Geniet hier van alle gedichten die ingezonden werden voor de poĂŤzieweek in bib Halle.
PORTRET
OMHELSD DOOR DE ZACHTE GREEP VAN ZIJN OUDE ZETEL STAART ZE NAAR HET GEZICHT DAT WEMELT ACHTER GLAS. KON HIJ MAAR UIT HET PORTRET BREKEN EN WEER SCHITTEREN ZOALS DE VLAM UIT DE PIT VAN HET KAARSLICHT. ZE LACHT, ZE PRAAT EN ZWIJGT. ZE BERUST IN HET GEMIS, ZE BIDT EN SUST. ZE SNIKT EN DOMMELT IN. DAN BREKEN ZE SAMEN HET GLAS, LACHEN ZE, PRATEN ZE, ZWIJGEN ZE, WORDT ZIJ WEER GEAARD IN ZIJN GROND. EN TELKENS HEEFT HIJ GEWUIFD, IS HIJ NIET GEBLEVEN.
© MARLEEN DE SMET
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Aan een kind Als ooit het leven in je mondhoek trilt omdat de bliksem toeslaat uit een bui of zich het daglicht aan de nacht vertilt kom dan je hoofd begraven in mijn trui en als de liefde bij je wimper trilt
terwijl er veertjes vallen in de rui
of als het donzen slagveld je verstilt kom dan je hoofd begraven in mijn trui
Kees Godefrooij
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Het wollen verband We hebben steken laten vallen, sommige hebben we opgeraapt andere hebben we over het hoofd gezien. We dragen nu elk een sjaal met gaten. De wol is zacht. Er is een kunstvezel aan toegevoegd, de stopnaald werkt hard aan de kunst van het vergeten. In de kast is nog plaats voor ademloze woorden. De breinaalden liggen werkloos naast de wol op de plank. De muizen hebben hun nest gemaakt in onze garenbol. Š Jenny Dejager
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
De wals Er klinkt muziek die niemand op de wereld horen kan. Er is ook niemand op de wereld buiten hen. Ze zien alleen elkaar zelfs met de ogen dicht. In deze dans op de cadans van hartslag en betovering laat zij zich leiden door zijn forse arm die om haar middel zit. Niets is mĂŠĂŠr ernstig in dit ogenblik dan dit: de draaikolk waarin beiden in een werveling vergaan. Geen hemel en geen aarde, geen waanzin en geen wet brengt hen nog ooit tot staan.
Christina Guirlande
Bij het gelijknamige bronzen beeld van Camille Claudel (1864-1943)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Samenzang in fa(ntasie) Samen naar de Noordpool Want daar is geen corona Samen naar de Zuidpool Want daar is evenmin corona Hupsakee, falderidera Samen naar de maan Met NASA-busje Apollo Samen naar de hemel Of samen naar de hel Hupsakee, falderidera Samen naar de diepzee Want daar heerst evenmin corona Samen staan wij sterk Maar nu kan het perfect alleen Holala, holala Samen in de feesttent Of samen op cafĂŠ Maar dat is niet voor morgen En daar doen wij het mee Oh wee, oh wee, oh wee Etienne Devisch
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
PLEIDOOI PRO DOMO wie kijkt met tederheid naar de distels, zingt tweede stem op de wind, montert de ontroostbare treurwilg op? mengt vuur met water, kortsluit conventies, kerft graffiti in de muur der onverschilligheid, aanroept wanhopig god door hem te ontkennen? wie vergeet een douche te nemen, dopjes op de tubes te schroeven, begrijpt je met geen 100 hoorapparaten maar schenkt wel koffie met ‘n warm hart? wie zet je op je paard en wie is de ruiter? wie kijkt de schoonheid recht in de ogen, slijpt kleur aan de potloden, laat de krekels in het hart van de kleinkinderen tsjirpen? jij zit in mijn merg en been, je bent mijn onverslijtbare muze, mijn a-MUSE-gueule. Mark Meekers
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
we liggen samen in bed en ik vraag of je al slaapt en je zegt ja dan is het stil blijft het stil op die manier praten we nog een tijdje tot er niets meer wordt gezegd HervĂŠ J. Casier JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Zie dat water eens vloeien, zei ze. Zie toch hoe snel. Zou het je niet aanstaan van te wonen hier vlakbij de rivier? Oud geworden, hoeven we alleen maar te kijken naar het wassende water, het wuivende riet, het machtig vertoon van de wolken. Meer dan dit spektakel van hemel en aarde hebben we niet nodig. Alles gaat over. Zullen we daar dan nog langer om rouwen? Hebben we niets meer te verwachten, we hebben ook niets meer te vrezen. Elke zomer brengt de koekoek zijn zelfde refrein, dat van de tijd die verglijdt. Wij zullen zwijgen en voelen en denken. Wanneer het stil is, zullen we het gehinnik van jonge hengsten horen en het doffe getrappel van hoeven in de wei en op zaterdag heel in de verte, het lange luiden van de kerkklok. We wonen aan de oever en zijn niet ongelukkig, ook al zijn we voorbij. Op een dag zullen hemel, aarde en water in elkaar vloeien en ons meevoeren. Zo zal het zijn.
