Bnieuws 48/07 - New (2014/15) by Bnieuws

INDEPENDENT PERIODICAL OF THE FACULTY OF ARCHITECTURE AND THE BUILT ENVIRONMENT TU DELFT

Colofon

Bnieuws Volume 48 Edition 07 30 April 2015 Contact Room BG.Midden.140. Julianalaan 134 2628 BL Delft bnieuws-bk@tudelft.nl Editorial Board Daphne Bakker Lotte Dijkstra Jip Pijs Jane Stortelder

SPEAK 12

Engelstalige bachelor; ja of nee?

De invloed van de Bouwkundestudent

Editorial Support Helen Jager Contributers Salomon Frausto Het Grijze Ei Jamal van Kastel Stacey Shintani@Flickr Stylos Hans Wamelink ~Morgin~@Flickr Esther Westerveld@Flickr

CREATE 16 24

Zero Wasted Space Step Into the Landscape

Cover Peter Russell by Marcel Krijger Editorial Advice Board Sue van de Giessen Robert Nottrot Inge Pit Pierijn van der Putt Marcello Soeleman Ivan Thung Linda de Vos Next Deadline 15th of May 12.00 a.m. Bnieuws issue 08 volume 48 Illustrations only in *.tif, *.eps or *.jpg format, min. 300 dpi Rectification The opinions stated by Stylos in the previous issue were co-written by Nico Schouten. ÂŠ All rights reserved. Although all content is treated with great care, errors may occur.

LEARN 06

The Person Behind the Dean

Het belang van tekenen

EXPLORE 20

Learning from China

Artifact by Salomon Frausto

Editorial

NEW

This is it. You are holding the brand new Bnieuws in your hands. But besides the obvious (the magazine is smaller!), what else has changed? Will you still be able to find solid in-depth interviews, clever student projects, small initiatives, and stories on interesting alumni? The answer is yes, of course. But then, what did change? In our search for the heart and soul of Bnieuws we found that these elements are not only precious, but also necessary. Our faculty is filled with creative people and there are many activities every day. The hallways are filled with posters for events, lectures, debates, movie nights, and every two weeks everyone receives a newsletter. Besides the fact that nobody is able to attend every single event, let alone study alongside it, there is also no true moment for interpretation and reflection. A space for the BK community to discuss what has happened and how we should deal with it. We think that this new format will provide the highly necessary platform to fulfill this void. But we cannot do this alone. Bnieuws is first and foremost created for the BK community, by the BK community. Therefore we created four clear categories to help you find your way through the selected material. SPEAK is your place to express your opinion, everything concerning the faculty can be addressed here. CREATE reveals the story behind the beautiful things that are created in (relation to) our faculty. LEARN gives insight into our education and the people who shape it. EXPLORE will go beyond the borders of our curriculum and even our faculty. In relation to the new Bnieuws, we have found many more new things within the faculty. We met with our new dean Peter Russell, to get to know him a little bit better. A possibly new English (!) bachelor programme is discussed by Roberto Cavallo, director of education, and Bob Witjes, chairman of the Faculty Student Council (FSR). You will also get to know China through the eyes of professor Vincent Nadin and student Anne van Stijn.

And this is just the beginningâ&#x20AC;Ś

#Bnieuwd

Welkom / RIENT DIJKSTRA Vanaf 19 augustus gaat Dijkstra aan de slag als hoogleraar Urban Design bij de afdeling Urbanism. De Rijksadviseur voor Infrastructuur en Stad is een bepleiter van de â&#x20AC;&#x2DC;Nederlandse aanpakâ&#x20AC;&#x2122; in de stedenbouw. Bnieuws wenst hem veel succes met zijn nieuwe baan!

Conference / UNOBTAINIUM We refer to Unobtainium as a material or technology which is perfectly suited for a particular application, except that it does not yet exist or is costly or difficult to obtain. During the 9th edition of the annual conference, international speakers will share their visions for the future envelope. The Future Envelope 9 / Faculty of Architecture / 18.06

Shout Out! / TAKE A SEAT I am a chair. Pretty obvious, I know. But did you ever take time to really look at me? Normally I live in an archive, together with a big variety of other chairs. I decided to leave this archive for a while to rediscover my identity. You will find me on different spots in the faculty, but also on other locations at TU Delft. If you spot me, can you give me some of your time and attention? Would you be so kind to give me feedback on my character? Your reactions will be used for teaching projects in the bachelor and master starting this fall and in preparation of an exhibition. You will read more about this on our blog: tudelft-architecture.nl/chairs/history-of-architecture-and-urban-planning

#Bnieuwd

Compendium / PIET OUDOLF A reflection on the experience of the masterclass with Piet Oudolf that was organised by Explore Lab students. Faculty of Architecture / 21.05 / 18.00

Conference / THE SHOPPING CENTRE 1943 - 2013 Much has been written about this peculair commercial typology, often depicting it as a capatilist shopping machine. The symposium aims for a more fine-grained, region-specific reading of the shopping centre, as well for a reassessment of its vital characteristics and crucial contributions to post-war built environments and architectural culture. Faculty of Architecture / 11-12.06 / shoppingcentreconference.com

Material Night / GLASS There is an ongoing exchange of knowledge and ideas between designers and scientists. How do contemporary designers ensure that they not only reap the benefits of cooperation with scientists, but also come to inventions themselves? How does glass, an ancient man-made material, still challenges designers to experiment with it. Het Nieuwe Instituut / 07.05 / 20.00 - 22.00 / € 7,50

Congrats / DANIELLE HOEVERS For winning ‘TU Delft Secretary of the Year 2015’. She is the head of the secretariat of Real Estate & Housing. Bnieuws would like to congratulate her with winning this honourable title!

Interview Peter Russell

THE PERSON BEHIND THE DEAN Words Daphne Bakker, Lotte Dijkstra & Jane Stortelder

We all know our Faculty has a new dean as of May 1st, 2015. Peter Russell will take over from interim dean Hans Wamelink, who filled in for former dean Karin Laglas. But with all these transitions, what is left of the identity of our faculty? Who is guiding us towards the future? In short: who is the person behind the position of our faculty dean? The renowned Proust Questionnaire helped us to get to know our new dean a little bit better.

What is your idea of perfect happiness? Sharing a place with the people I love. It is not only spending the day with them, but simply being in the same room.

What is your greatest fear? Disappointing anybody, including myself. I am ambitious to a fault. I am going to be very open about this, I have been lucky enough to make bold decisions during my life. I had a chance to come to Switzerland in 1990, I have met a beautiful woman by chance, I have started an architectural office because someone asked me if I could design a building for him, and I was called because the deanship in Delft was up for grabs. Every time I was in the position to say ‘yes’. It was hard work, but up until now I have not had any great failures. One fear is that I might be too ambitious. It is like climbing a mountain and suddenly seeing a bigger mountain, and thinking to yourself: ‘I want to climb that one too’. My biggest fear is to not be able to do that. What is the trait you most deplore in yourself? The inability to say no. It has to do with being afraid of disappointing people. I have a hard time to say no because I want to please people, I want to help people, and I am interested in almost everything in the world. What is the trait you most deplore in others? Laziness. No, maybe that’s not the right word because it is not about a lack of ambition. The correct English word is ‘sloth’. That is different from being lazy in a way that it is more about being knowledgeably inactive. Actually, I think laziness is a really good trait because it is the source of efficiency. Which living person do you most admire? That’s really difficult. I have my hero’s, but none of them are living anymore. Of those

it would be Richard Feynman. He was one of my childhood hero’s. He was a physicist, but also very unconventional about being a professor. He used to play bongos in a band for example. Feynman was a highly intelligent person and had a brilliant way of looking at the world and looking at problems. He would always find different ways to solve these problems and to motivate people to solve them. That always fascinated me; that he was able to sort of cut through a problem at a forty-five degree angle. What is your greatest extravagance? Traveling. I have been to about fifty-two countries now. Someone once said that the perfect place is on a business class seat somewhere on an intercontinental flight. Just being on an airplane is a brilliant thing. It is a chair in the sky. I am fascinated by the technology, this little piece of magic.

and diligent, because they will end up doing counterproductive things. That is why I think hard work or diligence is overrated, because it is only worth something in combination with intelligence. What is the quality you most like in a person? Honesty, but also fearlessness about judgement. It is one thing to be honest, but it is another thing to be open. A lot of people are not as open as they would want, because they are afraid of being judged. Which is the most silly thing in the world, because who cares what other people think? You should make choices based on your own convictions, not on what other people might think. What or who is the greatest love of your life? This will become evident.

