Galiña azul

Page 1

Na procura dun final para “A Galiña Azul” de Carlos Casares... Proposta didáctica para nenos e nenas de primaria polo Día das Letras Galegas do ano 2017 A galiña azul / Carlos Casares. Vigo : Galaxia, 2007


Texto baseado na primeira edición de Galaxia (2007) do libro A Galiña azul, de Carlos Casares. Edición, maquetado e ilustracións de Cristina Gómez Fernández, Sara Paz Mongil Emilia Edreira Armesto e Alba Fernández Fernández


“...Lorenzo ten unha galiña azul con cinco plumas vermellas na á dereita.

É unha galiña moi bonita e moi rara. Pon ovos de cores. Xa puxo dous marelos, un rosa e tres verdemar. Ademais non di como as outras galiñas, senón que di E isto ten preocupadas ás autoridades.


Tan preocupadas as ten que hai catro días chegoulle un oficio a Lorenzo pedíndolle que entregase a galiña polas boas. Lorenzo negouse, porque aínda que lle din que só é para que a vexa un veterinario, o certo é que, segundo dixo o señor Casimiro, o porteiro do Concello, á galiña vana matar.


O alcalde, Manolito Listón, dixo nunhas declaracións que fixo para a televisión e para os xornais, que non se podía tolerar a existencia dunha galiña azul, porque, segundo Manolito Listón, unha galiña azul que pon ovos de cores e que di cocorocó en vez de cacaracá non é unha galiña como é debido.

O caso é que o pobo anda todo alborotado e o pobre Lorenzo non levanta cabeza. Antes paseaba todo contento coa súa galiña pola rúa, pero agora está na casa e algúns din que á galiña a ten disfrazada de branco para que non lla coñezan. Pero de certo pouco se sabe. Eu non sei que vai pasar, porque os veciños están de parte de Lorenzo e da galiña...”


O final da historia da galiĂąa azul...

Como cres que se arranxou o asunto da galiĂąa azul?


FINAIS

Un bo día de xaneiro apareceu polo pobo o alcalde e díxolle a Lorenzo que lle dese a galiña. El deulla, agora era branca (porque estaba pintada). O alcalde mandou cantar a galiña que cantou baixiño cocorocó, pero non era a galiña, era Lorenzo quen cantaba como se fose un ventrílocuo. O alcalde chamou aos concelleiros para facerlle un exame á galiña no Concello.

Era un martes pola mañá, ás 9:00, Lorenzo sentou. Diante del estaban todos os concelleiros observando a galiña. E pedíronlle que puxese un ovo. Mentres estaban mirando atentamente, Lorenzo sacou un ovo de galiña común e púxollo debaixo do cú. Os concelleiros quedaron convencidos de que a galiña era normal e entón xa podía vivir no pobo de Manolito Listón.

AUTORES: ALUMNOS DO CPR PLURILINGÜE CALASANCIAS 3ºA


Era un 15 de decembro, preto das vacacións de Nadal, pola tardiña...A nosa galiña puxo un ovo de cor azul por un lado e vermello polo outro. Lorenzo pintouno de cor de galiña común. Petaron á porta. Eran as autoridades enviadas polo alcalde. “Qué queredes?”, dixo Lorenzo abrindo a porta. “Onde está a galiña azul? Témola que levar para facer un experimento”.

“Aquí non hai ningunha galiña azul. Temos unha branca con ovos de galiña común, eh!” Lorenzo ensinoulles a galiña, pero as autoridades sospeitaban de que lles mentía e quixeron levala. Na porta estaban os veciños moi enfadados coas autoridades e todos puxéronse o lado de Lorenzo para impedirlles o paso, mentres berraban: NUNCA MAIS VOLVADES POLAS NOSAS GALIÑAS!!!

Autores: CPR Plurilingüe Calasancias (A Coruña) 3ºB Primaria


LORENZO VAI Á BIBLIOTECA O neno Lorenzo estaba moi contento. A súa clase tiña pensado ir de excursión á biblioteca, e cada un deles debía levar un ovo. Decidiu levar un ovo azul, pero a súa nai díxolle que non existían ovos desa cor. A Lorenzo gustáballe moito o conto que ela lle contaba, a Galiña Azul de Carlos Casares, “unha galiña azul que pon ovos de cores, e que di cocorocó en vez de cacaracá”. Entón colleu un ovo grande e meteu dentro unha galiña azul e varios ovos verdes, amarelos, vermellos e lilas. Cando os rapaces chegaron á biblioteca e todos amosaron os seus ovos, quedaron abraiados polo que trouxera Lorenzo. Á bibliotecaria encantóulle a súa idea, pero a quen mais lle gustou foi aos nenos. Os ovos de Lorenzo eran tan diferentes e bonitos…!! Entre todos decidiron que querían facer ovos de cores, así que colleron plastilina e disfrutaron dunha mañá de cor e diversión.