Rose Vandewalle
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
je ogen omarmden mijn hoofd de warme woorden van die avond in mijn schoot we dronken een kopje frĂŞle stilte en wachtten op wat de ander niet zeggen zou
straks zijn alleen nog onze voetstappen zichtbaar in de mist
Chris Marmenout
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
ik ben een leeuw zonder tanden met een spiegel als prooi in een kooi alleen om me heen zijn metershoge wanden ik ben een leeuw zonder tanden ik ben een vogel zonder vlucht mijn vleugels ingekort, neergestort en opgegeven mijn leven is een klucht ik ben een vogel op de vlucht ik ben een hondje zonder baas op wandel gegaan en afgedaan als trouwe vriend welverdiend een schim, een schijnbeeld, een waas ik ben een hondje zonder baas ik ben een haai zonder kompas vol spijt, de weg kwijt van start tot aan de meet ik vreet mijn eigen karkas ik ben een haai zonder kompas ik ben een aap zonder geklim dwarsgelegen en mijn wegen omgehakt gesnakt naar hoogte maar een hersenschim ik ben een aap zonder geklim ik ben een vlinder zonder kleur niets om op neer te dalen en de pedalen kwijt spijt en een leven in mineur ik ben een vlinder zonder kleur ik ben een hommel zonder gezoem niets om te spreken en smeken doe ik nooit geplooid onder gras en tak en bloem ik ben een hommel zonder gezoem ik ben een hert zonder gewei ongewild door jagers en slagers en de rest verpest en de wanhoop nabij ik ben de wanhoop nabij ik ben de wanhoop nabij
J. Vanmulder Opmerking: De opdracht was een gedicht te schrijven met als thema ‘hoop’. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
SCHONE SCHIJN In de buurt woont een clan een met een opperhoofd en al ‘t is helemaal geen indiaan verre van Zijn schedel is gans glad geen haar noch pluim ’t is meer een pauw met veren rond en op en in zijn gat Je ziet ze altijd samen maar enkel met zijn zegen nu dit dan dat en amen Zo paraderen ze wel eens door de straten hij voorop met in zijn zog enkel bange zielen die verhullen dat ze ‘m haten Hugo Dams Opmerking: De opdracht was een gedichtencyclus te schrijven rond het thema ‘familie’. Bovenstaande gedicht maakt deel uit van deze cyclus. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Jaagpad zie het jaagpad maanstof vangen gesluierd water spiegelt sterren zie het jaagpad onze dans verstillen stap naar achteren een opzij zie het jaagpad doen vergeten je keelgat braakt haar naam niet meer zie het jaagpad waar we hunkeren jij en ik en jij en wij Dieter Desmet Opmerking: De opdracht was een gedicht te schrijven met als thema ‘hoop’. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Mijn gezicht is niet het mijne louter een goed uitgedraaid samenraapsel generaties Mijn ideeën zijn niet onvergelijkelijk slechts recyclages van recyclages reeds gedachte gedachten Mijn schrijfsels zijn niet weergaloos uniek gewoon ingevingen van voorouders uitgekronkelde hersenspinsels Ik ben niet ik toch alleen maximaal hoogstens mezelf
