Poemas de 6

POETIZANDO BIBLIOTECA ESCOLAR LOIS TOBIO

PRODUCIÓNS DO COLEXIO CURSO 2012-2013

PAREADOS ► Primavera ► Has

de sentir

de cores

repleta de flores.

para vivir. ► Froitos ► El

viento,

de outono

que che quitan o sono.

lo siento. ► Ondas

el invierno que llevamos

do mar

►Con

para ir navegar.

los prados parecen pantanos.

► Branco

Nadal,

semella unha postal. ► Se

pasas por Viveiro

has de visitar Celeiro.

►O

vento no inverno

xoga moi contento.

6º C

METÁFORAS ▪ Os

chalanos bailan sobre as augas da ría.

▪O

ceo cubriuse de branco algodón.

▪O

mar, ese gran manto azul.

▪ Cando

chega a neve ao monte, todo parece un manto

branco.

▪ Os

chalanos na ría bailan ao son do vento.

▪ Aquela

▪O

sol amosa os seus cabelos dourados.

▪ Cando

▪O

6ºC

tarde o mar bicaba a praia docemente.

o vento se enfada, as barcas abanea.

vento xoga coa auga do mar.

PERSONIFICACIÓNS ● No

serán o sol agóchase no mar.

● No

verán o sol bica o mar.

●A

primavera tece xerseis de moitas cores.

● Na

primavera as abellas bican as flores.

●O

sol e a lúa xogan ás agochadas.

●O

mar debuxa nas rochas obras de arte.

● Cando

6ºC

as nubes choran, os peixes xogan.

ACRÓSTICOS Primavera de cores Repleta de cores Insectos voadores Moreas de olores Arcos de sete cores Verdecillos cantores Expertos compositores Replican aos reiseñores Alegran albores.

Raíña Oh, poetisa Sempre escribindo Alboradas e Loas de Galicia Inqueda e sempre Adorando a súa terra.

6ºC

haikus

Na doce primavera grilos e ras asoman xa.

Nesta terra galega mar, rĂ­os, fontes paisaxes mil.

Inverno enimigo auga e frĂ­o moi mal amigo.

6Âş C

VIVEIRO Unha ponte vixía mira as gaivotas, contempla a ría .

Desde o Monte San Roque , guardián do pobo, divísoo todo.

A praia, o porto , rochas de Os Castelos, peixes que saltan .

A porta de Carlos V, boca do pobo, abre a súa alma.

Salgadas ondas, co vento do nordés mollan a ponte.

Na beiriña do mar o noso pobo con nós está . colectivo – 6º B

CONCATENACIĂ“N Na vila de Viveiro hai unha praza na praza hai unha estatua na estatua hai unha coroa na coroa hai flores, nas flores hai bolboretas.

Bolboretas nas flores as flores na coroa a coroa na estatua a estatua na praza a praza na vila de Viveiro.

6Âş C

REPETICIÓN

Quixera ser unha nube para poder voar.

Quixera ser un paxaro para ver mundo.

Quixera ser un peixe para sucar os ríos.

Quixera ser o vento para mover as nubes.

Quixera ser o mundo para ver os paxaros.

Quixera ser un río para ver os peixes nadar.

6ºC

De invención propia : O limoeiro do prado Miña avoa ten un prado , e no medio , un limoeiro; que dá froitos todo o ano, mesmo no mes de xaneiro.

Deulle limóns á veciña, á señora Dna. Elvira .

Sonlle ben bos Dna. Pepa e máis baratos que na vila !

Javi Pérez – 6º B

Tan alto,grande,inmenso forte,recio,poderoso, aspero,duro,rugoso, mudo e silencioso

Sabela – 6º B

Galicia : un país de poesía , ríos e árbores Árbores poéticas Carballo , buxo e acivro , laranxeira e castiñeiro, son as árbores que temos no noso lindo lameiro.

Acivro , cerdeira, buxo, laranxeira, castiñeiro, son as árbores fermosas que atopamos en Viveiro

Árbores que dan as froitas : amendoeira, maceira, limoeiro, pexegueiro, abelaneira e pereira.

Castañas , o castiñeiro; laranxas, a laranxeira; mazás temos na maceira, cereixas dá a cerdeira.

Árbores que dan madeira : loureiro, teixo, sobreira, salgueiro, freixo, piñeiro, cerdeira, faia e nogueira.

Nas árbores todos temos : flores temos nas cerdeiras , froita nos pexegueiros e nos piñeiros , madeira.

No acivro encontramos preciosas bólas vermellas , igualmente na mimosa están as flores máis belas.

Colectivo 6º B

Ordenamos versos nun poema yo digo aún ¿por qué calle aquel día ?

Yo voy por un camino; ella, por otro habló el orgullo y se enjugó su llanto, y a mi labio una frase de perdón ; pero al pensar en nuestro mutuo amor , y la frase en mis labios expiro.

Asomaba a sus ojos una lágrima y ella dirá ¿ por qué no lloré yo ?

Enya 6º B

POEMAS ESDRÚXULOS Teño un automóbil rápido, un vehículo automático, e nel paseo contentísimo un piñeiro aromático.

Collín os prismáticos e vin un médico que estaba nunha árbore montando un chintófano .

Rápido coma un lóstrego, cúbico coma un pináculo, plácido coma unha cóxega, e estúpido coma unha píntega.

Eu son un cavernícola, cómico e carnívoro, que canto un cántico cálido porque son un romántico.

As nubes , rápido, rápido, choran botando bágoas, sabíanme ben ácidas...

Vaia, que mágoa!

A un neno chamado Plácido que ten moito músculo chamárono para a Saga Crepúsculo.

Unha cavernícola chamada Úrsula, atopou unha brúxula, con ela descubriu un príncipe, que lle regalou un axóxure.

Poemas de 5º B