USPOŁECZNIANIA TURYSTYKI. PODRĘCZNIK Do promocji i upowszechniania działalności szkoleniowej

|1

WP5 Podsumowanie modelu szkoleniowego i systemu certyfikacji

PODRĘCZNIK Do promocji i upowszechniania działalności szkoleniowej

Redakcja: Fundacja Pestalozzi

Członkowie Leonardo Partnerstwa USPOŁECZNIANIA TURYSTYKI (So.To.) CEFAL – Emilia Romagna, Centrum Szkolenia Zawodowego (Włochy) www.cefal.it KEK Z-Invest, Centrum Szkolenia Zawodowego (GRECJA) http://www.zinvest.gr Gmina Rodos, administracja publiczna (GRECJA) http://www.rhodes.gr Obserwatorium Ekonomii Społecznej (OeS), Stowarzyszenie Ekonomii Społecznej (HISZPANIA) http://www.oesolidaria.org Fare Comunità soc. coop, Organizacja Ekonomii Socjalnej (WŁOCHY) http://www.farecomunita.com Uniwersytet Malta, Instytut Turystyki Podróży i Kultury (MALTA) - http://www.um.edu.mt DOT, Regionalna Organizacja Turystyczna (POLSKA) http://www.dot.org.pl Fundacja Pestalozzi, Centrum Szkolenia Zawodowego (RUMUNIA) http://www.pestalozzi.ro Associated partners: Scuola Centrale Formazione, Narodowe Stowarzyszenie Centrów Szkolenia Zawodowego PA Group, Platforma Zrównoważnego lokalnego Rozwoju dla lokalnej administracji http://www.pagroup.it About projet: Website: www.socialtourism.eu Email: leonardo.soto@cefal.it

|2

UWAGA: Treść tego sprawozdania końcowego nie odzwierciedlają oficjalnej opinii Unii Europejskiej. Odpowiedzialność za informacje i poglądy w publikacji jest całkowicie odautorska. |3

SPIS TREŚCI Projekt SoTo

4

Stan wiedzy: edukacja w turystyce społecznej, kompetencje i potrzeby szkoleniowe

7

Treść i metogolodia programu szkoleniowego Rezultaty pilotażowego kursu szkoleń Przykłady eskperymentów Proces certyfikacji Wnioski i zalecenia

19 23 30 34 39

Zasługą projektu SoTo jest również określenie jasno, czym jest Turystka – specjalnie użyłem wielkiej litery T, aby pokazać, że jest to misja: ma zasady, dostarcza wiedzy o turystyce oraz głębokie zrozumienie aspektu ludzkiego w turystyce- jako podróżnika oraz | 4 hosta, jako społeczność czy indywiduom. Turystyka ogólna,a w szczególności Turystka dla Wszystkich może i musi być siłą napędowa rozwoju Europy tak samo jak perspektywami zatrudnienia: będzie to bardziej możliwe jeżeli poziom profesjonalizmu oraz możliwości networkingu będzie większy.

Fabrizio Pozzoli Wiceprzewodniczący ISTO – Międzynarodowej Organizacji Turystyki Społecznej SoTo jest projektem finansowanym przez Komisję Europejską w ramach programu Life long Learning Programme - Leonardo Da Vinci i jest akronimem od USPOŁECZNIANIA TURYSTYKI, którego misją jest wychodzenie naprzeciw Deklaracji z Manii sformułowaną przez Światową Organizację Turystyczną w 1980 roku: “uczynić wypoczynek turystyczny dostępnym dla większości, tym młodzieży, rodzin i osób starszych, tworząc przy tym wyjątkową szansę gospodarczą”.

Głównym celem projektu jest przygotowanie zintegrowanego programu szkoleń dla podmiotów turystyki społecznej oraz zwiększenia wiedzy na temat turystyki społecznej we wszystkich zaangażowanych osób.

Projekt zwraca szczególną uwagę na współpracę między różnymi podmiotami z branży turystycznej i rozwija potencjał sieci na poziomie lokalnym, między operatorami turystycznymi a przedsiębiorcami ekonomii społecznej. Głównie skorzystają na tym projekcie turyści, którzy są wyłączeni z ruchu turystycznego.

SoTo jest międzynarodowym projektem, zaimplementowanym przez konsorcjum stworzone z publicznych i prywatnych podmiotów, wliczając cztery ośrodki kształcenia zawodowego, uczelnię wyższą, władze lokalne i Regionalne Organizacje Turystyczne pochodzące z Włoch, Hiszpanii, Grecji, Malty, Polski i Rumunii.

Opis projektu Projekt SoTo rozwija ścieżkę szkoleń, które będą doskonalić i wzmacniać umiejętności operatorów turystycznych (nie tylko hoteli i mały-średnich przedsiębiorstw) oraz koncentruje się na turystyce społecznej, aby umożliwić szerszej grupie, nie tylko dla osób niepełnosprawnych i starszych, większy dostęp turystyki, aby osiągnąć bardziej zrównoważony wymiar turystyki społecznej, co w konsekwencji umożliwi wszystkim skorzystać z propozycji turystyki społecznej. SoTo przeszkoliło operatorów do promowania turystyki społecznej zgodnie z nową wizją o podejściu społecznym i turystycznym.

Beneficjenci Szkolenia skierowane są do określonej grupy docelowej: operatorów turystycznych z sektorów profit i non-profit oraz osób pracujących w publicznych i prywatnych biurach |5 turystyki przychodzącej. Są oni bezpośrednimi beneficjantami projektu.

Końcowymi beneficjantami są turyści, również Ci wykluczeni. Osoby niepełnosprawne, starsze, duże rodziny, młodzież, bezrobotni, ogół społeczeństwa, który nie może sobie pozwolić na urlop / wyjazdy turystyczne ze względu na różnorakie ograniczenia.

Cele projektu: • zwiększenie poziomu wiedzy na temat turystyki społecznej poprzez osoby, które pracują w ramach projektu; • stworzenie sieci na poziomie lokalnym między touroperatorami a przedsiębiorcami w gospodarce społecznej; • znalezienie nowego sposobu na promocję turystyki w momencie spowolnienia gospodarczego, jak ten, którego doświadczamy.

Te cele zostały osiągnięte w szczególności poprzez następujące czynności, takie jak: • Badania w dziedzinie turystyki społecznej • Zaprojektowanie ścieżek szkoleń i certyfikacji systemu dla operatorów turystyki społecznej • Wdrożenie działań szkoleniowych w kraju każdego partnera • Rozpowszechnianie wyników tego działania i zaangażowanie innych organizacji.

Innowacyjny charakter projektu Na poziomie europejskim, podczas wielu faz doświadczalnych i badań, które zostały wykonane, projekt skoncentrowany był na zjawisku, który silnie oddziałuje na sferę ekonomiczną i socjalną. Akcje, które miały miejsce, koncentrowały się na edukacji i szkoleniach z zakresu turystyki społecznej, głównie dla tych, którzy mają plany założenia przedsiębiorstwa w branży turystycznej oraz osób, które przyczynią się do ich rozwoju.

Z tego powodu SoTo może być modelem szkoleń, zawierającym różne aspekty – od technicznych po relacyjne. Kurs skierowany był do przedsiębiorców i podmiotów społecznych, co było jednym z innowacyjnych aspektów działań. Zintegrowany kurs treningów dla turystyki społecznej SoTo poświecony był rozwojowi kompetencji planowania usług spersonalizowanych, dopasowania do potrzeb odwiedzających i zatrzymania wszystkich wykluczonych osób z turystyki społecznej.

Innym aspektem, który należy uwzględnić jest przejście od marketingu do societingu, cytując profesora Bernarda Cova, societing bada nową produktywną funkcję konsumentów, ich zdolność do tworzenia połączeń społecznych i symbolicznych wokół towarów, co

przekłada się na generowaniu wartości przedsiębiorstw oraz promowaniu wspólnej i znaczącej wizji rozwoju lokalnego.

|6

Stan wiedzy: edukacja w turystyce społecznej, kompetencje i potrzeby szkoleniowe Przede wszystkim, badania skupiły się na ogólnym obrazie turystyki społecznej w Europie i zbieraniu rozwiązań oraz doświadczeń dla partnerów, a następnie poprzez wizyty |7 studyjne, zorganizowane w poszczególnych krajach, wymianę wiedzy z obszaru turystyki społecznej pomiędzy różnymi podmiotami.

Turystyka społeczna: wymagania Turystyka społeczna została uznana za element sektora turystyki w wielu europejskich krajach, jednak istnieją różnicę w skali nacisku oraz kierunku praktycznym (McCabe, Minnaert i Diekmann (2012: 1)). Było to największe wyzwanie badań SoTo: „ poziom umiejętności: edukacja w turystyce społecznej, kompetencji i potrzeb szkoleniowych”, prowadzone przez pracowników Uniwersytetu na Malcie, Instytutu Turystyki i Kultury(Malta).

[Rezultat badań: Working Package 2 in SoTo.] Celem badań było stworzenie podstaw do rozwijania ścieżek szkoleniowych, które mają ulepszyć i podnieść umiejętności tour operatorów, którzy czynnie działają w turystyce społecznej dla osób niepełnosprawnych i w podeszłym wieku. Dodatkowo miało to wpłynąć na szerzenie zrównoważonego rozwoju turystyki społecznej.

Projekt LPP „Zintegrowany kurs szkoleń dla turystyki społecznej” ma na celu zwrócenie uwagi na rolę, jaką może odgrywać turystyka społeczna w europejskiej ekonomii i życiu socjalnym, w odniesieniu do aktualnego kryzysu ekonomicznego. Ryzyko pochodzące jest od rosnących ograniczeń ekonomicznych, turystyka może stać się produktem luksusowym dla większości europejczyków. Kluczowym elementem tego innowacyjnego projektu jest generowanie fundamentów pod potrzeby europejskich ram i promowanie tego jako integralną część przyszłego kształcenia zawodowego.

W związku z tym, że projekt ma na celu rozwinięcie zintegrowanych kompetencji, dopasowanie umiejętności technicznych z relacyjnymi/zdolności społecznych, tak aby zapewnić odpowiednie usługi do różnych typów klientów/gości, poprzez kursy szkoleniowe zorganizowane dzięki współpracy między operatorami turystycznymi a organizacjami gospodarki społecznej. Podczas takich kursów główną rolę będzie pełnić oparcie rozwoju kompetencji na spersonalizowanych planach odnoszących się do aktualnych potrzeb klientów.

Usługi: przewodnicy, opieka zdrowotna, transport i mobilność, tworzenie i realizacja wydarzeń - powinny być dostarczane jako uzupełnienie, z rynku od cywilnego społeczeństwa i powinien służyć do wzmocnienia i zwiększenia oferty produktowej turystycznego wewnątrz terytorium.

W związku z celami, projekt SoTo przewiduje stworzenie sprzyjających warunków dla turystyki społecznej we wszystkich regionach biorących udział w projekcie, w szczególności poprzez tworzenie sieci operatorów, publicznych / prywatnych / profit / non-profit, o kompetencjach przekrojowych i umiejętności, ale przede wszystkim, wypracowanie zdolności do współpracy, tak aby polepszyć marki terytorialne i lokalne społeczności.

Ten szczególny aspekt jest podstawą kursów: jest rzeczywiście, ogólny niedobór usług turystycznych przeznaczonych specjalnie do kategorii osób, które są zwykle uważane za użytkowników w niekorzystnej sytuacji, takich jak osoby niepełnosprawne, seniorzy,

młodzież i rodziny wielodzietne. Dane wskazują, że po odpowiednich korektach infrastruktury turystycznej, 70 procent osób niepełnosprawnych może podróżować w sprzyjających warunkach i jest to dość istotne dla stopniowo starzejącego się społeczeństwa europejskiego. Biorąc pod uwagę inne źródła, takie jak OSSATE (One-Stop-Shop Dostępność dla Turystyki w Europie) i Isto (Międzynarodowa Organizacja Turystyki społecznej) potencjał może obejmować 134 mln ludzi, między ludźmi z niepełnosprawnością fizyczną i psychiczną | 8 oraz osób starszych.

