig een leerling praten over haar werk als anesthesiemedewerker.

“Ik dacht: hey, dit is iets wat ik ken! Zij deed ongeveer hetzelfde als wat ik in Canada deed.

Ze vroeg of ik een dag wilde meelopen in Reinier de Graaf. Dat heb ik gedaan. Aan het

Bekijk het filmpje van Orvilles operatie:

“Dat totale controleverlies op die operatietafel was echt bizar” 05

HagaZorgt

HagaZorgt

04

Screening op kwetsbaarheid

De 79-jarige Theo van Haastrecht heeft hartproblemen. Een dotteringreep zou hem kunnen helpen, maar zo’n operatie is ingrijpend. Om Theo van Haastrecht te helpen de beste beslissing te nemen, wordt in het HagaZiekenhuis niet alleen naar de ziekte, maar ook naar de persoon zélf gekeken. Theo’s arts bespreekt aan de hand van individuele vragen en onderzoeken de kans op complicaties, de weg naar herstel en hij vertelt hoe de operatie mogelijk invloed heeft op zijn toekomst.

Screening op kwetsbaarheid

Oudere patiënt houdt zelf de regie Screening op kwetsbaarheid is nodig Een groot deel van de 70-plussers is zeer vitaal en nog actief. Bij hen is meestal geen aanpassing van een behandeling nodig. Een ander deel, de kwetsbare ouderen, kampt met geheugenstoornissen, verminderde mobiliteit of eenzaamheid. Deze laatste groep heeft meer kans op bijwerkingen en complicaties als gevolg van behandelingen. Als een patiënt kwetsbaar is, volgt nader onderzoek om vast te stellen wat dat voor gevolgen heeft voor

In een interview met het NOS Journaal geeft de heer Van Haastrecht aan hoe hij deze persoonlijke aanpak heeft ervaren: “Ik vond het heel prettig dat alles zo uitgebreid en zorgvuldig met mij is besproken. De vragen gingen onder andere over mijn medicatie, zelfstandigheid en wat voor mij belangrijk is in het leven. De arts heeft mij ook heel goed alle voors en tegens van de dotteringreep uitgelegd. Zo heb ik mijn uiteindelijke besluit - ik wil de ingreep wel ondergaan - veel beter kunnen nemen.”

“De kwaliteit van leven is belangrijk en heel individueel bepaald”

een behandeling. De wensen van de patiënt spelen hier uiteraard een grote rol in.

Patiënten willen graag weten of de behandeling gevolgen heeft voor bijvoorbeeld hun zelfstandigheid of geheugen. Met name de kwaliteit van leven is belangrijk en heel individueel bepaald. Voor de ene patiënt kan dit betekenen dat hij na uitgebreide voorlichting besluit om van een behandeling af te zien. Voor een andere patiënt kan het betekenen dat hij dezelfde ingreep juist wél wil ondergaan omdat er winst te verwachten valt. Het gaat dus echt om zorg op maat, waarover de oudere zelf de regie heeft.

07

HagaZorgt

Actie voor dialyseafdeling HagaZiekenhuis

Ze deden het vooral sĂĄmen, benadrukt Wilma Voskamp. Zij, haar kinderen Joost en Inge van der Wijden, hun partners Carien Bui en Sijmen Draak ĂŠn Cariens broer Jimmy, hebben dit voorjaar wekenlang actie gevoerd voor de Nierstichting en de afdeling Dialyse van het HagaZiekenhuis. Dit ter nagedachtenis aan hun pater familias Henk van der Wijden, die op 6 mei 2017 na een niertransplantatie op 54-jarige leeftijd overleed.

Familie voert actie voor dialyseafdeling HagaZiekenhuis Familie Voskamp/Van der Wijden zamelde met haar actie e 1573 in voor vier dialysefietsen

HagaZorgt

08

Wilma heeft vele tientallen zelfgebakken appeltaarten verkocht, Joost heeft een loterij georganiseerd en alle zes liepen ze op 22 april de twaalf kilometer Mud Masters Obstacle Run in Haarlemmermeer. “Wij wilden een zware fysieke prestatie leveren, net zoals veel nierpatiënten dat dagelijks moeten doen”, licht Wilma toe. Met het geld dat de familie bijeenbracht, doneerde ze vier dialysefietsen aan het HagaZiekenhuis. Deze fietsen, die worden vastgemaakt aan de stoel waarop de patiënt dialyseert, leveren talloze gezondheidsvoordelen op. De resterende opbrengst van hun inspanningen is naar de Nierstichting gegaan.

al veel te slecht.” Henk leed aan PSC (primaire scleroserende cholangitis), een zeldzame ziekte waarbij de galwegen binnen en buiten de lever ontstoken zijn. Als gevolg hiervan had hij in 1996 een levertransplantatie ondergaan. “Met deze lever heeft hij achttien jaar goed kunnen leven.

Maar in 2014 kreeg Henk allerlei klachten en bleek zijn nierfunctie hard achteruit te zijn gegaan.

In juni 2015 moest hij gaan dialyseren in het HagaZiekenhuis en tegelijk startten we een traject voor een donornier. Mijn zus zou via een cross-overtraject een nier aan Henk doneren.”

Heel erg ziek Door een opeenvolging van problemen en tegenslagen zou Henk uiteindelijk bijna twee jaar moeten dialyseren. Wilma: “Die dialyseperiode was ontzettend belastend; Henk vond het verschrikkelijk. Het dialyseren kostte enorm veel tijd, Henk had een dieet en een vochtbeperking en zijn conditie ging hard achteruit. Hij was gewoon heel erg ziek.”

Pas op 21 april 2017 vond de niertransplantatie in een ander ziekenhuis plaats. Zoon Joost vertelt: “Mijn vader had zelf het gevoel dat de kans groot was dat de transplantatie niet zou slagen.” Wilma: “Hij was zich bewust van het feit dat het niet zou kunnen aanslaan.”

