Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 7
1
Ik ben zenuwachtig en gespannen. Mijn hart bonst in mijn keel. Ga ik het doen? Ik heb het nog nooit gedaan, maar wel vaak genoeg gezien hoe iemand anders het deed. Ik probeer de stem in mijn hoofd gerust te stellen. Rustig maar. Van één keer raak je niet meteen verslaafd. Toch? Ik zie hoe Harold zorgvuldig met een papiertje over de spiegel schraapt zodat er een keurig wit lijntje ontstaat. Ineens moet ik plassen. ‘Wat ga je doen?’ ‘Even naar het toilet.’ Ik voel mezelf een beetje wankelen. Hoeveel heb ik al op? Een paar rum-cola’s aan het begin van de avond. Ik ga op de wc zitten. Ik ben een beetje duizelig. Toch waren het niet meer dan twee rum-cola’s. Misschien drie, maar zeker niet meer dan vier. En daarna nog wat champagne. Of was dat nadat ik in slaap was gevallen? Ik was mijn handen en kijk naar mijn spiegelbeeld. Stomme muts, hier ben je dan, in het penthouse van een van de meest gevierde advocaten van Amsterdam. Tenminste, in de toekomst. Iemand tegen wie zelfs Marte, mijn zus, zou opkijken – als ze hem kende. En nu zit ik hier in zijn badkamer omdat ik het niet durf. Wat een onzin, Fieke. Je gaat nu terug en je doet het gewoon. Dan weet je wat het is, pas daarna kun je een zorgvuldig overwogen besluit nemen. Jeetje, wat klinkt dat verantwoordelijk en volwassen. Ik kneed met mijn vochtige handen mijn haar in model zodat het nog wat meer volume krijgt. Zelfverzekerd loop ik daarna terug. Harold zit nog steeds op de bank. Het spiegeltje ligt voor hem op tafel. Blijkbaar is er in de tussentijd niemand gekomen die nog wat wilde. Gelukkig maar, natuurlijk. Hij kijkt me glimlachend aan. Ik ga tegenover hem zitten. Wil hij me geruststellen? Of lacht hij me uit? Hij denkt vast dat ik het niet doe, dat ik niet durf. Dat ik inderdaad een tutje ben, zo’n burgertrutje van het platte7
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 8
land. Maar ik ben geen tutje meer. Misschien vroeger, maar nu niet meer. Na bijna tien jaar in Amsterdam zal ik eindelijk laten zien dat ik erbij hoor, er echt bij hoor bedoel ik. Ik neem nog een flinke slok van mijn champagne en daarna nog een. ‘Hier.’ Harold schuift het spiegeltje naar me toe. Ik pak het opgerolde papiertje van hem over. Ga ik het echt doen? Mijn hart bonst harder dan ooit. Ik ben geen tutje, ik ben geen tutje. Het klinkt als een mantra, maar niet een die me erg geruststelt. Langzaam buig ik me voorover… Een enorme knal houdt me tegen. Meteen daarna hoor ik: ‘Politie! Laat je handen zien.’ Een heleboel mannen in zwarte en blauwe pakken komen de kamer binnenstormen. Op hun jassen staat in grote witte letters ‘POLITIE’. Ik kijk naar Harold – wat moet ik doen? Hij is opgestaan en rent nu in de richting van de badkamer. Hij heeft nog maar een paar passen gezet als twee politiemannen hem bij zijn arm grijpen en hem hardhandig tegen de grond werken. Ik hoor nu pas dat ik aan het gillen ben. Hoog en hard. In een paar seconden is de afterparty veranderd in een chaos. Ik ben niet de enige die gilt. Harold ligt geboeid op de vloer. Ik ben te geschokt om nog te gillen. Wat gaat er gebeuren? Ik gok dat er een mannetje of tien van de politie binnen zijn. Het duurt even voordat ik hoor wat ze roepen. We moeten gaan zitten. Ik doe wat ze zeggen en kijk om me heen. Iedereen die zojuist nog stond te dansen zit nu stil op de grond, hoofd gebogen, een beetje verdwaasd. Ik kan het niet bevatten. Wat gebeurt er allemaal? Er