อำ�นาจใหม่ของความเพ้อฝัน
EDITOR’ NOTE _________________ บทบรรณาธิการ
เฮโรอีนเป็นยาเสพติดที่ได้จากการสังเคราะห์ทางเคมี จากปฏิกิริยาระหว่างมอร์ฟีนกับสารเคมีบางชนิด เช่น อาเซ ติคแอนไฮไดรด์ (Aceticanhydride) หรือ อาเซติลคลอไรด์ (Acetylchloride) หรือเอทิลิดีนไดอาเซเตท (Ethylidinediacetate) โดยนักวิจัยชาวอังกฤษ ชื่อ C.R. Wright ได้ ค้นพบวิธีการสังเคราะห์เฮโรอีนจากมอร์ฟีน โดยใช้น้ำ�ยาอาเซ ติคแอนไฮไดรด์ (Aceticanhydride) บริษัทผลิตยาไบเออร์ (Bayer) ได้นำ�มาผลิตเป็นยาออกสู่ตลาดโลก ในชื่อทางการค้า ว่า “Heroin” และถูกนำ�มาใช้ทดแทนมอร์ฟีนอย่างแพร่หลาย หลังจากที่มีการใช้เฮโรอีนในวงการแพทย์มานานถึง 18 ปี จึง ทราบถึงอันตราย และผลที่ทำ�ให้เกิดการเสพติดให้โทษที่ร้ายแรง จนปี พ.ศ. 2467 (ค.ศ. 1924) ประเทศสหรัฐอเมริกาได้ออก กฎหมาย ระบุให้เฮโรอีนเป็นยาเสพติดให้โทษ ห้ามมิให้ผู้ใดมีไว้ใน ครอบครอง ถึงแม้สิ่่งท่ี่มีสีขาวๆนี้จะแลดูมีโทษนักแต่ใน โลกของนักเสพมันคืออำ�นาจใหม่ที่ทำ�ให้พวกเขาเหล่านั้นบรรลุไป สู่ความเพ้อฝัน ความสุขที่ได้รับแม้มันจะแลกมาด้วยความปวด ร้าวแต่ความสุขนั้นก็ไม่สามารหาได้ในชีวิตจริง เมื่อมันกลาย เป็นสิ่งที่หาง่ายในหมู่นักศึกษา ที่ต้องการมัน เฮโรอีนก็ไม่ต่าง อะไรจาก อำ�นาจใหม่ ของความสุขความเพ้อฝันที่ สารมารถ ซื้อหากันได้ เมื่อสังคมทุกวันนี้เพิ่มความกดดันการแข่งขัน ใบ ปริญญา เกรดนิยม การแย่งชิง สิ่งที่สังคมสร้างขึ้นมาในยุค ปัจจุบันนี้เป็นเหตุผลหลักๆของความเครียด หลายคนจึกมักใช้ อำ�นาจใหม่ที่มีให้ซื้อหาตามกลุ่มแก๊งค์ เสพมันเพื่อมุงสู่การหลุด พ้นเพียงชั่วขณะ แลกมากับความปวดร้าวเมื่อต้องการถอยออก มาแต่มันก็กลับเป็นส่งที่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ศรายุธ ชัยรัตน์ บรรนาธิการอำ�นวยการ กันยา 2555
เรื่อง/ภาพ : สุขสันต์
เพราะคนคิดว่ามหาลัย คือที่สุดของที่สุดเว่ย ชีวิตแม่งต้อง มหาลัยดิวะ เห้ียแม่งคือท่ีสุดแล้ว แม่งมหาลัยอะ แม่งมหาลัยง้ี คิดว่า มันดีอะ แต่ท่ีจริงแล้วแม่งไม่ใช่ว่ะ มหาลัยคือความเห้ียส่วนหน่ึงของ โลกน้ีอ่ะ ท่ีที่ดีท่ีสุดมัน คืออิตาลี คือเยอรมนั ออสเตรเลียสำ�หรับ ศิลปะนะมันไม่ใช่ที่นี่มันดีมาก่อนละอันน้ีไม่ได้ว้่านะ ความคิดส่วนตัวกู “คำ�กล่าวของชายคนสนิทของพลโูต”
6