Haar man Henk heeft zelf niet op een dialysefiets gezeten, vertelt Wilma. “Henk was sportief, maar toen hij moest gaan dialyseren, was zijn conditie

Henk overleed vijftien dagen na de transplantatie aan de gevolgen van een bacteriële infectie in zijn bloedbaan. Wilma: “De tijd rondom de transplantatie was een hectische periode waarin niet alles ging zoals het had moeten gaan. Dit heeft invloed gehad op de verwerking van Henks overlijden. Maar nu hebben wij als familie gedacht: we gaan het positief omdraaien. We gaan aandacht vragen voor donatie en voor de Nierstichting. ” € 1573 voor vier dialysefietsen In mei heeft de familie een cheque van 1573 euro voor de dialysefietsen overhandigd aan unithoofd Patricia Zuidmeer van de afdeling Dialyse van het HagaZiekenhuis. De sfeer en de bejegening op deze afdeling heeft de familie als “heel erg prettig” ervaren. Patricia Zuidmeer: “Wij zijn erg blij met de nieuwe trappers; meerdere patiënten kunnen nu gelijktijdig fietsen en hoeven niet meer op elkaar te wachten. Fietsen tijdens de dialyse is goed voor de doorbloeding van de bloedvaten en kan kramp voorkomen tijdens de dialyse.

En natuurlijk is het ook gewoon goed om te bewegen! We willen de familie Van der Wijden/ Voskamp dan ook van harte bedanken voor deze gulle donatie.”

09

HagaZorgt

Dolblij met heupoperatie

Orthopediepatiënten van het HagaZiekenhuis zijn over het algemeen zeer tevreden over hun behandeling. Henk Noordzij (70) spant hierbij wel de kroon: hij noemt het krijgen van een nieuwe heup een feestje!

Henk Noordzij (70) dolblij met heupoperatie

Supersnel hersteld dankzij speciale operatietechniek Zijn verhaal begint acht jaar geleden. Toen kreeg Henk Noordzij een nieuwe rechterheup in een ander ziekenhuis. Dat viel hem niet mee: “Ik heb drie weken met krukken gelopen en héél veel pijn gehad. Wekenlang kon ik de trap niet op.

Bovendien moest ik drie weken op mijn rug slapen met een stok tussen mijn benen. Daar word je kinds van hoor.”

op de uitslaapkamer. Ik schijn daar overigens van alles te hebben geroepen. Weet ik niks meer van.

Toen gaf de verpleegkundige me maar een ijsje.

Op de verpleegafdeling was iedereen heel aardig.

Dokter Langeveld vertelde me dat alles goed was gegaan en dat ik gelijk had. ‘Uw heup was inderdaad helemaal versleten’, zei hij tegen me.

Door de slijtage was mijn linkerbeen ook wat korter geworden dan mijn rechter. Tijdens de operatie zijn mijn benen weer even lang gemaakt.

Ik heb hem een mooie bos bloemen beloofd.”

Toen ook zijn linkerheup aan vervanging toe was, hoopte hij op een prettigere ervaring. Uiteindelijk kwam hij bij de afdeling Orthopedie van het HagaZiekenhuis terecht. Hier zijn ze gespecialiseerd in het plaatsen van heupprotheses via de zogenaamde ‘voorste benadering’. Hierbij wordt de heup via de voorzijde van het gewricht geopend in plaats van de achterzijde. Dit levert minder schade aan de spieren op en veroorzaakt minder pijn.

Mooi genezen Na één nacht in het ziekenhuis mocht Henk alweer naar huis. Maar eerst moest hij aan de fysiotherapeut laten zien dat hij weer trappen kon lopen. “Ik kreeg krukken mee voor het lopen.

Volgens de dokter zou ik die nog veertien dagen nodig hebben. Maar ik heb ze thuis vrijwel niet meer gebruikt. De tweede dag na de operatie kon ik al zonder krukken de trap op. En de pijn viel ook reuze mee; eigenlijk had ik alleen ’s nachts wat pijn aan de wond. Elf dagen na de operatie ben ik weer een stukje gaan wandelen en morgen gaan de hechtingen eruit. De wond is mooi genezen en ik heb geen beperkingen of pijn meer. Wat mij betreft verdient iedereen hier een heel grote pluim!”

Lachen met de anesthesist “Ik kon met mijn versleten linkerheup niet meer dan vijftig meter lopen. Schoenen vastmaken was onmogelijk. Dokter Aernout Langeveld regelde dat ik snel terechtkon voor een nieuwe heup. En die vervanging ging helemaal top! Ik heb de hele aanloop en de operatie als erg geruststellend ervaren. Ik werd heel gastvrij ontvangen, iedereen was even aardig. Er werd mij correct en netjes uitgelegd wat er ging gebeuren. In de operatiekamer stelde de anesthesist me heel erg op mijn gemak, daar heb ik zelfs nog mee gelachen. Wat dat betreft leek de operatie wel een feestje!”, lacht Henk.

Henk Noordzij kon al snel weer aan de slag in zijn bloemenkraam op de markt in Rotterdam.

In augustus en september zagen vele duizenden mensen hem op posters in de bussen, trams en abri’s van de HTM.

“Door de ruggenprik en een roesje heb ik van de operatie niet veel meegekregen. Ik werd wakker HagaZorgt

10

“Ik sta weer zonder pijn in mijn kraam”

11

HagaZorgt

Oog voor wat telt

Snel weer thuis na revalidatie in Mechropa of Nolenshaghe Revalideren met een programma dat is afgestemd op uw mogelijkheden.

Met fysio- en ergotherapie, logopedie, dieetadvisering en activiteitentherapie in combinatie met de zorg die nodig is.

Gericht op uw terugkeer naar huis.

Voor kortdurend verblijf na ziekenhuisopname zijn er op meerdere locaties eveneens mogelijkheden, ook op particuliere basis.

Revalidatie- en verpleegcentrum Mechropa Scheveningseweg 96, 2584 AC Den Haag

Informatie: www.saffiergroep.nl of bel met het servicebureau 0800 7233 437 HagaZorgt

12

Woon- en behandelcentrum Nolenshaghe Mgr. Nolenslaan 22, 2555 XK Den Haag

Vaker bevallen met eigen verloskundige in HJGC

Binnen het Haga Juliana Geboortecentrum (HJGC) raakt de zorg die de eerstelijns verloskundigenpraktijken, het Juliana Kinderziekenhuis (JKZ) en het HagaZiekenhuis bieden, steeds nauwer verweven. Hierdoor kunnen aanstaande moeders tegenwoordig vaker onder begeleiding van hun eigen verloskundige bevallen. Ook vrouwen met beperkte medische risicofactoren kunnen steeds vaker het grootste deel van hun zwangerschap door hun eigen verloskundige worden begeleid.