Loes Denayer Opmerking: De opdracht was een gedichtencyclus te schrijven rond het thema ‘familie’. Bovenstaande gedicht maakt deel uit van deze cyclus. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Schaduwbroer Als jij ... Als jij mijn broer was Ben jij dan mijn partner in crime? Samen, nooit meer alleen! Schavuiten zijn wij. We liggen in het gras. De zon streelt onze gezichten We vertellen elkaar onze diepste geheimen. We fietsen in de wind. Jij begint te schaterlachen. Beteuterd zijn wij. Op heterdaad betrapt! Jij moet elke dag de afwas doen, Ik mag een week geen wifi! Een dramatische scène, haha! Je kamer, een heiligdom. Alleen ik mag ze betreden. Jij luistert naar muziek (Justin Timberlake). We zingen... ergens horen we een kat miauwen. We dansen op de zonnestralen, oneindig plezier! Het is nacht. Mijn droom spat uit elkaar. Mijn ingebeelde broer, mijn virtuele vriend! Ik voel me weer eenzaam. Schaduwbroer, waar ben je? Natasja Van Overstraeten Opmerking: De opdracht was een gedichtencyclus te schrijven rond het thema ‘familie’. Bovenstaande gedicht maakt deel uit van deze cyclus. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Los van de hoop Voelbaar Gevoelens barend Gemeend Nooit gemeen Hoop Een hele hoop Maar dan… Maar dan… Nooit genoeg Alleen genoegen Herhaling Spartelend als een paling En ja Soms Bij harde regen De hoop
Johan Lavrysen Opmerking: De opdracht was een gedicht te schrijven met als thema ‘hoop’. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Wat als Wat als we weten dat het stopt Wanneer het stopt Zal alles dan weer normaal zijn Wat was normaal Wat is normaal Stopt het ooit Het zit in je hoofd Zonder doel met een onzichtbaar eind Het stopt ooit Nadat je in het licht stapt Dan zijn we er
Febe Leschave
Opmerking: De opdracht was een gedicht te schrijven met als thema ‘hoop’. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
HOOP tijd rijp nieuw verhaal opmerkelijk terecht of onterecht neergezet het einde van wilde jaren grote verhalen na de dijkbreuk quasi volledig gesloopt maakt rebellie seksuele vrijgevochtenheid verzet gaf een nieuwe invulling tijd genereerde nieuwe verhalen Silent Spring Katelijne Mertens
Opmerking: De opdracht was een gedicht te schrijven met als thema ‘hoop’. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Pluk de dag Vooruit met het balletje, oh goddelijke zon Duw je op uit de zure zee Ontstijg de hautaine aarde Warm m’n lijf van kop tot tenen Eer je van onderop wordt aangevreten Ik heb dringend een sprookje nodig Om de dag goed door te komen Laat mij dromen dat iemand het met me deelt Zodat zwaarte het van licht niet overneemt Nu het Forum zijn Messias op het schild verheft Ik durf niet goed vooruit Elk keverpasje zorgt voor twijfel Ook al zie ik er niet uit, geschubd tuig of niet Ik wil wijdbeens leven, utopisch denken Eer de duistere wereld me verzuipt Al verwerk ik jullie drek tot substantie van hoge kwaliteit De voedselvoorziening lijdt, onder samenzweerderige beer Kerels als Bezos zijn niet te stoppen, de ‘race to the bottom’ Op naar de tien miljard Als nieuwe aanzienstandard De duivel schijt altijd op de grootste hoop Maar zoveel stront heb je toch niet nodig Reken je op adoratie voor je naarstige gedoe Onder de grond ben je nuttig voor de bioboeren ‘Gelukkige slaven’, van de Colruyt Mij doet het Vlaamse oppervlaktewater alvast geen deugd Vijftig milliliter nitraat per liter Is zelfs voor een mestkever van het goede teveel Dat het zo niet verder kan, zegt Zuhal ferm Zij moet zeker her-verkozen worden Let wel, wij dieren durven ook wel faken Een vuurvast narratief hebben we evenmin Eenzaamheid en depressie zijn ook ons deel Al zijn beurskoersen ons vreemd Het dikste fruit ligt steevast van boven
