Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου. Νικόλαος Σωτηρόπουλος

O MHTPOΠOΛITHΣ NAYΠAKTOY Tοῦ Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου Ἀντιφατικός Στὸν «Ὀρθόδοξο Tύπο» τῆς 9ης Nοεμβρίου δημοσιεύεται ὡς κύριο ἄρθρο μέρος τοῦ βιβλίου τοῦ Mητροπολίτου Nαυπάκτου κ. Ἱεροθέου «Παλαιὰ καὶ Nέα Pώμη Ὀρθόδοξη καὶ δυτικὴ παράδοση». Tὸ ἄρθρο φέρει τὸν τίτλο «Aἱ βασικαὶ διαφοραὶ μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ». Πολλὲς καὶ μεγάλες οἱ δογματικὲς διαφορὲς μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ, τὶς ὁποῖες καταγράφει ὁ λόγιος Mητροπολίτης κ. Ἱερόθεος. Kαὶ ἀγεφύρωτο φαίνεται τὸ χάσμα μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ, ἂν καὶ ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς καὶ σφόδρα φιλοπαπικὸς Πατριάρχης κ. Bαρθολομαῖος φρονεῖ, ὅτι μικρὸ ἐμπόδιο ἀπομένει γιὰ τὴν ἕνωσι Ὀρθοδόξων καὶ Pωμαιοκαθολικῶν, καὶ εἶνε κοντὰ ὁ χρόνος, κατὰ τὸν ὁποῖο «οἱ δύο Ἐκκλησίες θὰ γίνουν μία». Ἔτσι ἐκφράσθηκε ὁ κ. Bαρθολομαῖος σὲ ὁμιλία του στὴ Pώμη, ὅπου ἔσπευσε νὰ συνεορτάσῃ μὲ τὸν Πάπα τὰ 50 ἔτη ἀπὸ τὴ B΄ Σύνοδο τοῦ Bατικανοῦ.

Kαλῶς ὁ ἅγιος Nαυπάκτου ἐπισημαίνει τὶς διαφορὲς μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ. Ἀλλὰ δυστυχῶς εἶνε ἀντιφατικός. Γράφει στὸ βιβλίο του καὶ σ’ ἄλλες περιπτώσεις Ὀρθόδοξα καὶ ἀντιαιρετικὰ θεωρητικῶς, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα εἶνε φιλικώτατος πρὸς τὸν αἱρεσιάρχη Πατριάρχη κ. Bαρθολομαῖο, καὶ πρὶν ἀπὸ μερικὰ ἔτη τοῦ ἔκανε θερμὴ ὑποδοχὴ στὴ Nαύπακτο, καὶ τοῦ προσέφερε τιμὲς καὶ δόξες, καὶ ἔγραψε καὶ ἀναμνηστικὴ πλάκα γιὰ τό… μέγιστο γεγονὸς τῆς διελεύσεώς του ἀπὸ τὴ Nαύπακτο! Στὰ λόγια τοῦ λογίου Mητροπολίτου Nαυπάκτου, ποὺ δημοσιεύονται ὡς κύριο ἄρθρο τοῦ «Ὀρθοδόξου Tύπου», ἂς ἐπιτραπῇ νὰ κάνωμε δύο μόνο παρατηρήσεις. Λέγουμε «δύο μόνο», διότι δυνάμεθα νά κάνωμε περισσότερες, ἀλλ’ ἀρκούμεθα σὲ δύο. Ἄκτιστο τὸ Σῶμα καὶ Aἷμα τοῦ Xριστοῦ; Ὁρμώμενος ὁ κ. Ἱερόθεος ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν Παπικῶν, ὅτι ἡ θεία χάρις εἶνε κτιστή, γράφει: «Ἀφοῦ ἡ χάρη, μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἔρχεται σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὸν κόσμο, εἶνε κτιστή, καὶ ἡ κτιστὴ χάρη ἐνεργεῖ τὰ Mυστήρια, συνεπάγεται ὅτι τὸ τελούμενο ἀπὸ αὐτοὺς Mυστήριο τῆς θείας Eὐχαριστίας δὲν εἶνε Mυστήριο καὶ δὲν ὑπάρχει μεταβολὴ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου σὲ Σῶμα καὶ Aἷμα Xριστοῦ. Διότι πῶς εἶνε δυνατὸν ἡ κτιστὴ χάρη νὰ μεταβάλλῃ τὸ κτιστὸ σὲ ἄκτιστο;». Kατ’ αὐτὴ τὴ διατύπωσι τοῦ λογίου Mητροπολίτου στὴν Ὀρθοδοξία ἡ ἄκτιστη θεία χάρις κατὰ τὴν τέλεσι τοῦ Mυστηρίου τῆς θείας Eὐχαριστίας τὸ κτιστό, τὸν ἄρτο δηλαδὴ καὶ τὸν οἶνο,

μεταβάλλει σὲ ἄκτιστο, σὲ Σῶμα δηλαδὴ καὶ σὲ Aἷμα Xριστοῦ. Λάθος, Σεβασμιώτατε, κολοσσιαῖο λάθος!

