19 minute read

6

‘Ik vervoer regelmatig plaatmateriaal, vandaar dat ik voor deze lengte koos’

OP STAP MET EEN MAN

Collega-vakman Barry de Vreede was een tevreden hardcore Volkswagenrijder. Vier Transporters versleet hij. Toen kwam hij de MAN TGE tegen en was hij snel om. Maar die MAN, dat is toch gewoon een Volkswagen Crafter? Ja en nee, zo leren we van Barry. Waarom koos hij voor deze bedrijfsbus? De verschillen met de vergelijkbare Crafter betreffen vooral de optiepakketten en het dashboard. En de lagere prijs. Kortom, genoeg stof om over na te denken. Barry de Vreede: “MAN heeft geen showrooms. Dat zal alvast kosten schelen. Je staat tussen de vrachtwagens te onderhandelen. Mijn dealer had een aantal bussen klaarstaan waar ik direct een stukje in mocht rijden. Zo’n no-nonsense aanpak spreekt me aan. Bij een dealer kom je doorgaans niet het parkeerterrein af voordat je getekend hebt, die zetten bij wijze van spreken een klem op je wiel. Al met al heeft het besluit om de MAN te kopen een maand of drie geduurd. Er werd in de tussentijd maar een paar keer gebeld. En dan nog relaxt, van druk uitoefenen was geen sprake.” Kortom, de MAN-aanpak en de bedrijfsbus zelf bevallen Barry. Dat willen we graag zelf ervaren en gaan met hem een rit maken. En als toetje bezoeken we zijn indrukwekkende werkplaats.

Jaap van Rijn

Na een rondgang om de MAN TGE 2.180 springen een paar dingen in het oog. De bus heeft een stoere grill waarmee

Barry goed voor de dag komt bij de klant . De lage greeplijsten maken het mogelijk dat we makkelijk kunnen instappen, zo blijkt.

Meegespoten bumpers en spiegels zijn niet leverbaar, vertelt Barry. “De kleurkeuze bij metallic is met vier tinten beperkt. Bij gewone kleuren is meer mogelijk.” Ook standaard is de bij de trekhaakversie horende display en een camera die op de daklijst wordt gemonteerd.

Het zicht achter de MAN is dan ook geweldig . “Officieel is deze bus met 3 en hoogte 2 de kleinste MAN. Hij gaat verder daar waar de verlengde Transporter stopt. Door de lage vloer kan ik er net in staan. De bus is bijna 5 meter lang. Je kunt ’m ook in lengte 4 krijgen.

Ik vervoer regelmatig plaatmateriaal, vandaar dat ik voor deze lengte koos.”

Linkerschuifdeur Barry bestelde een bus met een schuifdeur aan de rechteren linkerkant, wat het laden en lossen makkelijker maakt . De meerprijs bedraagt zo’n 600 euro. Wat opvalt: zicht op een indrukwekkend grote laadruimte. Deze bedrijfswageninrichting vulde bijna de hele Transporter… Qua busbeveiliging schafte Barry, naast alarm, niets extra’s aan. Want hij kan zijn beveiligde terrein afgrendelen met een zwaar uitgevoerd schuifhek.

Zogenaamde bedrijfswagenservice

Eenmaal in de zwaargewicht MAN – maximaal 3 ton inclusief lading – geklommen, valt de

‘Bij MAN heb ik recht op zeven

dagen per week service’

hydraulisch geveerde chauffeursstoel op. Barry: “De ergonomie is fantastisch. Je kunt de stoelvering op je lichaam instellen zodat je niet met je hoofd tegen het dak stuitert. Bij de Volkswagen Crafter is deze stoel een optie, bij MAN is deze niet afbestelbaar. Standaard is ook de ledverlichting in de gehele laadruimte, bij Volkswagen krijg je een lampje. Je kunt de MAN aanschaffen met vierwiel-, voor- of achterwielaandrijving. Ik heb voor voorwielaandrijving gekozen, dan heb je een lage laadvloer.”