Samenwerking binnen HJGC biedt aanstaande moeders veel voordelen In 2017 kwamen in het JKZ en het Haga Geboortehotel bijna 3300 baby’s ter wereld. Dat aantal blijft maar groeien, zegt gynaecoloog Hanneke Feitsma: “We krijgen veel positieve reacties over de professionele opvang met veel persoonlijke aandacht, en ook over de mooie kraamsuites. Maar een veilige omgeving voor moeder en kind vinden we het allerbelangrijkste. Daarbij komen we, als dat medisch verantwoord is, zo veel mogelijk tegemoet aan de wensen van de zwangere of net bevallen vrouw.”

kijken we in hoeverre en hoelang de zwangere door de eigen verloskundige begeleid kan worden of dat de eigen verloskundige en de gynaecoloog de zwangerschap sámen begeleiden. Dat heet shared care. Vroeger werd de zwangere bij risicofactoren de gehele zwangerschap door de gynaecoloog begeleid. Dat hoeft nu lang niet altijd meer. De zwangere vrouw kan dan in haar eigen buurt naar de verloskundige blijven gaan.”

Eigen verloskundige Ook kunnen vrouwen met meconiumhoudend vruchtwater in bepaalde gevallen door de eigen verloskundige worden begeleid tijdens de bevalling.

“Vroeger werd zo’n bevalling waarbij de baby in het vruchtwater gepoept heeft, direct medisch. Dan nam een verloskundige van het ziekenhuis de bevalling over”, vertelt Hanneke.

“We doen nu met zes verloskundigenpraktijken een pilot waarbij de eigen verloskundige in zo’n Gynaecoloog geval de barende vrouw blijft Hanneke begeleiden. De aanstaande Feitsma moeder houdt dan een vertrouwd gezicht aan bed.”

Individueel geboortezorgplan Veel zwangere vrouwen die in het ziekenhuis gaan bevallen, willen bij de bevalling door hun eigen verloskundige begeleid worden. Hanneke: “Bij elke zwangere wordt in het begin van de zwangerschap een individueel geboortezorgplan gemaakt.

Wanneer er sprake is van medische risicofactoren, 13 19

JKZZorgt

Het verhaal van Jaimy en Rogier

Het Juliana Kinderziekenhuis (JKZ) speelt een grote rol in het leven van Jaimy van Kempen (27), Rogier de Winter (33) en hun zoon Tom. Jaimy en Rogier waren betrokken bij de bouw van het nieuwe JKZ en raakten daar, terwijl het nieuwe pand voor hen verrees, verliefd. Toen Jaimy zwanger werd van Tom, kozen de aanstaande ouders het JKZ ook uit als ziekenhuis voor de bevalling.

JKZ is rode draad in leven Jaimy en Rogier JKZZorgt

14

Baby Tom de Winter heeft al een heel eigen willetje: de drie maanden oude zuigeling wilde vanochtend zijn schoenen niet aan. Daarom zijn ouders Jaimy van Kempen en Rogier de Winter wat later. Maar verder gedraagt Tom zich voorbeeldig. “Het is zo’n lieve baby”, bevestigt Jaimy stralend. “Hij mekkert eigenlijk alleen als hij iets nodig heeft.”

gaten en noemden Jaimy alvast schertsend ‘mevrouw De Winter’.

Zwanger Na een jaar wordt Rogier op een ander project gezet en vertrekt hij uit de bouwkeet. “Maar ik ben toch nog een paar keer teruggekomen.

Toen hebben Jaimy en ik wél een privéafspraak gemaakt.”

Jaimy van Kempen: “We konden het goed met elkaar vinden, maar het is je werk hè, en ik was bang dat mijn gevoelens een bevlieging waren”

Vlak daarna is de relatie een feit. In mei 2017 komt Jaimy erachter dat zij zwanger is. “We wilden het heel graag, maar hadden niet verwacht dat het zó snel zou lukken.”

Beiden genieten volop van de zwangerschap.

Al snel is duidelijk dat de bevalling in het JKZ/ Haga Juliana Geboortcentrum (HJGC) zal gaan plaatsvinden. Rogier: “Het is een nieuw ziekenhuis waarvan we samen aan de wieg hebben gestaan. Daarnaast wisten we ook van het Geboortehotel, dat leek ons een prettige plek om de eerste dagen na de bevalling door te brengen.”

“Hij zou alleen wat meer mogen slapen”, vult Rogier droog aan. Hij haalt Tom uit de kinderwagen om hem een flesje te geven. Dat vindt Tom zichtbaar een goed idee.

Twee toppers Op 22 februari 2018 wordt Tom om 21.10 uur in het HJGC geboren. “Onze gynaecologe Sabine en verloskundige Leonie zijn twee toppers.

Ze hebben mij er goed doorheen geloodst”, zegt Jaimy dankbaar. “Rogier heeft de navelstreng doorgeknipt en een kinderarts is ook nog even komen kijken. ’s Nachts zijn we direct naar het Geboortehotel op de derde verdieping gegaan. Daar werden we ook echt superlief opgevangen.”

Klik Tom is met recht een JKZ-baby. Zijn verhaal begint eind 2013, als moeder Jaimy projectsecretaresse wordt in de keet die naast het HagaZiekenhuis staat. Daar wordt de nieuwbouw van het JKZ voorbereid, onder meer door werkvoorbereider Rogier. “Ik werk bij Boele en Van Eesteren, een dochter van het bouwconcern waarmee het HagaZiekenhuis zijn nieuwbouw heeft gerealiseerd”, licht Rogier toe. “Mijn taak was de aansluiting van de nieuwbouw op de al bestaande gebouwen. Ik deed mijn werk grotendeels in de bouwkeet waar Jaimy secretaresse was.”

Met Tom gaat het heel goed. Het is een blije, knuffelige baby. “We genieten gewoon enorm van hem”, besluit Jaimy tevreden. “Ik vind het nog steeds heel bijzonder om samen een kind te hebben.”

“Er was direct een klik tussen ons,” vertelt Jaimy, “we konden het goed met elkaar vinden. We hadden veel teamuitjes in die tijd en die organiseerden Rogier en ik samen. Maar het is je werk hè, en ik was bang dat mijn gevoelens een bevlieging waren.”

De naaste collega’s hadden de klik echter al snel in de

Tom ligt inmiddels lekker tegen de schouder van Rogier te slapen.

“Ik vind het nog steeds heel bijzonder om samen een kind te hebben” 15 19

JKZZorgt

Draadloos CTG

De afdeling Verloskunde van het HagaZiekenhuis in Den Haag heeft als eerste ziekenhuis in de regio drie draadloze CTG-apparaten (cardiotocografie) in gebruik genomen. Via een band om de buik worden de hartslag van moeder en kind en de weeënactiviteit draadloos geregistreerd. Vrouwen hebben hierdoor meer bewegingsvrijheid tijdens de bevalling.

