X Ρ Ο Ν Ο Γ ΡΑ Φ Η Μ ΑΤ A Αύ γ ο υσ το ς - Σεπ τέ μ βρ ιος 2010
Κ λ α ί ρ η Χ α τζη γ ι ά ν νη
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
Λίγα λόγια... καθόλου διαφωτιστικά
.
...ότι κάποιος γράφει για το δικό σου χρόνο, αυτή είναι η όλη υπόθεση...
Τα κείμενα του ηλεκτρονικού βιβλίου που θα διαβάσετε αφορούν σε χρονογραφήματα που γράφτηκαν ‘’έτσι’’! για να περάσει η ώρα. Παρ’ όλα αυτά, εξιστορούν αλλά και μαρτυρούν κάθε κατάσταση, διάθεση και κοινωνική συνθήκη, τόσο των πρόσφατων όσο και των παλαιότερων χρόνων. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός –έτυχε να συμβεί! ‘Έτσι συμβαίνει καμιά φορά....! Τα ‘’χρονογραφήματα’’ (έτσι τα ονομάζω) τα οποία γράφτηκαν τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 2010, 2010 και τα οποία τότε είχαν δημοσιευθεί στο blog ‘’OITHEITSES” είναι εδώ! Ορισμένα απ’ αυτά, φέρουν την υπογραφή της Π. Δαμουλή, η οποία είναι η ετέρα θείτσα του blog, https://oitheitses.wordpress.com Σύντομα θα εκδοθούν σε ηλεκτρονική μορφή επίσης και άλλα ‘’χρονογραφήματα’’ που αφορούν σε αμέσως επόμενους μήνες. Ορισμένες φωτογραφίες που πλαισιώνουν τα κείμενα της παρούσας έκδοσης είναι ‘’δανεισμένες’’ από το διαδίκτυο. Ερωτήσεις, απορίες και διευκρινίσεις στα κείμενα που ακολουθούν δεν γίνονται δεκτές. Τα κείμενα διαβάζονται έτσι ως έχουν, χωρίς επεξηγήσεις. Πιστέψτε με... Έτσι είναι ...καλύτερα! Καλή ανάγνωση ! Κλαίρη Χατζηγιάννη
2
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 07/08/2010
Σεχραζάτ, έλα! ...μπανάνα!!!! Δεν πιστεύω να περιμένατε ότι η νεαρά Αλγερινή, η οποία απεικονίζεται στη φωτο θα έβαζε το μπικίνι ή το στράπλες ή το τάνγκα φανταχτερό μαγιώ της για να κάνει το καλοκαιρινό της μπανάκι στη θάλασσα παρέα με τον αρραβωνιαστικό κι "Αφέντη" της;;;;;;
ΥΓ1: Πάντα πίσω απο κάθε ερωτευμένο ζευγάρι, ανά την υφήλιο, υπάρχει το σπασικλάκι με το κίτρινο φουσκωτό που χαλάει τη ρομαντική εικόνα και την τρυφερή στιγμή... ΥΓ2: Η ηλιοθεραπεία για να φτιαχτεί το τέλειο φιδίσιο, σοκολατένιο κορμί, πώς γίνεται; ΥΓ3: Οι θείτσες στο βάθος δεξιά της φωτογραφίας βουτούν σιγά-σιγά - μην πάθει τίποτα η καρδούλα τους. Μόλις τα καταφέρουν και πέσουν στα δροσερά νερά της θάλασσας του Αλγεριού θα κάτσουν για μισή ώρα περίπου στο ίδιο σημείο, εκεί που βούτηξαν, μετά θα βγουν έξω προσεκτικά και με χάρη, θα τυλιχτούν με την πετσετούλα τους και θα φροντίσουν να βγάλουν γρήγορα-γρήγορα τα βρεγμένα ρουχαλάκια-μαγιώ τους. Μην πάθουν τίποτα τα μητρικά...
3
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 08/08/2010
Οι πρίμες μπαλαρίνες των μπαλέτων Κίροφ Σήμερα είχε μια υπέροχη θάλασσα με δροσερό αεράκι και ελαφρώς αναστατωμένο κυματάκι. Ξεκινήσαμε με τη θείτσα Στελίτσα να πάμε για μπανάκι, μιας και όλες αυτές τις μέρες μας έφαγε η δουλειά, οι υποχρεώσεις και κάτι τρεξίματα σε νοσοκομεία (ψιλά πράμματα). Καθότι κάθε Αύγουστο που φεύγουν για διακοπές οι γιατροί και τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, το έχουμε γρουσουζιά να μην πάθουμε κάτι που να μας κάνει να ιδρώσουμε περισσότερο και να αγχωθούμε τα μάλλα. Φτάσαμε λοιπόν στην παραλία, απλώσαμε τις καρεκλίτσες μας, τις ψαθούλες μας, τις πετσετούλες μας, το καλά κρυμμένα κινητά μας - μη μας τα φάει κανείς λωποδύτης λουόμενος (μαζί με τα κλειδιά του αυτοκινήτου), πήραμε και μπαλίτσα για να παίξουμε βόλλευ, όπως τότε -όταν ήμασταν παιδιά... και όλα ήταν τέλεια. Με το που βρέξαμε το πρώτο δακτυλάκι του ποδιού μας (το μεγάλο, με το ξεθωριασμένο λουλουδάκι και το στρας που έχει φύγει από πάνω του απο την περασμένη εβδομάδα) άρχισαν οι πρώτες κρυάδες. -"Κρύα είναι σήμερα", λέει η θείτσα Στελλίτσα (λες και ήξερε πως ήταν χθες). -"Μπα! Να μπούμε είναι όλη η ιστορία. Μόλις μπούμε θα την συνηθίσουμε" λέω γω (κλασσική ατάκα-απάντηση στην παραπάνω παρατήρηση). Κι εκεί που σκεφτόμασταν πόσο κρυώνει ο μεγάλος δάκτυλος του ποδιού μας (με το ξεθωριασμένο λουλουδάκι και το στρας που έχει φύγει απο πάνω του απο την περασμένη εβδομάδα) και πώς θα βουτήξουμε όλο, το ατέλειωτο κορμί μας μέσα τη θάλασσα, ήρθε το κύμα-σύμμαχος και μας κουκούλωσε. Εμένα μ' έριξε αλλά ευτυχώς αμέσως ορθοπόδησα. Σηκώθηκα και πετάχτηκα σαν αιλουροειδές. Ισως γιατί έχω και το ανάλογο σώμα...
