«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΡΤΙΟΣ 2013 by Ορθόδοξη Χριστιανική Απολογητική

Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙ0ΔΙΚ0Ν 0ΡΓΑΝ0Ν ΟΡ0ΟΔΟΪΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

ΤΑΞΙΚΗ Η Έ Π Α Ν Α Π Α Σ I ΤΟΥ 1821;

’πό την αγία εκείνη ήμερα, πού ένας επί σκοπος, ό Παλαιών Πατρών Γερμανός, στην ιστορική μονή τής Αγίας Λαύρας ύψωσε τό ιερό λάβαρο τής έπαναστάσεως, έχουν περάσει 192 έτη, δηλαδή εξι γενεές. Έ μεις είμα στε ή έβδομη γενεά και είσερχόμεθα στο κρισι μότερο σημείο τής ιστορίας τού Έθνους μας. Πρέπει νά πούμε, δτι ή έπανάστασι αύτή δεν ήταν ή μόνη, πού εγινε στον κόσμο. Προ αύτής έγιναν άλλες επαναστάσεις και μετά άπ’ αύτήν άλλες. 32 έτη περίπου προ τής ελληνικής έπαναστάσεως έξερράγη ένα τρομερό ήφαίστειο, ή γαλλική έπανάστασι, ή οποία δημιούργησε ποταμούς αιμάτων και έρειπίων, παρ’ όλα τά άγαθά της συνθήματα. Προ 96 πάλι έτών άπό σήμερα νέα μεγάλη έπανάστασι έξερράγη, τής όποίας ό άντίκτυπος φθά νει μέχρι τών ήμερων μας. Πρόκειται γιά τήν ρωσική έπανάστασι. Άλλ’ ή ελληνική έπανάστασι τού 1821 είνε μ ο ν α δ ι κ ή στο είδος της. Δεν είνε ταξική έπανάστασι, όπως άλλες. Λόγου χάριν, ή γαλλική έγινε έναντίον τού κλήρου, πού είχε τότε τεράστια προνόμια. Ή ρωσική ήταν έπίσης τα ξική. Ένώ ή δική μας έπανάστασι δεν έξηγεΐται μέ τήν θεωρία τού ιστορι κού ύλισμού, κατά τήν όποίαν ό άνθρωπος θεωρείται οικονομικό ζώο. Τό πάν γιά τους οπαδούς τής θεωρίας τού ιστορικού ύλισμού είνε τό χρήμα και όλος ό καυγάς γίνεται γ ι’ αότό. Νεώτερος πλαστογράφος τής ιστορίας άγνόησε όλα τά ιστορικά γεγονότα και θέλησε νά ύποστηρίξη, ότι ή έλληνική έπανάστασι ήταν ταξική. Λάθος μεγάλο! Δεν ήταν ταξική έπανάστασι. Ή θεωρία τού ιστορικού ύλισμού, ό όποιος έχει μέν μερικά έρείσμαΕΤΟΣ ΞΑ'

ΜΑΡΤΙΟΣ 2013

ΑΡΙΘ. ΤΕΙΧΟΥΣ 587

τα, άλλα δεν άποτελεΐ την απόλυτη αλήθεια, έθραύσθη στην περιοχή τής Πατρίδος μας. Ή ελληνική έπανάστασι ήταν έπανάστασι όλου τοϋ Γένους. Διότι όλοι συμμετείχαν. Τί πρώτο και τί δεύτερο να μνημονεύσωμε; Νά μνη μονεύσωμε τούς ιερολοχίτες μαθη τές τοϋ Ίασίου τής Ρουμανίας, πού είχαν ώς σύνθημα: «Σ υ δέ, ώ νεότης, σύντριψον τον κάλαμον καί γί νου στρατιώτης»; Νά μνημονεύσω με τούς άειμνήστους διδασκάλους και καθηγητές τής ύποδούλου Ε λ λάδος, οί όποιοι άφησαν τις καθη γητικές τους εδρες και άγωνίσθηκαν ώς ταπεινοί στρατιώτες; Ό λοι άγωνίσθηκαν. Καί οί βο σκοί καί οί άγρότες, άλλ’ άκόμη καί οί πλούσιοι καί οί μεγιστάνες. Ά γωνίσθηκαν οί άνδρες, άλλ’ άγωνί σθηκαν καί οί γυναίκες, όπως ή Μπουμπουλίνα, ή όποία έξώπλισε ολόκληρο στόλο καί κατεναυμάχησε τούς εχθρούς. Άγωνίσθηκαν άγράμματοι, άλλά καί έπιστήμονές μεγάλοι. Άγωνίσθηκαν ναύτες, άλ λά καί πλοίαρχοι καί καπετάνιοι. Δεν επαναστάτησαν οί ναύτες κατά τών πλοιάρχων, όπως λένε οί συκο φάντες τής ιστορίας, άλλ’ οί πλοί αρχοι, -παρ’ όλο πού άπελάμβαναν ώρισμένα προνόμια άπό τήν τουρ κική αύτοκρατορία καί κυμάτιζε ή σημαία τών πλοίων τους στήν Με σόγειο-, έν τούτοις επαναστάτη σαν κατά τού κατακτητοΰ. Είνε μνημειώδες τό γεγονός, ότι ό Λάζα ρος Κουντουρίώτης ήταν άπό τούς πλουσιωτέρους Έλληνας τής έποχής. Είχε μία στέρνα γεμάτη χρυσά νομίσματα -ελα, Κορδάτε άνιστόρητε, νά έξηγήσης τά φαινόμενα 34

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

αύτά!- καί όλη τή στέρνα τοϋ χρυσοΰ τήν προσέφερε στήν έπανάστασι. Άγωνίσθηκαν καλόγηροι, άλλά καί διάκονοι καί ιερείς καί ε πίσκοποι καί πατριάρχες. Αέγει ό Γάλλος ιστορικός Πουκεβίλ, ότι στον βωμό τής ελευθερίας θυσιάσθηκαν 6.000 κληρικοί! Δέν έξηγεΐται λοιπόν ή έπανάστασι τοϋ ’21 μέ τον ιστορικό υλι σμό, μιά θεωρία ή όποία καταπί πτει. Μπορεϊ ό άνθρωπος νά εινε καί οικονομικό όν, άλλά κατ’ εξο χήν είνε μεταφυσικό όν. Νεώτερες ερευνες τής ψυχολογίας άπέδειξαν, ότι ό άνθρωπος κατά 99% είνε με ταφυσικό όν! Τρομερή άλήθεια, ή ό ποία δέν είνε τοϋ παρόντος νά τήν άναπτύξω. Καί γιατί άγωνίσθηκαν; Άγωνί σθηκαν όχι για εύτελή άργύρια, όχι γιά δεκάρες, όπως άγωνίζονται σή μερα. Δέν ήταν ό αγώνας έκεϊνος γιά μικρά καί ασήμαντα, άλλ’ ήταν γιά τήν Πίστι, γιά τήν ελευθερία, γιά τήν Πατρίδα, γιά τήν οικογένει α. Έπανάστασι εύγενεστάτη! Ποιό ήταν τό ελατήριό της; Θά μάς τό δείξη μιά λεπτομέρεια. Κοι τάξετε τήν σημαία τών επαναστα τών. Πώς εγινε ή ελληνική σημαία; Τί λέγει ό ιστορικός; Σέ μιά διαδήλωσι, πού έκαναν τις πρώτες ή μέ ρες τής έπαναστάσεως οί Έλληνες, δέν είχαν σημαία, καί τότε ενας ε πίσκοπος, ό Παλαιών Πατρών Γερ μανός, πήρε τήν φουστανέλλα τοϋ Έλληνα τσολιά, τήν εσχισε κορδέλλες, πήρε καί τό ράσο ενός μοναχού καί άπ’ αύτά έκανε τή σημαία. Συν δυασμός Πίστεως καί Πατρίδος! Θέλετε νά ίδήτε τον χαρακτήρα τής έπαναστάσεως; ’Ίδετε άκόμη τις