Draadloos CTG: meer bewegingsvrijheid bij medische bevalling Gynaecoloog Hanneke Feitsma: “In het Haga Juliana Geboortecentrum hoorden we steeds vaker de wens van vrouwen met een medische indicatie om zich tijdens de bevalling vrijer te kunnen bewegen. Met de nieuwe apparaten is dit mogelijk, terwijl de veiligheid gewaarborgd blijft door de continue monitoring. Daarmee is de komst van het draadloze CTG echt een geweldige vooruitgang.”

Klinisch verloskundige Maaike van Rijn sluit het draadloze CTG aan bij patiënte Wilenda CastilloMolenaar

an Foto: Jacques Zorgm

Meer ontspannen bevalling Het CTG kan gebruikt worden tijdens de hele bevalling. Vrouwen hebben tijdens de ontsluitingsfase meer bewegingsvrijheid omdat zij niet meer met snoertjes vastzitten aan een CTG-apparaat naast het bed. Dat heeft veel voordelen, zegt klinisch verloskundige Maaike van Rijn: “Meer bewegingsvrijheid kan bijdragen aan een vlottere ontsluitingsduur, waardoor minder medisch ingrijpen nodig is. Daarnaast zijn de CTG-apparaten waterdicht, zodat douchen of bevallen in bad nu ook voor deze doelgroep tot de mogelijkheden behoort. Verder kan makkelijker gebaard worden in verschillende houdingen, bijvoorbeeld op een baarkruk.

Al deze voordelen van het draadloos CTG zorgen voor een ontlasting van pijn en kunnen bijdragen aan een meer ontspannen bevalling.”

Medische indicatie Er is sprake van een medische indicatie als moeder of kind een verhoogd risico heeft tijdens de bevalling. De bevalling vindt dan in het ziekenhuis plaats onder de verantwoordelijkheid van een gynaecoloog of klinisch verloskundige.

“Met de introductie van het draadloze CTG is het verschil tussen de bevalling van een vrouw die met de eigen verloskundige bevalt en een vrouw met risicofactoren die in het ziekenhuis bij de gynaecoloog moet bevallen, veel kleiner geworden”, aldus Maaike.

“Douchen of bevallen in bad kan nu ook bij medische indicatie” JKZZorgt

16

Sponsortocht voor JKZ

Ruim 60.000 euro reden de 210 fietsers vrijdag 1 juli 2018 bij elkaar tijdens de 155 kilometer lange sponsortocht Den Haag - Texel. Geld dat bestemd is voor een nieuwe buitenspeeltuin voor de kinderen van het Juliana Kinderziekenhuis. Nooit eerder fietsten de deelnemers zo veel geld bij elkaar. Het was de tiende tocht, reden om de bescheiden bestuursleden van de sponsortochtorganisatie vooraf te huldigen tot ‘Helden van het JKZ’.

Fietsers Den Haag Texel behalen recordopbrengst: 60.000 euro voor JKZ Burgemeester Pauline Krikke gaf om 9.00 uur het startschot, waarna de fietsers achter de politiemotoren door de lichtstraat van het HagaZiekenhuis vertrokken. Krikke reed op een Haga-fiets de eerste meters mee en zwaaide buiten iedereen uit. Het peloton reed samen tot de Watertoren in Scheveningen, waarna iedereen in eigen tempo de wind trotseerde richting Texel.

te halen. Daarvoor bracht hij diverse bedrijven bezoekjes om te vertellen waarvoor hij fietste en wat er met het geld zou gebeuren.

De drie bestuursleden van Den Haag - Texel werden voor al hun inspanningen benoemd tot Helden van het JKZ. Rob de Munck, André van der Zwart en Wouter van der Zee willen nooit in de schijnwerpers staan, maar waren toch geraakt. Penningmeester André: “Stiekem voelde ik mij wel vereerd met de verrassing van de huldiging.” Voorzitter Rob: “Wat Den Haag Texel zo bijzonder maakt, is het enorme saamhorigheidsgevoel en de geweldige sfeer.

We doen het met z’n allen, steunen elkaar en wachten op elkaar. Ik kijk er elk jaar weer naar uit.”

Wind-in-de-rug-gevoel De krachtige noordenwind was overigens de enige ‘tegenvaller’ die dag. Het warme weer en de goede sfeer gaven de rijders een windin-de-rug-gevoel. Veel lof was er voor Justin van Bemmel. De oud-patiënt van het JKZ volbracht als eerste handbiker de tocht. Als deelnemer wist hij ruim 2600 euro aan sponsorgelden binnen 17 19

JKZZorgt

Kort nieuws van het JKZ

Kinderen tekenen hun perfecte ziekenhuis Vliegen in een helikopter, een dolfijn in de vijver, een leuke speeltuin, bloemen op de kamer en behandeld worden als een prins(es) inclusief kroon. Als het aan de kinderen in het Juliana Kinderziekenhuis ligt, wordt het vandaag nog realiteit.

De patiëntjes lieten tijdens ‘What matters to you?’-dag op creatieve wijze zien wat een ziekenhuis voor hen perfect maakt. En laten we wel wezen: dit willen we toch allemaal?

Lekker kleuren

21 19

HagaZorgt JKZZorgt

Simone reanimeerde haar handbalcoach

Verpleegkundige Simone van der Voort, werkzaam in het Juliana Kinderziekenhuis, krijgt op 23 december 2017 een reanimatieoproep van het Burgerhulpverlenersnetwerk (BVN). Ze fietst snel naar het opgegeven adres. Haar verbijstering is groot als zij bij een wel heel bekende voordeur moet zijn …

“Ga altijd reanimeren, je kunt weinig fout doen” moet ook, want je kunt weinig fout doen.

Ook niet met zo’n AED-apparaat. Het apparaat geeft precies aan wat je moet doen. En als er beweging of hartactie is, shockt hij niet.”

Het is de voordeur van haar handbalcoach Karin Plugge. Dit kán niet, schiet door haar heen. Maar als ze Karin ziet liggen, komt ze direct in actie.