4
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Η θείτσα Στελλίτσα τράβαγε ένα ζόρι γιατί το δεύτερο απανωτό κύμα που ήρθε την ισοπέδωσε. Απλώνω το χέρι μου για να την βοηθήσω και μόλις πιάνω το χέρι της έρχεται και το τρίτο κύμα -το τελειωτικό...! Μας έρριξε και τις δυο στα ρηχά, κατάχαμα και η μια πάνω στην άλλη. Ευλύγιστες ως είμαστε και με τα χελίσια κορμιά μας σηκωθήκαμε απτόητες και συνεχίσαμε την αποστολή μας. Είχα δίκιο: "Να μπούμε είναι όλη η ιστορία...". Μόλις μας κουκούλωσε το κύμα μετά την συνηθίσαμε, την "κρύα" θάλασσα. Πήραμε τη μπάλα και ξεκινήσαμε να παίζουμε βόλλευ. Τι όμορφα που ήταν! Θυμηθήκαμε τα νιάτα μας. Τι μανσέτες, τι σερβίς, τι καρφώματα. Τα δάκτυλα των χεριών -με την παραμορφωτική αρθρίτιδα- αναζωογονήθηκαν, θυμήθηκαν κι αυτά τα νιάτα τους και "έγραφαν" πάνω στην μπάλα του βόλλευ. Παίξαμε κανα μισάωρο και μετά είπαμε να χαλαρώσουμε παίζοντας με τα κύματα. Τι γέλια, τι χαρά! "Νάτο, νάτο έρχεται"! "Νάτο πετιέται"! "χα, χα χα!!!" Η θείτσα Στελλίτσα σκέφτηκε αργότερα, πως έπρεπε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που μας έδωσε ο Θεός να κάνουμε μπάνιο, αλλά και να εκμεταλλευτούμε και το κυματάκι της θάλασσας. Ετσι πρότεινε να κάνουμε γυμναστική για να φροντίσουμε τους τρικέφαλους, το στήθος, τους γοφούς, τους γλουτούς και ότι άλλο θέλει φροντίδα και ολική αναδόμηση. -"Ελα να κάνουμε ασκήσεις" μου είπε. -"Στα βαθιά ή στα ρηχά;" τη ρώτησα. -"Ας ξεκινήσουμε απο τα ρηχά. Θα γυμνάσουμε το στήθος, τους γοφούς και τους γλουτούς. Ακου τι θα κάνουμε... Θα περπατάμε στις μύτες των ποδιών μας μέσα στη θάλασσα, ενώ ελαφρώς και με χάρη θα χοροπηδάμε. Ετσι θα γυμνάσουμε το στήθος μας, τους γοφούς μας αλλά και τους γλουτούς μας. Λοιπόν ξεκινάμε;" Και ξεκινάμε και οι δυο να χοροπηδάμε σαν χαριτωμένα και ανάλαφρα δελφίνια απο τη μια άκρη της θάλασσας στην άλλη. Τα στήθη μας πετάγονταν σαν ανεμοδαρμένες σημαδούρες, οι γοφοί μας ανεβοκατέβαιναν υποβρυχίως και δημιουργούσαν μπουρμπουλήθρες στην επιφάνεια της θάλασσας, ενώ οι γλουτοί....... αυτοί οι καλοσχηματισμένοι γλουτοί.... δεν μπορούσες να τους πιάσεις με τίποτα. Χύνονταν μια απο δω μια απο κει. Ατίθασοι γλουτοί ! Και οι δυο θείτσες χοροπηδούσαμε με χάρη και χορευτικές κινήσεις σαν να ‘βλεπες την Μαργκότ Φοντέιν και την Ταμάρα Τουμάνοβα (ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ μας έλλειπε) στο βαλς των κύκνων απο τη δεύτερη πράξη του έργου.
