«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΪΟΣ 2013

<<Εμοί μη γένοιτο καυχάσθαι ε ί μη έν τώ σταυρώ τού Κυ­ ρίου ημών Ίησου

Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ 0ΡΓΑΝ0Ν 0ΡΘ0Δ0Ι0Υ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ ΗΜΕΡΑ «Άναστάσεως ήμερα! λαμπρυνθώμεν λαοί' πάσχα »Κυρίου πάσχα. Έ κ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί »έκ γής πρός ούρανόν Χ ριστός ό Θεός ήμας διεβί»βασεν, επ ινίκιον αδοντας».

’'φθασε, αγαπητοί, ή Άνάστασι. Έ φθασε τό Πάσχα. ’Άς εύχαριστήσωμε τον Κύριο, διότι για μία ακόμη φορά μάς αξιώνει νά έορτάσωμε και νά πανηγυρίσωμε την ένδοξη αύτήν ήμερα, την βασίλισσα των χριστιανικών εορτών και πανηγύρεων. Ε ϊθε τό Πάσχα τοΰτο νά είνε τό ώραιότερο Πάσχα τής ζωής μας. Και θά είνε, εάν τό έορτάσωμε, όχι καθώς θέλει ό κόσμος, άλλά καθώς θέλει ό Κύριος. Και θά έορτάσωμε κα­ θώς θέλει ό Κύριος, έάν όλοι μας, άνδρες και γυ­ ναίκες, όσοι και όσες φέρουμε τό τιμημένο όνο­ μα τού χριστιανού, άνοίξωμε τά μυστικά αύτιά τών καρδιών μας και άκούσωμε την στοργική φωνή τής άγίας μας ’Ορθοδόξου Εκκλησίας. Οί Αναστάσιμοι ύμνοι είνε α­ ριστουργήματα. Στάζουν τό μέλι τού πνεύματος, τό όποιον ώς μέλισσες περισυνέλεξαν άπό τά μυστικά λιβάδια τών Γραφών οί ασύγκριτοι ύμνογράφοι. Ό λόγος τών ύμνογραφών και τών πατέρων τής Εκκλησίας ρέει γλυκύς καί γίνεται πολύ εύχάριστος. Μόνον όσοι έχουν τήν πνευματική γεύσι κα­ τεστραμμένη δεν μπορούν νά γευθούν τήν γλυκύτητα τής διδασκαλίας και άηδιάζουν πρός ό,τι προσφέρει κατά τήν ένδοξη αυτήν ήμερα τό πνευματι­ κό τραπέζι τής Εκκλησίας. Πρός τήν μελίρρυτη αύτή διδασκαλία περί τής Άναστάσεως πρέπει νά

Ε

συμμορφωθούμε όλοι. Άλλ’ άς όμιλήσωμε συγκεκριμένως. Έρωτώμε: Ποιά είνε τά καθήκοντα των ευσε­ βών χριστιανών κατά την αγίαν αυ­ τήν ήμερα; Θα τά άναφέρωμε συντόμως. Τό πρώτο καθήκον κατά τήν αγί­ αν αυτήν ημέρα συνιστα ό ύμνωδός, λέγοντας: «Όρθρίσωμεν δρθρου βαθέος και αντί μύρου τον ύμνον προσοίσωμεν τώ Δεσπότη· και Χρίστον όψόμεθα, δικαιοσύνης ήλιον, πασι ζωήν άνατέλλοντα». Ακούετε; Το καθήκον μας είνε ή μα­ ζική προσέλευσί μας στους ναούς. Κτύπησαν οί καμπάνες; Άκούσθηκε ό χαρμόσυνος ήχος τους; Κανείς καί καμμία δεν πρέπει, πλήν τών ασθε­ νών, νά παραμείνη στο σπίτι. Ό λοι «άγαλλομένω ποδί» πρέπει νά πο­ ρευτούν στους ναούς. Καί όπως οί μυροφόρες γυναίκες, κατά τήν νύ­ κτα τής Άναστάσεως, δεν κοιμήθη­ καν, άλλά μέ καρδιά γεμάτη από τά εύγενέστερα αισθήματα αγάπης καί λατρείας πρός τον Κύριο αγρύπνη­ σαν καί «όρθρου βαθέος» έσπευσαν προς τό μνημείο καί αξιώθηκαν ν’ άκούσουν πρώτες αύτές τό «Χ ρ ι­ στός άνέστη», έτσι καί έμεΐς. Ό λοι καί όλες στους ναούς. Άλλ’ αυτό δεν είνε τό μόνο καθή­ κον. Δεν άρκεϊ μόνο ή προσέλευσί στους ναούς κατά τήν νύκτα τής Ά­ ναστάσεως. Προσήλθαμε στον ναόν; ’Οφείλουμε νά παραμείνωμε στον ναό μέχρι τό τέλος. Αυτό είνε τό δεύτερο καθήκον μας. Καί τό μέν πρώτο έκτελεΐται. Άλλά τό δεύτερο; Αλλοίμονο! Αξιοθρήνητο τό φαινό­ μενο. Οί πολλοί καί οί πολλές, που όλο τό έτος δέν πατούν τό κατώφλι τού ναοϋ, καί μόνο κατά τήν νύκτα τής Άναστάσεως κάνουν τήν έμφά66 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

νισί τους, στενοχωροϋνται από τήν παραμονή τους στον ναό. Τό π ερ ι­ βάλλον τού ναοϋ δέν είνε σ’ αυτούς ευχάριστο. Σέ άλλους τόπους, προ­ σφιλείς σ’ αύτούς, παραμένουν μέ­ χρι τό πρωί. Άλλ’ εδώ στον ναό; Δέν βλέπουν τήν ώρα πότε θά εύρεθούν έκτος τού ναοϋ. Γ ι’ αυτό, μόλις ά­ κούσουν τό «Χριστός άνέστη», φεύ­ γουν. Φεύγουν μαζικώς, όπως καί μαζικώς προσήλθαν. Άλλά, προσφι­ λείς μου κύριοι καί κυρίες, άκούσετέ μου· τό «Χριστός άνέστη», πού άκούσατε, δέν είνε τό τέλος τής ιερής ακολουθίας τού Πάσχα. Είνε ή έναρξι. Αμέσως μετά τό «Χριστός άνέ­ στη» έπακολουθοϋν έορταστικές έκδηλώσεις τής πανηγυρίζουσας Ε κ ­ κλησίας. Επακολουθεί ό θεσπέσιος κανόνας τής Άναστάσεως. Ε π α κ ο ­ λουθεί ή θεία Λειτουργία, ή όποία επισφραγίζεται μέ τον ασύγκριτο ε­ κείνο, άπό άπόψεως ύφους καί νοη­ μάτων, πανηγυρικό λόγο τοϋ ίεροϋ Χρυσοστόμου στήν εορτή τοϋ Πά­ σχα, ό όποιος αρχίζει μέ τό «Ε ϊ τις ευσεβής καί φιλόθεος...». Καί θά 'ά­ πρεπε, κύριοι καί κυρίες, νά μείνετε μέχρι τό τέλος τής ιερής ακολουθί­ ας. Άλλά σείς στρέφετε τά νώτα καί φεύγετε... Πώς νά χαρακτηρίσωμε τήν συμπεριφορά σας αύτή; ’Ε π ι­ τρέψετε μας νά σάς έρωτήσωμεν: ’Εάν ύποθέσωμε, ότι κάποιο σπου­ δαίο πρόσωπο ή κάποιος φίλος σας μέ ατομική πρόσκλησι σάς καλοϋσε σέ δεξίωσι, τί θά κάνατε; Μόλις θά πηγαίνατε στήν δεξίωσι, θά φεύγα­ τε άμέσως; Δέν θά περιμένατε, έ'ως ότου τελείωση ή δεξίωσι καί απο­ χαιρετίσετε τον οικοδεσπότη; Ναί, έτσι θά κάνατε. Διότι αύτό επιβάλ­ λουν οί κανόνες τής καλής συμπερι­ φοράς. Είσθε ευγενεΐς, καί πολύ