Zevende dag Wat Barry bij andere merken tegenstaat, is dat je behandeld wordt alsof je een personenauto afgeeft. “Ik hoef geen mooie folder, vier bakkies koffie en die zogenaamde bedrijfswagenservice. Meld je ruim van tevoren dat bijvoorbeeld een ruitenwisser kapot is. Kom je langs, dan moeten ze dat onderdeel nog bestellen. Daar zit ik niet op te wachten. Bij MAN heb ik recht op zeven dagen per week service. Zes dagen is de garage altijd open en op de zevende dag kun je een monteur bellen bij je eigen garage. MAN is groot in vrachtwagens en weten dat de vaak geleasede wagens moeten blijven rijden. Van deze mentaliteit profiteer ik. Alles wat nodig is om de vrachtwagens en bedrijfsbussen te laten rijden, ligt bij mijn dealer op voorraad.”

Megasnel Duidelijk is dat MAN de zogenaamde randzaken goed voor elkaar heeft. Tijd voor een rit. We draaien het terrein af en komen op een smalle polderweg terecht. Deze weg maakt duidelijk dat we in een flink bakbeest zitten. Dankzij de spiegels is het zicht rondom perfect, dat scheelt rijstress. Barry: “Ik heb een keer meegemaakt dat ik door de dode hoek van de bovenste spiegel een personenauto niet zag, maar gelukkig wel in de onderste spiegel . Ik heb echt veel zicht.” Met 180 pk onder de klep trekt de MAN soepel op. De viercilinder-tweelitermotor met een conventionele 8-trapsautomaat - dus geen DSG - laat zich gelden. Opvallend weinig ruis- en motorgeluid bereikt de cabine. De bus versnelt aangenaam rap bij de oprit van de A20. We zitten hoog boven het verkeer, we kunnen zelfs neerkijken op een Vito . Barry geeft aan dat hij goed moet opletten met de gasdosering, want deze bus reageert megasnel. Je voelt het enorme koppel van 410 Nm. Hoe reageren de remmen op een flinke ingreep? Barry besluit op te trekken naar 140 km/u, stuurt dan de MAN naar rechts, een afrit op en moet vervolgens flink afremmen om te voorkomen dat hij een personenauto plet. Binnen een seconde neemt de snelheid van de beladen MAN met net iets meer dan 40 km/u af. Indrukwekkend. Overigens ligt deze goed presterende motor ook in de Volkswagen Crafter. Barry geeft aan dat in de sportstand de bus met aanhanger in de versnellingen verder doorhaalt.

Goedkoper We hebben tijdens de rit de tijd om alle pluspunten te bespreken, zoals de gebruiksvriendelijke cabine, voor zowel de rijder als bijrijder, en het overzichtelijke dashboard met display en instrumenten die afwijken van die van de Crafter . De grote aflegruimten onder het dak, de dakconsoles, zijn standaard . Ook prettig: de bijrijdersbank die eenmaal neergeklapt veel aflegmogelijkheden biedt . Deze leuning kun je openklappen en dan wordt indrukwekkend veel extra ruimte zichtbaar. De deuren zijn voorzien van twee vakken, ook handig. En tussen het opbergvak en het dashboard zit een nog lange ruimte, met aan de zijkanten bekerhouders. Barry geeft aan dat deze MAN-versie een paar duizend euro goedkoper is dan een bijna vergelijkbare Volkswagen Crafter. Bijna, want de pakketten zijn niet helemaal vergelijkbaar. Barry: “Dat prijsvoordeel is mooi meegenomen. Maar ik heb vooral gekozen voor de service die de MAN-dealer biedt, ik hoef geen luxe gadgets. Over die service gesproken: als ik met deze bus strand, dan heeft de dealer een vergelijkbare bus voor me klaarstaan, met imperiaal en trekhaak. Ze begrijpen dat ik de bus beschouw als mijn rijdende werkplaats. En die kun je niet missen. Voor wat extra geld heb ik een garantie voor vijf jaar afgesloten. Daarna is de bus afgeschreven. En dan rijd ik er nog drie jaar mee door, dan gaat de bus me geld opleveren!”

MAN TGE 2.180, 130 kW/180 pk, Euronorm 6, 8-traps-automaat. Catalogusprijs 30.400 euro exclusief btw en bpm ( gesloten cabine)*. Het laadvolume kan variëren van 9,9 tot 11,3 m². Met de trekhaak met kogelkop kan tot 3,5 t worden getrokken. * De nettoprijs van de gereden MAN bedroeg 32.000 euro exclusief btw.

COLLEGIAAL

Jaap van Rijn

‘IK BENADER EEN KLUS ALTIJD alsof ik aan mijn eigen huis werk’

Laten we direct met de deur in huis vallen: zelden een collega-vakman ontmoet die over zo’n riante werkplaats beschikt.

