KATIA ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ

ΠΟΥΚΆΜΙΣΟ ΑΠΌ ΜΕΤΆΞΙ,

MASSIMO DUTTI.

ΚΆΤΙ

ΓΚΟΥΛΙΏΝΗ Η ΑΝΤΙ-ΣΤΑΡ 

Η πολυβραβευμένη και ταλαντούχα ηθοποιός που «έκλεψε» τις εντυπώσεις με την ερμηνεία της στην « Ευτυχία» μας αποκαλύπτει ένα ευαισθητοποιημένο κοινωνικά άτομο, που εύκολα ξεπερνά τις κοινωνικές συμβάσεις κι αναζητά την ουσία της ζωής.

Οι προσωπικές σχέσεις είναι πο

λύτιμες, χρειάζονται υποστή

ριξη. Συχνά, λόγω των έντονων ρυθμών της ζωής μας,νομίζουμε ότι επικοινωνούμε επειδή υπάρχει ο διαδικτυακός κόσμος. Δεν ισχύει! Θέλω να δω τα μάτιατου άλλου, να τον νιώσω. Το μοίρασμα δεν γίνεται μόνο μέσω μηνυμάτων,είναι απαραίτητη ηπραγματική επαφή.Δεν μπορείνα μην έχειςmessengerήf.bσήμερα. Όμως η χρήση τους, η επιλογή και η θέση σου απέναντι σ' αυτάδιαφέρουν.Οι επιλογές μας εκφράζουντηθέση μας στη ζωή. Είναι πολύ καλό, για παράδειγμα,το ότι υπάρχει τοNetflix.Όμως δεν θα μου καταργούσε ποτέ την ανάγκη να δωμία ταινίασε κινηματογραφική αίθουσα και να μοιραστώ με τους θεατές την προβολή αυτή.Η θέαση είναι συλλογική εμπειρία. Δεν θα έβλεπα ποτέ, για παράδειγμα, το«Roma»σπίτι μου. Το μοίρασμα, η επικοινωνίαγια μένα είναι το σημαντικότερο,είτε πρόκειται για διαπροσωπική σχέση, είτε για δημιουργία,είτε για συνεργασίες. Με ενδιαφέρειπρωταρχικάτο ποια είναι η σύνθεση μιας ομάδας με την οποία πρόκειται να δουλέψω,κι ακολουθεί το τι έργο είναι. Προτεραιότητά μου είναι το να νιώσω ότι θα διανύσω μία περίοδο που θα είμαι τόσο καλά με τους συνεργάτες,ώστε να χάσω την αίσθηση του χρόνου. Αλλιώς δεν βρίσκω νόημαστονατοκάνω.Όποτε δουλεύω σε κάτι, αυτό γίνεται δεύτερο σπίτι και δεύτερη ζωή μου.Με κάνει να νιώθω καλά, να εξελίσσομαι,να συμπορεύομαι.Επιλογή μου είναι να μην κάνωκάτιταυτόχρονα με κάτι άλλο. Όταν ξεκινάμε τη διαδικασία μιας ταινίας και μέχρι να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα δεν κάνω τίποτε άλλο.Έχωφοβία στονα μοιραστώ τη διαδικασία με κάτι παράλληλο,αν κάτι με αποσπάσει, δεν μπορώ να το διαχειριστώ,αλλάκαι δεν θέλω να μοιράζω την ενέργειά μου. Είμαι υπέρ της παύσης. Υπάρχειφυσικάτο οικονομικό.Προτιμώόμωςνα μην ξοδεύω χρήματα και να κάνω οικονομία ώστε να έχω μία παύση ως την επόμενη δουλειά –αν υπάρξει– για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Καλούμαστε να διαχειριστούμε μεγάλα διαστήματα ανεργίας. Οι ανάγκες μου ήταν πάντα απλές και ορισμένες. Δεν έχω παιδιά, συζώ με τον σύντροφό μου δώδεκα χρόνια και μοιραζόμαστε τα έξοδά μας. Δεν είχα ποτέ τηνανάγκηνα αγοράσω ένα δικό μου σπίτι, δεν είμαι καταναλώτρια, αν χρειάζομαι κάτι και μου αρέσει, εφόσον μπορώ να το αποκτήσω θα το κάνω, όμως δεν θα ήθελα κάτι παραπάνω από αυτά που έχω. Ζη