What is your current state of mind? Joy, I am very honored and humble that I have been offered this position. And I am excited!

Which talent would you most like to have? To play music. I appreciate music, but I cannot play it well. I used to play the trumpet and sing badly in a band in architecture school.

What do you consider the most overrated virtue? [thinks for a long time] Hard work. I was reading about four different kinds of work attitude: people who are clever, people who are stupid, people who are diligent, and people who are lazy. An army general talked about putting the people who are clever and lazy in charge, because they know how everything works, how things should be done, and

If you were to die and come back as a person or a thing, what would it be? I do not know. I have tried to live as well as I can, so that I will not have those regrets or have the need to be someone else. I did not want to be Neil Armstrong, I wanted to do those things myself. That is why I fought forest fires, I saw it, and wanted to do it, so I did.

“IF YOU ARE AT THE TOP, YOU ARE DESTINED TO GO DOWN ANYWAY. SO ACTUALLY, THIS IS THE TIME WE HAVE TO TAKE RISKS” which things are worth doing. Then the people who are clever and diligent should work for them, because they want to work hard, but need someone to tell them what to do. Then you keep the diligent people motivating the stupid and lazy people, otherwise they will not do their work. The really dangerous people however are those who are stupid

When and where were you happiest? Right now. I do not want to be twenty again. I am really happy to be my age and to be where I am. What do you consider your greatest achievement? Having a building from my office on the cover of Detail magazine.

Where would you most like to live? I am moving to Rotterdam, but I would like to live in Paris. I have been there many times, enough to know it would be nice to live there. That said, I think Rotterdam is a fascinating city. I will also learn Dutch, so I will be able to speak Dutch with people in the hallway. I have been speaking German now for twenty-five years, and together with English it helps a great deal with understanding the Dutch language. What is your most treasured possession? That is a really difficult one. I do not have particular possessions that I am proud of or that I take with me always. I guess the pen I have in my hand when I sketch. What is your favorite occupation? Drawing.

What is your most marked characteristic? As other people see it, my charisma. What do you most value in your friends? Their unbridled criticism. It is like honesty, but more. They will just tell me ‘Peter, you are full of shit’, or ‘stop boasting’, or ‘stop posting on Facebook’. I do not think that I am addicted to social media, but apparently sometimes those remarks are necessary. Who are your favorite writers? Larry Niven, Neal Stephenson, both science-fiction writers, and John Irving and J.D. Salinger. Although I do not read as much as I would want to, I have a stack of books to catch up on. Which historical figure do you most identify with? Isambard Kingdom Brunel, who was the engineer of the Clifton Suspension Bridge. Who are your heroes in real life? Professors who care for their students, or in general:

people in power who care. Politicians who have a spine, professors who are not worried about their own egos. There are some teachers who teach to pontificate about their own opinions and transfer that to the student. If the student then says what they say back, they think it is a success. That is very different from listening and trying to understand where a student has deficits, where they need care, consideration, and advice to follow their own path in architecture or anything they are studying. In architecture especially not every professor is able to leave their ego in the car. What is it that you are most interested in? I am interested in all sorts of things. I am a huge fan of aeronautics and aerospace. I wanted to be an astronaut when I was a child. I still want to be an astronaut. But when I was three years old I also wanted to be an architect. Making buildings is a beautiful thing. It has to do with this idea of leaving the world a better place than how you found it. I think it is one thing to leave people with buildings that are more efficient, but it is also something to leave people with beauty. What is it that you most dislike? Mediocrity. What is your greatest regret? I do not have it yet. But I will tell you that when I had the option to go to Switzerland, I also had the option to work in a large office in Toronto, to work as a junior partner in a small office in Halifax, and to do a PhD at Cornell University. I didn’t know what to do, so I put two layers of masking tape on the floor in my apartment. I said to myself: ‘Here I am in Switzerland, here I am in Toronto, here I am in Halifax, and here I am in Cornell’. I stood in each one of those squares and I thought about ten years later. How much would I regret not being there? I wanted to choose for the option where I would regret least. Then I knew I had to go to Switzerland. I have a really clean conscious. Perhaps I wish that I

Peter Russell, by Marcel Krijger >

would have had a bit more calm, the chance to finish things more properly. But then I need more time in a day. What is your motto? I said this a long time ago, and it stuck with me: ‘Nothing is so serious it cannot stand a little bit of humor’. A sense of humor is important. If we cannot laugh, if we cannot have fun, it is probably an endeavor not worth doing. Even the worst jobs can result in great days if you can understand the context and the absurdity of the situation. Now let us deviate from the Proust Questionnaire: what else would you like to share with the BK community? I want to make the dean’s office as much a place of creativity as all the other institutes within this faculty.

It will be a different kind of creativity, since it is not focused on a specific research area, but nonetheless I want my office to be a place of thinking across ideas. Let’s try to be bold and think about the most absurd things what we might do with the faculty. To do that we need input from everybody within the building. I do not want anyone to be afraid to come in with crazy ideas. When you get up to a certain level at the top of the world rankings, there is a certain mentality that says: ‘We have to protect this! We have to be conservative now, we cannot take any risks’. But if you are at the top, you are destined to go down anyway. So actually, this is the time we have to take risks. We might slide down to place 5 or 10, but then we will still be in the top, but also ready for the future. You can find our new dean in his office BG.Oost.110.

