Apalpador papa noel

O APALPADOR VS. PAPÁ NOEL ELFO.-Brrrrrrrrrrrrr, que frío vai esta noite. Non o podedes imaxinar! Vou chamar nesta casa que parece que hai luz acendida.

ELFO.-Toc, toc.

NOA.- Quen anda aí?

ELFO.-Por favor, déixame entrar.

NOA.- Non podo, teño orde expresa de meus pais de non lle abrir a porta a ninguén...Claro que ti estás petando na ventá, entón creo que podo abrirche.

ELFO.-Moitas grazas, moitas grazas. Permíteme que me presente. Son Didantalius Dondilás, elfo explorador, viaxeiro e inventor. É todo un pracer, señorita.

NOA.- Eu son Noa, agora estou soa na casa e un pouco aburrida, así que se ti es un elfo supoño que farás maxia ou algo así, non? Podemos divertirnos esta noite!

ELFO.-Eu maxia? Ai si, acabo de lembrar un feitizo moi bo para facer que lle medren pelos na ingua aos nenos.

Agora mesmo o fago.

NOA.-Home, tampouco será para pórse así. Pero como o teu nome é moi complicado, chamareite Din-Don que é máis sinxelo.

ELFO.-Tanto ten; o caso é que veño de moi lonxe nunha misión secreta. Decidín visitar os meus curmáns elfos desta fraga, mais cando os atopei...Tolearan todos!

NOA.-Tolearan? Que queres dicir?

ELFO.-Quero dicir que andaban a destruír o seu fogar: andaban a cortar os vellos castiñeiros da fraga!

NOA.-Xa, pero non sei como podo axudarche eu.

ELFO.-Teño que atopar o gardián do bosque. No meu libro de viaxes di que nunha fraga das terras do Courel vive un xigante que protexe o lugar.

NOA.-Agora que o dis, lémbrome que o meu avó faloume unha vez dun carboeiro chamado O Apalpador. Dicía que baixaba das montañas polo Nadal, apalpaba as barrigas dos nenos para ver se comeran ben e deixáballes castañas e agasallos.

ELFO.-Hasme axudar logo a atopar o xigante?

NOA.-Vaaaaaaaale, axudareiche. Mañá sairemos na súa procura.

(Apágase a luz e déitanse para durmir. Soa música. Ao rematar, Noa viste o seu abrigo e sae con Din-Don na procura do Apalpador. Mentres, cambio de escenario).

ELFO.- Aquí debe ser a casa do Apalpador, mira que porta máis grande ten.

APALPADOR.- Si, pero non estou na casa. Bo día en todo caso, sempre é un pracer recibir visitas. Mais a vostedes non teño o gusto de coñecelos.

ELFO- Didantalius Dondilás, elfo explorador, viaxeiro e inventor.

NOA.-E eu son Noa, o meu avó faloume de vostede. Como é que non baixa no Nadal levar castañas e xoguetes?

APALPADOR.-Agora a xente está moi ocupada con outras cousas, xa ninguén se lembra de min...E mesmo hai nenos que me teñen medo. A que se debe a vosa visita?

ELFO.-É que os meus curmáns os elfos, andan a cortar os castiñeiros, as árbores que son a súa vivenda!

APALPADOR.-Pero iso é terrible. Os elfos desta fraga son moi bos amigos meus e sempre coidaron do bosque.

Algo moi raro está a acontecer aquí. Estades dispostos a acompañarme?

ELFO.-Estamos! (Empezan andar dando voltas) APALPADOR.-Pois é verdade, que puido pasar? É incrible! Non queda un castiñeiro. Algo moi raro tivo que pasar.

ELFO.-Mirade, atopei un papeliño dourado.

NOA.- E hai moitos polo chan!

APALPADOR.-Hmmmm. Isto ten que ser obra da bruxa Rodesinda. Vide que imos chamala.

-Rodesinda! Tes visita! Ábrenos a porta que vai frío.