προσέχετε αότά τά ζητήματα. Δέν θέλετε νά χαρακτηρισθήτε ώς άγενεΐς, αγροίκοι καί απολίτιστοι. Θέ­ λετε νά φανήτε εύγενεϊς απέναντι σέ κοσμικούς κυρίους, οί όποιοι σάς τιμοϋν μέ άτομικές προσκλήσεις σέ δεξιώσεις. Άλλ’ απέναντι στον Κύ­ ριο πώς φέρεσθε; Αυτός, πού σάς καλεΐ τήν ιερή νύκτα τής Άναστάσεως, είναι τό ενδοξότερο πρόσωπο τής γής καί τοΰ ουρανού. Εϊνε ό Βα­ σιλεύς τών βασιλευόντων καί Κ ύρι­ ος τών κυριευόντων. Είνε ό Βασι­ λεύς τών αγγέλων καί τών αγίων. Αύτός σάς καλεΐ σέ δεξίωσι... Τό π ι­ στεύετε; Απαντήσετε είλικρινώς. ’Ε ­ άν δχι, πρός τί ή προσέλευσί σας στον ναό; Γιά νά έπιτελέσετε άπλώς ενα τυπικό καθήκον; Τίποτε δέν ώφελεΐσθε. Έάν όμως τον πιστεύετε ώς Κύριον, ώς Θριαμβευτή τών αιώ­ νων καί Βασιλέα τού παντός, τότε πρέπει νά μείνετε στο θείο του άνάκτορο, στον ιερό ναό, νά μείνετε μέ­ χρι τό τέλος, εως δτου ό Κύριος, πού σάς κάλεσε, μέ τά εντεταλμένα του όργανα, τούς ιερείς, είδοποιήση, ότι τελείωσε ή βασιλική δεξίωσις. Άλλά είνε μόνο δεξίωσις; Ή ιερή άκολουθία τού Πάσχα δέν εινε μία άπλή δεξίωσις. Είνε άπείρως άνώτερη. Εινε πρόσκλησι στο ύπερφυέστατο μυστήριο τής θείας Εύχαριστίας. ’Ιδού πώς μάς προσκαλεΐ ό υμνωδός: «Δεύτε τοϋ καινού τής άμπέλου γενήματος, τής θείας ευφροσύνης, έν τή εύσήμω ήμέρα τής έγέρσεως, Βα­ σιλείας τε Χρίστου, κοινωνήσωμεν, ύμνοϋντες αυτόν ώς Θεόν εις τούς αιώνας». Ε λά τε, μάς λέγει, νά πιούμε από

τον καρπό τοϋ άμπελιοϋ, νά πιούμε από τό κρασί, τό όποιο μέ θαύμα μεταβλήθηκε σέ Αίμα Χριστού. Ε ­ λάτε νά κοινωνήσωμε τά άχραντα Μυστήρια, καί νά εόφρανθοϋμε σ’ αύτή τήν ενωσί μας μέ τον Θεό. Ε ­ λάτε νά γευθοΰμε τά απερίγραπτα άγαθά τής Βασιλείας του, ύμνοϋν­ τες αύτόν ώς Θεό στους αιώνες. Άλλά καί ό ιερός Χρυσόστομος στον πανηγυρικό του λόγο μάς κα­ λεΐ νά λάβωμε μέρος στο συμπόσιο, λέγοντας: «Ή τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ό μόσχος πολύς, μηδείς έξέλθη πεινών». Ποιά είνε αυτή ή τράπεζα καί ποιός είνε αύτός ό μόσχος; Είνε τό όλικό τραπέζι, στο όποιο παρατίθενται ε­ κλεκτά φαγητά; Άλλά καί τέτοιο τραπέζι δέν απαγορεύεται. Άντιθέτως συνιστάται, λόγω τής επισημό­ τητας τής ήμέρας. Όμως ό ιερός Χρυσόστομος, λέγοντας τράπεζα καί μόσχο, καί προσκαλώντας ό­ λους σέ συνεστίασι κατά τήν νύκτα τής Άναστάσεως, εννοεί κυρίως τήν κοινωνία τών άχράντων Μυστηρί­ ων. Τό είπ ε ό Κύριος κατηγορηματικώς: «Ό τρώγων μου την σάρκα καί πίνων μου τό αίμα έν έμοί μένει, κάγώ έν αύτώ» (Ίωάν. 6, 56). Χ ριστιανοί μου, Πάσχα εορτά­ ζουν έκεΐνοι, οί όποιοι άξίως κοινωνοϋν τά άχραντα Μυστήρια. Οί άλ­ λοι, οί όποιοι δέν πιστεύουν καί περιφρονοϋν τό ιερό Μυστήριο, δέν ε­ ορτάζουν Πάσχα. ΓΥ αυτούς, τούς άδιαφόρους καί άπιστους, τό Πάσ­ χα καταντά μία γαστρονομική εορ­ τή, χωρίς κανένα βαθύτερο περιεχό­ μενο.

(Από τό βιβλίο τοϋ μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου « Πρός κλψον καί λαόν», σελ. 304-308).

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 67

ΒΑΙΝΟΜΕ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΒΑΠΤ2ΣΜΑΤΟΣ; Μέρος Π (τελευταίο)

Τοϋ Χρήστου Κ. Αιβανοϋ ' άγ. Νικόδημος ό 'Αγιορείτης, ομιλώ ντας γιά τό βάπτισμα τών Λατίνων, γράφει: «Τό βάπτισμα αυτών ψεύδεται τό όνομα αύτοϋ. Και ούχ όλως έστί βάπτισμα, άλλα ράντιομα μόνον ψιλόν... Τό λατινικόν ράντιομα, τών καταδύ­ σεων καί άναδύσεων δν έρημον, άκολούθως έρημον και τοϊι τύπου τοϋ τριημερονυκτίου Θανάτου και της ταφής καί Άναστάσεως του Κυρίου υπάρχει. Έκ δε τούτων, δήλόν έστι και όμολογούμενον, ό­ τι καί έρημον πάσης χάριτός έστι και αγιασμού και άφέσεως άμαρτιών. Εί δε οί Λατίνοι άνθίστανται, ότι τό έαυτών ράντισμα διά τών έπικλήσεων τής άγιας Τριάδος παρεκτικόν έσ τιν αγιασμού καί χάριτος, ας μάθωσιν, ότι δεν τελειοϋται τό βάπτισμα διά μόνον τών τής Τριάδος έπικλήσεων, άλλα δεΐται άναγκαίως καί τοϋ τύπου τού θα­ νάτου καί τής ταφής καί άναστά­ σεως τού Κυρίου. Επειδή ούτε μό­ νη ή εις τήν Τριάδα πίστις σώζει τον βαπτιζόμενον, άλλα σύν αύτή άναγκαία ύπάρχει καί ή ε ις τον θάνατον τού Μεσσίου πίστις καί οϋτω δ ι’άμφοτέρων έντός τής σω­ τηρίας καί μακαριότητος γίνεται

Ο

68 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

ούτος».14 Σέ άλλο δέ σημείο ό ιε ­ ρός Πατήρ τονίζει: «'Έν τούτο έπιχείρημα, τό όποιον, τόσον είνα ι ίσχυρόν καί άναντίρρητον, όσον είναι ι’ σχυροί καί αναντίρρητοι οί Κανόνες τού μεγάλου Βασιλείου καί τού ιερομάρτυρας Κυπριανού, ώσάν όπού έλαβον, καί έχουν μά­ λιστα τό κύρος άπό τήν άγίαν καί Ο ίκο υ μ εν ικ ή ν στ' σύνοδον (6' καν.)' οί Λατίνοι είναι αβάπτιστοι, διατί δεν φυλάττουσι τάς τρεις καταδύσεις ε ις τον βαπτιζόμενον, καθώς άνωθεν ή ’Ο ρθόδοξος Εκ­ κλησία παρά τών άγιων ’Α ποστό­ λων παρέλαβεν... Λοιπόν άβάπτιστοι οί Λατίνοι, διατί δεν κάνουσι τάς τρεις καταδύσεις καί άναδύσεις, κατά τήν Αποστολικήν παράδοσιν. Περί τούτων τών τριών κα­ ταδύσεων πόσον είναι άναγκαιαι καί άπαραίτητοι εις τελείω σιν τού βαπτίσματος, δεν λέγομεν. "Οποι­ ος άγαπα, ας άναγνώση, άλλα κα­ τά πάσαν άνάγκην άς άναγνώση τό έγχ ειρ ίδ ιο ν τοϋ πολυμαθεστάτου καί σοφωτάτου Ευστρατίου τοϋ Άργέντου».15 Τέλος, έκτός άπό τούς Π ατέ­ ρες, ύπέρ τών τριών καταδύσεων όμιλοϋν καί οί Κανόνες τής Έ κ-

