Rozdział 7
Objawy kliniczne neurologicznych powikłań niedomogi kręgosłupa Zespoły i objawy uszkodzenia układu nerwowego Roman Mazur, Magdalena Nowaczewska, Tomasz Pałka
Procesy patologiczne o różnej etiologii, powodujące przeciążenia lub uszkodzenia układów będących składowymi osi ciała — podporowego, mięśniowego, nerwowego i zasilającego, prowadzą do naruszenia jej dynamicznej, „resorowo-sprężynowej” konstrukcji. Po wyczerpaniu się mechanizmów autoregulacyjnych i kompensujących dochodzi do deformacji osi ciała. Konsekwencją tego stanu jest niedomoga kręgosłupa. Przeciążenie układów składowych osi ciała powoduje jej zniekształcenie, wywołane mechanizmem podrażnienia części tkanek, które wchodzą w jej skład. Dotyczy to przede wszystkim mięśni, ścięgien i tkanki łącznej. Skutkiem tego jest ich przewlekłe napięcie. Pozostała część tkanek jest w stanie ciągłego rozluźnienia. Powoduje to brak równowagi statycznej w tkankach. Napięte tkani są gorzej ukrwione i odżywione. Stan ten prowadzi do pogłębiania się deformacji osi, co z kolei powoduje niedomogę kręgosłupa. Przebieg niedomogi kręgosłupa może być remitujący lub przewlekły, zależnie od stanu mechanizmów samoregulujących — gdy się wyczerpią, dochodzi do powikłań ze strony układu nerwowego. Ostry, nagły początek niedomogi kręgosłupa z równoczesnymi zaburzeniami neurologicznymi wiąże się z urazem lub procesem zapalnym. Nierzadko takie rozumowanie jest mylne, ponieważ nagłość wystąpienia objawów nakłada się na już obecne zmiany, na istniejącą patologię krążka międzykręgowego, zmiany deformacyjno-wytwórcze itp. Zatem przyczyną nagłego wystąpienia objawów w wielu przypadkach jest tak zwany mechanizm spustowy. Proces chorobowy zaostrza się, sprawiając wrażenie ostrego incydentu. 49