σφραγίδες, πού βρίσκονται στο ε θνικό μουσείο. Όλες οί σφραγίδες έχουν επάνω τον τίμιο σταυρό. «Έν τούτω νίκα». ’Άλλες έχουν τον άγιο Δημήτριο, άλλες τον άγιο Γεώργιο κλπ. Θέλετε ν’ άκούσετε τον γέρο τού Μωριά; Σέ μιά στιγμή τοϋ άγώνα, στιγμή άπογοητεύσεως γ ι’ αύτόν, διότι έγκατελείφθη και έμεινε μόνος, πήγε σ’ ενα ξωκκλήσι, προσ ευχήθηκε, καί μετά βγήκε μέ δακρυσμένα τά μάτια και είπε κάτι λόγια, πού δέν ύπάρχει ζυγαριά στον αιώνα τής ύλης νά τά ζυγίση. Τί είπε λοιπόν ό Κολοκοτρώνης; «Ή Παναγιά ύπέγραφε τήν ελευθε ρία της Πατρίδος. καί δέν παίρνει πίσω την υπογραφή της». Ή Πανα γία δέν είνε δπως ή Ρωσία και ή Γαλλία, πού άθετοϋν τήν ύπογραφή τους. Πόσο συγκινήθηκα έχθές, πού περνούσα άπό τό ύπουργεϊο Μακεδονίας καί Θράκης! Έ κεΐ ό υ πουργός έστόλισε τά παράθυρα μέ τεράστιες εικόνες τών ηρώων τοϋ 1821, δημιουργώντας ένα εικονο στάσι τής φυλής. Ό λοι αύτοί οί ήρωες πίστευαν στον Θεό, καί ιδιαι τέρως ό Μακρυγιάννης, πού είπε: «Πεθαίνω γιά τήν Πίστι». Τελειώνοντας, αναφέρω ενα ά κόμη γεγονός, πού μαρτυρεί τον ε θνικό καί θρησκευτικό χαρακτήρα τής έπαναστάσεως τοϋ ’21. Β ρ ι σκόμαστε στήν Αθήνα μετά τήν άπελευθέρωσι. Πόσους κατοίκους εί χε; "Ήταν μικρή τότε ή Αθήνα. Πε ρίπου σαν τή σημερινή Φλώρινα! Δέκα χιλιάδες. Τώρα δυστυχία στήν Πατρίδα μας. ’Έχουμε τήν με γαλύτερη κατ’ άναλογία πρωτεύ

ουσα τοϋ κόσμου. Άπό τήν μία ή ύπογεννητικότητα καί άπό τήν άλλη ή άστυφιλία δημιούργησαν τον όγ κο τής Αθήνας. Αριθμούσε, λοιπόν, τότε ή Αθήνα δέκα χιλιάδες κατοί κους. Είχε ενα καί μοναδικό γυμνά σιο. Γυμνασιάρχης ό Γεννάδιος, πού αν πάρης χίλιους σημερινούς γυμνασιάρχες καί λυκειάρχες δέν συγκρίνονται μαζί του. Αύτός πήγε καί βρήκε τον Κολοκοτρώνη καί τοϋ είπε: -Γέροντα, σέ παρακαλώ, έλα στο γυμνάσιο νά ιδής τά βλαστά ρια τής έλευθέρας Πατρίδος καί νά τά συμβουλεύσης. -Μά τί νά είπώ; Έγώ είμαι άγράμματος. Μόλις καί μετά βίας βάζω τήν ύπογραφή μου. Τον πήρε τελικά καί τον πήγε κάτω άπό τήν Άκρόπολι, στήν Πνύ κα, έκεΐ όπου ήταν τό πρώτο γυ μνάσιο. Παρέταξε τό σχολείο. Έδάκρυσαν τά παιδιά, έδάκρυσε καί ό γέρος τού Μωριά, όταν είδε τήν νέα γενιά τής άθανάτου Πατρίδος. Τούς λέγει τότε: «Παιδιά, έμεϊς τό ψωμί μας τό φάγαμε. Τώρα φεύγουμε. ’Αφήνου με εσάς. ’Ε σείς θά δουλέψετε γιά νά δοξαστή ή Πατρίδα μας. Μή λησμο νείτε ποτέ, παιδιά μου, ότι, όταν πιάσαμε τά άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως καί επειτα ύπέρ Πα τρίδος»! Αύτή είνε, άγαπητοί μου, ή Ε λ λάς. Καί αύτή τήν ιερά παράδοσι πρέπει νά κρατήσουμε σφιχτά μέ σα στήν καρδιά μας ώς πολύτιμο κειμήλιο, ώς άτίμητο θησαυρό, ώς πυξίδα, ώς κατευθυντήρια γραμμή.

(Από τό βιβλίο τοϋ μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου «Απολογισμός 6ης 4ετίας», σελ. 186-189). 0 ΣΤΑ Υ ΡΟ Σ

ΠΡΑΙ61Σ ΤΟ)Ν ΑΠΟΣΤΟΑ(1)Ν Ketjxevo p .6

ρ.6τάψ0α.σι, κ _ α χ

c t ^ o X lc lc j| x o

TOO '0 -6 O7 rV6 UCJTOU β ι β λ ί ο υ cl-ito

το ν

θ εο λό γο

Z lu th ^ o tto u X o

(ere σ υ ν έ π ε ιε ς )

Κείμενο, KA' 1-6 1 Ώ ς δε εγένετο άναχθήναι ημάς άττοσπασθέντας άπ’ αυτών, εύθυδρομησανres ηλθομεν είς την Κω, τη δέ eijijs els την 'Ρόδον, κάκεΐθεν els Πάταρα. 2 Και eupovres ττλοΐον διαπερων els Φοίνίκην έπιβάντε5 άνηχθημεν. 3 ’AvacfravevTes δε την Κύπρον καί καταλιπόντε$ αύτην εύώνυμον επλέομεν els Συρίαν, καί κατηχθημεν els Τύρον· eKelae γάρ ην το πλοΐον άποφορτιζόμενον τον γόμον. 4 Και aveupovres τούς μαθητάς Ιπεμείναμεν αύτοΰ ημέρας ζτττά' οϊτινες τω Παύλω ελεγον διά τοΰ Πνεύματος μη άναβαίνειν els Ιεροσόλυμα. 5 "Ore δέ ε γένετο ημάς εζαρτίσαι τάς ημέρας, Ιζελθόντες έπορευόμεθα προπεμπόντων η μάς πάντων συν γυναιζι και τεκνοις εως εξω της πόλεως, καί θέντες τά γόνατα €7τι τον αίγιαλόν προσηυζάμεθα, 6 και άσπασάμενοι άλληλους έπέβημεν ει? τό πλοΐον, εκείνοι δέ ύπέστρεφαν εΙ$ τά ίδια.

Μετάφρασι 1 Και άφοϋ μέ δυσκολία καί οδύνη άποχωρισθήκαμε άπ’ αυτούς, άποπλεύσαμε, και μέ κατ’ εύθ εϊα ν πορεία φθάσαμε στήν Κώ, τή ν άλλη δέ ημέρα στή Ρόδο, και άπ’ έ κ ε ϊ στά Πάταρα. 2 Και βρήκαμε πλοίο, πού πήγαινε στή Φοινίκη, καί έπιβιβασθήκαμε και άποπλεύσαμε. 3 Ά φ ο ϋ δέ άντικρύσαμε τή ν Κύπρο καί τήν άφήσαμε στ’ άριστερά, πλέαμε πρός τή Συρία, καί καταπλεύσαμε στήν Τύρο. Δ ιό τι έ κ ε ϊ τό πλοίο ξ ε φόρτω νε τό φορτίο του. 4 Καί άφοϋ άναζητήσαμε και βρήκαμε τούς μαθητάς (τούς χρισ τια νούς), μείναμε έ κ ε ϊ έπτά ήμέρες. Αύτοί, γνωρίζοντας άπό άποκάλυψι τού Π νεύματος τ ί έπ ρόκειτο νά συμβή, έλεγα ν στόν Παϋλο νά μήν άνεβή στά Ιεροσ όλυμα. 5 Ά λ λ ’ όταν συμπληρώσαμε τις ήμέρες, άναχωρήσαμε καί συνεχίσαμε τή ν πορεία, και μάς προέπεμπαν όλοι μαζί μέ τις γυναίκες και τά τέκνα τους έως έξω άπό τήν πόλι. Και γονατίσαμε στήν άκρογιαλιά καί προσευχηθήκαμε. 6 ’Έ πειτα άποχαιρετισθήκαμε καί έπιβιβασθήκαμε στό πλοίο, καί έκ εΐν ο ι έπέστρεψαν στά σπίτια τους. 36

