ΔΥΟΥΨΩΏΩΣΕΙΣ

ἈΝ τον «Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καὐυχασθαὶ εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κὺυ.ῥίοὺ ἡμῶν ]ησοῦ

μοὲ κόσμος ἐσταύρῶται κἀγὼ τῷ κπκύό-

ΟΣΟΩΣ (1ὰλ. 8.142}

τἰεα .».. ἜΝ

ἘΜΉΝ ΡΟ ΠΩ ἢ εν εν 2). ἾὟ ἌἍΝΒ ἼΩΝ ἵ ΤΩΠΑ ΑΒΓ ΤΠ Εἢ ΡΙ, ἌΙΚ 1 ΔΓ "ἢΝ Ἶ ΝΟΙ Ο,᾿ὙΓΕΠΥΙΙΥ ΠΕΓΊΟΩΣ ΠΝΔα δ,Ἷ [9]Υ ΘΟ Θ᾽ Ἰ ἌΝΗΔ "ἢ ΕΘἸΕ“Ὁ [{9)} ΔΙ Ἔ»Ἷ] 4 ἣΣ".Θ᾽, Ὁ,Η Ρ4 Γ΄ειΓ᾿ Ἷ "ἪΔΩ ἐΛῷ079,ΟΤΙ παν κιᾺ9» 1 ἃ972

Γ 4 ͵ μδϑδννθ 9 ΞΕΞΩ͂ ΑΞΞΟΙ-» ἐδ Τὴ Ὁ » π᾿ἢ ἐῷ ΒΝ4, ω» Ε Γ ἢ ΞΘ. 6

4

7

ἢ ΜΟ) ΑΤἋ ΕΞΞΞΞ ὍΣ ΑΕ Ἐπ]᾿ ἐὉ ΘΗἐἢ Ἐπ᾿ ΒΞ 4 ΟἸἾ 2 ἡ Ἴ Φ'' ξϑ γι ἐξΕΣ Δ "8 8. ἘΠ

«Ὥσπερ πελεκὰν τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς» (Ἀπὸ τὰ τρί τῆς Β’ στάσεως τοῦ ἐπιταφίου ΒηΠ.88)

4λ)Ὃτε ἤμην μαθητής, εἰς τὸ δώμανιον εὐσεβοῦς ι.. εἶδον μίαν εἰκόνα’ Εἰς μίαν φωλεὰν πελεκᾶνος

Ι

εἶχεν εἰσδύσει ἕνα φίδι. Οἱ γονεῖς τῶν πουλιῶν τὴν στιγμὴνἐκείνηνἔλειπον. Τὰ πουλιὰἦσαν μόνα. Τὸ ἡ φίδι τὰ εἶδε καὶ ἤρχισεν ἕνα πρὸςἕνα νὰ τὰ δαγκώνῃ, νὰ τὰ δηλητηριάζῃ. Εἶχε σχεδὸν τελειώσειτὸ ᾿ ἐξολοθρευτικόν του ἔργον,ὅτανὁ πελεχὰν-πατέρας ἢ ἐπέστρεφεν εἰς τὴν φωλεάν του. Τὸ φίδι μόλις ἀκούῃ τὸ πτερύγισμα τοῦ πελεκᾶνος ἐγκαταλείπει εἰ τὴν φωλεὰνκαὶ φεύγει. Ὁ πελεκχὰν βλέπει τὰ που-π-Ξἷ΄Π τ [λιά του ἑτοιμοθάνατα- τὸ δηλητήριον τοῦ φιδιοῦ.

ἔκανε τὴν» ὀλεθρίαν ἐπίδρασίν του. Ἀλλ᾽ ὁ πελεκὰν εἶνε ἀποφασισμένος ὁπωσδήποτε νὰ σώσῃ τὰ πουλιά του. Καὶ τὰ σώζει! Πῶς; Ἰδού" μὲ τὸ ράμφοςτοὺσχίζει τὴν πλευράν του, παίρνει τὸ ἰδικόν του αἷμα καὶ μὲ αὐτὸ ποτίζει ἕνα πρὸς ἕνα τὰ δηλητηριασθέντα πουλιά του. Οὕτω τὸ θαῦμαἔγινεν, ἡ σωτηρία τῶν νεοσσῶν συνετελέσθη! Τὸ αἷμα ἐκεῖνο ὡςἄριστον ἀντίδοτονφάρμακον ἐξουδετερώνει τὴν θανατηφόρον ἐπίδρασιν τοῦ δηλὴητηρίου, καὶ τὰ μικρὰ τοῦ πελεκᾶνος, τὰ σχεδὸν νεχρά, ἀναλαμβάνουν, ζωντανεύουν, καὶ χαρούμενα τώρα εἶνε ἕτοιμα νὰ πετάξουν. ᾿Ε σώθησαν μὲ τὴν αὐτοθυσίαν τοῦ πελεκᾶνος: ἐσώθησαν μὲ τὸαἷματοῦ πατρός των. β

