DISTANT SUFFERING XXIII | i.d. of a shared artefact
The English text is on the next page Deze foto van Anthi Pazianou van Kara Tepe / Moria 2.0 op Lesvos gedateerd 19/12/2020 leidde tot dit werk. Op de dag dat heel Nederland zich – terecht - vrolijk uitleefde in en met de voor het eerst in jaren gevallen sneeuw, stierven er in dit kamp mensen: kinderen en volwassenen. Hoeveel? Geen mens weet het; niemand houdt het meer bij. Want in dit en alle andere vluchtelingenkampen zit immers het menselijk afval van onze neoliberale maatschappij: Zij zijn echt volledig nutteloze, overtollige, buiten de officiële onderzoeken staande overblijfselen van een consumptiemaatschappij. Zij hebben niets te bieden aan de op consumptie gerichte economie, niet nu en niet in de toekomst. Ze dragen niets bij aan de wereldwonderen van de consumptie; ze zullen het land niet uit de depressie trekken door naar credit cards te grijpen die ze niet bezitten of spaartegoeden op te nemen, die ze ook niet hebben – en daarom zou de maatschappij beter af zijn zonder hen. 1 Maar goed, zo lang ze er als ‘groep’ toch zijn, kun je er net zo goed gebruik van maken nietwaar? Zoals in de marketing van de gemeente Middelburg aangaande haar zelf verklaarde profiel als ‘stad van de vrijheid, stad van de Four Freedoms Awards’. Elke twee jaar verandert het historische centrum van de stad in een ‘nogo zone’ voor haar gewone inwoners. In een met metershoge hekken afgezet gebied, bewaakt door politieagenten, arrestatieteams, sluipschutters en helikopters schrijdt de vanuit de hele wereld ingevlogen elite door de stad ten einde in de Nieuwe Kerk de laureaten toe te klappen. Maar als er een paar kinderen moeten worden gered uit Mora 1.0 dan kijken onze vroede bestuurders en hun kompanen even niet thuis. staan onder de invloed van weersomstandigheden. die ik de komende jaren ga aandoen. Het is onduidelijk is of ze.