zijn meer mensen binnengekomen. Allemaal in burger. Ze lopen een beetje onrustig rond. Af en toe kijken ze op hun horloge. De agenten die als eerste binnenkwamen dragen kogelwerende vesten, alsof ze verwachtten dat we gevaarlijk waren. Ik kijk naar mijn handen; ze trillen. Ik heb nog steeds het kokertje in mijn hand. Snel gooi ik het op de grond. Als door een wesp gestoken komt er een agente naar me toe. Ze doet latexhandschoenen aan en pakt het kokertje op. Wat een ongelofelijke muts ben ik toch. Dat had ik natuurlijk veel voorzichtiger moeten doen. De blik in haar ogen laat me schrikken – dit is menens. 8
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 9
Ik voel ineens de champagne die ik zojuist op een lege maag gedronken heb naar mijn hoofd stijgen. Misschien voel ik ook alle rum-cola’s van vannacht. De agente staat nog steeds voor me, alsof ze verwacht dat ik nog meer weg ga gooien. Ergens is dat ook wel zo. Ik voel mijn maaginhoud omhoogkomen. Ik kan nog net op tijd vooroverbuigen. Dan komt alles eruit. ‘Hé mens, had je niet even kunnen waarschuwen? Gatverdamme, dit zijn nieuwe schoenen.’ ‘Sorry.’ Het komt er piepend uit en ik voel me nog beroerder. ‘Wil je een glaasje water?’ Dat is dan wel weer heel lief. Nog voordat de agente het glas water kan halen komt er een lange, wat oudere man binnen. Ik zie dat alle agenten ineens heel alert zijn. Wie is die man? Hun baas? Hij praat even zacht met iemand in burger en dan zegt hij luid en duidelijk: ‘Ik ben Robert Lonen, rechter-commissaris van de rechtbank in Amsterdam.’ Er volgt nog meer, maar ik voel me te beroerd om goed op te kunnen letten. Waar blijft mijn glaasje water nou? Zou ik het nog een keer kunnen vragen of zou ze dan heel boos worden? ‘Kom, je hebt hem gehoord, je gaat mee naar het bureau.’ Huh, wat? Het bureau? De agente pakt me bij mijn arm en sleurt me omhoog. Ik stribbel tegen. Ik wil helemaal niet naar het bureau. Ik wil naar huis; ik heb niets misdaan. Bijna wel natuurlijk, maar uiteindelijk heb ik het niet gedaan. ‘Ik zou maar meewerken als ik jou was.’ De agente keek al niet erg aardig, maar nu is ze echt nijdig. Ik wil zeggen dat ze me los moet laten, maar ik hou me in. De agente heeft mijn beide armen in een ijzeren greep en sleurt me nu omhoog. Half struikelend loop ik met haar mee naar de deur. * Het hokje waar ze me naartoe gebracht hebben, is deprimerend klein. Er is een betonnen bankje en een tafeltje. De deur ziet er robuust uit, geen klink, alleen maar een luikje. Is dit nu een cel? Waar moet ik dan slapen? Mijn kennis van dit soort dingen reikt 9
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 10
niet verder dan wat ik weleens op televisie zie. In het echt gaat het vast anders. Ik kijk naar mijn voeten. Mijn mooie schoenen, die ik helemaal verpest heb door eroverheen te kotsen, zijn meegenomen door de agente die me heeft gearresteerd. Dezelfde agente die me volledig heeft gefouilleerd. Ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld als toen ze me vroeg om met mijn handen tegen de muur en mijn benen wijd te gaan staan. Met latexhandschoenen aan bevoelde ze me zorgvuldig, alsof ze bang was dat ik tot op het bot bewapend was. Zie ik er echt zo crimineel uit? Ik hoor voetstappen. De deur gaat open en een agent komt binnen. Hij kijkt me vriendelijk aan. Hij heeft een map in zijn hand waar hij even naar kijkt en dan zegt hij: ‘Mevrouw Achterberg?’ Ik knik. ‘Ik ben de hulpofficier van justitie en u wordt aan mij voorgeleid. Weet u waarom u bent aangehouden?’ ‘Ja, maar het klopt niet, ik…’ De agent steekt zijn hand op. ‘U wordt zometeen verhoord, dan kunt u alles uitleggen. Weet u waarvoor u bent aangehouden?’ ‘Ja, omdat ik drugs gebruikt zou hebben.’ ‘U bent aangehouden op verdenking van het bezit van drugs.’ De agent houdt mijn rijbewijs omhoog. ‘Bent u dat?’ Ik zie mijn pasfoto. Die vreselijke foto gemaakt bij zo’n busje voor het gemeentehuis. ‘Ja, dat ben ik,’ zeg ik braaf. ‘U weet dat u niet verplicht bent om te antwoorden?’ ‘Ja,’ zeg ik, want dat had de agente ook al gezegd toen ze me in dit betonnen hok opsloot. ‘En u weet ook dat u recht hebt op een advocaat vóór het eerste verhoor?’ Ik kijk op. Een advocaat? ‘Deze is gratis. Wilt u van dat recht gebruikmaken?’ Een advocaat, heb ik een advocaat nodig? Ik voel de paniek vanuit mijn buik naar boven komen. ‘Wilt u een advocaat?’ De agent klinkt iets ongeduldiger. ‘Ja,’ zeg ik. ‘Ja graag.’ 10
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 11
‘Wilt u gebruikmaken van de piketdienst of heeft u een eigen advocaat?’ Ik weet niet wat de piketdienst inhoudt. Geeft ook niet. Er is namelijk maar één naam die in me opkomt: Jaap. Hij moet komen. Ik weet zeker dat hij dit voor me kan oplossen. ‘Jaap Achterberg. Ik wil graag Jaap Achterberg als mijn advocaat.’ De agent fronst. ‘Is hij familie?’ ‘Hij is mijn broer.’ Dat zal toch geen probleem zijn? Ik knijp mijn handen bijna fijn. ‘Bij welk advocatenkantoor werkt hij?’ Ik slik. Ik heb geen idee. Iets met Van der Voort of Van der Vorst. ‘Van der Vorst Advocaten.’ Ik probeer het zo zelfverzekerd mogelijk te zeggen. ‘Heeft u een nummer van hem?’ ‘Ja, hij staat in mijn mobiel.’ Uit gewoonte wil ik mijn tas grijpen. Maar mijn tas is nog steeds weg. Ik kijk even om me heen, alsof ik verwacht dat hij misschien ergens anders staat. ‘Hij zit in mijn tas, ik weet niet…’ Ik bedenk ineens dat ze zo ook mijn rijbewijs gevonden hebben. ‘Mijn mobiel zit in mijn tas.’ ‘Ik zal hem even halen. Wilt u ook koffie of iets anders?’ ‘Koffie graag.’ Ik snak ineens heel erg naar koffie. Niet veel later is de agent terug met koffie en met mijn mobiel. Verrukt pak ik het toestel van hem aan en ik begin te zoeken naar het nummer van Jaap. Zou ik de telefoon even mogen houden? Vast niet. Ik geef het nummer van Jaap en wanneer de agent zijn hand ophoudt, leg ik daar braaf mijn telefoon in. Verdrietig kijk ik hem na. Wat zou ik nu graag willen bellen. Met Angela, Lizzy of desnoods mijn moeder. Alhoewel, die liever niet, die krijgt een hartverzakking als ze hoort waar ik nu zit. Jaap, denk ik dan ineens – die zal het toch niet meteen aan mijn ouders vertellen? Niet aan denken. Eerst zorgen dat ik hier weer uit kom. Nu ik weer alleen ben zonder telefoon, voel ik me eenzamer dan ooit. De bank is hard en ik krijg bijna claustrofobie van die veel te kleine ruimte. Stel je voor dat ik hier een nacht moet blijven slapen? Stel dat ze Jaap niet te pakken kunnen krij11
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 12