Hoe bokste Barry de Vreede dit voor elkaar?

Ooit was Barry de Vreede (40) hoefsmid. Dat heftige werk trok een zware wissel op zijn rug. Wat hij ervoer in dit ambacht: vakmanschap en maatwerk bieden loont. Hij leerde daarvoor als jongen een beetje klussen in het tuindersbedrijf van zijn vader. Barry: “Over een eigen werkplaats beschikken is voor zo’n bedrijf gebruikelijk. Want eerst probeer je het zelf te maken. En lukt het niet, dan schakel je een vakman in. Ik heb mezelf onder meer geleerd hoe je elektrisch last. Ik zette als elfjarige zonder hulp mijn eigen fietskar in elkaar.“

Bouwval Een verbouwing van een eigen woning was de opmaat naar Klusbedrijf

Weltevree. Terwijl Barry zijn indrukwekkende machinepark in de werkhal laat zien, vertelt hij terloops hoe hij rond de eeuwwisseling in een dorp boven Rotterdam een vrijstaande bouwval op de kop tikte. Dat was precies wat hij zocht. “Het ging mij om de 500 m² grond en de schuur. Volgens de makelaar bezat de jaren-dertigwoning veel authentieke details. Met andere woorden, het was een dikke puinhoop en zie er maar wat van te maken. Je koopt voor de betaalde prijs nu geen tussenwoning. Ik had me ook door buurtbewoners laten informeren. Zo kwam ik erachter dat het huis op staal was gefundeerd, vanaf twee meter onder het vloerniveau. Zo’n fundering is niet kapot te krijgen.”

Wat heb je zelf aan dat bouwval gedaan?

“Wat niet? Ik heb alleen de buitenmuren laten staan. Het is echt een leerproject geweest. Denk aan dingen niet in de juiste volgorde uitvoeren. Dus eerst beneden alles afwerken en dan er achter komen dat het dak slecht is. Een jongen die achter mij woonde, bleek een echte vakman. Hij werkte bij een groot bouwbedrijf en kon het niet laten om af toe langs te komen en dan direct aanwijzingen te geven. Ik heb veel van hem geleerd. Ik vond het verbouwen heel leuk, lekker werken met je handen en zelf oplossingen bedenken met een beperkt budget. Ik kende in die tijd een autopoetser die helemaal klaar was met de dampen en oplosmiddelen. Hij dacht aan een klussenbedrijf. Hij was nog niet uitgesproken of ik had bij wijze van spreken mijn klussenbedrijf al ingeschreven. Dat was in 2003. Ik verbouwde inmiddels mijn huis al een stuk professioneler, denk aan het leggen van een broodjesvloer. Dat viel de buurman op. Hij vroeg of ik dit voor mijn werk deed. Dus ik ‘ja’ zeggen. Of ik dat ook bij hem kon uitvoeren. Ik maakte een offerte en kreeg de vloerklus. En dan komt van het een het ander, dat zal de lezer wel bekend voorkomen. Eerst werkte ik vanuit een schuurtje achter het huis en wat later vanuit een bedrijfsunit in Bleiswijk. Ik heb vanaf die tijd nog geen jaar zonder werk gezeten. In het begin kluste ik onder meer voor Mandemakers Keukens. Ik kwam als hun servicemonteurs er niet meer uit kwamen. Wij werkten alles perfect af en losten het toch op, ook daar heb ik veel van geleerd.”

Hoe verkocht en verkoop je je werk?

“Mijn eerste klanten waren familie, collega’s en kennissen. 20 procent van de klanten kende ik niet, die vonden me in de Gouden Gids. Tegenwoordig komt zo’n 40 tot 50 procent echt nieuwe klanten via de website en Facebook binnen. Overigens moet ik wel wat onderhoud aan de website plegen, want ik zak weg in de Google-resultaten. De laatste tijd zie ik oude klanten terug waar ik tien jaar geleden een badkamer voor maakte en die nu weer eens wat anders willen.”

Wat is jouw aanpak met je klussenbedijf?