“เคยมีตอนเค้าไม่ เมาไหมครับ” -มี๊.....! ตอนไม่เมามันก็เหมือนคนปกติแหละ มันก็คือไอ่พลโูตตัว ดีน่ีแหละ “เคา้เป็นไงครับ” เป็นคนอารมณ์ดี ช่วงไม่เครียดนะ จะ เป็นคนอารมณ์ดี ไม่ฉุนเฉียว ไม่มีตาขวาง คุยอะไรกับมัน มันก็ เออออห่อหมก ถามมันคุยกับมันเรื่องที่มันชอบ มันจะชอบเรื่อง เส้ือผา้เว่ย นาฬิกาโบราณ ผา้เก่า อะไรของแม่งมันนี่แหละ ปกติก็ คือปกติเว่ย แต่ถา้ เห้ียก็เห้ียนะ เวลามันดูดมามันจะกินเยอะ พูด น้อย “คืออาการเมากับไม่เมานี่คนละอย่างเลย” สุดขั้วเลย หนา้ มือกับหลังตีน สุดขั้ว น่ีคือเรื่องของความเมานะเว่ย พูดจาโผง ผ่าง เห้ียอะไรแม่งมาหมดอะ แต่มันจะมีช่วงที่ไม่เอาใครก็มีนะ คือ กลับมาปิดห้องปุ๊ปหลับปั๊บเลย ดูดกัญชาดูดอะไรในห้อง โลกส่วน ตัวของมันนั่นแหละ “อย่างเรื่องเรียนหรืองานอะไรพวกนีห้ ละครับ” - เออตอน ปี1 ปี2 มันก็ยังส่งงานอยู่นะ ปี3 ปี4 ส่งงานเว่ย ส่งด้วยความเมาสูงอะ พรีเซนต์งานแบบเห้ียๆ อาจารย์สวนมา ไม่สนใจอะไรอยา่งง้ี เออนั่นแหละ มันจะเมาหาป้อเต๊อะ งานมันจะ เป็นงานเมาเว่ย อภิมหาเมาเลยแหละ “คือพี่ดูออกเลยรึเปล่าครับ ว่าเป็นงานเมา?” ดูออกดิ ในความรู้สึกในฐานะที่เราเป็น เพื่อน มันมาก่อน เราเคยเห็นงานมันตอนดีๆนะ กับงานแบบอารมณ์ ใส่ชิบหายเลยอารมณ์มัน จะมาแบบสุดเหวี่ยง สุดแรงเกิดเลยอะ อารมณ์แบบกูไม่เอาเห้ียอะไรละชีวิตน้ีอะ อารมณ์แบบชีวิตน้ีกูมีแต่ ยาอะ ไอ่พลูโตอะ มันไม่ใช่คนที่แบบว่าเอารูปมามองหนา้ แลัวมัน ก็เขียนตามอ่ะ ไอ่พลูโตนะ100เปอร์เซ็นมันมาจากจิตมัน อารมณ์ มันจะต่างกันเราดูออกได้ชัด แต่มันไม่ใช่เลวตลอดทั้งปีนะเว่ย มัน อะดีสองเดือน เห้ียอีกสักสองสามเดือน ข้ึนๆลงๆข้ึนอยู่กับ เงิน ข้ึนอยู่กับยา ข้ึนอยู่กับทุกๆอยา่งอะ พอเงินเริ่มหมด ยา เริ่มหมด มันก็กลับมาหาเพื่อนละพอมันมีเงินมันก็ออกไปสู่โลกของมัน “คือตอนเค้าเล่นยาเค้าก็ยังทางานศิลปะอย่อูย่างเดิมใช่ไหมครับ” -ทำ�เหมือนเดิม เรียนเหมือนปกติไม่ได้มีอะไรซับซ้อนขนาดนั้น ช่วงไม่มีเรียนเลยแต่มันก็มามั่ง ขาดมั่ง ปีสามปีส่ีคือช่วงที่เรียน แย่ที่สุดงานแย่ท่ีสุดเพราะศิลปะมันวัดจากงานใช่ไหม “ครับ” นั่น แหละมันมามั่งไม่มามั่ง อยากมากูก็มา ตอนก่อนมันจะมาเขา้ที่นี่ อะ ญาติมันเคยบอกว่า หนา้มือเป็นหลงัตีน หนา้มือหลังมือไม่ พออะถา้มึงอยากรู้จักมันจริงๆนะมึงไปตามติดชีวิตมันเลยมึงบอก มันเลยพี่วันน้ีผมขอไปกับพี่วันนึงพี่ไปไหนผมไปด้วยเนี่ยแม่มันเคย ทำ�นะแบบน้ีแหละ มันพาแม่มันไปหมดเลยแต่มันไม่พาแม่มันไปซ้ือ
ยานะ ฮ่าๆ ชายคยสนิทของพลโูตหัวเราะ น่ีนะไปหลงัปริ๊น(ตลาด นัดของเก่าวันเสาร์อาทิตย์) โอ่โห่! รู้จักแม่งทุกร้านแซวเคา้ไปทั่ว อะรู้จักเคา้ไปเร่ือยอะ “อันนี้พลูโตใช่ไหมครับ”เออดิ รู้จักหมดอะ นี่นะไอ่พลูโตมันเคยพูดมาคำ�นึงเว่ย ว่ามันอยากเป็นครู ซ่ึงก่อน หนา้นั่นนะ เราเคยคุยกับมันเว่ย วา่มันถามชีวิตเราอะเป็นยังไง บา้ง ทำ�อะไรอยู่บา้งกูก็ตอบมันไปว่า กูอะมีความรู้เยอะความรู้ ในดา้นศิลปะนะที่กูทำ�อยู่เนี่ย แล้วกูกู็บอกกับมันว่า มึงเชื่อไหม กูสมัครงานเนี่ยกไูม่ติดเลย (ทำ�ไมวะ พลูโตย้อนถาม) ก็เพราะกู เก่งเกินไง แต่คนที่เก่งกว่ากูกู็มี แล้วมันก็บอกกับกูว่า โอ้โห ไอ่ เห้ียชีวิตจริงนี่แม่งเหนื่อยเนอะ มันก็เริ่มมองชีวิตจริงมันมาก ข้ึนเว่ย มันอะเริ่มมองว่าเพื่อนอะ กำ�ลังทำ�อะไรอยู่ แล้วมัน ก็คุยกับที่บา้นเว่ย แล้วแม่มันก็โทรมาบอกกับกูว่า “ตอนน้ีอะแม่ ดีใจมาก” มนัอะบอกแม่มัน ว่ามันอะอยากเป็นครู บอกกับพ่อกับ แม่มัน“แล้วพี่ได้คุยต่อไหมครับหลังจากวันน้ันที่เคา้บอกว่าอยาก เป็นครู” -อื๊ออ ! ไม่เลยว่ะ จากวันนั้นก็จบเลย มันสนใจเรื่องงาน เรื่อง เงิน มันสนใจเรื่องชีวิตในอนาคต มันถามว่าเราจะทำ�อะไรต่อกูรู้ แต่วันนี้พรุ่งนี้หรืออาจจะเป็นเดือนหนา้ด้วยยซ้ำ�รู้แค่นี้แหละ ไม่ ได้ รู้วา่ เห๊ยย....อีกสิบปี กูต้องทำ�อะไร อีกสิบปีขา้งหนา้ กูต้อง กินอะไร เราสอนให้มันเป็น ครู เว่ย มึงไม่ต้องมีไรมากหรอก มึงเป็นครู เหอะ ยังไงก็เป็นครู เป็นครูอะเหนื่อยแค่ อายุ60หลังจาก60มึง สบายแล้ว มึงจะทำ�อะไรที่บัดซบเห้ียๆหลังห้าโมงเย็น แต่เจ็ดโมง เช้ามึงก็เป็นครู พอหลังห้าโมงเย็ฯมึงก็เป็นคนเห้ียๆเหมือนเดิม “อันน้ีพ่ีบอกเคา้ ” ใช่กูบอกมันมันถามวา่อะไรมั่นคง กูตอบมัน ไปว่า เออ มึงเห็นกูมูีทุกวันเนี๊ย เงินเดือนกูอูะพอที่จะเลี้ยงกูได้ เล้ี ยงครอบครัวกูได้ แต่กูไม่รู้ว่าวันขา้งหนา้กูจูะทำ�อะไรกูอยากมี ชีวิต ที่มั่งคงแล้วมันก็ถามอีกว่าชีวิตท่ีมั่นคงคืออะไรเราก็บอกไป ว่า เนี่ยเป็น ครูเป็น ครูอะดีที่สุดอะไรง้ีมันก็เลยเก็บไปคิดอะคนมัน คิดอะไอ่เห้ีย
7
“คือเค้าอยากจะลองยาอยากจะทำ�อะไรให้มันสุดแต่เค้าก็อยากมีชีวิตที่ มั่นคงใช่ไหมครับ”ใช่ ตอนน้ีอะมันสุดยอดแล้วเว่ยแต่ว่ามันเลิกไม่ไดเ้ฉยๆ มันกลับมาเป็นคนปกติไม่ได้อะมันต้องใช้ยาตลอด เพื่อให้อาการมันคงที่ เหมือนเราอะ เราไม่เมาเราคงที่ใช่ไหม แต่มันอ่ะตอนเมาคือคงที่ “อ๋อ ออ....ฮ่าๆๆๆ” “มีคำ�พูดอะไรที่โดนใจหรือที่พี่ชอบบ้างไหมครับเกี่ยวกบัพลโูต”อะไรที่ ชอบหรอ.....เอ่อออ... น่าจะเป็นบุคคลิกหว่ะ บุคลิกมันไม่เคยซ้ำ�กันเลย อะ มันชอบเซอร์ไพรส์กูตลอดเลยอะ ฮ่าๆๆ เห๊ยย! มีอยา่งนึงเว่ยที่กู รูู้สึกว่าเพื่อนกูแม่งถึงหวะ คือ เมาแบบเห้ียๆหมาแล้วอะแบบแย่แล้วอะ นอนหลังรถ แอ้งแม้งสภาพแบบ50-50มากเลยอะ ละเพื่อนกูอีกคนนึง อะ ดูแลมันอยา่งดีเลย เป็นห่วงคอยดูแลทุกอยา่งไอ่พลูโตมันบอกมาเลย ว่า“มึงไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตกู กูดูแลตัวเองได้”ซ่ึงภาพนั้นแม่งประทับใจ กู มากอะ คือมันแบบถึงจะเมาแค่ไหน มึงไม่ต้องมาสนใจกู ไม่ต้องมาจู จี้้ีจุกจิกกับกู กูดููแลตัวเองได้ แต่สุดทา้ยมันก็ล้มหนา้บา้นหัวทิ่มหัวตำ�อ่ะ ฮ่าๆๆๆ
8
“มันไม่ได้ชอบสีของเห็ด มันไม่ได้ชอบความเมา ของกัญชา มันแค่ไม่รู้จักตัวมันเอง” จากคำ�บอกเล่าชายคนสนิท