κλησίας. Ό Ν' Κανόνας τών Ά γ. Αποστόλων άπαιτεί ρητώς «τρία βαπτίσματα μιας μυήσεως», δηλα­ δή τρ εις καταδύσεις και αναδύ­ σεις, ένφ ό Ζ' Κανόνας τής Β' Οι­ κουμενικής Συνόδου, άναφερόμενος στο βάπτισμα τών Εύνομιανών (άκρων Ά ρειανώ ν), ορίζει: «Εύνομιανούς τούς εις μίαν κατάδυσιν βαπτιζομένους... θέλοντας προστίθεσθαι τη ’Ο ρθοδοξία, ώς έλληνας δ εχόμεθα ».16 Ό άείμνηστος καί σοφός καθηγητής Χρ. Ά νδ ρ οϋτσ ο ς, σχολιάζοντας αύτόν τον Κανόνα, γράφει: «Τό χωρίον, κατά γράμμα λαμβανόμενον, θεσπίζει προφανώς και τήν τριττήν κατάδυσιν ώς κριτήριον τοϋ έγκύρου βαπτίσματος».

Ή ευθύνη ποιμένων καί ιτοιμαινομένων Θά μπορούσε νά γραφή ολό­ κληρο βιβλίο, έάν θέλαμε νά συμπεριλάβουμε όλες τις άδιάψευστες πηγές, πού π εριέχει ή Ιε ρ ά Παράδοση τής Εκκλησίας, οί ό­ ποιες μαρτυρούν, ό τι οί τρ εις κα­ ταδύσεις καί άναδύσεις είνα ι μαζί μέ τήν κανονικότητα τοϋ κληρι­ κού, πού τ ε λ ε ί τήν βάπτιση καί τήν έπίκληση τής 'Αγίας Τριάδος, βασικώτατο συστατικό σ τοιχείο τοϋ Βαπτίσματος, δίχως τό όποιο τό Μυστήριο είνα ι άτελές, έλλειματικό, πολύ δε φοβούμεθα καί ά­ κυρο. Θεω ρούμε όμως, ό τι τά στοιχεία, πού παρουσιάσαμε, ε ί­ ναι ύπεραρκετά γιά νά σ υνειδητο­ ποιήσουμε όλοι, κληρικοί καί λαϊ­

κοί, τό μέγεθος τοϋ πνευματικού αυτού έγκλήματος (διότι περί έγκλήματος π ρόκειται), τό όποιο καθ’ έξιν, κατ’ έξακολούθηση καί κατά συρροή, διαπ ράττεται μέσα στούς έλληνορθοδόξους ναούς τής Ε λλάδος καί τοϋ ’Εξωτερι­ κού. "Οπως εϊδαμε, ή διδασκαλία τής ’Εκκλησίας μας είνα ι ξεκάθα­ ρη στό θέμα αύτό. ’Ά νευ τών τρ ι­ ών καταδύσεων καί άναδύσεων τό βάπτισμα δέν τελειο ϋτα ι. Αύτή δε ή ά τέλεια συνεπάγεται π νευματι­ κές, άλλά καί ψυχοσωματικές συ­ νέπ ειες γιά τον βαπτιζόμενο, άλ­ λά καί τον κληρικό, πού εύθύνεται γ ι’ αύτή. Και ό μέν Ν' Κανόνας των 'Αγ. ’Αποστόλων π αραγγέλλει νά καθαιρήται ό επίσκοπος ή ό πρεσβύτερος, πού τ ε λ ε ί τό βάπτισμα μέ μία μόνο κατάδυση καί άνάδυση. Ποιά όμως Σύνοδος θά έπιληφθή τής έπιδημικών διαστάσεων άντορθοδόξου καί αιρετικής τα ­ κτικής έκατοντάδω ν συγχρόνων έπισκόπων καί πρεσβυτέρων, οί ό­ ποιοι τελούν άναρίθμητες κατ’ έ ­ τος βαπτίσεις άνευ ούδεμιάς καταδύσεως, έχοντες άντικαταστήσει όλως αύθαιρέτως, παρανόμως καί άντικανονικώς τό ορθόδοξο Βάπτισμα μέ τήν Παπικώ τώ τρόπω άνίερη έπίχυση ϋδατος στό κεφάλι και τό σώμα τών βαπτιζομένων; ’Ώ καί νά έγνώριζαν οί κληρικοί αύτοί τί λόγο θά δώσουν στον Θεό γ ι’ αύτή καί άλλες άνεπίτρεπτες καινοτομίες τους! Ό Θεός τούς κατέστησε ύπηρέτες του καί «οικονόμους», διαχειρι­ 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 69

στές τών μυστηρίων του, αύτοΐ ό­ μως κινδυνεύουν νά εύρεθοϋν ύπόδικοι γιά άλλοίωση τοϋ θεοπα­ ραδότου χαρακτήρας τών ιερών αύτών μυστηρίων. ΠοΤος ποτέ φανταζόταν, ότι τά έκκλησιαστικά μας πράγματα θά έφθαναν σέ τοιαύτη κατάπτωση, ώστε νά χρειασθή νά άντλήσουμε έπιχειρήματα άπ’ αύτά, πού ή Ε κκλησία μας χρησιμοποίησε κατά καιρούς έναντίον τών διαφόρων αιρετικών, γιά νά άφυπνίσουμε και εύαισθητοποιήσουμε όχι αιρετικούς, άλλά τούς ορθοδόξους τών έσχάτων τούτω ν καιρών και νά ελέγξουμε τήν έπικίνδυνη αύτή καινοτομία καί αύθαιρεσία! Γνωρίζουμε, ότι κάποιοι παπόφιλοι, δυτικόπ ληκτοι καί άθεόφο6οι οίκουμενισ τές κληρικοί, δέν θά διορθωθούν, άλλά θά συνεχίσουν νά τελούν άντικανονικές καί ά τελείς βαπτίσεις. Εϊμεθα βέβαιοι όμως, ότι θά ύπάρξουν κα'ι κά­ ποιοι καλοπροαίρετοι και θεοφ ο­ β ο ύμ ενο ι λ ε ιτο υ ρ γ ο ί τοϋ Ύ ψίστου, πού θά προβληματισθοϋν μέ τά γραφόμενά μας καί θά άλλάξουν τακτική. Ό τύπος και τρ ό ­ πος τοϋ βαπτίσματος δέν είναι παρωνυχίδα, άλλά ύψίστης σημα­ σίας ζήτημα, πού άπτεται τής Πίστεώς μας καί τής σωτηρίας μας. Γι’ αύτό καί ή Ε κκλησία μας άσχολήθηκε διεξοδικά με αύτόν, καί ώρισε τά πρέποντα καί «συμφέρον­ τα ταϊς ψυχαΐς ήμών». Ά λλά καί όσοι λαϊκοί διαβάζουν αύτές τις γραμμές είναι άνάγκη 70 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

