voor de vervolging van Christenen

opiniemakers van de wereld gewend gemaakt aan islamitische gruweldaden tegen Christenen.

Ondertussen werd in Egypte in augustus 2007 Mohammed Hegazy, een bekeerling van de islam tot het christendom, gedwongen onder te duiken nadat een doodvonnis tegen hem was uitgesproken door islamitische geestelijken. Hij weigerde echter Egypte te ontvluchten en verklaarde: “Ik weet dat er fatwa's zijn om mijn bloed te vergieten, maar ik zal niet opgeven en ik zal het land niet verlaten.” 60 Begin 2008 zei zijn vader tegen Egyptische kranten: “Ik ga proberen om met mijn zoon te praten en hem te overtuigen terug te keren naar de islam. Als hij weigert, ga ik hem met mijn eigen handen vermoorden." ondergedoken in Egypte. 61 Hegazy blijft

Verantwoording in de Koran voor de vervolging van Christenen

Net als christenen respecteren en vereren moslims Jezus. De islam leert dat Jezus een van de grootste profeten en boodschappers van God voor de mensheid is. Net als christenen streven dagelijks meer dan 1,3 miljard moslims ernaar te leven volgens zijn leringen van liefde, vrede en vergeving. Deze leringen, die universele waarden zijn geworden, herinneren ons eraan dat wij allemaal, christenen, moslims, joden en alle anderen meer gemeen hebben dan we denken.

Lees dus een advertentie die de Council on American Islamic Relations (CAIR), een door de Moslimbroederschap opgerichte organisatie, rond de kersttijd in kranten in het hele land plaatst. De boodschap van de advertentie over bruggen tussen de islam en christenen bleek een koranprecedent te hebben. Het islamitische heilige boek stelt dat christenen de beste vrienden van moslims zullen zijn: "Sterk onder mannen in vijandschap tegen de gelovigen zult u de joden en heidenen vinden; en het dichtst onder hen, verliefd op de gelovigen, zult u degenen vinden die zeggen: “Wij zijn christenen: want onder deze zijn mannen die

toegewijd zijn aan leren en mannen die de wereld hebben afgezworen, en ze zijn niet arrogant" (5:82).

Maar binnen de moslimwereld is er geen reden om te doen alsof voor oecumene. De Saoedische sjeik, Marzouq Salem Al-Ghamdi, predikte onlangs in een moskee in Mekka dat "christenen ongelovigen zijn, vijanden van Allah, zijn boodschapper en de gelovigen. Ze ontkennen en vervloeken Allah en zijn boodschapper ... Hoe kunnen we dichterbij komen aan deze ongelovigen?" 62

De woorden van de sjeik deden denken aan een ander vers uit de koran: "O jullie die geloven! Neem de Joden en de christenen niet voor je vrienden en beschermers: ze zijn slechts vrienden en beschermers voor elkaar. En hij onder jullie die zich tot hen wendt (voor vriendschap) is van hen. Voorwaar, Allah leidt een volk niet onrechtvaardig" (5:51).

De koran heeft veel meer te zeggen over het christendom en Christus. Het leert Jezus 'maagdelijke geboorte (soera 19, getiteld "Maria", bevat een lange beschrijving van deze gebeurtenis) en noemt hem Allah's "Woord" en "een geest die uit Hem voortkomt", maar het ontkent ook de Drie-eenheid en dringt erop aan dat Jezus is niet de Zoon van God (4:171). Het plaatst Jezus in een rij profeten, waaronder veel oudtestamentische figuren: “Zeg: 'Wij geloven in Allah en de openbaring die ons is gegeven, en aan Abraham, Isma'il, Isaak, Jacob en de stammen, en die gegeven aan Mozes en Jezus, en dat gegeven aan (alle) profeten van hun Heer. We maken geen verschil tussen de een en de ander en we buigen voor Allah (in de islam)’'' (2:136).

In de koranopvatting culmineert deze lijn in Mohammed, de laatste en grootste profeet wiens openbaring alle voorgaande openbaringen voltooit en corrigeert. Vandaar dat moslims traditioneel geloven dat de islam de laatste openbaring van Allah is, maar dat joden en christenen ook echte openbaringen ontvingen (vandaar hun koranaanduiding "Mensen van het boek"), die ze strafrechtelijk hebben gewijzigd, in het geval van christenen om te verheffen Jezus als de Zoon van God en verwijder verwijzingen naar de komst van Mohammed. Christenen voegden ook de valse leerstellingen van de Drie-eenheid en de Goddelijkheid van Christus toe: "Dus geloof in Allah en Zijn boodschappers en zeg niet 'Drie'. Houd op! (Het is) beter voor jou! Allah

is slechts Eén Allah. Het is verre van Zijn Transcendente Majesteit verwijderd dat Hij een zoon zou krijgen" (4:171).