5
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Κύκνοι ολόλευκοι! αλλά παγιδευμένοι σε ξένα σώματα. Κύκνοι αδικημένοι! που έχασαν την ευκαιρία να συμμετέχουν και να διαπρέψουν στα μπαλέτα Κίροφ. Κι ενώ οι μπαλαρίνες χόρευαν με τη κλασική μουσική της θάλασσας και τη χορωδία των παιχνιδιάρικων κυμάτων της, ήταν ευτυχισμένες και χαρούμενες που φρόντιζαν να διατηρήσουν το καλοσχηματισμένο και αξιοζήλευτο σώμα τους. Αργότερα, η θείτσα Στελλίτσα πρότεινε και γυμναστική στα άπατα και παιχνίδια στην αμμουδιά, αλλά αυτό δεν ήταν δυνατόν. Ηταν ήδη αργά μεσημέρι. Τα στομάχια γουργούριζαν. Καθότι και οι "απόλυτες" πρίμες μπαλαρίνες κάποια στιγμή θέλουν να "τσιμπήσουν" το κάτι τις τους. Οχι τίποτα σπουδαίο ή βαρύ. Γεμιστά και μελιτζάνες ιμάμ με τυράκι φετούλα, καλοψημένο ψωμάκι και κρασάκι μαυροδάφνη. Απλά και ελαφριά διατροφή! Το διαιτολόγιο μιας πετυχημένης πρίμας μπαλαρίνας....
6
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 23/08/2010
Ουστ! «Για παραπλάνηση και «νεομετρολογία» κατηγορεί την αντιπολίτευση η κυβέρνηση. Όχι στον εκφοβισμό των πολιτών» «νεομετρολογία και νεομνημολογία» "Παραπλανούν το λαό όσοι επενδύουν στη «νεομετρολογία» «Όσοι το τελευταίο διάστημα επενδύουν, για τους δικούς τους λόγους, στην "νεομετρολογία και τη νεομνημολογία", να γνωρίζουν ότι στην καλύτερη περίπτωση απλώς παραπλανούν τον ελληνικό λαό. Ατάκες που ειπώθηκαν απο την κυβέρνηση και απο διάφορους τύπους που την εκπροσωπούν και έκαναν τα τελευταία 24ωρα το γύρο της Ελλάδας -και όχι μόνο- στα μμε. ...και είναι αλήθεια! Γιατί η αντιπολίτευση κινδυνολογεί: Γιατί μας φοβίζουν οι μη κυβερνώντες; Εμείς δεν φοβηθήκαμε με άλλα κι άλλα θα φοβηθούμε με τη νεομετρολογία; Ουστ! νεομετρολογία και νεομνημολογία! Ουστ! Πήγαμε να συνεργαστούμε με τους ευρωπαίους, δεν μας δέχθηκαν. Μας έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα. Μας "στάθηκε" σαν καλύτερα κι από αδελφός το ΔΝΤ, υπογράψαμε μνημόνιο, το εφαρμόζουμε κατά γράμμα, μετράμε δόση-δόση αν έχουμε να την πληρώσουμε. Το "αδέρφι" μας υποδεικνύει αξιόπιστα, επιστημονικά και με σαφήνεια στην κυβέρνηση ακριβώς τι θα κάνει και πως θα χειριστεί τόσο τα θέματα της χώρας μας όσο και των πολιτών της. Μειώθηκαν οι μισθοί, χάθηκαν τα δώρα και τα επιδόματα, τέρμα οι συντάξεις.
7
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Απολύσεις γίνονται συνέχεια και ο κόσμος χάνει τη δουλειά του (λόγω περικοπών στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης και μόνο - δεν είναι κάτι προσωπικό...). Η βενζίνη πήγε στα ύψη, ανέβηκαν οι τιμές των βασικών καταναλωτικών ειδών, η ΔΕΗ αυξάνει το ρεύμα. Για "την πατρίδα μας και τον μισθό μας δίνουμε", μαζεύουμε τις αποδείξεις μας ακόμα κι απο τις ξαπλώστρες της παραλίας που νοικιάσαμε μια δυο φορές φέτος. Ολες οι ΔΕΚΟ ξεπουλιούνται, η ΑΤΕ δεν πέρασε το τεστ και έμεινε μεταξεταστέα, δεν έχουμε καθηγητές για να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα, δεν έχουμε ούτε γάζα στα νοσοκομεία, κάηκε και φέτος το καλοκαίρι η Ελλάδα, έρχονται δημοτικές εκλογές ενώ οι "φαληρισμένοι" Δήμοι είναι δεκάδες στη χώρα μας. Εχει εξαλιφθεί στη χώρα και το τελευταίο ίχνος "παραγωγικής δύναμης", η ατιμωρισία είναι πλέον ο μόνος νόμος σε ισχύ στην Ελλάδα, ενώ ο ιός του Νείλου, και μάλιστα του Δυτικού, παραμονεύει έτσι ώστε μόλις γυρίσει και ο τελευταίος απο τις διακοπές του να αρχίσει να ξεσπά πάνω μας... Σιγά μη φοβηθούμε τα κουνούπια! Και για όλα αυτά δεν φοβηθήκαμε καθόλου. Εσείς τώρα γιατί πάτε να μας φοβίσετε; Δεν θα τα καταφέρετε! Ωρε Μανωλιό! πονάνε τα παλληκάρια;
Ουστ! νεομετρολογία. Ουστ! νεομνημολογία! Ναι, στην παλαιομετρολογία! Ναι στην παλαιομνημολογία!