λεύω και επιθυμώτα ταξίδια. Το μοναδικό πράγ

μα που θα ήθελα να αποκτήσω. Πολλές φορές, ενώ ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να το κάνω, ψάχνω τα πάντα γύρω απόέναν προορισμό.Είναι αστείο να αναζητώ εισιτήρια,ενώ ξέρω πως δεν θα ταξιδέψω. Έχω ταξιδέψει αρκετά. Μπορεί από τις ταινίες οι αμοιβές μας να είναι μικρές, για όλες τις ειδικότητες, αλλά με ταΦεστιβάλ έχουμε την ευκαιρία να ταξιδεύουμε. Ο ελληνικός κινηματογράφος ταξιδεύει παντού και βραβεύεται παντού, άλλοαν στην Ελλάδα δεν υποστηρίζεται όπως θα έπρεπεόλη αυτή η προσπάθεια. Η ανταμοιβή μας, εκτός από τα ταξίδια, είναιτοαπίστευτο συναίσθημα ότι οι ταινίες βρίσκουν από μόνες τους δρόμους να προχωρήσουν και να συνδεθούν με τους αποδέκτες τους. Αυτό σε αποζημιώνει με το παραπάνω.

Νιώθω απίστευτα τυχερήαπό τη διαδρομή

μου. Ιδίως από τις ταινίες… Για παράδειγμα το «Ακίνητο ποτάμι» υπήρξε μια συγκλονιστική εμπειρία δύο χρόνων. Τα γυρίσματα έγιναν στη Σιβηρία, ο καιρός δεν ήταν τόσο κακός όσο περιμέναμε και έτσισυνεχίστηκαντον επόμενοχειμώνα. Η χαρά της ομαδικότητας, η οποία εκφράζεται όταν πετυχαίνουμε «να γίνει αυτό που περιμένουμε», σε ολοκληρώνει. Μπορεί ναείμαστεστη μέση του πουθενά, στην προκειμένη περίπτωση μπροστά σε μια παγωμένη λίμνη συσπειρωμένα πενήντα άτομα, που περιμένουμε το σκούρο σύννεφο να βγει και ξαφνικά μας προκύπτει! Είναι η ολοκληρωτική ευτυχία. Συνειδητοποιείς πώς εκφράζεται η δύναμη που αποκτά μια ομάδα που εργάζεται για κάτι που αγαπάει. Μου αρέσει να περ

πατάω στους δρόμους και να περιεργάζομαι

τον κόσμο.Αγαπημένο μουspotείναι η οδός Αθηνάς.Έχειενδιαφέρουσα σωματικότητα αυτός ο δρόμος,γιατί συνδέει εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους.Οι άνθρωποι δεν βιάζονται εκεί… γιατί η αρχιτεκτονική και ο ορίζοντας αλλάζει,το βλέμμασουεπικεντρώνεται από τη μέση και κάτω.Έχει πεζοδρόμια με χαρακτήρα προβλήτας νησιού, σου δίνει την αίσθηση ότι εκεί κοντά έχει θάλασσα. Η καταγωγή μου είναι από τη Βόρεια Εύβοια. Όλες οι ευτυχισμένες μου στιγμές, Πάσχα , καλοκαίρια, είναι ταυτισμένα με το χωριό και τη γιαγιά μου που ζει εκεί. Πάντα λαχταρώ να επιστρέφω… Έζησα δεκαοκτώ χρόνια στα Εξάρχεια. Είναι μια υπέροχη γειτονιά που την λατρεύουμε. Πρόσφατα μετακομίσαμε στην Κυψέλη, κι ο λόγος που φύγαμε είναιοιdealersτης πλατείας, όχι το μπάχαλο. Είναι οξύμωρο το ότι εκεί που ανθίζει η αυτοοργάνωσηδενμπορείς να διασχίσεις την πλατεία και οι Αρχές κάνουν τα στραβά μάτια. Δεν υπάρχεικαμία μέριμνα για τη φροντίδα των τοξοκοεξαρτημένων. Πώς θα λυθεί λοιπόν το πρόβλημα; Μεταφέροντας απλά τις πιάτσες διακίνησηςαπό το ένα οικοδομικό τετράγωνο στα άλλο;