“แล้วที่ไม่ชอบหละ ? ” - ไม่ชอบหรอ ไม่ชอบอาการโกหกหวะ โกหกเพื่อให้ตัวเองรอด โกหก เพื่อนทั้งๆที่ตัวเองไปดูดกัญชามา ดูดเห้ียไรมาหัวทิ่มหัวตำ�กูก็ถาม มัน ว่า “เห้ย ไอ่พลูโต มึงไปดูดกัญชามาหรอวะ” มันก็ตอบว่า เปลา่ กิน ยานั่น นี่ นู่น เอาความรู้ที่มันมีอีา้ง มันโกหกทั้งๆที่มันดูดกัญชา มา ซ่ึงอาการกูดูออก คนปกติจะรู้ใช่ไหม ด้วยความรู้สึกที่มี คือมัน โกหกจนชินอะ โกหกจนแบบหนา้ตายอะ แบบหนา้แม่งไม่น่าโกหกอีกแล้ วอะ ท้ังๆที่กูกู็รู้ หลังๆมากูก็เลยคุยกับมันตรงๆวา่ เออเนี่ย มึงหา้มโก หกนะไม่ว่าอะไรจะเกิดอะ กูต้องการรู้เพื่อที่ว่าจะได้ตามชีวิตมึงถูก กูจะ ได้รู้ว่าวันนึงอะ มึงไปไหน ทำ�อะไร อยู่กับใคร ทำ�อะไรอยู่กูกลัวมันตาย เรื่องของเรื่อง ก็เลยต้องคอยดูอยู่ตลอด ดูอยู่ห่างๆ แต่ไม่ได้ไปติดตาม เอามันออกมา
9
Deep Purple
10
บทเพลง จากเพื่อนคนสนิท ถึงพลูโต SONG : SMOKE ON THE WATER ARTIST : DEEP PURPLE
They burned down the gambling house, It died with an awful sound. Funky Claude was running in and out, Pulling kids out the ground. When it all was over, We had to find another place. But Swiss time was running out, It seemed that we would lose the race. Smoke on the water and fire in the sky. Smoke on the water...
“เพลงนี้กูว่าเหมาะกับมันที่สุดละ”
11
12
เรื่อง : ศรายุธ ชัยรัตน์
บั น
14
เ สี ย ง ทึ ก 003
สวัสดีพลูโต บทสนทนาเฮโรอีน ควันกัญชาและยาแฮ๊ปปี้
15
16
“เหมือนกับฝูงชนที่พยายามยื้อแย่งเขา้ ไปมุงดูอะไรบางอย่างที่อยู่ตรงกลาง” บทสนทนาที่บ้านเช่าวันนี้พลูโตซ้อนท้ายมากับเราเพื่อบอกกลา่วเรื่องราว ที่หลายคนเองก็ไมเ่คยรับรู้กลิ่นอายของความเมายังคงอยู่ในตัวพลูโตเขา เต็มใจมากับเราด้วยรอยยิ้มและกระเป๋าผ้าใบใหญ่ที่บรรจุกุางเกงริมแดง ผ้า ยืดงานเก่าเมกา นาฬิกาไขลานโบราณ เสื้อยืดวงดนตรี ที่ใครๆหลายคนที่ เล่นผ้ามักจะนิยม โดยเฉพาะพลูโต และการสนทนาส่วนใหญ่ของตอนแรก ออกมาในทำ�นองนี้เราเริ่มบทสนทนาด้วย เบียร์สี่ขวดกับบุหรี่ครึ่งซองที่ เรียงรายอยู่บนโต๊ะกระจก 17
18
เส้นทางสายเก่าชีวิตนักเรียนนักเสพของพี่เป็นไงเล่าใหฟััง ตั้งแต่บทแรกๆเลยไดไ้หม... “จะให้กูเลา่เลยไหม...เอายังว่ะ” “เอามาเลยพี่” เมื่อก่อนกูกู็ไม่มีอะไรมากก็อยู่โรงเรียนวัดนี่แหล่ะธรรมดา ที่ มีก็แอบดูด บุหรี่บ้างเล็กน้อย พอขึ้นมาอยู่มัธยมปลายนี่ เริ่มมา เช่าหอนอกอยู่กับเพื่อน หอนอกที่ไม่ใช่บ้านอะ่ เช่า เพื่อดูดกัญชาเล้ย ก็ดูดกันหนักพอสมควร ลองไปเรื่อยอะ ยาเสพติด แต่พอมาอยู่มหาลัยนี่หนักเลยปีสามปีสี่เริ่มมี หลายอย่างว่ะลองมั่วไปหมดมีทั้งผงขาวยาไอซ์โอ้ว.....เยอะ แย่ไปหมดว่ะ กูเคยติดไวท์จนแม่งต้องไปเอาทุกวันน่ะมึงคิด ดูสมัยนั่นมันยังถูก มึงรู้จักใช่ไหมไวท์อะ่ “คืออะไรพี่ ผงขาว ป่าว”เออใช่ กูติดจนแบบกูจะเลิกเล่นกีต้าร์แล้วอ่ะ ติดจน แบบวันไหนไม่ได้ดูดนะแม่งมีอาการ “ยังไงพี่” กูปวดหลัง ปวดกระดูกไปทั่วเมื่อก่อนเคยอยากมากแล้วหาดูดไม่ได้อ่ะ
