Verhaal 3 Rosalinde Markus
Spencer en Alison keken elkaar een tijdje fel aan. Het was één van die onzinnige ruzies die ook konden gaan over de vraag wie het nieuwste polojurkje van Lacoste het eerst had gezien bij Neiman Marcus, of de vraag of honingkleurige highlights te opzichtig waren, maar eigenlijk ging het om iets anders. Iets veel belangrijkers. Uiteindelijk wees Spencer naar de deur. ‘Eruit.’ ‘Mij best.’ Alison beende naar buiten. ‘Mooi!’ Maar na een paar tellen ging Spencer haar achterna. De blauwige avondlucht was roerloos, en in het huis van haar ouders brandde geen licht. Het was stil – zelfs de krekels maakten geen geluid – en Spencer kon zichzelf horen ademen. ‘Wacht even!’ riep ze na een tijdje, en ze smeet de deur dicht. ‘Alison!’ Maar Alison was weg…. Zuchtend liet Spencer haar schouders zakken. Als ze iets wist, dan was het dat je beter geen ruzie met Alison kon hebben. Ali mocht dan de vriendin zijn die elk meisje wel wilde hebben, tegelijkertijd wist ze je als geen ander te manipuleren en kon ze de gemeenste dingen uithalen. Zo had ze regelmatig kwetsende opmerkingen gemaakt over Hanna’s gewicht en daarnet had ze gedreigd Melissa te vertellen dat Spencer een keer met haar vriend gezoend had. Nee, je geheimen waren bij Alison niet veilig. En dat was precies waar Spencer bang voor was. Een koude windvlaag schrok Spencer op uit haar uit gedachten. Er verscheen kippenvel op haar armen en ze sloeg ze om zich heen, alsof ze de warmte wilde vasthouden. Met tegenzin besloot ze naar binnen te gaan. Het was al laat en haar ouders zouden vast zo thuiskomen. Ook Melissa, haar oudere zus waarmee ze niet goed kon opschieten, zou waarschijnlijk thuis zijn vanavond, al was het alleen maar om haar jaloers te maken met verhalen over haar perfecte vriend, Ian. Terwijl ze de deur opende, glimlachte ze. Melissa moest eens weten. De volgende ochtend werd Spencer gewekt door een streep zonlicht die door haar raam naar binnen viel. Ze kreunde en wilde zich omdraaien, maar ze wist dat dat eigenlijk niet kon. Ze zou gaan lunchen met haar vriendinnen en ze zouden het haar niet in dank afnemen als ze op het laatste moment afzegde. Spencer haastte zich uit bed, stapte onder de douche en smeerde zich in met haar favoriete bodylotion die haar vader voor haar had meegenomen van een van zijn zakenreisjes. Terwijl ze het in liet trekken en ondertussen haar donkerbruine haren in een staart deed, gleden haar gedachten naar gisteravond. Alison was echt kwaad op haar geweest en eerlijk gezegd voelde ze er niet veel voor om haar straks onder ogen te komen. Spencer was vaak jaloers op haar, omdat ze alles voor elkaar leek te krijgen zonder dat ze er ook maar iets voor hoefde te doen. Aan de andere kant kon Alison het niet hebben als een jongen Spencer boven haar verkoos en Spencer verdacht Ali er dan ook sterk van dat ze zelf een oogje op Ian had. Snel trok ze de kleding aan die ze de avond van tevoren al zorgvuldig had uitgezocht en ze pakte haar tas. ‘Waar ga je heen?’ vroeg haar vader, terwijl ze zich naar de voordeur haastte. ‘Lunchen met de meiden,’ antwoordde ze. Nog geen tel later sloeg de deur dicht. Terwijl ze naar haar autosleutels zocht, bedacht ze dat het misschien wel goed was dat ze Alison een keer de waarheid had verteld. Misschien zou ze dan eindelijk begrijpen dat ze niet over zich heen liet lopen. ‘Heb jij iets van Alison gehoord?’ Aria keek op haar mobiel en schudde haar hoofd. ‘Nee, ik heb haar niet meer gesproken sinds gisteren.’ Emily zei niets en nam een hap van haar broodje. Spencer haalde haar schouders op, opgelucht dat ze niet meteen met haar vriendin geconfronteerd werd. ‘Ze zal zo vast wel komen,’ opperde Hanna, die ervan overtuigd was dat Alison ergens met een jongen stond te zoenen en de tijd was vergeten. De rest knikte, hopend dat Hanna gelijk zou krijgen. Na een halfuur waren ze klaar en hadden ze nog steeds niets van hun vriendin gehoord. Spencer hield wijselijk haar mond over de ruzie.
‘Zullen we bij mij wachten tot we iets van haar gehoord hebben?’ Emily knikte langzaam en ook Hanna en Aria stemden in. Even later parkeerde Spencer de auto op de oprijlaan en stapte iedereen uit. Haar oog viel meteen op het pakketje dat eenzaam voor de voordeur stond. Haar vader was vast al naar zijn werk toen het bezorgd werd. ‘Het is voor mij,’ riep Spencer, waarna ze de rest wenkte. Ze opende de deur en zette het pakketje op de tafel. Emily ging op de bank zitten en Aria en Hanna volgden haar voorbeeld. Spencer haalde de tape van de doos en keek wat erin zat, waarna ze een gil slaakte. Haar gezicht werd lijkbleek en even kon ze niets uitbrengen. ‘Wat is het?’ De nieuwsgierigheid van de anderen was gewekt, terwijl ze zich een voor een over de doos bogen. Het voorwerp dat in de doos zat was een vinger, waarvan de nagel vuurrood was gelakt. Eromheen zat de ring die Alison altijd droeg en waarvan ze wisten dat ze hem nooit afdeed. Het was de vinger van Alison, dat kon niet anders….