RODESINDA.-Pasai, pasai. E colgai os vosos abrigos e vide quentarvos. Hai tempo que non nos viamos Apalpador, a que se debe a vosa visita?

APALPADOR.-Pois vimos para que nos expliques por que enfeitizaches con isto aos elfos da fraga.

RODESINDA.-Eu? eu só cumprín cun encargo, non sabía para que ían empregalo.

APALPADOR.-Un encargo? Quen cho encargou?

RODESINDA.-E logo non sabes que Papá Noel volveu?

ELFO.-Como? O vello volveu?

-Traballei para el algo menos dun século, pero o soldo non era moi bo e o traballo era duro. Cada ano as nenas e os nenos pedían más, ao principio era un xoguete, logo un día, logo dous, logo tres.. .O vello cansou e marchou; máis ben, esvaeceuse.

NOA.-Esvaeceuse? Non te entendo.

ELFO.-Eu podo explicarcho. Papá Noel é un espírito natalicio, e cando a xente comezou a se preocupar máis dos agasallos que do verdadeiro motivo do Nadal, que é compartilo coa túa xente, perdeu o seu poder e esvaeceuse.

NOA.-Mais daquela, quen lle leva os agasallos aos nenos?

ELFO.-Algúns elfos seguiron dedicándose, e ademais hai máis xente da que imaxinades, que se os Reis Magos, que se o Apalpador...

APALPADOR.-Ë certo, eu mesmo o facía hai tempo.

NOA.-E por que non volves facelo?

APALPADOR.-Porque xa ninguén me pide nada. Supoño que pasei de moda...

ELFO.-De todos modos, Papá Noel era un pouco rosmón, pero non creo que chegara ao punto de enfeitizar aos elfos.

RODESINDA.-Pois témome que así foi: tenos traballando día e noite.

-Mociña, a túa avoa fíxoche un bo agasallo. Este é o lendario Abrigo do Inverno, un obxecto máxico con moitos poderes por descubrir. Se pronuncias este feitizo, conseguirás que os elfos queden liberados. (Pronuncia o feitizo, colle ar, e desaparece).

PAPÁ NOEL.- Ei, quen anda po aí? Que ruídos son eses?

APALPADOR.-Chámanme O Apalpador e a túa falcatrúa remata aquí.

PAPÁ NOEL -Pois chegas demasiado tarde. O meu plan está a piques de rematar.

APALPADOR.-Pero que clase de plan é ese? Obrigar aos elfos a fabricar agasallos?

PAPÁ NOEL -Agasallos? Non me fagas rir. A partir de agora o que queira agasallos vainos ter que mercar.

Hahahahahahaa!

APALPADOR.-Pero como que hahahahahahaa! Todo o mundo sabe que Papá Noel di hohohoho, non hahahahaha...Pódese saber quen raio es ti? (Tócalle á barba e cáelle). Pero se ti es Cocolouco, o ladrón máis buscado polas montañas do Courel...! E presumindo de ser Papá Noel, non che dará vergoña? (O falso Papá Noel bota a correr, e aparece Noa cos Elfos) NOA.- Non te preocupes, o importante é que co feitizo a meiga Rodesinda os elfos volven estar liberados e ser os de antes.

- (Berran os elfos) Viva o Apalpador! Viva Ditandalius! Viva NOa! Volvamos ao bosque dos castiñeiros.

(Música).

ELFOS- Pero isto é un desastre, non hai castiñeiros...Non hai castañas para comer...

APALPADOR.-Síntoo moito, meus amigos. Gustaríame axudarvos. E tal vez poida facelo. Plantarei estas castañas, e irán saíndolle poliñas, e irán medrando...E pronto volveredes ter os vosos soutos.

NOA.- Entón é horas de ir marchando! Viva O Apalpador!

TODOS.- ¡Viva!

APALPADOR.- E levade estes agasallos para repartir, porque o importante non son agasallos, senón poder compartilos cos vosos amigos e con quen máis queredes. Compartiredes tamén a felicidade!