Simone: “Dat is heel heftig, als je op zo’n oproep reageert en dan een bekende ziet liggen. Twee buren waren al aan het reanimeren en Karins partner Bas had 112 nog aan de lijn. Toen kwam de politie met een AED, een draagbaar apparaat dat het hartritme weer kan herstellen. Dit heb ik aangesloten en hiermee heb ik Karin een aantal shocks gegeven. Direct daarna kwam de ambulance. De ambulancemedewerkers probeerden Karin te stabiliseren en brachten haar naar het HagaZiekenhuis.”

Karin Plugge (links) kreeg op 48-jarige leeftijd een hartstilstand.

Dankzij Simone van der Voort (rechts) en vele anderen overleefde zij

Grauw Karin (48) reageert geëmotioneerd als ze Simone hoort vertellen hoe ze haar aantrof. “Ik weet helemaal niets meer van wat er gebeurd is, dus dit verhaal heb ik van horen zeggen. Bas en ik hadden een heel rustige zaterdagochtend. Er was geen stress, niets. Ik zou gaan douchen en ging eerst nog even naar de wc. Bas was in de woonkamer en hoorde opeens een bonk. Hij trok de wc-deur open en zag mij daar helemaal grauw liggen. Hij heeft me van de wc afgehaald en direct 112 gebeld. Zij zeggen heel duidelijk wat je moet doen, zoals de voordeur openzetten voor hulptroepen. Toevallig kwam net een buurman langs die zijn hond uitliet. Normaal neemt hij altijd een andere route, maar nu liep hij langs onze voordeur. Hij had net zijn herhalingscursus reanimatie gedaan en begon mij te reanimeren. Een andere buurman waarschuwde direct zijn vrouw die mond-op-mondbeademing is gaan toepassen.

Zij waren met mij bezig toen Simone aankwam.”

Simone: “Op dat moment ga je direct handelen en heb je aan een half woord genoeg. En dat HagaZorgt

12 20

Niet aanspreekbaar Karin blijkt een hartstilstand te hebben. De ambulancebroeders vertellen de achterblijvers dat ze zich op het ergste moeten voorbereiden.

Gelukkig komt Karin nog diezelfde avond bij, maar haar kortetermijngeheugen is volledig verdwenen. Uit alle onderzoeken komt geen aanwijsbare oorzaak van haar hartstilstand.

Wel krijgt ze een shockapparaatje (ICD) met pacemaker in haar lichaam. Dat moet voorkomen dat ze weer een hartstilstand krijgt.

Het verhaal van Karin en Simone maakt duidelijk hoe belangrijk het is dat zo veel mogelijk mensen zich aanmelden voor de burgerhulpverlening. In Den Haag zijn helaas maar weinig mensen aangemeld.

Het HagaHartcentrum maakt zich al jaren sterk om meer burgerhulpverleners te werven. Deelnemers krijgen maar een paar keer per jaar een oproep en kunnen altijd direct aangeven of ze wel of niet naar de reanimatie kunnen. Simone: “Als meer mensen zich aanmelden, kunnen er veel meer levens worden gered! Dit was de eerste oproep waarop ik reageerde. En ik ben zó blij dat ik gegaan ben! Ik had er niet aan moeten denken dat ik niet was gegaan en dat ik later had gehoord dat het om Karin ging. Dat vergeef je jezelf nooit …”

Inmiddels heeft Karin het vertrouwen in haar lichaam terug: “Ik heb nu een kastje in mijn borst en een berg medicijnen, maar ik ga gewoon door. Voor de mensen die mijn hartstilstand bewust hebben meegemaakt, is het moeilijker.

Bas krijgt het beeld dat ik zo grauw was weggetrokken niet van zijn netvlies.”

Simone van der Voort: “Op dat moment ga je direct handelen en heb je aan een half woord genoeg”

Foto: Daniella van Bergen

13 21

HagaZorgt

What matters to you?

Wat vinden patiënten belangrijk?

Het zal je maar overkomen. Zomaar aangesproken worden door minister Bruins van Medische Zorg en Sport die wil weten wat je belangrijk vindt aan de zorg en wat er beter kan. Het overkwam patiënten en bezoekers tijdens de ‘What matters to you?’dag op 6 juni in het HagaZiekenhuis.

wat moet blijven. Als er minder papierwerk is, kan meer tijd aan de patiënt worden Op de afdeling besteed.” De minister was onder de Longziekten vroegen indruk tijdens zijn eerste bezoek minister Bruins en aan ons. “Het HagaZiekenhuis verpleegkundige Shenna gaat kritiek niet uit de weg en dat aan CF-patiënt Jill Oosterbaan wat haar is goed. Want van patiënten kun je verblijf aangenamer veel leren.”

In het Juliana Kinderziekenhuis lieten leden van de KinderAdviesRaad op creatieve wijze aan Bruins zien wanneer een dag in het ziekenhuis voor hen perfect is. Op de verpleegafdeling sprak hij CF-patiënt Jill Oosterbaan. Op de vraag van de minister wat zij belangrijk vindt, zegt ze: “Persoonlijke aandacht en een luisterend oor. Dat maakt mijn dag goed.”

kan maken

Maar persoonlijke aandacht geven is soms best lastig met al het verplichte papierwerk dat verpleegkundigen moeten doen. Daar had Bruins een duidelijk antwoord op: “Daar moeten we vanaf, maar daar heb ik de zorgverleners hard bij nodig. Zij weten het beste wat minder kan en

Wat elke vrouw moet weten Vrouwen wakker schudden over de misverstanden rondom vrouwenkwalen. Dat is het streven van gepensioneerd gynaecoloog Pauline Ottervanger.

Onze oud-collega was 29 jaar werkzaam in het HagaZiekenhuis. Na haar pensioen schreef ze samen met oud-gynaecoloog en vriendin Wilma Smit het boek ‘Wat elke vrouw moet weten.

Gynaecologisch handboek voor de vrouw van 0 tot 100 jaar’.

In het boek komen klachten en aandoeningen die specifiek zijn voor vrouwen aan bod.

Volgens de twee vrouwen bestaan daar nog te veel misverstanden over. Zoals dat je maar moet leren leven met overmatig vloeien.

“Je bent gek als je veertig jaar leegloopt.

Er is gewoon wat aan te doen.” Dat is ook de belangrijkste boodschap van het boek: dingen gebeuren, maar dat betekent niet dat er geen oplossing voor is. Er kan van alles aan gedaan worden.