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

Σχολιασμός Στίχ. 1: Πολύ σ υγκινητική ή φράσι τοϋ Λουκά «άποσπασθέντας άπ’ αύτών». 01 π οιμένες τής Ε κκλησ ία ς τής Ε φ έσ ο υ μέ σπα ραγμό ψυχής συνώδευσαν τόν ’Α πόστολο μέχρι τό πλοίο. Τ'ις τ ε λ ευ τα ίες δε στιγμές, τ'ις στιγμές τού άποχαιρετισμοϋ, οί έκδηλώσεις τής άγάπης τους πρός τόν π νευματικό πατέρα τους έγιναν σφοδρότερες, βια ιότερες. Ό ’Α πόστολος προσπαθούσε νά άποχωρισθή, γιά νά έπιβιβασθή στό πλοίο, άλλ’ α υτοί δέν τό ν άφηναν. ’Ή θελαν νά τό ν κρατούν, όσο τό δυνατόν, π ερισσ ότερο κοντά τους, ε ϊ δυνατόν, νά ματαιώσουν τό τα ξίδ ι του, νά τό ν έχουν διαρκώς κοντά τους. Μέ πολλή δυ σκολία καί όδύνη άποχωρίσθηκαν άπό τούς π οιμένες τής Ε φ έσ ου ό ’Απόστολος καί οί σ υνέκδ η μ ο ί του. ’Αποσπάσθηκαν όπως άπό σώμα ήμποροϋν νά άποσπασθοϋν μέλη! Τίποτε δέν εινε βιαιότερο καί οδυνηρότερο άπ τή ν άγάπη! "Ολοι αίσθανόμεθα όδύνη, ό ταν άποχωριζώμεθα άπό προσφι λή μας πρόσωπα, κατά σάρκα καί κατά πνεύμα συγγενείς. Περισσό τερη δέ όδύνη ό π νευματικός άν θρωπος αισθάνεται, όταν ό θάνα τος άποσπά σπουδαίο πνευματικό πατέρα, στοργικό, δραστήριο καί έν ερ γ η τικ ό στήν ’Εκκλησία καί στήν κοινωνία. Στοργικά πνευμα τικά τέκνα σέ τέ το ιε ς περιπτώ σεις θέλουν, νά έκοβε ό θ ε ό ς άπ’

τή δική τους ζωή καί νά πρόσθετε στή ζωή τοϋ πνευματικού πατέρα τους. Ά λ λ ’ ή όδύνη γιά τό ν άποχωρισμό τών προσφιλών δέν εινε άπαραμύθητη. Ό άποχωρισμός ειν ε πρόσκαιρος. Οί έπιζώντες πι στοί, όταν καί α ύτοί άπέρχωνται άπ’ τόν οδυνηρό το ύ το κόσμο, στόν ούρανό συναντούν τά προ σφιλή τους πρόσωπα καί τά άπολαμβάνουν αιωνίως σέ ζωή άσυγκρίτως άνώτερη άπ’ τή ζωή αύτή. Ό Παύλος στό Φιλήμονα έγραψε γιά τό δούλο του Ό νήσιμο, πού μετά τή δραπέτευσί του βρήκε τήν πίστι: «Τάχα διά τούτο έχωρίσθη πρός ώραν, ϊνα αιώνιον αυ τόν άπέχης, ούκέτι ώς δοϋλον, ά λ λ ’ ύπέρ δοϋλον, άδελφόν άγαπητόν» (Φιλήμ. 15-16). Τό αύτό ι σχύει γιά τό χωρισμό όλων τών πι στών, πού έπ ιφ έρει ό θάνατος. Οί πιστοί άποχω ρίζονται προσωρινώς, γιά νά συναντηθούν έπειτα στόν ούρανό καί ν’ άπολαμβάνουν ό ένας τόν άλλον αιωνίως. Οί σωζόμενοι στόν ούρανό δέν άπολαμβάνουν μόνο τή θέα τοϋ προσώπου τοϋ Χριστού, άλλά καί τών άδελφών. "Αν τύχωμε σωτη ρίας, στόν ούρανό θά ίδούμε καί έμ είς τό πρόσωπο τού Παύλου καί όλων τών ’Αποστόλων καί δι καίων. θ ά ίδούμε δέ μέ τρόπο άσυγκρίτως άνώτερο τοϋ τρόπου, μέ τό ν όποιο βλέπουμε στή γή. Ο ΣΤΑ ΥΡΟ Σ

Στίχ. 3-6: Ό Παύλος μέ τή συ νοδεία του κατέπλευσαν στήν Τύρο. Ή Τύρος σήμερα εινε άφανής πολίχνη. Ά λ λ ά στήν άρχαία έποχή ή τα ν έπ ιφ α νεσ τά τη πόλις τή ς Φοινίκης. Ή κμασ ε έπί μακρό χρό νο στό εμπόριο. Ή τα ν ισχυρή καί στή θάλασσα καί στήν ξηρά. Ή Παλαιά Διαθήκη προφήτευσε τήν πτώσι τή ς πανίσχυρης "Γύ ρου. Πράγματι δέ ή Τύρος κατακτήθηκε άπό τόν Ναβουχοδονόσορα καί τόν Μέγα Α λέξανδρο. Ά λ λ ’ ή Παλαιά Διαθήκη προφήτευσ ε καί τήν άποκατάστασι καί τήν έκχρισ τιάνιοι τή ς Τύρου: «Ε πισκοπήν ποιήσει ό Θεός Τύρου, και πάλιν άποκατασταθήσεται εις τό ά ρ χ α ϊο ν καί έσται έμπόριον πάσαις ταΐς βασιλείας τής οικου

μένης. Και έσται αύτής ή έμπορία και ό μισθός άγιον Κ υ ρίφ ■ούκ αύτοίς συναχθήσεται, άλλά τοϊς κατοικούσιν έναντι Κυρίου πάσα ή έμπορία αύτής φ α γεΐν και πιεϊν και έμπλησθήναι ε ις συμβολήν μνημόσυνον έναντι Κυρίου» (Ήσ. κγ' 17-18). Ό Ή σαΐας προφήτευσε, ό τι ή έμπορική καί πλουσία Τύρος θά προσέφερε άφιερώματα στόν Κύριο. Καί στόν περίφημο χριστολογικό Ψαλμό μδ' ύπάρχει όμοία προφητεία: «Και θυγάτηρ Τύρου έν δώροις. Τό πρόσωπόν σου λιτα ν εύ σ ο υ σ ιν οί πλούσιοι τοϋ λαού» (στίχ. 23). Ό Χριστός έφθασε μέχρι τά μέρη Τύρου καί Σιδώνος καί θ ε ράπευσε τή δαιμονισμένη θυγα τέρ α τής Χαναναίας (Ματθ. ιε' 21

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ Ι ύ ANNOY, Γ Αλλοτε ό κ. Σωτηρόπουλος ανέλυσε, σέ τόμους Α' και S', τά 14 πρώτα κεφάλαια τοϋ Ευαγγελίου τοϋ Ίωάννου, τοϋ θεολογικωτέρου βιβλίου τής Αγίας Γραφής. Τώρα, σέ τόμο Γ , αναλύει τά τελευταία κεφάλαια τοϋ Ευαγγελίου (ιε' - κα). Στό Εύαγγέλιο τοϋ Ίωάννου ττεριέχονται πλήθος υψιστες διακηρύξεις τοϋ Χριστού γιά τή θεότητά του. Καί γ ί αύτό ή ερμηνεία αύτοϋ τοϋ Εύαγγελίου έχει ϋψιστο ένδιαφέρον καί παρέχει μέγιστο θέλ γητρο στους πιστούς. Τά τελευταία δέ κεφάλαια τοϋ Εύαγγελίου, τά έρμηνευόμενα στό Γ τόμο, άναφέρονται στά δύο μέγιστα γεγονότα τής Πίστεώς μας, τά Πάθη καί τήν Ανάστασι τοϋ Κυρίου, καί εινε ιδιαιτέρου ένδιαφέροντος. Κατά δέ τήν έρμηνεία ώρισμένα δύσκολα σημεία τοϋ ιερού κειμένου έρμηνεύονται πρωτοτύπως. Τό βιβλίον άποτελεϊται άπό 391 σελίδες. Τιμάται 20 €. Γιά παραγγελίες έπικοινωνήστε μέ τό ΒιβλιοπωλεΊον «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44 · 106 81 Αθήνα. Τηλ. 210 / 3805539.