SHAPING OUR FUTURE On the 1st of May, I will hand over the position of dean to Peter Russell after an exciting period of nine months. During this period as acting dean, I have worked with great pleasure on the daily management of our faculty. But it has also been a period in which, after eight years as professor and chairman of the department, I have gained even more insight into our faculty and its context. Therefore, I would like to take the opportunity this final column presents me with, to reflect on the ambitions of this faculty in a rapidly changing environment. ‘Bouwkunde’ has the ambition to compete in the top ranks of international education and research along with fulfilling a societal role. Recent university rankings place our research among the best in the world. Also within education our faculty enjoys a strong reputation globally. A fact visible from the ever-growing number of students from abroad. These are not only Master students, but also post-MSc and PhD-students. 10

The strategic choices made over the past 15 years, to guide research and education priorities, have contributed to the current success of our faculty. Investments in facilities, such as our amazing building, have had a positive effect on the development of this faculty. But above all, it has been the result of joint efforts of our members of staff and students and their continuous strive for the best results possible. It requires persistent drive to excel in order to remain at the top of your game. Another important condition for success is the ability to adapt to new developments. At the moment, a lot is changing both within and outside the university. These changes are related to the needs of students and society as a whole. Today’s students make more informed choices. They carefully decide the manner in which they live their lives and the way they study. In addition to that we see the market for graduates changing and a great variety of career paths developing within the global environment. The roles of architects, urban planners and project managers are shifting. The university needs to anticipate these often still invisible needs and link them to changes within the educational programme we offer. That is why I feel we should increase the freedom of choice for students. Students want to be able to make a clear choice after finishing their bachelor degree. Their bachelor years have turned them into conscious young professionals. The faculty needs to be more aware of the importance of this specific moment when students are about to embark on their masters. Another thing to consider is to be able to offer a master’s programme to students from other universities without requiring them to first participate in a preparatory year. The most obvious way

of doing this is to start developing other master’s programmes alongside the existing one with its various master tracks. I feel that the career options the current master’s programme provides, will prove to be too limited. There will be a shift in demand towards multi-disciplinary education. This way, students will be better equipped at tackling the multitude of roles which they will have to assume in future careers. Furthermore, investments should be made in new forms of education, such as online and blended learning, in order to fulfill the learning needs and habits of the next generation of students. In the past years, there has been a clear shift in terms of research funding. The faculty anticipated this change, resulting in an increase in the number of proposals that have received funding from NWO and Brussels (FP7 and Horizon 2020). The requirements are academic quality (track record) and delivering substantial societal value. Governments, both national and international, have policies in place that aim to control the scientific themes. One example of this ambition is the recently published wetenschapsvisie (vision for science). The ability to do academic research on societally relevant themes will be a factor in our future success. In these past nine months, but now through a different vantage point, I have again realized what an amazing faculty ‘Bouwkunde’ is. I have experienced the strong sense of commitment to our faculty through the many insightful conversations with students and staff members. That may be the single most important reason why I believe in the strong future of the faculty. I trust that we will manage to act upon our changing environment and moreover to help shape it. Finally, I would like to thank all the students and staff members for their collaboration and support. I have fulfilled the role of acting dean with great pleasure. With great confidence, I hand over the position of dean to Peter Russell. No doubt, Peter will bring our faculty to the next level. I wish him success.

Hans Wamelink / Dean

The editorial board thanks Hans Wamelink for his valuable contributions to Bnieuws.

Discussie

ENGELSTALIGE BACHELOR; JA OF NEE? Tekst Jane Stortelder

Dit onderwerp speelt niet alleen hier in Delft, maar op alle Nederlandse universiteiten: gaan we in de toekomst het bacheloronderwijs aanbieden in het Engels? De meningen op onze faculteit zijn verdeeld. Komt de Engelste taal de kwaliteit en de inhoud ten goede? Wat zijn eigenlijk de voor- en nadelen? Bnieuws heeft Roberto Cavallo, Directeur Onderwijs, en Bob Witjes, voorzitter van de Facultaire Studentenraad (FSR), zes stellingen voorgelegd om te inventariseren wat zij vinden. Engelstalige bachelor; ja of nee?

Roberto Cavallo zegt já “Ik denk dat een Engelstalige bachelor veel voordelen kan bieden. Er moet wel goed worden nagedacht over hoe dit tot uitvoering kan worden gebracht. Ik ben voor een geleidelijke invoering. Ook lijkt een tweetalige bachelor mij een goed idee. In ieder geval is het een plan voor de lange termijn, want er is veel voorbereiding nodig.” 12

De FSR zegt néé “De inhoudelijke kwaliteit van de bachelor moet altijd op nummer één staan. Wij zetten daarom grote vraagtekens bij dit voorstel. Denk alleen al aan de beheersing van de Engelse taal van zowel studenten als docenten. We zijn bang voor informatieverlies en kwaliteitsverlies. Bovendien hebben we de internationale studenten niet nodig als je kijkt naar het Nederlandse werkveld. Wij pleiten voor een Nederlandse basis en zien het eerder als een uitdaging de masteropleiding qua internationalisering naar een nog hoger niveau te tillen.” Stelling 1: Nederlandse studenten hebben baat bij een internationale bachelor. RC: Hier zijn de meningen over verdeeld. Persoonlijk denk ik dat een student baat heeft bij een internationale oriëntering binnen ons werkveld, maar de voordelen moeten altijd worden afgewogen tegenover de nadelen. De bachelor duurt slechts drie jaar. Door de vernieuwing hebben we gezien hoe vol het programma eigenlijk is. Belangrijke aspecten, zoals de diepgewortelde Nederlandse traditie,

mogen niet verloren gaan in het onderwijsprogramma. De verengelsing moet niet ten koste gaan van de sterke, uitgebalanceerde bachelor die we nu hebben. Wel maakt het in een vroeger stadium uitwisselingen met andere universiteiten mogelijk, waar veel vraag naar is. Ook kan de faculteit met een Engelstalige bachelor eerder topstudenten aantrekken. BW: Waarom moet dat al meteen in de bachelor? Mede omdat onze opleiding

veel Nederlandse elementen bevat, is het goed om dit ook vooral in het Nederlands te doen. De bachelor is geen cursus Engels en de focus moet liggen op kwalitatief goed onderwijs. Het doel om studenten de mogelijkheid te geven zich te positioneren in een internationaal speelveld, is ondergeschikt. Studenten uit het buitenland die graag onze bachelor willen volgen, zijn naar alle waarschijnlijkheid aangetrokken tot de Nederlandse context die centraal staat in de huidige bachelor. Zij zullen daarom ook de taal willen leren. Moeten we voor deze kleine groep studenten de hele opleiding herzien? Stelling 2: Internationalisering is het belangrijkste doel van onze faculteit, een Engelse bachelor draagt hier aan bij. BW: Het is belangrijk om internationalisering te scheiden van een Engelse bachelor. Het zijn twee verschillende dingen die goed samen zouden kunnen gaan, maar ook prima los van elkaar mogelijk zijn. RC: Dat klopt. Bovendien is internationalisering een belangrijk onderdeel van het beleid van de faculteit, maar niet een doel op zich. Ons internationaliseringsbeleid hangt niet af van een Engelse bachelor. Bekend staan als een goede, internationale opleiding heeft als voordeel dat we makkelijker samenwerkingen aan kunnen gaan met toonaangevende universiteiten. Als we als faculteit een Engelse bachelor aanbieden, kunnen we zoals gezegd in een vroeg stadium topstudenten aantrekken. Dat kan ook zorgen voor een betere integratie tussen buitenlandse en Nederlandse studenten. Op dit moment is er weinig uitwisseling, deels doordat Nederlandse studenten elkaar al uit de bachelor kennen. Dat is een van onze zorgen: internationale studenten komen hiernaartoe, maar wat doen wij voor hen? Een Engelse bachelor zou een mooie springplank kunnen zijn voor de internationale master. BW: De plek op de internationale ranglijst is voor mij geen hoofddoel. Bouwkunde in Delft is een unieke opleiding, anders dan bijvoorbeeld de bachelor in Eindhoven [red. vanaf 2015 wordt de

