Bij Max is de verbeelding aan de macht

Max is tien en “doet van alles graag”

Neen, als je na het lezen én vooral bekijken van dit artikeltje een tekening zou willen bestellen bij Max, ben je aan het verkeerde adres.

Max is tien en “doet van alles graag”, maar liefst van al tekenen, karate, pianospelen en skateboarden. In welke volgorde weet ik niet. “Maar tekenen doe ik wel het meest”, geeft hij toe. Op de achtergrond, knikt vader Vince. “En toon je tekeningen nu eens”, dringt hij vriendelijk aan.

Max weet niet goed wat hij nu moet tonen: “Hier heb ik er maar twee en het zijn maar een paar streepjes.” En ik krijg inderdaad een zwart/witte potlood tekening te zien van Rudolf, het rode neus-rendier, en eentje van Max’opa die in 2019 overleed. De meeste van zijn tekeningen liggen bij mama, bij wie hij de helft van de week verblijft. Dat zij, als filosofe/ethica aan de Ugent een belangrijke invloed heeft op het werk van Max, kan wellicht niet ontkend worden.

Gelukkig is er digitaal contact en papa kan op zijn smartphone talrijke ‘werken’ van Max tonen. De meeste heeft oma doorgestuurd. Ik kijk en val van de ene verbazing in de andere. Heeft iemand in de familie ook kunstenaarsbloed in de aderen? Papa geeft grif toe: “Ik heb geen enkel tekentalent maar mijn moeder heeft wel veel geschilderd en ook beelden gemaakt, neen professioneel was het niet.” Ik laat Max uitleggen: “We gaan soms naar Italië waar oma een huis heeft. In Tuoro, in Umbria heeft Hannibal de Romeinen verslagen en oma heeft mij een tekst gegeven met heel het verhaal. Ik hou veel van ‘spongebob’ (tekenfilm op TV) en ik maakte er een gevecht van tussen Spongebal’s haaien en de (Romeinse ) flamingos (Flaminius was de Romeinse veldheer). In het verhaal stond ook dat een meer rood werd van het bloed, dat is nu dus een koraalrif”. En de schilder van het verhaal tekende: Maximus!

Ook Max’opa heeft hem veel inspiratie gegeven nadat hij veel verhalen hoorde over de tweede wereldoorlog.

Maar ook zonder aangeboden verhalen zit Max nooit verlegen om inspiratie. Het varken dat onder de guillotine moet is een voorbeeld voor zijn voorkeur voor enige griezel. Waarom moet dit varken onthoofd worden, vraag ik? Papa haakt in: “Max is nogal geobsedeerd door guillotines” schampert hij. Max ontkent niet maar voegt eraan toe dat hij er eens aan dacht hoe je aan spek moest komen. Onthoofden dus eerst. De armworsteling tussen duivel en god, bespraken we niet. Ik laat het graag aan de verbeelding van de lezer. tekeningen, en neen ik onderteken ze ook vaak niet. Ik heb eens geoefend om een mooie handtekening te maken, maar ik doe het meestal niet”.

Als ik vraag wat hij later wil worden, komen er vraagtekens in zijn ogen. “Schilder, pianospelen?”

Nu denkt hij enkel aan het “werken met dieren” en dan kijkt hij naar zijn hond Titus die een geadopteerde windhond is die weggegooid werd in Spanje. Even is hij verbouwereerd wanneer blijkt dat papa zelfs niet meer weet wanneer Titus in hun leven kwam ...

Dus beste lezer, Max aanvaardt geen bestellingen. Hij volgde ooit een tijdje tekenles maar kwam van een kale reis terug. Van opdrachten houdt hij niet, zijn schitterende verbeelding is voldoende.