Adelin Schets Opmerking: De opdracht was een gedicht te schrijven met als thema ‘hoop’. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Omgekeerd sonnet: I wanna be your dog Moedwil en misverstand flakkeren in eigen bel Het universum mild sadistisch De anderen zelfs geen hel Eigen schijnsel steeds maar manisch Je ziet en hoort nochtans wel Hoop je was panisch Dat lichtje was een brand Wie hoopt die wil Geen verwachtingen dood en stil Kom geef me je hand Wat wou je dat er iets bestond Ja wie hoopt die wil Baby boeddha grimlacht kil Kom geef me je hond
Koenraad Denayer Opmerking: De opdracht was een gedicht te schrijven met als thema ‘hoop’. (Kunstacademie Halle)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Misschien heb je er nooit op gelet maar je kunt ZE horen HANNEJET ze kreunt over krampen in haar been pijn in haar teen Misschien heb je er nooit op gelet maar je kunt ZE horen HANNELORE ze jubelt over kleedjes voor haar pop liedjes in haar kop Misschien heb je er nooit op gelet maar je kunt HEM horen JAN-FRED hij brult over knallen met zijn vuist slag op zijn puist Misschien heb je er nooit op gelet maar je kunt HEM horen JAN-JOREN hij beeft over spinnen op zijn hand boor in zijn tand
Misschien heb je er nooit op gelet maar je kunt HEN horen HANNEJET EN HANNELORE JAN-FRED EN JAN-JOREN als je
Opmerking: de openingszin komt uit het
NU
gedicht ‘Liedje voor Hannejet’ van Hetty Blok. De opdracht was een nieuw gedicht te
die computer die GSM
schrijven op basis van deze openingszin
die smartphone
(Kunstacademie Halle)
die tablet
UITZET
!!! Kaat Petroons
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Lied van Moynalty Ik sta bij Maura’s graf en kijk over de heuvels uit. De heuvels krommen hun rug in Moynalty en zijn dicht bij elkaar gaan liggen om generaties geheimen te bewaren. De klimop klimt in de bomen in Moynalty en de bomen spreiden hun takken over de heuvels uit. Ze beschermen de doden in Moynalty. De wolken hangen zwaar boven de heuvels, de weiden en de akkers. De wolken wegen op Moynalty. De doden houden zich schuil en bevolken de leegstaande huizen in Moynalty. Ze praten met de levenden en eten van hun borden in Moynalty. De huizen hebben een waardigheid gelijk aan die van de bomen in Moynalty. Ze herbergen de doden en de doden leven in Moynalty. Ik sta bij het graf en knijp in je handen, en in die van je moeder, Maura, in Moynalty.
Joris Iven
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Ogenblikken voor Pien Storm van Leeuwen
We bereiden ons voor op het ogenblik dat we elkaar niet meer kunnen spreken. Onze woorden, onze zinnen verschuiven in tragere landschappen: bomen, beken, dreven, vennen, weiden, wolken. We zullen het altijd blijven delen ook als we elkaar niet meer zullen spreken. Onze handen verstillen. In lijnen, in rimpelingen ontstaan vijvers. Ze zullen bewaren wat we schreven, ze zullen vasthouden wat we zwegen in een veelvoud van ogenblikken.