Oud-gynaecologen Pauline Ottervanger (rechts) en Wilma Smit presenteren hun boek

23

HagaZorgt

Het verhaal van Eelco Dykstra

Jarenlang werkte Eelco Dykstra (61) als traumachirurg. Tegenwoordig bezoekt hij het ziekenhuis alleen nog als patiënt. Dankzij een ingreep in het Hand & Polscentrum van het HagaZiekenhuis kan hij na zeven jaar zijn geliefde cello weer bespelen.

“Ik ben blij dat ik mijn uitlaatklep terug heb.”

Eelco Dykstra speelt weer cello dankzij ingreep in Hand & Polscentrum

Minder kracht De schrik is groot als Eelco negen jaar geleden zijn pink en ringvinger niet goed meer kan strekken en steeds minder kracht krijgt in zijn handen. Het belemmert hem bij het bespelen van zijn cello. Artsen denken eerst aan ALS, maar onderzoek wijst uit dat Eelco lijdt aan een andere zenuwziekte: multifocale motorische neuropathie (MMN). De ziekte zorgt ervoor dat de spieren in met name zijn handen steeds zwakker worden.

Al op jonge leeftijd leert Eelco cello spelen. Hij heeft zo veel talent, dat zijn omgeving ervan overtuigd is dat hij het conservatorium moet gaan doen. Dat loopt anders: Eelco besluit om medicijnen te gaan studeren. Toch blijft de cello een belangrijke rol spelen in zijn leven. Het instrument biedt ontspanning tijdens zijn stressvolle baan als traumachirurg, maar ook in zijn latere carrière als hoogleraar crisismanagement in Washington DC. In die tijd speelt Eelco zelfs cello in de St. John’s Lutheran Church.

HagaZorgt

24 04

Kunst in het Haga

Neuroloog Paul Wirtz behandelt Eelco sinds zijn terugkeer naar Nederland. Eén keer in de twee weken ondergaat hij in het HagaZiekenhuis een behandeling die de ziekteverschijnselen vertraagt.

De ziekte is helaas niet te genezen. Toch zal Eelco nooit klagen. “Als je hoort dat je mogelijk ALS hebt, ben je dankbaar als dat je bespaard blijft. Bovendien ben ik bij deze arts in bijzonder goede handen”, zegt hij monter.

Kunst in het Haga Titel: Beer op een tonnetje Kunstenaar: Gerharda Johanna Wilhelmina (Gra) Rueb (1885-1972) Jaar: 1947 Materiaal: brons Afmetingen: lxbxh: 28 x 51 x 67 cm Te zien: het HagaZiekenhuis heeft twee exemplaren. Het ene staat in de gang bij het Spoedplein (route D0.6) en het andere (met plaquette) staat in de lichtstraat, naast de Stilteruimte.

“Dansen met zijn handen” De moeite die Eelco heeft om cello te spelen, wordt nog groter wanneer er ook de ziekte van Dupuytren (‘koetsiershanden’) bij hem wordt geconstateerd. Door een vergroeiing van het bindweefsel zijn Eelco’s vingers krom gaan staan. Gelukkig kan er iets aan worden gedaan.

In het Hand & Polscentrum verwijdert plastisch chirurg Richard Koch het bindweefsel onder de huid en langs pezen, zenuwen en slagadertjes.

Met een geweldig resultaat: na de ingreep zit er weer muziek in voor Eelco! “Je hebt goede chirurgen en je hebt chirurgen die kunnen dansen met hun handen. Richard Koch behoort duidelijk tot die laatste categorie”, prijst hij de arts. Voor de ingreep is veel kennis van anatomie nodig. “Door de bindweefselstrengen heb je weinig zicht op zenuwen en bloedvaatjes.

Als je deze per ongeluk beschadigt, zijn de gevolgen groot. Denk aan een gevoelloze vinger of pijn bij kou. Veel ervaring met soortgelijke operaties is dus erg belangrijk”, aldus Richard Koch.

Deze beelden zijn gemaakt door de Haagse beeldhouwster Gra Rueb, een van de eerste professionele beeldhouwsters in Nederland.

Het Haga heeft het eerste beeld in zijn bezit sinds oud-patiënten het aan het toenmalige ziekenhuis Zuidwal schonken. Dit was ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan in 1948, zoals te lezen staat op de bronzen plaquette.

Het tweede exemplaar heeft het Haga verworven na de sluiting van paviljoen ‘De Schelp’ in Scheveningen, een instelling voor beademingspatiënten. Gra Rueb was overigens de tante van de in 2014 overleden illustrator en striptekenaar Marnix Rueb, de geestelijk vader van stripheld Haagse Harry.

Een enorme kick De plastisch chirurg speelt zelf al jaren piano.

Tijdens de ingreep hadden de twee muziekfanaten een leuk gesprek. “Meneer Koch vroeg mij wat ik weer zou willen spelen”, zegt Eelco.

“Daar hoefde ik niet lang over na te denken: ‘Amazing Grace’!” Volgens Richard is muziek maken een van de mooiste hobby’s. “Het geeft een enorme kick als ik een muzikant zijn volledige hand- en polsfunctie terug kan geven.

Dat geldt natuurlijk ook voor topsporters. Die zien we regelmatig op het spreekuur… en later op tv, als ze in de prijzen zijn gevallen”, zegt hij lachend.

Het resultaat van de operatie overtreft al Eelco’s verwachtingen. “Voor mijn ingreep speelde ik zeven jaar lang cello met één vinger. Ik hoopte weer met twee vingers te kunnen spelen, maar dat zijn er nu zelfs drie of vier. Ik ben blij dat ik mijn uitlaatklep weer terug heb.”

25

HagaZorgt

“De kanker heeft iets van me afgenomen, maar heeft me ook iets gegeven. Ik heb een andere blik op de wereld gekregen. Dat is waardevol�

HagaZorgt

26 04

Dansvoorstelling van ex-leukemiepatiënt

Ze danste op de mooiste podia in binnen- en buitenland, maar nog nooit vond ze een dansvoorstelling zó bijzonder als het optreden dat ze in het HagaZiekenhuis gaf. Een dag nadien is Barbara d’Agostino er nog helemaal vol van. “Na afloop was iedereen muisstil en waren de artsen in tranen. Dat vond ik zó mooi.”

