«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Page 1

« Εμοι μή γενοιτο καυχάσθαι εί μή έν τφ σταυρφ τού Κυ­ ρ ίο υ ήμών Ιη σ ο ύ μοι κοσμος εσταυρωται κάγώ τφ κο­ σμώ» (Γαλ. 6 ,ί4 ).

Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α*) 102 10 ΑΘΗΝΑ

Μ Η Ν ΙΑ ΙΟ Ν ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ ΟΡΟΟΔΟΙΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

Ο

Τ Ι Μ Ι Ο Σ

Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ

Ο

ΣΤΑΥΡΟΣ Ο ΤΙΜΙΟΣ! Ά ξιος κάθε τιμής, εύλαβείας και προσκυνήσεως, διότι πάνω σ' αυτόν σταυρώθηκε ό Κύριος. Και πώς όχι; Ό σταυρός, ή πάνω σ’ αύτόν θυσία τοϋ Θεανθρώπου, είνε τό μέσο τής λυτρώσεως τής ανθρώ πινης ψυχής από την ε­ ξουσία τοϋ θανάτου και τής αμαρτίας. Ό σταυρός είνε ή αήττητος σημαία τοΰ Ναζωραίου, τό ίερώτατο σύμβολο τής πίστεώς μας. Ό π ω ς οι βοσκοί έχουν συνήθεια στα πρόβατα, πού αγοράζουν, νά χαράσσουν κάποιο σημάδι, για να τα ξεχωρίζουν άπό τά ξένα ποίμνια, κατά παρό­ μοιο τρόπο καί ό δικός μας βοσκός, ό ποιμήν ό καλός, ό μοναδικός, ό Κύρι­ ος ημών Ιησούς Χριστός, στα δικά του λογικά πρόβατα, δηλαδή τις υπάρ­ ξεις, πού με τό αίμα του άγόρασε άπό τις αγορές τής ειδωλολατρίας καί τής α πισ τία ς, σφραγίζει, γ ια νά διακρίνω νται ά πό τούς ά πιστους. Τις σφραγίζει κατά την ιερή καί έξόχως συγκινητική ώρα τοϋ βαπτίσματος. Ό ίερεύς κάνει τό σημείο τοϋ σταυρού καί σφραγίζει τόν βαπτιζόμενο στο μέτωπο, τό στόμα, τή μύτη, τά αύτιά, τό στήθος, τά χέρια, τά πόδια, τά πέλματα, άπό την κορυφή μέχρι τά άκρα, ολόκληρο τόν άνθρωπο. Σ φ ραγί­ δα σε όλες τις αισθήσεις. Άπό τότε ό βαπτιζόμενος δεν άνήκει στον έαυτό του, ούτε στον κόσμο, ούτε στον Εωσφόρο, τόν κοσμοκράτορα, άλλ’ ανή­ κει εξ ολοκλήρου στον Κύριο. Είναι κτήμα του, πρόβατο τής άγίας του π ο ί­ μνης. Φέρει πάνω του την σφραγίδα του. Ποιός μπορεΐ νά κάνη κακό σ’ αυ­ τόν; Μπορεΐ νά λέη τό τοϋ Ψαλμωδοΰ: «Κ ύριος ποιμαίνει μ ε καί οόδέν με υστερήσει. Εις τόπον χλόης έκεϊ μ ε κατεσκήνωσεν, έπί ϋδατος άναπαυσεως έξέθρεψέ με, την ψυχήν μου έπέστρεψ ε» (Ψαλμ. 22, 1-3). Χριστιανέ, τό σκέφθηκες; Νά είσαι πρόβατο τοϋ Χριστού σφραγισμένοΕΤΟΣ Ξ' ■ ΑΘΗΝΑ ■

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 ■ ΑΡΙΘ. ΤΕΥΧΟΪΣ 581


τί τιμή, άλλα και τί ασφάλεια! Λένε, δτι υπήρχε ώραΐο ελάφι, τό όποιο εφερε δια κριτικ ό σ ημ εΐο-πινακίδα μέ τις λέξεις «Είμαι του καίσαρα», και κάνεις κυνηγός δεν τολμούσε νά τό πειράξη· άλλα και ό χριστιανός, φέροντας την σφραγίδα του Λυτρω­ τή, τό σημείο τοΰ σταυροϋ, και ζώντας συμφώνως πρός τό θέλημά του, βρίσκεται όπό την προστασία τοΰ Κυρίου, και κάνεις δεν μπορεϊ νά τοΰ κάνη κακό, εάν δεν έπιτρέψη Ε ­ κείνος. Ό π ω ς ψάλλει κατανυκτικώς ή Παρακλητική: «Έ δωκας σημέίωσιν τοϊς φοβουμένοις σε, Κύριε, τόν σταυρόν σου τον τίμιον...». Ό σταυρός είνε ή βασιλική σφραγί­ δα των χριστιανών. Άπό τις πρώτες ήμερες, που έμφανίσθηκε ό χριστιανισμός, οί π ι­ στοί απέδιδαν εξαιρετική τιμή στον σταυρό. Τήν εποχή τών διωγμών οί χρ ισ τια ν ο ί π ρ οτιμ ούσ α ν νά ύποστοΰν τά φρικτότερα μαρτύρια π α ­ ρά νά καταπατήσουν τόν τύπο τοΰ τιμ ίου σταυρού. Κ α τα πάτησι τού σταυροϋ σήμαινε άρνησι τοΰ Χ ρι­ στού. Οί χριστιανοί τών πρώτων αι­ ώνων ζούσαν, άνέπνεαν καί πέθαιναν στη μυροβόλο ατμόσφαιρα τού σταυρού, καί καθένας ά π ’ αυτούς μ π ο ρ ο ΰ σ ε μ α ζ ί μέ τόν μ α κ ά ρ ιο Παύλο νά λέη: «Χ ριστώ συνεσταύρωμαι- ζώ δέ ούκέτι εγώ, ζ·ή δε έν έμοί Χριστός- δ δέ νΰν ζώ έν σαρκί, έν πίστει ζώ τγι το ΰ Υιού τού Θεού τού άγαπήσαντός μ ε καί παραδόντος εαυτόν υπέρ έμού» (Γαλ. 2, 20). Τότε οί πιστοί τιμούσαν τόν σταυρό καί μέ τόν νοΰ καί μέ τήν κα ρ διά 114

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

καί μέ τήν γλώσσα καί μέ κάθε αισθησι. Τιμούσαν τόν σταυρό μέ τόν νοΰ. Ό ταν οί χριστιανοί νοερώς ταξίδευ­ αν στον Γολγοθά καί θυμοΰνταν τό δράμα τών δραμάτων καί άναλογίζονταν ποιά αγαθά άπέρρευσαν καί α π ορρ έουν συνεχώς καί ά διαλείπ τ ω ς ά π ό τήν α σ τείρ ευ τη πη γή , πού άνοιξε ό σταυρός, έμεναν έκ­ πληκτοι μ π ρ ο σ τά στο μυσ τήριο, θαυμάζοντας τήν σοφία καί τήν δύναμι τού Θεού, πού φανερώθηκαν στον σταυρό. Ό χ ι ή φιλοσοφία τοΰ Π λ άτω να, ά λ λ ’ ή « μ ω ρ ία » τοΰ σταυρού (Α' Κορ. 1,18) έσωσε τόν κόσμο. Ό νοΰς έκπληκτος μπροστά στον σταυρό, τιμούσε αότόν πρεπόντως. Λ λλά τόν σ ταυρό οί π ισ το ί τ ι­ μούσαν καί μέ τήν καρδιά. Κυρίως μέ αύτή. Διότι ό σταυρός πάνω άπό τά θαύματα, πάνω ά πό τήν δ ιδ α ­ σκαλία, πάνω ά π ’ όλα, άναψε καί άνάβει στις καρδιές τών πιστών ουρανομήκεις φλόγες άγάπης, τήν ό­ ποια ούτε οί ποταμοί ούτε οί ώκεανοί μποροΰν νά σβήσουν. « Τίς ήμάς χω ρίσει ά π ό τής ά γά π η ς το ΰ Χ ρ ι­ στού;», ρωτά ό Παΰλος (Ρωμ. 8, 35), ό δέ άγιος Ιγνά τιο ς ό Θεοφόρος λέ­ ει τά συγκινητικώτατα: «Ό έμός έ­ ρως έσταύρωται, καί ούκ έστιν έν έμοί πΰρ φιλόυλον ύδωρ δέ ζών καί λαλοΰν έν έμοί, έσωθέν μοι λ έγο ν δεύρο πρός τόν Πατέρα». Μέ νοΰ, μέ καρδιά, άλλά καί μέ τήν γλώσσα, τό όργανο τής έξωτερικεύσεως τής σκέψης καί τού αισθή­ ματος, τιμούσαν οί πιστοί τόν τίμιο σταυρό. Δεν λέει τό ψαλμικό: «Έπίστευσα, διό έλάλησα»; (Ψαλμ. 115,


1). Καί οί χριστιανοί της έποχής ε­ κείνης, πού πίστευαν στον Ε σ τα υ ­ ρωμένο, όταν έπρόκει,το νά διηγηΘ&ΰν στους άλλους τά θαύματα, τά κοσμοσωτήρια αποτελέσματα τοϋ σ τα υ ρ ο ύ , ή γλώ σσ α τους λυνόταν και γινόταν «κάλαμος γρ α μ μ α τέα ς όξυγράφου» (Ψαλμ. 44, 2). Ό σταυ­ ρός ήταν τό προσφ ιλέστερο θέμα των συζητήσεών τους. Πάνω σ’ αυ­ τόν ρ ητόρευσαν οί Χ ρυσόστομοι καί οί Βασίλειοι χα ΐ οί Γρηγόριοι. Πάνω σ’ αυτόν οί ύμνογράφοι συνέ­ θεσαν τους κατανυκτικώ τερους δμνους. Ό θεσ πέσ ιος στήν 'Ύψωσι τοϋ σ τα υροδ κανόνας τοϋ Κοσμά το ϋ Μ ελω δοϋ εχει α κ ρ ο σ τ ιχ ίδ α : «Σταυρφ πεποιθώ ς, ΰμνον έξερεύγομαι»· «Ώ τρισμακάριστον ξόλον, έν φ έτάθη Χριστός ό βασιλεύς καί Κύριος· δι’ οδ πέπτωκεν ό ξύλω άπατήσας, τω έν σοΙ δελεασθείς Θεώ τφ προσπαγέντι σαρκί, τφ παρέχοντι την ειρήνην ταΐς φυχαΐς ήμών».

Δηλαδή· «ΤΩ τρισευλογημένο ξύλο, πάνω στο όποιο άπλώθηκε ό Χ ρι­ στός, ό Κ ύριος καί βασιλεύς· διά σοϋ ό Διάβολος, ό όποιος μέ ξύλο (δέντρο) άπάτησε μέσα στον π α ρά ­ δεισο τούς πρω τόπλαστους, έπεσε σέ π α γίδ α καί νικήθηκε- διότι έξαπατήθηκε καί κάρφωσε πάνω σου ώς πρός την σάρκα τόν Θεό, ό όποι­ ος παρέχει στις ψυχές μας την ειρή­ νη». Τέλος, τόν σταυρό τιμούσαν καί μέ τις αισθήσεις. Οί πιστοί, βλέπον­ τας τις έκλάμψεις τοϋ σταυρού, άκούοντας τά ρήματα τοϋ σταυρού, τούς επτά λόγους τοϋ Σταυρωθέντος, όσφραινόμενοι την θεία εύωδία των λουλουδιών, πού βλάστησαν ά­ πό τήν ρίζα τοϋ σταυρού, γευόμενοι τοϋ μυστικού δείπνου, τοϋ σώματος καί τού α'ίματος τοϋ Χριστού, τής θεία ς κοινω νίας, κ α τα σ π ά ζοντα ν τόν τίμιο σταυρό. Έ τσ ι οί πιστοί τι­ μούσαν τόν σταυρό καί μέ τόν νού καί μέ την καρδιά καί μέ την γλώσ­ σα καί μέ τις αισθήσεις.

(Αχό τά βιβλίο χοΟ μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου «Ό τίμιος σταυρός», σελ. 76-82)

Έ· 0 Ρ Τ· Ο' Λ 0 Γ Ι Ό

2 & #3

§

Ή Αδελφότης «Ό Σταυρός» κυκλοφόρησε τό Εορ­ τολόγιο τσέπης τοϋ 2013, αφιερωμένο στον απόδημο Ελληνισμό. Τό Εορτολόγιο τιμδται 1 εύρώ. Άποστολαί άνω των 50 τεμαχίων δεν θα έπιβαρύνωνται μέ ταχυδρομικά. Για παραγγελίες άπευθύνεσθε εις: Βιβλιοπωλεϊον «*0 Σταυρός», Ζωβδ. Πηγής 44, 106 81 Α θή να ,

τηλ. 210/3805538.

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

115


ΠΡΑ16ΪΣ ΤΟΙΜ ΑΠΟΣΤΟΛ(Ι)Μ Κείμενο

(ΐβ'τ&φφαστ «3-ϊ. β^ζΟ/Ίαιτμό

-τοΰ -β-βσ-ιτνβύκπΓοο βιβλίου ά-ιτό -τον

·0 ·®ολώγο Μ. Σιιτηι^άΉ-ουλο (σ έ

σ υ ν έ χ ε ιε ς )

.ί Κείμενο, Κ' 28-31 2 8 Π ροσέχετε οδν έαυτοΐς καί τταντί τώ ποιμνίω εν φ ύμας το Πνεύμα τό "Αγιον ’έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν τοΰ Κυ­ ρίου καί Θεοί5, ην περιεποιησατο διά τοΰ Ιδιου αίματος, 29 Έ γώ γάρ οΐΒα τούτο, οτι είσελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις ύμάς μη φειδόμενοι τοΰ ποιμνίου. 30 Καί εξ υμών αυτών αναστησονται ανδρες λαλοΰντες διεστραμμένα τοΰ α ποσπ ά ν τούς μα θητάς οπίσω αυτών. 31 Διο γρηγορεΐτε, μνημονεύοντες οτι τριετίαν νύκτα καί ημέραν ούκ έπαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ενα έκαστον. Μετάφρασι 28 Νά π ρ ο σ έχετε λοιπόν ιο ύ ς εαυτούς σας και όλο τό ποίμνιο, στο όποϊο τό Πνεϋμα τό "Αγιο σάς έθεσε επισκόπους, γιά νά ποιμαίνετε τήν Εκκλησία τοϋ Κυρίου καί Θεού, τήν όποία άπέκτησε μέ τό ϊδιο του τό αίμα. 29 Διότι εγώ γνωρίζω τούτο, ότι μετά τό δικό μου ερχομό θά εισβά­ λουν σέ σάς λύκοι φοβεροί, πού δεν λυπούνται τό ποίμνιο. 30 Και άπό σάς τούς ίδιους θά έμφανισθοϋν άνθρωποι, πού θά διδάσκουν διεστραμμένα, γιά ν’ άποσποϋν τούς μαθητάς (τούς πιστούς) καί νά τούς κάνουν οπα­ δούς τους. 31 Γι’ αύτό νά άγρυπνήτε καί νά ένθυμήσθε, ότι έπΐ τρία έτη νύκτα καί ήμερα δέν έπαυσα μέ δάκρυα νά νουθετώ τόν καθένα άπό σάς.

Σ χ ο λ ια σ μ ό ς Σ τίχ . 28: Ό Π α ύ λ ο ς σ υ ν ισ τά στούς πο ιμ ένες προσοχή, συνεχή προσοχή. Και πρώτα μέν προσοχή

σ τ ο ύ ς έ α υ τ ο ύ ς τ ο υ ς , έπ ειτα δέ στο ποίμνιο. Γιατί πρώτα στούς έα υ τ ο ύ ς το υ ς; Διότι κάθε άνθρωπος, άν δ έ ν θέλη νά είνε ύποκριτής, πρώτα πρέπει νά φροντίζη γιά τή διόρθω σι καί τήν πνευματικό116

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

τητα τοϋ έαυτοϋ του. 01 δέ ποιμένες, ώς διδάσκαλοι και προϊστάμενοι, πρέπει πολύ περισσότερο νά προσέχουν πρώτα τή δική τους διαγωγή, δ ιό τι π ρ ό ς α υ τ ο ύ ς ε ίν ε στραμμένα τά μάτια όλων, καί τό παράδειγμά τους άσκεϊ μεγάλη έπίδρασι στο ποίμνιο. ”Α ς προσέχουν λοιπόν τή διδασκαλία τους,


νά είνε ύγιής, και τή ζωή τους, νά είνε άγία. "Ας προσ έχουν δε έπει­ τα τό ποίμνιο, σέ ποιά κατάστασι εύρ ίσ κ ετα ι. ’Ά ς π α ρ α κ ο λ ο υ θ ο ύ ν τή διαγωγή κάθε λογικού π ρ ο β ά ­ το υ , ά ς ε π ι δ έ ν ο υ ν τό τ ρ α υ μ α τ ι­ σμένο, ά ς επιστρέφ ουν τό πλανε­ μένο πρόβατο, Γιά νά τονίση τήν τρ ομ ερ ή εύθύνη των ποιμένων, ό ά πόστολος τονίζει π ρ ός αυτούς, ότι το ύ ς κατ­ έσ τησ ε «επισκόπους» τό Πνεύμα τό "Αγιο, -ό χ ι άνθρωπος, όχι ά γγ ε­ λ ος ή ά ρχά γγελο ς. Τό Πνεύμα τό "Αγιο καθιστά ποιμένες όπως καί ό Πατήρ και ό Υιός. Τό Π νεύμα τό "Αγιο είνε πρόσωπο τή ς όμοουσίου καί όμοδυνάμου Τριάδος, Θεός άληθινός έκ Θεού άληθινοϋ έκπορευ ό μ ενο ς. Ε π ίσ η ς ό άπόστολος τονίζει στούς ποιμένες, ότι ποιμαί­ νουν «τήν Εκκλησίαν τοϋ Κυρίου και Θ εοϋ , ην π ε ρ ιε π ο ιή σ α τ ο διά το ϋ ίδίου α ίμ α το ς» . Δ ε ν π ο ιμ α ί­ νουν τήν εκκλησία τοϋ δήμου των Αθηναίων, άλλά τήν Εκκλησία τοϋ Κυρίου καί Θ εοϋ, τ ή ν ό π ο ία άπέκτησε μέ τό ϊδιο του τό αιμα. Ό Κύριος καί Θ εός έγινε ά νθρω πο ς κα'ι έ χ υ σ ε τό αίμα το υ γιά νά έξα γορ ά σ π τή ν Εκκλησία. Αυτός ό λ ό γο ς τοϋ Παύλου δεικνύει πόσο μεγάλη εινε ή Εκκλησία, άλλά καί πόσο μεγάλος είνε ό ιδρυτή ς τής Εκκλησίας, ό Χριστός. Ό Χριστός εινε «ό Κύριος καί Θεός». Τό Ίωάν. κ' 28 μαζί μέ τό Πράξ. κ' 28 εινε δύ ο όμοια καί π ερίλ α μ πρ α χωρία

γιά τή θεότητα τοϋ Ίησοϋ. Δ έν τά βλέπουν οί Χιλιασταί καί οί λοιποί άντιτριαδϊτες; Στίχ. 29-31: Ι δ ια ιτ έ ρ ω ς ό ά π ό ­ σ το λ ο ς έφ ισ τά τήν π ρ ο σ ο χή των «επισκόπων» ώς π ρ ός τού ς αιρετι­ κούς. Προλέγει τήν έμφάνισίτους, τ ο ύ ς χ α ρ α κ τ η ρ ίζ ε ι δ ε ό ν τ ω ς και ά π ο κ α λ ύ π τ ε ι τό έ λ α τ ή ρ ιό τ ο υ ς . «Μετά τήν άφιξίν μου», μετά τόν έ ρ χ ο μ ό μου, λ έ γ ε ι ό ά π ό σ το λ ο ς, θά έλθουν άλλοι. Πρώτα ήλθα έγώ, έπειτα θά έλθουν οί αιρετικοί. Θά είσ ορ μ ήσ ου ν στο ποίμνιο «λύκοι βαρείς», λύκοι φ οβεροί, πού δ έ ν θά λυπούνται τό ποίμνιο, άλλά θά κάνουν θραϋσι. Καί άπό σάς το ύ ς ίδ ιο υ ς θά π ρ ο έ λ θ ο υ ν ά νθ ρω ποι, πού θά λαλούν διεστραμμένα, γιά ν’ ά π ο σ π ο ϋ ν το ύ ς χρ ισ τια ν ο ύ ς όπίσω τους. Ι δ ο ύ τό έ λ α τ ή ρ ιο τω ν α ιρ ε τ ι­ κ ώ ν ή φιλοδοξία νά κάνουν δική τ ο υ ς «έκκλησία», νά ε ιν ε α ύ τ ο ι άρχηγο'ι τών ά νθρώ πω ν και όχι ό Χριστός, ν’ άκολουθοϋν αύτούς οί χριστιανοί καί όχι τό Χριστό! Ή υ­ περηφάνεια στο ζενίθ! Ή αϊρεσι είνε τό χειρό τερ ο πρά­ γμα στό χριστιανικό κόσμο. Καί ό αιρετικός είνε όμοιος τοϋ Ε ω σ φ ό ­ ρου. Μακριά, άδελφοί, άπό τ ο ύ ς αι­ ρετικούς! Δ έν δο υλεύουν στό Χρι­ σ τό , ά λ λ ά σ τ ο ν έ γ ω ισ μ ό τ ο υ ς , στήν ίδιοτέλειά του ς καί στό Σατα­ νά, τόν πρώτο ύπερή φ α νο καί δι­ αστροφέα τής άληθείας. 0 ΣΤΑΥΡΟΣ 1 1 7


Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ι Ε Σ Τοϋ Ν. Ί. Σωτηροπούλου ' ιερός Χρυσόστομος, ό μεγα­ λ ύ τ ε ρ ο ς Π α τ έ ρ α ς καί Δ ιδ ά ­ σκαλος τής Εκκλησίας, άλλα και ό ά π η ν ώ ς δ ιω χ θ ε ίς ά π ό φ α ύ λ ο υ ς , φ θ ο ν ε ρ ο ύ ς καί μ ο χ θ η ρ ο ύ ς ε π ι­ σκόπους, έκτο ς άναριθμήτων άλ­ λων χρυσ ώ ν λόγω ν είπε κα’ι αύτό τό λόγο: «Ποίει φίλους διά τόν Ίησοϋν και έχθρ ο ύς διά τόν Ίησοΰν». Αύτός ό λ ό γο ς σημαίνει: "Ανθρω­ πε! Χάριν τοϋ Ίησοϋ νά κάνης φί­ λους, άλλά καί έχθρούς. Μέ άλλες λέξεις, νά συμπεριφέρεσαι έτσι, ώ­ στε έξ αιτίας τής σχέσεώς σου μέ τόν Ίησοϋ άλλοι μέν, καλοί, νά σέ ά γα π ο ϋ ν , άλλοι δ έ, κακοί, νά σέ έχθρ εύ ω ντα ι. "Ο,τι ειπ εν ό ά γιο ς Χρυσόστομος, τό έφήρμοσεν ό ίδι­ ος. Α γω νίστηκε γιά τό Χριστό μέ όλη τήν ψυχή του και «μετά πάαης παρρησίας», ιδίως ώς Ιεροκήρυξ, ώστε άπέκτησεν άναριθμήτους φί­ λους διά μέσου τών αιώνων, άλλά καί πολλούς έ χ θ ρ ο ύ ς στήν έποχή του. Τί λέγω; Καί μετά τήν κοίμησί το υ ύ π ή ρ ξ α ν και σ ή μ ε ρ α ύ π ά ρ χουν έπίσκοποι, οί όποιοι δέν συμ­ παθούν, άλλ’ ά ντιπαθοϋν τό Χρυ­ σόστομο, διότι δέν τοϋ ομοιάζουν. "Ενας δεσπότης, όταν σέ συζήτησι μαζί του ά ν έ φ ε ρ α μία γνώμη τοϋ Χ ρυσοστόμου ά ν τίθ ε τη π ρ ό ς τΙς δικές του άντιλήψεις, δυσφόρησε

Ο

1 1 8 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

και μέ τρόπο περιφρονητικό είπε: «’Έ, καί τί ήταν αύτός ό Χρυσόστο­ μος;»! Ώ ς θεολόγος και ιεροκήρυξ κή­ ρυξα καί έγώ, ό ελάχιστος συγκριτικώς πρός τόν Ιερό Χρυσόστομο, τό Χριστό καί τό Ε υ α γγέλιό του, καί μέ θάρρος ήλεγξα αντίχριστες άντιλήψ εις και αιρέσεις. "Ηλεγξα καί άρχιεπίσκοπο τοϋ Εξωτερικού, πανίσχυρο κοσμικώς, διότι κήρυξε τό Χρίστο άτελή και αμαρτωλό, καί μάλιστα ό πω ς τό ν πα ρο υ σ ιά ζει ό αντίχριστος Καζαντζάκης στό αισ­ χ ρ ό και χ υ δ α ίο έ ρ γ ο το υ « Ό τ ε ­ λευ τα ίο ς πειρασμός». Ό Χριστός ερω μένος τή ς Μαρίας τής Μαγδαληνής και άλλα άσεθή και βλάσφη­ μα!... Έ φ ρ ιξ εν ή γή καί ό ούρανός επί τ ο ύ τ φ , άλλά δ έ ν έ φ ρ ιξ εν ό προϊστάμενος τοϋ αρχιεπισκόπου πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Καί άντί νά καθαίρεση τόν άρχιεπί­ σκοπο, μέ ψ ευδοσ ύνοδο στό σβησμένο Φανάρι και ψευδοαρχιερεΐς τύπου ’Ά ν ν α και Καϊάφα άφώρισε τόν υποφαινόμενο, μάλιστα χωρίς κλήσι σέ απολογία. Καί λόγψ α θ ε­ ράπευτης πωρώσεως τών υπευθύ­ νων έγκολπιοφόρων ό άρχιεπίσκοπος, καίτοι κήρυξε και άλλες μεγά­ λ ε ς β λ α σ φ η μ ίε ς, π α ρ α μ έ ν ε ι στό θρ ό νο , -κ ό ρ α κ α ς κοράκου μάτια


δέν βγάζει-, και 6 ύποφαινόμενος μου έγιναν περισσότεροι. Πολλοί π α ρ α μ έ ν ει άφ ω ρισ μ ένο ς. Καί γιά δέ φίλοι, όχι δέ μόνο γνωστοί, άλ­ νά άρη τον άφορισμό ό πάπας τής λά καί άγνωστοι σέ μένα, έξ αιτίας Α να το λ ή ς, άντ'ι νά ζητήση α υ τό ς τοϋ περιβοήτου άφορισμοϋ έχουν συγγνώμην γιά τήν κραυγαλέα ά- γράψει στόν «Ο.Τ.» καί σ’ άλλα έν­ δικία, άπαιτεϊ νά ζητήσω έγώ συγ­ τυπα, καί έχουν άναρτήσει στό Δι­ γνώμην, ν’ άρνηθώ δηλαδή το Χρι­ αδίκτυο άρθρα καί σχόλια άγάπης στό, νά δηλώσω, δτι κακώς ύπερά- καί έκτιμ ή σ εω ς π ρ ό ς τό τα π ε ιν ό σπισα τό όνομά του και τούς Κανό­ πρόσωπό μου. Καί θά ήθελα δι’ έπισ το λ ή ς νά ε υ χ α ρ ισ τή σ ω κ α θ έν α νες τής Εκκλησίας του. Τ έ τ ο ιο π ρ ά γ μ α , δ έ σ π ο τ α το ϋ άπ’ αύτούς γιά τά εύγενή αίσθήμαΦαναριού, δέν πρόκειται νά κάνω. τά του άπέναντί μου. Άλλ’ έπειδή δ έ ν ε ιν ε δ υ ν α τ ό ν ’ Διότι είδα θα ύ ματα ά π ε υ θ υ ν θ ώ σέ ό ­ στή ζωή μου, π ι ­ λο υ ς δι’ έπιστολών, στεύω ά κ ρ α δά ντω ς π ο λ λ ο ί δ έ ε ιν ε ά ­ στό Χριστό καί στό γνωστοι σέ μένα, καί λόγο του, δέν άμφιδ ιευ θ ύ ν σ εις τους βάλλω γιά τήν ϋπαρδ έ ν γ ν ω ρ ίζω , ο ϋ τ ε ξι τ ή ς Κ ο λάσ εω ς, τη λέφ ω να γιά νά έδ έ ν ά ν τ έ χ ω σ τή ν πικ οινω νήσω τη λ ε Κόλασι, καί θά συνεφωνικώς μαζί το υ ς, χίσ ω νά ο μ ο λ ο γ ώ γ ι ’ α ύ τ ό γ ρ ά φ ω τό τ ό ν Κύριο καί τ ή ν παρόν. Καί έκφράζω Πίστι, γιά νά μέ έλεή ΤΑ ΛΗΜ0( 1Ώ( Α£Γ0Γ1£ΝΑ ΚΑΙ δι’ α ύτο ϋ τή συγκίό Κύριος καί ν’ άποΙΐΠΟΜέΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟΝ νησι τής ψ υχής μου φ ύ γ ω τ ή ν Κόλασι. ίΚΑΝΔΑΑΙΖΟηΤΑ. ΤΑΥΤΑ καί τις ε υ χ α ρ ισ τίε ς Σ είς, άν ά ν τ έ χ ε τ ε ΚΑΙ 4ΗΜΟΟΙΜ €Λ€ΓΧ0Μ€Μ τ ή ς κ α ρ δ ιά ς μου στήν Κόλασι, συνεπρός όλους το ύ ς φί­ χίσετε τήν άμετανολους, γ ν ω σ το ύ ς καί ησία σ α ς καί τή ν άγνώστους, γιά τήν άγάπη καί τήν π ο ρ εία σ ας σέ ά νθ ό σ π α ρ τη λ εω ­ έκτίμησί το υ ς πρός τήν ταπεινότηφόρο πρός τά έκεϊ... Ε π ε ιδ ή κηρύττω τό Χριστό καί τά μου. Εύχομαι δέ νά το ύ ς κρατή ελέγχω άντίχριστες άντιλήψεις καί ό Κύριος πιστούς μέχρι τέλους, νά ένέργειες, κατά τό λόγο τοϋ Χρυ­ τ ο ύ ς δίνη τή χά ρι του πλουσίω ς, σοστόμου άπέκτησα φίλους, άλλά καί κατά τή μεγάλη καί έπιφανή ήκαί έ χ θ ρ ο ύ ς . Μετά δ έ τό ν άδικο μέρα, πού π εριμ ένο υ μ ε οί πιστοί, καί άκυρο άφορισμό οί φίλοι μου νά τ ο ύ ς άξιώση «σωτηρίας μετά καί οί άκροαταί τώ ν κηρυγμάτων δόξης αιωνίου» (Β' Τιμ. 6' 10). 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

119


ΔΥΟ ΦΩΝΕ Σ Μ έρος Α'

Τοϋ Χρήστου Κ. Λιβάνου

Μλων, δύναται νά χαρακτηρι-

' έποχή μας, έ κ το ς τών άλ­

σθη και ώς κατ’ έ ξ ο χ ή ν έπ ο χή τής πολυφωνίας. Ο ύδέποτε κα­ τά τό παρελθόν άκούστηκαν τό ­ σο π ο λ λ έ ς ά νθ ρ ώ π ιν ες φ ω νές, όσο στήν έποχή μας. Κα! αύτό όφείλεται κυρίως στήν έλευθερία τοϋ λόγου, πού καθιερώθηκε ώς έ ν α ά πό τά θασικώτερα ά νθ ρ ώ π ινα δικαιώ ματα στον δυτικό κ υ ρ ίω ς π ο ­ λιτισμό, ά λ ­ λά καί στή σύγχρονη τεχνολογία, ή όποία μέ τά ΜΜΕ καί τό διαδί­ κτυο μεταδίδει καί πολλαπλασι­ άζει τόν λόγο εκατομμυρίων άνθρώπων μέσα σέ κλάσματα τοϋ δευτερολέπτου καί πληροφορεί καί ένημερώνει καί έπηρεάζει μέ αύτόν τις μάζες τών άνθρώπων καί τήν κοινή λεγομένη γνώμη. Ε κ τ ό ς όμως άπό τις τόσες άν­ θρώπινες φωνές, πού άκούονται στον κόσμο, ύπά ρχουν καί δύο ν ν --------------------------------------------------------------

120

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

φωνές, πού άκούονται, οί όποι­ ε ς όμως, άν καί δ έ ν προέρχω νται άπό άνθρώ πους, έν τούτοις άπευθύνονται πρός τούς άν­ θρ ώ που ς. Τά πρόσωπα, άπό τά όποια προέρχονται οί φωνές αύτές, δ έ ν είναι όρατά στούς ά ν­ θρώπους. Ή παρουσία όμως καί ή δράσι τους μέσα στήν κοινωνί----------------------- >ν α ε ίν α ι ύπ α ρ κ τ ή και α ισ θ η τή ά ­ πό τήν άρχή τή ς ά νθρω π ίν η ς ισ τ ο ­ ρ ίας. Ποια τά πρόσωπα αύτά καί ------------—--------- " π ο ιο τό π ε ­ ριεχόμενο τών λόγων, πού φω­ νάζουν στούς άνθρώπους; Τά πρόσωπα αύτά είναι, άγαπ η τ ο ί ά ν α γ ν ώ σ τ ε ς , ό Χ ριστός καί ό Διάβολος, δύο ύπαρκτά γιά ό σ ο υ ς π ισ τ ε ύ ο υ ν στήν ϋπαρξι πνευματικού κόσμου πρόσωπα, τά ό π ο ια έ ν δ ι α φ έ ρ ο ν τ α ι γιά το ύ ς άνθρώπους, ό ένας μέ κα­ λό ένδια φ έρο ν, καί ό άλλος μέ κακό έ ν δ ια φ έ ρ ο ν . 'Ο μέν Χρι­


στός ένδιαφέρεται γιά τή σωτη­ ρία των άνθρώπων καί το ύ ς καλεϊ νά πράττουν τό καλό γιά νά σωθούν, ό δέ Δ ιάβολος ένδιαφέρεται γιά τήν άπώλεια των άν­ θρώπων καί τού ς καλεΐ νά πράτ­ τ ο υ ν τό κακό, γιά ν ’ ά π ο λ ε σθοϋν, νά κολασθοϋν. Έμεϊς, στό παρόν άρθρο μας, θά έστιάσωμε τή πρ οσ οχή μας σέ δ ύ ο λ ό γ ο υ ς , π ο ύ ά π ε υ θ ύ ν ο υ ν τά δ ύ ο α ύ τ ά π ρ ό σ ω π α στούς νεο έλλη νες, μεσούσης τής πρωτοφανούς καί οδυνηρής οικονομικής κρίσεως, πού πλήτ­ τει τά τελευταία τρία χρόνια τήν Πατρίδα μας. Μ ε τα ν ο ε ίτε !

'Ο λ ό γ ο ς , π ο ύ ά π ε υ θ ύ ν ε ι ό Χριστός σ το ύ ς "Ελληνες (άλλά καί όλους τούς άνθρώπους), εί­ ναι μία μόνο λέξι, ή όποία όμως έχει άνυπολόγιστη άξία. Είναι ή λέξι «μετανοείτε». ’Εφ’ όσον, ό­ π ω ς ά π ο δ ε ικ ν ύ ο υ ν κ α θ η μ ε ρ ι­ νώς τά γ εγονότα (διαφθορά, άπ ά τ ε ς , κ λ ο π έ ς , κ α τ α χ ρ ή σ ε ις , φοροδιαφυγή κ.ά.), ή κρίσι είναι πρωτίστως ήθική καί πνευματι­ κή, τοιαύτη πρέπει νά είναι καί ή ά ντιμετώ πισί της. Καί ό μόνος έ ν δ ε δ ε ιγ μ έ ν ο ς τρ ό π ο ς άντιμετ ω π ίσ εω ς τ ή ς κρίσεω ς είναι ή μετάνοιά μας γιά τά άμαρτωλά μας έ ρ γ α , π ο ύ μάς ώ δ ή γ η σ α ν στήν κρίσι. Συναίσθησι καί π α ­

ραδοχή τής ά μαρτω λότητός μας, μεταμέλεια, έξομολόγησ ι σέ π ν ε υ μ α τ ικ ό π α τ έ ρ α τώ ν άμαρτιών μας καί, εί δυνατόν, έπανόρθω σι τοϋ κακοϋ, πού διαπράξαμε, είναι τά στάδια, άπό τά όποια πρ έπ ει νά περάσωμε, ώ­ στε ή μετάνοιά μας νά είναι έμ­ πρακτη καί ειλικρινής. Οί κ λ έ π τ ε ς νά π α ύ σ ο υ ν τις κ λοπές καί νά έ π ισ τρ έψ ο υ ν τά κλοπιμαία. Οί φ ο ρ ο φ υ γ ά δ ε ς νά σταματήσουν τή φ ο ρ ο δια φ υ γή καί νά πληρώσουν τούς φόρους, πού οφείλουν. Οί καταχραστές τοϋ δημοσίου χρήματος νά έπι­ σ τρ έψ ο υ ν αύτά, πού καταχράστηκαν. ’Εάν δέν είναι εφικτή ή επιστροφή τοϋ «μαμωνά της άδικίας» (Λουκ. 16, 9), άς δοθή ώς έλεημοσύνη στούς φτω χούς άδ ε λ φ ο ύ ς , π ο ύ σ υ ν ω σ τ ίζ ο ν τ α ι στά συσσίτια καί τά κοινωνικά παντοπωλεία. Τόν μέχρι πρό τί­ νος ύπερκαταναλωτισμό μας νά ά ν τ ικ α τ α σ τ ή σ ω μ ε μέ τή ν ο λ ι­ γάρκεια, τή δίψα γιά πλουτισμό μέ τή λιτότητα, τήν έπίδειξι καί τήν πολυτέλεια μέ τήν άπλότητα. "Οσοι πο ρ νεύ ου ν νά σταμα­ τή σ ο υ ν τήν πορνεία , όσοι μοι­ χ ε ύ ο υ ν νά σ τ α μ α τ ή σ ο υ ν τή ν μ ο ιχεία , όσ ο ι ν έ ο ι δ ια τ η ρ ο ύ ν π ρ ογαμια ίες σ χέσ εις νά έπιλέξουν τόν γάμο ή τήν έγκράτεια. Οί γυναίκες νά παύσουν νά προ-

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

121


καλοϋ ν Θ εό καί ά ν θ ρ ώ π ο υ ς μέ τήν άσεμνη έν δυ μ α σ ία καί τόν γυμνισμό τους. Νά σταμα­ τήσουν οί έκτρώσεις, οί πολιτι­ κοί γάμοι καί τά διαζύγια. Οί μ ο ν α χ ο ί νά ά γ α π ή σ ο υ ν τήν άσκησι καί τήν κακοπάθεια π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο καί όχι νά καλο­ περ ν ο ύ ν μερικοί άπ’ α ύτο ύς άπολ α μ βά νοντα ς π ε ρ ισ σ ό τερ ες άνέσεις στά μοναστήρια άπ’ ό,τι οί λαϊκοί στον κόσμο. Οί δέ κλη­ ρικοί νά σκύψουν περισσότερο έπάνω άπό τόν πληγω μένο καί π ο νεμ ένο συνάνθρω πό τους, νά τόν πα ρη γορ ή σ ο υ ν, νά τόν ένισχύσουν, νά τόν άνακουφίσ ο υ ν. Π ολλοί καλοί κλη ρικοί μας ήδη τό κάνουν. Νά τό πράξουν όλοι. Καί τό κυριώτερο, ν’ άνοίξουν τό στόμα το υ ς καί νά κάνουν κάτι, πού ολίγοι, ελάχι­ στοι κληρικοί κάνουν σήμερανά κηρύξουν μετάνοια στό λαό. Οί δέ κοσμικοί άρχιερεϊς ν’ άποβάλουν τό κοσμικό το υ ς φ ρ ό ­

Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ε Σ

νημα, νά έγκ α τα λείψ ο υν τόν επάρατο Οίκουμενισμό, νά παύ­ σουν τις πρ ο δο σ ίες τής Πίστεως. Αύτά καί π ο λ λ ά ά λλα συνιστοϋν τή μετάνοια. "Οσοι τά άπ ο δεχθο ϋ ν καί τά έφαρμόσουν θά σωθούν όχι μόνο άπό τις συ­ νέπειες τής οικονομικής κρίσε­ ως, οί όποιες είναι μικρές, άλλά καί άπό τις συνέπειες τής μελλούσης παγκοσμίου Κρίσεως, οί ό π ο ιε ς είναι μ ε γ α λ ύ τ ε ρ ε ς καί φ ο β ερ ώ τε ρ ε ς. "Οσοι δ έ ν τά άπ ο δ ε χ θ ο ϋ ν καί τά άπορρίψ ουν ώς άναχρονιστικά καί «παπαδί­ στικα», καί άν άκόμη κ α τ α φ έ ­ ρουν καί έπιβιώσουν στούς χ α ­ λ ε π ο ύ ς τ ο ύ τ ο υ ς κ α ιρ ο ύ ς , θά εύρ εθοϋ ν άμετανόητοι καί ανα­ πολόγητοι κατά τή φοβερή ήμε­ ρα τής Κρίσεως καί θά καταδικασθοϋν καί θά κολασθοϋν. (Ή άλλη φωνή στό επόμενο)

Ο Μ Ι Λ Ι Ε Σ

Τό Βιβλιοπωλείο «Ό Σταυρός» διαθέτει εκατοντάδες ήχογραφημένες ομιλίες εποικοδομητικού, άλλά καί ελεγκτικού περιεχομένου. Ζη­ τήστε τόν πλήρη τιμοκατάλογο. Γιά παραγγελίες άπευθύνεσθε στή διεύθυνσι: Βιβλιοπωλείο «Ό Σταυρός», Ζωοδόχου Πηγής 44, 106 81 Αθήνα Τηλέφωνα: 210/3805539 καί 210/3826100.

122

0 ΣΤΑΥΡΟΣ


ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ Μ έ ρ ο ς Α'

Τοϋ Ν. 7. Σωτηροπούλου άνακοινώθηκε, δτι μέ Προσφάτως τό πείραμα ΟΕΚΝ άνακαλύφθηκε «τό μποζόνιο τοϋ Χίγκς», ένα άηειροελάχιστο σωματίδιο, και διατυ­ πώνεται ή άποψι, δτι αύτό τό σωμα­ τίδιο δίνει μάζα στήν Ολη καί εξηγεί τόν τρόπο τής δημιουργίας τοϋ κό­ σμου διά τής «Μεγάλης Έκρήξεως (Βϊ§ Β&η§>>, θεωρίας, ή οποία σήμε­ ρα κυριαρχεί στό χώρο τής επιστή­ μης. Το μποζόνιο άλλοι χαρακτήρι­ σαν ώς «τό σωματίδιο τοϋ Θεού» και άλλοι ώς «τό σωματίδιο Θεός». Οί δ ε ύ τ ε ρ ο ι δηλαδή θεο π ο ίη σ α ν τό σωματίδιο! Πολύς δέ λόγος καί πο­ λύς θόρυβος έγινε σχετικώς μέ τό μποζόνιο. Καί πολλοί, μέ ένοχη συνείδησι καί προκατάληψι άπέναντι τής Θρησκείας, θεώρησαν τό μποζό­ νιο ώς επιχείρημα κατά τή ς Θρη­ σκείας καί τής ύπάρξεως προσωπι­ κού ΘεοΟ. Άσχολήθηκαν δέ μέ τό μποζόνιο καί θεολόγοι, μάλιστα καί Ιεράρχες. Ό δ έ Μ ητροπολίτης ’Αλεξανδρουπόλεως κ. "Ανθιμος μέ άρθρο του έπέκρινε τούς θεολόγους, οί ό­ ποιοι άσχολήθηκαν μέ τό μποζόνιο, θέμα επιστημονικό. Κατ’ αύτόν οί θεολόγοι είσήλθαν σέ ξένο οικόπε­ δο. Τό άρθρο του φ έρ ει τόν τίτλο «Παλαιότερα ό ΔαρβΤνος, τώρα τό μποζόνιο», καί τόν υπότιτλο «Οί θε­

ολόγοι νά μήν άνακατευόμαστε έκεΐ πού δέν μάς σπέρνουν». Μέ τόν ύπότιτλο οί άναγνώστες τοϋ άρθρου άντιλαμβάνονται, δτι ό κ. "Ανθιμος θίγει προπάντων έν Χριστφ άδελφό του, άτρόμητο πολέμιο όλων τών σκοτεινών δυνάμεων, τόν Μητροπο­ λίτη Πειραιώς, ό όποιος έγραψε γιά τό μποζόνιο άπό ά π ο λ ο γ η τικ ή ς πλευράς, κατά τό πνεύμα καί τό πα­ ράδειγμα τών άπολογητών τοϋ Χρι­ στιανισμού, άρχαίων καί νεωτέρων. Δυστυχώς όμως σήμερα μερικοί θε­ ολόγοι, μάλιστα καί Ιερ ά ρ χ ε ς, άρνοϋνται τή σημασία τής Απολογητι­ κής. Τό άρθρο τοϋ Άλεξανδρουπόλεως, γλωσσικώς καί γραμματικώς ά­ κομψο καί «κακόγουστο», νοηματικώς περιέχει πολύ σοβαρά λάθη, άδικαιολόγητα γιά θεολόγο, καί μάλι­ στα Ιεράρχη. Τά λάθη προσβάλλουν τήν Αγία Γραφή, τή σχέσι της μέ τήν επιστήμη, καί δύο μεγάλους Πατέ­ ρες καί διδασκάλους τής Εκκλησί­ ας. Παραθέτουμε λόγια τοϋ κρινομένου άρθρου μεταβάλλοντας τό μο­ νοτονικό σύστημα σέ πολυτονικό, καί θέτοντας κόμμα σέ πολλά σημεί­ α, πού έπρεπε νά ύπάρχη, άλλά δέν ύπάρχει. Ώ ς πρός τήν 'Αγία Γραφή ό ’Αλεξ0 ΣΤΑΥΡΟΣ

123


ανδρουπόλεω ς γράφει: «’Ά ν ή Άγ. Γραφή ήταν έπιστημονικό βιβλίο, θά έπρεπε νά κλείσουν όλα τά Πανεπι­ στήμια τοϋ κόσμου. Οί έπιστήμες μέ παρατήρηση και πείραμα έξετάζουν τό έπιστητό. Στοχεύουν στό νά μάς άποκαλύψουν βασικά τόν τρόπο, μέ τόν όποιο δημιουργήθηκαν όσα μάς περιβάλλουν, ώστε έπειτα νά βρού­ με τή σχέση, πού έχουν μαζύ μας».

χνει ξεκάθαρα μόνο τό “ποιός" δημι­ ούργησε τό σόμπαν. Γιά τό "π ο ιό ς ” οί έπιστήμες δέν δικαιούνται νά άποφαίνονται, έπ ειδή όπ οιαδήποτε σχετική άποψή τους είνα ι έξω άπό τό έπιστητό, πού μπορούν νά έρευνήσουν». Εινε λάθος, δέσποτα, 6 Ισχυρι­ σμός σας, ότι ή 'Αγία Γ ραφή άπο κα­ λύπτει «μόνο» ποιός εϊνε ό δημιουρ­ γός καί δέν άποκαλύπτει τίποτε γιά τόν τρόπο τής δημιουργίας. Ή 'Αγία Γ ραφή άποκαλύπτει τά δύο βασικώτερα και σπουδαιότερα πράγματα γιά τόν τρόπο τής δημιουργίας, ότι δηλαδή ό Θ εό ς δημιούργησε τά πάντα «έξ ούκ όντων» (Β ' Μακ. 7:28), άπό τό μηδέν. Καί τά δημιούρ­ γησε άπό τό μηδέν μέ τόν παντοδύ­ ναμο λόγο του, μέ τήν παντοδυναμί­ α του. «Αύτός εϊπε και έγενήθησαν,

Βεβαίως ή Αγία Γραφή δέν εινε επιστημονικό βιβλίο, άλλά θρησκευ­ τικό και ήθικό. Μάς διδάσκει τί πρέ­ πει νά πιστεύωμε και πώς πρέπει νά ζοϋμε. Παρά ταϋτα ή 'Αγία Γραφή δέν εινε άσχετη πρός τήν επιστήμη. Διδάσκει, ότι ό Θεός έδωσε τήν επι­ στήμη (Βαρ. 3:37). Προλαμβάνει τήν επιστήμη σέ έπιστημονικές διαπι­ στώσεις πολλούς αιώνες πρίν, όταν π.χ. λέγη, ότι ό Θεός στηρίζει τή γή έπάνω στό μηδέν (Ίώβ 26:7), μέ άλ­ αύτός ένετείλατο και έκτίσθησαν» λες λέξεις τήν κρατεί στό κενό, με­ (Ψαλμ. 32:9, 148:5). Ή 'Αγία Γραφή τέω ρη, π ρ ά γμ α τ ό τ ε ά διανό η το. άποκαλύπτει επίσης τόν τρόπο τής Προφητεύει έπιστημονικές εφευρέ­ δημιουργίας τοϋ άνθρώπου, ότι δη­ σεις τής εποχής μας, όπως π.χ. τήν λαδή ό Θ εός έπλασε τό σώμα τοϋ τηλεόρασι (Άποκ. 11:8-10. Βλέπε ή- άνθρώπου άπό χώμα και έμφύσησε μέτερον έργον «Ερμηνεία δύσκο­ σ’ αύτόν πνεϋμα ζωτικό (Γεν, 2:7), λων χωρίων τής Γραφής», τόμ Γ , Μέ τό δεύτερο δέ συστατικό, τό ζω­ τικό πνεύμα, ό άνθρωπος εινε δημι­ σελ. 565-568). Είπε προηγουμένως ό Σεβασμιώ- ούργημα «κατ’ εικόνα και καθ’ όμοίτατος, ότι ή επιστήμη ερευ νά τόν ωσιν» τοϋ Θεοϋ (Γεν. 1:26), θεός κα­ τρόπο τής δημιουργίας τού κόσμου. τά χάριν. Και άλλα διδάσκει ή 'Αγία Καί κατόπιν λέγει: «Εγείρεται τό έ- Γραφή γιά τόν τρόπο τής δημιουργί­ ρώτημα: Ή Άγ. Γραφή δέν μάς άπο- ας τοϋ κόσμου, όχι δέ πάντα, άφήκαλύπτει τόν τρόπο τής δημιουργίας νοντας περιθώ ριο σ τού ς άνθρω­ των όντων;». Σ’ αύτό δέ τό ερώτημα πο υς, στήν επιστήμη, γιά έρευνα. άπαντά έμφατικώς, κατηγορηματι­ (Ή συνέχεια στό επόμενο) κούς, αύθεντικώ ς, άπολύτω ς: «’Έ! λοιπόν, όχι! Ή Άγ. Γραφή μ άς δ ε ί­ 124

0 ΣΤΑΥΡΟΣ


Παραδοξότης και ακαταληψία

λ

' μέγας καί πολύς, καί έν πολλ ο ίς α κ α τα ν ό η τ ο ς, δη μ ω δ ώ ς «άκαταλαθίστικος», έν τή άσαφείςι θέτων τήν σοφίαν, καί αιρετικός Νικολαΐτης, μή έννοώ ν έρωτα π ρ ός τόν Θεόν χωρίς σαρκικόν έρωτα, έ­ στω καί παράνομον, ό κ. Χρηστός Γιανναράς, τήν 14ην Αύγούστου, παραμονήν της εορτής τής Κοιμή­ σεως τής Θεοτόκου, έδημοσίευσεν είς τήν «Καθημερινήν» άρθρον διά τήν Παναγίαν μέ τόν τίτλον «Η Μετα-φυσική ως αρρώστια και ως Γιορτή».