gen, wat dan? Hoe laat zou het zijn? Ik wou dat ik mijn horloge terug had. Ik weet niet eens hoe laat de inval was. Voor mijn gevoel duurt het uren voordat ik weer wat hoor. Voetstappen. Meerdere, volgens mij. De deur gaat weer open en daar is Jaap. Ik ben nog nooit zo blij geweest om hem te zien. Ik sla mijn armen om hem heen, maar hij maakt zich meteen los. Ik zie dat hij naar de agent kijkt, die op zijn beurt met gefronste wenkbrauwen toekijkt. ‘U heeft vijftien minuten. Als u eerder klaar bent, kunt u op de bel drukken.’ De agent wijst naar de deur en ik zie nu pas dat daar een bel zit. De deur zwaait dicht en ik ga weer op mijn bankje zitten. ‘Mijn god, Fieke, wat heb je gedaan?’ Jaap gaat met zijn handen door zijn haar. Het zit warrig, alsof hij geen tijd heeft gehad om het te kammen. ‘Ik heb niets gedaan. Echt niet.’ ‘Fieke, je bent aangehouden door de politie. Geloof me, dat doen ze echt niet als er helemaal niets aan de hand is.’ ‘Het is een misverstand.’ ‘Dat mag ik hopen.’ Jaap gaat naast me op het bankje zitten. Hij pakt zijn aantekeningenblok en een pen. ‘Vertel me eerst maar eens wat er is gebeurd.’ Moet ik hem alles vertellen? Ik denk weer aan mama, en aan papa natuurlijk. Die zal echt woest zijn. ‘Weten papa en mama al dat ik hier zit?’ ‘Natuurlijk niet. Ik ben nu je advocaat, alles wat je mij vertelt, blijft tussen ons.’ ‘Echt?’ ‘Natuurlijk.’ Hij zucht even. ‘Ik zal je zometeen uitleggen wat er gaat gebeuren, oké? Maar eerst moet ik weten wat er aan de hand is. Ik snap dat je niet alle details wilt vertellen, ik geloof ook niet dat ik alles wil weten. Misschien was het verstandiger geweest om een onbekende advocaat te benaderen. Maar goed, ik ben er nu. Vertel in ieder geval de meest relevante dingen. Oké?’ ‘Eh, oké. Ik was op een feestje en ineens was er een inval.’ ‘Dat is wel heel summier. Wat voor feestje was het?’ 12
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 13
‘Gewoon van een vriend. Het was erg gezellig.’ ‘Het was gezellig. En toen?’ Aan de toon van Jaaps stem kan ik horen dat hij zich ergert. ‘Nou, toen was er ineens een knal. De politie stormde binnen. Harold werd tegen de vloer gewerkt en geboeid.’ ‘Wie is Harold?’ ‘Een vriend.’ ‘Een vriend of je vriend?’ Jaap perst zijn lippen op elkaar. ‘Wat maakt dat nu weer uit?’ ‘Ik denk dat het heel veel uitmaakt. Fieke, denk nou eens na. Een inval doen ze niet zomaar, dan zijn ze er behoorlijk van overtuigd dat er iets in huis is. Vuurwapens of drugs, misschien wel allebei. Is Harold een dealer?’ Ik schrik bij dat woord. Harold een dealer? ‘Natuurlijk niet, hij is advocaat, net als jij.’ ‘Ik kan je alleen maar helpen als je eerlijk tegen me bent. Ik heb geen dossier, ik moet volledig afgaan op wat jij me vertelt. Je moet me vertrouwen, anders heeft het geen zin.’ Jaap kijkt me aan. Ik zie dat hij het meent. ‘Ik ken Harold nog niet zo lang,’ vertel ik. ‘Hij is een advocaat. Misschien snuift hij af en toe een lijntje, maar meer niet, echt niet.’ ‘Het was een feestje, zei je. Had iedereen gebruikt?’ Ik wil al zeggen dat ik het niet weet, maar dan zie ik de blik in zijn ogen weer. ‘Ik denk het wel.’ ‘Denken is niet genoeg. Weet je het zeker?’ ‘Ik heb ze niet allemaal met hun neus boven een spiegel zien hangen.’ ‘Maar?’ ‘Maar aangezien ze tot ’s ochtends vroeg doorgegaan zijn met feesten, denk ik wel dat ze gebruikt hebben.’ ‘Wie leverde de drugs?’ ‘Het was Harolds feestje.’ ‘Moest je hem nog wat betalen?’ ‘Nee, natuurlijk niet. Het was een feestje.’ Wat denkt hij wel niet? ‘Dus je was op een feestje, iedereen had wat gesnoven. 13
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 14