Ποια θέματα νομίζω πως ταλανίζουν τους

πολίτες της Αθήνας; 

Κατ' αρχάς,τοπολύ πρόσφατο φαινόμενο: ότιδύσκογνώμη. Στομοναδικό κομμάτι που είμαι απόλυτα σταθερή είναι η δουλα μπορεί να νοικιάσει κάποιος σπίτι. Αν δεν υπάρλειά μου.Δεν έχω διακυμάνσεις,οργανώνομαι απόλυτα.Στα μεσοδιαχει οικονομικόbackupδεν μπορεί να ζήσει ένας άνστήματα όταν ξεκουράζομαι, δεν μπορώ να βάλω κανένα πρόγραμμα θρωπος μόνος του. Αυτό δημιουργεί την ανασφάστην καθημερινότητά μου. Επειδή είμαι πολύ αγχωτική με τη δουλειά, λεια πως εύκολα μπορεί να μείνεις χωρίς στέγη, πεστα κενά προσπαθώ να βρίσκω μονοπάτια που να μειώνουν το άγχος ρικλείει τεράστιο άγχος, είσαισεδιαρκές σοκ. Το άλλο θέμα είναι ο καινα μου δίνουν χαρά... Χαράπαίρνω από όσους αγαπώ πολύ, από εκτοπισμός που υπάρχει σε οτιδήποτε δεν μπορούμε να διαχειριστούτη συνύπαρξη. Είμαι ασφαλής όταν μπορώ να εκφράζομαι αυθόρμημε, όπως τοπροσφυγικό,τουςτοξικοεξαρτημένους, ταψυχικά ευπατα, κι όταν μοιράζομαι με τους αγαπημένους μου συναισθήματα,αλθήάτομα. Έχουμε ροπή στο να«εκτοπίζουμε»πάρα πολύ εύκολα κάλάκαι τηνκαθημερινότητα. Είμαι της παρέας, του χαβαλέ, μου αρέτι που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε, το ίδιοισχύεικαι στις Τέχνες. σει να περιποιούμαικαι να αγαπώ τους φίλους μου. Μαγειρεύω τα πάΔεν θέλουμε να βλέπουμε κάτι στο οποίο δεν έχουμε αναφορά.Νιώθουντα, έχω πάρειαπότη γιαγιά μου, που μας καλοτάιζε .Μου δίνειμεγάλη με ηλίθιοι και το αποφεύγουμε, εθελοτυφλούμε.Ωστόσο όλοι αισθαενέργεια. Το σπίτι μας είναι ανοικτό, εκτός από τις περιόδους που έχω νόμαστε αγκυλωμένοι όταν βλέπουμε εικόνες από τουςτόπους συγκέδουλειά, οπότε κλείνουν τα πάντα. Αυτό με προβληματίζει, προσπαθώ ντρωσης μεταναστών. Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει εκεί. να βρω μια μέση οδό, γιατί το απόλυτο κλείσιμο δεν μου αρέσει. ΔημιΥπάρχουν μαρτυρίεςγια παιδάκια που βρίσκονται σε κώμα από το ψυουργικά μπορεί να είναι και αρνητικό. Δεν κάνω σχέδια. Ζω στο παχολογικό σοκ που έχουν υποστεί. Και ποια η προοπτική; Είμαστε σε ρόν. Αφήνω τη μία μέρα να φέρει την επόμενη. Μου αρέσουν οι εκπλήκατάσταση μόνιμου εκτοπισμού, είτε αυτό λέξεις. Δεν πιστεύω όμως πως όλα είναι προδιαγεγραμγεται ενοίκιο στην Αθήνα, είτε πρόσφυγας στη Μόρια. Και ποια η εξέλιξη; Σε τι έχουμε βελτιωθεί; Τι έχει αλλάξει στη θέση της γυναίκας; Είναι εύκολα για μια χωρισμένη μητέρα να ζει μό Μεξεπερνά η αντίληψη πως η ταυτότητα μιας μένα,κιαυτό μου δίνει τεράστια ελπίδα.