νά εύαισθητοποιηθοϋν καί ν άναλάβουν μιά θεάρεστη καί έπιβεβλημένη έκστρατεία ένημερώσεως τών φίλων καί συγγενών τους. Ναί, άδελφοί, ένημερώ σετε, δια­ φωτίσετε, προειδοποιήσετε, τούς συνανθρώπους μας, ό τι οί συνέ­ πειες τών άντικανονικών βαπτίσεων, πού τελο ϋ ντα ι άπό πλείστους κληρικούς, είνα ι ολέθριες, καί ή εύθύνη όσων λαϊκών άπαιτοϋν ά­ πό τούς ιερ είς τέ το ιε ς βαπτίσεις ή όσων ιερέων τις τελούν είναι μεγάλη έναντι τοϋ Θεοϋ καί τοϋ βαπ τιζομένου προσώπου. Τόσο μεγάλη, ώστε ό ίερομάρτυς καί ίσαπόστολος Κοσμάς ό Αίτωλός προειδοποιούσε τό τε τούς σκλα­ βωμένους προγόνους μας, προει­ δοποιεί καί σήμερα όλους έμάς το ύ ς ορθοδόξους χρισ τιανούς: «Νά βαπτίζετε ή άγιωσύνη σας, ά­ γιοι ιερείς, τά παιδιά τής ένορίας σας μ έ τήν γνώμην κα'ι σκοπόν τής άγιας ήμών άνατολικής καί άποστολικής Εκκλησίας. Να τά βουτά­ τε μέσα εις τήν κο λυ μβ ήθ ρα ν νά έχ ετε μέσα πολύ νερό και νά κάμ νετε τρεις άναδύσεις κα'ι τρεις καταδύσεις λέγοντας τά ονόματα τ ή ς Ά γ ία ς Τριάδος... "Αγιοι ιερείς, πρέπει νά έχ ετε κολυμβήθρας μεγάλας ε ις τάς έκκλησίας, έως ό­ που νά χώνεται όλον τό παιδίον μέσα, νά κολυμβά όπου νά μήν μ είνη ίσα μέ τοϋ ψύλλου τό μάτι άβρεχο, διατ'ι και έ κ ε ϊ προχωρεί ό Διάβολος κα'ι διά τούτο τά παιδιά σας σεληνιάζονται, δ α ιμ ο νίζο ν ­ ται, έχουν φόβον, γίνονται κακορ­

ριζικά, διατί δεν είναι καλά βαπτισμένα»ν1 ’Αλήθεια, άναρωτηθήκαμε πο­ τέ, μήπως πολλά άπό τά «ψυχολο­ γικά προβλήματα» τών παιδιών και τών νέων μας σήμερα, τά ό­ ποια άποτελοϋν πραγματική μά­ στιγα στήν έποχή μας, όφ είλονται στ'ις ά τελείς αύτές βαπτίσεις; "Ε­ χουμε άδικο λοιπόν, χαρακτηρί­ ζοντας τήν κατάσταση αύτή εγ ­ κληματική; ’’Ας μή παίζουμε επο­ μένως έν ού παικτοϊς, άλλ’ άς σημάνουμε συναγερμό και άς άναλάβουμε όλοι, κλήρος καί λαός, τ'ις εύθϋνες μας. ’Εμείς, άπ’ αύτή έδώ τήν έπαλξη, καλούμε καί παρακαλοϋμε όλους τούς ορθοδό­ ξους άρχιερεϊς νά έπιληφθοϋν δί­ χως καθυστέρηση τοϋ θέματος μέ ιερ α τικές συνάξεις καί διαφωτισ τικές π οιμαντικές έγκυκλίους, τούς δε γονείς καί άναδόχους ν’ άπαιτοϋν άπό τούς ιερ είς νά βά­ ζουν στήν κολυμβήθρα άρκετό νερό καί νά τελοϋ ν τό βάπτισμα μέ τρεις πλήρεις καταδύσεις, κανονικώς καί όρθοδόξως, και όχι ό­ πως έπιβάλλει τό κοσμικό καί άντίχρ ισ το πνεύμα τών χαλεπών τούτων καιρών. Εϊθε μέ τήν συν­ εργασία όλων μας ή σύγχρονη αύ­ τή έπιδημία τών άντικανονικώ ν βαπτίσεων νά περιορισθή καί συντόμως νά έκλειψη.

1. ΕΠΕ 3, 86. ΒΕΠΕΣ 55, 122

2. ’Ο ρθόδοξος Τύπος, 11.7.

2008, σελ. 3 3. Ματθ. 28, 19 4. Σπυρίδωνος Μπιλάλη, ’Ορθο­ δοξία και Παπισμός, Τόμ. Β', έκδ. Ό ρθ. Τύπου, Ά θ ή να ι 1969, σελ.

193 5. Ματθ. 3, 16 & Μάρκ. 1, 9-11 6. Νικολάου Σωτηροπούλου, Τό Εύαγγέλιο τοϋ Ματθαίου, «Σταυ­ ρός», Ά θ ή να ι 1994, σελ. 39 (ή ύπογράμμιση δική μας).

7. Πράξ. 8, 38-39 8. 'Ρωμ. 6, 3-5 9. Μ. Βασιλείου, Περί 'Αγίου Πνεύματος, 15, 35. PG 32, 132Α 10. Γρηγορίου Νύσσης, Εις τήν ή μέραν τών Φώτων, PG 46, 585ΑΒ 11. Ίω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεία, Β' σ. 459 12. Ίω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεία, Β' σ. 530, 531 13. Νικοδήμου 'Α γιορείτου, Πηδάλιον, σελ. 59, 64. Ά θ ή να ι 1886 14. Νικοδήμου Α γ ιο ρ είτο υ , Πηδάλιον, σελ. 55, έκδ. Παπαδημητρίου, Ά θ ή να ι 1998 15. Πηδάλιο, Ά θ ή να ι 1998, σελ.

62, 163 16. Πηδάλιο, Ά θ ή να ι 1998, σελ.

63-64 17. Α ύγουστίνου Καντιώτου, Κοσμάς ό Αίτωλός, «Σταυρός», Ά θήναι 1977, σελ. 221, 265.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ Ν’ ΑΝΑΝΕΩΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 71

Ο ΑΔΗΣ ΚΑΙ 01 ΨΥΧΕΣ Μέρος Α' Τοϋ Νικ. Ίω. Σωτηροπούλου "να σοβαρό λάθος γ ίν ετα ι εύρέως στό θρησκευτικό χώρο ώς πρός τόν άδη. Πολ­ λοί χριστιανοί, όχι δέ μόνον άπλοϊκοί, άλλά καί μορφωμένοι καί κληρικοί, νομίζουν, ό τι με­ τά τό θάνατο, τήν κάθοδο στον άδη καί τήν άνάστασι τοϋ Χριστού ό ­ σες εύσ εβεις ψυ­ χές ήταν στον ά­ δη, δέν παρέμειναν έκεϊ, άλλ’ άνέβ η κα ν στον ούρανό. Ε π ίσης νομίζουν, ό τι οί εύ σ εβ εϊς ψ υχές όσων π εθαίνουν μετά τή ν άνάστασι τοϋ Χριστοϋ δέν κατεβ αί­ νουν στον άδη, άλλ’ άνεβαίνουν στον ούρανό. Αύτή δέ τή ν έντύπω σι δ η μ ιο υργο ύν στούς πολλούς λόγια τής ’Εκ­ κλησίας γιά τή ν κατάλυσι τοϋ κράτους τοϋ θανάτου καί τοϋ άδου άπό τό Χριστό. Κατά τό Μ έγα Σάββατο ή ’ Εκκλησία ψάλλει: «Σήμερον ό αδης στέ-

Ε

72 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

νων β ο ά ■ κατεπόθη μου τό κράτος... ώνπερ έβασίλευον έσ τέρημαί' και οΰς κατέπιον ι­ σχύ σας, πάντας έ ξ ή μ εσ α ■έ κ έ ­ νωσε τούς τάφους ό σταυρω­ θ ε ίς ■ουκ ισχύει τοϋ θανάτου τό κράτος». Ε π ί­ σης κατά τήν Κυ­ ριακή τοϋ Πάσχα ή ’Εκκλησία ψάλ­ λει: «Θανάτου έο ρ τά ζο μ εν νέκρωσιν, άδου τήν κα θαίρεσιν, ά λ ­ λης βιοτής, τής αιωνίου, άπαρχήν». Καί ό Ιερός Χρυσόστομος μέ τό ν π ερίφημο Κατηχητικό λόγο του πλήρης ένθουσιασμού άναφωνει: «Μηδεϊς φοβείσθω θάνατον■ ήλευθέρωσε γάρ ήμάς ό τοϋ Σωτήρος θάνατος. Έ σβεσεν αύτόν, ύπ’ αύτοϋ κατεχόμενος. Έσκύλευσε τόν qδην ό κατελθών εις τόν αδην. Έπίκρανεν αύτόν, γευσάμενον τής σαρκός αύτοϋ. Και τούτο προλαβών Ήσαΐας, έβό-