bachelor Bouwkunde in Eindhoven in het Engels aangeboden]. De FSR denkt niet dat de faculteit achterblijft als onze bachelor Nederlands is. Studenten kiezen in de eerste plaats voor de inhoud. We moeten niet overschakelen naar het Engels omdat andere faculteiten dat ook doen. De integratie van internationale studenten is inderdaad een probleem. Focus op dit probleem en probeer dat op te lossen. Het is geen goed idee om voor één probleem de hele bachelor in het Engels te doen, alsof dit probleem het grootste probleem op onze faculteit is. Bouwkunde is immers ook geen cursus ‘hoe integreer ik met internationale studenten?’. Ik vind het fijn dat je zegt dat internationalisering niet het doel is, maar ik denk wel dat de faculteit geld ziet door bijvoorbeeld het hogere collegegeld van internationale studenten. Is dit misschien het achterliggende doel? RC: Zij zijn een onderdeel van de studentenpopulatie. De faculteit wil graag een bepaalde ratio bereiken. Geld speelt altijd een rol, maar bedenk wel dat zo’n verandering ook veel tijd, geld en energie zal kosten. Geld is dus zeker niet het voornaamste argument. Stelling 3: De Nederlandse vaktaal gaat verloren bij onderwijs in het Engels. Engels is niet de aangewezen taal voor een op Nederland georiënteerde studie. BW: Verloren klinkt heel definitief, maar het is op z’n minst schadelijk. De student zal de Nederlandse vaktermen niet meer gebruiken in het onderwijs. Als academisch architectuur instituut vind ik dat wij de verantwoordelijkheid hebben om de Nederlandse vaktaal en de Nederlandse bouwcultuur in stand te houden. In de toekomst zullen meer mensen over de grens werken, maar op dit moment komen veel studenten in het Nederlandse werkveld terecht. De relatie met de praktijk is nu al niet altijd goed. Op het moment dat een student alles in het Engels leert, wordt die overgang niet beter. Als je op de bouwplaats communiceert met aannemers en bouwvakkers, dien je de Nederlandse vaktermen te kennen. RC: Daar ben ik het mee eens, een student moet ook

de Nederlandse vaktermen leren. BW: Hoe gebeurt dit in het geval van een Engelse bachelor? Krijgt iedere student een boekje met de Nederlandse vertaling? Dan creëer je een probleem om dat vervolgens weer oplossen. RC: Ik denk niet dat er een probleem wordt gecreëerd. Het is een kwestie van wennen. Toen ik de Nederlandse vaktermen leerde, maakte ik gebruik van het beroemde oranje boek ‘Bouwkundige Termen’ van E.J. Haslinghuis. Daar stond heel veel in. In de bouwwereld zie ik ook verschuivingen. Natuurlijk is onze opleiding voor een groot deel praktijkgericht, en daarvoor is de Nederlandse taal belangrijk, maar we projecteren ons ook op internationaal gebied. Onze kwaliteit is dat we studenten de Nederlandse werkwijze aanleren. Taal speelt hierbij een rol en is een middel, maar de achtergrond, de vaardigheden en de houding zijn het belangrijkste. BW: Toch ben ik ervan overtuigd dat bepaalde vaardigheden makkelijker aan te leren zijn in de moedertaal. Stelling 4: Eerstejaars studenten hebben moeite met het zich eigen maken van de architectentaal (tekenen, maquettes maken etc.). Dit en een extra taal, bovenop de moedertaal, is te veel. BW: Dat denk ik absoluut. Studenten worstelen nu al met bijvoorbeeld het schrijven van essays. Als dat ook nog eens in het Engels moet, gaat de kwaliteit er niet op vooruit. Bovendien is het al spannend genoeg om je eerste presentatie te geven of om een tentamen te maken. Daarom blijf ik bij het standpunt dat een student de eerste twee jaar de basis in het Nederlands moet leren. Daarna worden de vaardigheden tot op een bepaald niveau beheerst en kan er worden overgestapt naar het Engels. Niet vanaf dag één. Bovendien heeft de inhoud van onze opleiding een bepaalde nuance en interpretatie nodig, wat om perfecte beheersing van de taal vraagt. RC: Daarom denk ik dat een tweetalige bachelor ideaal zou zijn. Er zit een grote overgang van de middelbare school naar de universiteit. In het

curriculum moet er genoeg ruimte zijn om gewend te raken aan het universitaire systeem. Ik ben niet voor een abrupte overgang, maar ik ben er wel voor een keuze aan te bieden. Stelling 5: De kwaliteit van het onderwijs gaat erop vooruit als de bachelor in het Engels aangeboden wordt. BW: Ik vind dat het hier te weinig over gaat. Het College van Bestuur (CvB) wil graag Engelstalige bachelors, maar ik vind dat de faculteit zich veel harder zou moeten maken voor het behoud van kwaliteit. Vanuit dat perspectief kan vervolgens worden gekeken of internationalisering in de vorm van een Engelstalige bachelor überhaupt een optie is. RC: Natuurlijk is kwaliteit een belangrijk aspect. De bachelor is pas geleden vernieuwd. We krijgen veel positieve reacties, maar we moeten her en der nog een verbeterslag maken. Ik denk dat het veel toegevoegde waarde heeft als we de huidige kwaliteit kunnen behouden en de overstap naar het Engels kunnen maken. BW: Ik betwijfel of de kwaliteit behouden kan worden en het uitgangspunt moet volgens mij altijd zijn om de kwaliteit te verbeteren. Wat is de toegevoegde waarde voor de kwaliteit in uw ogen? RC: De internationale context. We hebben gemerkt dat bij aanvang van de master dit bij sommige studenten nog niet goed genoeg is. Kwaliteit is een basiscomponent waar iedereen voor moet waken. Dit is niet onderhandelbaar. Kwaliteit moeten we vasthouden. BW: Internationale componenten en Engelstalige aspecten? Prima. Volledig Engelstalige bachelor? De FSR zegt niet doen! Benieuwd naar stelling 6, de rol van het CvB en de rest van het gesprek? Lees het hele artikel op Facebook. Laat jouw stem horen op 08.06.2015 tijdens het debat over verengelsing in samenwerking met Stylos! Meer info volgt.

Best Graduate

ZERO WASTED SPACE Words Daphne Bakker

Images Stavros Gargaretas

What would it be like to live in an optimal room, in which no space is wasted and its inhabitants are free to go about their daily lives, without sacrificing comfort? Stavros Gargaretas made the first pioneering steps towards answering this question with his graduation project for The Why Factory, entitled “The Evolving Room: Inhabiting Zero Wasted Space.” The hypothetical project was at times difficult to grasp, but under the guidance of professor Winy Maas, head of The Why Factory, Ulf Hackauf, Adrian Ravon, Huib Plomp. Gargaretas was awarded with our faculty’s Best Graduation Project and is now set to compete with other graduates for the national Archiprix.

The project was first entitled “The Evolving Room” and Gargaretas initial aim was to explore the possibilities of space which learns from and the adapts to its inhabitants. His first step was to document an individual’s movement through space with Microsoft Kinect Motion Tracking technology. However he quickly realized that it was also possible to track the exact amount of space being occupied. From there the idea of generating a model for zero wasted space evolved. “The evolving room was the broader question, while zero wasted space is very specific: can we track and understand the space we are using on a daily basis?” explains Gargaretas. Quickly, these two questions were merged and from there his research developed: how the used space can be made into real, physical space that perfectly matches our ergonomic needs. Then Gargaretas was faced with another dillema. “Imagine living in zero wasted space,” he asks. “It would be claustrophobic. However, we made no attempt to answer the question of what is comfortable with comfort factors, since we quickly realized through live test that our definition of comfort is very personal.” Such a space would then need to be adaptable, customizable, in order to add comfort. “Customization is key to this project. The interaction between you and the space is extremely personal: it’s one to one.” That is where the second tool comes in, the interface. “Once we developed this generic zero wasted space, you have to interact with it in order to add the comfort that you feel is necessary.” Through physical movement you can mold the digital space via the interface.