”Ik benader een klus altijd alsof ik aan mijn eigen huis werk. Ik zocht met mijn eigen huis ook de grenzen op. Waar ik veel van leerde, waren de constructeurs. Ze wezen me erop hoe je volgens de norm werkt en dat je dan voor de zekerheid de klus beter een stukje zwaarder uitvoert. Dan kan het niet misgaan. Zo werk ik nog steeds. Klanten die een ondergrens opzoeken wil ik niet.”

Hoe allround ben je inmiddels?

“We kunnen in principe alles uitvoeren. Samen met een collega-timmerman en een jongen die ik dienst heb, pakken we vooral de timmerklussen. Als we bijvoorbeeld in een dag een dakkapel plaatsen, moet er zoveel gebeuren dat we ons liever concentreren op het timmerwerk. Overigens kunnen we wel schilderen en stucen, maar doen het niet graag. Ik ben daar te kritisch over, dan zit je alleen maar jezelf in de weg en duurt zo’n klus te lang.”

‘NEE, DIT IS GEEN BROODJEAAPVERHAAL’

Na het gesprek is het tijd voor een rondleiding door de werkhal die Barry de Vreede tijdens de crisis voor een leuke prijs kocht. Bij de hal hoort een woonhuis met een oude varkensstal, twee opstallen en een lap grond waar deels een rijbak voor de paarden op ligt. De werkhal was een sorteerhal en opslag voor spruiten. Een en ander moest natuurlijk wel opgeknapt worden. Want je kunt je maar vervelen.

Het machinepark is er een om van te dromen, denk aan een knoert van cnc-platenzaag, een formaatzaag en een afkortzaag die zijn aangesloten op de afzuiginstallatie. Dankzij dit soort gereedschap kan hij op het werk tot de millimeter nauwkeurig opmeten en vervolgens bijvoorbeeld een perfect passende dakkapel maken. Een vrachtwagen kan de loods binnenrijden en vervolgens de kapel op de oplegger takelen.

Vierkante gatenboor Bijna alles kocht Barry via faillissementsveilingen, zoals ook de megagrote, hydraulische opsluitbank van Nico Duin. Een betere kun je niet kopen, aldus Barry. De bank, met een afmeting van 6000 x 3500 mm, bestaat onder meer uit 10 mm dikke en zuiver vlakke, stalen bladen en aanslagbalken. “Dankzij de bank kunnen we deuren en kozijnen perfect haaks opsluiten en met een perskracht van 2000 kg per cilinder volledig dichtdrukken. Zo’n bank nieuw kost al gauw 25.000 euro of meer. Ik heb er 1200 euro voor betaald. Het was wel even schrikken toen ik de bank ophaalde. Ik dacht dat het wel met de bus kon, op het plaatje op de website zag je niet hoe groot hij is. We hebben ’m in een paar uur gedemonteerd en met een oplegger in delen vervoerd.” “Dankzij dit machinepark maken we bijna alleen maar maatwerk, ook als het juist niet zuiver haaks moet zijn.” Vlakbij de opsluitbank staan onder meer een pennenbank voor pen- en-slisverbindingen en de vierkante gatenboor. Barry: “Nee, dit is geen broodje aap verhaal, hij bestaat echt” Deze gatensteekmachine maakt met een spiraalboor en vlijmscherpe hoekbeitels midden in het hout gaten die niet door mogen lopen. Ja, ook deze machine heb ik voor een prikkie op de kop getikt. Dankzij het machinepark kan ik grotere werken aannemen waarmee we meer omzet maken. Denk aan klussen als twee dakkapellen maken en plaatsen en de complete zolder verbouwen.”

Zo makkelijk We lopen al pratend langs een zware vandiktebank en een kantenschuurmachine. Barry: “Ik moet zeggen, die schuurmachine gebruiken we veel vaker dan ik van tevoren inschatte. Bijschuren gaat daarmee zo makkelijk. Even rond kantje aan een trapleuning maken, zzzz, en weer verder.” Barry de Vreede houdt al dit

lekkers niet alleen voor zichzelf: “We maken ook voor collega’s op bestelling”. Dat de lezer het maar weet.

Hittestress, stikstofprobleem? Je kunt het platte dak op!

Het temperatuurverschil

tussen een wit en een zwart dak kan oplopen tot 300 C

Veel hedendaagse uitdagingen zijn wellicht op te lossen op het platte dak. Denk aan de gevolgen van een hittegolf.

