Bana amor deliria nervosa bulaştıran herkes için;siz kendinizi biliyorsunuz.Beni gelecekte enfekte edecek insanlara;sizi tanımak için sabırsızlanıyorum.Her halükarda,hepinize teşekkür ederim.
bir En tehlikeli hastalıklar,bizi iyi olduğumuza inandıranlardır. Özlü Söz 42,Şşşt Kitabı
Başkan ve konsorsiyumun aşkın bir hastalık olduğun belirlediğinde bu yana altmış dört yıl,bilim adamları kusursuz bir tedavi geliştirdiğinden bu yanaysa kırk üç yıl geçti.Ailemdeki herkes prosedürü çoktan yaptırdı.Ablam Rachel dokuz yıl önce iyileşti, şimdi bir şeyi yok.Aşktan o kadar zamandır korunuyor ki,semptonlarını bile hatırlayamadığını söylüyor.Benim prosedürüm ise tam doksan beş gün sonra,3 Eylül’de yapılacak.Doğum günümde. Bir çok insan bu prosedürden korkuyor.Hatta bazı insanlar buna direniyor.Ama ben korkmuyorum.Sabırsızlanıyorum.Elimden gelse yarın gider kurtulurdum bu illetten.Ama bilim adamlarının sizi tedavi etmesi için en az on sekiz yaşınızda
1
Hatta bazen daha büyük olmanız gerekiyor.Yoksa prosedür doğru düzgün işlemiyor.İnsanların beyni hasar görüyor,kısmi felce uğruyorlar,kör oluyorlar ya da başlarına daha kötüsü geliyor. Hala kanımda bu hastalıkla dolaştığımı düşünmek hoşuma gitmiyor.Bazen onun damarlarımda bozuk bir şey,ekşimiz süt gibi kıvrandığını hissedebiliyorum.Bu bana direnişi,tırnaklarını kaldırıma sürten,saçlarını yolan,ağızlarından salyalar akıtan hastalıklı kızları hatırlatıyor. Tabi bir de annemi hatırlatıyor. Prosedürden sonra sonsuza dek mutlu ve güvende olacağım.Bilim adamları,ablam,Carol teyze…Herkes öyle diyor.Prosedürü yaptıracağım sonra,değerlendiricilerin benim için seçtiği bir çocuk ile eşleştirileceğim.Birkaç yıl içinde evleneceğiz. Son zamanlarda düğünüm ile ilgili rüyalar görmeye başladım.Bu rüyalarda,saçlarımda çiçeklerle beyaz bir tentenin altında duruyorum.Biriyle el ele tutuşmuşum,ama ne zaman dönüp ona baksam yüzü,bir kamera odağını kaybediyormuş gibi bulanıklaşıyor ve yüz hatlarını seçemiyorum.Ama elleri serin ve kuru,kalbim de göğsümde düzenli atıyor.Rüyamda kalbimin hep o ritimle atacağını teklemeyeceğini,yerinden sıçramayacağını,hızlanmayacağını biliyorum.Ölene dek tık,tık,tık diye atacak. Güvende ve acıdan uzakta olacağım.
2
İşler hep şimdiki gibi iyi gitmiyormuş.Okulda eski günlerde –karanlık günlerdeinsanların aşkın nasıl öldürücü bir hastalık olduğunu fark etmediğini öğrendik.Aşk,uzun bir süre,iyi bir şey olarak,kutlanacak ve peşinden gidilecek bir şey olarak görülmüş.Tabii,bu kadar tehlikeli olmasının sebeplerinden biri de bu.Aklınızı öyle bir etkiler ki,net düşünemezsiniz ve kendi iyiliğinizle ilgili mantıklı kararlar veremezsiniz. (Bu,Güvenlik,Sağlık ve Mutluluk El Kitabı’nda ya da bizim değişimizle Şşşt Kitabı’nın on ikinci baskısının,amor deliria nervosa bölümünde listelenen semptomlardan on ikincisi.)İnsanlar o zamanlar başka hastalıklar icat etmişler:Stres,kalp hastalığı,anksiyete,depresyon,yüksek tansiyon,uykusuzluk,bipolar kişilik bozukluğu… Bunların aslında yalnızca,çoğu vakada amor deliria nervosa’nın etkisinden ibaret olan semptomlar olduğunu fark etmemişler. Tabii Birleşik Devletler’de henüz deliriadan tamamen kurtulmuş değiliz.Prosedür kusursuz hale getirilene,on sekiz yaşın altındakiler için de güvenli olan dek tamamen korunamayacağız.Hala görünmez,her yere uzanan dokunaçlarıyla etrafımızda kıpırdanıyor,bizi boğuyor.Tedavi görmemiş sayısız insanın prosedürlerine sürüklenerek götürüldüklerine tanık oldum.Aşk onları öyle bir ele geçirmiş,öyle bir mahvetmiş ki,aşksız olmaktansa kendi gözlerini oymayı ya da laboratuvarların dışındaki,dikenli telle çevrili çitlerin üzerine atlayıp dikenlere saplanmayı yeğliyorlardı.
3
Birkaç yıl önce bir kız,prosedürün yapılacağı gün bağlarından sıyrılıp laboratuvarın çatısına çıkmayı başardı.Kendisini çabucak aşağı attı,hiç haykırmadı.Ondan sonra bize delirianın tehlikelerini hatırlatmak için,günler boyunca televizyonda ölü kızın yüzü gösterildi.Gözleri açıktı ve boynu doğal olmayan bir açı ile bükülmüştü.Ama yanağı kaldırıma öyle bir dayanmıştı ki,kestirmek için uzandığını sanabilirdiniz.Ne şaşırtıcıdır ki,ortalıkta çok az kan vardı.Yalnızca kızın ağzının köşelerinde koyu renk,ufak bir sızıntı görmüştüm. Doksan beş gün sonra güvende olacağım.Tabii,gerginim.Prosedür canımı yakacak mı diye merak ediyorum.Bir an önce olsun bitsin istiyorum.Sabırlı olmak zor. Hala tedavi görmemişken korkmamak da zor ama deliria henüz bana dokunmadı. Yine de endişeleniyorum.Eski günlerde aşkın insanları delirttiğini söylüyorlar.Bu yeterince kötü.Şşşt Kitabı ayrıca kaybettikleri ya da hiç bulamadıkları bir aşk uğruna ölenlerden söz ediyor;beni en çok korkutan da bu. Öldürücü şeylerin en öldürücüsü:Aşk,ona sahip olduğunuzda da,olmadığınızda da sizi öldürüyor.
4