Ἡ εἰκὼν αὐτή, ἣ ὁποία ταριστὰ τὸν πελεχᾶνα καθ᾽ἊΝΤΠ ἜΡΟΝ ἜῸΝ Φ (ἢ, Φ, Ὃ Ξ ι

ΠΑύο ἐξγιὰ ὑψώσεις. τὶς δύο Δὲν πρόκειται ὑψώσεις τοῦ

Σταυροῦ, τὴ μία ἐπὶ μεγάλου Κωνσταντίνου. καὶ 'Ελένης καὶ

τὴν ἄλλη ἐπὶ ᾿Ιουστινιανοῦ. Πρόκειται γιὰ δύο ἄλλες σπουδαιότερδο ὑψώσεις, ἀντίθεοτες δὲ στὴ σημασία. Ἢ πρώτη ὕψωσι σημαίνει ταπείνωσι, καὶ μάλιστα τὴ μεγαλύτερη ταπείνωσι. ὝΨωσι, ἡ

παντοδύναμος μποροῦσς νὰ προστάξῃ νὰ μὴ θανατώνουν τοὺς ἀνθρώπους τὰ φίδια, δὲν ἔπραξε τοῦτο, ἀλλὰ πρόσταξε τὸ Μωυσῆ νὰ κάνῃ ἕνα χάλκινο φίδι, γὰ τὸ ὑψώσῃ πάνω σ᾽ ἕνα ξύλο, καὶ ὅποιος δαγκωνόταν ἀπὸ τὰ φίδια καὶ ἀτένιζε στὸ χάλκινο αὐτὸ φίδι πάνω στὸ ξύλο, δὲν πέθαινς, σωζόταν (Αριθ. κα΄ 8-9). ὁποία σημαίνει τα- Αὐτὴ ἡ ἐντολὴ τοῦ πείνωσι; Παράδο- . Θεοῦ δὲν ἦταν παξος λόγος. Ναί, πα- ραξενιὰ καὶ ἰδιοράδοξος, ἀλλ᾽ ἀλη- τροπία τοῦ Θεοῦ, θινός. Ἢ δεύτερη ἀλλ᾽ εἶχε προφητικὴ ὕψωσι σημαίνει δό- σημασία. Τὸ χάλκιξα, καὶ μάλιστα τὴ νο φίδι πάνω στὸ ΟΝ μεγαλύτερη δόξα. Καὶ οἱ δύο ὑψώσεις εἶνε ὑψώσεις τοῦ Χριστοῦ... Γιὰ τὴν πρώτη ξύλο ἦταν προφητικὸ σύμθολο τοῦ Χριστοῦ ὑψωμένου πάνω στὸ Σταυρό. Βεθαίως πρὸ Χρι- ὕψωσι τοῦ Χριστοῦ μίλησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, καὶ μάλιστα κατ᾽ ἐπανάληψι, τρεῖς φορὲς κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ᾿Ιωάννου. Μίλησς ὁ Χριστὸς γιὰ ὕψωσι χρησιμοποιῶντας τὸ ρῆμα «ὑψῶ», ὑψώνω. Τὴν πρώτη φορὰ μίλησξ γιὰ ὕψωσι κατὰ τὸ διάλογο μὲ τὸ Νικόδημο. Γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ Ἰσραηλῖτες ἀπὸ τὰ φίδια στὴν ἔρημο, ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸ Μωυσῆ μία παράδοξη ἐντολή, ποὺ φαινόταν σὰν παραξενιὰ καὶ ἰδιοτροπία τοῦ Θεοῦ.Ἐνῷ ὁ Θεὸς ὡς στοῦ ποιός μποροῦσε νὰ καταλάβῃ τί σήμαινε τὸ χάλκινο φίδι; Τὴν ἐξήγησι ἔδωσε ὁ Χριστὸς λέγοντας στὸ Νικόδημο: «Καθὼς Μωυσῆο ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑ ψωθῆναι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχη ζωὴν αἰώνιον» ([[ωάν. γ΄ 14-15). Ὅπως ὁ Μωυσῆς στὴν ἔρημο ὕψωσε τὸ φίδι, ἔτσι καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου πρόκειται νὰ ὑψωθῇ, ὥστε καθένας, ποὺ πιτισοσσιῖε, θυγται ματεῦ ἐξεῖναι αν ταλα ταν Δ δῦ ππσεαρ ττ' ΤΑαοΣη τας μὰ