Bijgevolg is er een misleiding in de bewering aan westerlingen door sommigen die beweren in naam van de islam te spreken dat de islam het christendom erkent als een legitiem geloof. Want het christendom dat de koran erkent, is niet het christendom zoals miljoenen mensen het tegenwoordig overal ter wereld beoefenen. De koran zegt over Jezus: "We stuurden hem het evangelie. Daarin was leiding en licht, en bevestiging van de wet die hem was voorgegaan, een leiding en een vermaning aan degenen die Allah vrezen. Laat de mensen van het evangelie oordelen door wat Allah daarin heeft geopenbaard. Als iemand niet oordeelt naar (het licht van) wat Allah heeft geopenbaard, zijn zij (niet beter dan) degenen die rebelleren" (5:46-47).

Toen moslims op grote schaal contact

begonnen te krijgen met christenen, plaatsten deze passage hen in een ongemakkelijke positie: ze waren van mening dat het evangelie getuigde van Mohammeds status als profeet en dat als christenen er op de juiste manier naar zouden oordelen, zij moslims zouden worden. Maar in plaats daarvan ontdekten moslims dat het Nieuwe Testament het christelijke begrip van Jezus bevestigde dat de koran verwierp, en geen spoor bevatte van een idee dat een latere profeet met een laatste openbaring zou komen. Zo begonnen moslims te onderwijzen dat christenen het zuivere evangelie dat door Allah aan Jezus was gegeven, hadden gecorrumpeerd en

veranderd.

Dit idee is nog steeds gebruikelijk in de islamitische wereld van vandaag. De moslimgeleerde Abdullah Yusuf Ali, vertaler van een populaire Engelse versie van de koran, neemt in zijn koran een toelichting op over het evangelie: "De Injil [evangelie] genoemd in de koran is zeker niet het nieuwe testament , en het zijn niet de vier evangeliën, zoals nu door de christelijke kerk ontvangen, maar een origineel evangelie dat door Jezus werd verkondigd als de Tawrah [Thora] werd door Mozes en de koran door Mohammed al Mustafa afgekondigd." 63

Dus hoewel er natuurlijk veel moslims zijn die in vrede en harmonie met christenen willen leven, zijn er anderen die het gevoel hebben dat ze doctrinaal gerechtvaardigd zijn door hun geloof om christenen te

verachten als corrupten van Allah's woord en dragers van zijn vloek. Dit is een belangrijke bron van veel van de blijvende vijandschap tussen moslims en christenen. En dat vijandschap de islamitische doctrine van de jihad is: het idee dat het een deel van de verantwoordelijkheid van de moslimgemeenschap is om oorlog te voeren tegen ongelovigen totdat ze zich ofwel tot de islam bekeren, zich onderwerpen aan de moslimregel (wat inhoudt dat ze een aantal vernederende regels moeten accepteren) of gedood worden.

Deze drievoudige keuze, die door Mohammed zelf is aangekondigd, is gebaseerd op de koran, waarin expliciet staat dat het moet worden uitgebreid tot joden en christenen: "Vecht tegen degenen die niet in Allah noch in de laatste dag geloven, noch houd vast wat verboden is verboden zijn door Allah en Zijn Boodschapper, noch de religie van de Waarheid erkennen, (zelfs als ze dat zijn) van het Volk van het Boek, totdat ze de Djizya [een speciale hoofdbelasting die alleen op nietmoslims wordt geheven] met gewillige onderwerping betalen, en voelen zich ingetogen "(9:29).

Vervolging van christenen: een levende traditie

Mohammeds laatste militaire expeditie was tegen de Byzantijnse christenen in het noordelijke Arabische garnizoen van Tabuk, en kort na de dood van hun profeet veroverden en islamiseerden islamitische jihadisten wat tot dan toe de christelijke landen van het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Spanje waren geweest. De jihad wees toen op christelijk Europa en ging daar eeuwenlang door, met een hoogwatermerk in 1453 met de verovering van Constantinopel. In september 1683 werd het Ottomaanse beleg van Wenen echter doorbroken en begon het islamitische tij in Europa af te nemen. Maar de leerstellingen die de jihad tegen christenen voedden, werden nooit hervormd of verworpen door een islamitische sekte.