Δεν αφήνομαι μοιρολατρικά, ποτέ δεν λέωότιδεν πρέπει να προσπαθήσω για κάτι. Χωρίς να το πιέσω. Δεν είμαι των δημοσιών σχέσεων, της αυτοπροβολής. νη με το παιδί της; Καθόλου! Λέμε ότι έχει βελγυναίκας επαληθεύεται Θα προσπαθήσω να ενορχηστρώσω φουλ ψυχωτιωθεί η ποιότητα ζωής των ανθρώπων, θεωρώαποκλειστικά τικά μια σκηνή που θα μουδοθείγύρω από ένα σεντας ότι έχουν ξεπεραστεί κάποιες αρρώστιες. Κι όμως νέες εμφανίζονται και, σκεφτείτε, τι ασύλληπτα κονδύλια δίνονται για την αντιμετώπισή τους και τι συμφέροντα παίζονται. Τι έχει αλλάξει; Η φαρμακοβιομηχανίασήμεραδεν ταυτίζεαπό τον τίτλο της μητέρας, ακόμα κι ανη μητρότητα μπορεί να είναι ό,τι πιο όμορφο! νάριο, στη φάση προετοιμασίας. Από εκεί και πέρα επειδή με κουράζει αυτός ο ψυχαναγκασμός, πρέπει να ισορροπήσω, χωρίς να προσπαθήσω να ενορχηστρώσω και το μετά. Στονχαρακτήρα της «Ευτυχίας» δεν μπορώ να ται -με άλλη ετικέτα- με τις βιομηχανίες όπλων; βρω τίποτε το αρνητικό. Είναι μία θετική ηρωίδα. Την ευτυχία μπορεί να την βρεις σε κάτι απλό. Η ελευθερία, η τόλμη, η ανθρωπιά, η ψυχή της, η δοΝα πας βόλτα, να περπατήσεις, να αναπνέεις ήρεμα μια όμορφη και ηλιότικότητα της , το χιούμορ της είναι μοναδικά. Τις δύσκολες καταστάλουστη μέρα. Μια εικόνα πουείδα πρόσφατα καιμε έκανε να βάλω σεις που είχε βιώσει μέσα από το χιούμορ τις « γύριζε» σε κάτι θετικό τα κλάματαήταν η αγκαλιά της μητέρας Τοπαλούδη με την μητέρα ώστε να μπορέσει να προχωρήσει. Θα ήθελα να έχω την ελευθερία της, Φύσσα. Καιλες « ναι, πρέπει να είμαστε δυνατοί!». Αν θέλω να ασχοπου σε κάποιες στιγμές δεν τη διαθέτω, και το χιούμορ της.Ήταν μποληθώ με τα κοινά; Με την έννοια να ασχοληθώ με την ενεργό πολιτική έμ τύπος. Μάνα,σύζυγος,κόρη,επαγγελματίαςαν και ποτέ δεν έβαζε ούτε να το ακούσω, αλλά ασχολούμαι με τα κοινά ως ενεργός πολίτης την υπογραφή της, δεν ταυτίστηκε με καμία ετικέτα. Αυτό θεωρώ μεγαπου μπορεί να διαδηλώσει ή να συμμετάσχει σε κάποια συλλογικότητα λειώδες. Οι στίχοι της και τα ποιήματά της είναι τόσο καινούργια.Όταν ή πρωτοβουλία. Βλέπω ειδήσεις. Είμαιfun!