< The daily activities of a 4-person house are simulated and mapped. 20 Minute timeframes are cut out from the worm of space usage models and 3D printed.

3D model capturing 20 minutes of inhabited space

“Of course it never really becomes physical,” continues Gargaretas. “It always remains this kind of atmosphere. I make no attempt to specify the architectural skin. For instance, I do not prescribe a material developed through nano-technology. Instead the study presents a brief for a new kind of material or a new kind of way material should behave.” Though his research was sound and structured, his mentors were somewhat doubtful up until his final presentation. By then he had realized that in order for people to fully grasp the project, it needed to become physical. “It was especially Huib who

pushed me to visualize the different possibilities of such a hypothetical material and structure.” Through these models, which capture different moments expressing different spatial needs, you can understand how one can inhabit such a space and its many possibilities. “Seeing the 3D printed models was the first moment people started to understand what the information I was providing meant in terms of space.” Gargaretas took a moment - spanning twenty minutes - from each study of movement and space and 3D printed it. “Through these models, you can understand the complete story of my research. At the Archiprix exhibition, I placed the models in a

sequence. I began with a model of a typical 120 m2 apartment. I then decomposed this using the mapping tool into a model of zero wasted space. This space then evolves slowly through each exploration of the project into what I like to call inhabited zero wasted space.” Gargaretas draws the distinction between comfortable and inhabited space, since the latter implies greater flexibility in use. Gargaretas was surprised by his Archiprix nomination, since his project was so different from not just the other nominations from Delft, but on a

national scale as well. Perhaps it was his willingness to try something different that made him stand out. “I was very lucky to be in The Why Factory, because the studio really encourages a mentality of exploration, and has the tools and the know-how to support it.” archiprix.nl thewhyfactory.com

Exchange in Beijing

LEARNING FROM CHINA Words Daphne Bakker

Image STYLOS

It’s no secret that students from China are a growing part of not just the BK community, but of TU Delft as a whole. They set out into the world to acquire knowledge that can help aide China’s rapidly growing urban areas. What is less clear are the many connections between the Faculty of Architecture and the Built Environment and our Chinese counterparts. The new exchange programme agreements with South China University of Technology (SCUT) in Guangzhou and Tsinghua University in Beijing are just the latest developments in the growing ties between us and our Chinese peers.

Impressed Anne van Stijn knew that she wanted to study in China ever since she first visited the immense nation in 2013. As member of the board who organised the Stylos trip to China, she visited Hong Kong, Shanghai and Beijing. While in China’s capital, Anne first set foot in Tsinghua University, which is considered to be the best architecture school in China. Impressed by their credentials, but also by the immense challenges facing China, she became the first exchange student from our faculty to study in China.

“THE STUDENTS WERE SO AMBITIOUS AND DRIVEN. IT WAS A THRILL TO WORK ALONGSIDE SUCH MOTIVATED PEOPLE.” The exchange Anne was enrolled in Tsinghua from August 2014 till the end of last January. Along with other international students from all over the world, she took courses taught in English on Chinese architectural history and theory, but also eye-opening courses on Chinese culture, politics and philosophy juxtaposed with its Western counterpart. Though there was the option of also taking an English language design studio, Anne daringly decided to participate in the studio meant for the Chinese students, taught completely in Mandarin. A serendipitous opportunity, since she was only allowed to join because of the studio itself was an exchange studio. As the only foreigner in the studio she got a first-hand experience of what it is like to study in China. The studio - a joint project with Yale University - was an urban design studio within the architecture track and focused on the transformation of the old harbor area of Tianjin. The students developed a strategy and design which would act as a catalyst to further develop Tianjin as a whole.

The Stylos Grote Reis, 2013

Anne - second from right - during the Stylos Grote Reis, 2013

‘Holy shit! That was intense!’ Though she didn’t suffer from culture shock, armed with Chinese lessons and her previous experiences as a traveller, the design culture she encountered was very different from the one in Delft. “The studio consisted only of 15 students and you work closely with the professor, not a tutor. Whereas in Delft, you’re often part of a studio with 30 or more students and have less time with the professor,” explains Anne. “Students in Tsinghua mainly use Sketchup to work out their concepts, while in Delft we utilize models and drawings to develop the design. At Tsinghua the model is often only produced in order to present the design. There is also less emphasis on the structure. In practice Chinese architects have a limited amount of time to focus on details and structure, which also limits their control over the final design. Delft can definitely show Chinese architects how to design from the building technology perspective.” But the biggest impression that her time in Tsinghua left on her was the incredible work ethic of the Chinese students. “Holy shit! That was intense! I think I didn’t see daylight for three weeks. We really wanted to make something amazing, since final presentations would be in Yale. The students were so ambitious and driven. It was a thrill to work alongside such motivated people.” Ties to China Though the exchange agreements are new, the ties to China and Delft can be traced back five years ago. That is when the Faculty of TPM was working on a link on eco-cities with SCUT and the Guangdong Province in Shenzhen, an area just north of Hong Kong, which has mushroomed into a megacity in a span of only 15 years. This first collaboration also involved the Dutch government. However, this meant that developments moved slowly and inspired this TPM, the Faculty of Civil Engineering and the Faculty of Architecture and the Built Environment to set up a joint research center between TU Delft and SCUT, Urban Systems and Environment. Through this research center, the universities would look at overlapping concerns between Europe and China:

construction materials, green building technology, design of large buildings and spatial planning. “We are very interested in China as a subjective study, as a place, because of the intense urban development going on there. China is a terrific place to set up living labs.” explains Vincent Nadin, full-time Professor of Spatial Planning and Strategy, Department of Urbanism and chair of the board of Internationalization. “While on the other hand, China looks at the Netherlands as a very experienced and strong player in town planning. We have a lot to offer each other.” Go East! Three years and six conferences later, the collaboration with SCUT has also resulted in more than joint projects. Initially invited by the New Town Institute around three years ago, the Department of Spatial Planning has run a studio set in Shenzhen. The studio, coordinated by assistant professor Lei Qu, has looked at various aspects in the development of Shenzhen. It has proven to be a great way of introducing Western students to China. Nadin: “We want our Dutch and other international students to take this opportunity. When you think of the future, it can be found in China. Big consultancy firms are based in China and they desire employees from diverse backgrounds.” Not just when it comes to their education, but their cultural background as well. Anne agrees with Nadin and echoes his advice. “China is an amazing country and its complex reality offers many opportunities. All the challenges China is facing, housing, the rapidly aging buildings and pollution for instance, can drive us to innovate. I would definitely work on projects in China if I was given the opportunity.” But there’s one thing Anne learned that was not just valuable for her future career, but all aspects of her life. “When you’re lost in an immense metropolis, carrying around a mattress and you hardly speak the language, you learn to accept that you can’t control everything. You learn to go with the flow.”