Daarom ging het feestje tot in de vroege uurtjes door. Is dat het?’ ‘Ja. Behalve dat ik niets gebruikt heb.’ ‘Jij haalt je energie ergens anders vandaan? Wat was het, XTC, speed?’ ‘Nergens uit. Halverwege ben ik naar bed gegaan. Vanochtend heel vroeg maakte Harold me wakker.’ Jaap was een aantekening aan het maken, maar kijkt nu even op. ‘Echt?’ ‘Erewoord.’ ‘Toch ben je aangehouden. Daar moet een reden voor zijn geweest.’ ‘Het kan zijn dat toen de politie binnenkwam, ik een rolletje in mijn handen had.’ ‘Je wilde gaan snuiven.’ Jaap probeert neutraal te kijken. ‘Ik heb het niet gedaan.’ Hoe vaak moet ik dat nog zeggen? Die agent geloofde me ook al niet. Hoe kan ik ze dat aan hun verstand brengen? Ik voel me ineens zo moe en vies. ‘Ik wil naar huis.’ Ik voel dat ik moet huilen. Ik probeer het tegen te houden, maar het lukt niet. ‘Hé, meissie. Het komt wel goed. Ik vind het hartstikke fijn dat je zo eerlijk tegen me bent. Daar kan ik wat mee.’ ‘Echt?’ ‘Ja, echt. Het komt wel goed, heus.’ Hij is opgestaan en zit nu op zijn hurken voor me. Spontaan sla ik mijn armen om hem heen. Meteen maakt hij zich los. ‘Niet doen.’ Hij gaat weer zitten en maakt een paar aantekeningen. Daarna kijkt hij me aan. ‘Ik denk dat ik genoeg weet. Het lijkt me het beste om open kaart te spelen. Gewoon vertellen wat er is gebeurd. Ze zullen veel vragen gaan stellen. Ik heb niet zo veel ervaring in dit soort zaken, maar ik weet bijna zeker dat die Harold geen zuivere koffie is. Hij werd als eerste gearresteerd. Van jou zullen ze waarschijnlijk willen weten wat je over hem weet. Of je gebruikt, of hij je dealer is.’ Ik begin met mijn hoofd te schudden en wil weer zeggen dat het niet zo is. 14
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 15
Jaap steekt zijn hand op. ‘Ik weet wat je wilt zeggen. Laat me even uitpraten. Wees gewoon zo eerlijk mogelijk. Als ze je op iets betrappen wat niet klopt, zullen ze gaan twijfelen aan je geloofwaardigheid. Zorg ervoor dat je verklaring geen onderzoeksbelang oproept, want voor je het weet zit je hier de volledige zes uur.’ ‘Zes uur in zo’n betonnen hok?’ ‘Rustig maar, zover gaat het niet komen. Gewoon eerlijk blijven, kun je dat?’ ‘Natuurlijk.’ Ik knik zo overtuigend mogelijk. ‘Oké. Dan ga ik nu.’ Jaap gaat staan. ‘Je gaat? Waarnaartoe?’ ‘Ik kan niet bij het verhoor zijn.’ ‘Waar moet je dan naartoe?’ Wat kan er in hemelsnaam belangrijker zijn op dit moment dan mijn verhoor? ‘Heb ik dat nog niet uitgelegd? Sorry.’ Jaap gaat weer zitten. ‘Je hebt recht op een advocaat vóór het verhoor. Maar ik mag niet bij het verhoor zijn.’ ‘Je moet erbij blijven. Jaap, alsjeblieft, zeg dat je een grapje maakt.’ Ik zie al meteen dat hij serieus is. ‘Hoe kan dat nou? Ik heb toch recht op een advocaat?’ ‘Je kijkt te veel televisie.’ Rustig begint hij uit te leggen hoe het in het echt gaat. ‘Dit is alleen nog maar een verhoor. Pas bij een eventuele inverzekeringstelling heb je weer recht op een advocaat.’ ‘Inverzekeringstelling? Je bedoelt wanneer ik de cel in moet? Wat is dit dan?’ Ik wijs om me heen. ‘Dit is geen cel.’ Jaap begint te lachen. ‘Dit is een ophoudkamertje. Er is hier toch helemaal geen bed?’ ‘Nee, dat vond ik ook al raar.’ ‘Is alles nu duidelijk?’ Ik knik en voel de knoop in mijn buik weer harder worden. Ze zullen me toch wel geloven? Jaap gaat staan. ‘Succes.’ ‘Dank je.’ Hij loopt naar de deur en drukt op de bel. Al snel wordt de deur voor hem geopend. Hij kijkt nog heel even om, glimlacht 15
Vamp on heels-chicklit-11sept-TAS
11-09-2012
15:44
Pagina 16
en loopt dan weg. Het liefst zou ik schreeuwen dat hij moet blijven, hier bij mij. Ik ben zo bang. Maar ik doe het niet. In plaats daarvan probeer ik te glimlachen, maar ik weet niet of dat lukt. Het voelt helemaal niet als een glimlach.
16