IK GEEF JE MIJN RAAM #13 | Magdeleen van Eersel

IK GEEF JE MIJN RAAM EDITIE #13

Magdeleen van Eersel HOPE SIGN

19/02/2024 24/03/2024

-

Editie #13 Magdeleen van Eersel | HOPE SIGN 19/02 – 24/03/2024 Dit werk is geïnspireerd door twee gedichten: “If I Must Die”, van Refaat Alareer, en “Hope Is The Thing With Feathers”, van Emily Dickinson.

Het gedicht van de Palestijnse dichter/schrijver/professor Refaat Alareer ontdekte ik kort nadat hij om het leven was gekomen door een luchtaanval.

Het voelde alsof hij mij persoonlijk toesprak, met zijn opdracht om een vlieger te maken (een witte, met een lange staart).

Tussen zijn woorden van pijn en geweld, lichtte het woord “hope” op als een vuurbaken, wat me op Emily Dickinsons beroemde gedicht bracht, over hoop als het ding met veren.

Magdeleen van Eersel Februari 2024 Meer werk van Magdeleen: www.magdeleen.com

If I Must Die If I must die, you must live to tell my story to sell my things to buy a piece of cloth and some strings, (make it white with a long tail) so that a child, somewhere in Gaza while looking heaven in the eye awaiting his dad who left in a blaze— and bid no one farewell not even to his flesh not even to himself— sees the kite, my kite you made, flying up above and thinks for a moment an angel is there bringing back love If I must die let it bring hope let it be a tale.

Refaat Alareer (23 /09/1979 – 6/12/2023)

Hope Is The Thing With Feathers "Hope" is the thing with feathers That perches in the soul, And sings the tune without the words, And never stops at all, And sweetest in the Gale is heard; And sore must be the storm That could abash the little bird That kept so many warm.

I 've heard it in the chillest land, And on the strangest sea; Yet, never, in extremity, It asked a crumb of me.

Emily Dickinson (10/12/1830 – 15/05/1886)

ikgeefjemijnraam waren spontaan uitgesproken woorden tegen de kunstenares katelijne de corte. Het was het antwoord op haar vraag waar haar kunstwerken een plek zouden kunnen krijgen na haar expositie bij ruimteCAESUUR. Dat werd de eerste tentoonstelling.

Mijn raam, het langsrazende verkeer, de mensen die continu passeren, hoe het licht valt, hoe de hoge gebouwen en wolken erin spiegelen, maar ook de uitdaging zien in dat hoge smalle raam, kortom; inspiratie.

Ik zoek kunstenaars uit, met de eventuele hulp van goede mensen om me heen. Deze kunstenaars komen niet alleen uit Zeeland: de eerste exposant kwam uit Deinze in België. Dus alles staat open, geen beperkingen, qua plek, leeftijd etc. Alles mag ook, ik geef de kunstenaar echt mijn raam.

Een protestraam is het ook eigenlijk wel; na sluiting van kunstcentrum W3, en de naderende sluiting van de ateliers van Kipvis, is er bijna geen hedendaagse kunst meer te zien in Vlissingen. Om dan aan een drukke straat met veel toevallige passanten, om de zes weken een andere kunstenaar mijn raam te geven, dat voelt bijna als een missie.

Sylvia Hubrouck Koudekerkseweg 8 | 4382 EB Vlissingen Ex-coördinator van kunstuitleen Walcheren, suppoost, educatief medewerkster bij tientallen exposities, vrijwilligster bij diverse kunstprojecten en fervent en gedreven bezoekster van hedendaagse kunstexposities.

Geen ongevraagde aanmeldingen.

Foto achterkant: Joep Bremmers

IK GEEF JE MIJN RAAM editie #13

Magdeleen van Eersel HOPE SIGN 19/02 – 24/03/2024