η σ ε ν Ό αδης, φησίν, έπικράν­ θη, συναντήσας σοι κάτω. Έπικράνθη■ και γάρ κατηργήθη. Έπικράνθη· και γάρ ένεπαίχθη. Έπικράνθη· και γάρ ένεκρώθη. Έπικράνθη- και γάρ καθηρέθη... Ποϋ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποϋ σου, αδη, τό νΐκος;». Ό Χριστός μέ τή σταύρωσι και τήν άνάστασί του κατανίκησε τό θάνατο καί τόν άδη. ’Αλλά προσωρινώς, μέχρι τή Δ ευ τέρ α Παρουσία, και ό θά­ νατος γιά τά σώματα δ ιατη ­ ρείται, καί ό αδης γιά τις ψυ­ χές διατηρείτα ι. Κατά τή με­ γάλη δέ και έπιφανή ή μέρα τής Δ ευ τέρ α ς Παρουσίας καί τής άναστάσεως τών νεκρών, τό τε θά φανή πλήρως τό άποτέλεσ μα τής νίκης τοϋ Χρι­ στού κατά τοϋ θανάτου καί τοϋ ςιδου, τό τε έν τή πράξει θά καταργηθή ό σωματικός θάνατος (Α' Κορ. ιε' 26), τό τε θά καταργηθή καί ό αδης ώς χώρος τών ψυχών. "Οτι δέ ό άδης γιά όλες τις ψυχές, καί τών άσεβών δηλαδή καί τών εύσεβών άνθρώπων, θά ύπάρχη μέχρι τό τε, τοϋτο άποδεικνύ ετα ι άπό πολλά χωρία τής Γραφής. Στόν Ψαλμό τοϋ Δαβίδ ιε', στίχ. 10, γράφεται: «Ούκ εγ­

καταλείψεις τήν ψυχήν μου εις αδην, ούδέ δώσεις τόν ό­ σιόν σου ίδεϊν διαφθοράν». Αύτός ό λόγος άπ ευθύνεται στο Θεό και μεταφ ράζεται: Δ εν θά έγκαταλείψης τήν ψυ­ χή μου στόν ςίδη, οϋτε θά άφήσης τόν όσιό σου (ώς πρός τό σώμα) νά γνωρίση φθορά (σήψι, άποσύνθεσι). Αύτός ό λόγος εινε προφητεία περί ά­ ναστάσεως. 'Όπως δέ βεβαιώ­ νει ό άπόστολος Πέτρος μέ τήν ομιλία του κατά τή ν ήμέρα τή ς Πεντηκοστής, πρόκει­ τα ι περί τής άναστάσεως τοϋ Χριστού, όχι τοϋ Δαβίδ. Ή ψυ­ χή τοϋ Χριστού δεν έμ εινε στόν άδη, άλλ’ έφ υγε άπό τόν ςιδη καί έπανήλθε στο σώμα του στόν τάφο, καί έτσ ι ό Χρι­ στός άναστήθηκε, καί τήν ήμέρα τής άναλήψεως άνέβηκε στόν ούρανό καί κάθησε στά δεξιά τοϋ Θεοϋ (Πράξ. β' 27, 31-34. Βλέπε καί ιγ' 34-37, ό­ που ό μ ιλ ε! ό Παύλος). Ώ ς πρός τόν Δαβίδ ό Πέτρος λ έ ­ γει: «Ού γάρ Δαβίδ άνέβη εις τούς ούρανούς» (Πράξ. β' 34). Ό Δαβίδ βεβαίως δέν άνέβη­ κε στόν ούρανό. Ά π ό δ ειξι δέ τούτου εϊν ε «τό μνήμα αύτοϋ» (Πράξ. β' 29), όπου τά ο­ στά αύτοΰ. Ή ψυχή δηλαδή τοϋ Δαβίδ δέν έφ υγε άπό τόν

ZJ) 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 73

--------------------------- ---------------------- f

άδη καί δέν ενώθηκε μέ τό σώμα του στόν τάφο, και έτσι ό Δαβίδ δέν άναστήθηκε καί δέν πήγε στόν ούρανό. Καί μετά λοιπόν άπό τήν άνάσταοι τοϋ Χριστού ή ψυχή τού Δαβίδ παρέμεινε στόν άδη, ό­ πως τό σώμα του στόν τάφο, καίτοι ό Δαβίδ ήτο εύσεβής καί ό Κύριος είχε πεί: «Εύρον Δαβίδ τό ν τοϋ Ίεσσαί, άνδρα κατά τή ν καρδίαν μου» (Πράξ. ιγ' 22). Ά φ ο ϋ δέ παρέμεινε στόν άδη ή ψυχή τού Δαβίδ, παρέμειναν βεβαίως καί τών άλλων εύσεβών οί ψυχές. Ό άπόστολος Παύλος, πα­ ρ α θ έτο ντα ς δύο χωρία τής Παλαιάς Διαθήκης, τό ένα ά­ πό τό Ήσ. κε' 8 κατά τό Ε ­ βραϊκό, καί τό άλλο άπό τό Ώ σ. ιγ' 14 κατά τούς Ο' έλευθέρως, στό Α' Κορ. ιε' 54-55 γράφει: « Ό τα ν τό φθαρτόν το ύ το ένδύσηται άφθαρσίαν και τό θνητόν το ϋ το ένδύσηται αθανασίαν, τό τε γενήσεται ό λόγος ό γεγραμμένοςΚατεπόθη ό θάνατος εις νϊκος. Ποϋ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποϋ σου, αδη, τό νϊκος;». Μ εταφράζουμε: Ό τα ν αύτό τό φθαρτό σώμα ένδυθη αφθαρσία, καί αύτό τό θνητό σώμα ένδυθη αθανασία, τότε θά πραγματοποιηθή ό λόγος τής Γραφής, Καταβροχθίσθη-

74 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

κε ό θάνατος διαπαντός (όριστικώς). Ποϋ είνε, θάνατε, τό κεντρ ί σου; Ποϋ είνε, αδη, ή νίκη σου; Συμφώνως πρός αύ­ τό τό λόγο τοϋ Παύλου, όταν τό σώμα μας γίνη άφθαρτο καί άθάνατο, κατά τή Δ ε υ τέ ­ ρα Παρουσία δηλαδή καί τήν άνάστασι τών νεκρών, τό τε θά πραγματοποιηθή ό λόγος τής Γραφής, ό τι θά έξαφανισθή όριστικώς ό θάνατος, καί θά παύση πλέον νά ίσχύη ό άδης. Μ έχρι τό τε καί θά πεθαί­ νουν οί άνθρωποι, καί θά πη­ γαίνουν οί ψυχές στόν άδη. Στό Φιλιπ. β' 7-11 ό άπό­ στολος Παύλος γρ ά φ ει γιά τόν Ίησοϋ Χριστό: «Έκένωσεν εαυτόν μορφήν δούλου λαβών» καί «έταπείνωσεν ε ­ α υ τό ν γ ε ν ό μ ε ν ο ς ύπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροϋ. Διό (γι’ αύτό) καί ό Θεός αυτόν ύπερύψωσε καί έχαρίσατο αύτω όνομα τό υ­ πέρ παν όνομα, ϊνα έν τω όνόματι ίησοϋ πάν γόνυ κάμψη έπουρανίων καί επιγείων καί καταχθονίων, καί πάσα γλώσ­ σα έξομολογήσ ητα ι». Μ ετά δηλαδή τήν κένωσι καί τήν ταπείνωσι τοϋ Ίησοϋ μέχρι σταυρικού θανάτου, ό Θεός διά τή ς άναστάσεως, τής άναλήψεως καί τής έκ δεξιών καθέδρας ύψωσε καί δόξασε