W europejskim scenariuszu można znaleźć szkolenia dotyczące turystyki społecznej, ale te nie są powszechnie akceptowane jako narzędzia rozwiązywania potrzeb turystycznych w zmieniającym się społeczeństwie i nie są uważane za sposób prowadzenia turystyki poprzez poprawę, jak również societing jako wartość lokalnej społeczności i jej marki terytorialnej.

Ponadto, brak spersonalizowania usługi jest spowodowany brakiem współpracy pomiędzy różnymi podmiotami działającymi w terenie, szczególnie pomiędzy podmiotami gospodarki turystycznej oraz przedsiębiorcami społecznymi, którzy są zwykle bardziej świadomi swoistych potrzeb. Sytuacja ta jest częściowo ze względu na historyczną organizacją turystyki społecznej: w niektórych państwach członkowskich stało się w gestii sektora publicznego, a zatem do racjonalności ekonomicznej, istnieje tendencja, aby przejść na "jeden rozmiar dla wszystkich". W innych państwach nie podlega kompetencji sektora prywatnego, który ma tendencję do skupienia się na rynkach niszowych, które są wyodrębnione w taki sposób, że "klient" jest pod opieką całkowicie przez touroperatora w "all-inclusive ".

Jeśli chodzi o odniesienie do strategii i priorytetów politycznych, temat turystyki społecznej został wymieniony na poziomie europejskim wiele razy. Na przykład, Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny wyraził swoją opinię na temat "Społecznie zrównoważonej turystyki dla wszystkich" w 2003 roku oraz w 2006 roku na "Turystyki społecznej w Europie" (2006 / C 318/2). Komisja Europejska podjęła różne kroki w tym kierunku, z których najważniejszym jest stworzenie projektu Calypso, łączący turystykę społeczną w program rozwoju zrównoważonego i ogólnej konkurencyjności europejskiej turystyki, podkreślając również potencjał wkładu ekonomicznego w tego rodzaju działalności poprzez tworzenie miejsc pracy i podwojenie mnożników wydatków gości. Działanie to mieści się w ramach ogólnych celów określonych przez Calypso, która ma na celu walkę z wahaniami sezonowych wzorców turystycznych, poprzez funkcję polityki społecznej turystyki, rozwoju działalności gospodarczej i wzrostu. Ponadto ma nadzieję na zwiększenie poczucia obywatelstwa europejskiego, jak również przykuwa uwagę do popytu i społecznego punktu widzenia turystyki.

Wszystko jest prowadzone w zgodzie ze strategią UE 2020, w których Europa ma za zadanie osiągnąć z góry określone cele, takie jak inteligentny zrównoważony i sprzyjający włączeniu społecznemu wzrost. Głównym celem projektu SoTo jest szkolenie i kształcenie różnych operatorów w stosunku do integracji społecznej i turystycznej każdego człowieka, a tym samym przyczyniając się do wzrostu. Znajduje to odzwierciedlenie w filozofii Calypso: "Wspierając dostęp dla grup, dla których wyjazdy wakacyjne będą stopniowo coraz trudniejsze, turystyka społeczna wzmacnia potencjał generowania przychodów branży turystycznej. Wsparciem, które musimy zapewnić, dla turystyki społecznej to mobilność i umożliwienie turystyki poza sezonem, aby się rozwijać, szczególnie w regionach, gdzie turystyka jest bardzo sezonowa. W związku z tym turystyka socjalna zachęca do tworzenia bardziej trwałych możliwości zatrudnienia w sektorze turystyki, zgodnie ze strategią

lizbońską, przez co pozwala na rozszerzenie takich miejsc pracy poza danym sezonem. "(McCabe n.d) Pierwszym czynnikiem są różne definicje turystyki społecznej w krajach europejskich, a także w obrębie każdego pojedynczego regionu. Na poziomie europejskim badania, które zostały przeprowadzone, zwłaszcza w ostatnich kilkunastu lat, koncentrują się na tym zjawisku i jego wpływowi na polach gospodarczych i społecznych. Pomysły, które wdrożono | 9 dotyczącą edukacji i szkoleń w dziedzinie turystyki społecznej, zwłaszcza dla tych, którzy prowadzą turystyczne działania na co dzień i dla tych przedsiębiorców społecznych, pracujących z grupami ludzi, aby zaangażować ich w turystykę społeczną.

Z tego powodu projekt SoTo zapewnia model szkolenia, które uwzględnia wiele aspektów: z technicznego do bardziej relacyjnych kompetencji. Kurs przeznaczony dla szerokiego wyboru osób społecznych i przedsiębiorczych. W tym kontekście, SoTo inwestuje w rozwój kompetencji w zakresie planowania usług spersonalizowanych pasujących do wyrażonych potrzeb gości, starając się przechwycić wszystkie grupy te wyłączone tradycyjnej turystyki.

Nowe i innowacyjne działania, które są inspirowane turystyką społeczną, oferują dodatkowe narzędzia dla lokalnej społeczności, aby waloryzować marki terytorialne, szczególnie w momencie kryzysu, gdy społeczności lokalne i terytoria przeżywają spadek dochodów turystycznych, oprócz silnych niedoborów gospodarczych i zawodowych.

Innym aspektem, który należy uwzględnić, jest przejście od marketingu do societingu.

Cytując profesor Bernard Cova (2002, 2013), gdzie societing jest sposobem na badanie nowej, produktywnej funkcji konsumentów: z ich zdolności do produkcji, połączeń społecznych i symbolicznych wokół towarów, dzięki czemu przyczyniają się do tworzenia wartości dla przedsiębiorstw, ale także do promowania i partycypacyjnej wizji rozwoju lokalnego.

Początki turystyki społecznej Turystyka w aspekcie społecznym istnieje od wieków, od turystyki dla celów edukacyjnych, obozów wypoczynkowych dla dzieci upośledzonych, podróże medyczne i pielgrzymki, wyjazdy finansowane przez członków społeczności. W Europie aż do XIX wieku turystyka była dostępna tylko dla uprzywilejowanych klas społecznych. Prawdopodobnie z powodu uprzemysłowienia, w okresie od końca XIX wieku i na początku XX wieku, schroniska młodzieżowe, kempingi, śniadanie i zakwaterowania pojawiły się w różnych częściach Europy. Były one w większości przypisane do sektora prywatnego lub dla zysku, choć były też społeczno-religijne lub edukacyjne grupy wolontariuszy, które organizowały obozy letnie dla dzieci i młodzieży. Jednak po Konwencji 1936 "Płatnego urlopu" Międzynarodowej Organizacji Pracy, a kolejnym 1948 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka stwierdzono, że "każdy ma prawo do urlopu i wypoczynku, włączając w to rozsądne ograniczenie godzin pracy i okresowe płatne urlopy" turystyka socjalna została "zrodzona z etycznego na żądanie" (www.bit-int.org).

Konwencja ILO, w rzeczywistości była impulsem dla pracowników po II wojnie światowej, aby skorzystać z "płatnych urlopów" do tego stopnia, że "wakacje" stały się częścią stylu życia narodowego (Minnaert, Diekmann i McCabe, 2012: 25). Chauvin (2002 w Minnaert, Diekmann i McCabe, 2012: 25), potwierdza, że okres ten był również czasem, gdy "władze publiczne zaczęły dofinansowywać turystykę społeczną, co było, i nadal jest, w wielu krajach kontrolowane przez stowarzyszenia, rady robotnicze, popularne ruchy edukacyjne i kolektywy ".

Zachodnia Europa przeszła przez Złoty Wiek lub "les Trente Glorieuses" jak to było znane we Francji, "Wirtschaftswunder" w Niemczech i "miracolo economico" we Włoszech: trzydzieści lat od 1945,czyli od zakończenia II wojny światowej do średniosiedemdziesiątych, kiedy kryzys gospodarczy został wywołany kryzysem naftowym, w 1973 roku rozwijała się tradycyja turystyki społecznej wraz z pojawieniem się w obozów | 10 wakacyjnym i ośrodków wypoczynkowych jako nowej, przystępnej drodze wyjazdu na urlop. W kontynentalnej Europie Zachodniej, wiele ośrodków wypoczynkowych oferowało pełne wyżywienie z atrakcjami i rozrywką łącznie (Caire w Minnaert, Diekmann i McCabe, 2012: granicach 73-87,) i były prowadzone przez organizacje charytatywne lub związki (Minnaert, Diekmann i McCabe, 2012: 26). W Wielkiej Brytanii, Butlins obozy wakacyjne były oferowane jako "tydzień wakacji na tydzień wynagrodzenia" (Brookman, 2009). Jednak według Minnaert et al, konkurencyjne stawki wciąż pozostają poza zasięgiem osób z najniższą krajową lub bezrobotnych (Hardy, 1990: 55). W wielu obozach były prowadzone na zasadach komercyjnych, a obozy zbudowane przez władze oświatowe, związki zawodowe lub organizacje charytatywne choć istniały, były jednak znacznie mniej powszechne.

W tym okresie, społeczeństwo było świadkiem uruchomienia szeregu organizacji międzynarodowych i konferencji, które poparły ideę turystyki społecznej. Wśród nich Międzynarodową Federację Organizacji (IFPTO) w 1950 roku, Międzynarodową Federację Organizacji Młodzieży (FIYTO) w 1956 roku oraz Biuro Międzynarodowe Turystyki Społecznej (BITS) w roku 1963. Do roku 1972 Wiedeń świadczył, że "turystyka społeczna jest podstawowym faktem społecznym naszych czasów". Zarówno Wiedeń, jak i później w 1999 roku UNWTO Globalny Kodeks Etyki dla Turystyki potwierdziły, że turystyka socjalna "powinna być rozwijana przy wsparciu władz publicznych (UNWTO artykułu 7: 3).

Niezależnie od tego, spowolnienie gospodarcze w latach 1980 i bardziej niedawnego kryzysu gospodarczego, spowodowało wiele rozległych i głębokich cięć w wydatkach publicznych i racjonalizacji zasobów, co powoduje, że było mniej dofinansowań na rzecz turystyki społecznej.. Zjawisko stworzyło reakcję, która przesunęła akcent z sektora publicznego do sektora prywatnego inicjatywy zwolenników turystyki społecznej. Jest to potwierdzone w Deklaracji Montrealu 1996, ponownie zmieniony dziesięć lat później z Aneksu. Przesunięcie umieszczone jest jako "większy nacisk na rolę (hosta), związane solidarności turystyki jako podstawowy aspekt turystyki społecznej" (Minnaert , Diekmann i McCabe, 2012: 28) Dla korzyści, które będą odczuwalne zarówno przez mieszkańców jak i turystów , jedyną wadą jest to, że koncepcja turystyki musi zostać zmieniona. Podobnie jak w społeczeństwie, zmiany według nowych realiów to nawet nasza definicja turystyki społecznej musi zostać zmieniona. Turystyka społeczna nie jest w centrum - powinna być sterownikiem, który umożliwia korzyści z turystyki, aby były dostępne dla wszystkich członków społeczeństwa. Korzyść nie może być krótkotrwała. Musi mieć długi czas trwania.

Odpowiedzialna i zrównoważona turystyka jest kluczem. Konieczne jest, że aby była ona wykorzystywana jako forma „green wash” lub krok do dalszej korzyści czysto komercyjnej, ale musi być zintegrowane, co jest znane jako potrójne dno (TBL). Prekursorem potrójnego dna został oparty na określenie wymyślone przez Johna Elkingtonin 1995, "ludzie, planeta, zysk". To oddaje wartości i kryteria pomiaru sukcesu w sferze społecznej, środowiskowej i społecznej.

Takie podejście gwarantuje, że każdy skorzysta z turystyki społecznej - nie tylko poprzez zapewnienie dostępnej turystyki w niekorzystnej sytuacji potencjalnych turystów, ale również podejmowanie korzyści turystycznych dostępnych dla wszystkich, bez względu na różnice. "Różne" i "nowe" doświadczenia są tym, co turyści szukają (Avellino 2012: 53, Seppo Iso-Ahola, 1982 w Middleton i inni, 2009: 80, Jang i wsp 2009, 51-73). Może to być | 11 inny klimat, egzotyczny krajobraz lub spotkanie z osobami z różnych kultur, środowisk lub pochodzenie etniczne. Istnieje poza tym wymiar edukacyjny, budowa kapitału społecznego i kulturowego ze spotkania turystycznego. Może to nastąpić, gdy osoby cieszą się doświadczeniem spotkania innych osób o podobnych niepełnosprawnościach lub wyzwań i uczyć się od siebie, jak każdy zaspokaja te potrzeby w ich domu czy podczas urlopu.