8
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 26/08/2010
το Αυγουστιάτικο φεγγάρι μίλησε
-Τι θα κάνουμε τη νύχτα εκείνη; Θα κολυμπήσουμε και μετά θα κάτσουμε στην παραλία να δούμε το ετερόφωτο μεγαλείο; ή θα κάτσουμε στην βεράντα να πούμε ιστορίες απο τα παλιά και αστεία για τα κατορθώματά μας, όταν ήμασταν παιδιά; να δούμε και καμία φωτογραφία τότε που, εμείς τα κορίτσια, φορούσαμε άσπρη κορδέλα και μπλέ ποδιά. Ή καλύτερα, να καλέσουμε κανέναν άνθρωπο στο σπίτι να «πετάξουμε» κοψίδια στο κάρβουνο, ενώ θα πίνουμε κούτσα-κούτσα την μαυροδάφνη μας και μόλις ψηθούν να τα «πετάξουμε» στο στομάχι μας; ή να πάμε στην Ακρόπολη να θαυμάσουμε συρρικνωμένο ετερόφωτο και θαύμα ανθρωπότητας, ταυτόχρονα; -Όχι, όχι στην Ακρόπολη δεν π-ά-ω! -Μα, πάμε! θα περάσουμε όμορφαααα.... -Να κάτσουμε σπίτι να ηρεμήσουμε. Και κάτσαμε σπίτι. Περάσαμε υπέροχα! Παρακολουθήσαμε στην τηλεόραση όλες τις φυσικές καταστροφές που συμβαίνουν στον πλανήτη αυτήν την εποχή. Είδαμε κακόμοιρους αποκλεισμένους, οι οποίοι για 4 τουλάχιστον μήνες θα βρίσκονται στα τάρταρα, ενώ εμείς ούτε σε μαγνητικό τομογράφο, ούτε σε ασανσέρ τριών ατόμων, δεν μπορούμε να μπούμε, και... 9
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ καταλάβαμε πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε ελληνική πόλη, καθότι το κυκλοφοριακό σε άλλες χώρες έχει πάρει μορφή πανδημίας. Α! μιας και ανέφερα τη λέξη πανδημία... Τα κουνούπια του Νείλου και μάλιστα, του Δυτικού, είναι παμπόνηρα. Δίνουν αυτή την εποχή, απλά το στίγμα τους. Δεν σκοτώνουν πολούς-πολλούς, μαζί ταυτόχρονα. Περιμένουν τις φαρμακευτικές εταιρείες να κινητοποιηθούν, οι οποίες συνήθως δεν αργούν να αντιδράσουν, αλλά βλέπεις... είναι κι αυτό το καλοκαιράκι, το άτιμο, που οι λίγοι και εκλεκτοί υπολειτουργούν και όλοι εμείς οι υπόλοιποι ...υποδουλεύουμε. Γι’ αυτό κιόλας έχει ήδη καθυστερήσει το αντικουνουπικό που θα σώσει εμάς τους πολλούς. Είναι επίσης παμπόνηρα, αφού στόχο έχουν να «χτυπήσουν» ομαδικά και αποτελεσματικά σε περιόδους που δεν θα μπορείς να διαφύγεις, ενώ ταυτόχρονα δεν θα μπορείς να πάρεις ούτε ανάσα απο το βαρύ, πολυάσχολο πρόγραμμά σου. Για παράδειγμα: «δεν είναι πιο εντυπωσιακό» -σου λέει το κουνούπι του Δυτικού Νείλου- «να χτυπήσω όταν ξεκινούν τα σχολεία και όλος ο κόσμος θα πνίγεται στις δουλειές; Εκείνη την εποχή θα τρέχει να τα σκάσει στις εγγραφές, στα βιβλιοπωλεία, στα καταστήματα ρούχων και αθλητικών ειδών, στους παξούς και στους αντίπαξους και ενώ θα προβληματίζεται τι τετράδιο να αγοράσει του παιδιού (unisef ή αυτό με την ΜπεμπέΛιλή;) τότε εγώ θα τον τσακίσω. Θα χάσει τα αυγά και τα πασχάλια ! Ή καλύτερα να χτυπήσω όταν έχουμε δημοτικές (προ)εκλογές; ή μέσα στην φούρια του ανασχηματισμού; ή όταν αυτά τα αιμοφόρα και αιμοβόρα όντα είναι απορροφημένα στο να μετρούν λεπτό-λεπτό το ένα εκατομύριο, εκατόν μια χιλιάδες, εκατόν μία και δέκα.... για να πληρώσουν την επόμενη δόση του δανείου τους;» Εμάς όμως δεν μας τρομάζουν τα κουνούπια. Τον Δυτικό Νείλο δε, τον έχουμε και σε φωτογραφίες στο facebook από τις πρόσφατες διακοπές μας, τις οποίες, επειδή έχουμε και "πρόσωπο", συνεχίζουμε έντιμα να τις ξοφλάμε δόση-δόση στην κάρτα μας. Δεν φοβόμαστε τις πανδημίες έτσι κι αλλιώς απο τα γονίδιά μας. Εκτός αυτού έχουμε και μια επιπλέον σιγουριά και ασφάλεια μέσα μας, αφού το έχει εξαγγείλει σε άρθρο του και ο Πρωθυπουργός στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης (http://www.primeminister.gr/2010/08/23/2786): «Μπορούμε να κάνουμε την φτώχεια, παρελθόν. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την απειλή της κλιματικής αλλαγής. Μπορούμε να εξαλείψουμε τον αναλφαβητισμό, ψηφιακό και συμβατικό. Μπορούμε να δημιουργήσουμε εργασία με ποιότητα για όλους. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις πανδημίες. Μπορούμε να βρούμε λύσεις για τα τεράστια μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα».... (και άλλα πολλά).