f

τό ν Ίησ οϋ στον υπ έρτατο βαθμό, ώστε στό όνομα τοϋ Ί ­ ησοϋ νά κάμψη προσκυνηματικά καί λα τρ ευ τικά κάθε γό ­ νυ, τών άγγέλων στον ούρα­ νό, τών άνθρώπων πάνω στή γη, καί τών ψυχών κάτω στον άδη, καί κάθε γλώσσα, άγγελική καί άνθρωπίνη, νά δοξολογήση. Τήν έρμηνεία, ότι διά τών «καταχθονίων» έννοοϋντα ι οί δαίμονες, δέν θεωρού­ με όρθή. Δ ιό τι οί δαίμονες δέν προσκυνούν λα τρ ευ τικά καί δέν δοξολογοϋν τό Χρι­ στό (Βλέπε τήν έρμηνεία τοϋ Φιλιπ. 2:9-11 στό ή μ έτερο έρ ­ γο «Έ ρμηνεία δύσκολων χω­ ρίων τής Γραφής», τόμ. Α', σελ. 229-232). Ά λ λ ’ άφοϋ διά τών «καταχθονίων» έννοοϋντα ι ψυχές στον άδη, πού λα­ τρ εύ ο υ ν τό Χριστό, έξακολο υ θει ό αδης νά είνε ό χώ­ ρος όλων τών ψυχών καί μετά τήν άνάστασι καί είσοδο τοϋ Χριστοϋ στή σφαίρα τής ύπ ερτάτης δόξης. Πρός τό Φιλιπ. 6' 10-11, τό όποιο σχολιάσαμε προηγου­ μένως, είν ε όμοιο τό Άποκ. ε' 13-14: «Καί πάν κτίσμα ό έν τφ ούρανώ καί έττί τής γης καί ύποκάτω τής γής καί έπί τής θαλάσσης έστί, καί (ναι) τά έν αύτοϊς πάντα, ήκουσα λέγον­ τας- Τώ Καθημένω έπί τοϋ

θρόνου καί τώ Άρνίω ή εύλογία καί ή τιμή καί ή δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας τών αιώνων». Κατά τό χωρίο το ύτο οι άγγελοι στόν ούρα­ νό, οί έκ λ εκ το ί άνθρωποι στή γή καί στή θάλασσα, καί οί έκλεκτές ψυχές «ύποκάτω τής γής», στόν άδη, μαζί μέ τό Θεό δοξολογούν καί τό Ά ρ ν ίον, διότι, κατά τόν στίχ. 9, έσφάγη καί μέ τό αίμα του άγόρασε τούς έκλεκτο ύ ς άπό τήν άνθρω πότητα γιά τό Θεό. Ά λ λ ’ άφοϋ καί μετά τή θυσία τού Ά ρ νίο υ καί τή σωτηρία τών έκλεκτώ ν οί έ κ λ ε κ τέ ς ψυχές δοξολογοϋν άπό τόν άδη, άρα ό ςιδης έξακολουθεΐ νά είνε ό χώρος όλων τών ψυ­ χών. Στό Άποκ. κ' 13-14 γρ ά φ ε­ τα ι τό τ ί θά συμβή στό θάνατο καί στόν άδη κατά τήν ή μέρα τή ς Δ ευ τέρ α ς Παρουσίας: «Καί έδωκεν ή θάλασσα τούς νεκρούς τούς έν αύτή, καί ό θάνατος καί ό αδης έδωκαν τούς νεκρούς τούς έν αύτοϊς, καί έκρίθησαν έκαστος κατά τά έργα αύτών. Καί ό θάνατος καί ό αδης έβλήθησαν εις τήν λίμνην τοϋ πυρός- οΰτος ό θάνατος ό δεύτερός έστιν». Είνε σαφές έδώ, ό τι ό θάνα­ τος, ό όποιος θανατώ νει τά σώματα, καί ό αδης, ό όποιος

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 75

-------------------------- ^ δέν βρίσκονται όλοι στήν αύ­ τή κατάστασι. Μ ετά τό θάνα­ το γ ίν ετα ι μερική κρίσι. Καί οί μέν άσεβεϊς πηγαίνουν σέ δυ­ σάρεστη κατάστασι, οί δέ εύσεβεϊς σέ εύχάριστη κατάστασι. Δυσάρεστη κατάστασι μερικώς, όχι πλήρως, καί εύ ­ χάριστη κατάστασι έπίσης με­ ρικώς, όχι πλήρως. Μ έχρι τή Δ ευ τέρ α Παρουσία καί τήν τελική κρίσι οί άσεβεϊς προ­ γ εύ ο ν τα ι τήν κόλασι, καί οί εύ σ εβ είς π ρο γεύ ο ντα ι τό ν παράδεισο. Κατά τα έργα τους πλήρως θά κολάζωνται οί κακοί καί πλήρως θά έχουν τήν άπόλαυσι τού παραδεί­ σου οί καλοί μετά τή ν τελική κρίσι.

—

δ έχ ετα ι τ'ις ψυχές, όταν ό θάνατος τις χωρίζη άπό τά σώματα, κατά τή Δ ευ τέρ α Πα­ ρουσία θά δώσουν τούς ν ε ­ κρούς, οί νεκροί δηλαδή θ’ άναστηθοΰν, καί ό θάνατος κα'ι ό ςιδης, προσωποποιούμενοι κα'ι ριπτόμενοι στή λίμνη τοϋ πυράς, θά παύσουν πλέον νά ισχύουν, θά καταργηθοϋν όριστικώς. Μ έχρι τή Δ ευ τέρ α Παρου­ σία λοιπόν κα'ι τή ν κοινή άνάστασι τών νεκρών ό θάνατος, ό όποιος θανατώ νει τά σώμα­ τα, κα'ι ό ςιδης, ό όποιος δ έχ ε­ τα ι τ'ις ψυχές τών νεκρών, θά ισχύουν. "Ολοι μέχρι τό τε θα­ νατώ νονται, κα'ι όλοι πηγαί­ νουν στόν άδη, άσεβεϊς κα'ι εύσεβείς. Ά λ λ ά βεβαίως στόν άδη

ΩΦΈΛΙΜΑ

ΒΙΒΛΙΑ

ΤΩΝ

(Ή συνέχεια στό επόμενο)

ΕΚΔΟΣΕΩΝ

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ»

• Μ ητρ. ττρ. Φλωρίνης Α ύγο υσ τίνο υ, Π ΡΟ Σ Τ Ο Ν ΓΟ ΛΓΟ Θ Α Ν , σελ. 3 1 6 ........................9

εύρώ

• Μ ητρ . ττρ. Φλωρίνης Α ύ γο υσ τίνο υ, ΠΑΣΧ Α , σελ. 336 ......................................................12

»»

• Μ ητρ. ττρ. Φλωρίνης Α υ γο υσ τίνο υ, Π Ο ΙΚ ΙΛΑ , σελ. 4 1 6 .....................................................9

»»

β Μ ητρ. ττρ. Φλωρίνης Α ύ γο υσ τίνο υ, Ο ΣΕ ΙΣΜ Ο Κ Ρ Α Τ Ω Ρ , σελ. 2 6 7 ............................... 10

»»

• Ν ικο λά ου Ί. Σω τηροπ ούλου, Η ΠΡΩ ΤΗ ΚΑΙ Η Δ ΕΥΤΕΡ Η Α Ν Α Σ Τ Α ΣΙΣ, σελ. 3 2 ....... 2.....»»