Zwracając się do osób, które dzielą się wyzwaniami i doświadczeniami z różnych środowisk mogą prowadzić do lepszego zrozumienia, współpracy i szacunku - prowadzącej do tworzenia kapitału społecznego i kulturowego.

Tradycyjnie regionalny rozwój turystyki koncentruje się na materialnych aspektach, takich jak tworzenie miejsc pracy, przyjazdów turystycznych i zwiększenie wartości gruntów, ale takie podejście ignoruje aspekt społeczny rozwoju turystyki (Avellino 2009). Innowacje i zrównoważony rozwój muszą oddziaływać na czynnik kapitału społecznego i kulturowego (Avellino 2005). Makbet i inni (2004) twierdził, że regionalny rozwój turystyki może zyskać mając silną SPCC (społecznej, politycznej, kulturalnej stolicy) fundament zarówno jako SPCC i turystyka opierają się sobą i przyczyniają się do siebie. Wskazują one również szereg korzyści, które mogą przyczynić się do SPCC rozwoju turystyki. Zatem :-wzrost SPCC może poprawić dobrobyt wspólnoty, co z kolei zwiększa wrażliwość wspólnoty na rzecz turystyki, która jest następnie powrócił do wspólnoty jako korzyść.

• korzyści dla przepływu informacji w ramach samej wspólnoty i współpracy między wspólnotą a przemysłem • zapewniając w ten sposób proces podejmowania decyzji w ramach rozwoju turystyki, jako wspólnota przyczyniły się do tego samego procesu.

Ułatwienie procesu transakcji, z pierwotnej redukcji kosztów ze względu na wzrost wydajności, gdy portale społecznościowe są na podsłuchu, lub gdy współpraca i koordynacja pomiędzy tymi samymi sieciami jest realizowana, szczególnie gdy wiedza (kapitał kulturowy) jest dostępny za pośrednictwem tych sieci.

Udział w tworzeniu imprez kulturalnych, które również przyciągają turystów i, które dają lokalnej społeczności poczucie, że w charakterze "wizyt" sprzyja powrót. W regionach wiejskich, SPCC może dodać do tego, co niektórzy teoretycy określają jako "kapitał wsi", czyli unikalnych cech środowiskowych, gospodarczych, kulturalnych i społecznych środowisk regionalnych, które czynią je atrakcyjnym jako miejsca docelowe "wsi" (SLEE 2003 w Makbecie et al, 2004).

Metodologia Badanie to ma na celu zapewnienie przeglądu literatury naukowej i dokumentalnej, stanu techniki kształcenia dorosłych w Europie w dziedzinie turystyki społecznej, badań i dobrych praktyk, z dokumentacją dotyczącą ram krajowych świadczonych również przez partnerów projektu. Szacunek zastosowano zintegrowaną metodologię pracy, który łączy | 12 analizę teoretyczną z badań i jakościowej praktycznych działań, opartych na uczestnictwie i oddolnego podejścia, co oznacza aktywny udział - na wszystkich etapach, od wszystkich właściwych podmiotów, zarówno partnerów projektu lub zainteresowane podmioty zewnętrzne. Czyni to poprzez słuchanie opinii i wniosków z tych, które na co dzień, doświadczenie na ziemi, rzeczywistość pracy w tej konkretnej dziedzinie turystyki i spraw społecznych. W tym celu, seria 6 grup fokusowych prowadzonych przez partnerów w ich własnym kraju, a koordynowanych przez Uniwersytet Malta, pod warunkiem podstawowych danych do analizy. W sumie około 90 zainteresowanych stron europejskich wzięło udział w grupach fokusowych, które dostarczyły bogatych spostrzeżeń, co do zagadnień dotyczących turystyki socjalnej, jak również jasnych wskazówek dotyczących rodzaju szkolenia, które są potrzebne na oddolnych, jak i na poziomie instytucjonalnym.

Drugim źródłem są dane, które zebrano za pomocą BPI. Zostały one zebrane dzięki dokumentacji, która została dostarczona przez wszystkich partnerów, a analizowane wraz z case study, które są wskazane w literaturze naukowej dostępnej w języku angielskim.

Podczas wizyt studyjnych, partnerzy i naukowcy byli również narażeni na zawiłości turystyki społecznej i jej odmian poprzez wybór case’ów. Była szansa na rozmowę z bezpośrednio osbami zarządzających przedsiębiorstw i, jak również osoby, które korzystają z linii frontu przedsiębiorstw turystyki socjalnej.

Wszystkie, dwadzieścia pięć badań, zostały zebrane przez partnerów oraz zintegrowane z innymi analizami dotyczącymi praktyk turystyki społecznej, które są dostępne w literaturze naukowej. Trzecim elementem badań są dane związane z gromadzeniem informacji na temat szkoleń, który jest wyposażony turystyki społecznej i jej pochodnych na szczeblu instytucjonalnym i zawodowym. Dane pierwotne zebrano od partnerów, a także z innych instytucji, które zgodziły się wziąć udział. Tutaj musimy zwrócić uwagę na fakt, że badanie to nie jest wyczerpująca powodu różnych ograniczeń; jednak materiał zebraliśmy pozwala nam mieć przegląd sytuacji w najistotniejsze krajach europejskich.

Analiza potrzeb szkoleniowych (TNA) interesantom turystyki społecznej przeprowadzona wśród potencjalnych uczestników, która obejmowała zrozumienie umiejętności, była o tyle ważna, aby zrozumieć potrzeby turystów społecznych na tyle, by szkolenia wypełniły luki umiejętności / kompetencji. Informacje zebrane ze stanu techniki, stanowiły podstawę projektowania i rozwoju programu szkoleń oraz stanowią podstawę systemu pomiarowego przeglądu i szkoleń, które do tej pory nie zostały przewidziane w projekcie. Może to pozwolić na pomiar wpływu czy szkolenie będzie miało w ofercie produktowej, jak również doświadczenia turystycznego, zarówno podczas jak i po zakończeniu udziału w turystyce społecznej.

| 13

Badanie zostało ograniczone, więc skupiają się głównie na literaturze języka angielskiego i miała na celu zidentyfikowanie problemów i kwestii, które można zaspokoić.

Również, było to wstępny etap w projekcie do projektowania i rozwijania programu modelu szkolenia.

Zdecydowano, że zawarte zostały również przykłady dobrych praktyk, które zostały zebrane z krajów, w które są partnerami projektu. Wielu z nich odwiedziło i / lub przeprowadziło rozmowy przez partnerów goszczących lub w niektórych przypadkach przez wszystkich partnerów w trakcie wizyt studyjnych. Ponadto, badania, o którym mowa w udokumentowanych ostatnich prac naukowych, dają szeroki obraz jakie są możliwe scenariusze turystyki społecznej w Europie.

Odbyły się również badania terenowe, które składały się z wizyt studyjnych i grup dyskusyjnych. Podczas wizyt studyjnych odbyły prezentacje różnych ofert, które pozwoliły na: - uzyskanie głębokiego zrozumienia, co jest w zagrożeniu, a co jest zaangażowane; - na zebranie informacji, które nie są łatwo dostępne na stronach internetowych lub ulotkach/folderach; - zobrazowanie, jak ludzie podchodzą do swojej normalnej rutyny w miejscu pracy; W celu: - Oceny wyzwania i możliwości; - zrozumienia, jak te możliwości zostały objęte i jak w niektórych przypadkach zostały one przerwane z powodu zbyt dużej biurokracji, ram prawne lub brak wiedzy, kompetencji i umiejętności, które pozwoliły tym osobom i organizacjom do korzystania z możliwości, które zostały zaprezentowane.

Grupy dyskusyjne odbyły wizytacje w każdym kraju partnerskiego, a uczestniczyło w nich 15 zainteresowanych podmiotów zaproszonych w celu omówienia ich postrzegania turystyki społecznej, była to również okazja na przedstawienie swoich pomysłów na to, co jest potrzebne do wsparcia tego rynku specjalistycznego. W sumie ponad 90 osób z sześciu krajów wzięło udział, w tym również grupy zainteresowane: tour operatorzy, przewodnicy i hotelarze. Instytucje również brały udział w spotkaniach, zarówno prywatne jak i te z

trzeciego sektora, przedstawiciele władz publicznych , w tym Narodowych Organizacji Turystycznych. Od strony popytowej, zostały uwzględnione osoby (lub ich przedstawiciele), którzy podróżują, ale którzy również mają utrudnienia, takie jak ograniczenia fizyczne, ograniczenia finansowe, społeczne i edukacyjne.

Definicja turystyki społecznej | 14 Literatura wskazuje, że choć nie są kwestionowane definicje turystyki społecznej, dwa główne elementy są zazwyczaj obecne. Pierwszy element odnosi się do "społecznego" aspektu w turystyce powinny być dostępne dla wszystkich, nawet przez osoby, które mają ograniczenia ekonomiczne, społeczne, prawne, kulturowe, technologiczne, fizyczne i psychiczne. Drugi element dotyczy definicji samej turystyki, opisuje podróżowanie jako wyjazd z dala od swego stałego miejsca zamieszkania na okres tymczasowy. To więc oznacza ruch lub mobilności osób z różnych motywacji, wśród których jest wypoczynku i rekreacji.

Te dwa aspekty pojawiły się u Hunzickera (1951: 1) w definicji turystyki socjalnej jako ''relacje i zjawiska w dziedzinie turystyki wynikające z uczestnictwa w podróży przez ekonomicznie słabych elementach lub w inny sposób w niekorzystnej sytuacji w społeczeństwie ". Prowadzi to do ustalenia, które interpretacje turystyki społecznej są dziś widoczne w Europie. Interpretacje te, oparte na pracy przez Minnaert, Maitland i Millera (2011) stanowiły podstawę kwestionariusza grupy zaangażowanych. W dokumencie zatytułowanym "Co to jest turystyka społeczna? (2011), podano cztery różne definicje i są one oparte na różnych scenariuszach związanych z typów osób, które są zachęcane do udziału w turystyce, oferowanego produktu i rodzaju inicjatyw wykorzystywanego w celu przyciągnięcie uczestników.

Interpretacje Turystyki Społecznej (Minnaert, Maitland i Miller, 2011) Respondenci są na ogół zgodni, różne modele są bezpłatne. Istnieje ogólna akceptacja modelu uczestnictwa i modelu włączenia, chociaż nie zawsze dobrze funkcjonują.

Grupy dyskusyjne respondentów stale uwrażliwiali na kwestię, kto powinien być beneficjentem turystyki społecznej, która spotyka się z cykliczną dyskusją, ponieważ sprowadza nas z powrotem do tego, co będzie prawdziwą definicją turystyki społecznej.

Znacznie szersza definicja mówi, że turystyka społeczna jest dla wszystkich -

pracowników, rodzin i stowarzyszeń. Firmy mogą wspierać swoich pracowników z płatnego urlopu lub obniżonych kuponów dla celów rozwoju osobistego, edukacyjnych i rekreacyjnych. Jak każdy ma prawo do jakościowego wypoczynku w wolnym czasie.

Turystyka społeczna w tym przypadku również wspiera socjalizację i integrację w społeczeństwie przyjmującym, oraz dodatkowo wspiera ekonomicznie miejscowości (EKES, 2006 i Hotel Mule, 2013). W rzeczywistości podczas sesji grupowej wskazywano, że nie ma | 15 modelu biznesowego dla turystyki społecznej, który tradycyjnie wykorzystuje dotacje rządowe lub inne inicjatywy, ale w obecnej sytuacji gospodarczej, może zostać podjęta inicjatywa przez inne przedsiębiorstwa, tak aby rodziny o niskich dochodach mogły mieć dostęp do możliwości podróży.

Organizacje turystyki społecznej rekrutują teraz menedżerów, którzy mieli szkolenia i / lub posiadają kwalifikacje w branży hotelarskiej lub zarządzania. Jednak perspektywa ta koncentruje się na "twardym" kierownictwu przedsiębiorstwa. Podstawowe umiejętności "miękkie" są podobne na poziomie gruntu, jednak w przypadku turystyki socjalnej istnieje potrzeba specjalizacji, jeśli chodzi o bycie "zorientowanym na klienta". Europa dla Osób Niepełnosprawnych (Europejskie Forum Osób Niepełnosprawnych, 2001: 4) wskazuje na problem, że nie istnieje potrzeba aby "poprawić szkolenia w rozwijaniu umiejętności w dziedzinie turystyki, aby poradzić sobie z niepełnosprawnymi turystami". Ten problem był wielokrotnie wyróżniony przez grupy fokusowe, gdy przedstawiciele grup pokrzywdzonych ubolewali, że placówki turystyki takie jak hotele, restauracje, a nawet operatorów transportowi wykazują brak podstawowych umiejętności w kontaktach z grup pokrzywdzonych, niekoniecznie osób niepełnosprawnych, ale także osób starszych i rodzin.

Rozmowy z członkami partnerów ujawniły, że chociaż termin "przedsiębiorstwo społeczne" może być stosowany dla organizacji profitowych, powinniśmy się skoncentrować na naszym modelu szkoleń dla przedsiębiorstw społecznych, które odnoszą się do organizacji non-profit. „ Społeczne Przedsiębiorstwo jest biznesem przede wszystkim z celami społecznymi, gdzie nadwyżki będą głównie przeznaczone na ponowne reinwestycje, by wspierać biznes lub społeczeństwo, a nie kierując się potrzebą maksymalizacji zysków dla udziałowców i właścicieli." (Sprawozdanie z postępów w Przedsiębiorczości Społecznej Strategia sukcesu, DTI, 2003: 8). Jako turystyczne przedsiębiorstwo społeczne możemy przewidzieć, które będzie mieć cele społeczne o orientacji przedsiębiorczości i wymiarze społecznym w profilu własności. Ta perspektywa nie jest nowa: "Decydenci polityczni uważają, że przedsiębiorczość w turystyce jest marginalnym środkiem rozwoju lokalnego biznesu, na przykład w Unii Europejskiej" (Rita, 2000; Pearce, 1992; Cotrell, 2001; Crouch i Ritchies 1999; Callahan, 1995 w Tetzschner i Herlau, 2003).

Przedsiębiorstwa społeczne są "z natury częścią gospodarki, gdzie przedsiębiorstwa z zainteresowanymi stronami są tworzone przez i dla tych o wspólnych potrzebach i odpowiedzialności wobec tych, którym mają służyć" (UE, 2005 w Thomas i Augustyn 2007: 79). W badaniach nad przedsiębiorstwami społecznymi w sektorze turystyki w Wielkiej Brytanii, został zidentyfikowany jeden z problemów: niedobór umiejętności, choć każdy, kto chce, aby rozpocząć własną działalność gospodarczą może uzyskać dostęp do bezpłatnych szkoleń.

Zagadnienia, które zostaną poruszone w ramach Programu Szkoleniowego SoTo

| 16

Sylwetka: problemy do rozwiązania w ramach programu szkoleniowego So.To.

Program szkoleniowy Badanie wykazało, że chociaż nie ma wiedzy na temat dostępności turystyki, turystyki

społecznej i innych kwestii z nią związanych, nie stanowią one część studiów na poziomie wyższych per se. Są one zintegrowane w konkretnych jednostkach badawczych, takich jak interpretacja dla specjalnych potrzeb w obiektach turystycznych i gastronomicznych dla swoistych potrzeb w branży hotelarsko-gastronomicznej. W celu uzyskania jednorodności i, jak również przepływu umiejętności i kompetencji, sugeruje, że szkolenia są regulowane i zatwierdzone przez właściwy organ. Chociaż można stwierdzić, że turystyka jest dostępna, szkolenia należy udostępnić całej planszy nie tylko dla pracowników i przedsiębiorców z branży, ale także poprzecznie przez włączenie innych dyscyplin, takich jak architektura, inżynieria, komunikacja, marketing i specjalistów cyfrowych. Jednak misją tego badania jest opracowanie programu szkoleń dla użytkowników końcowych i dlatego dążymy do podmiotów w branży turystycznej, ze szczególnym naciskiem na trzeci sektor, który funkcjonuje na poziomie gminy.

Istnieją również wyzwania, które muszą być brane pod uwagę podczas projektowania programu szkoleniowego. Pierwszym z nich jest trwałość: program szkolenia musi mieć zrównoważoną koncepcję w swej istocie. Jako ogólna koncepcja turystyki dostępnej dla wszystkich oznacza większą liczbę turystów, to także może utożsamiać się z turystyką dla mas. Turystyka masowa jest postrzegana jako przeciwieństwo zrównoważonej turystyki, która ma być alternatywą dla masowej turystyki. Jednak badania wskazują, że "zrównoważony rozwój (i co za tym idzie, zrównoważona turystyka) w wyniku, może oznaczać po prostu „coś dla każdego” (Romeril 1994 w Weaver, 2006: 19). Istnieją dowody na to, mocne i słabe interpretacje zrównoważonej turystyki, które musimy pamiętać podczas projektowania programu szkolenia. Nie istnieje idealny rodzaj turystyki zrównoważonej, choć Weavera (2006: 25) sugeruje dziedziny od minimalistycznych do

kompleksowego podejścia. Niemniej jednak, podejście będzie zależeć od kontekstu, jak również trwałości obrotowej. Jeśli projekt turystyka nie jest opłacalna finansowo-nie przetrwa.

Projekt szkoleniowy musi mieć dwojakie podejście: umiejętności w zakresie przedsiębiorczości społecznej dla turystyki i hotelarstwa oraz turystyka i zarządzanie | 17 umiejętnościami turystyki społecznej. Jest to sugerowany program kursu: Tydzień pierwszy: Tydzień drugi: Umiejętności do prowadzenia Przemysł turystyczny I zarządzanie przedsiębiorstwa w branży turystką społeczną turystyki społecznej

Cel

Stworzenie, rozwoju I zarządzania Zapewnienie umijętności z zakresu przedsiębiorstwem społecznym hotelarstwa I turystyki

Dostarczenie zakresu umiejętności, które dadzą możliwość dostosowania się do potrzeb i oczekiwań gości w niekorzystnej sytuacji.

Dostarczenie zakresu umiejętności, które pozwolą osiągnąć sukces przedsiębiorstwa Społecznego w branży turystycznej Rezultaty Umiejętność stworzenia realnego biznes planu

Rozwinięcie umiejętności technicznych, osobistych, interpersonalnych, organizacyjnych i ogólnych, które mogą być stosowane w branży turystycznej i hotelarskiej. Należą do nich skuteczne umiejętności komunikacyjne, umiejętności obsługi klienta, umiejętności przetwarzania informacji, umiejętności krytycznego myślenia, kreatywności, umiejętności rozwiązywania problemów, etc; Umiejętność zastosowania odpowiedniej wiedzy i umiejętności w różnych sytuacjach związanych z przemysłem w kontekście "turystyki dla wszystkich"

Etap przed wyjazdem: komunikat o dostępności turystyki, marketingu, kreatywności (rozwoju nowych produktów, polepszenie usług dla gości niepełnosprawnych itp.)

Podczas wakacji: obsługa recepcji, Zrozumienie strony prawnej I kontakt z gościmi środowiska biznesowego Etap po wizycie: networking, przedsiębiorstwa społecznego utrzymywanie kontaktu z gośćmi, ewaluacja Kontent kursu

Marketing przedsiębiorstwa Podczas dyskusji na temat Społecznego w branży turystycznej wyników badań, ustalono, że 20 procent szkoleń ma być dla danego kraju, tak aby Finanse i plan rozwoju dla odpowiedzieć na fakt, że w przedsiębiorstwa Społecznego w każdym państwie członkowskim branży turystycznej istnieją ekonomiczne, polityczne, prawne, społeczne, kulturowe i środowiskowe różnice, które należy rozwiązać.

Istnieją również szczególne sytuacje, które są wspólne, a które również muszą być uwzględnione w szkoleniu.

Zalecenia i wnioski Raport ten rozpoczął się od próby znalezienia odpowiedniej definicji turystyki społecznej: definicję, która jest wciąż nieuchwytna, głównie dlatego, że jest otwarta na debatę ze względu na dużą liczbę zainteresowanych stron, które są zaangażowane w działalność turystyczną i które używają pojęć :'' turystyka dla wszystkich "," dostępna turystyka " i innych odmian tego samego tematu zamiennie, a także ze względu na mnóstwo zainteresowanych, którzy są rzeczywiście zaangażowani w turystykę społeczną, ale nie definiowanie jej.

Została zaproponowana definicja, która ma służyć do prowadzenia programu szkoleń: "Turystyka społeczna jest motorem turystyki o wymiarze społecznym, aby zapewnić wartość dla wszystkich: ośrodków wsparcia, turystów i społeczności, opartej na założeniu zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialności".

Turystyka społeczna, chociaż nie jest to nowa koncepcja, została niedawno propagowana i szeroko omówiona przez różne podmioty. Prywatny przemysł wciąż próbuje przystosować się do pojawiających się potrzeb klientów w niekorzystnej sytuacji ekonomicznej. Z drugiej strony, turystyka zawsze tradycyjnie koncentruje się na kształcenie pracowników, którzy mogą stanowić część systemu, a zyskiem jest coraz większa liczba absolwentów i studentów konkurujących ze sobą o najlepsze miejsc pracy. Praca w sektorze

| 18

turystyki społecznej może nie być postrzegana jako dobry wybór kariery ze względu na przekonanie, że jest ona nisko opłacona lub dla osób niewykwalifikowanych. Wpajanie wartości etycznych podczas edukacji turystycznej pomoże, ale to nie wystarczy. Sukces modelu edukacji turystyki socjalnej zostanie osiągnięty tylko wtedy, gdy równowaga znajduje się pomiędzy wymaganiami przemysłu a klientami.

Turystyka społeczna to nie tylko stworzenie możliwości dla osób, które mają dostęp do | 19 miejsc, których nie są w stanie odwiedzić. Turystyka socjalna musi znaczyć więcej: turystyka socjalna musi obejmować wszystkich. Goście razem z gospodarzami będą zmuszeni wypracować wspólne zrozumienie, wspólną odpowiedzialność, szacunek, co waloryzuje doświadczenie podróżowania jaki życia codziennego.

Treść i metodologia programu szkoleniowego Rezultaty wyróżnione na poprzednim etapie zostały wzięte do kolejnego procesu tworzenia programu szkoleń, w oparciu o wyniki z poprzedniej sesji, w tym informacji na temat potrzeb szkoleniowych, analiz wskazań oraz propozycji pochodzących od turystycznych i społecznych działaczy z każdego regionu zaangażowanego w projekt.

Trenerzy pełnią kluczową rolę w tym momencie, bo dzięki ich kompetencjom można odczytać potrzeby, wskazówki i propozycje pomocne przy tworzeniu programu szkoleniowego. Ostatecznym celem było opracowanie wspólnego modelu szkolenia. W związku z tym, w trakcie realizacji projektu, wymiana między uczestniczącymi organizacjami kształcenia zawodowego, pomogły porównać swoje metody i treści. Ponadto trenerzy opracowali wszystkie narzędzia dydaktyczne do realizacji tych zajęć.

Ogólne aspekty brane pod uwagę w realizacji działań szkoleniowych, które są w tle w rozwoju wspólnego modelu kształcenia: -Wspólne i kompleksowe definicje turystyki społecznej - Turystyka dla wszystkich: dostępna, społeczna, zrównoważona; -Wymiar zjawiska: upowszechnienie turystyki społecznej w całej Europie i na poszczególnych terytoriach; -Przesunięcie: z niezróżnicowanej / masowej turystyki do spersonalizowanej i lokalnej turystyki.

- Nowa dynamika turystyki po kryzysie; - Od marketingu do "societing": w jaki sposób zmienić marki także w turystyce; - Network manager: jak rozwijać sieci terytorialne wspierających turystykę społeczną; - Jak zaplanować zintegrowane usługi turystyczne: nie tylko miejsce, ale społeczność.

Opis programu Program szkolenia jest nazywany „SoTo Turystyka Społeczna- Zintegrowane kury szkoleń z zakresu turystyki społecznej” i został opracowany w skali europejskiej przez europejskich trenerów.

Program szkolenia jest podzielony na dwa moduły, każdy moduł będzie podzielony na podjednostki szerzej omówione poniżej: M1: Strategiczny projekt: przedsiębiorstwo w turystyce biznesowej.

M2: Zarządzanie przedsiębiorstwem w turystyce społecznej.

| 20

Program szkolenia SoTo został opracowany na podstawie wcześniej przeprowadzonej analizy potrzeb szkoleniowych, w skali europejskiej, skierowanych do grupy docelowej projektu, a mianowicie, touroperatorów, osób pracujących w branży turystycznej oraz osób, które chcą założyć przedsiębiorstwo turystyki socjalnej lub rozwinąć działalność istniejącej.

Program ma być wydany w wyniku tradycyjnych metod szkoleniowych, tzn. przez prezentacje, dyskusje, case study i pracy grupowej.

Czas trwania programu szkoleniowego to w sumie 100 godzin, podzielonych w następujący sposób: -40 godzin szkoleń ogólnych - 20 godzin szkoleń nt. turystyki w danym kraju - 40 godzin pracy nad projektem Ogólne informacje dotyczące programu Nazwa /opis

Czas trwania w h

Teoria

Kurs

Turystyka Społeczna

Zakres

europejski

Lokalizacja

Europa

Opracowany Tak z partnerami

40

Ilość szkoleń

Kontekst edukacyjny

60

Lyceum, HEI, szkolenie zawodowe

Specjalne Praca nad (dla projektem danego kraju)

40

20

MODUŁ 1. : Strategia biznesu dla przedsiębiorstw turystycznych Rozdział

Działaność firmy turystycznej

18godzin

Powitanie i wprowadzenie

1

Pojęcie przedsiębiorstwa turystycznego/społecznego

1

Funkcje firmy turystycznej (przedsiębiorstwa społecznego)

2

Rozdział: 1.1.3:

Aktywności firmy turystycznej

2

Rozdział: 1.1.4:

Rynek turystyczny I jego kompetencje

2

Rozdział: 1.1.5:

e-marketing (strategia ogólna)

5

Rozdział: 1.1.1: Rozdział 1.1.2:

Rozdział: 1.1.6N: Narodowy kontent

:

Legislacja społecznego przedsiębiorstwa dla rozwinięcia opracowane przez krajowych trenerów.

–

Procesy związane z założeniem przedsiębiorstwa społecznego 5 (osoby lub grupy) Prezentacja do grupy

Rozdział

Strategia biznes planu

16 godzin

Rozdział: 1.2.1:

Strategia tworzenia biznes planu

3

Rozdział: 1.2.2:

Strategia krok po kroku projektowania biznesowych w firmach turystycznych

i

organizacji

8

Narodowe case studies Rozdział: 1.2.3N:

Wybranie 2 przedsiębiorstw społecznych w swoim regionie i omówienie ich biznes planu.

5 Analiza jego możliwości teraźniejszość.

(grupa

lub

indywidualnie),

i

MODUŁ 2. : Managing a Social Tourism enterprise (30 Hours) Rozdziały

Stosowanie e-turystyki

12 godzin

| 21

Rozdział: 2.1.1:

Definicja I charakterystyka e-turystyki

2

Rozdział: 2.1.2:

Wpływ e-turystyki na popyt

2

Rozdział: 2.1.3:

Profile mangerów (umiejętności/kompetencje)

2

Rozdział: 2.1.4:

Grupa docelowa

1

Rozdział: 2.1.5N:

| 22

Kontent narodowy : sugestie Identyfikacja 2 przedsiębiorstw społecznych z branży turystycznej (lub użyć poprzednie) i ich struktury managerskiej.

Identyfikacja lokalnego środowiska czyli gdzie one działa i jakie są korzyści płynące z geolokalizacji 5 Identyfikacja klientów Identyfikacja produktów i usług, które są oferowane lokalnie (jeśli to możliwe, przeprowadzić wywiad z nimi przez telefon lub F2F), i jak są one skonfigurowane do konkurowania na rynku.

Rozdział

Stosowanie e-marketingu

14 godzin

Rozdział: 2.2.1:

e-marketing and online marketing

3

Rozdział: 2.2.2:

Social Media

1

Rozdział: 2.2.3:

Wydajność e-marketing I PRu

1

Rozdział: 2.2.4:

Elektroniczni pośredników dystrybucji i produkty turystyczne

1

Rozdział: 2.2.5:

Turystyczny blog marketingowy / promocja usług I produktów

3

Rozdział: 2.2.6N:

Zdrowie i bezpieczeństwo: normy bezpieczeństwa i higieny 2 pracy stosuje się do przedsiębiorstw turystycznych w celu ochrony klientów i pracowników.

Użyj poprzednich dwóch przedsiębiorstw społecznych z branży 3 turystycznej i określ funkcje marketingowe ich planu

marketingowego. Omów zalety i wady w tym zakresie.

Rezultaty pilotażowego kursu szkoleń Aspekty metodologiczne Odbyło się sześć kursów szkoleniowych dla grup docelowych. Działalność szkoleniowa odbyła się w kraju każdego z partnerów, we Włoszech CEFAL, w Grecji z KEK ZInvest, na Malcie z miejscowym uniwersytetem, w Polsce z DOTem, w Rumunii z Fundacją Pestalozziego oraz w Hiszpanii z OES. Niektóre narzędzia zostały stowrzone specjalnie do oceny programu szkoleniowego dla trenerów i uczestników szkoleń, a także do ostatecznej dyskusji w grupie, w celu poprawy metodologii.

Niniejszy podrozdział prezentuje wszystkie dokumenty i informacje na temat programu kursu, dane organizacji, kart czasu kursu, jak i oceny wyrażane przez uczestników, sugestii i opinii każdego z partnerów w celu ustalenia kursu do sfinalizowania modelu.

Po zakończeniu kursu dokonano ogólnej analizy ścieżki, poprzez ankiety wśród uczestników szkoleń, badanie ich satysfakcji w odniesieniu do kursu, badania do nabywania kompetencji i wiedzy, ich zdolności do przenoszenia, czego nauczyli się w swoich codziennych działaniach, ale także analizując zmiany w ich mniemaniu na rozrywki, przekonania i znaczenia.

Dokonano tego za pomocą pakietu opracowanego i narzędzi w poprzednim etapie projektu.

Ponadto, poddano uczestników samoocenie po szkoleniu poprzez wykorzystanie dokumentacji, programów oraz poprzez utworzenie wspólnoty doświadczeń dla porównania / wymiany / dyskusji na temat rozwiązań przyjętych praktyk, nowych procedur, itp.

Oceniali satysfakcję w zakresie działalności szkoleniowej; o przydatności, przenoszenia i stosowania, co zostało zdobyte w toku; dydaktykę, kompetencję i skuteczności trenera oraz aspekty organizacyjne kursu.

Głównymi aspektami zainteresowania były: -wiedza, jak program szkolenia został opracowany w każdym kraju -ocenę satysfakcji studentów, dotyczące ścieżki szkoleniowej -opinia trenerów i ich sugestie dotyczące programu szkolenia Narzędzia wykorzystywane w fazie oceny, dotyczące głównego kontroli kursu, stażystów, a także trenerów, adresy grupy do innego aspektu procesu oceny: Wybór i ocena potrzeb uczestników z uczestników : Appedix_A1_INTERWIEW_GUIDLINES: aktywność monitoringu (szczegółowy opis w sprawie organizacji kursu szkoleniowego w tym trenerów" Szkolenie i opinii tutorów): Appendix_A2_SELF_ASSESSMENT GRID TRAINEES Appendix_A3_WEEKLY GRID TRAINERS Appendix_A4_GUIDELINES FOR CONDUCTOR

| 23

Kurs Formularz ten stanowi narzędzie używane przez wszystkich partnerów. Każdy aspekt dotyczący programu szkolenia, trenerów i uczestników został zawarty w tym dokumencie w celu komunikowania się / ułatwienia nam dotarcia do ważnych aspektów, które są podstawą do rozwoju szkolenia. To narzędzie zostało zaktualizowane i wspólnie z innymi partnerami projektu w różnych okresach: przed rozpoczęciem kursu, w trakcie oraz po | 24 zakończeniu kursu.

Uczestnicy szkolenia Część ta zawiera wszystkie informacje na temat oceny stażystów, dotyczące obowiązków WP Lidera i partnerów. Istnieją dwa sposoby zaplanowane do zbierania jakościowych i ilościowych informacji, w następujący sposób: Rozmowy indywidualne

Samoocena 1 na koniec I tygodnia

Przed szkoleniem Po szkleniu

1 na koniec II tygodnia (przed lub po grupowej dyskusji)

Kto

Każdy partner

Każdy partner

Cele

Poznać wrażenia Znajomość motywacji, uczestników na temat kursu umiejętności, kompetencji I oraz jakościowego opisu ich oczekiwań wobec kursu ścieżki kształcenia

Co

Tabele wypełniane co tydzień przez uczestników, 10 minutowy wywiad F2F z składane do partnerów, będą trenerem, przed I po kursie gromadzone przez każdego z nich aż do końca kursu

Sugestie

Nieformalna rozmowa F2F (lub telefoniczna jeżeli nie jest możliwe spotkanie)), tydzień przed rozpoczęciem kursu w celu poznania motywacji uczestnictwa w kursie, oczekiwań wobec kursu i możliwych niedogodności i problemów.

Objaśnienie uczestnikom jak wykonać tabelę i jej znaczenie, aby być rzetelnym wobec odpowiedzi (która nie jest ewaluacją)

Aneks

A1 Wytyczne wywiadu

A2 Samoocena uczestników (W1 & W2)

Kiedy

Trenerzy | 25

Ta część jest przeznaczona do zbierania opinii trenerów na temat programu szkolenia: aspekty jakościowe, a także praktyczne aspekty dotyczące ścieżki szkoleniowej.

TYGODNIOWY PLAN - TABELA KIEDY

1 na koniec I tygodnia 1 na koniec II tygodnia (przed lub po grupowej dyskusji)

KTO

Każdy parnter

CEL

Mieć pewność, że kurs jest adekwatny do znormalizowanego czasu i planowania treści proponowanych w projekcie szkoleń. Cotygodniowe kontrole planów będą zbierane przez każdego partnera na koniec kursu

CO

10 minutowy wywiad F2F z trenerem, przed I po kursie

SUGESTIE

Instrukcje jak sprawdzać plany i uświadomienie o ważności wypełniania table, nie w kontekście ewaluacji

Aneks

A3: Tygodniowy plan tabel prelegentów

Grupa Ostatnia sesja 30 minutowa jest jedną z najważniejszych, aby poznać odczucia i wrażenia dotyczących cyklu kursu oraz stopnia motywacji. Proponowane są nieformalne rozmowy między uczestnikami, trenerami i każdym z partnerów w celu uzyskania informacji o charakterze jakościowym, o które nie mogły zostać pozyskane przez indywidualne ankiety internetowe.

30minutowa dyskusja KIEDY

Pod koniec ostatniej sesji

KTO

Prowadzący

30minutowa dyskusja CEL

Zdobycie jakościowych opini na temat kursu szkoleń oraz celów projektu SoTo

CO

30minutowe chaty, wspomagane przez wytyczne zaproponowane przez lidera WP, które ułatwią prowadzącemu zarządzać sesją

Aneks

A4 Zalecenia dla prowadzącego

Kurs:

Liczba dni

Gracja

Rumunia

Hiszpa nia

13

15

15

14

7.69

5

5

4.36

łącznie

Włochy

Polska

71

14 4.29

Godzin/dzi eń

Malta

Język

6 różnych włoski języków

polski

angielsk grecki i

rumuński

hiszpa ński

Wizyty

3

0

2

0

2

1

0

Profil Trenera: Total Trenerzy Płeć

Wiek

Status

liczba

102

mężczyzna

37

kobieta

%

IT

PO

MA

GR

RO

SP

24

15

12

24

17

10

36.28

4

6

6

10

6

5

65

63.72

20

9

6

14

11

5

16 – 25

9

8,82

0

4

1

3

0

1

26 – 35

41

40,2

7

5

7

12

8

2

36 – 45

23

22,55

6

3

3

5

2

4

46 – 55

17

16,67

7

2

0

3

3

2

56 +

12

11,76

4

1

1

1

4

1

zatrudnion y

33

61,76

22

5

11

0

16

9

bezrobotn

38

37,25

1

10

1

24

1

1

| 26

Total

%

IT

PO

MA

GR

RO

7

5

2

SP

y

Wykształce nie

podyplom owe

39

wyższe

22

21,57

2

0

1

5

12

2

średnie

25

24,5

8

2

3

9

2

1

zawodowe

10

9,8

0

3

1

5

1

0

inne

2

1,96

2

0

0

0

0

0

1–3

32

31,37

4

5

0

14

7

2

20

19,6

10

0

1

1

4

4

16

15,69

5

4

3

0

2

2

+10

19

18,63

5

2

6

0

4

2

Profit

8

7,84

0

0

6

2

0

Non-Profit

6

5,88

1

1

1

0

3

Prywatne przedsiębi orstwo

18

17,65

5

2

0

8

3

Publiczne

6

5,88

3

0

2

0

1

Tour Operator

7

6,86

2

0

0

4

1

Przedsiębi orca

8

7,84

2

2

2

1

1

inne

37

36,27

9

0

1

24

2

1

1 – 10 os.

21

20,58

5

4

4

0

4

4

11 – 20 os.

3

2,94

0

0

0

0

2

1

21 – 50 os.

6

5,88

1

2

1

0

0

2

+50 os.

12

11,76

2

0

5

0

2

3

Doświadcz 3 – 5 enie w 5 – 10 branży

Rodzaj organizacji

Wielkość organizcji

38,23

11

10

4

| 27

Profil Trenera: Total Trenerzy

Organizacja

%

IT

liczba

37

uniwersyte t

7

18,9

Centrum szkoleń

7

18,9

Nieformaln a edukacja

1

2,7

inne

20

54,05

18

Komunikacj a

5

13,51

4

9

24,3

4

7

18,9

6

8

21,62

5

Turystyka Obszar doświadcze ń Marketing Zarządzani e

19

PO

MA

GR

RO

2

6

3

4

5

1

3

2

2

2

SP

3

1

1

1

2

1

1

1

1

1

1

1

Wnioski Można stwierdzić, że kurs pilotażowy jest bardzo przydatny do określenia aspektów, jak i treści i metodologii, które powinny zostać ulepszone w celu stworzenia ścieżki szkoleniowej o lepszej jakości i przydatności w zakresie turystyki społecznej. Trening został doceniony nie tylko jako konieczność, ale pokazało to, że istnieje realne zapotrzebowanie w sektorze turystyki, sektorze społecznym i dla przedsiębiorców.

Uczestnicy i trenerzy byli bardzo zmotywowani i mieli wysokie oczekiwania. Odbiorcy z nadzieją oczekują nowych możliwości rozwoju zawodowego w branży i chcą poznać innych specjalistów, którzy, tak jak oni, mają obawy dotyczące sektora turystycznego.

Wyróżnione punkty Główne punkty, które podkreślono dotyczyły wiedzy nabytej nt.: -pracy społecznej i grup osób pokrzywdzonych.

| 28

- zarządzanie przedsiębiorczością społeczną, marketing i media społecznościowe.

- jak zaplanować swój projekt turystyczny i ułożyć biznes plan.

Wreszcie, wykryto, że niektóre materiały były bardzo ogólne i nauczyciele musieli dostosować je lub przedłużać, aby spełnić założenia kursu. | 29 W ten sam sposób, rozkład czasu był kolejnym faktem branym pod uwagę. Dla lepszego postępu w nauce byłoby wymagane, aby zrobić mniej godzin dziennie i mniej dni w tygodniu, rozszerzając czas trwania kursu. Trenerzy i członkowie kursów są zgodni w tej kwestii.

Innym, godnym uwagi faktem jestt, że członkowie kursu dzielili się swoimi doświadczeniami, więc szkolenia stały się miejscem wymiany wiedzy, problemów oraz rozwiązań.

Jak powiedzieliśmy wcześniej, prowadzący musieli dostosować materiały i case study, aby spełnić oczekiwania kursu i motywowania uczestników. Po zakończeniu szkolenia, uczestnicy podkreślali, że: - poprawiły się ich umiejętności zawodowe i są gotowi do pracy w sektorze turystyki społecznej - czują się pewnie i są skłonni założyć własną firmę lub działalność w tej dziedzinie.

Kolejnym ważnym problem jest regularność odbywania zajęć z branży turystycznej, z tego powodu należy rozważyć możliwość ścieżki mieszanej. Część teoretyczna może być online, a case study i praktyczne zastosowania wiedzy można przeprowadzać w sposób tradycyjny. Ułatwiłoby to lepsze wykorzystanie czasu; pozwoli to na dotarcie do większej grupie odbiorców, którzy pracują i nie są w stanie poświęcić czasu na odbycie kursu.

Podsumowując, ten kurs pilotażowy został bardzo wzbogacony o doświadczenie dla uczestników, trenerów i organizatorów, co pozwoliło wyciągnąć bardzo użyteczne wnioski do poprawy w zakresie ciągłości szkolenia i promocji turystyki społecznej.

Przykłady eksperymentów Działalność szkoleniowa odbyła się w kraju każdego z partnerów, we Włoszech CEFAL, w Grecji z KEK Z-Invest, na Malcie z miejscowym uniwersytetem, w Polsce z DOTem, w Rumunii z Fundacją Pestalozziego oraz w Hiszpanii z OES. Kursy te skierowane były do lokalnych operatorów turystycznych profit i non-profit, tradycyjnych i przedsiębiorców społecznych (tych największych spółdzielni socjalnych, stowarzyszeń, przedsiębiorstw społecznych), ale także pracowników zatrudnionych w publicznych i prywatnych agencjach turystycznych, lokalnych organizacji turystycznych i informacji.

Każdy partner VET stosował te same metody, przygotowane podczas projektu, ale doświadczenia były różne ze względu na kontenty szkoleń dostosowywane do realiów danego kraju. Po zakończeniu pilotażowego kursu szkoleń partnerzy zostali poproszeni, aby podzielili się swoimi doświadczeniami i metodologią szkoleń. Informacje przedstawiły programy szkoleń, cele nauczenia oraz system wyboru- najbardziej użyteczne narzędzia dydaktyczne i wartość dodaną szkoleniom, co dało konkretne informacje na temat wydajności projektu.

Program szkoleń Każdy partner dostarczył program szkoleniowy adekwatny do programu szkoleniowego SoTo, lecz z nieznacznymi modyfikacjami , aby "przedstawiać potrzeby grupy docelowej i egzekwować przykłady z Grecji" (Centrum Kształcenia Zawodowego KEK ZINVEST - Ateny, Grecja) lub dostosować wiedzę trenerów w przypadku Fundacji Pestalozzi, gdzie „trzech trenerów z różnymi doświadczeniami prowadziło kurs, aby dostarczyć wszystkiego aspekty programu szkoleniowego: jeden był specjalistą w turystyce, drugi był specjalistą w branży społecznej i marketingu, a trzeci, specjalista w dziedzinie społecznej (edukacja międzykulturowa, niepełnosprawności) ".

Program szkoleniowy został zaimplementowany na Malcie przez przeprowadzenie drugiego pilotażowego projektu przez Instytut Turystki, Podróży i Kultury z Uniwersytetu Maltańskiego. Od pierwszego badania, kurs pilotażowy został uznany za za długi w uczestnictwie przez państwa partnerskie.

Co więcej, w niektórych krajach partnerskich, partnerzy spostrzegli, że szkolenia są prowadzone głównie w małych grupach. Prowadząc szkolenia został opracowany skorygowany program: w sumie 100 godzin podzielony w następujący sposób: • 25 godzin w salach, opartych na wykładach, dyskusjach w małych grupach oraz indywidualnych szkoleniach; • 6 godzin wizyt • 70 godzin praktycznych zadań grupowych –z ćwiczeń podanych przez poszczególnych nauczycieli i prezentacja pracy grupowej (grupy trzyosobowe) Grupa docelowa składa się z „osób już pracujących w branży turystycznej w regionie charakteryzującym się turystyką sezonową, co skutkują potrzebą rozwiązań na okres poza sezonem oraz nowe usługi” ( Fundacja Pestalozzi, Rumunia), ludzi „zainteresowanych

| 30

otwarciem przedsiębiorstwa społecznego lub aktywnych członków takich organizacji, którzy chcą posiąść wiedzę nt. turystyki społecznej i nowych, innowacyjnych usług” (CKZ KEK ZINVEST, Gracja), z niejednorodnej struktury „pochodzącej z różnych gałęzi sektora turystycznego” (CEFAL Emilia Romagna, Włochy). Na Malcie „kurs był przeznaczony dla osób, którzy mieli co najmniej świadectwo ukończenia szkoły, doświadczenie w branży hotelarskiej, turystycznej lub pokrewnej, a także dla tych, którzy wyrażali chęć rozpoczęcia | 31 nowej inicjatywy w sektorze turystyki”(Uniwersytet Maltański, Instytut Turystki, Podróży i Kultury).

Kontent Pod względem treści, program SoTo był w pełni zgodny z programem szkoleniowym akredytowanym przed Rumuński Urząd Kwalifikacji, dlatego też został bardzo dobrze przyjęty przez uczestników (Fundacja Pestalozzi, Rumunia). Również w Grecji, dwa moduły programu SoTo odnoszą się do przedsiębiorstwa społecznego w sektorze turystyki, zarządzania nim dzięki kompetencjom i zdobytym umiejętnościom, stworzeniem biznes planu oraz marketingu zintegrowanym z social media (CKZ KEK ZINVEST, Grecja).

Cele edukacyjne Głównym celem kursu było przetestowanie programu szkoleń SoTo i oceny jego efektywności i przydatności dla danej grupy docelowej (Centrum Szkolenia Zawodowego KEK ZINVEST, Grecja). W Rumunii cele zostały sformułowane na poziomie poznawczym (zaznajomiony z koncepcją turystyki socjalnej; (co to jest, jej funkcje i formy), poziom działania (opracowanie biznes planu dla firmy turystycznej) i społecznej postawy / poziom osobowości (podnoszenie świadomości i uczulenie na różnorodności społecznej i potrzeby różnych grup pokrzywdzonych, utworzenie turystycznego punktu widzenia). Podobnie przez włoskich partnerów został sformułowany cel ogólny ("uczestnicy szkolenia dowiedzą się jak stworzyć zintegrowany produkt społeczny: turystyka, na podstawie wiedzy o rynku, produktach i samej turystyki oraz ich przydatności do potrzeb poszczególnych grup docelowych ") oraz cztery cele szczególnie skierowane do konkretnej treści i kompetencji (badania rynku, budowa produktu społeczno-turystycznego, biznes plan, plan promocji).

System wyboru Program szkolenia został dostarczony do ludzi, którzy zarejestrowali się do udziału w szkoleniach dotyczących przedsiębiorstw społecznych, start up’ów, i zarządzania (Centrum Szkolenia Zawodowego KEK ZINVEST, Grecja). W Rumunii program szkolenia był promowany podczas licznych spotkań z zainteresowanymi w dziedzinie turystyki, natomiast kandydaci zostali wybrani "przede wszystkim zgodnie z ich motywacją i dyspozycyjnością do udziału w zajęciach" (Fundacja Pestalozzi, Rumunia). Na Malcie, rekrutacja polegała na znalezieniu osób z Wysp Maltańskich, gdzie nowa turystyka inicjuje jej rozwój. Jedynym z takich obszarów są Trzy Miasta (Cottonera Area ) i obszar Wielkiej Zatoki, który jest terenem aktywnie zaangażowanym w inicjatywy Europejskiej Stolicy Kultury w 2018 roku oraz wykazuje potrzebę rozwoju społecznego i gospodarczego. Obszar ten jest również jedynym, gdzie turystyka i kultura są wskazane przez rząd maltański na szeroko pojęty rozwój. W związku z tym, w zaproszeniu do składania wniosków, z krótkim zarysem na cele projektu SoTo, zostały rozesłane za pośrednictwem poczty elektronicznej do następujących instytucji:

bazy Stowarzyszenia Malta Hotele i Restauracje; Uniwersytet Malta i Sieć Cottonera Centre Uniwersytetu Zasobów Malty, Instytut Turystyki, Kultury i podróży).

Najbardziej przydatne narzędzia dydaktyczne Jeden z najbardziej cenionych narzędzi dydaktycznych, wykorzystanych podczas projektu, były slajdy przygotowane przez trenerów (CEFAL Emilia Romagna, Włochy). W | 32 Grecji są zgodne z "procesami ustanowionymi w Centrum Szkolenia Zawodowego KEK ZINVEST: dyskusje integracyjne, case study, proces refleksji, a także teoria zintegrowana z praktyką" (Centrum Szkolenia Zawodowego KEK ZINVEST, Grecja). Na Malcie prezentacje PowerPoint przygotowane przez wykładowców były dostępne za pośrednictwem Google Driver, stworzone dla uczestników kursu i wykładowców (University of Malta, Instytut Turystyki, Podróży i Kultury).

Ponadto, kolejnym narzędziem był "notebook studenta do prac projektowych", opracowany przez trenerów i wypełniany przez uczestników. Dostarczone przez trenerów wykorzystywane do: (a) podniesienia świadomości na temat trudności w znalezieniu odpowiednich warunków podczas podróży (b) ćwiczenia i symulacje komunikacji z różnymi / trudnymi klientami (Fundacja Pestalozzi, Rumunia).

Projekty grupowe są przydatnym narzędziem, przygotowanym i opracowanym w wiedzę i wgląd uzyskany z kontroli na miejscu w organizacjach działających inicjatyw przedsiębiorczości społecznej z wykorzystaniem zasad. (University of Malta, Instytut Turystyki, Podróże i Kultury).

Prelegenci sprawdzili i przeanalizowali program szkoleniowy SoTo i jako doświadczeni trenerzy zintegrowali swoje umiejętności pedagogiczne i dostarczania wiedzy oraz narzędzia z proponowanymi rozwiązaniami przez SoTo (zarówno w Rumunii jak i Grecji).

Wartość dodana szkolenia. Wnioski: Ważne jest, aby połączyć szkolenia, innowację i tworzenie sieci kontaktów, łączy to najważniejsze zainteresowane strony z branży turystycznej i tworzy użyteczne synergie w zakresie rozwoju terytorialnego i społecznościowego, które podzielają te same cele i tą samą wrażliwości na turystykę społeczną. Jest to bardziej przydatne dla uczestników szkolenia ze względu na zwiększoną praktyczność. W związku z tym ważne jest, aby połączyć wykłady i bezpośrednią interakcją z opiekunami. Ma to pomóc uczestnikom lepiej zrozumieć materiał przedstawiony i zastosować go do praktycznych pomysłów podczas pracy. Również wizyty pozwoliły uczestnikom zobaczyć w teorie wykorzystaną w praktyce oraz spotkać się z menedżerami i omówić krótko wyzwania i zalety prowadzenia przedsiębiorstwa społecznego.

Konformacja niejednorodnej grupy uczestników, pochodzących z różnych gałęzi sektora turystycznego, pozwoliła na porównanie różnych punktów widzenia i różnych podejść w dziedzinie turystyki społecznej, stworzenie możliwości zbudowania szerokiej i zmotywowanej debaty podczas zajęć.

Skoro grupy docelowe i szkolenia potrzebowały zmiany, program SoTo musiał być ogólny, aby mógł byś modyfikowany przez trenerów VET do poszczególnych grup i indywidualnych potrzeb szkoleniowych.

Trenerzy VET muszą być ekspertami w swojej tematyce i zapewnić wartościowe doświadczenie relatywne do narodowego marketu oraz rzeczywistości.

• Czas trwania musi się zmieniać w zależności od grup docelowych, tj od 2 tygodni do 2 | 33 miesięcy; • Integrację, z istniejących programami szkoleniowymi, można zrobić w celu rozszerzenia programu szkoleniowego SoTo, a co za tym idzie, zapewnić wartość dodaną dla uczestników; współpraca z dwóch lub więcej trenerów (nie więcej niż 3) jest optymalna, ponieważ rozmowy są owocne i może zwiększyć wartość doświadczenia dla uczestników; • Podnoszenie świadomości na temat potencjału turystyki społecznej w regionie z historią pojedynczych społecznych inicjatyw turystycznych. Ludzie zdali sobie sprawę, że mogą oni stworzyć sieć promocji turystyki społecznej, biorąc pod uwagę, że region ma rozległy krajobraz, który można wykorzystać również w zimie; Zdali sobie sprawę, aby nigdy nie lekceważyć potencjału ludzi i miejsc. Czasami konieczny jest tylko impuls, który przychodzi z zewnątrz, aby obudzić drzemiącą energię.

Inne uwagi Aspekt certyfikacji jest bardzo silny i zapewnia przewagę konkurencyjną dla programu SoTo. Jest to funkcja intensywnie poszukiwana w Grecji , tak jak ewentualne partnerstwa z zainteresowanymi stronami w dziedzinie przedsiębiorstw społecznych i turystyki , które mogą być stworzone.

W Rumunii szkolenie było interesujące przede wszystkim dla osób nowych w tej dziedzinie. Odkryli szereg możliwości i potencjał turystyki socjalnej. Ludzie pracujący w dziedzinie od wielu lat (10-20) są najbardziej zainteresowani kursami akredytowanymi przez Ministerstwo Turystyki , lecz bardzo trudno znaleźć im czas, aby uczestniczyć w takim długim szkoleniu (100 godzin).

Na Malcie prelegenci, którzy pomagali uczestnikom w przygotowaniu projektu, mogą się pochwalić bardzo wysoką jakością prac prowadzonych przez studentów. W rzeczywistości dwa pomysły zostały uznane za możliwe do wprowadzenia na rynek.

Prezentacja projektu została otwarta dla publiczności, również pracownicy Instytutu Kultury i Turystyki zostali zaproszeni do wzięcia udziału.

Pod względem treści, program SoTo był w pełni zgodny z programem szkolenia w turystyce, akredytowanego przez Rumuński Urząd Kwalifikacji, został dobrze przyjęty również przez uczestników.

Proces ceryfikacji Proces certyfikacji dla SoTo został udokumentowany na Uniwersytecie Maltańskim jako partner projektu SoTo. Uniwersytet ma własne systemu walidacji, który jest rozpoznawany i zatwierdzony przez System Boloński. Wszystkie kursy opracowane przez Uniwersytet Maltański są uznawane na arenie międzynarodowej i są podane równoważność, której poziom oceniono zgodnie z europejskimi ramami kwalifikacji.

Administracyjna. Nowe kursy, programy i szkolenie prowadzone na wydziałach lub instytutach na Uniwersytecie Maltańskim są zatwierdzane przez Komitet Validation Program (PVC). PVC jest stałą komisją Senatu Uniwersytetu Maltańskiego. Główne funkcje PVC, który składa się z członków akademickich pracowników nominowanych do tego celu przez Rektora, są następujące: • aby dostarczyć mechanizmy utrzymywania jakości, akceptowana przez Senat i właściwe dla celów kontroli wewnętrznej i zewnętrznej •

aby zapewnić, że programy akademickie są w odpowiednim standardzie

•

sprawdzenie ważności programów w ofercie

W celu zapewnienia optymalnego wykorzystania dostępnych zasobów PVC współpracuje z Akademickim Programem Jakości i Zasobów (APQRU), co zapewnia również pomoc na miejscu i poza : do departamentów i wydziałów, instytutów i ośrodków w odniesieniu do procedur walidacji.

Celem Programu Procesu Walidacji jest przystosowanie wszystkich nowych programów, które muszą być potwierdzone za pomocą procesu zatwierdzania określonego przez Uniwersytet. Jest to kluczowy mechanizm, według którego ustala się poziom naukowy Uniwersytetu, zapewniając: • uzasadnienie akademickie dla nowych programów, które jest w pełni widoczne i zrozumiałe •

wymagania dla studentów, aby osiągnąć zamierzone efekty kształcenia, są jasne

• zasoby mogą być dostarczone do wydania programu norm dopuszczalnych przez Uniwersytet Poza tym, proces weryfikacji ma na celu upewnienie się, że proponowane programy są zgodne z normami Uniwersytetu Maltańskiego w ogólnej wizji i strategii, są dostosowane do wymagań rynku, a jakość naszych programów jest porównywalna z programami naszych partnerów europejskich i międzynarodowych ,a procedura zatwierdzenia i weryfikacji nowych programów ma być rygorystyczna i skuteczna, a jednocześnie zachęcająca do właściwej innowacji.

| 34

Rola organów zaangażowanych w Program Procesu Walidacji programu szkoleniowego SoTo. | 35

Jednostki uczestniczące w procesie walidacji programu szkoleń SoTo są następujące: - Pomysłodawcy programu: aby program szkolenia został opracowany przez partnerstwo SoTo, w szczególności przez KEA, w oparciu o raport State of the Art przygotowany Uniwersytet Maltański (Instytut Turystyki i Kultury ITTC Travel), który opracował program 100 godzinny. Pomysłodawcy programu (KEA i ITTC), w imieniu partnerstwa SoTo, opracowali na Etap 1 i Etap 2 formy, które są wymagane przez Uniwersytet Maltański podczas walidacji swoich kursów i programów.

- Zarząd Instytutu Turystyki i Kultury: odpowiedzialny za "zasady" Etapu 1 zatwierdzenie programu i przygotowanie zaleceń dla Komitetu Programu Walidacji (PVC) oraz odpowiedzialnego za Etap 2, zatwierdzenie programu poprzez zlecenie dla Senatu, po walidacji programu (PVC) - Akademicki Program Jakości i Zasobów (APQRU): odpowiedzialny za pomoc w zapewnieniu, aby programy studiów oferowane przez Uniwersytet, są zgodne z przepisami, statutem i polityką Uniwersytetu Maltańskiego, zwracając przy tym uwagę na ich żywotność w stosunku do dostępnych zasobów i potrzeb rynku - Komitet Procesu Walidacji (PCV): odpowiedzialny za rekomendowanie zatwierdzenia decyzji Senatu po analizie dokumentacji przedłożonej w obu etapach zatwierdzenia, - Recenzenci zewnętrzni: Jeśli uzna to za konieczne Uniwersytet, może powołać zewnętrznego recenzenta. (Patrz: dodatek 1 do dalszych informacji na temat roli Zewnętrznych recenzent) - Senat: odpowiedzialny za zatwierdzanie programów akademickich oferowanych przez uniwersytet.

Przegląd procesu.

Istnieją dwa główne etapy w akademickim planowaniu programu: 1.

Etap 1 skupia się na praktyczności i wykonalności pomysłu wytworzonej w ramach ogólnej wizji i strategii Uniwersytetu.

2.

Etap 2 koncentruje się na projektowaniu i uszczegółowienie programu.

Etap 1-zatwierdzenie. KEA i ITTC przygotowuje wniosek Form Etap 1, który ma na celu zapewnić wstępne szczegóły proponowanego programu. Zostały przygotowane następujące obszary: Racjonalność programu, podając uzasadnienie, że program szkoleniowy dotyczy ważnej potrzeby w zakresie rozwoju turystyki i że jest on wprowadzony w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby podróżujących w szerszym kontekście dokonywania turystyki

bardziej dostępnej. Program przyczynia się do rosnącej dziedzinie badań szkoleń w dziedzinie kadr turystycznych i hotelarskich.

Cele programu szkoleń i ich dostosowanie do wizji ITTC i Uniwersytetu. Program jest również oryginalny i nie istnieje podobny na żadnym uniwersytecie lub innej instytucji europejskiej. | 36 •

potrzeby tego programu i jego unikalne, charakterystyczne i innowacyjne funkcje.

• grupą docelową są uczestnicy "w tym przypadku praktyków turystyki zainteresowanych nabyciem wglądu w zarządzaniu przedsiębiorstwem społecznym i zarządzania turystyką społeczną w ich organizacji.” (Pre-kwalifikacje nie były konieczne, ponieważ chcieliśmy, aby przyciągnąć szeroką publiczność, jednak już z wiedzy o stopniu turystyki osób może zrobić ten program, aby dodać im wartość dodaną. Wymóg ten może zostać dodany, ponieważ to daje kolejny wniosek do EQF o podwyższenie oceny poziomu.)

Struktura, cele i rezultaty proponowane dla programu szkoleń.

Biorąc pod uwagę fakt, iż program szkoleniowy SoTo został głównie stworzony by odpowiadać na potrzeby rynku, badania przeprowadzone w ramach projektu spotykają się wyrażoną wizją przez UNWTO i ISTO oraz z podstawowym prawem mówiącym o dostępności turystki dla każdego. Co więcej, faza pilotażowa kursu w krajach partnerskich projektu SoTo pokazała, że takie szkolenia są również wymagana przez organizacje w branży turystycznej. Perspektywy kariery dla uczestników kursu są lepsze ze względu na prelegentów oraz możliwości uzyskania odpowiednich kwalifikacji, dzięki czemu będą miały dodatkową specjalizację.

Zasoby wymagane Etap pilotażowy był wspierany przez Life long Program, jednak funkcjonowanie w zakresie zasobów dla godzin dydaktycznych, wykładów i wizyt muszą być obliczone.

Rentowność finansowa programu, czy zaproponowany program jest opłacalny?

Program inicjujący powinien uwzględniać wszystkie zasoby niezbędne do realizacji programu, jak również spodziewaną liczbę przyjętych uczestników, rozważając samowystarczalności finansowej programu.

Etap 2 Zatwierdzenie KEA i ITTC w imieniu partnerstwa Soto przygotował Etap 2 Forms. Te zostały zmodyfikowane ponownie po pilotażu programu szkoleniowego.

•

Wniosek po Stage 2 Form zostanie następnie przekazana do APQRU

• Jeśli cała dokumentacja zostanie złożone zgodnie z wymaganiami, APQRU przekazuje wniosek Etap 2 do P VC dla rekomendacji

• zastrzeżeniem otrzymania pozytywnej rekomendacji recenzenta zewnętrznego (jeśli uzna to za stosowne) PVC przedstawia swoje zalecenie do Senatu o potwierdzenie ostatecznego zatwierdzenia Struktura Stage 2 form, która musiała być zastosowana dla każdego z czwórki obszarach programów szkoleniowych SoTo była oparta na następujących obszarach: | 37 SEKCJA A - Ogólne A1. Study-unit:kod: polecenie przez sekretarza urzędu unikalnego kodu zawierającego 3 litery wskazujące dział, podział lub program i 4 cyfry. W naszym przypadku kod jednostek jest TTC. Ponieważ szkolenie kończy się certyfikatem na poziomie EQF 4 proponujemy każdej jednostce rozpoczęcie od cyfry 4. Wskaźnik oceny poziomu i dwa inne numery podane przez ITTC. Ocena poziomu jest czymś, na co nadal czekamy .

A2 Study-unit: tytuł: na każdym z obszarów opracowanych w ramach programu szkoleniowego SOTO A3. Poziom: wskaźnik, że poziom jest po kwalifikacji (od ściśle rzecz biorąc, spodziewamy się, aby przyciągnąć osoby, które są już doświadczone w przemyśle, ale którzy nie mieli wykształcenia jeszcze).

A4. Punkty ECTS: Program obejmuje 100 godzin, a zatem ma równoważności ECTS z 4 ECTS A5- badanie typu wykładbądźwizytę

unit:

rodzaj

przesyłki

dostarczenia

wiedzo

jednostki

przez

A6 Czas trwania studiów: nie dotyczy, ponieważ program studiów zostaną dostarczone w danym czasie poza programem nauczania uczelni.

A7 Liczba wystąpień: NIE DOTYCZY A8 Oferta departamentu: NIE DOTYCZY A9 Wydział odpowiedzialny: ITTC A10 Dostępność do odwiedzających studentów: nie dotyczy A11 Szacunkowa liczba studentów: Ilu uczniów zarejestrowanych oczekujemy, a następnie tą study-unit?

A12 Maksymalny rozmiar klasy: Co to jest górną granicą liczby studentów, którzy mogą zgłosić się do tego badania i podążają study-unit?

SEKCJA B - Założenia B1 wskazać, czy ta forma zatwierdzania jest składana w celu zaproponowania nowego studium-unit B2 Uzasadnienie dla nowej jednostki - Część programu Soto Kształcenia B3 Od którego roku akademickiego jednostka staje się dostępna - 2014 B4 Wypłaty (nowe studyjne-tylko jednostki): NIE DOTYCZY

B5 Przez co departamenty lub Wydział Komitetu study-unit zostanie zatwierdzony? ITTC podczas posiedzeń Rady w kwietniu 2014 SEKCJA C – Szczegóły study-unit C1 Nazwa i status koordynatorów: Nazwy, status odpowiednich opiekunów dla każdego | 38 obszaru zostały uwzględnione, w tym ich życiorysy C2 Czy study-unit będzie obowiązkowy dla każdego programu studiów? TAK wszystkie jednostki są obowiązkowe dla programu szkoleniowego SoTo. C3 Wstępnie wymagane kwalifikacje (jeśli są): nie dotyczy, choć wymagane jest znajomość branży turystycznej.

C4 Wstępne study-unit (jeśli są): NIE DOTYCZY. C5- Niezbędne study-unit badania (jeśli są): NIE DOTYCZY. C6 Opis study-unit: zwięźle, ogólnej zawartości study-unit będzie zapewniony Oświadczenie to zostanie wykorzystane do jakichkolwiek celów publikacji związanych z programem.

C7 Cel study-unit-: krótki, ale jasny, ogólne opisanie celów edukacyjnych jednostki, zapewniając, że są one zgodne i przyczyniają się do celów programu (-ów), którego jednostka jest częścią.

C8 Efekty kształcenia: oświadczenia, które określają, co uczący wie, czy będzie w stanie zrobić podczas study-unit. W tej sekcji będą opisane umiejętności i wiedza, które uczniowie będą nabywać i rozwijać podczas study-unit, zapewniając, że te efekty uczenia będą mogły się przyczynić do efektów kształcenia ogólnego programu (-ów) C9 Metody nauczania i uczenia: Szczegóły dotyczące metod nauczania i uczenia się, które będą używane do dostarczania każdego study-unit, które mogą obejmować liczbę sesji, czas trwania i wykorzystaną metodę.

C10 Metoda oceny: wskazanie metody oceny.

C11 Literatura i referencje: lista tekstu głównego oraz wszelkich dodatkowych wskazań do tego badania-jednostki.

Wnioski i zalecenia Po działaniach pilotażu w różnych realiach krajowych, głównym wnioskiem sformułowanym jest ważność i konieczność transparentnego programu szkoleń w zakresie turystyki społecznej, w celu opracowania podobnych kompetencji w różnych krajach i / lub | 39 regionów europejskich. Ale, co z drugiej strony, jest to obowiązkowe, aby dostosować ten program dla krajowej specyfiki każdego kraju.

Poniżej przedstawiono propozycje zaproponowane przez partnerów kształcenia i szkolenia zawodowego w ramach projektu dotyczącego ciągłego doskonalenia oferty szkoleniowej: 1. Wartość dodana kursu pilotażowego opiera się na kształceniu, innowacji i tworzenia sieci kontaktów, zbliża najważniejsze zainteresowane strony z branży turystycznej i tworzenie użytecznych synergii w zakresie rozwoju terytorialnego i społeczności, które dzielą te same cele i posiadają tą samą wrażliwości na turystyki socjalnej.

Uczestnicy, z różnych środowisk pracy (biura podróży, spółdzielni, przedsiębiorstw społecznych, hoteli i firm cateringowych, itp), pokazują swoje umiejętności i metody zarządzania dla własnych usług, aspektów, które pozwoliły trenerom jak najlepiej zdefiniować program szkoleniowy, którego celem jest opracowanie zintegrowanych kompetencji. Szkolenie staje się środowiskiem, w którym stworzenie sieci jest symulowane, gdzie operatorzy turystyki i gospodarki społecznej wspólnie pracują, uczą się od siebie nawzajem i dzielą treściami i metodami pracy, aby te implementować na ich terytoriach lub w ich środowisku organizacyjnym.

2. Szkolenia są przewidziane w różnych środowiskach turystycznych, są regiony, z doświadczeniem w turystyce które rozwinęły się w ostatnim czasie oraz dla regionów, które potrzebują implementacji nowych pomysłów w celu rozwinięcia tamtejszej turystyki społecznej.

3. Grupy docelowe różnią potrzeby szkoleniowe, dlatego program SoTo jest elastyczny i dynamicznie dopasowuje się do danych potrzeb. Program jest stworzony tak, aby mógł być modyfikowany przez trenerów do ściśle określonych i indywidualnych potrzeb szkoleniowych w czasie szkolenia.

Mocną stroną programu jest elastyczność i zdolność adaptacji. Słabości są podobne: trudności w rozwijaniu umiejętności w różnych krajach / regionach europejskich i ze względu na brak wspólnej "podstawowej" treści. Program SoTo określa podstawowe elementy "zintegrowanych" rozwijających umiejętności, a następnie pozostawia swobodę w zakresie dostosowania ich do specyficznych potrzeb szkoleniowych w kontekście krajowym i / lub regionalnym.

4. Najważniejsze pytanie zadawane przez uczestników na szkoleniu: czy szkolenia są akredytowane? Ponieważ trwając 100 godzin, powinny być. Więc najbardziej istotną kwestią, przed rozpoczęciem programu szkolenia, ma być akredytowanie w systemie każdego kraju.

Niemniej jednak, metoda certyfikacji powinna ułatwić proces akredytacji programu szkolenia zgodnie z obecnym systemem każdego kraju.

5. Czas musi się zmieniać w zależności od grup docelowych, tj od 2 tygodni do 2 miesięcy; uczestnicy, którzy pracują nie mogę opuszczać swojego miejsca pracy.

Dłuższe haromonogramy przeprowadzane są tak, by kurs był angażujący i | 40 stymulujący, co zmniejszy liczbę porzucających szkolenia. Oznacza to stałe zaangażowanie stażystów nawet w okresach, w których działalność wykładowa nie jest planowane, po prostu dając im materiał do czytania lub rozwiązania, odnoszący się do własnego środowiska biznesowego, pozostanie następnie omówione podczas szkolenia w klasie.

6. Kolejnym aspektem, który należy wziąć pod uwagę, jest to okres w roku dla realizacji kursu, ponieważ w turystyce (przynajmniej w niektórych krajach lub w niektórych regionach) istnieje określenie "poza sezonem". Tak ważny punkt byłby szkoleniem powinny organizowanym mniej intensywnie, rozmieszczonym na dłuższy okresie czasu, w ciągu tygodnia, bo weekendy są zajęte dla osób pracujących w branży turystycznej. Jednak, jak wspomniano powyżej, program SoTo ma ułatwić przeprowadzenie programu szkoleniowego w stosunku do pracy w czasie stażystów.

7. Są zalety i wady w jednorodności grupy. Jednorodna grupa uczestników pozwala na skupienie się na tematach interesujących wszystkich. Niejednorodna grupa uczestników, pochodzących z różnych gałęzi sektora turystycznego, pozwala na porównanie różnych punktów widzenia i różnych podejść w dziedzinie turystyki społecznej, dając możliwość zbudowania szerokiej i zmotywowanych debaty podczas zajęć.

Program SoTo może być używany w zarówno jednorodnych kontekstach , jeśli decyduje się na tworzenie i / lub rozwijanie umiejętności w określonej treści, jak i w kontekście różnorodnych grupach, gdy określona treść nie stanowi centralnego elementu kursu, ale jest punktem wyjścia dla metody uczestniczących w szkoleniu, podział na zarządzania usługą i umiejętności między operatorami turystycznymi a gospodarką społeczną.

8. Ostatnie, ale nie najmniej ważne jest, aby mieć interdyscyplinarny zespół trenerów.

Współpraca z dwójką lub więcej trenerów (nie więcej niż 3) jest optymalna, ponieważ rozmowy są owocne i mogą zwiększyć doświadczenie uczestników. Trenerzy powinni pochodzić z różnych środowisk, obejmujących co najmniej trzy obszary działalności: turystykę, marketing i pracę społeczną. Ostatnia specjalność jest ważna w celu wyczulenia wobec szczególnie narażonych grup. Trenerzy muszą być ekspertami z danej dziedziny i zapewnić cenne przykłady odnoszące się do krajowych realiów rynku.

Grupy trenerów, z różnych środowisk zawodowych, mogą podjąć się roli mediatorów podczas dyskusji : mogą wskazywać różnice między uczestnikami i prowokować dyskusję w W celu promowania wymiany i dzielenia się wiedzą, a także integrację umiejętności.