Bijgevolg, met de vernieuwing van jihadistische gevoelens onder moslims in de twintigste eeuw, kwam er een hernieuwde vervolging van christenen. Dit huiveringwekkende verhaal verteld door een vrouw die leefde tijdens het Ottomaanse rijk van de late negentiende eeuw, legt het moment van die vernieuwing vast in één huishouden:

Op een avond kwam mijn man thuis en vertelde me dat de padisha had laten weten dat we alle christenen in ons dorp moesten vermoorden en dat we onze buren moesten doden. Ik was erg boos en vertelde hem dat het me niet kon schelen wie zulke bevelen gaf, ze hadden het mis. Deze buren waren altijd aardig voor ons geweest, en als hij het aandurfde hen te doden, zou Allah ons uitbetalen. Ik probeerde alles wat ik kon om hem tegen te houden, maar hij doodde ze - doodde ze met zijn eigen hand

De christelijke bevolking in Turkije is gedaald van 15% in 1920 tot één procent vandaag. In Syrië is het in dezelfde periode gedaald van 33% naar 10%. In Bethlehem was 85% van de bevolking christen in 1948; vandaag houdt 12% vast aan het geloof dat is gesticht door de meest gevierde inheemse zoon van de stad.65 De last van het verleden ligt zwaar op het heden voor christenen in de moslimwereld. Sjeik Omar Bakri Muhammad, een controversiële pro-Osama moslimleider die jarenlang in Groot-Brittannië woonde, maar nu de toegang tot dat land is ontzegd, schreef in oktober 2002: "We kunnen niet zomaar zeggen dat we, omdat we geen Khilafah [kalifaat] hebben, we gewoon ga je gang en vermoord alle niet-moslims, liever gezegd, we moeten hun Dhimmah nog steeds vervullen. degenen die deze bescherming accepteren, en de daarmee gepaard gaande ontneming van verschillende rechten, staan bekend als dhimmis.

In 1999 was er

Sjeik Yussef Salameh, de ondersecretaris van de Palestijnse Autoriteit voor religieuze begiftiging. En volgens Jonathan Adelman en Agota Kuperman van de Stichting ter verdediging van democratieën, “prees hij [de sjeik] het idee dat Christenen onder

Islamitische heerschappij dhimmi's

zouden moeten worden, en dergelijke suggesties zijn meer geworden gebruikelijk sinds de tweede intifada in oktober 2000 begon." 67 (Dhimmi is een onderworpen status uit de Sharia, waarbij discriminatie-wetten van toepassing zijn, o.a. de extra belasting of beschermgeld, de Djizja).

In een recente vrijdagpreek in een moskee in Mekka heeft Sheikh Marzouq Salem Al-Ghamdi de geboden van de sharia voor dhimmis beschreven:

Als de ongelovigen onder de moslims wonen, in overeenstemming met de voorwaarden die door de profeet zijn uiteengezet, is er niets mis mee, mits ze Djizja betalen aan de islamitische schatkist. Andere voorwaarden zijn ... dat ze een kerk of een klooster niet renoveren, niet een vernietigde kerk herbouwen, dat ze drie dagen lang elke moslim voeden die langs hun huizen komt ... dat ze opstaan wanneer een moslim wil zitten , dat ze moslims niet imiteren in kleding en spraak, noch paardrijden, noch zwaarden bezitten, noch zich bewapenen met welk soort wapen dan ook; dat ze geen wijn verkopen, het kruis niet laten zien, geen kerkklokken luiden, hun stem niet verheffen tijdens het gebed, dat ze hun haar vooraan scheren om ze gemakkelijk herkenbaar te maken, niemand aanzetten tot moslims, en een moslim niet slaan ... Als ze deze voorwaarden schenden, hebben ze geen bescherming. 68

Deze sharia-bepalingen zijn sinds het midden van de negentiende eeuw niet volledig gehandhaafd, maar de jihadisten van vandaag willen deze wetten samen met de rest van de sharia herstellen. Het idee dat Christenen zich 'onderworpen moeten voelen' (Koran 9:29) in islamitische landen, leeft ook heel sterk. Toen de eerste katholieke kerk in Qatar in maart 2008 werd geopend, droeg deze geen kruis, geen bel, geen toren en geen bord. 'Het idee', legde de pastoor van de kerk, Br. Tom Veneracion, "moet discreet zijn omdat we geen gevoeligheden willen oproepen." 69

In de Filippijnen heeft de kerk in de enige islamitische stad van het land, Marawi, het kruis ook afgeschaft. Katholieke priester, Br. Teresito Soganub, legt uit: "Om ruzies te vermijden en verdere misverstanden te voorkomen, planten we het kruis gewoon diep in ons hart." Br. Soganub, volgens Reuters, "draagt geen kruisbeeld of een administratieve kraag en draagt geen baard uit respect voor zijn moslimburen." Hij viert weinig bruiloften, omdat geroosterd varkensvlees een hoofdbestanddeel is van huwelijksrecepties voor Filippijnse katholieken. 70