Παρακολουθώ τα δελτία δούλευα τον χαρακτήρα της Ευτυχίας, πολλές φορέςείχα την αίσθηειδήσεων σε όλα τα κανάλια! Είναι η ρουτίνα μου. Μου θυμίζει Μπέση πωςήταν σαν άγγελος δίπλα μου και με ξεμπλόκαρε. Αυτή τη δύκετ, δεν το καταλαβαίνω καθόλου και προσπαθώ να διεισδύσω στον ναμη θα ήθελα να την αποκτήσω. Στο να αφήνωδηλαδήλίγο περισσόχώρο του παραλόγου.Ως παιδί υπήρξα πάρα πολύ ήσυχη, πολύ ντροτερο τον εαυτό μου στην τύχη του. Μου λείπει αυτό και μεγαλώνοντας, παλή, κολλημένη με τη μαμά μου. Στην εφηβεία άλλαξα. Είμαι πρωτόενώ κανονικά θα πρέπει να αφηνόμαστε, με εμένα συμβαίνει το αντίτοκο παιδί, έχω μια αδελφή μικρότερη. θετο. Δεν ξεχωρίζω το θέατρο από τον κινηματογράφο. Μου αρέσει Πώς αντιλαμβάνομαι την ομορφιά; Μετά την εφηβεία, ένιωθα πιο πολύ και το θέατρο. Ωστόσο, τα τελευταία δέκα χρόνιαοι περισσότεάνετα με το σώμα μου. Την έννοια της ομορφιάςόμωςτην αντιλαμβάρες δουλειές μου είναι στον κινηματογράφο. νομαι στην ιδιαιτερότητα. Μπορεί να με γοητεύσουν σε μια γυναίκα ή Δεν αποφεύγω να κάνω τηλεόραση. Πέρσι έπαιξα σε πέντε επεισόδια σ' ένανάντρατααυτιά, ήτο σχήμα των ματιών.Λέωπολύ συχνά σε μια της σειράς « Η ζωή εν τάφω» που σκηνοθέτησε ο Τάσος Ψαρράς,σκηφίλη μου το πόσο την αγαπώ,επειδή έχει πολύ μικρά αθώα μάτια που νοθέτης που έχει κάνει πολύ σπουδαίες κινηματογραφικές ταινίες κι εκπέμπουν τέτοια σπιρτάδα, που μου θυμίζουν cartoon.Η ομορφιά ταυέχουμε σημεία αναφοράς. Δεν κατηγοριοποιώ, ούτε σνομπάρω οτιτίζεται με την ιδιαιτερότητα, κάτι που σε κάνει να βρεις ζεστασιάκαι δήποτε. Κινητήριος δύναμη για μένα είναι οι συντελεστές.Ούτεδιανα ακουμπήσεις πάνω σ' ένα χαρακτηριστικό του άλλου. Αυτό με γοχωρίζω δουλειές σε ποιοτικές και εμπορικές. Συχνά μια ποιοτική δουητεύει. Η ομορφιά είναι υποκειμενική. Δενταυτίζεταιαπαραίτητα με λειά μπορεί να χαρακτηρίζεται εμπορική, κι άλλες φορές μια εμποριτα τεράστια μάτια, τασαρκώδη χείλη, το καλογυμνασμένο σώμα.Δεν κή να έχει ποιότητα. Με βρίσκει αμήχανη η τάση για κατηγοριοποίηση. είμαι πάντα ασφαλής με την εικόνα μου. Υπάρχουν μέρες που δεν είΔεν οδηγώ αυτοκίνητο, ούτε μηχανή. Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης. μαι καθόλου καλά με αυτό που βλέπω και αυτό προκύπτει από τη διάΠηγαίνω παντού με τα πόδια ή με τη συγκοινωνία. Ζω στο κέντρο και θεση. Παρότι δεν θα έλεγα ότι είμαι κυκλοθυμικό άτομο αλλάζω συχνά δεν δυσκολεύομαι στις μετακινήσεις μου. 