FOGAR DE SANTA MARGARIDA - 3 ANOS


Era un martes pola mañá, as 10:30 h, cando Lorenzo decidiu disfrazar a outra galiña que tiña na casa de cor azul e vermello, para saber que querían as autoridades facer coas súas galiñas. As 11 da mañá apareceu Manolito Listón na casa de Lorenzo, e reclamou a galiña azul. Lorenzo díxolle: “Cal de elas queres levar? As miñas galiñas son todas azuis”.

CEIP Sanjurjo 3º Primaria A Coruña

Manolito Listón díxolle aos gardas que levasen todas as galiñas de Lorenzo para o Concello. Os amigos de Lorenzo foron ao Concello a protestar para que lle devolvesen as galiñas. “Levamos un avogado para reclamar os dereitos das galiñas de Lorenzo!” O alcalde asustouse e comprendeu que tiña que devolver as galiñas. Entón Lorenzo e os seus amigos fixeron unha festa disfrazándose todos de galiñas azuis, vermellas, amarelas


CEIP Plurilingüe San Pedro de Visma 2ºA Primaria (A Coruña)

Lorenzo, un 14 de marzo de 2017 saíu a dar unha volta polo pobo coa súa galiña disfrazada de galiña turuleta (branca e tola). A galiña ia cantando: “cocorocó, cacaracá, kikirikí, kekereké, cucurucú, cántoche no cú....púxenche mil ovos coloridos de arco da vella....”

Con tanto berro saíron os veciños a aplaudir a galiña de Lorenzo e o señor concelleiro tivo que aplaudir tamén. A galiña fíxose famosa cantante e saíu na Voz de Galicia como guapa artista e modelo do mundo enteiro.


Era un xoves do mes de Marzo do 2017. A galiña de Lorenzo escapou a casa do señor Casimiro. Iba disfrazada de galiña turuleta, con gafas grandes e redondas. Na cabeza levaba un sombreiro con plumas de cores brancas, azuis e vermellas, e nas patas uns calcetíns laranxas. Petou na porta e atopouse co alcalde Manolito Listón. “Bó día señor Manolito” CEIP San Pedro de Visma 2º B Primaria (A Coruña)

“Qué galiña tan rara e espantosa é vostede”, dixo o señor alcalde. “É que eu son un papagaio que veño a festa do pobo e quería animarvos coas miñas habilidades malabarísticas” “Canto cobra vostede?” “Mire, alcalde, só un ovo de pascua” O alcalde estivo de acordo e contratou a galiña para que actuase na verbena do pobo. A súa actuación gustou tanto que a nomearon a mellor artista do mundo mundial.


Era un martes 6 de novembro do 1985, Lorenzo decidiu emigrar a Australia para que non lle mataran a galiña. Os veciños non estaban de acordo, así que xuntáronse na parroquia e decidiron asustar ao alcalde. Cando durmía aproximáronlle unha galiña común e púxolle un ovo na boca. O Alcalde non podía respirar e Lorenzo decidiu salvar a vida do pobre alcalde levándoo ao hospital.

O alcalde quedou tan agradecido que permitiu que se quedara coa galiña. Fíxolle a declaración da renda. Saíu na prensa a noticia e do famosa que se fixo a galiña o pobo enteiro foi a Gran Hermano VIP.

CPI Virxe da Cela (Monfero). Clube de lectura


Era un mércores 7 de xuño cando mirando pola fiestra, Lorenzo viu ao alcalde diante da porta acompañado pola garda civil e un can policía. Petan a porta rompéndoa dunha patada. Dentro da casa non había ninguén. Saíron a buscar a galiña ao galiñeiro e atoparon un ninja disfrazado de galiña azul, mais Lorenzo non sabía do ninja nin da visita da garda civil. Foran os veciños que axudaron a Lorenzo e a galiña azul a agocharse na casa dun veciño que se chamaba Pepe Aurelio Amador Ribas.

Grazas a axuda dos veciños salvouse a galiña e nas seguintes eleccións votaron por Lorenzo alcalde de Mariarrivas. Lorenzo nomeou a Pepe Aurelio Amador sarxento da garda civil e en vez dun can policía tiñan unha galiña policía. No pobo de Lorenzo fíxose unha festa con ovos fritos de cores.

CEIP Rosalía de Castro, 4º de primaria


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.