10
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Εξάλλου ο ιός του Δυτικού Νείλου για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται μόνο φάρμακο – τίποτ’ άλλο! Δεν χρειάζεται, για παράδειγμα, να χρησιμοποιήσεις γάζα για να φέρεις και το νοσοκομείο που θα σε νοσηλεύσει σε δύσκολη θέση... Με το ΑΜΚΑ σου (πρώτα απ’ όλα), το ασφαλιστικό σου ταμείο και το «σωτήριο» φάρμακο, που θα παραχθεί, θα επιλύεται άμεσα το θέμα. 'Αντε, το πολύ-πολύ να ξοδέψεις και καμμιά σύριγγα... και τι έγινε; Βατοπέδιο είναι; το αυθαίρετο του Σουφλιά; ή η υπόθεση Βουλγαράκη, Ρουσόπουλου, Ζαχόπουλου, Μαγγίνα, χρηματισμός Παυλίδη, ή του ταξιδού του Λιάπη με έξοδα της Siemens και με οργανωτή τον Χριστοφοράκο; Σύριγγα είναι! Και κάτσαμε σπίτι. Μόλις δε τελείωσαν οι ειδήσεις στην μικρή led οθόνη, με στολισμένο το κεντητό με βελονάκι σεμεδάκι κάτω από αυτήν, έκανε την εμφάνισή της, ως αυγουστιάτικη πανσέληνος, η Σεχραζάτ... Τι «θαύμα» αυτός ο Βόσπορος και πόσα τελικά εστιατόρια υπάρχουν γύρω του. Στο σήριαλ αυτό, όλο τρώνε σε εστιατόρια γύρω απο τον Βόσπορο, κινούνται με το αυτοκίνητό τους στη γέφυρα του Βόσπορου, που ενώνει την δήθεν «ευρωπαϊκή» με την ασιατική τουρκία, είναι πλούσιοι με κότερα και βίλες -όλα πάντα δίπλα στο Βόσπορο- ενώ η πλοκή του έργου σίγουρα θα αφήσει ιστορία. Να δεις που σύντομα θα δείξουν την ταινία και στην αρμόδια επιτροπή της ΕΕ για να πείσουν πως η Τουρκία τελικά έχει τα προσόντα να ενταχθεί στο συνάφι... Η πανσέληνός μου εκείνο το βράδυ μιλούσε τούρκικα. Είχε δίκιο! Μήπως κι αν επιλέγαμε να δούμε το αυγουστιάτικο φεγγάρι στην παγκοσμιοποιημένη Ακρόπόλη θα ακούγαμε Ελληνικά; Και του χρόνου με υγεία!
11
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 27/08/2010
2CV για ροκ θείτσες
...κι εγώ τόχω πάει σαν τρελλό και σαν να μην υπάρχει αύριο....!
Το δικό μου ήταν πορτοκαλί με λευκή οροφή, λευκές ζάντες, λευκούς προφυλακτήρες και λευκή "δερμάτινη" επένδυση -all hand made by future theitsa! Τα τρελά μου γκάζια με το 2CV ήταν τότε που μετά απο μια νεανική ερωτική απογοήτευση είχα δηλώσει στη γιαγιά μου (και μόνο στη γιαγιά μου) τα μελλοντικά μου σχέδια: -γιαγιά, τέρμα! εγώ δεν υπάρχω! θα πάω σε μοναστήρι! θα πάω να γίνω καλόγρια! -ναι κόρη μου, να πας! με το καλό και με την ευχή μου! το πιστεύω! έτσι κι αλλιώς... απ' τα μάτια φαίνεσαι!
12
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
...σε μπλέ! ήταν του Γιωργάκη και της Στελλίτσας
Ωραίες εκδρομές!
13
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 02/09/2010
Θειτσορεπορτάζ απ' ευθείας από τον... Λευκό Οίκο Ξεκίνησαν λοιπόν, όπως πολύ καλά θα διαβάσατε στον Τύπο, οι συνομιλίες μεταξύ Mahmoud Abbas και Benjamin Netanyahu στον Λευκό Οίκο, παρουσία κιόλας του Προεδρου Ομπάμα ...για να ξέρουμε τι λέμε και τι κάνουμε....!!!! Δείτε ορισμένα στιγμιότυπα από τη συνάντησή τους και αξιολογήστε και μόνοι σας την καλή διάθεση, το θετικό πνεύμα και την αβίαστα, καλοσυνάτη συμπεριφορά όλων των παρευρισκομένων.