ΠΟΥΚΆΜΙΣΟ ΑΠΌ ΒΑΜΒΆΚΙ ΚΑΙ ΜΕΤΆΞΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΛΌΝΙ ΑΠΌ ΒΑΜΒΆΚΙ, ΌΛΑSTELIOS

KOUDOUNARIS.

ΣΕ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΛΉΨΕΙΣ: ΣΚΟΥΛΑΡΊΚΙΑΑΠΌ ΛΕΥΚΆ ΔΙΑΜΆΝΤΙΑ ΚΑΙ ΜΠΑΡΌΚ ΜΑΡΓΑΡΙΤΆΡΙΑ,

PEARLS CENTER.

ΠΑΠΟΥΤΣΙΑΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ.

Η ομορφιά ταυτίζεται με την ιδιαιτερότητα, κάτι που σε κάνει να βρεις ζεστασιά και να ακουμπήσεις πάνω σ' ένα χαρακτηριστικό του άλλου. υτό με γοητεύει. Η ομορφιά είναι υποκειμενική.

Δεν γυμνάζομαι, περπατάω όμως πάρα πολύ, μου αρέσουν οι περί- πατοι. Με βοηθούν να σκεφτώ. Στον ελεύθερο χρόνο μου θα δω τους φίλους μου, θα βγω τα βρά- δια, λίγο νωρίτερα απ' ό,τι άλλοτε. Μου αρέσει όμως να τρώω αργά το βράδυ.

Ανπεριποιούμαι την εμφάνισή μου κι αν έχω

αγωνία για την εικόνα μου; Καθόλου! Πιστεύω ότι η περιποίηση που μπορεί να προσφέρω στον εαυτό μου είναι όταν περνάω καλά. Ακόμη κι ένα κακό φαγητό, αν έχω περάσει καλά, ο οργανισμός μου θα το απορροφήσει πιο εύκολα.Η περιποίη- ση που μπορώ να μου προσφέρω είναι να βρίσκο- μαι σε μέρη και με ανθρώπους όπου το σώμα μου δεν«αγκυλώνεται», όταν θεωρώ ότι συμπορεύο- μαι με ενσυναίσθηση.

Με τα χρόνια ακολουθώ μερικούς βασικούς κα-

νόνες. Εντοπίζω κάποια πράγματα που αφορούν τις τροφές. Συνειδητοποιώ πως η διατροφή που έκαναν οι παλιοί –τα όσπρια, τα μικρά ψάρια– εί- ναιωφέλιμη. Την ακολουθώ χωρίς στερήσεις. Δεν είμαι του γλυκού, είμαι της μακαρονάδας, και του άμυλου.

Υπάρχει μια καχυποψία απέναντι στα ζευγάρια

που δεν έχουν αποκτήσει παιδιά. Όπως, ήδη είπα συζώ με τον σύντροφό μου δώδεκα χρόνια, είμαστε οικογένεια. Παρατηρώ ότι υπάρχει έντονη η τά- ση, ειδικάως προς τιςγυναίκες, να μας αντιμετω- πίζουν ως θηλαστικά, όπου η αναπαραγωγή πρέ- πει να γίνει μέχρι μια συγκεκριμένη ηλικία. Μεξε- περνά η αντίληψη πως η ταυτότητα μιας γυναίκας επαληθεύεται αποκλειστικά από τον τίτλο της μη- τέρας.Ίσωςη μητρότητα να είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Δεν αναιρώ τη σημαντικότη- τά της, την άδολη ευτυχία που νιώθω όταν αγκα- λιάζω τα παιδιά των φίλων μου, όμως το ότι πρέ- πει να είμαστε απολογητικές στο ότι δεν μας προ- έκυψε να γίνουμε μητέρες, πρέπει να σταματήσει. Γιατί θα πρέπει να απολογείσαι επειδή δεν έχεις παιδί ή δεν σκοπεύεις να αποκτήσεις άμεσα, ενώ έχεις ξεπεράσει το ηλικιακό όριο; Είναι βίαιο και πρέπει να απεξαρτηθούμε από αυτή βία.Η μητρό- τητα είναιπροσωπική επιλογή. 