จนต้องไปแดกแล่มแทนเพื่อที่วา่มึงจะได้ลืมวา่มึงอยากดูด ไวท์อยู่หลังๆมากูเริ่มใช้เข็มว่ะฉีดเข้าตัวแม่งเลยหลังๆขี้เกียจ ออกไปซื้อเข็มใช้เข็มร่วมแม่งเลยดีนีะกูไม่เป็นเอดส์ “พี่เคย โดนเห็ดเมาอย่ใูช่ป่ะ” อืมมันจะเมาแบบวา่ถ้าเพื่อนมึงในห้อง บอกวา่มึงร้อนมึงก็ร้อน ถ้ามันบอกวา่หนาวมึงก็หนาวเค้า เรียกกันวา่ภาวะ EgoDeath มันจะหลอกมึงวา่มึงใกล้ตาย แต่ความจริงมึงไม่ได้ตายเออตอนแรกกูโดนกูตูายเลย กินไป แป๊ปเดียว หลังๆมาเริ่มหนักมันออกหน้าฝน เมามากๆนะ มึงปล่อยวางทุกอย่างได้แล้วอ่ะ ไม่นึกถึงอะไร ไมไ่ด้นึกถึงแม้ กระทั้งพ่อแม่มันเป็นความรู้สึกที่สบายมาก..มันเป็นความ สงบที่สูงสุด” พี่เคยเมาแล้วไปตีหมาหนิได้ยินมา” เออ ตอน นั้นกูเมา เมาแล่ม “ยังไง หมาจะกัดพี่หรอ” เออดิ มันมี สามตัวทำ�ท่าจะกัด คว้าไม้ได้ที่กูคูิดนะกูเป็นคนมึงเป็นแค่ หมาอ่ะ แล้วมึงจะไหวกูหรอว่ะ กูฟูาดกระโลหกหลุดเลยอ่ะ
19
อีกสองตัวเริ่มหงอยคนเมาเหี้ยแรงเยอะวันนั้นเดินกลับบ้าน “แล้ว พี่เมาแป๊ะเป็นไงบา้ง” นี่กูขอถามมึงกลับนะมึงจะอยู่ในโลกของ ความจริงหรือมึงจะอยู่ในโลกของความฝัน “ความจริงดิพี่” เอ องั้นมึงก็ไม่ต่้องมาถามวา่เมานั่นนี่มันเป็นอย่างไรถ้ามึงจะอยู่ในโลก ของความเป็นจริงหน้าที่ของมึงก็คือทำ�งานหาเงิน ทำ�ให้พ่อแม่มึง ภูมิิใจ“พวกเราหัวเราะแล้วตอบกลับไปพี่ล่ะอยู่โลกไหน“กูหรอ กู ปนกันว่ะฝันบ้างจริงบ้างแต่กูรูู้มึงทำ�ไม่ได้อย่างกูหรอก  อืมเร่ืองนี้นะถ้าเกิดมีเด็กๆมาอา่นแล้วเห่อหมอยอยากทำ�ตาม หรือมันคิดของมันเองอยู่แล้วพ่ีอยากบอก อะไรถึงพวกมันป่ะพ่ี “เสพอะมันเสพได้แต่มึงหยุดมันได้รึป่ึาว”
20
“เสพมันเสพได้ แต่มึงหยุดมัน ได้รึเปล่า”
จากบทสนทนาท่ีผสมความเมาของยาแฮ๊ปปี้และเบียร์สี่ขวด ที่บอ กกลา่วถึงเส้นทางนักเสพนักบ้า ทำ�ให้เราเกิดความสงสัยในเรื่อง เซ็กส์วา่มันมีอะไรตา่งไปจากเด็กวัยรุ่นท่ัวไปไหม? “เซ็กส์ในวงการนี้มันเป็นยังไงบา้งพี่พี่แคร์ไหม” มึงเคยป่ะล่ะ มึงเอาผู้หญิงอยู่แล้วเตียงข้างๆเป็นเพื่อนก็เอาผู้หญิง อีกคนอยู่ ตอนนั้นอยู่มอหกฮ๊อดสุดแล้ว “มั่วกันหรอ” ไม่ ไม่ ไม่ ไง คือ เย็ดกันคนละคู่ “อ๋อแต่ห้องรวมกัน” เออ เอากันในหอที่เช่า กับเพื่อน และกูเคยมีเจ๊คนหนึ่งนะแต่ไม่ขอบอกชื่อนะเอายาอีมาให้2เม็ดเอามา ให้กินพอเสร็จกินแล้วคึก คึกแล้ว เย็ด เย็ด เย็ดๆๆๆๆๆ เย็ดเสร็จ
