WERELDVERBETERAARS

Goede doelen steunen. Met veel geld, heel veel geld. Dat wil je, want je bent succesvol en vermogend. En je hebt je hart op de juiste plek. Je wilt goeddoen. Het verschil maken met jouw bijdrage aan een betere wereld. Klinkt eenvoudig, is het niet. Filantropie is een vak, misschien wel een kunst.

Alleen al in Nederland zijn er meer dan 650 goede doelen met het keurmerk Erkend Goed Doel. Hoe maak je daaruit de juiste selectie, die past bij jouw ideeën en wensen om je vermogen in te zetten? Paul Haal en Jos van Scheppingen, verbinders in filantropie, helpen je daarbij. Zij kennen de weg en de valkuilen. En ze snappen dat je niet zomaar geld wilt weggeven, maar dat je dat op een verantwoorde manier wilt doen. En daar resultaat van wilt zien. Niet voor jezelf, maar juist voor die ander, voor wie je de wereld een beetje beter wilt maken.

Filantropieplan

Vanuit hun consultancy Pontifex Filantropie werken Paul en Jos samen met jou een persoonlijk filantropieplan uit. Ze introduceren je bij voor jou geselecteerde goededoelenorganisaties. En ze zorgen ervoor dat je schenkingen bij de juiste projecten terechtkomen. Ze hebben verstand van de fiscale en juridische regels en valkuilen, en behoeden je voor onverantwoorde keuzes. Ook volgen ze de voortgang van de projecten die je steunt en zorgen ze voor verslaglegging.

Goede Familiebanden

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er twee succesfactoren zijn, die eraan bijdragen dat rijke families hun vermogen bijeenhouden, zodat het nu en in de toekomst kan blijven bijdragen aan het beter maken van de wereld en het dienen van anderen. Allereerst is dat een goede familieband. Ten tweede: een gezamenlijke missie, zoals filantropie. Hechte families zijn betrokken bij elkaar. Ze vinden het belangrijk om voor elkaar te zorgen en hebben oog voor elkaar en voor de wereld om hen heen. Ze bespreken hoe ze duurzaam met het enorme familievermogen kunnen omgaan en het steeds weer kunnen inzetten voor mooie doelen en projecten.

OLIFANTEN

Zoals een project rondom gewasbescherming in Afrika, waar vooral de lokale olifanten een grote bedreiging vormden voor de gewassen op het land. Door een grote schenking werd het mogelijk onderzoek te doen naar de beste methode om de olifanten bij de landerijen weg te houden. De oplossing was even duurzaam als briljant; niet grote hekwerken, maar bijen bleken het geheim van de smid. Bijen kunnen olifanten aanvallen en hun slurf binnendringen, en daarom zijn olifanten bang voor bijen. Door bijenfamilies te houden aan de rand van de akkers, zijn de boeren ervan verzekerd dat hun gewassen niet meer worden vertrapt.

Betekenisvolle Bijdrage

De heren van Pontifex Filantropie hebben beiden een respectabele staat van dienst in de wereld van vermogensbeheer en van zeer gefortuneerde cliënten. En ieder doel en project dat wordt gesteund, levert weer een enorme waardering op. Samen de wereld een beetje beter maken, gaat dat ooit vervelen?

WIJ ZIJ N LINDA HELLE-MELIEF EN MARIANNE KUIJ LAARS VAN ART2CHANGE. WIJ ZIJ N ORGANISATIEADVISEUR, -TRAINER EN COACH. ONZE DRIVE IS OM VERANDERINGEN SUCCESVOLLER TE MAKEN. DAARBIJ STAAN WIJ VOOR DUURZAME CULTUUR- EN GEDRAGSVERANDERING IN ORGANISATIES.

WELKE VERANDERING WIL JIJ LATEN SLAGEN? READY FOR CHANGE?

NEEM VRIJ BLIJ VEND CONTACT MET ONS OP. MAIL INFO@ART2CHANGE.NL OF CHECK ONZE WEBSITE.

STOP MET BRANDJES BLUSSEN, PAK LIEVER DE BRANDHAARD AAN

We zijn geneigd om op te lossen wat we nú zien gebeuren, om naar individuen te kijken en brandjes te blussen waar nodig. En toch werkt dat vaak niet in de praktijk. Kijk liever naar de patronen die in de organisatie zijn ontstaan.

Het was jarenlang onze frustratie dat organisatieveranderingen niet lukten. Daarom gingen we op onderzoek naar de oorzaak, de brandhaard. Wat was er nu echt aan de hand?

Waar mensen in organisaties samenwerken, zie je allerlei soorten gedrag. Als je echt succesvol wilt veranderen, helpt het om op zoek te gaan naar patronen in het gedrag binnen je organisatie. Organisatiepatronen zijn ontstaan door de geschiedenis van het bedrijf, belangrijke gebeurtenissen of de geleverde producten en diensten. Als je kijkt naar organisatiepatronen, dan kijk je naar wat er elke keer opnieuw gebeurt, of wat er elke keer weer niet goed gaat.

Organisatiepatronen zijn vaak heel effectief, maar in deze snel veranderende wereld kunnen de ooit zo effectieve patronen ineens niet meer passen. En voegen ze dus ook geen waarde meer toe aan je bedrijf. Sterker nog, de patronen werken vertragend. Daarbij gaan patronen altijd over samenwerkingen tussen mensen, niet over individuen. Maar als er problemen zijn, richten we ons vaak juist wel op het individu. Vergelijk het met een kind dat lastig is, dan willen we ook meteen de brand blussen. Terwijl we ook kunnen kijken naar wat wij als ouders doen in de interactie waardoor het probleem ontstaat en blijft bestaan. Onze eerste reactie is dus vaak dat we een individueel brandje blussen en niet de brandhaard wegnemen. Die brandhaard zit vaak verborgen in een hardnekkig patroon; het zit inmiddels in het DNA van de organisatie.