EEN OPLOSSING VOOR ALLES Kunstenaar Jeroen Rijnders studeerde af op zijn beste recept voor appeltaart. Zijn eindwerk moest eigenlijk visionaire en wereldverbeterende kunst worden, maar dat mislukte. Jeroen besefte namelijk dat hij het ook allemaal niet wist. Wel had hij geleerd “de twijfel als positieve hoedanigheid te omarmen, zodat ik wel, maar enkel tijdelijke conclusies trek en dus steeds doorzoekende blijf”. Geïnspireerd door Jeroens inzicht, bakte de redactie van Het Grijze Ei een paar eieren: Ingrediënten: 4 vrije uitloop eieren (schijnen ze bij Sodexo te hebben) / olie / z & p Instructie: (1) Pan te heet laten worden; (2) Daar een beetje van in paniek raken; (3) Snel te weinig olie in de pan doen; (4) Eieren in de pan breken, inclusief verbrokkelde schaal; (5) Merk op dat door gebrek aan olie het ei aankoekt en besluit daarom over te gaan op roereieren; (6) Let vervolgens niet op en laat ook je roerei aankoeken; (7) Eet met veel plezier het resultaat op. Schijnbaar een mislukking, echter het resultaat was een volle maag én een satirische Bnieuws, die een stortvloed aan positieve reacties kreeg (bedankt!). Bouwkunde wilde zelfs meer: ‘En nu doorgaan!’ ‘And harder next time…’ ‘Mag ik lid worden? Ik wil desnoods koffie zetten’. En zelfs een oplossing horen over het hoe-nu-verder, ‘want wij hoogleraren weten het allemaal ook niet’. Nou. Wij ook niet. Maar dat betekent niet dat we geen tijdelijke conclusies mogen trekken. Geef Bouwkunde een plek waar de eieren geklutst kunnen worden, met alle resultaten van dien. Die oranje rots schijnt leeg te staan tegenwoordig (Why?). Stop daar geen nieuwe starchitect in. Geef daar ruimte voor nieuwe ideeën van heel BK City, zonder marketing, waar alles mag mislukken. Dat geeft de mooiste resultaten, in een oranje kloppend hart. Mocht jij nu al denken dat jij het allemaal wel weet of mocht je een beter recept hebben voor gebakken eieren: e-mail naar hetgrijzeei@gmail.com en schrijf namens Het Grijze Ei een column in Bnieuws. Dat mag fictief: soms is de realiteit beter te bevatten door een laagje fictie.

Het Grijze Ei / Satirisch studentencollectief

Student exhibition

STEP INTO THE LANDSCAPE Words & Images Lotte Dijkstra

For the first time the BK Expo is filled with a true student production. Dirk Sijmons festively opened the exhibition on the 16th of April. Visitors then had to wait another week before the exhibition was truly accessible, since the carpet in the room had to be replaced. Fortunately, the plants and products have been re-installed, offering everyone from the BK community the chance to understand what landscape students do during their master at the TU Delft.

The archive shows not only maps and sketches from excursions, but also magazines, books, and other inspirational materials.

The central table shows how landscape architects manipulate materials in order to create different layers for a design.

The curators of the exibition. Missing on the picture: Denise Piccinini (tutor), Barbara, Ă&#x2030;lan, Jelske, and Yue.

Four sections constitute the exhibition, which were built by students from the mastertrack Landscape Architecture. The process behind the creation of the exhibition was long and, sometimes, difficult. But in the end the 17 students managed to create an exhibition that takes the visitor away from classic prejudices about the profession. Landscape architecture is not just about decorating an open space, it is about creating the spaces themselves. This is also true for the exhibition space. The downstairs area shows the transition from inspiration to final design. Upstairs the students created a space where visitors can indulge themselves in the world of landscape. The archive section shows the different sources from which landscape architects draw their inspiration. An impressive collection, placed in wooden cabinets of curiosity. The toolbox section shows more than just the materials used in landscape architecture. Here the materials are related to the natural processes to which they belong. The second table displays different models and interpretations of these processes, creating a clear image of the processes behind the designs. The design section shows a selection of projects from various landscape students. The projects are categorized by five types of landscape: gardens, parks, wilderness, cultivated nature, and flowscapes. The stairs are a green transition zone, where the plants from the opening act are on display. Every student chose a plant and explained to the audience the name, some of the characteristics of the plant, and their personal association. What became very clear is how plants hold a different meaning for everyone, thus creating a metaphor for landscape, landscape architecture, and design as a general practice. The upstairs exhibition is about the atmosphere and experience of landscape. A projection shows how the same landscape can change over time, during seasons, after interventions, and under different weather conditions. The wooden panels show a sequence of movement through landscape, accompanied by an explanatory section. With places to sit and read, this really is the place to contemplate all that you have seen. Curators of the exhibition are Inge Bobbink & Denise Piccinini (tutors), Yue Chen, Jean-Pierre Droge, Daniela Haug, Antonia Koukouvelou, Tatiana Lyubimova, Estefany Mena Lalama, Amina Mnif, Margot Overvoorde, Barbara Prezelj, Ă&#x2030;lan Redekop - van der Meulen, Shan Shao, Guy Speelman, Jelske Streefkerk, Sarem Sunderland, Xiaolu Sun, Eirini Trachana, and Boya Zhang.

The Manual among the ivy, by Stacey Shintani@Flickr

Artifact

THE CHICAGO MANUAL OF STYLE Words Salomon Frausto

Each edition of Bnieuws will pay homage to the Artifact that rare object which inspires the BK City dweller to create. The inaugural edition invites Salomon Frausto from The Berlage, to share with us his Artifact.

My dog-eared copy of The Chicago Manual of Style, a reference book on editorial style and writing practices, is an object that continues to inspire, reminding me of the importance of setting the highest academic standards. It’s often shortened to CMS, CMOS, or simply Chicago, and is indispensible for those who work with words. I was introduced to the CMS while in architecture school. Since then I’ve learned to appreciate parenthetical pauses and compound adjectives, the enclosure provided by em-dashes and the binding agency of en-dashes. After years spent drawing, it helped me to become a better writer and, thereby, a more precise thinker. The CMS guides academic writing, as line weight and hatch conventions do for architectural drawing. First published in 1906 by the renowned University of Chicago Press, the CMS began as a way to ease and standardize the production of manuscripts. Expanded and updated fifteen times in the past century to reflect changes in nomenclature and technology, the CMS systematizes the writing process. Much like Neufert’s Architects’ Data or Ching’s Architectural Graphics, it outlines a standard for academic output. The CMS advocates for the clear writing and design of documents, from composition to orthography. It sets guidelines, not rules, with its sole intention being to improve communication. In this age of instant gratification, one paradoxically book-ended by amateurism and professionalism, there’s something comforting about the propriety of the CMS and the etiquette it represents. My students can attest that I’m a stickler for properly written citations and stylistically consistent captions but only because this practice allows them to achieve their own academic aspirations. After all, form is content and practice makes perfect. Salomon nominates Peter Koorstra to share his Artifact in Bnieuws 08

LINES Magazine

HET BELANG VAN TEKENEN Tekst Jip Pijs

Beeld Ksenia Polyanina

De Van Eesterenstoel bracht onlangs de eerste editie van het magazine LINES uit, getiteld ‘The Importance of Drawing’. In het magazine staan transcripten van inspirerende gesprekken over tekenen tussen professor Frits Palmboom, collega’s Paul Broekhuisen en Els Bet en studente Ksenia Polyanina. De Van Eesterenstoel doet voor een periode van drie jaar onderzoek naar het IJsselmeergebied. Waarom zou een leerstoel regionale stedenbouw publiceren over (hand-) tekenen? Professor Palmboom, hoofd van de leerstoel, aan het woord…