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

και έξης). Λαός άπ τήν παράλιο Τύρο καί Σιδώνα πήγαν καί άκουσαν τό Χριστό, και οί άσθενείς καί οί δαιμονισμένοι θεραπεύθηκαν (Λουκ. στ' 17-18). ΤΙς μεγάλες αύτέ ς φ ο ινικικές πόλεις ό Χριστός ά νέφ ερ εν ώς άνώ τερες άπό έβραϊκές πόλεις. «Ούαί σοι, Χοραζίν, ούαί σοί, Βηθσαϊδά, ότι, ε ι’ έν Τύρω και Σιδώνι έγενήθησαν αί δυνάμεις αί γενόμεναι έν ύμϊν, πάλαι αν έν σάκκω και σποδώ καθήμεναι μετενόησαν» (Ματθ. ια' 21). 'Ως καρδιογνώστης και παν τογνώ στης ό Χριστός βεβαίωσε, ότι, άν γίνοντα ν στήν Τύρο και στή Σιδώνα τά θαύματα, πού έγιναν στις ά μ ετανόητες έβραϊκές πόλεις, οι φ ο ινικικές αύτές πό λ εις θά είχαν προ πολλοϋ μετα νοήσει κατά τρόπο συγκινητικό. Μ ετά τή ν έπιφοίτησι τοΰ ‘Αγίου Π νεύματος ιδρύθηκε και στήν Τύ ρο ’Εκκλησία. Π ότε άκριβώς, δέν ξέρουμε. ’Ίσως μετά τό διωγμό τή ς Ε κκλησ ίας τών Ιεροσολύμω ν έξ αιτίας τού Στεφάνου, όπότε οί κήρυκες τοϋ Εύαγγελίου «διασ παρέντες δ ιή λθ ο ν έως Φ οινί κης...» (Πράξ. ια' 19). Ό Παϋλος καί οί συνέκδημοί του ήξεραν, ότι στήν Τύρο ύπήρχεν ’ Εκκλησία. Καί άναζήτησαν καί βρήκαν τούς χρ ισ τια νο ύ ς. Τούς άναζήτησαν καί τούς βρήκαν ώς πολυτίμους θησαυρούς. Καί έμ ειν α ν μαζί

τους επτά ήμέρες. Ό Παύλος μέ τή συνοδεία του καί οί χριστιανοί τής Τύρου τέ το ια έγκαρδιότητα έδειξαν μεταξύ τους, σάν νά γνω ρίζονταν καί νά συνδέονταν έκ τών προτέρων. Κατά τήν άναχώρησι όλοι οί πι στοί, «συν γυναιξί καί τέκνοις», προέπεμψαν τόν Παύλο καί τή συνοδεία του έξω τής πόλεως μέ χρι τήν άκρογιαλιά. ’Εκεί δέ, στήν άκρογιαλιά, έλαβε χώρα ιδ ια ιτέ ρως συγκινητική σκηνή. "Ολοι γο νάτισαν καί προσευχήθηκαν στο Θεό. Τό πέλαγος, πού άπλωνόταν μπροστά τους, ήταν σύμβολο τών τρικυμιώ ν τής Ε κκλησ ία ς καί τών ψυχών. Ό Παϋλος καί όλοι προσ ευχήθηκαν γιά τή στερέωσι καί τή γαλήνη τής ’Εκκλησίας καί τών ψυχών. Είδικώτερα δέ οί χρισ τια νοί θά προσευχήθηκαν γιά τήν εύόδωσι τοϋ ταξιδιού καί τή ς άποστολής τοϋ Παύλου. Οί πιστοί άμέσως συνδέονται μέ δεσμούς ο ίκειό τη το ς. ’Από τήν πρώτη ώρα τής γνωριμίας τους αισθάνονται καί φ έρονται σάν νά ήταν γνω στοί άπό πολύ καιρό. Τοϋτο συμβαίνει, δ ιό τι «ή άγάπη τοϋ Θεοϋ έκκέχυται έν ταϊς καρδίαις ήμών διά Πνεύματος Ά γιο υ τού δοθέντος ήμϊν» καί «ή άγάπη τοϋ Χριστού συνέχει ήμάς» (Ρωμ. ε' 5, Β' Κορ. ε' 14).

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ Ν’ ΑΝΑΝΕΩΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ

0 ΣΤΑ ΥΡΟ Σ 39

Β ΑΙΝ Ο Μ Ε ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ; Μέρος Β' Τοϋ Χρήστου Κ. Λιβανοϋ Τί διδάσκει η Αγία Γραφή Ή θεόπνευστη διδασκαλία της Ά γ. Γ ραφής γιά τόν τρόπο τοϋ βαπτίσματος είναι σαφής καί κατηγορηματική. Ό ορθό δοξος τύπος τοϋ βαπτίσματος, πού σεβάστηκαν τόσοι αιώνες, ε ί ναι βασισμένος στήν εντολή τοϋ Κυρίου πρός τούς Αποστόλους «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αυ τούς εις τό όνομα τοϋ Πατρός και τοϋ Υίοϋ καί τοϋ Α γίου Πνεύμα τος».3 Ό Χριστός δέν είπε στούς Αποστόλους νά έπιχύνουν ϋδωρ έπάνω στούς άνθρώπους ή νά τούς ραν τίζουν, όπως πράττουν οί Πα πικοί, άλλά νά βαπτίζουν αύτούς. Ε λλη νικό ρήμα είναι τό «βαπτίζω» καί σημαίνει βυθίζω καί όχι έπιχέω ή ραντίζω. Σύμ φωνα μέ τόν μακαριστό άρχιμανδρίτη Σπυρίδωνα Μπιλά-

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

λη: «ύπέρ τοϋ βαπτίσματος τής τριττής καταδύσεως μαρτυρεί καί τό βάπτισμα, τό τελούμενον υπό τοϋ Ίωάννου τοϋ Βαπτιστοϋ εις τόν Ίορδάνην ποταμόν. Τό Ίωάννειον βάπτισμα, τό προεικονίζον τό χριστιανικόν Βάπτισμα, έγίνετο διά κατα δύσεως έν τώ ϋδατι, οϋτω πως δέ έξηγεϊται, διατι ό Ιωάννης έβάπτιζεν εις περιοχήν, έχουσαν ϋδατα πολλά (Ίωάν. 3, 22)»." Γιά τή βάπτιση τοϋ Κυρίου στόν Ιορδάνη ρητώς oi εύ α γ γ ελ ισ τές μαρτυρούν: «Καί βαπτισθείς ό Ίησοϋς άνέβη εύθύς άπό τοϋ ϋδατος».6 Τό ρήμα «άνέβη» είναι συνώ νυμο τοϋ «άνεδύθη» καί ση μαίνει βγήκε άπό τό νερό, στό όποιο είχε καταβή, βυθισθή γιά όλίγα δευτερόλεπ τα ό Κύ ριος καί άπό τό όποιο εύθέως, άμέσως, ώς άναμάρτητος καί

μή έχων τίποτε νά έξομολογηθή στον Ιωάννη, βγήκε δίνον τας καί σέ μας παράδειγμα νά βαπτιζώμεθα καί όχι νά ραντιζώμεθα ή νά λουζώμεθα μέ ν ε ρό. Ε ρμ ηνεύοντας δέ τό σχε τικό μέ τό βάπτισμα τού Ίωάννου κεφάλαιο ό γνωστός θεο λόγος και δόκιμος έρμηνευτής τών Γραφών Νικόλαος Σωτηρόπουλος άναφέρει: «Ό ’Ιω άννης σύμφωνα μέ τήν έντολή τοϋ Θεού βάπτιζε τούς Ιουδαί ους μέσα στά νερά τοϋ Ίορδάνου. Μέ τό βάπτισμα ό ’Ι ωάν νης ε ίν ε σάν νά έλεγε στοϋς Ι ουδαίους, ότι ήταν άκάθαρτοι λόγω αμαρτιών καί εϊχαν ανάγ κη καθάρσεως. Οί Ιο υ δ α ίο ι έμ παιναν μέσα στο νερό μέχρ ι τό λαιμό, έξω μολογοϋντο έ κ ε ϊ τις α μα ρ τίες τους, καί στο τέλο ς βουτοϋσαν και τό κεφ άλι τους στο νερό. Τό βάπτισμα τοϋ Ίω-