14
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
15
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
16
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
17
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 06/09/2010
'Ηρθαν τα Πρωτοβρόχια Τι κίνηση κι αυτή σήμερα! Ξεκίνησε ο δακτύλιος και ξεκίνησε και o κυκλοφοριακός πανικός μαζί μ’ αυτόν. Ηταν κι αυτό το ψιλόβροχο που και μας «συννεφιάζει» και μας «μπιπ» την ψυχολογία μας Δευτεριάτικα. H κρίση μας μάρανε, τρομάρα μας! Ημουν σταματημένη στον Κηφισό το πρωί και σκεφτόμουν: «Φθινόπωρο. Τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν. Η φύση φορά το καταπράσινο φόρεμα της. Τα χελιδόνια και τα άλλα αποδημητικά πουλιά φεύγουν μακριά, για μέρη ζεστά, καλοκαιρινά. Το φθινόπωρο έχει τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο...». Κάπως έτσι γράφαμε την έκθεση που έβαζε η δασκάλα στο δημοτικό σαν φθινοπώριαζε. Ολοι σχεδόν τα ίδια γράφαμε. Ασφαλώς και είχε προηγηθεί η έκθεση με θέμα: «πως πέρασα τις καλοκαιρινές μου διακοπές»! Σαν και αυτές τις μέρες ετοιμάζαμε τα βιβλία και τα τετράδιά μας, τυλίγοντας τα με την μπλε κόλλα και απ’ έξω απ αυτή το διάφανο πλαστικό που θα μας τα προφύλασε (λέμε τώρα!) για όλη τη χρονιά. Γράφαμε και τις ετικέτες, στις οποίες αναφέρονταν όλα τα στοιχεία και οι λεπτομέρειες του τετραδίου μας, αλλά και της κτήτορος, ακόμα και το «σχολικόν έτος». Τα περισσότερα τετράδια ήταν 50 φυλλα, της πατριδογνωσίας μισό με γραμμές και μισό κενό. Και της αντιγραφής το ίδιο, καθότι με κάθε κείμενο που αντιγράφαμε φτιάχναμε και την αντίστοιχη ζωγραφιά - είτε δική μας είτε ξεπατικοσούρα. Ενα 100φυλλο για πρόχειρο, τα χαρτόνια, ψαλιδάκι, χαρακάκι, γόμα, ξύστρα, τα βιβλία, αγιασμός, ομιλία διευθυντή ...και ξεκινούσε η χρονιά.
18
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Α! παρ’ όλίγο να το ξεχάσω! Η μπλέ ποδιά με την λευκή κορδέλα απαραίτητη προϋπόθεση –must! Ο γιακάς λευκός –όποια νοικοκυρά μάνα είχε το χρόνο ή γνώριζε να τον κεντήσει κιόλας με βελονάκι ήταν τιμή για κείνη και καμάρι προς την κοινωνία. Αργότερα δε, όποιο σπιτικό είχε την οικονομική ευχέρεια να αγοράσει και ποδιά του Τσεκλένη (designed and made by Tseklenis) ήταν ακόμα πιό μεγάλο το ...καμάρι. Στον Κηφισό, καταμεσής, ούτε ένα αποδημητικό πουλί! Τι γίνεται; Εχουν φύγει νωρίτερα; παίρνουν ενημέρωση μετεωρολογικού δελτίου ακόμα κι αυτά; Προσπαθούσα μέσα στην κίνηση να βρω κανένα “Λ” – αυτό που κάνουν τα αποδημητικά για να χωθώ να φθάσω στην ώρα μου στη δουλειά, μα του κάκου! Είχα και το πρωινό meeting, Δευτεριάτικα, με τον γρουσούζη... Αντε πάλι να βρω δικαιολογία γιατί άργησα. Τις έχω εξαντλήσει όλες. Μέχρι και από τσίρκο ότι έφυγαν ζώα, μεταξύ αυτών και εξαγριωμένοι ελέφαντες και μπλόκαραν το δρόμο, έχω πει ως δικαιολογία στα «μεγάλα κέφια» μου. Κι ενώ έβλεπα τον γκρι ουρανό του Κηφισού βρήκα τι δικαιολογία θα πω αυτή τη φορά στον γρουσουζογκαντέμη: «βγαίνοντας σήμερα το πρωί απο το σπίτι μου για να έρθω στη δουλειά γλύστρισα μεσ' στο ψιλόβροχο σε φύλλα δέντρων που είχαν πέσει στο πεζοδρόμιο και χτύπησα. Μάλιστα, θα κουτσαίνω κιόλας για να την κάνω τη μέρα, τσαγκαρο-Δευτέρα». Και για να μπω στο πετσί του ρόλου –που λέμε- τραγουδούσα μέσα στο σταματημένο αυτοκίνητό μου, το τραγούδι το γνωστό, το φθινοπωρινό, το καψούρικο. Αυτό μωρέ του Φίλιππου Νικολάου. Αυτό που λέει : «Όταν θα πέσουνε ξανά - Αυτά τα φύλλα -Θα φύγει για άλλη μια φορά - Ένα φθινόπωρο. Για να θυμάμαι πιο πολύ - Εσένα αγάπη - Σ'έχω χαράξει μες στη καρδιά - Και για να τύχει ποτέ να σε ξεχάσω - Πρέπει χειμώνας να'ρθει κοντά. Μα πάντα θα'ρχονται τα φύλλα - Τα φύλλα που είναι φθινοπωρινάααα.. – Τα φύλλα που είναι φθινοπωρινά». Εφτασα! Επιτέλους! Εικοσι πέντε λεπτά καθυστερημένη. «Τώρα», σκέφτομαι «θα με σκίσει»! Πάω δειλά-δειλά στο γραφείο του και περνώ απ’ τη γραμματέα του. Αυτη τη σπιουνογεροντομπεμπέκα που ακόμα δεν λέει να αποδημήσει –όχι με τα υπόλοιπα πουλιά λόγω φθινοπώρου σε μέρη ζεστά, καλοκαιρινά, αλλά ...εις Κύριον.