Verreweg de meeste platte daken zijn zwart. En zwart absorbeert zonne-energie. Het gevolg: opwarming van de constructie, dus een toename van koelapparaten als de airco, een erkende stroomvreter. Waarom daken niet wit maken, zo vroegen ze bij Soprema zich af. Je kunt daken wit schilderen met speciale verven. Soprema gaat een stap verder: het leveren van bitumen met een witte toplaag. Schijnt het zonnetje uitbundig, dan kan volgens Soprema het temperatuurverschil tussen een wit en een zwart dak oplopen tot zeker 300 C. Uiteraard is zo’n wit dak in de winter kouder dan een zwart exemplaar. Volgens de dakbedekkingsproducent zijn de koelkosten hoger dan de verwarmingskosten. De Energie

Verwissel je regelmatig een lampje in kantoren? Weet dan dat publieke dienstverleners vanaf 1 juli 2020 door een aangenomen motie in de Tweede Kamer verplicht zijn alleen ledverlichting te gebruiken. Deze verplichting en voor een lagere energierekening zorgen.

Investerings Aftrek (EIA) voor bedrijven voor extra isolatie van daken in combinatie met een wit dak, moet ondernemers over de streep trekken. En de particulier? Dat wordt een lang gesprek.

Stikstof neutraliseerde dakbedekking

Particulieren en ondernemers kunnen ook een bijdrage leveren aan het stikstofprobleem. BMI Icopal levert met Noxite een stikstofvretende dakbedekking. Een laag van natuursteenkorrels en titaniumdioxide werkt als katalysator die onder invloed van de zon de schadelijke stikstofdeeltjes om zet in ongevaarlijke stoffen. Dit blijkt uit een proef bij de luchthaven Schiphol. Ook aardig om te weten: Noxite is recyclebaar.

Zelfklevend Soprema maakt ook het leven van de vakman lichter met een zelfklevende dakbedekking van top- en onderlagen. Je rolt het materiaal uit. Hier heb je geen brander, koudlijm of warme bitumen bij nodig. De folie moet zich makkelijk laten verwijderen zodat je het membraan snel kunt vastplakken. Daarna stevig aandrukken en met een naadroller over de randen gaan. Vaak is de overlap half zelfklevend en moet het buitenste strookje nog gelast worden met bijvoorbeeld hete lucht. Volgens Soprema hebben bepaalde zelfklevende onderlagen een goede dampdrukverdeling zodat blaasvorming wordt voorkomen. Soprema biedt kennis in het eigen opleidingscentrum.

Meer informatie: www.soprema.nl en www.icopal.nl In principe mag het kabinet dit besluit naast zich neerleggen, maar de verwachting is dat de kans daarop klein is. Het idee achter de motie: de overheid geeft het goede voorbeeld. Minister Wiebes meldde de Tweede Kamer dat tl-verlichting vanaf 1 september 2021 uitgefaseerd wordt.

VOORNEMENS VOOR HET NIEUWE JAAR?

Wellicht had je wat voornemens voor 2020. Had, want statistieken wijzen uit dat na twee weken 95 procent van alle goede voornemens zijn gesneuveld. Wat maakt 1 januari nu zo anders dan 31 december? Natuurlijk, het is het begin van een nieuw jaar. Maar we blijven dezelfde persoon met dezelfde verlangens en wensen. We leven allemaal volgens eigen rituelen die zorgen dat we overgewicht hebben of ons minder succesvol maken dan we zouden willen zijn. Willen we het anders of beter doen dan, zullen we er zelf energie in moeten steken.

Blijven leren We kunnen leren van ondernemers die het beter doen. Dit is voor mij een reden om veel businessboeken te lezen. Om zo elke dag wat bij te leren. Wat me opviel tijdens het lezen: het grootste geheim van succes is van je oude gewoonten afkomen door constant te blijven leren en groeien.

Positief denken Ooit bezocht ik een seminar van Anthony Robbins, de man van de kracht van positief denken. Hij vertelde dat als je wilt dat een relatie niet in een sleur komt, je hetzelfde moet gedragen als in het begin van die relatie. Ondertussen blijf je je ontwikkelen, je steekt er energie in. Zo kun je verder groeien. Dit geldt niet alleen voor een relatie met een levenspartner maar ook voor je relatie met je werk en je klanten. Dus wil je dat je voornemens voor dit jaar in stand houden, kijk dan goed naar je rituelen en pas ze aan wanneer dit nodig is. Zo kun je de uitdagingen aan die allemaal ook dit jaar ons

Verplichting ledverlichting per 1 juli 2020

moet zo’n 0,9 megaton CO 2 -winst opleveren

pad kruisen.