άννου δεν είχ ε τή δύναμι νά έξαλείψη άμαρτίες. 'Απλώς ή ταν βάπτισμα μετανοίας, πού προπαρασκεύαζε τις ψυχές, γιά νά δεχθούν έπειτα τό χρι στιανικό βάπτισμα, πού έξαλ ε ίφ ε ι τις άμαρτίες».6 ’Αλλά και ό εύα γγελισ τής Λουκάς στ’ις «Πράξεις τών ’Αποστό λων», περιγράφοντας τό 6άπτισμα τοΰ εύνούχου τής 6ασιλίσσης Κανδάκης άπό τον

Φίλιππο, άναφέρει: «Κατέβησαν άμφότεροι εις τό ϋδωρ», έπειτα δέ «άνέβησαν έκ τοϋ ϋδατος».7 Ή βύθιση στό νερό είναι και έδώ σαφεστάτη. Ούδε'ις λόγος γ ίν ετα ι περί έπιχύσεως ϋδατος ή ραντισμού. Ώ ς γνωστόν, σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τής Ε κκλησίας μας, τό χριστιανικό βάπτισμα συμβολίζει τό θάνατο και τήν τριήμερη ταφή καί άνάσταση τοϋ Κυρίου μας. Ό ’Απόστο λος Παϋλος σαφώς όμιλεΐ γιά τον μυστικό αύτό συμβολισμό τής τρ ιττή ς καταδύσεως καί άναδύσεως, γράφοντας: «’Ή α γνοείτε, ότι όσοι έθαπτίσθημεν εις Χρίστον Ίησοϋν, εις τον θάνατον αύτοϋ έβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν ούν αύτω διά τοϋ βατττίσματος εις τον θάνατον, ϊνα ώσπερ ήγέρθη Χριστός έκ νεκρών διά της δόξης τοϋ Πατρός, οϋτω καί η μείς έν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. Εί γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τώ όμοιώματι τού θα νάτου αύτοϋ, άλλα καί της άναστάσεως έσόμεθα».8 Τί διδάσκουν οί Π α τέρ ες Παραλείπουμε άλλα χωρία τής Γ ραφής, καθώς καί πολλές μαρτυρίες τή ς άρχαίας ’Εκ κλησίας, όπως τήν έπιστολή

0 ΣΤΑ ΥΡΟ Σ

Βαρνάβα, τά «Κλημέντια», τόν «Ποιμένα» τοϋ Έρμα, τόν Ιο υ σ τίνο και τ'ις Διδαχές τών Δώδεκα ’Αποστόλων, οί όποιες σαφώς μαρτυρούν περί κατα δύσεως, γιά νά ίδούμε τ ί διδά σκουν οί Πατέρες τής ’Εκκλη σίας καί τ ί ορίζουν οί ιεροί Κα νόνες της. Ό Μ. Βασίλειος γράφει: «Έν τρισ'ι καταδύσεσι και ίσαρίθμοίς ταΐς έπικλήσεσί τδ μέγα μυστήριον τοϋ βα πτίσματος τελειοϋται, ϊνα και ό τοϋ θανάτου τύπος έξεικονισθή και τή παραδόσει τής θεο γνωσίας τάς ψυχάς φωτισθώσιν οί βαπτιζόμενοι».9 Κατά τόν μέγα φωστήρα τής Καισα ρείας καί οικουμενικό διδάσκαλο τής ’Εκκλησίας τό Μυ στήριο τοϋ Βαπτίσματος δέν τελ ειο ϋ τα ι άνευ τών τριών κα ταδύσεων. ’Από τόν άγ. Γρηγόριο Νύσσης τό βάπτισμα, πού τελ εΐτα ι μέ τριττή κατάδυση, χαρακτη ρίζεται «μίμησις τοϋ θανάτου καί τής άναστάσεως τοϋ Κυρί ο υ » :0 Ό άγιος Διονύσιος ό ’Αρεο παγίτης γράφει: «Τόν ούν ίερώς βαπτιζόμενον ή συμβολι κή διδασκαλία μυσταγωγεί, ταϊς έν τώ ϋδατι τρισϊ καταδύ σεσι, τόν θεαρχικόν τής τριημερονύκτου ταφής Ίησοϋ τοϋ ζωοδότου μ ιμ ε ϊσ θ α ι θάνα-

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

τον». Καί άλλου: «Οίκείως ή δ ι ’ ϋδατος όλική κάλυψις εις τήν τοϋ θανάτου και τοϋ τής ταφής άειδοϋς εικόνα παρείληπται». Καί άλλοϋ: «Τρις μέν ούν αύτόν (τόν κατηχούμενο) ό Ιεράρχης βαπτίζει ταΐς τρισί τοϋ τελο υμένο υ καταδύσεσι και αναδύσεσι, τήν τριττήν τής θείας μακαριότητος έπιβοήοας ύπόστασιν».11 Ό άγιος Κύριλλος Ιερ ο σ ο λύμων στούς Κ ατηχητικούς Λόγους του γράφει: «Καθάπερ ό Σωτήρ ήμων τρείς ήμέρας και τρεις νύκτας έν τή κοιλίςι τής γής έποίησεν, οϋτω και ήμ εϊς έν τή πρώτη άναδύσει, τήν πρώτην έμιμεΐσ θ ε τοϋ Χρι στού έν τή γή ήμέραν, έν δέ τή καταδύσει, τήν νύκτα. Και πάλιν, ώσπερ ό Ιησούς τάς ο ι κουμενικός άμαρτίας άναλαβών άπέθανεν, ϊνα θανατώσας τήν άμαρτίαν άναστήση σε έν δικαιοσύνη, ουτω καί συ καταβάς εις τό ύδωρ, καί τρόπον τινά συνταφείς ώσπερ έκείνος έν τή πέτρα, έγείρεσαι έν καινότητι ζωής περίπατων. Καί αύθις έπί τήν άγίαν τού θείου βαπτίσματος έχειραγωγεϊσθε κολυμβήθραν, ώς ό Χριστός ά πό τοϋ έπί τό π ροκείμενον μνήμα. Και πάλιν ώσπερ ό Χρι στός έν τώ 'Ιορδάνη λουσάμενος ποταμφ, και τών φώτων

τής Θεότητος μεταδους τοΐς ϋδασιν, άνέβαινεν έκ τούτων, και Πνεύματος άγιου έπιφοίτησις ουσιώδης αϋτω έγένετο, τώ όμοίω έπανατταυομένου τοϋ όμοιου, οϋτω καί ήμιν άναβεβηκόσιν άπό τής κολυμβήθρας τών ιερών ναμάτων, έδόθη χρίσμα τό άντίτυπον, ου έχρίσθη Χριστός»." Ό άγιος ’Αθανάσιος, ερμη νεύο ντα ς τό Ά π οσ τολικό «σύμφυτοι γεγόναμεν τώ όμοιώματι τοϋ θανάτου αύ τοϋ», γράφει: «Σύμφυτοι γ ε γόναμεν, ήγουν μέτοχοι, ώ σπερ τό σώμα τό Δεσποτικόν ταφέν έν τή γη, έφυσε σωτηρί αν τώ κόσμω, οϋτω και τό ήμών σώμα ταφέν έν τώ Βαπτίσματι έφυσε δικαιοσύνην ήμιν αύτοϊς. Τό δέ ομοίωμα οϋτως έ χει. Ώσπερ ό Χριστός άπέθανε, και τή τρίτη ήμέρα άνέστη, οϋτω και ήμεις έν τώ βαπτίσματι θνήσκοντες άνιστάμεθα. Τό γάρ καταδϋσαι τό παιδίον έν τή κολυμβήθρα τρίτον και άναδϋσαι, τοϋτο δηλοι τον θά νατον και τήν τριήμερον άνάστασιν τοϋ Χριστού» .11 Τάαύτά διδάσκει καί ό ιερός Χρυσό στομος, ό άγιος ’Ιωάννης ό Δαμασκηνός καί άλλοι Πατέ ρες τών όκτώ πρώτων αιώνων, άλλά καί μ εταγενέσ τεροι Πα τέρες.