Παράδοξος ό τίτλος καί άκατάληπτος, άλλά και εντυπωσιακός λόγψ τής παραδοξότητος και άκαταληψίας του. Ό δ έ ά ρ θ ρ ο γ ρ ά φ ο ς είνε γνωστόν, ότι θηρ εύ ει εντυπώσεις και θ α υ μ α σ μ όν άπό ά να γ ν ώ σ τα ς τών κειμένων του. Καί βεβαίως άναγνώσται χωρίς πνευματικότητα, άλ­ λά μέ κοσμικότητα- χωρίς ικανότητα νά κρίνουν όρθώς καί ύγιώς, άλλά μέ νοητικήν άνεπάρκεια καί έπιπολαιότητα, έντυπωσιάζονται άπό τά δήθεν βαθυστόχαστα καί σοφά κεί­ μενα τοϋ Γιανναρά καί θαυμάζουν τόν άρθρογράφον καί συγγραφέα. Μήπως άδικοϋμεν αύτόν τόν άν­ θρωπον; "Οχι! Διότι είς βαθμόν Ικανοποιητικόν έννοοϋμεν τήν σοφίαν τών Προφητών, τών Αποστόλων και τών Πατέρων της Εκκλησίας, ένφ

τήν σοφίαν τοϋ Γιανναρά έν πολλοϊς άδυνατοϋμεν νά έννοήσωμεν. Και έρωτώμεν: Είνε σοφώτερος τών Προφητών, τών Αποστόλων και τών Πατέρων τής Εκκλησίας ό Γιανναράς; Ό Θ εός άπέκτησεν ελευθερίαν!

ιά τό άληθές τού ήμετέρου λό­ γου περί τοϋ κ. Γιανναρά έπισημαίνομεν καί σχολιάζομεν άπό τό άρθρον του ώρισμένα μόνον λόγια. Καί πρώτον παραθέτομεν τό έξης άπ όσ π α σ μ α άπό τό ά ρ θ ρ ο ν του:

Δ

«Όσοι καταλαβαίνουν ασυμβίβαστη τη διαφ ορ ά της Ε κκ λ ησ ία ς από τη θρησκεία (κατανόηση που όριζε κά­ ποτε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα του Έλληνα), βλέπουν στο πρόσωπο της Π αναγιάς τη “Θ εοτόκ ο”: τη γυ­ ναίκα που έδωσε σάρκα στην ελευ­ θερία του Θεού από την ίδια τη θεότητά του, ελευθερία μανικού έρωτα για το πλάσμα του - ν α υπάρξει άν­ θρωπος ο Θ εός χω ρίς να καταλύεται το "όλως έτερ ο ν” της θεότητος. “Ν ενίκ η ν τα ι της φύσεως οι ό ρ ο ι”, ψέλνει η Εκκλησία γ ι’αυτή τη γέννα του Θ εού από άνθρωπο, πρώτη και μοναδική στην Ιστορία ταύτιση της ε λ ε υ θ ε ρ ία ς μ ε την Α ιτιώ δ η Α ρ χή του υπαρκτικού γεγονότος».

Έ ρω τώ μεν: Τί έν ν ο εϊ ό άρθρογράφος μέ τούς λόγους αύτοϋ τοϋ άποσπάσματος; Και ιδίως τί έννοεϊ, όταν διά τήν Θεοτόκον λέγη, ότι «έ0 ΣΤΑΥΡΟΣ

125


δωοε σάρκα στην ελευθερία του Θε­ ού από την ίδια τη Θεότητα του»] Τί;

τΗταν δοΰλος τής θεότητός του ό Θεός, καί ένανθρωπήσας άπέκτησεν ελευθερίαν; Όμολαγώ, οτι έγώ, ό συντάκτης του σχολίου, άδυνατώ νά καταλάβω τί εννοεί ό άρθρογράφος. Ήρώτησα καί άλλους, εύπαιδεύ το υ ς άνθρώπους καί έντριβεϊς περί τά θεολογικά, ήρώτησα καί διακεκριμένον Καθηγητήν τής Θεολο­ γίας, καί όλοι έδήλωσαν άδυναμίαν νά καταλάβουν. Διηρωτήθην τότε: Ά ρ ά γε ό ϊδιος ό Γιανναράς εννοεί τ ο ύ ς λ ό γ ο υ ς του; 'Ο ά π ό σ το λ ο ς Παύλος δι’ άνθρώπους τύπου Γιανναρά έγραφε: «Μη νοοϋντες μήτε ά λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιοϋνται» (Α' Τιμ. 1:7). Εις τά πνεύμα­

τα τών αιρετικών ό Δ ιάβολος ε μ ­ βάλλει ενέργειαν πλάνης καί φέρει σκοτισμόν, σύγχυσιν καί άσυναρτησίαν. Αλλα α π α ρ ά δ εκ τα κ. Γιανναράς δέν συμπαθεί καί Ο*πολεμεί τήν λέξιν «θρησκεία». Όμιλε! δι’ «ασυμβίβαστη διαφ ορά της Εκκλησίας από τη θρησκεία» καί «αλλοτρίω ση του εκκ λ η σ ιασ τικ ού γεγονότος όταν θρησκειοποιείται».

Άλλά τήν λέξιν «θρησκεία» χρησι­ μοποιεί καί ό Παύλος διά τόν Ιουδα­ ϊσμόν (Πράξ. 26:5) καί ό άδελφόθεος Ιάκωβος διά τόν Χριστιανισμόν (Ίακ. 1:26, 27). Ε π ίσ η ς τήν λέξιν «θρησκεία» διά τήν Χριστιανικήν Πίστιν χρησιμοποιούν καί οί Πατέρες. Άλλά τί εινε οί Πατέρες καί ό Ιάκω­ βος καί ό Παύλος ένώπιον τοϋ Χρή­ στου Γιανναρά;... Γιανναράς ό πάνυ ύποτιμά τήν 126

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

παρθενίαν ώς «πρωτόγονο ενοχικό φόβο για τη σεξουαλικότητα» και υ­ π ε ρ τ ιμ ά τήν μητρότητα. Γράφει: «Ό σοι δεν καταλαβαίνουν τη διαφο­ ρά της Εκκλησ ίας αττό τη θ ρησκεί­ α... βλέπουν στο πρόσωπο της Παν­ α γ ιά ς κυρίω ς την “Π α ρ θ έ ν ο ”. Θ έ ­ λουν να ξορκίσουν τον πρωτόγονο ενοχικό φόβο για τη σεξουαλικότη­ τα». Ή θρ ησ κ εία κατ’ α υ τ ό ν τό ν θεολό γον γ εν ν ά «την ιερ ο π ο ίη ο η της βιολογικής παρθενίας, περίπου λ α τρ εία » . Ε π ίσ η ς κατ’ α ύ τ ό ν «Η Παναγία ενδιαφέρει (και τιμάται) ό­ χι γιατί σάρκωσε τον Άσαρκο και χώρεσε τον Αχώρητο, αλλά γιατί παρέμεινε “και μετά τόκον παρθένος". Έ ­ σωσε τη β ιολογική παρθενία, που ενδιαφέρει ασύγκριτα περισσότερο από τη μητρότητα».

Σπουδαίος ό γάμος, μυστήριον τής Εκκλησίας. Κανείς δέν έγεννήθη άπό βράχον. "Ολοι άπό ένα άνδρα καί μίαν γυναίκα έγεννήθημεν. Άλλά κατά τήν Αγίαν Γραφήν, ή ο­ ποία είνε θεόπνευστος, ή παρθενία εινε άνωτέρα τοϋ γάμου. Ό Χριστός ειπεν: «Είσίν ευνούχοι, οϊτινες ευ ­ νούχισαν εαυτούς διά τήν βασιλεί­ αν τών ουρανών» (Ματθ. 19:12). Και ό Παύλος εις τό 7ον κεφάλαιον τής Α' πρός Κορινθίους Επιστολής τονί­ ζει τήν άνω τερότητα τής άγαμίας έναντι τοϋ εγγάμου βίου. Ώ ς πρός δέ τήν Παναγίαν, εις πολλά χωρία τής Παλαιός Διαθήκης προφητεύε­ ται τό θαύμα τής προελεύσεως τοϋ Χριστού άπό γυναίκα παρθένον. ΕΙ~ νε δέ άσύστατος ό Γιανναρικός ι­ σχυρισμός, οτι Ό ρθόδοξοι, μέ άλ­ λο ίωσιν δήθεν τοϋ εκκλησιαστικού