Manuel Naaijen

Staat de vakman bij met praktijkadviezen

WAARDE TOEVOEGEN

Een recente ervaring. Vaatwasser stuk, ben ik tegen verzekerd, dus dat gaat goedkomen. Gebeld en de volgende dag neemt het reparatiebedrijf contact op. “Tja, erg druk, over drie weken kom ik langs.” De vaatwasser is vijftien jaar oud en de motor blijkt defect, is te vervangen, maar moet wel besteld worden. “Ik laat weten wanneer het binnen is”.

Na twee weken maar eens gebeld. Wat een geluk, de motor komt morgen binnen en dan plannen ze de reparatie gelijk in. Twee weken verder, reparatie uitgevoerd. Maar de vaatwasser past niet helemaal goed want de slang zat erachter klem en de pootjes moeten nog afgesteld worden. “Maar bedankt voor de koffie, u bent de eerste vandaag die het aanbiedt. Ik moet nu naar de volgende afspraak, het is zo druk, weet u”, mij verbouwereerd achterlatend. Bij het terugplaatsen blijkt de vaatwasser te lekken, niet veel, maar toch. Over drie weken heeft de monteur weer tijd of natuurlijk eerder als er een afspraak uitvalt.

Waarschijnlijk heeft hij het gevoel dat hij zijn best doet. Hij werkt zich een slag in de rondte en komt elke afspraak na. Maar van mij kan hij zakken, een reparatie met een doorlooptijd van drie maanden en mij met de troep achterlaten. Herkenbaar? Niet goed! Hij werkt zich een slag in de rondte en komt

elke afspraak na Gerard Oltmans

Voorzitter van de Branchevereniging voor Klussenbedrijven, VLOK

Klein en fijn

Steeds meer mensen overwegen een leven in een piepklein huisje. Dus zien bouwers

en architecten daar brood in. Een recent initiatief is Petit Place dat volledig modulair én duurzaam gebouwd wordt van uit hout gefreesde elementen. De klant krijgt een keuze door de aangeboden variatie aan vormen. Hij of zijn kan de gewenste grootte bepalen en het petieterige huisje kant-en-klaar kopen of zelf in elkaar in elkaar zetten. Wie zo’n Petit Place in het echt wil zien, rijdt naar de watertoren in Zwijndrecht waar zo’n huisje staat.

Dampopen Bouwtechnisch is de Petit Place ook interessant, want gemaakt van een dampopen gevel, vloer en dak en voorzien van de ISO-vlasisolatie. De kozijnen zijn samengesteld van Iroko met triple glas. Een ademende Gore-Tex-folie aan de buitenzijde houdt water en wind buiten de deur. De belofte: een RC van 7+. Uiteraard wordt de Petit Place voorzien van zonnepanelen die in de gevels en op het dak zijn verwerkt. De klant mag ook kiezen voor een bouwschil van groen of van afvalhout.

Boek over klein leven Wie meer wil weten over kleine, innovatief samengestelde gebouwen, schaft het boek Slim Ruimtegebruik 2 van Marcel

van Mierlo aan (ook verkrijgbaar als e-book). Van Mierlo verwacht dat met de groei van eenpersoonshuishoudens de vraag naar kleine gebouwen flink gaat toenemen. De huisjes zijn ook geschikt als mantelzorgwoningen en tuinkantoor.

Meer informatie: www.petitplace.nl en www.bouwtotaal.nl/slim-ruimtegebruik-2

De klant mag kiezen voor een bouwschil van groen of

van afvalhout

Denk eens aan Betonstation

Heb je een paar kuub beton nodig? Denk

dan eens aan Betonstation. Deze organisatie opende onlangs het twaalfde betonafhaalstation. De ambitie: binnen een paar jaar 40 stations. Betonstation geeft aan dat je welkom bent voor het ophalen van minimaal 150 liter beton, stabilisatiezand of vloerspecie. Je mag verwachten dat het station snel de gewenste hoeveelheid beton van constante hoge kwaliteit levert, aldus de initiatiefnemers. Een Betonstation is van maandag tot en met zaterdag geopend.

Meer informatie: betonstations.nl

This article is from: