ΝOMA | Η ιστορία ενός περιπλανώμενου ταξιδιώτη

ΝΟΜΑ

NoMAΣ

Η ιστορία ενός περιπλανώμενου ταξιδιώτη

Nomas Mobile Architecture Workshop

ΝΟΜΑ

Η ιστορία ενός περιπλανώμενου ταξιδιώτη

Κείμενο / Εικονογράφηση: Χάρης Πέτρου για το NoMAworkshop | Πάφος 2014

NoMAworkshop 2014 © All rights reserved

Η σκέψη του περιπλανώμενου ταξιδιώτη, εν ονόματι Νόμα, τελευταία βασανιζόταν

από τρεις απαραίτητες προς την κατάστασή του πραγματικότητες: Την διαρκή αναζήτηση στερεοτύπων, την απαραίτητη υποβόσκουσα αυτοσυντήρηση και το ατελείωτο ψάξιμο προορισμών ή ορθότερα στόχων.

4/

Δεν μπορούσε να τις αγνοήσει, γιατί δεν περπατούσε μόνος σ’ αυτό το ταξίδι. Στα μπαγκάζια του κουβαλούσε μια πολιτεία. Έψαχνε για ένα μέρος, κατάλληλο να την αφήσει να ριζώσει, να μεγαλώσει και να εξελιχθεί.

5/

Στο σακίδιο του είχαν στριμωχτεί γειτονιές και πάρκα, ψηλά κτήρια, αρχοντικά και μουντές πολυκατοικίες. Παιδιά έπαιζαν στις συνοικίες, υπόκωφες γνωριμίες γίνονταν στο δρόμο απ’ τους περαστικούς, γυναίκες άπλωναν τα ρούχα στα μπαλκόνια και τα αυτοκίνητα κόρναραν ασθενικά μπροστά στον ήχο της πολιτείας.

6/

Όλη η πόλη ήταν σε μια διαρκή ανταλλαγή ενεργειών, σε μια συνεχόμενη ατέρμονη ροπή προς τα εμπρός. Δεν θα μπορούσε να ήταν και αλλιώς. Ο Νόμα μέρες τώρα την είχε στην πλάτη του και πλέον δεν έδινε σημασία στα καμώματα και τον απόηχό της. Του ‘χε γίνει συνήθεια πλέον και χωρίς να λοξοκοιτάζει κατευθυνόταν προς το σταθμό των τρένων που άρχισε να φαίνεται στον μακρινό ορίζοντα.

7/

Ο Νόμα άνοιξε το βήμα και μπήκε στο πρώτο τρένο που είδε, χωρίς να γνωρίζει τονστάση να βγάλει από τους ώμους του την πολιτεία και να την αφήσει να συνεχίσει προορισμό του. Σκοπός του ήταν στην κατάλληλη το ταξίδι της μόνη πλέον, χωρίς τα δικά του πόδια.

8/

Μετά από αρκετά σκαμπανεβάσματα ακούστηκε στα σκουριασμένα ηχεία: ‘’Επόμενη στάση ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ’’. Όταν οι πόρτες άνοιξαν δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Μπροστά του άνθρωποι, κατευθύνονταν νωχελικά στο στόμα του σταθμάρχη, βυθίζονταν απότομα στον οισοφάγό του και χάνονταν στις σκοτεινές στοές του.

9/

Διακλαδώνονταν στις εσωτερικές του διαδρομές κ’ αρμένιζαν ανώφελα στο εσωτερικό του. Η αδιάκοπη κίνησή τους δημιουργούσε ένα καλοδουλεμένο μηχανισμό στο σώμα του και η δομή της ήταν τόσο συμπαγής, που καμία νεοαφιχθείσα πόλη δεν θα την άλλαζε.

11/22

Ο Νόμα ξαναμπήκε στο βαγόνι. Δεν ήθελε να αφήσει την πολιτεία του εκεί και πριν καλά καλά ξαναβολευτεί στο τρένο βρέθηκε στην επόμενη στάση. Εκεί βρήκε τον εαυτό του να αιωρείται στο κενό, σαν να έπλεε ανενόχλητος στο σύμπαν και γύρω του κρεμόντουσαν σαν ώριμα φρούτα, πλανήτες από μακριά γαλακτώδη κλαριά.

12/

Μα οι πλανήτες άρχισαν να αλλάζουν χρώματα, υφή και αρώματα, τίποτα δεν παρέμενε οικείο ,σταθερό και σίγουρο. Το μέλλον ήταν αβέβαιο και δεν μπορούσε να αφήσει την πόλη στο έλεος των αλλοπρόσαλλων διαθέσεων των περίεργων πλανητών.

13/

Καλύτερα να φύγω και από ‘δω σιγομουρμούρισε και με ένα σάλτο ξαναβρέθηκε στο τρένο. Απογοητευμένος προσπάθησε να κοιμηθεί μέχρι να φτάσει στο μέρος που έψαχνε. Το τοπίο από το παράθυρο είχε αλλάξει. Το τρένο σταμάτησε και από τα ηχεία ακούστηκε η λέξη ‘’Λίμνη’’.

Ο Νόμα κατέβηκε, κοίταξε γύρω του κι αγαλίασε από την ηρεμία του τοπίου. Μπροστά του απλωνόταν ένα χαλί από παραμυθένια μανιτάρια ενώ ψηλές λεπτεπίλεπτες οξιές υψώνονταν και του ‘κρυβαν το φεγγάρι.

15/22

Ο Νόμα ήρεμος, άφησε την πολιτεία του, πεπεισμένος πλέον ότι αυτό θα είναι το καινούργιο της σπίτι και ξάπλωσε παραλίμνια μέχρι που τον πήρε ο ύπνος.

16/

Σε άγνωστο χρόνο άνοιξε τα μάτια του και εκτινάχθηκε προς το μέρος της. Η πόλη, που κουβαλούσε τόσο καιρό, είχε μείνει στάσιμη σαν τα νερά της λίμνης.

17/

Η απραγία στο περιβάλλον την βύθισε σε πολιτιστική ραθυμία και ένα σάπιο πέπλο την είχε σκεπάσει προκαλώντας ασφυξία στους κατοίκους της. Ο Νόμα τίναξε γρήγορα από πάνω της την ραστώνη, την έβαλε γρήγορα στην πλάτη και ξεκίνησε αποφασισμένος πλέον ότι οι δυό τους μόνο ως συνταξιδιώτες από εδώ και πέρα θα προχωρούν.

19/22

Στα μπαγκάζια του πλέον κρατούσε την δικιά του πολιτεία. Κουβαλούσε το όνειρο του μπετόν, του άνθρακα και του αιθέρα. Το τρίπτυχο των προβληματισμών του είχε καταλαγιάσει. Η πόλη του για να επιβιώσει χρειαζόταν κίνηση. Όχι επαναλαμβανόμενη κίνηση ενεργειών, αλλά ποικιλία. Σταθερή κίνηση προς εξέλιξη και όχι αλλοπρόσαλλες γρήγορες αλλαγές, αλλά και κίνηση στο εσωτερικό της, ανάδευση των γενεών ώστε να μην βαλτώσει. Έτσι με την πολιτεία στην πλάτη του, θα προχωρούσαν μαζί, θα μεγάλωναν μαζί και θα πέθαιναν μαζί. Που και που ταρακουνούσε το σακίδιό του και η πολιτεία κουνιόταν συθέμελη. Έτριζαν τα θεμέλια των ψηλών κτηρίων, τα παιδιά σταματούσαν να παίζουν ποδόσφαιρο και γίνονταν άντρες και τα σκυλιά αλυχτούσαν στις συνοικίες. Μα ο Νόμα δεν άφηνε βάλτους να δημιουργηθούν στους δρόμους της. Την ταρακουνούσε και την άφηνε να προχωρά και να συμβιβάζεται σιγά σιγά μαζί του μέχρι το επόμενο ταρακούνημα.

ΤΕΛΟΣ

Αυτή είναι η ιστορία του NOMA, Ενός περιπλανώμενου ταξιδιώτη από τη γη του κανενός, ο οποίος κουβαλούσε μια πόλη στην πλάτη του. Το μόνο που ήθελε ήταν να βρει ένα μέρος για αυτήν να ριζώσει... Άραγε θα τα καταφέρει; Η ιστορία ενός περιπλανώμενου ταξιδιώτη με το όνομα Νόμα, γεννήθηκε μήνες πρίν την έναρξη του εργαστηρίου NoMAworkshop | Αστικές Κινητές Μονάδες Πολιτισμού από τον Χάρη Πέτρου, αρχιτέκτονα. Μια ιστορία που μας ταξιδεύει στον φανταστικό κόσμο του Νομά... μια περιπέτεια που ίσως μας φέρνει αντιμέτωπους με τις δικές μας επιυθμίες και προβληματισμούς.

NoMAworkshop 2014 © All rights reserved