ไปเอามาอีก กินอีกคึก พอคึก ก็เย็ดอีก หัวเราะ ฮ่าๆๆๆ เราคุยยาวกัน อีกถึงเรื่องงานศิลปะเพราะพลูโตเองก็เป็นอีก หนึ่งคนที่เรียนศิลปะ เมื่อความเพ้อฝันผสม ความเมามายจาก การเสพติด งานของพี่เป็นไงบ้าง บางครั้งมึงก็ได้ A โดยไม่รู้เรื่อง มึงก็งงๆ บางครงั้ มึงก็โดน ดา่ แบบไม่รู้เรื่อง แล้วเป็นไงบ้างกับอาจารย์ มันเจ๋งเว้ยงาน ที่อาจารย์ทำ�ไม่ได้แต่กูทำ�ได้อาจารย์ที่ปรึกษาบอกกูนะถ้ามึง แยกแยะความจริงกับความฝัน ออกจากกันไมไ่ด้มึงก็เอารวม กันแม่งไปเลย 21
เรื่อง : นกป่า ภาพ : ศรายุธ ชัยรัตน์
M e d i c i n e ’drug
22
“เ สี ย ง บั น ทึ ก สุ ด ท้ า ย ก่ อ น ก า ร ลำ�่ ล า”
เ สี ย ง บั น ทึ ก 0 0 7
23
พลูโต : ความเมาสังเคราะห์และเรื่องราวไม่คาดฝัน
หลังบทสนทนาจบลง ด้วยเสียง บันทึกที่ 007 พลูโตได้กล่าวคำ�ล่ำ�ลา และทิ้งแพง ยาแฮ๊ปปี้้ที่ถูกแกะไว้บนโต๊ะ
24
เย็นพลบคา่ ในวันที่เรานั่งสนทนากันท่ีบ้านเบียร์เย็น ๆ 4 ขวดกับ บุหรี่ครึ่งซองเร่ิมหมดลงไปทีละนิดแต่สิ่งท่ี สังเกตเุห็นจะเป็นแผงยาหน้าตาไม่ค้ยุเคยประปรายตามโต๊ะ กระจกจาก1เม็ดเป็น2เม็ด3เม็ด.... บทเพลงสายหลอนของ Pink Floyd และ Radiohead พึ่งจบ ไปด้วยความเมาผสมกับเสียงดนตรีทาให้ภาพบรรยากาศในห้องที่ มันเคยเงียบกลายเป็นห้องบันเทิงเล็กๆเสียงไม่ดังพอให้รบกวนข้าง บ้านเราพอใจกับเสียงเพลงที่พลโูต ขับร้องมันใช้ได้เลยแม้มันเป็น
เสียงเพลงที่กลั่นมาจากความเมาก็ตาม น้ำ�เสียงของพลโูตเริ่มเปลี่ยนไปเราสังเกตุเห็นลิ้นของเขากลายเป็น สีนำ�้เงินเข้มและน้ำ�เสียงที่ดูอูืมอัมฟังไม่ค่อยรู้ เรื่องบทสนทนาเริ่ม ยุติลงเมื่อความเมาพรากความเข้าใจระหว่างการสื่อสารของพวก เราและพลูโตไปก่อนหน้าคำ�ล่ำ� ลาของ พลูโตเขาได้กลา่วถึงแต่เรื่อง นาฬิกาโบราณของขวัญและผู้เป็นแม่ก่อนที่เขาจะจบบทสนทนาและ ล่ำ�ลากันไปในเวลา พลบค่ำ� หลังจากการสนทนาระหว่างเรากับพลูโตผ่านไปได้ไม่นานนักมีเสียง
โทรศัพที่ดังขึ้นมันเป็นเสียงของชายคนสนิทของพลูโต เป็นคนพูด สายเขาได้กลา่วถึงอุบัติเหตุทุี่เกิดขึ้นกับพลูโตความรู้สึกผิดผสม กับความตกใจพาร่างของเราให้รีบขับรถ มอเตอร์ไซด์มุ่ง ไปสู่โรง พยาบาล หลังจากนั้น ไม่นานเราก็โดนถามไถ่ถึง พลูโตเกี่ยวกับ ยาที่เขากินไปในขณะที่กำ�ลังสนทนากันยาแฮ็ปปี้ : Rohypnol ถูก กินไปจำ�นวนแปดเม็ดในขณะที่แพทย์กำ�กับไว้ว่าวันละ 1 เม็ด ก่อน นอน นั่นคือสาเหตุท่ีทุกคน ต้องมาอยู่ตรงนี้โรงพยาบาล
หมายเหตุ:Rohypnolคือยารักษาอาการนอนไม่หลับและผู้ทูี่กำ�ลังอย่ใูนช่วงบำ�บัดยาเสพติดและมักนิยมากในหมู่ มัธยมที่รัฐเทก ซัส หรัฐอเมริกา 25
สถานบำ�บัด
คือทางออก เรื่อง : สืบ
26
“เปล่าเลยมันเป็นนรกดีๆนี่แหล่ะ” พลูโต