19
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
«Είναι μέσα;», τη ρωτώ με σιγανή φωνή. Με κοιτά πάνω απο τις γυαλούμπες των 6 βαθμών πρεβυωπίας και μου λέει: «ο κ. Πρόεδρος θα καθυστερήσει λίγο. Είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό του - λόγω βροχής γλύστρησε και τράκαρε με προπορευμενο όχημα. Το πρωινό ραντεβού σας θα γίνει αύριο την ίδια ώρα». Γιούπι! Ζήτω το φθινόπωρο: «Φθινόπωρο! Τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν. Η φύση φορά το καταπράσινο φόρεμά της. Ηρθαν τα πρωτοβρόχια και οι τσιγγούνηδες, σπαγγοραμμένοι , γερο-λαδάδες Πρόεδροι ξεκινούν το πρωί για τη δουλειά τους με «γυαλί» λάστιχα. Γλυστρούν και πέφτουν στους μπροστινούς τους με αποτέλεσμα να δημιουργούν καραμπόλες μέτρων ή και χιλιομέτρων...». Γιούπι! Ζήτω το φθινόπωρο! Ζήτω τα Πρωτοβρόχια!
20
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 06/09/2010
Ξεχωρίστε επιτέλους και ως τουρίστες Οταν ο δρόμος σας βρεθεί προς Βερολίνο μεριά και μιας και η οικονομική κρίση είναι στο αποκορύφωμά της, καθώς όλοι λίγο ή πολύ θέλετε να κάνετε "οικονομικές" διακοπές ή τουρισμό γενικότερα, μην παραλείψετε να θυμηθείτε τις συμβουλές μας. Πλέον δεν χρειάζεται να πάτε στο Βερολίνο και να ξοδέψετε χρήματα για μουσεία, ζωολογικούς κήπους, πινακοθήκες, μνημείο Ολοκαυτώματος και άλλα ηλίθια αξιοθέατα. Η ξεναγός Αννα Χάασε μας προτείνει κάτι τελείως διαφορετικό, καινοτομικό και super εντυπωσιακό: ξενάγηση σε εναλλακτικά αξιοθέατα της πόλης και συγκεκριμένα, ξενάγηση τους χώρους δημόσιας εξυπηρέτησης. Και είναι λογικό! Να πας στην πόλη του Βερολίνου και να μην γνωρίζεις που τα κάνει και που πλένει τις μασχάλες του ο πλανόδιος Βερολινέζος; ή που κάνει το χοντρό του ο άστεγος Βερολινέζος; ή που μαθαίνει την "κουλτούρα" του τόπου ο μετανάστης, του οποίου -ας μην κρυβόμαστε- το όνειρό του είναι να γίνει μια μέρα, έστω και Βερολινέζος....;;; Για παράδειγμα: •
•
Δεν χρειάζεται να πας στη λεωφόρο Ούντερ ντεν Λίντεν για να δεις την Κρατική Όπερα. Φυσικά και θα πατήσεις το ποδάρι σου στην Ούντερ ντεν Λίντεν αλλά για να δεις που μπορείς να κάνεις τα τσίσα σου, είτε εσύ είτε οποιοσδήποτε άλλος περαστικός. Θα πας στην διασημότερη και κομψότερη λεωφόρο, Kurfuerstendamm του δυτικού Βερολίνου, αλλά όχι για να την περπατήσεις και να επισκεφθείς το καφέ Kranzler. Θα πας να δεις την ιστορική καταβοθροχαβούζα και θα μάθεις για την ιστορία εξέλιξης των 21
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ αποχωρητηρίων απο τη βιβλική εποχή μέχρι και στις μέρες μας, οι οποίες, σημειωτέον, είναι ό,τι πιο σύγχρονο και τεχνολογικά άψογο και βελτιωμένο. Μόνο έτσι παλεύεις ένδοξα με το "θηρίο". Ούτε στο σπίτι σου τέτοια ευχαρίστηση. Η καινοτόμα ξεναγός χρωστά την ιδέα της αυτή σε "χρυσή στιγμή πολιορκίας" του σωτήριου έτους 2005, όταν επισκέφθηκε από κοντά έναν τέτοιο δημόσιο καμπινέ στο Βερολίνο κατά τη διάρκεια της ετήσιας εκδήλωσης "Διεθνής Ημέρα Τουριστικής Ξενάγησης". Συγκεκριμένα, την ώρα που πάλευε με το "θηρίο" η εμπειρία αυτή της έδειξε πως ο χώρος αυτός ήταν μια "όαση ηρεμίας", όπως τον χαρακτήρισε. Αλλά και η ..."μάχη" αποδείχθηκε ..."ιστορική" αφού η Χάασε έκανε την τύχη της. ...και τόχουμε πει πολλές φορές όλες εμείς OITHEITSES: "τα καλύτερα μας έρχονται όταν είμαστε αντιμέτωπες και στήθος με στήθος με το 'θηρίο'. Εκεί γεννιούνται οι καλύτερες ιδέες και παίρνονται οι σοβαρότερες αποφάσεις...." Παρ' όλα αυτά η Χάασε περήφανα τόνισε γι' αυτή της την κερδοφόρα ιδέα: " Σκεφτόμουν ότι όλοι οι συνάδελφοι μου πραγματοποιούν ξεναγήσεις σε πάρκα και εκκλησίες, αλλά εγώ ήθελα να σπάσω το ταμπού και τα τετρημένα και ξεναγήσω τους τουρίστες σε μια άλλη ιστορία -την ιστορία της υγιείνης του Βερολίνου και τον πολιτισμό της τουαλέτας".