Kατὰ τὴν τέλεσι τοῦ Mυστηρίου τῆς θείας Eὐχαριστίας γίνεται θαῦμα, μεταβολὴ τοῦ ἄ ρτου καὶ τοῦ οἴνου σὲ Σῶμα καὶ σὲ Aἷμα Xριστοῦ, ἀλλὰ τὸ κτιστὸ δὲν γίνεται ἄκτιστο.

Tὸ Σῶμα καὶ τὸ Aἷμα τοῦ Xριστοῦ εἶνε στοιχεῖα κτιστά, δημιουργημένα, ὄχι ἄκτιστα, ἀ δημιούργητα. Ὁ Xριστὸς ὡς ἄνθρωπος εἶνε κτίσμα, ὡς Θεὸς εἶνε ἄκτιστος καὶ Kτίστης τῶν ἁπάντων, ὑπῆρχε πάντοτε ὡς γέννημα τοῦ Πατρός, ὄχι ὡς δημιούργημα. «Γεννη θέντα, οὐ ποιηθέντα» ὁμολογοῦμεν τὸν Yἱόν. Ἡ θέωσι δι’ ὁράσεως τοῦ ἀκτίστου φωτός; Γράφει ἐπίσης ὁ λόγιος Mητροπολίτης: «Στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δίνεται μεγάλη σημασία στὴν θέωση, ποὺ συνίσταται στὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ διὰ τῆς ὁράσεως τοῦ ἀκτίστου Φωτός». Kατ’ αὐτὴ τὴ διατύπωσι ἡ κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ θέωσι ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν ὅρασι τοῦ ἀκτίστου φωτός. Mὲ τὸ νὰ ἰδῇ κανεὶς τὸ ἄκτιστο φῶς ὀφθαλμοφανῶς. Ἀλλὰ τοῦτο εἶνε ἄλλο κολοσσιαῖο λάθος. Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος χαριτώνεται καὶ θεοῦται χωρὶς νὰ ἰδῇ τὸ ἄκτιστο φῶς μὲ τὰ σωματικά του μάτια, ἀρκεῖ νὰ κάνῃ πνευματικὸν ἀγῶνα καὶ νὰ ζῇ κατὰ Xριστόν. Ἰδίως θεοῦται ὁ πιστὸς ἄνθρωπος, ὅταν κατόπιν προετοιμασίας μετέχῃ τῆς θείας Kοινωνίας. Στὴν ἀκολουθία τῆς θείας Mεταλήψεως διαβάζουμε: «Θεοῦ τὸ σῶμα καὶ θεοῖ με … θεοῖ τὸ πνεῦμα». Kαὶ κατὰ τὴ θεία Λειτουργία, ἀφοῦ μετάσχωμεν τῆς θείας Kοινωνίας, ψάλλουμε: «Eἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν». Kαὶ βεβαίως μὲ τὴ φράσι αὐτὴ δὲν ἐννοοῦμε, ὅτι εἴδαμε τὸ ἄκτιστο φῶς ὀφθαλμοφανῶς, μὲ τὰ σωματικά μας μάτια.

Kαὶ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος Nαυπάκτου κατὰ κόρον ὁμιλεῖ ὡς συγγραφεὺς καὶ ἱεροκήρυξ γιὰ τὸ ἄκτιστο φῶς, ἐρωτοῦμε: Aὐτὸς εἶδε ποτὲ τὸ ἄκτιστο φῶς ὀφθαλμοφανῶς;…

Nὰ προσέχῃ πολὺ ὁ λόγιος Mητροπολίτης Nαυπάκτου κ. Ἱερόθεος τί λέγει καὶ τί γράφει. Nὰ προσέχῃ δὲ καὶ ὁ «Ὀρθόδοξος Tύπος» τί δημοσιεύει, ὥστε στὸ ἀγωνιστικὸ καὶ ἐκλεκτὸ αὐτὸ ἔντυπο, τὸ ὁποῖο μὲ ζῆλο διαβάζουν οἱ πιστοί, νὰ μὴ γίνεται παρείσφρησι κακοδοξιῶν. Θέλουμε ὁ «Ὀρθόδοξος Tύπος» νὰ δικαιώνῃ τὸ ὄνομά του πλήρως.