• Ν ικολά ου Ί. Σω τηροπ ούλου, ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟ Υ Μ ΑΤΘ ΑΙΟ Υ, σελ. 4 1 1 .................10

»»

• Ν ικολά ου Ί. Σω τηροπ ούλου, Τ Α Π Ε ΙΝ Ω ΣΕ ΙΣ ΤΟΥ Χ Ρ ΙΣΤΟ Υ σελ. 2 2 4 .......................... 7

»»

• Ά ρ χ ιμ . Ν ικο λά ου Έ , Αρκά, Τ Ρ ΙΩ Δ ΙΟ -Π Α Σ Χ Α Λ ΙΝ Α (διη γήμ α τα), σελ. 1 28.................5

»»

• ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (εικόνες καί κείμενα), σελ. 32......2.... »» • Χ ρήσ του Κ. Λ ιβ άνου, Μ ΙΚ ΤΟ Ι ΓΑΜ ΟΙ, σελ. 2 8 6 ................................................................... 10

»»

• Ψ ΥΧΩ Φ Ε ΛΕΙΣ Δ ΙΔ Α Χ Ε Σ, σελ. 2 5 4 ................................................................................................6

>»»

76 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Μπάρακ Ό μπάμα καί Ά ν τίχ ρ ϊσ τ ο ς εγάλη άγνοια, σύγχυσι καί πλάνη επ ικρατεί σήμερα με­ ταξύ τών άνθρώπων. Αύτό άποδ εικ ν ύ ο υ ν πολλά καθημερινώ ς γεγονότα, μεταξύ τών όποιων ε ί­ ναι καί μία πρόσφατη δημοσκόπησι, πού έκανε ή Public Policy Pol­ ling στις Η.Π.Α, ή όποια άπεκάλυψε, μεταξύ άλλων, ό τι ό ένας στούς τέσσαρες ’Αμερικανούς πι­ στεύει, ό τι ό πρόεδρος Μπάρακ Ό μπάμα ϊσως είνα ι ό ’Α ντίχρ ι­ στος! Σύμφωνα μέ τή μελέτη αύτή, πού έλαβε εύρεία δημοσιότητα, «τό 13% τών έρω τηθέντω ν πι­ στεύουν, ότι ό Όμπάμα είναι ό Αντίχριστος, ένώ άλλο ένα 13% “δέν είνα ι σ ίγ ο υ ρ ο ι”, και έτσι άφήνουν νά έννοηθεΐ, ότι μπορεϊ και νά είναι» (’Έ θνος, 3.4.2013). Αιτία, πού τόσοι άνθρωποι πλανώ νται, ύπ οπ τευόμενοι, ό τι ό σ υ γκεκρ ιμ ένο ς ή γ έτη ς ε ίν α ι ό ’Αντίχριστος, είνα ι ή άγνοια τών Γραφών, ή παρερμηνεία καί διαστρέβλωσί τους άπό τούς χρ ισ τι­ ανούς τή ς Δύσεως, άλλά καί ή άπουσία τοϋ Πατερικού λόγου άπό τό ν Δ υ τικό Χριστιανισμό, ένός λόγου, ό όποιος μέ τόν φωτισμό

Μ

τοϋ 'Αγίου Π νεύματος ερμ η νεύει όρθώς τή θεόπνευστη Γραφή καί καθοδηγεί άπλανώς τή ν ’Ορθόδο­ ξη ’Εκκλησία πρός «πάσαν τήν α­ λήθειαν». ’ Εάν οί δ υτικο ί άδελφ οί μας δέν είχαν άπορρίψει τήν ιερά Παράδοσι καί τούς Π ατέρες, θά γνώριζαν κάποια βασικά στοιχεία περί τοϋ ’Α ντίχριστου, τά όποια συνηγορούν μέ βεβαιότητα ύπέρ τή ς άπόψεως, ό τι ό Π ρόεδρός τους δέν έχ ει καμμίαν άπολύτως σχέσι μέ τόν άναμενόμενο ψευδομεσσία, ή διακυβέρνησι τοϋ ό­ ποιου θά συγκλονίση τήν άνθρωπότητα. Ά ς άναφέρωμε μερικά.

opeoaozo B iB flio n a a e io

«ο d a y p o c » ZOJOA. ΠΗΓΗΟ 44 · 106 81 ΑΘΗΝΑ Τ ηΛ. 2 1 0 - 3 8 0 5 5 3 9

Δ ια τ ίθ ε ν τ α ι: • Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ (κείμενο καί μετάφρασις)

Βιβλία: • • • • • • • •

Λειτουργικά καί Ερμηνευτικά Θεολογικά καί Πνευματικά ’Απολογητικά καί Άντιαιρετικά Διηγήματα, Νεανικά καί Παιδικά Βυζαντινής Μουσικής καί Λογοτεχνικά Συναξαρικά Κηρυκτικά καί Κατηχητικά Βοηθήματα Εθνικά καί Εκκλησιαστικά

• • • •

Εικόνες ξύλινες καί σέ χαρτί Κανδήλια Λιβανιστήρια καί κομβοσχοίνια Θυμίαμα καί καρβουνάκια

Εκκλησιαστικά είδη:

Κασέττες-CD: • Ευαγγελίων καί Βυζαντινής μουσικής • Όμιλιών καί πατριωτικών ςισμάτων • Νεανικών καί κατασκηνωτικών τραγουδιών 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 77

Γιατί ό Ό μπάμα δέν εϊναι ό ’Α ν τίχ ρ ισ το ς ύμφωνα μέ τή διδασκαλία τών Πατέρων, ό ’Α ντίχριστος θά ε ί­ ναι Ε β ρ α ϊκή ς καταγωγής, θά κα­ τά γ ετα ι μάλιστα άπό τή φυλή τοϋ Δάν. Ό Ά φ ροαμ ερικανός Πρόε­ δρος γεννήθηκε στή Χονολουλού τής Χαβάης άπό Κενυάτη πατέρα κα'ι ’Αμερικανίδα μητέρα. Τόν ’Α ντίχριστο άνα μ ένει ώς μεσσία του ό Ε β ρ α ϊκό ς λαός, ώς ένα ήγέτη έκλεκτό, άπεσταλμένο άπό τό Θεό γιά νά πσλινορθώση τή βασιλεία τοϋ Δαβίδ. Ό Ό μπά­ μα είνα ι έδώ κα'ι πέντε έτη πρόε­ δρος τών Η.Π.Α., κα'ι είνα ι κάπως δύσκολο νά πάρη μεταγραφή, ό­ πως οί ποδοσφαιριστές, καί νά κυβερνήση τό ’Ισραήλ, ικανοποι­ ώντας τούς σωβινιστικοϋς καί ε ­ θνικιστικούς πόθους τών Ε β ρ α ί­ ων. Ό Χριστός θά δώση ϊσες εύκαιρίες στόν ’Αντίχριστο. "Οπως ή δημόσια δράσι τοϋ Χριστού διήρκεσε τρία έτη, έτσ ι και ή δράσι τοϋ ’Α ντίχρισ του, σύμφωνα μέ τήν ’Αποκάλυψι καί τούς Π ατέρες θά διαρκέση 1260 ήμέρες, τρισήμισυ δηλαδή έτη. Ό Μπάρακ Ό μ ­ πάμα ήδη διανύει τό πέμπτο έτος τής προεδρικής του θητείας. Οί Π ατέρες λέγουν, ό τι ό ’Α ντί­ χριστος στήν άρχή θά παρουσιασθή ώς ύπερβολικά ένάρετος, εύσεβής καί δίκαιος, κατόπιν δέ θά

Σ

78 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

δείξη τό πραγματικό του πρόσω­ πο. Ό σ ημερινός ’Α μ ερικανός Πρόεδρος, ύποστηρίζοντας άνοικτά το ύς γάμους τών ομοφ υλοφ ί­ λων, μπορεΐ νά εξασφάλισε ψή­ φους άπό τόν χώρο τών Σοδομι­ τών κατά τις πρόσφατες έκλογές, άπέτυχεν όμως νά πείση τόν άμερικανικό λαό καί τήν παγκόσμια κοινή γνώμη γιά άρετή καί εύσέβειά του. Τό όνομα τέλο ς τοϋ Όμπάμα, έάν τά γράμματά του έκληφ θοϋν ώς άριθμοί καί άθροισθοϋν, δέν μάς δίνουν «τόν άριθμόν τοϋ θη­ ρίου» χξστ' (666), κάτι, πού μέ έκπληξι διαπίστωσαν πολλοί, ό τι συνέβαινε μέ τό όνομα Β ενέδικτος τοϋ π αραιτηθέντος Πάπα! ’Ά ς μή άνησυχοϋν επομένως οί ’Α μερικανοί φ ίλοι μας1 ό πρόε­ δρός τους δέν είνα ι ό ’Α ντίχρι­ στος. Τά σημεία τών καιρών πάν­ τως μάς προειδοποιούν, ό τι «εγ­ γύς έστιν έπί θύραις» (Μάρκ. 13, 29).