φ ρ ο ν ή μ α το ς, έ ν δ ια φ έ ρ ο ν τ α ι διά κεί κατήντησαν ώρισμένοι εκκλησι­ τήν παρθενίαν «ασύγκριτα περισσό­ αστικοί ταγοί. Θαυμάζουν καί βρα­ τερο από την μητρότητα». Που ειδεν βεύουν αιρετικούς, καί διώκουν καί αύτό τό «ασύγκριτο» ό κ. Γιαννα- άφορίζουν καί καθαιροϋν Ό ρθοδόράς; Ποϋ εΐδεν έπίσης, δτι ή Παναγί­ ξους, πολεμίους τών αιρέσεων. Διά α τιμάται «κυρίως» ώς Παρθένος, ή πρεσβειών τής Θεοτόκου καί ’Αειδτι τιμάται όχι διότι έτεκε τόν Θεόν, παρθένου Μαρίας ό Θεός νά έλεήάλλά διότι «παρέμεινε “και μετά τό­ ση· κον παρθένος"»] Πρώτον καί κυρίως Διά τόν Μητροπολίτην Ναύπακτού ή Εκκλησία τιμά τήν Παναγίαν ώς ίς τόν «"Ορθόδοξον Τύπον» τής Θεοτόκον, καί έπειτα ώς Παρθένον. 13ης Ιουλίου έδημοσιεύθη άρ­ Ό Γιανναράς είνε καί ύπέρ «δεύ­ θρ ο ν τοϋ Μ ητροπολίτου Ναυπάτερου» γάμου τών ιερέων, όταν χη­ κτου κ. Ιεροθέου περί τής θεωρίας ρεύουν. Δέν θέλει νά καταλάβη, ότι τή ς Μ εγάλης Έ κ ρ ή ξ ε ω ς καί τοΰ άπό τούς φορείς τής ίερωσύνης ό μποζονίου τοϋ Χίγκς. Είς τό άρθρον Θ εός έχει ηύξη μ ένα ς άπαιτήσεις του ό Σ εβασμιώ τατος γ ρ ά φ ει όρκαί άπαγορεύει είς αύτοϋς τόν δεύ­ θώς, ότι, «δσας άνακαλύψεις και αν τ ε ρ ο ν γ ά μ ο ν (Α' Τιμ. 3:2, 12). 'Ο κάνη ή έπιστήμη, ό άνθρωπος πείνα Γιανναράς διαφωνεί μέ τόν Θεόν! και διψά γιά προσωπικό Θεό, γιά άνιδιοτελή αγάπη, έσω τερική ειρήνη Ό Θ ε ό ς νά έλεήση

Ε

Κ

αί άλλα άτοπα καί άπαράδεκτα εύρίσκομεν είς τό άρθρον τοϋ κ. Γιανναρά, καί πολύ περισσότερα είς τά βιβλία του. Τό δέ χειρότερον εΐνε, ότι «έξέστραπται» καί έγιν εν «αιρετικός» (Τίτ. 3:10-11). Ναί, αιρε­ τικός! Μάλιστα καί μέ τήν αίσχράν έννοιαν τοϋ Νικολαϊτισμοϋ. Καί ό­ πως έλεγεν ό π. Πορφύριος, πρέπει νά ύφίσταται βαρύτατον έλεγχον, διότι μέ τάς σεξουαλικάς άντιλήψεις του πολλούς νέους παρέσυρε. Έ ν τούτοις ώρισμένοι άπό τούς διοικοϋντας τήν Εκκλησίαν τόν θαυ­ μάζουν, τόν καλούν νά δίδη διαλέ­ ξεις καί τόν εγκωμιάζουν. Έκλήθη μάλιστα είς τήν Αμερικήν καί έβραβεύθη, τό δέ βραβεϊον άπενεμήθη είς αύτόν διά χειρός τοϋ Α ρχιεπι­ σκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου. Ε ­

και έλευθερία, γιά πληρότητα πνευ­ ματική, θέλει νά μάθη τι υπάρχει πέ­ ρα άπό τήν κτίση, τι γίνεται μετά τόν θάνατο, τί είναι ή αιώνια ζωή κ.ά.».

«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό *

*

*

Ιδρυτής: Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 · 106 81 ’Αθήνα. τηλ. 210/ 3805539 & 210 / 3826100 Εκδότης: Παναγιώτης Ί. Πετρόπουλος Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Διευθυντής Συντάξεως: Νικόλαος Ί. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056 Προϊστάμενος Τυπογραφείου Άθαν. Κοκονός, Αιόλου 35 · 153 51 Κάντζα Σ υ ν δ ρ ο μ ή (έτησία) Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 15 € Κ ύπ ρου 20 € . Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 30 €. Επιταγές, εγγραφές, έπιστολές κ.λπ. στή διεύθυνσι: Π ερ ιο δ ικ ό « Ό Σ τα υ ρ ό ς» Τ.Θ. 3415 (Κ.Τ.Α.) · 102 10 ’Αθήνα.

0 ΣΤΑΥΡΟΣ

127


Επίσης γράφει: «Ό άνθρωπος μ π ορ εΐ νά ζήση χωρ'ις έπιστήμη, άλλά δέν μπορεΐ νά ζήση χωρίς Θεό». Άκουέτωσαν ταϋτα οί ύλισταί καί άθεοι, οί όποιοι δημιουργοϋν θό­ ρυβον, όχι μόνον όταν γίνωνται έπιστημονικαί άνακαλύψεις, άλλά καί όταν έμφανίζωνται άναπόδεικτοι θεωρίαι, καί θεοποιούν τήν επιστήμην καί τήν άλογον κτίσιν. Ά ς έπιτρέψη όμως ό Σεβασμιώτατος καί κριτικήν έπί δύ­ ο σημείων τοϋ άρθρου του. Γράφει: «'Ο Θεός είναι πρόσω­

Ν

Ό Ο > Ο Xο Ο οο

13 ΓΠ

Ο

>

-< 00

3 Μ

X3 3I °ο Μ

πο, είναι άγάπη, άφοϋ ή άγάπη είναι ή άκτιστη ένέργεια τοϋ Θεοϋ». Ή έκφρασις, «ό Θεός είναι πρόσωπο», δέν εινε ορ­

θή χριστιανικώς, διότι ό Θεός τοϋ Χριστιανισμού δέν εινε εν πρόσωπον, άλλά τρία πρόσωπα. Ό όλος δέ λόγος εινε συλλογισμός άκατανόητος. Βεβαίως ό Θεός είνε προσωπι­ κός καί άγάπη, όπως εινε καί δικαιοσύνη, καί πανσοφία κ.ά. Άλλά πώς έννοεϊται, ότι ό Θεός εινε άγάπη, «άφοϋ (διότι) ή άγάπη είναι ή άκτιστη ένέργεια τοϋ Θεοϋ»] Τίθεται έπίσης τό έρώτημα: Ή ίδιότης τοϋ Θεοϋ «άγάπη» εινε πραγματικώς «άκτιστη ένέργεια»] Καί ή δικαιοσύνη καί ή πανσοφία, άλλες ιδιότητες, εινε άκτιστες ένέργειες; Δέν είνε άλλο ή ίδιότης καί άλλο ή ένέργεια; Ό λόγος, ότι ό Θεός εινε άγά­ πη, ή δέ άγάπη δέν εινε άπλώς ίδιότης, άλλ άκτιστος ένέργεια, εις τόν νοϋν φέρει παρόμοιον λόγον μερικών, ότι ή ά­ γάπη είνε ή ούσία τοϋ Θεοϋ, ένφ ή ούσία τοϋ Θεοϋ εινε πνεύμα (Ίωάν. 4:24). Γράφει έπίσης ό Μητροπολίτης Ναυπάκτου: «Ο Θεός δέν είναι μία άλογη δύναμη, ^

■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 9 * ■

128

ϋ | I I

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

οϋτε ένα εϋδαΐμον ον, άλλά πρόσωπο, είναι ό Λόγος, που δημιούργησε τόν κόσμο». "Ο Θεός Λόγος ή Υιός εινε βεβαίως «πρόσωπο», εν άπό τά τρία πρόσωπα τής Θεότη-

τος, και τό άμεσον αίτιον τής δημιουργίας τοϋ κόσμου. Άλλ’ ή φράσις, κατά τήν όποίαν ό Θεός δέν είνε «οϋτε ένα εύδαΐμον ον» δέν εινε όρθή. Πρώτον μέν, διότι τό ούδέτέρον τοϋ έπιθέτου εύδαίμων εινε εϋδαι•μον καί όχι «εύδαΐμον». Δ εύτερον δέ, τό καί σπουδαιότερον, ό Θεός εινε τό εϋδαιμον ή μακάριον όν εις άπόλυτον βαθμόν (Α' Τιμ. 1:11, 6:15).

>

30

Ι

β

3

©

ΓΠ ^ ,ο· * * > 0 Γ Τί ζ α ο < Ρ) “Β 1 Μ|73 ίο ό η Ζ 8 Ο Λ


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.