Van Eesterenstoel De Van Eesterenstoel is een leerstoel bij de afdeling Stedenbouw. Cornelis van Eesteren was de eerste hoogleraar bij de afdeling en als het ware de stichter. Hij is hier in 1948 als hoogleraar begonnen en heeft hier een jaar of twintig gewerkt. Op latere leeftijd heeft hij de Van Eesteren- Fluck & Van Lohuizen Stichting opgericht, met geld van de verkoop van een Mondriaan. De stichting bevordert de stedenbouw in Nederland en subsidieert deze leerstoel, samen met het Deltaprogramma en de TU Delft. De leerstoel verricht onderzoek naar het IJsselmeergebied. Van Eesteren, bekend van de uitbreidingsplannen voor Amsterdam West, heeft zich ook bezig gehouden met het IJsselmeer. In dat gebied is nu van alles aan de hand om Nederland klimaatbestendig te maken. Zelf heb ik aan een hoekje van het IJsselmeergebied getekend bij het ontwerpen van IJburg. Op mijn bureau Palmbout merken we dat stedenbouw vervlochten raakt met de problematiek van het water en hoe we ons landschap inrichten. Ik ben zelf altijd geïnteresseerd geweest in hoe je op regionale schaal toch nog ontwerpend bezig kunt zijn. Het is mijn overtuiging dat tekenen en kaarten daar belangrijk bij zijn. Het is een neventhema in mijn leerstoel, hoe wij ook in de stedenbouw kunnen blijven tekenen.

LINES Magazine Onze leerstoel is slechts ingesteld voor de korte periode van drie jaar, maar er wordt veel van ons verwacht op het gebied van onderzoek en onderwijs. Wat ik leuk vind aan het werken hier, is dat je allerlei activiteiten kunt ontplooien. Sommige hebben precies een plaats binnen het onderwijsprogramma, maar bij bijvoorbeeld het afstuderen doen we ook weleens dingen die er zijdelings mee te maken hebben. Ik heb in de master Urbanism bijvoorbeeld een paar masterclasses gegeven over hoe je door de schalen heen kunt tekenen. Dan beginnen we met het tekenen van een oeverprofiel. We meten en tekenen nauwkeurig ter plekke. Vervolgens daag ik de studenten uit hier een vogelvlucht van te tekenen. Dan teken je vanuit een kleine schaal een compleet landschap. Dat heb ik nu twee keer gedaan en dan denk ik: ja, daar moet ik iets mee! Een boek publiceren of artikel schrijven is omslachtig. Ik wil graag de dingen die we al werkende doen, halfproducten, zichtbaar maken en letterlijk in handen geven. We noemen het nu een magazine, maar het is bewust geïmproviseerd en niet al te gepolijst. Het tijdschrift is bedoeld voor iedereen; voor medewerkers, studenten of mensen die geïnteresseerd zijn in tekenen of in deltagebieden.

Frits Palmboom en Ksenia Polyanina bij de uitreiking van LINES, foto door Paul Broekhuisen

Deze eerste reeks is ontstaan in een college waarin ik vertelde over het belang van tekenen in de stedenbouw. In dat college was er een studente, Ksenia Polyanina, die daar heel enthousiast op reageerde. Eindelijk, dacht ze, iemand die weer iets over tekenen vertelt! Tijdens haar opleiding in Rusland werd er de eerste twee - drie jaar van de studie enkel met de hand getekend. Zij wilde graag over het tekenen praten, over waarom het belangrijk is en welke rol het hier speelt aan de TU Delft.

overeenkomsten hadden. We zijn uiteraard alle vier mensen die graag tekenen. Als je veel tekent, ben je vaak niet gewend er over te praten en een communicatieve houding aan te nemen waar dat juist belangrijk is, zeker in het onderwijs. Je leert veel door je gedachten onder woorden te brengen. De gesprekken waren voor ons alle vier enorm stimulerend. Iedereen verwoordde allerlei aspecten van het tekenen op verschillende manieren, bij elkaar gebundeld geeft dat een enorme rijkdom.

Ksenia’s enthousiasme was het begin van een reeks gesprekken met haar, Paul Broekhuisen, werkzaam bij de leerstoel, en Els Bet, die ik al langer ken en ook een hartstochtelijk tekenaar is. Op een gegeven moment is Ksenia de gesprekken gaan opnemen en dat is dit boekje, LINES, geworden. Het is een uitgewerkt gesprek over het belang van tekenen. We hebben besloten ook te laten zien hoe we zelf tekenen. We hebben van ons alle vier, één favoriete tekening en vier kleinere tekeningen bijgevoegd met een korte toelichting. Dat hebben we in een envelop gestopt en gepubliceerd... direct en ongecompliceerd. Tijdens de gesprekken merkten we dat we veel

Tot mijn verrassing ben ik er achter gekomen dat er veel geschreven en getheoretiseerd is over tekenen. Achter in het magazine hebben we een lijst opgenomen met literatuur over dit onderwerp. Ik heb wel de ambitie het tekenen binnen de wetenschappelijke context van het ontwerpen hier op deze faculteit een betere plaats te geven. Het volgende magazine is ook een bijproduct van een vrij spontane actie. We hebben samen met Het Nieuwe Instituut in de archieven een aantal oude tekeningen van Van Eesteren opgezocht. Door de jaren heen had hij veel aan het IJsselmeergebied en

LINES Magazine

de Houtribdijk getekend. We wilden voor ons onderzoek achterhalen waarom de dijk op deze manier loopt. Het bleek dat Van Eesteren daar twintig jaar lang tekeningen van gemaakt had. We hebben vervolgens niet alleen naar zijn tekeningen gekeken, maar ze ook nagetekend en een soort reconstructie-stripverhaal opgebouwd.

vaak met reconstructies van de ontwikkelingsgeschiedenis. Als ik nu historische kaarten zie, dan begint het al te tollen in mijn hoofd, dankzij mijn ervaring in het tekenen en overtekenen. Het geeft me de eerste ideeĂŤn. Welke lijnen houdt je in stand en welke zijn flexibel? Dat is een belangrijk aspect van de stedenbouw.

De betekenis van tekenen Voor mij is tekenen niet alleen ontwerpgereedschap, maar ook bruikbaar om onderzoek mee te verrichten. Het is ongelofelijk interessant te ontdekken wat in het verleden heeft plaatsgevonden en hoe je weer nieuwe kennis verkrijgt als je natekent en zo reconstrueert. Van overtrekken kun je ontzettend veel leren. Het wordt vaak een beetje dom gevonden, maar je ontdekt op die manier van alles. Voor mijn afstuderen heb ik oude kaarten van Rotterdam nagetekend en met elkaar vergeleken om zo de ontwikkelingsgeschiedenis van Rotterdam te ontdekken. Tien jaar later heb ik daar uiteindelijk een boek over gepubliceerd, gebaseerd op het letterlijk over- en natrekken van historische kaarten. Ook bij Palmbout beginnen we een ontwerpproces

Met een paar lijnen een gedachte visualiseren en daar vervolgens met elkaar over praten is zo belangrijk, ook in het werkveld. In Zaanstad ben ik supervisor bij een project langs de oevers van de Zaan. Ik had daar onlangs een overleg met een wethouder. Tijdens het gesprek merkte ik dat ik bepaalde aspecten alleen kon uitleggen door de schetsrol te pakken en even te tekenen. Zo is tekenen een communicatief middel in het verlengde van het gesprek dat je voert. Dat merk ik ook tijdens het begeleiden van studenten. Zij maken een plan en hebben alles op hun scherm staan. Als ze hun plan aan mij toelichten, schets ik vaak mee met wat ze zeggen. Ik kan zo testen of ze zeggen wat ze bedoelen. Ik leg er