Frans A.Brocatus
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Hier is de cirkel van samen Kleurrijke levens verbonden in gedachten in hart Anita Vandamme
Verbonden in verhalen van samen leven maar ook in verhalen van onvervuld verlangen Verbonden in verwondering in verwonding verbonden in zwijgen om weer naar mekaar te reiken verbonden in liefde in duister, in licht Samen in on- zichtbare verbinding Hoe mooi is dat: Samen Eva Leclercq
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
HET KLEINE SCHUILEN bij mixed media van Bertina Abs
zo schuilen we scholen we samen neigen, schurken tegen elkaar aan zoeken houvast dekken elkaar toe verstrengelen stiller dan vertrouwd zoeken we toevlucht leggen ons om elkaar heen omhelzen in dit uur - ons eeuwige
Roger Nupie
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
verbintenis jij bent in mij verloren, geborgen in jou ben ik het karmawiel in het huis van mijn ziel het geopende raam op mijn visie mijn toekomst mijn heden gegrift in mijn hart mijn gebeente mijn vlees onuitwisbaar jouw naam
tine hertmans
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Lockdown Sommigen kunnen het niet meer hebben. Sommigen schilderen een spiegel op de muur met het gelaat van een vrouw erin vervat. Sommigen luisteren naar een bandje met de stem van een vrouw die nauwelijks verstaanbaar fluistert. Sommigen voeden hun verbeelding met herinneringen aan avonturen die ze nooit hebben beleefd. Sommigen zien in de plooien van de dekens op het bed de vorm van een slapende vrouw. Sommigen vallen in slaap met een hand in de hand van de nacht. Sommigen fluisteren ik hou van je en luisteren naar het antwoord van de kachel. Sommigen kunnen het niet eens worden met zichzelf. Sommigen kennen de nauwkeurige persoonsbeschrijving van haar die ze nooit hebben gekend. Sommigen wijzen de plaats aan waar schoonheid uit alcohol ontstond. Sommigen zitten bewegingloos in een kamer en reizen in duizelingwekkende snelheid door het land dat begint achter de spiegel. Sommigen vrezen de zonsopgang. Sommigen antwoorden op de vragen die niemand hen ooit stelt bij gebrek aan belangstelling. Sommigen zien in het behangpapier hoe een leven voorbijgaat. Sommigen kunnen niet eens met zichzelf praten. Sommigen beseffen niet dat gisteren nooit begonnen is. Sommigen zinken als een steen in de tijd. Sommigen voelen hun bloed stilstaan. Niemand is alleen in zijn eenzaamheid.
Willem M. Roggeman
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
WAT GEWEEST IS BLIJFT We zorgden voor een huis voor erfgenamen en dagelijks brood een bankrekening een knuffeldier we hadden niets vergeten alleen elkaar waren we kwijt toen we dat beseften viel er niets meer te zeggen het verhaal was uit maar bij het graf ademt een nieuw begin niets is nu zo levendig als de herinnering Gerda Berckmoes JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Ongeschreven gedicht (voor Riet) Onder de koepel van het station zag ik haar naar mij komen, terwijl op elk perron afscheid werd genomen kwam zij naar mij in het groezelige licht, glimlachend, zilverwit en zo volkomen gaaf dat ik dacht aan een goed gedicht. Het handelde niet over haar noch over hoe zij daar afgescheiden van de reizigers naderde maar over een magnoliaboom in bloei bij de rivier en hoe de ongezeglijke zon in het volmaakte ovaal van haar kroon elk van haar tulpen zilverwit en gaaf in het water weerkaatste.
In het gedicht dat ongeschreven moet blijven zag ik haar drijven – Ophelia – op de rivier, machteloos zag ik haar zinken tussen de tulpen in de kroon van de magnoliaboom.
Terwijl wij elkaar begroetten en de alchemistische zon goud maakte in de koepel
Zij zei me: je ogen tranen. En ik: ach kind wij staan in de wind.
zinderde in mij een vage pijn zoals bij het afscheid nemen.
