Zaraźliwy realizm

Andrzej Wróblewski to jeden z najwybitniejszych polskich malarzy XX wieku, którego radykalna wizualność i oryginalne rozwiązania artystyczne wykształciły, inspirowały i wciąż inspirują przez kolejne dekady. Fascynacje jego sztuką odnajdujemy w pracach członków Gruppy, grup Wprost i Ładnie oraz w realizacjach najmłodszego pokolenia. Mimo krótkiego życia sformułowany przez artystę program „realizmu bezpośredniego” pozostaje aktualny, nośny i rozwijany jest o nowe sensy. Oddziaływanie malarza na fantazję, wrażliwość, a przede wszystkim na myślenie o sztuce kolejnych pokoleń, prezentuje wystawa Wróblewski i po… Sztuka realizmu bezpośredniego. Na ekspozycji zobaczymy blisko 100 obrazów i szkiców malarza – od wczesnych prac abstrakcyjnych, przez najbardziej rozpoznawalne dzieła z cykli Szoferzy i Rozstrzelania, po późne prace na papierze, dokumentujące życie codzienne i nastrój okresu odwilży. Wystawę dopełnia 50 realizacji uznanych artystów zainspirowanych bogatym dorobkiem Wróblewskiego.

Dürer w kawałkach

Jedno z najbardziej tajemniczych i jednocześnie najczęściej opisywanych i interpretowanych dzieł sztuki w historii: Melancholia Albrechta Dürera, jest podstawą dla fotograficznej instalacji Witka Orskiego. Artysta przygotował współczesną reinterpretacją słynnej ryciny, rozbijając ją na części i poddając interpretacji jej wybrane, naładowane symboliką fragmenty. We współczesnych kompozycjach fotograficznych zawarł odpowiedniki gestów zaszyfrowanych w dziele Dürera. Tytułową melancholię Orski sytuuje w aktualnym kontekście, jako reakcję na uczucia niepewności, pustki i beznadziei, związane choćby ze świadomością postępującej katastrofy klimatycznej, zagrożeniem wojną czy systemowym okrucieństwem wobec migrujących. W tym sensie jest przeciwieństwem nadziei.