Creative Amsterdam Project, fragment visualisatie door Ksenia Polyanina

geen velletje overheen en zeg je kunt het zo doen, maar ik leg het ernaast en vraag: bedoel je dit? Dit leidt vaak tot een gesprek waarbij het potlood op en neer gaat. Tekenen en praten liggen dicht bij elkaar. Tips van de meester Tekenen, en tekenen met de hand als je daar goed in bent, heeft vaak de betekenis van iets goed en realistisch visualiseren. Tekenen was een effectieve manier om iets af te beelden. ‘Het computeren’ is daar vaak beter in geworden dan wijzelf. Als je het tekenen zo beschouwt, lijkt het handtekenen weinig waardevol. Het tekenen gaat echter niet om afbeelden van dat wat er als is. Het tegenovergestelde is waar. Tekeningen zijn vaak niet compleet; het gaat er meer om de gaten zichtbaar te maken. Het gaat om het ontdekken van wat je niet nog weet. Een tekening hoeft niet mooi te zijn en hoeft niet te kloppen. Wees niet bang en doe het heel veel en heel vaak. Heb vertrouwen dat het ooit beter wordt en dat het je iets op gaat leveren. Niet in de zin dat je op een dag de vaardigheid hebt prachtige tekeningen te maken, maar dat het je een aantal nieuwe inzichten

oplevert. Je kan alleen door het proberen ontdekken en tot iets nieuws komen. Het blijft altijd eng om te doen, al gaat dat vaak gepaard met onzekerheid over wat je denkt en je ontwerp in het algemeen. Blijf het proberen, blijf fouten maken en blijf ermee oefenen. In het onderwijs worden proberen en fouten maken te weinig gestimuleerd. Vaak ligt er te veel nadruk op het creëren van zekerheid in vorm van allerlei ingekaderde stappen. Een student grijpt al snel naar deze stappen en docenten hebben de neiging vooral de regels over te brengen en zich strak aan de schema’s te houden. Het individuele zoekproces krijgt zo onvoldoende de ruimte. Dit in combinatie met de, ik zou het omschrijven als semiwetenschappelijke, houding dat het methodisch, verifieerbaar en haalbaar moet, is een beperking van je gedachtestroom. Dan worden de vaste schema’s aangeleverd, terwijl de sprong in het onbekende afgedekt wordt. Ik zou willen zeggen: spring al tekenend het diepe in! Ik zou iedereen willen adviseren veel te blijven schetsen en fouten te maken. LINES is verkrijgbaar bij Waltman’s Bouwshop voor € 5,-

De FSR aan het woord

DE INVLOED VAN DE BOUWKUNDESTUDENT Tekst Catherine Koekoek, namens de FSR

Elk jaar worden negen bouwkundestudenten verkozen om ‘de Bouwkundestudent’ te vertegenwoordigen in de Facultaire Studentenraad (FSR). Het lijkt misschien, na alle commotie in bijvoorbeeld het Maagdenhuis, dat een studentenraad maar weinig invloed heeft. In Delft leert de ervaring anders: de FSR kan veel veranderen aan het beleid van de faculteit. Daarvoor is ook jouw stem nodig – stem dus op 21 en 22 mei!

Het duidelijkste voorbeeld van de invloed van de FSR is de recente toezegging van de faculteit om het volledige semester BSc6 ook in de toekomst twee keer per jaar aan te blijven bieden. Na meer dan een half jaar onenigheid tussen de FSR en de faculteit zijn we het nu met elkaar eens dat dit semester zorgt voor noodzakelijke flexibiliteit in de bachelor. Niet alleen lopen mensen nu geen heel, maar een half jaar uit bij het niet halen van één ontwerpproject; het plannen van je minor is nu ook veel flexibeler. 34

We organiseerden samen met Stylos een debat over de beroepservaringsperiode (BEP), waar de grote woede van studenten over de onduidelijkheid rondom deze nieuwe wet bleek. Daarna bleven we in gesprek met de uitvoerende partij van deze wet, het Architectenregister, zodat de uitvoering van de wet steeds beter wordt. Dankzij al onze aandacht voor de BEP gaat ook de TU Delft in samenwerking met de TU Eindhoven goedkope modules aanbieden, die je kunt volgen tijdens je beroepservaringsperiode. Verder houden we ons bezig met de organisatie van de ‘Rond de Tafelgesprekken’, waar studenten en modulecoördinatoren praten over wat er goed ging bij een vak, en vooral over wat er beter moet. Dat doen we in nauwe samenwerking met Stylos, net als het opzetten van een nieuwe database met alle oude tentamens met antwoorden: goed om te oefenen en het zorgt er bovendien voor dat docenten minder snel oude tentamenvragen zullen gebruiken. We spraken met verschillende kandidaat-decanen, voordat uiteindelijk Peter Russell werd aangenomen. Ook zijn we betrokken bij de aanstaande mastervernieuwing en gaan we een gesprek organiseren over de voor- en nadelen van een Engelstalige bachelor. Kortom: op zoveel mogelijk fronten verdedigen we de belangen van de Bouwkundestudent. Maar hoe weten we wat alle bouwkundestudenten willen? Hoe vertegenwoordig je zo’n grote groep? We doen ons best zo open mogelijk te zijn: we posten op Facebook waar we mee bezig zijn, we zijn elke pauze in ons kantoor aan

de Straat beschikbaar voor vragen, we lopen door de ateliers om gesprekken aan te gaan en we organiseren de eerder genoemde Rond de Tafelgesprekken en debatten. In de FSR dompel je je een jaar lang onder in de faculteitspolitiek en je raakt thuis in managementtermen als verschoolsing en studeerbaarheid. Als adviesorgaan maak je deel uit van de bestuurlijke laag van de faculteit. In een poging die bureaucratie te doorbreken hebben we, samen met waarnemend decaan Hans Wamelink, ‘(A) room for discussion’ georganiseerd. In een zonnige lunchpauze discussieerden we met ongeveer 25 studenten en medewerkers over het rendementsdenken. De aanwezigen leken opgelucht te zijn eindelijk te kunnen zeggen dat er vaak weinig ademruimte is in de bachelor, of weinig ruimte voor reflectie of diepgang. We vinden het belangrijk om een platform te kunnen bieden aan studenten om hun mening te laten horen. We zullen dan ook vaker dit soort gesprekken met de decaan gaan organiseren. Aangezien het onmogelijk is om beslissingen te nemen met alle studenten en medewerkers van onze faculteit (in de jaren ‘ 70 is een poging gedaan: het werkte niet), is een FSR noodzakelijk om op een constructieve manier de stem van de student te laten horen. We willen jullie daarom van harte uitnodigen om te stemmen op één van de 11 kandidaten op de kieslijst van de FSR. Schroom vooral niet om met suggesties en verbeteringen naar ons toe te komen: we luisteren graag! De verkiezingen voor de FSR vinden plaats op 20 en 21 mei. Verkiesbaar zijn: Nikki de Boer, Jeroen Delfos, Charlotte Boersma, Wessel de Jong, Yara Valente, Pim de Haas, Mara Kopp, Felicia Bahadoer, Klaas Tromp, Jort Westinga en Jade Haayen.

NEXT MONTH ISSUE 08 Guest professors Stefan Behnisch and Gavin Wood will talk about their time here at our faculty. Carola Hein wants to reintroduce the chair collection as a teaching tool. How do you feel about the chair collection that is on display in front of the faculty library?

Bnieuws VOLUME 48 EDITION 07