Willy Spillebeen Uit ‘Blues om wat blijft’ (P, Leuven, 2011)
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Rivaal Mijn gedicht stond op mijn raam. Ik stond erachter. Onderweg naar de super ving het jouw blik. Op je gezicht verscheen die junimorgen toen de nevel zorgzaam werd weggenomen en de zomerdag dartele plannen had. Je had me kunnen zien Ik had kunnen zwaaien. Maar van mijn gedicht kan ik het toch niet winnen. Will van Broekhoven
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Ik wil je lippen zijn ik wil je lippen zijn, dieprode lippen of lippen van oranje die mij kussen op mijn neus en in mijn oren ik wil als woorden aan je lippen dralen ik wil als water aan je lippen zijn zo los en lippig wil ik zijn ik wil je lippen zijn ja, die lipjes van witte chocola met roze marsepein die vond je fijn, maar de cologne van de kruidenwinkel - dit lijkt op biofraude zei je cologne moet echt zijn, parfum moet echt zijn, niet bio het stinkt een beetje veel, zo veel - je bromde als een beer ontwakend uit zijn winterslaap ach, zei ik, geef die cologne maar aan mij ben immers dol op geuren van sinaas en sandelhout van lavendel en valeriaan envoye: ik wil mijn lippen zijn, dieprode lippen of lippen van oranje die je kussen op je neus en in je oren op geheime plekjes in je nek ik wil alleen maar lippen zijn ik wil je lippen zijn Nicole Van Overstraeten
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
TOEN Er was telkens weer de vogel in het licht van de septemberochtend. Het krijsen als uit eeuwenoude monden. Het waarschuwen voor iets dat alsnog onzichtbaar bleef. Er was het zoeken in spleten en holen. Het aanraken van verboden dingen en deemsterend licht dat zich achter het venster legde. Er was de oever met het altijd ruisend riet. De fluistering in de bomen. Het steeds verlangen naar meer. Er waren de geheimnisvolle nachten. Het zich verschuilen in de boomhut. Het murmelen als van kleine stromen. Er waren de beloften. Het steeds opnieuw herhalen van magische formules waardoor we trollen of tovenaars werden. Er waren de manestralen waarin gezichten woonden. De vuurvliegjes bij de stille vijver met het zwarte, roerloze water. Er waren de gefluisterde geheimen. Het drinken uit onbestaande bekers. De eden van trouw. Er was de jeugd die we daar verloren. Er was zoveel‌
Š Patricia De Landtsheer
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
kinderlijke onschuld Klein vrolijk kind Laat je nog lekker slingeren op de schommel Spring in het lange gras Dartel als een nieuwsgierige vlinder Nu kan het nog allemaal‌ Binnen enkele jaren wordt je gemuilkorfd Mag je enkel denken wat gedacht moet worden Vooral niet zelf denken Gevaarlijk ! Je moet netjes over een lijntje lopen en een elektronische stem dicteert waarheen je je moet begeven Je moet dag en nacht traceerbaar zijn Je moet flexibel en gedwee elke job aanvaarden en blindelings alle taken uitvoeren. Consumptie vormt je voornaamste ontspanning Ja, dit is de wereld der volwassenen‌ welkom ! En stel je vooral geen vragen over het waarom en het waarheen Want je mag enkel denken wat gedacht moet worden Vooral niet zelf denken Gevaarlijk!
Katia Van Cauwenberghe
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
De stoep op Dit is een straat: een huis of wat, een boom een hek dat hapert, poes in haar verloop gepest door eksters, mussen in de goot. Dit is wat wij nu doen: elk huis luchtledig maken tot het heen en weer beweegt. Het ruiken van de tuinen schoon verdelen. Kort daarna bezetten met zijn allen. Tafels vol met koek en koffie. Banken, stoelen, alles aan de kant en dan de stoep op, samen dansen luider juichen billen kletsen, handgedraai, tot buiten adem. Gapen naar de maan. De huizen laten zingen, stiekem veel geblaat, als veulens blindelings leunen op elkaar en vingers likken tot de dageraad ons wakker schudt.
Etienne Colman
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Let’s Dance
* Er is een meisje, maar geen mogelijkheid haar te laten zien dat zij het is, je kneedt geen ei immers
of perst sap uit bomen. Graag zou je druppel voor druppel opvangen en aan haar lippen houden, zou dat het doen? Wat was het aan je moeder dat je vader om sap uit bomen deed rennen?
In de klas sijpelen de muren, met de enkels in het water word je wijzer geacht en vrij van het frivole.
Dat niemand prijsgeeft hoe uit te stijgen boven het laagland, te bestaan uit solide bouwstof niet uit legoblokjes,
te bestaan, het water geboren, de held aangebroken.
Liesbeth Aerts
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
misschien te veel gebruikt niet onderhouden zij voelt de kou hij vat het niet hij wil wel een nieuwe kopen, maar het is te laat zegt ze zijn de winkels dicht vraagt hij ze zucht: jij begrijpt er echt niks van en dat is ook zo!
Liese L
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!
Op een afstand
dit is een verzacht moment
alles achtergelaten hebben en houden gelukzalig geloof alles kwijt of afgestaan
niets ontzegd of verzwegen
leven milde makker
maat
Roger Swalens
JOUW GEDICHT IN HET ZICHT!