Ό πατριάρχης Κωνσταντι νουπόλεως Ιερ εμ ία ς Β' (157381), άπαντώντας στους Λου θηρανούς θεολόγους τής Τυβίγγης, γράφ ει γιά τόν τύπο τοΰ κανονικού βαπτίσματος: «Τής Τριάδος έπαδομένης, τρισ'ι καταδύσεσιν, άλλά μή έπιχύσει τρισσή χρώμενοι. Έβάπτιζον γάρ οί πάλαι ου χερσ'ιν οίκεία ις τό ύδωρ έπιρραντ'ιζοντες τοις βαπτιζομένοις, άλλά διά τριών καταδύσεων, τοΐς θ είο ις εύαγγελίοις έπόμ ε ν ο ι».12 Ό Μητροφάνης Κριτόπουλος στήν ομολογία του το νίζει καί αύτός τήν άνάγκη τών τρ ι ών καταδύσεω ν ώς έξής: «Τούς βαπτιζομένους καταδύεσθαι χρή τρις έν τώ ϋδατι, έπεί και ό Σωτήρ κατέδυ εις τό ϋδωρ υπέρ ήμών... Έ τι τό βάπτισμά έστιν είκών κα'ι ομοίω μα τοϋ Σωτήρος θανάτου... Όμοιωθησόμεθα δέ τώ θανάτω έκείνου πώς άλλως, ε ί μή κρυβώμεν τρις έν τώ ϋδατι, ώσπερ έκεινος τριήμερος έν τή γή; “Σ υ νετά φ η μ εν ουν α υτφ διά το ϋ β α π τίσ μ α το ς ”, τουτέστι

κρυβέντες έν τώ ϋδατι συνετά φημεν τώ Κυρίω».13 (Ή συνέχεια στο επόμενο)

0 ΣΤΑ Υ ΡΟ Σ

ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ Τοϋ Ν ικολάου Ίω. Σω τηροπούλου

αραιτήθηκε ό Πάπας Β ενέδικτος 16ος καί ή παραίτησί του θεω ρήθηκε άπροοδόκητο γ εγ ο νός. Ά λ λ η παραίτησί Πάπα έγινε προ 600 έτών! Εινε τόσο μεγάλη ή κοσμική δύναμι καί δόξα τοϋ παπικοϋ άξιώματος, ώστε εινε σχε δόν άδύνατο νά παραιτηθή κα νείς άπ’ αύτό τό άξίωμα. Γιατί παραιτήθηκε ό σημερινός Πάπας; Γ ιατί έπραξε τό σχεδόν ά δύνατο; Κατά δήλωσί του έπραξε το ϋ το γιά λόγους ύγείας. Ά λ λ ’ άλλοι ύποστηρίζουν, ό τι ό Πάπας έξαναγκάσθηκε σέ παραίτησί έξ αίτιας εύθύνης του στό τεράσ τιο σκάνδαλο τής έκτετα μ ένη ς παι δεραστίας «ιερωμένων» τής «Ε κ κλησίας» του, καί έξ αιτίας διαρ ροής μυστικών έγγράφων αύτοϋ καί τοϋ Κράτους τοϋ Βατικανοϋ άπό έμπιστον οικονόμο του, πού ύπέπεσε στό 6αρύ άδίκημα τής κατασκοπ είας, άμνησ τεύσ εω ς αύτοϋ άπό τόν Πάπα, καί φόβου τοϋ Πάπα γιά άποκαλύψεις άπό μυσ τικές ύπ ηρεσίες βρωμερών σχεδίων καί πράξεων τοϋ Β ατικα νού. 'Οπωσδήποτε ό Πάπας δέν ε ιν ε μόνον άρχηγός α ιρ ετικ ή ς κοινότητος, ή όποία σήμερον άριθμεί ένα δισεκατομμύριο καί πλέ ον άνθρώπους, άλλ’ ειν ε καί άρ χηγός Κράτους, τοϋ Βατικανού,

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

μικρού μέν σέ έκτασι, άλλά μεγά λου σέ σκοτεινή δράσι καί έγκληματικότητα. Αύτή δέ ή δράσι καί έ γ κ λ η μ α τικ ό τη ς θ εω ρ είτα ι άπό τόν Πάπα εύλογημένη καί άγία! Ά ς μή λησμονούμε, ό τι ό Παπι σμός άνακήρυξε άγιο καί τόν έγκλη μ ατία πολέμου Σ τέπ ινατς! Προπάντων άς μή λησμονή το ϋτο ό σημερινός φιλοπαπικός Πατρι άρχης Σερβίας Ειρηναίος. Πόσα ύπέστη ή Σερβία άπό τόν Παπι σμό!... ’Εξ άφορμής τής παραιτήσεως τοϋ Πάπα Β ενεδίκτου ό Πατριάρ χης Κω νσταντινουπόλεως Βαρ θολομαίος, ό Αρχιεπίσκοπος Αύστραλίας Στυλιανός καί ό Α ρ χ ιε πίσκοπος Α λβ ανίας Α ναστάσιος λυπήθηκαν καί έπλεξαν τό έγκώμιο τοϋ Πάπα ώς σπουδαίου άνδρός, ώς μεγάλης προσωπικότητος, άλλά καί ώς φίλου τής ’Εκ κλησίας μας. Ό ς πρός τό τ ε λ ε υ ταίο οί έγκω μιαστές καί ύμνητές τοϋ Πάπα λησμόνησαν, ό τι έκεϊνος κήρυξε τήν ’Εκκλησία μας έλλειμματική, δ ιό τι δέν τοϋ άναγνω ρίζει πρωτείο παγκόσμιας έξουσίας καί δέν ύποτάσσεται σ’ αύτόν. Ντροπή, πολλές φ ορές ντροπή στούς «ήμετέρους» έκκλησιαστικούς ή γ έτες γιά τή ν άναξιοπρέ-

πειά τους καί τή ν έξύμνησι τοϋ Πάπα. Ε ξυμνούσαν καί οί Π ατέ ρες τούς αίρεσιάρχες; Ά λ λ ά τ ί λ έγο υ μ ε; Τί ή τα ν οί Π α τέρες μπροστά στούς σημερινούς έκκλησιαστικούς ή γέτες, τούς οίκουμενισ τές καί μεταπατερικούς, τούς πλήρεις θεολογικης σοφίας καί άγάπης; Οί σημερινοί έκκλησιαστικοί ταγοί καί οδηγοί έπιτυγχάνουν, οί Π ατέρες άπέτυχαν, έξώφλησαν, ε ιν ε ξεπ ερασ μένοι! Καί κακώς οί σημερινοί λ ειτο υ ρ γο ί τής Ε κκλησ ία ς έξακολουθοϋν νά λέγουν τό «Δι’ εύχών τών άγι ων Πατέρων»... Ντροπή σ τούς ύ μ ν η τές τού Πάπα. Καί έπαινος στούς όντως ’Ορθοδόξους Ιερ ά ρ χ ες, όπως ό Μ ητροπολίτης Πειραιώς κ. Σερα φ είμ καί ό Μ ητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερ εμ ία ς , οί όποιοι έξ άφορμής τής παραιτήσεως τοϋ Πά πα είπαν τή ν πικρή άλήθ.εια γιά το ν Πάπα καί τό ν Παπισμό. Δόξα τώ Οεώ, δ ιό τι στή στρατευομένη ’Εκκλησία μας δέν ύπάρχουν μό νον άξιω ματικοί ριψάσπιδες καί προδότες τής ’Ορθοδοξίας, άλλ’ ύπάρχουν καί γ εν ν α ίο ι πολεμισταί, πάσης τιμής άξιοι. Ή παραίτησι τοϋ Πάπα συγκίνησε φ ιλαιρετικούς καί δή φιλοπαπικούς ή γ έτες τής ’Εκκλησίας. Ά λ λ ’ ήμάς, τούς οποίους ό Θεός άξίωσε νά πιστεύωμε στήν ’Ορθο δοξία καί τή μοναδικότητα τής ’Εκκλησίας, ουδόλως συγκίνησε ή παραίτησι τοϋ Πάπα. Ή μάς θά