Συννεφιασμένος ό ορίζοντας τής άνθρωπότητος ολλά έχουν γραφή γιά έπερχόμενο παγκόσμιο πόλεμο, ό όποϊος μέ τά όπλα, πού ύπάρχουν σήμερα, θά είνα ι ό πλέον κατα­ στροφικός στήν ιστορία τής άνθρωπότητος. Καί είνα ι γεγονός, ό τι βαρειά σύννεφα έχουν τόν τ ε ­ λευτα ίο καιρό συσσωρευθή στόν ορίζοντα, τά όποια προμηνύουν ί-

Π

σχυρή παγκόσμια καταιγίδα. Πολ­ λά είνα ι τά σημεία, πού άποδεικνύουν, ό τι ζοϋμε παραμονές παγκοσμίου πολέμου. Ή παγκό­ σμια οικονομική κρίσι, ή πρωτο­ φανής άνεργία, πού μαστίζει πολ­ λά κράτη, οί δυσεπίλυτες διαφο­ ρές μεταξύ πολλών Εθνών, όπως π.χ. μεταξύ ’Ιράν και ’Ισραήλ, Βο­ ρείου καί Νοτίου Κορέας, ή κατάστασι στήν Αίγυπτο, τή Συρία, κ.ά. Έ άν άνοίξωμε τά βιβλία τής Ισ τ ο ­ ρίας θά ίδοϋμε, ό τι παρόμοιες συνθήκες έπικρατοϋσαν καί κατά τις παραμονές τών προηγουμέ­ νων παγκοσμίων πολέμων. Πολλά έπίσης έχουν γραφή γιά μελλοντική πρόκλησι τής Τουρκί­ ας στό Αιγαίο καί τήν Κύπρο, ένα θερμό επεισόδιο, πού θά έχη ώς άπ οτέλεσμα τή ν έπέμβασι τή ς Ρωσσίας, τή γενίκευ σ ι τοϋ πολέ­ μου μέ τή συμμετοχή καί άλλων μεγάλων Δυνάμεων καί τό διαμελισμό τής Τουρκίας. Πολλά άπό τά γεγονότα αύτά, πού άναφέρουμε, είνα ι προφητευμ ένα καί θά γίνουν οπωσδή­ ποτε. Κάποιοι βέβαια δέν τά πι­ στεύουν καί ειρω νεύονται όσους τά π ιστεύουν ώς φαντασιοπλήκτους καί γραφικούς. Οί έξελ ίξεις όμως δικαιώνουν όσους παρακο­ λουθούν τά σημεία τών καιρών καί έπαγρυπνοϋν, π ροβ λημ ατί­ ζουν δέ ολοένα καί περισσότερο το ύς «άπιστους Θωμάδες» καί

άρχίζουν νά το ύς πείθουν, ό τι πράγματι κάποια μεγάλη δοκιμα­ σία άνα μ ένει τή ν άνθρωπότητα. "Ο,τι καί αν γίνη πάντως, γιά τούς πιστούς χριστιανούς θά ίσχύη πάντοτε ό ένθαρρυντικός λόγος τοϋ Ψαλμωδοϋ: «Κύριος φωτισμός μου καί σωτήρ μου- τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ύττερασπιστής τή ς ζωής μου- άπό τίνος δειλιάσω;» (Ψαλμ. 26, 1).

Συζητήσεις γιά Α Ο Ζ καί Γέροντας Π α ΐσ ιο ς ίπε ήμϊν πότε ταϋτα έσται» πες μας, πότε θά συμβοϋν αυτά, ρώτησαν οί μαθητές τό Χρι­ στό, όταν αύτός καθόταν στό ’Ό ­ ρος τών Έλαιών. Καί μετά τόν ταλανισμό τών γραμματέων καί Φα­ ρισαίων καί τήν πρόρρησι τή ς κα­ ταστροφής τοϋ ναοϋ έκεΐνος, άνταποκρινόμενος στήν άγία περι-

Ε

/

«Ο “ Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ » ~

"

Μ ηνιαίο Ο ρ θό δ ο ξο Χριστιανικό Π εριοδικό *

*

*

Ιδ ρ υ τή ς : 'Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟ ΥΣΤΙΝ Ο Σ Ν. ΚΑΝΤ1ΩΤΗΣ Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποοτ. ’Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 · 106 81 Αθήνα, τη λ . 210 / 3805539 & 210 / 3826100 '

’Ε κ δ ό τη ς : Π α ν α γ ιώ τη ς Ί. Π ε τρ ό π ο υ λ ο ς Α ιό λο υ 35 · 153 51 Κάντζα

Δ ιε υ θ υ ν τ ή ς Σ υ ν τά ξε ω ς : j Νικόλαος I. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056 Π ρ ο ϊσ τά μ ε ν ο ς Τ υ π ο γ ρ α φ είο υ Ά θ α ν . Κοκονός, Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα

j

\Σ υ ν δ ρ ο μ ή ( έ τ η σ ία ) Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 1 5 € I Κ ύ π ρ ο υ 2 0 € . Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 3 0 € . ’Επιταγές, έγγραφες, επιστολές κ.λπ. στή διεύθυνσι: Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τ α υ ρ ό ς » τ ·0 · 3 4 1 5 (Κ .Τ .Α .) » 1 0 2 10 Α θ ή ν α . J

V

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 79

έργειά τους, προείπε τά σημεία καί γεγονότα, πού σχετίζονταν μέ τήν καταστροφή τή ς Ιερουσ αλήμ, άλλά και έκεΐνα τή ς σ υντελεία ς τοϋ κόσμου καί τής Δ ευ ­ τέρας Παρουσίας του. «Γέροντα, πώς θά καταλάβουμε, ότι θά είμα στε κον­ τά στόν πόλεμο;», ρώτησαν καί κάποιοι προσκυνητές τόν μακαριστό Γέροντα Παΐσιο τόν Α γ ιο ρ ε ίτη στό κελί του στήν Παναγούδα, καί έκεϊνο ς τούς άπάντησε: «Ό ­ ταν θ 'ά κούσ ετε στήν τηλεόρασι νά γίνετα ι θέμα γιά τά μίλια, γιά τήν έπέκτασι τών μιλιώ ν (τής αίγιαλίτιδας ζώνης) άπό 6 σέ 12 μίλια, τότε άπό πίσω έρχεται ό πό­ λεμος. Ακολουθεί»! Ποιός δέν βλέπει στις τηλεοράσ εις σήμερα νά γ ίν ε ­ τα ι λόγος γιά τήν ύφαλοκρηπίδα καί τήν ΑΟΖ, μέ άψορμή τις έρευνες, πού γίνοντα ι άπό τή ν 'Ελλάδα και τή ν Κύπρο γιά τό ν έντοπισμό ύδρογονανθράκων; Ποιός δέν παρακολουθεί τις συζητήσεις μέ ειδικούς ε ­ πιστήμονες, ποϋ έπιβεβαιώνουν τήν ϋπαρξι πλουσίων κοιτασμάτων φυσικού άερίου, ϊσως και πετρελαίου, στό Ίόνιο, τό Αιγαίο καί τή ν Ά να τ, Μ εσόγειο; Ποιός δέν άκουσε τις πρόσφατες άπ ειλητικές συστάσεις τής Τουρκίας πρός τή ν Κύπρο σχετικά μέ τήν έκμ ετά λλευσι τών κοιτασμάτων, πού άνακάλυψε ή τελευ τα ία ; Ποιός δέν βλέπει τ'ις παράλογες και πα­ ράνομες δ ιεκδικήσ εις τής γείτο νο ς χώ­ ρας έλληνικώ ν χωρικών ύδάτων, έλληνικών βραχονησίδων, άκόμη καί τοϋ Κα­ στελόριζου; Πρός τό παρόν βεβαίως δέν τίθ ε τα ι θέμα έπεκτάσεως τών χωρικών μας ύ­ δάτων. Συντόμως όμως έκ τών πραγμά­ των θά τεθή. Καί ϊσως τό τε συμβοϋν τά γεγονότα, πού προεϊπαν ό άγιος Κοσ­ μάς ό Αίτωλός και ό Γέροντας Παΐσιος, τά όποια οί περισσότεροι νεο έλλη νες άγνοοϋν ή έχουν λησμονήσει.

80 0 ΣΤΑΥΡΟΣ