Spanie miedzynarodowe

Siedem lat temu austriacka artystka Hanna Burkart postanowiła opuścić swoje miasto, Wiedeń, i żyć bez stałego adresu i miejsca do pracy. Od tej pory jej codzienne życie splata się z artystyczną praktyką, a granice pomiędzy tymi sferami są zatarte. Będąc stale w drodze, wystawiona na to, co niewiadome i nieprzewidywalne, artystka kwestionuje podstawowe wartości współczesnego społeczeństwa: bezpieczeństwo, wygodę, przywiązanie do kultury materialnej. Własne doświadczenia i badania nad nieosiadłymi sposobami zamieszkiwania i nomadyzmem są tematem jej projektów: obiektów, instalacji, dokumentacji, performansów i interwencji. Schlafen International to tytuł jej działań na granicy zamieszkiwania i gestu artystycznego, w ramach których artystka śpi w prywatnych i publicznych przestrzeniach, tym samym wchodząc w relacje z nowymi miejscami poprzez intymne doświadczenie snu. Wystawa Burkart w Austriackim Forum Kultury bazuje na improwizacji, jako sposobie opowiadania o byciu w drodze, osiedlaniu się i wyprowadzkach.

Wędrówka jako materia

Wrodzinnym Tuchowie Krzysztof Maniak oddaje się wędrówkom. To one dostarczają tematów do jego prac, stają się ich głównym motywem, a nierzadko samą materią twórczą. Artysta fizycznie wchodzi w interakcje z przyrodą, przeciskając się między korzeniami drzew, wykonując rzeźby z ziemi, wykorzystując nietypowo ukształtowane formy pochodzenia nie-ludzkiego. Jedną z takich prac jest – nawiązujący do tradycyjnych dzieł land artu – kopiec. Wystawa w MOCAK-u prezentuje wybór kilkudziesięciu rysunków artysty, znajdujących się w muzealnej kolekcji, oraz nowe fotografie i wideo. W procesie tworzenia kluczowy dla Maniaka jest czas. To on pozwala na kontemplację i zauważenie człowieka jako części przyrody.

o robić w ostatnich momentach swojego życia? Czy można przygotować się na własną śmierć? Co nam dają rytuały związane z umieraniem? Jak myśleć o śmierci jako o wydarzeniu spokojnym i wartościowym? W czerwcu jedna z galerii BWA Wrocław zostanie przekształcona w tymczasową siedzibę Instytutu Dobrej Śmierci. Projekt podzielony został na trzy części: tworzenie, kontemplacja i kremacja. Pierwsza część została zainspirowana popularną w społecznościach na całym świecie praktyką coffin clubs – własnoręcznym budowaniem i ozdabianiem trumien. W drugiej części Anja Franczak – założycielka instytutu, doula umierania i celebrantka pogrzebów – zaprosi do indywidualnych spotkań, podczas których będzie można położyć się w trumnie i dać się poprowadzić przez wewnętrzną podróż życia z perspektywy śmierci. Finałem Naszej śmierci będzie symboliczna kremacja i pożegnanie z artefaktami pozostałymi po wystawie.

Pawilon w procesie

Wtym roku, z inicjatywy Instytutu Adama Mickiewicza, Polski Pawilon po raz pierwszy znajdzie się na Gwangju Biennale – jednym z najważniejszych biennale sztuki współczesnej w Azji. Pawilon przybierze formę trwającego trzy dni programu publicznego. Pod nazwą Postartistic Assembly odbędą się performansy, warsztaty, spacery dźwiękowe, koncerty, dyskusje i projekcje filmowe z udziałem artystów polskich i koreańskich. Marianna Dobkowska i Sebastian Cichocki – kuratorzy i autorzy programu – wybrali praktyki opierające się na relacji sztuk wizualnych z innymi dyscyplinami: rolnictwem, choreografią czy muzyką. Format kongresu postartystycznego – którego w Polsce mieliśmy okazję doświadczyć dwa lata temu w Sokołowsku w ramach Kontekstów – w większym stopniu niż wystawa wychodzi naprzeciw potrzebom, z jakimi mierzy się obecnie sztuka współczesna. Dodatkowo na wystawie głównej 14. Gwangju Biennale Polskę reprezentować będzie polsko-romska artystka Małgorzata Mirga-Tas, która stworzyła trzy nowe prace tekstylne celebrujące zwyczajność.

7.04–9.07.2023

GWANGJU BIENNALE, GWANGJU, BIENNALE HALL, GALLERY 2

5–7.05.2023

POLSKI PAWILON: POSTARTISTIC ASSEMBLY 10YGROUND, GWANGJU, YANGRIM SALON, GALLERY PODONAMU WWW.GWANGJUBIENNALE.ORG