συγκινοϋσε τό νά π αρητεΐτο ό Πάπας άπό τό περιβόητο πρωτείο έξουσίας, άπό τό γελοίο άλάθητο, άπό τό Filioque καί άπό τις άλλες είκοσι περίπου αιρέσ εις τοϋ Πα πισμού. ’Ά ν ό Πάπας π αρητεΐτο ά πό τις έω σφορικές του άξιώσεις καί τις διδα σ κα λίες δαιμόνιων, τό τε θά ήταν όντως σπουδαίος καί μεγάλος. Ά λ λ ά πού άφ ήνει ό Σατανάς καί πού άφήνουν οί «ήμέτεροι» φιλοπαπικοί νά μετανοήση ό Πάπας; Στήν πραγματικό τη τα οί φιλοπαπικοί δέν άγαποϋν καί δέν έκτιμ ο ϋ ν τόν Πάπα, δ ιότι δέν τό ν βοηθούν νά μετανοήση καί νά σωθή. 'Η μείς μισούμε τις αιρέσ εις τοϋ Παπισμού καί τήν έμμονή τοϋ Πάπα σ’ αύτές, άλλά τόν ίδιο τόν Πάπα άγαποϋμε ώς άνθρωπο καί εύχόμεθα νά μετα νοήση, στήν παραίτησι του άπό τό παπικό άξίωμα ν’ άκολουθήση ή παραίτησι του καί άπό τις παπι κές αιρέσεις, γιά νά τύχη έλέο υς καί σωτηρίας κατά τή φοβερή ήμέρα τής Κρίσεως, φοβερή γιά ό λους, γιά δέ τούς άρχοντες πολύ περισσότερο. «Κρίσις άπότομος έν τοΐς ύπερέχουσι γίνεται. Ό γάρ ελάχιστος συγγνωστός έστιν έλέους, δυνατοί δέ δυνατώς έτασθήσονται» (Σοφ. Σολ. 6:5-6). Εύ χόμεθα μετάνοια καί στούς «ήμετέρους» φ ιλα ιρετικού ς άρχοντες τής ’Εκκλησίας καί ύμνητές τοϋ Πάπα, γιά νά τύχουν καί αύτοί έ λέους καί σωτηρίας. 0 ΣΤΑ ΥΡΟ Σ

Ή περίοδος το ϋ Τριφ δίου καί έφ έτος μέ τή χάρι Είσήλθαμε τοϋ Θεοϋ στό Τριώδιο, δταν δέ oi άναγνώστες μας θά κρατοϋν τό τεϋχος αύτό στά χέρια τους θά έχωμε είσ έλθει καί στή Μ. Τεσσαρακο στή. "Οσοι χριστιανοί έκκλησιάζονται άνελλιπώς θά άκουσαν καί πάλι τό «Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκών, α δελφ οί' ό γάρ ύψών έαυτόν ταπεινωθήσεται». Ά λ λ ο τε οί άνθρα>ποι πίστευαν στό Θεό καί προσεύχον ταν σ’ αύτόν, οί δέ Φαρισαίοι τήν έποχή τοϋ Χριστού ϊοταντο σέ περίο πτα σημεία τοϋ ναοϋ «προφάσει μακρά προσευχόμενοι», έκαναν δηλα δή ύποκριτικά μεγάλες προσευχές «πρός τό θεαθήναι το ϊς άνθρώποις», γιά νά τούς βλέπουν οί άν θρωποι καί νά τούς έπαινοϋν γιά τή θρησκευτικότητά τους (Ματθ. 23:5, 13). Σήμερα δυστυχώς ολίγοι, πολύ ολίγοι άνθρωποι πιστεύουν στό Θεό καί προσεύχονται σ’ αύτόν, έάν δέ κάποιος τολμήση καί κάνη τό σταυ ρό ή τήν προσευχή του σ’ ένα έστιατόριο, γίνετα ι άντικείμενο ειρωνι κών σχολίων καί χλευασμών. Τήν έπομένη εβδομάδα, τό «ό Θεός, ίλάσθητί μοι τω άμαρτωλω» τοϋ ταπεινόφρονος Τελώνου διαδέ χθηκε τό «Πάτερ, ήμαρτον εις τόν ούρανόν καί ένώπιόν σου» τοϋ Ά σωτου υίοϋ (Λουκ. 15:18). Στήν επο χή μας, έποχή κατ’ εξοχήν άσωτείας καί άπομακρύνσεως άπό τόν Θεό, πολλοί άνθρωποι μιμοϋνται τόν Ά 46

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

σωτο υιό τής παραβολής καί σπαταλοϋν περιουσίες ολόκληρες ζώντας άσώτως. Κάποιοι άπ’ αύτούς, μάλι στα δέ έπώνυμοι, οί όποιοι δέν άρκέστηκαν στή σπατάλη δικής τους περιουσίας, άλλά κατέκλεψαν, καταχράστηκαν καί κατασπατάλησαν περιουσία τοϋ Δημοσίου, όδηγοϋνται πλέον στις φυλακές. Τί κρίμα ό μως. Τήν άσωτεία τοϋ ’Ασώτου πολ λοί άνθρωποι μιμούνται. Τή μετάνοιά του όμως; Πολλοί δυστυχώς άνθρωποι, έξ αιτίας τής οικονομι κής κρίσεως καί τής δεινής καταστάσεως, στήν όποία έχουν περιέλθει, άπελπίζονται καί αύτοκτονοϋν. Ό Ά σ ω τος όμως υιός, παρά τό ά θλιο κατάντημά του, δέν άπελπίστηκε και δέν αύτοκτόνησε, ώστε νά δώση χαρά στό Διάβολο, άλλά μετανόησε και έπέστρεψε στό πα τρικό του σπίτι, χαροποιώντας τόν πατέρα του στή γή καί τό Θεό στούς ούρανούς.

Ά λλο ι πονοϋν καί άλλοι γλεντούν έβδομάδα άργότερα ή ’Εκ Μίακλησία μας μέ τήν εύαγγελική περικοπή τής μελλούσης Κρίσεως μάς μ ετέφ ερ ε νοερώς στό φοβερό έκεϊνο δικαστήριο, στό όποιο πρό κειται νά παραστοϋν καί νά κριθοϋν όλοι άνεξαιρέτως oi άνθρωποι, θ έ τοντας όλους μας ένώπιον τών εύθυνών μας. "Οσοι είναι κοντά στήν ’Εκκλησία άκουσαν τή φωνή της καί προβληματίσθηκαν, καί λαμβάνουν, όσο είναι δυνατόν, τά μέτρα τους. Οί άλλοι; Οί μακράν τής ’Εκκλησίας;