Danseres bedankt behandelaars met ontroerend optreden

“Dit voelt als een nieuw begin” Met haar aangrijpende performance van ‘The cold song’ van Henry Purcell en ‘Quand c’est?’ van Stromae bedankte de danseres op indrukwekkende wijze het behandelteam van de afdeling Hematologie, dat haar terzijde stond toen zij aan acute leukemie leed. “Het was fantastisch om iets terug te kunnen geven aan de afdeling. En dat ik een boodschap aan patiënten kon aanreiken: blijf dansen in je hoofd. Identificeer je niet met de ziekte; blijf jezelf. Dat kan je helpen om erdoorheen te komen. Het heeft míj geholpen”, zegt Barbara indringend.

zó veel pijn, mijn slokdarm en darmen waren vanbinnen helemaal verbrand. Ik kwam op de IC terecht en het was kantje boord. Toen ik uiteindelijk van de IC af mocht, was ik zo verzwakt dat ik niet meer kon lopen.”

Nieuw begin Na de chemotherapie ondergaat ze nog bestralingen om haar eigen, zieke beenmerg kapot te maken.

Dat is nodig om de stamceltransplantatie die haar te wachten staat, een zo groot mogelijke slagingskans te geven. In Leiden krijgt ze die transplantatie in november 2014. Die leidt haar volledige genezing in. Barbara: “Je wordt een nieuw zelf. De kanker heeft iets van me afgenomen, maar heeft me ook iets gegeven. Ik heb een andere blik op de wereld gekregen. Ik heb mijzelf en de mensen om me heen beter leren kennen dan ooit. Dat is waardevol.”

Strijd tegen leukemie Barbara danste het verhaal van haar strijd tegen de leukemie. Een strijd die in september 2013 begint als ze een rib breekt na een relatief zachte val. Met die gebroken rib danst de veelbelovende danseres – zoals dat vaak gaat in de danswereld – nog maanden door. “In het ziekenhuis konden ze niks geks vinden. Maar ik ging me langzamerhand steeds moeier en zieker voelen. Achteraf gezien waren mijn lever en milt al helemaal aangetast door de leukemie. Op een dag ergens eind mei 2014 wilde ik gaan douchen en toen merkte ik dat ik niet meer op mijn benen kon staan. Ik kreeg rode vlekjes en werd zelfs groen omdat mijn lever niet meer werkte. Toen ben ik direct opgenomen en werd de leukemie ontdekt.”

Na de loodzware tijd van ruim een jaar gaat Barbara weer trainen om haar danscarrière op te pakken. “Maar toen kreeg ik osteonecrose (afstervend botweefsel) in mijn knieën. Een bijwerking van de chemotherapie. Ik heb vier maanden op krukken moeten lopen. Dat was natuurlijk weer een onwijze klap. Gelukkig waren we er op tijd bij; mijn knieën zijn niet vervormd geraakt. Maar sindsdien voel ik wel dat ik niet meer fulltime professioneel wil dansen. Ik wil naar mijn lichaam luisteren. Pilates en het repetitorschap – het instuderen van choreografieën met andere dansers – zijn mijn nieuwe passies geworden.”

In de zes maanden daarna krijgt Barbara de zwaarst mogelijke chemokuren. Die slaan in eerste instantie ontzettend goed aan. De leukemie is al snel niet meer te traceren. Maar in september gaat het opeens helemaal mis. “De chemo kwam zo hard aan dat ik stopte met ademen. Ik had

Met haar optreden in het HagaZiekenhuis heeft ze het gevoel dat de cirkel rond is.

25 27

HagaZorgt

Veertig jaar diëtiek

Loes Beumer werkte 43 jaar als diëtist, waarvan veertig jaar in het HagaZiekenhuis.

Aan het begin van haar carrière stond ze in de keuken aan de lopende band de grootte van de porties te controleren. Tegenwoordig ziet haar vak er héél anders uit …

Veertig jaar diëtetiek

Van de lopende band naar de behandeling van chronisch zieken Loes: “In 1974 studeerde ik af aan de opleiding Voeding en Diëtetiek. Dat was toen een opleiding met veel aandacht voor koken (zo’n acht tot tien uur per week!) maar ook scheikunde, dieetleer, levensmiddelenleer en anatomie zaten in het pakket. Wat je als diëtist toen eveneens absoluut moest leren, was wassen, stijven, strijken en bedden opmaken. Pas als je die skills onder de knie had, was je begin jaren zeventig klaar voor het diëtistenvak! Mijn loopbaan begon ik in het toenmalig Dijkzigt Ziekenhuis in Rotterdam. In januari 1978 stapte ik over naar het toenmalige Ziekenhuis Leyenburg.”

patiënt besteld had en was de portie niet te groot of te klein? Voor een diabeet werden toentertijd brood en fruit nauwkeurig afgewogen; er mocht geen grammetje meer door. Een nierpatiënt kreeg een Borstpaprecept van dokter Borst. Dit was een soort fondant gemaakt van water, custard, room en heel veel suiker, want de patiënt moest zo min mogelijk eiwit binnenkrijgen.”

Assistent van de arts “Als diëtist ging je elke dag even bij de patiënt langs om te vragen hoe het ging; je had voldoende tijd om uitgebreid met de patiënt te spreken. Wat een tijden waren dat! Ondervoeding was toen nog geen issue. Je ging soms wel langs bij mensen die slecht aten, maar er was toen maar weinig wetenschappelijke onderbouwing.

Qua ICT was het alleen de typemachine waar wij mee te maken hadden.

Grijze overgooier “Toentertijd liep je als diëtist in een grijze overgooier met daarop de officiële diëtistenspeld door het ziekenhuis. Naderhand werd het een grijze rok met bordeauxrode twinset, gevolgd door een witte verpleegstersjurk met een bordeauxrood vest. Vanaf eind jaren tachtig mocht je als diëtist gewoon je normale kleren aan tijdens het werk.

Maar sommige dingen komen toch ook weer terug, want tegenwoordig moeten we in het kader van de hygiëne toch weer een doktersjas aan.”

Aan de lopende band “De werkzaamheden aan het begin van mijn carrière verschilden erg van die van nu. Zo stonden we dagelijks een aantal uren in de keuken aan de lopende band om de opgeschepte borden te controleren. Lag er wel op het bord wat de HagaZorgt

28

Borstkanker ... en nu?!

Wanda wil lotgenoten inspireren met boek Op Valentijnsdag 2014 kreeg Wanda Verhoeff de diagnose borstkanker.