De kunst is dus om het patroon te herkennen, te analyseren en aan te pakken. Praat met mensen uit het hele bedrijf en haal verhalen op van organisatiepatronen. Lukt het je niet om het hardnekkige patroon waardoor veranderingen niet slagen bloot te leggen, ga dan het gesprek aan en maak het bewust. Het DNA zit overal in de organisatie. Door een patroon aan te pakken, raak je alle lagen van de organisatie. Dat is veel effectiever dan individuele brandjes blussen! Meer organisatieveranderingen slagen als organisaties meer kennis en expertise hebben over organisatiepatronen, cultuur- en gedragsverandering. Deze kennis leidt tot meer duurzame gedragsveranderingen voor blijvend succes.

Een zeilrace over open zee. Het klinkt als een jongensdroom en dat is het ook. Als kind had Govert Ramselaar dan ook al een zeilbootje. Maar door een zeilrace op tv begon het pas echt te kriebelen. Nu is hij verslaafd aan zeilen op zee. En dat blijkt gevaarlijker dan Govert had gedacht.

‘In 1984 zag ik op tv een zeilrace naar Amerika en het begon direct te kriebelen,’ vertelt Govert Ramselaar. ‘Ik besloot dat ik ook op zee wilde zeilen.’ Met zijn Contessa 32 “Saffier” wilde Govert meedoen aan de Azores and Back Race (AZAB) van Falmouth op Cornwall naar het eiland São Miguel en weer terug. Maar de solorace over open zee bleek nog meer dan verwacht een beproeving. Reden ook waarom niet iedereen zomaar mag deelnemen. Aan de race gaat een kwalificatietocht vooraf en daarvoor zeilde Govert van Den Helder naar Schotland. Het lukte en hij mocht zijn tocht naar de Azoren aanvangen. ‘Nu mijn kinderen groter zijn heb ik daar ook meer tijd voor.’

Secuur Met De Natuur

Het avontuur op open zee, tussen Engeland en de Azoren, staat in Goverts geheugen gegrift. In de eerste week op weg naar de Azoren vielen al acht van de veertig boten uit. Ook Govert ging vrij naïef de zee op. Zo bleek al snel dat “zeewaardig” niet betekent dat een zeilboot alles maar kan verduren. ‘Door de golfslag raakten diverse zaken los. Zoals de wc die toch echt goed in de wand van het schip was verankerd.’

Gelukkig waren er naast de moeilijke momenten ook momenten waaruit hij veel energie putte. ‘Met dolfijnen en orka’s naast je boot weet je dat je met iets heel bijzonders bezig bent. Het brengt je terug naar hoe je zou moeten leven: secuur met de natuur. Ik eet vegetarisch en doe aan strikte afvalscheiding, de Saffier wordt voortgestuwd door wind en de elektriciteit die ik nodig heb komt van de zonnepanelen op het dek. Zo beleef ik een duurzaam avontuur. Niet alleen qua blijvende indrukken op mijn leven, maar ook zonder de wereld verder te belasten.’

Nieuwe Energie

De stop op de Azoren maakte het mogelijk om voorbereidingen te treffen voor de terugreis. Het was ook een mooie kans voor de zeilers om hun prestaties te vieren, te socializen met mededeelnemers en iets van São Miguel te zien. ‘De plaatselijke zeilclub ontving ons met open armen. Ze waren ons tegemoet gevaren en zorgden dat we ons meteen thuis voelden. Dat gaf wel nieuwe energie.’

Al op de terugweg, met tegenwind en met Cornwall in zicht, merkte Govert dat het heel pittig was geweest. ‘Tijdens de eenzame tocht bewoog het gemoed mee met de omstandigheden. Het ging op en neer. En de reis was niet alleen voor mij spannend, maar ook voor het thuisfront. Met het tracking system konden zij gelukkig volgen waar ik was op zee. Dat gaf wat rust, al bleef het altijd spannend.’

STILLE ZUIDZEE

‘Om niet te worden overvaren, deed ik aan boord hazenslaapjes. Schepen zie je van ver aankomen en zo had ik nog tijd om in te grijpen als dat nodig zou zijn,’ blikt Govert terug. ‘Na thuiskomst van mijn avontuur keek ik in de nacht ook nog weleens uit het raam of ik niet werd overvaren.’

Dat gebeurde allemaal gelukkig niet. En inmiddels heeft Govert een nieuwe, grotere boot gekocht. ‘Het zeilen op zee is verslavend. Zo droom ik van een grote reis, naar Zuid-Amerika en de Stille Zuidzee. De nieuwe boot heeft nog wel veel achterstallig onderhoud. Zo veel dat het een heel project gaat worden. Het is een nieuwe droom op weg naar weer een duurzaam avontuur.’

De zeilrace over open zee bracht Govert terug “naar hoe je moet leven”: secuur met de natuur.

Het ligt vaak dichterbij. Zien we het niet eens en lopen we er zo voorbij. Het schijnt dat men van dit kleine stukje natuur een park wil maken. Iets waar wij bepalen wat er groeit en bloeit. En waar wij vinden waar kinderen mogen spelen. En met welk speeltuig. Weg bloemen, weg insecten, weg vogels, weg kampen bouwen, weg verbeelding. Waarom, denk ik dan. Waarom?