คำ�บอกเล่าจากพลูโต แม่พี่พาพี่ไปสถานบำ�บัดที่กรุงเทพ มันมีอยู่สองตึกหลักๆ พี่ ได้อยู่ “ตึกเพชร” ซึ่งตึกนี้เป็นที่สำ�หรับบำ�บัดรักษาผู้ทูี่ติด ยาเสพติดที่พ่อแม่พามาบำ�บัด ส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กวัยรุ่นวัย กำ�ลังเรียนเล๊ย วันๆก็ไม่ได้ทำ�อะไรมากนอกจากกินยาแล้ว ก็นอน มีแต่คนเล่าประวัติเสกโลโซ ส่วนตึกที่สองนั้นเรียก ว่า“ตึกนิล”เป็นตึกที่มีผู้ตูิดยาเสพติดที่ตำ�รวจจับมาบำ�บัด มันก็มีทั้งคนแก่ มาเลิกเฮโรอีน เลิกยาไอซ์ ทั้ง สูบทั้งฉีด มันเป็นบรรยากาศที่เหี้ยมากในน้ัน ยาเส้นบ้านเราขาย ซอง ละห้าบาทแต่ในตึกเพชรขายกันสี่ร้อยบาทตึกนิลขายหนึ่งพัน สองร้อยบาท มันมีคนเอามาแอบขายกันเยอะแยะ พวกนอก
เครื่องแบบก็เยอะ พี่ถูกเลี้ยงเป็น “น้ิว” ให้กับ ตำ�รวจ นอกเครื่องแบบ ถ้าเขาไม่มีผลงาน เขาก็จะตัดพี่ท้ิง ตอนที่พี่มาอยู่ใหม่ๆพี่ก็กลัวนะ แต่พี่ก็ต้องทำ�ตัวเองให้ เก๋าเข้าไว้ก่อน เคยมีคนมาทักพี่ พูดมาเป็นสำ�เนียงใต้ เลย พี่ก็พูดใต้ใส่เขา ถ้าพี่ไม่มีระเบิดติดท้อง พี่คงโดน อัดถั่วดำ�ไปแล้ว เพราะพี่มีรอยสักรูประเบิดไว้ที่ท้อง ไง คือต้องทำ�ตัวให้เก๋าไว้ก่อนพี่อยู่ในนั้นประมาณเกือบ เดือนถ้าจะถามพี่ว่าการเข้ามาในสถานบำ�บัดนั้นมันเป็น ทางออกของพี่ไหม”เปล่าเลยมันเป็นนรกดีๆนี่แหล่ะ”
27
เย็นวันน้ั้นเรานัดคุยกับพลูโตท่ีบ้านของเราผมมาถึงช้า กวา่เวลานัดหมายเพราะยังเคลียร์ธุระยังไม่เสร็จ แต่นั้นก็ไม่ใช่สา ระสำ�คัญอะไร ในส่ิงท่ีผมกำ�ลังจะกลา่วถึง เม่ือผมเข้าไปร่วมวง สนทนาก็พอทราบได้ว่า การสนทนาได้เร่ิมมาระยะหนึ่งแล้ว เสียง โทรศัพท์ของพลูโตดังข้ึนเสียงจากปลายสายเป็นพ่อของเขาเองจาก ท่ีหูของเราๆดันไปบังเอิญได้ยินบทสนทนา ดังกลา่วระหวา่งพ่อลูก เสียงจากปลายสายเล็ดลอดออกมาพอให้ ได้ยินบ้างและยิ่งพลูโต โต้ตอบทำ�ให้ผมและเพื่อนพอจะตีความได้ใน เรื่องที่ทั้งสองคุยกันขอถือวิสาสะนำ�มาเล่าให้ฟัง เลยก็แล้วกัน พ่อ ถามว่าเขาอยู่ไหน ทำ�อะไร กับใคร พลูโตก็จะตอบไปด้วยน้ำ�เสียงที่ นอบน้อม ไพเราะ แต่กลับเจือด้วยความแข็งกระด้างปนปัดรำ�คาญ คงเป็นเพราะทางผู้เป็นพ่อคอยตามเช็คความประพฤติอยู่ตลอด แต่ เมื่อคุยกันไปสักพักสิ่งที่เจือปนอยู่ในน้ำ�เสียงกลับหายไป กลายเป็น
28
ความห่วงใยที่แสดงออกมาผ่านโทรศัพท์ “พ่อครับ ผมสังเกตเห็น นานแล้วอะพ่อว่ากรอบแว่น ของแม่มันร้าว แต่ผมไม่มีโอกาสได้ซื้อ ให้แม่” พลูโตกล่าวถึงแม่กับพ่อของเขา “พ่อซื้อให้เขาได้ป่าวครับ ถ้าพ่อซื้อให้แม่ตึงเอาแหละ”แว็บหนึ่งในหัวผมเกิดขึ้นว่าถึงแม้เขาจะ ติดยา เล่นกับสิ่งมึนเมามาทุกชนิดแต่ข่้างในเขาก็ยังมีคนท่ีเขานึก ถึงนึกเป็นห่วงอยู่อยา่งน้อยก็คงเป็นคนที่ เลี้ยงดูเขามา“พ่อผมมี