Αύτο'ι προτίμησαν τις άποκριάτικες έκδηλώσεις, τά καρναβάλια, τά γλέντια καί τις διασκεδάσεις. Τί καί άν κάποιοι δίπλα τους σιτίζονται στά συσσίτια; Τί καί άν γύρω τους θλίβονται καί πονούν; Τί καί άν κά ποιοι συνάνθρωποί τους αύτοκτονοΰν; Αύτοί διασκεδάζουν, όπως δι ασκέδαζαν κάποτε καί οί άνθρωποι της έποχής τοϋ Νώε, «έως ήλθεν ό κατακλυσμός καί ήρεν άτταντας» (Ματθ. 24:39). Προμηνύεται καί τώ ρα κατακλυσμός. Τά σημεία τών και ρών πληθαίνουν. Ή οικονομική κρίσι, πού έδώ καί τέσσερα έτη μαστί ζει τήν Πατρίδα μας, είναι μόνο οί χονδρές ψιχάλες, πού πέφτουν πριν τήν καταιγίδα. Οί φρόνιμοι καί προ νοητικοί άνοίγουν τις ομπρέλες τους καί προφυλλάσσονται. Ποιές είναι οί ομπρέλες; Είναι ή χάρις τοϋ Θεοϋ, τά Μυστήρια τής ’Εκκλησίας, ή πίστι στά Θεό καί ή έμπιστοσύνη στήν Πρόνοιά του. ’Ενώ οί άνόητοι, πού τώρα γλεντούν καί διασκεδά ζουν, έάν δέν άφυπνισθοϋν καί με τανοήσουν, θά ομοιάσουν μέ τις μωρές έκεϊνες παρθένες, όί όποιες, έξ αίτιας τής άπερισκεψίας καί άπρονοησίας τους, έμειναν μέ σβησμένες τις λαμπάδες τους καί «έξω τοϋ νυμφώνος Χριστού». Εξορία τοΰ Αδάμ καί καρναβάλια τής Τυρινής. Ήμερα χα Κυριακή ράς, διότι, όπως κάθε Κυριακή, ήταν καί αύτή άφιερωμένη στήν λαμπροφόρο Άνάστασι τοϋ Κυρίου μας, άλλά καί ήμερα πένθους, διότι αύτή τήν ήμέρα ή ’Εκκλησία μάς κάλεσε νά θυμηθούμε τήν «άπό τοϋ παραδείσου τής τρυφής έξορίαν τών πρωτοπλάστων». Καί όμως γιά πολλούς άνθρώπους τό καρναβαλικό ξεφάντωμα έφθασε στό άποκο-

ρύφωμά του! Χιλιάδες καί εφέτος βαπτισμένοι ’Ορθόδοξοι χριστιανοί άκολούθησαν τήν πομπή τοϋ καρναβάλου στήν Πάτρα καί άλλες πό λεις τής Ελλάδος. Ποιούς νά κλαύση κανείς καί νά θρηνήση; Τούς «χριστιανούς» αύτούς, πού άκολουθοϋν τις σατανικές καί είδωλολατρικές αύτές πομπές, ή τούς άναδόχους των, οί όποιοι έδωσαν φρικτή καί φοβερή ύπόσχεσι γιά λογαρια σμό τους στον Θεό κατά τή βάπτισί τους μέ τό «Απεταξάμην τώ σατανά και πάσι τοΐς έργοις αύτοϋ, καί πάσι τοΐς άγγέλοις αύτοϋ, και πόση τή λατρεία αύτοϋ, και πάση τή πομπή αύτοϋ»·, Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φό βου, άδελφοί, διότι ή έξορία τοϋ ’Α δάμ άπό τόν έπίγειο παράδεισο, τις συνέπειες τής όποίας βιώνει όλη ή μεταπτωτική άνθρωπότητα, δέν εί ναι τίποτε μπροστά στήν αϊωνία έ ξορία, πού άναμένει όλους τούς άμετανοήτους άνθρώπους, όταν άπό τό στόμα τοϋ Θεού άκουσθη ό φο βερός λόγος: «Πορεύεσθε άπ’ έμού,

«ο ΣΤΑΥΡΟΣ»

Μ ηνιαίο 'Ο ρ θό δοξο Χριστιανικό Περιοδικό *

Ιδ ρ υ τή ς : Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟ ΥΣΤΙΝΟ Σ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ | Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. ’Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 · 106 81 'Αθήνα, τη λ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100

Ε κ δ ό τ η ς : Π α ν α γ ιώ τη ς Ί. Π ετρ ό ττο υλ ο ς Α ιό λο υ 35 · 153 51 Κάντζα Δ ιε υ θ υ ν τ ή ς Σ υ ν τά ξε ω ς : Νικόλαος Ί. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056 Π ρ ο ϊσ τά μ ε ν ο ς Τ υ π ο γ ρ α φ είο υ Ά θ α ν . Κοκονός, Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Σ υ ν δ ρ ο μ ή ( έ τ η σ ία ) 'Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 15 € Κ ύ π ρ ο υ 2 0 € . Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 3 0 € . Επιταγές, εγγραφές, επιστολές κ.λπ. στή διεύθυνσι: Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τ α υ ρ ό ς »

Τ.Θ. 3415 (Κ.ΊΓ.Α.) · 102 10 Αθήνα. 0 ΣΤΑ ΥΡΟ Σ

oi κατηραμένοι, εις τό πϋρ τό αιώνιον τό ήτοιμασμένον τώ Διαθόλω καί τοΤς άγγέλοις αύτοϋ» (Ματθ. 25:41). Σ’ αύτή τήν εξορία θά βρεθούν όσοι άντ'ι τοϋ παμβασιλέως Χρι στού άκολουθοϋσαν στή ζωή τους τόν... βασιλιά Καρνά βαλο και άλλα παρόμοια θλιβερά είδωλολατρικά μιάσματα και δδελύγματα τοϋ κόσμου τούτου. Τά δύο στάδια αισίως καί στήν Μ. Τεσσαρακοστή. «Τό στάδιΦθάσαμε ον τών άρετών ήνέω κται■οί βουλόμενοι άθλήσαι είσέλθετε», ψάλλει ή ’Εκκλησία μας. "Ολοι οί ’Ορθόδοξοι, κλήρος κα'ι λαός, εισέρχονται στό στάδιο αύτό γιά νά άγωνισθοϋν, άνταποκρινόμενοι στό προσκλητήριο της Ε κ κ λ η σίας. Υπάρχουν όμως κα'ι κάποιοι, πού υποκρίνονται. Είναι οί οίκουμενιστές. Τί κάνουν αυτοί; Τήν ήμέρα προσποι ούνται, ότι άγωνίζονται στό στάδιο τής ’Ορθοδοξίας, τήν όποία ύποκριτικώς έώρτασαν τήν Α' Κυριακή τών Νηστει ών, τήν νύκτα όμως μεταβαίνουν σ’ ένα άλλο στάδιο, αύτό τοϋ Οίκουμενισμοϋ, όπου άγωνίζονται νά προδώσουν τήν ’Ορθοδοξία. «Αϋτη έστίν αύτών ή ώρα και ή εξουσία, τοϋ σκότους» (Λουκ. 22:53). Προσποιούνται, ότι τιμούν τούς Προφήτες, τούς ’Αποστόλους, τούς Πατέρες, τούς 'Α γί ους, στήν πραγματικότητα όμως μέ όσα λέγουν καί πράτ τουν στό πλαίσιο τής Οικουμενικής κινήσεως άκυρώνουν τούς άγώνες καί τ'ις θυσίες όλων αύτών, νοθεύουν τήν ’Ορθόδοξο ΓΙίστι, καταφρονούν τήν Ιε ρ ά Παράδοσι, έξαπατοϋν τούς έτεροδόξους; παραπλανούν δέ και κατασκανδαλίζουν τούς ’Ορθοδόξους. Στό στά διο τής ’Ορθοδοξίας όμιλοϋν συνεχώς γιά ■ ■ U S άγάπη, στό στάδιο όμως τοϋ Ο ίκουμενι■ ■ ■ ■ σμοϋ τήν νύκτα, όταν οί προβολείς φωτίΒ Η ® · ζουν τά φαϋλα έργα τους, ή άγάπη τους ά“ ποδεικνύεται ψεϋδος και άπάτη. Στό στά™ διο τής ’Ορθοδοξίας λέγουν, ότι στούς δι^ αλόγους δίνουν μαρτυρία τής ’Ορθοδοξί ω ας, στό στάδιο όμως τοϋ Οίκουμενισμοϋ ό λοι οί θεατές βλέπουν τίς προδοτικές κοι νές δηλώσεις μέ τούς αιρετικούς, ύποχωρήσεις και άνεπιτρέπτους συμβιβασμούς. Είθε συντόμως ή ’Ορθοδοξία νά τούς άποβάλη άπό τό στάδιό της ώς άναξίους ν’ άγωνίζωνται σ’ αύτό, διότι ή ύπομονή τών θεατών τε ίν ε ι νά έξαντληθή.

0 ΣΤΑΥΡΟ Σ

-i ν

®m

S D i O m

l i § 8i =3 ο I ο Μ

-Ρ*

3 - .

Ζ2

m ·© Μ Ό Μ

m ^ > ί0 ο < Μ ΓΠ 2

3? , Is Τί-0 Φ

Ο'

< °

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΡΤΙΟΣ 2013

Articles inside

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΡΤΙΟΣ 2013