Twee weken later werd haar rechterborst geamputeerd. Tijdens haar ziekte- en herstelproces schreef Wanda e-mails en blogs om haar familie en vrienden op de hoogte te houden. Deze persoonlijke verhalen, samen met veel informatie over borstkanker en positieve ervaringsverhalen van andere vrouwen, vormen het zelfhulpboek ‘Borstkanker… en nu?!’ Met haar oncologisch chirurg Ilse Jannink blikt Wanda terug op de afgelopen vier jaar. “Na de diagnose wilde ik zo snel mogelijk van de kanker af”, vertelt Wanda. “Ik maakte een afspraak met de chirurg die als eerste tijd had. Het enige wat ik aan dokter Jannink en haar team vroeg, was om liefdevol met mijn lichaam om te gaan, omdat ik dat zelf ook doe. De medewerkers van het HagaZiekenhuis waren zorgzaam en persoonlijk. Zo ook de mammacareverpleegkundige, die na de operatie het verband verwijderde. Dat was een emotionele confrontatie …” Een dag later mocht Wanda naar huis. Een tweede operatie was nodig om uitzaaiingen in de lymfeklieren te verwijderen en daarop volgden chemo- en hormoontherapie.

Met wat carbonvelletjes ertussen maakte je voor alle betrokkenen een exemplaar van het aan te houden dieet. Ook werkte ik heel nauw met de arts samen. Ik zat erbij tijdens het diabetesspreekuur en was direct administratief ondersteuner: ik werkte het dossier bij, nam de telefoon aan en vulde de recepten in voor de arts.

Ook na het spreekuur werden we nog regelmatig gebeld met vragen voor de arts. Als een patiënt riep ‘Zuster mijn pillen zijn op’, dan schreven we een nieuw recept.”

Professionalisering van het vak “De enorme professionalisering van het vak is overall de grootste verandering: evidenced based werken, protocollen, landelijke werkgroepen…

Daarnaast maakt de diëtetiek tegenwoordig deel uit van de behandeling van bijvoorbeeld CF(cystic fibrosis, taaislijmziekte), aids-, oncologieen IC-patiënten. De multiculturele samenleving zorgde ook voor nieuwe en inspirerende uitdagingen.

Door specialisatie, scholingen, intervisie, casusbesprekingen en onderling overleg wordt de kwaliteit van de dieetbehandeling optimaal gehouden.”

Anderen inspireren “Borstkanker heeft een enorme impact op het leven”, vertelt Ilse Jannink. “Het kan een lange en zware weg naar herstel zijn. Jaarlijks behandelen we in het HagaZiekenhuis ruim tweehonderd mannen en vrouwen met borstkanker. Soms zijn er nare verhalen, maar je kunt er, zoals Wanda, ook sterker uitkomen.”

“Ik ben positief ingesteld”, zegt Wanda. “Naast mijn verhaal en dat van zes andere vrouwen, beschrijf ik zeven thema’s waaraan ik me kon optrekken: positiviteit, ontspanning, inspanning, geestelijke verdieping, voeding, sociale steun en werk. Zaken waarover je zelf de regie hebt in een tijd dat je de controle kwijt bent.

Zaken die mij heelden.” Ilse: “Het is fantastisch dat je de moeite hebt genomen om dit te schrijven en jouw verhaal met anderen wilt delen. Het leest als een trein en zal lotgenoten zeker tot steun zijn.”

Weemoed De laatste negen jaar van mijn carrière heb ik voornamelijk op locatie Sportlaan gewerkt. Het patiëntencontact is iets wat altijd erg belangrijk voor me is geweest. Vooral bij chronisch zieke patiënten (met bijvoorbeeld diabetes) was het mogelijk om tot een dieper contact te komen.

De laatste maanden kwam ik door de afbouw op de Sportlaan weer op de Leyweg terecht. Het prettige hiervan was dat ik weer intensiever contact kon hebben met collega’s en andere bekende werknemers in het Haga waar ik altijd erg fijn mee heb gewerkt.”

Kijk op www.borstkankercoach.nl voor meer informatie over Wanda en haar werk

Inmiddels is Loes Beumer met pensioen.

29

HagaZorgt

Recept en woordzoeker

In ons restaurant HagaPlaza kunt u terecht voor heerlijke en gezonde maaltijden. Vrijwel alles bereiden we vers en via ‘front cooking’, oftewel koken in open keukens.

Openingstijden HagaPlaza • Maandag t/m vrijdag: 8.00 - 19.30 uur • Zaterdag, zon- en feestdagen: 11.00 - 19.30 uur

Het HagaZiekenhuis geeft veel aandacht aan duurzaamheid. Daarom werken we zo veel mogelijk met biologische ingrediënten en streekproducten. Bijvoorbeeld met groenten en fruit uit het Westland.

Geen tijd om neer te strijken in ons restaurant? Dan kunt u deze heerlijke salade thuis maken.

Overheerlijke eiersalade Bereidingstijd 15 minuten Ingrediënten • 4 eieren • 1 kleine rode ui • 50 ml yoghurt (mild) • 2 eetlepels mayonaise • 1 theelepel mosterd • snufje gemalen peper

Pel de rode ui en snipper deze klein. Doe de yoghurt, mayonaise en mosterd in een kom. Roer het mengsel glad.

Breng verder op smaak met gemalen peper. Voeg de eieren en de ui toe en schep enkele malen om. Heerlijk op een broodje of op toast.

Bereiden Kook de eieren hard in kokend water (10 minuten). Pel de eieren en snijd deze in kleine stukjes.

Een eiersnijder kan hierbij helpen.

Tip: Garneer met wat peterselie uit eigen tuin. Op de afbeelding is basilicum gebruikt.

Los de woordzoeker op. De overgebleven letters vormen de oplossing.

Woordzoeker BLESSURE CONSULT EERSTE HULP GEBREK GENEESHEER GRIEP INTERNIST LITTEKEN NARCOSE PIPS PRAKTIJK

W N G P R A

K T IJ K

S

A E E R S T

E H U L

P

G K N O G V

R E D O

I

E E E G O I

B

R K D

E

N T E N O R

E M N T

R

Z T S O L U G O T B

P

I I H S O S W M L U IJ

PROGNOSE REUMATOLOOG RISICO SCHAAFWOND SPIERPIJN THERMOMETER UROLOOG VIRUS WAGENZIEK ZIEKENHUIS ZIEK MELDEN

E L E E T F

E E U R N

K N E K A R

S T S O

P

O A R A M S

S E N L

E

C R H A U E

P R O O

I

I C D R E V

L I C O R

S O E I R E

S D P G G

I S I U H N

E K E

I

R E T S I N R E T N

Z I

© DENKSPORT PUZZELBLADEN HagaZorgt

30