อะไรจะให้พ่อพลูโตซื้อนาฬิกิามาให้พ่อ ไม่รู้พ่อจะชอบรึเปล่า”เช่น กันหลังจากจบบทสนทนากับพ่อ ไม่ถึงครึ่งนาทีโทรศัพท์ก็พลันดัง ขึ้นอีกครั้งนีเ้ป็นแม่ของพลูโต เช่นเดิมประโยคแรกที่แม่โยนมาให้เป็น คำ�ถามเช่นเดียวกับพ่อของเขาพลูโตหยอกล้อกลับแม่ วา่“นัดกับ พ่อมารึเปล่าเนี่ยเพ่ิงวางหูจูากพ่อเมื่อกีเ้ลย”แต่สิ่งที่ผมสนใจคือ ประโยคของพลูโต ก่อนวางสายจากคู่สนทนา คือ เขาถามแม่ของ เขาว่าแม่จะขึ้นมาหาเขาเมื่อไหร่ อีกนานไหม แล้วต่อด้วย “ไม่มี
นาฬิกาของเวลา เรื่อง/ภาพ : ชิษ
อะไรหรอกครับ แค่มีของจะให้” เมื่อวางสาย พลูโตโชว์สิ่งของที่ เรียกได้ว่า เขาภาคภูมูิใจมาก เป็นนาฬิกาไขลานสองเรือน เขาบอก ว่าตั้งใจซื้อให้พ่อและแม่ นาฬิกาทั้งสองเรือนนี้สื่อถึงอะไรได้หลาย อย่าง พลูโตเล่าให้ฟังว่า พ่อแม่เขาไม่ได้ต้องการเงิน แต่พลูโต อยากจะให้ของขวัญอะไรกับท้ังสองบ้างเขาเลยคิดซื้้อสิ่งนีใ้ห้ผมคิด ว่าสิ่งที่เขาอยากบอกคงมีมากผ่านสิ่งของที่เขาตั้งใจจะให้ พลูโตเคยติดยา แล้วตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้เลิกมันเด็ดขาด ผม เคยถามเขาว่าอยากเลิกมันเด็ดขาดมั๊ย พลูโตตอบอยากหนักแน่น อยากสิ! แต่มันเลิกยากเขาบอก ผมคิดว่านาฬิกาทั้งสองเรือนนี้ น่าจะบอกอะไรได้มากกว่าเวลาที่กำ�ลังเดิน มันเป็นตัวบอกผ่านมัน เป็นสารที่ส่งให้กับพ่อแม่ของเขา พลูโตเคยถูกชักชวนให้ค้าเฮโรอีน “แล้วทำ�ไมพี่ไม่ทำ�?”ผมถาม . “ไอ้สัสถ้ากูไม่มีพ่อไม่มีแม่กูทำ�ไปนาน
แล้ว” เขาตอบด้วยน้ำ�เสียงจริงจัง เขายังบอกอีกว่า เขาอยากเป็น คนดี จะดีไม่ดียังไงตัวผมเองก็ไม่รู้ มันก็อยู่ที่ตัวเขาเองอีกแหละ ว่า เขาจะดียังไง ผมไม่อยากเข้าไปตัดสิน ไม่อยากให้สังคมเข้าไปตัดสิน ในทัศนะความดีของเขา ไม่มีใครรู้ว่าหลังจากนี้เวลานั้นหลังจากที่ นั่งคุยกัน ว่าเขาจะดีได้อย่างที่เขาอยากจะเป็นหรือเปล่า ชีวิตมันก็ หมุนอยู่ตลอดระยะเวลาก็เดินไปเรื่อยเฉกเช่นกับนาฬิกา ไม่นานนัก คนเราก็ต้องตาย นาฬิกาต้องหยุดหมุนพังสลายไป แต่เวลาก็ยัง คงหมุนอยู่อย่างนั้น เรื่อยๆ.......
29
ความเมาสุทธิ หัวมัน กัญชา พลูโต
“เหมือนว่าเราเป็นฝูงชลที่กำ�ลังพยายามไปมุงดูอะไรบางอย่างที่อยู่ตรงกลางแล้วคนก็เบียดเสียดกัน เข้าไปเรื่อยๆพอได้เป็นคนที่อยู่หน้าสุดที่จะเห็นแล้ว ไอ่เหี้ย มันไม่มีอะไร เราก็ต้องเดินกลับออกมา พร้อมรอยยิ้ม เพราะมันไม่มีอะไร” “คนที่มันยังไปไม่ถึง มันก็ถามคนที่กำ�ลังเบียดเสียดกัน เห้ยข้างในมีอะไรกันว่ะ กูก็ไม่รู้เพราะกูเองก็ ยังไปไม่ถึงไหนเลย” “วันหนึ่งคนเราก็ต้องออกเดินทางไป เส้นทางมันก็มีบิดเบี้ยวไปบ้างเล็กน้อย สุดท้ายมันก็จะวนกลับ มา มึงจะไม่มีวันออกจากวงกลมนี้ได้” พลูโต เสียงบันทึกที่ 000
30