22
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 06/09/2010
Ανασχηματισμός Όταν οι ορμόνες «αγριεύουν» και η κλιμακτήριος μου φέρνει τα πάνω κάτω, κάνω κι εγώ «ανασχηματισμό». Στο σπίτι μου! Το σπίτι καθαρό. Όλα σχεδόν στη θέση τους. Για σκόνη και βρώμικο πάτωμα δεν το συζητώ…! ούτε να το σκεφτείτε –τρελαίνομαι μόνο στην ιδέα! Ακατάστατο κάποιες φορές μπορεί να είναι σε σημείο που τα κλειδιά των δύο αυτοκινήτων της οικογένειας να βρίσκονται πάνω στο μπουφέ, οι 7 με 10 περίπου συσκευές κινητών της οικογένειάς μας πάνω στο τραπέζι, τα καλώδια των φορτιστών των 7 με 10 κινητών διάσπαρτα σε όλο το σπίτι, τα αθλητικά παπούτσια του μικρού μέσα στο σαλόνι -μαζί με τις βρώμικες κάλτσες-, οι κυριακάτικες εφημερίδες, αν και σήμερα Τρίτη, ανοικτές επάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού, το τελειωμένο σαμπουάν στο ραφάκι του λουτρού -κανείς δεν έχει σκεφτεί να πετάξει το άδειο μπουκάλι-, το playstation απο προχθές ανοικτό (μπλέ φωτάκι) γιατί ο μικρός έπαιξε 5 ώρες και μετά ξέχασε να το κλείσει, ανοικτό το ένα φύλλο της ντουλάπας καθότι η μικρή ντύθηκε το πρωί για να πάει στο μάθημα και το ξέχασε, ανοικτό και το φως του μπαλκονιού γιατί από βραδύς ο τελευταίος δεν το έκλεισε, τρίχες στο σιφόνι της μπανιέρας γιατί η μικρή λούστηκε πριν πάει στο μάθημα, πιάτο με αποφάγια στο γραφείο του μικρού, καθότι του πήγα χθες το βράδυ να φάει ενώ διάβαζε και αφού του είπα μόλις τελειώσει να το αφήσει στο νεροχύτη το ξέχασε όλο το βράδυ εκει πάνω.... και άλλα πολλά που συμβαίνουν σε όλα τα σπίτια – ακόμα και στα καλύτερα! Τότε, οι ορμόνες φουντώνουν, αγριεύουν, βογκούν, εκρήγνυνται και... εκείνη τη στιγμή..., ενώ γνωρίζεις ότι το σπίτι σου δεν είναι βρώμικο, απλά ακατάστατο είναι... βλέπεις σκόνη στο σοβαντιπί! Τρέλλα! Ανασχηματισμός!!!!! Ολα άνω-κάτω!!!! Τι κι αν είσαι κουρασμένη, τι κι αν είναι νύχτα!!! 23
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Ετσι κι αλλιώς οι καλύτεροι ανασχηματισμοί νύχτα γίνονται!!! Σφουγγαρόπανα, κουβάδες, απολυμαντικά, ζεστά νερά... κι ανάθεμα!!! Ανάθεμα που η ζωή και η μαύρη τύχη σ’ έχει αναγκάσει τη μέρα να κρατάς ένα ποντίκι και τη νύχτα μια σφουγγαρίστρα. Αρχίζω και τα κάνω όλα άνω-κάτω. Τα ξεσυγυρίζω όλα. Φεύγουν από τη θέση τους οι καναπέδες, οι τηλεοράσεις, οι πετσέτες πετιούνται στα άπλυτα (ακόμα κι αυτές που μόλις χθες τις κρέμασα καθαρές) και βογγάνε όλα τα έπιπλα και τα σεμεδάκια που έχω στολίσει πάνω τους. Βογγάνε τα έπιπλα γιατί ξέρουν ότι μαζί με την καθαριότητα θα αλλάξω και την διαρρύθμιση..., έτσι για αλλαγή! Γιατί μου την έδωσε! Ξεκινώ να πλένω τζάμια, πλακάκια, είδη υγιεινής και αφήνω τελευταία τα πατώματα, έτσι για να βασανίσω και να εξοντώσω αργά και εκδικητικά το σκονισμένο σοβαντιπί... Δεν μένει τίποτα όρθιο. αλλάζω τα έπιπλα και τα διακοσμητικά του σπιτιού και τρελαίνονται και τ’ άψυχα μαζί μου. Εχω όμως μια αδυναμία. Δεν «ενοχλώ» 6-7 συγκεκριμένα αντικείμενα του σπιτιού και αυτό επειδή τα βλέπω με τρυφερότητα και έχουν για μένα, αυτό που λέμε: «συναισθηματική αξία». Αισθάνομαι πως ακόμα και στις δύσκολες στιγμές είναι τόσο κοντά μου, είναι τόσο δικά μου... Τα έχω δε προσωποποιήσει τους έχω δώσει και ανθρώπινα ονόματα. Δεν τους φέρομαι ποτέ βάρβαρα και δεν τα «μετακινώ» στο συγύρισμα ούτε όταν είμαι σε παράκρουση. Και, όπως καταλαβαίνετε κι εσείς που με γνωρίζετε λίγο, εννοώ την ντουλάπα μου (Θ. Πάγκαλος), τη βιβλιοθήκη του παιδιού (Α. Διαμαντοπούλου), την παλιά καραμπίνα του παππού (Ευ. Βενιζέλος), μια βαριά οικοσυσκευή Siemens που μου άφησε αμανάτι ο πρώην συζυγός μου (Χ. Παμπούκης), τη γλάστρα με το φίκο (Τίνα Μπιρμπίλη), την μεταλλική βάση του ψυγείου με τα ροδάκια (Δ. Ρέππας) και τη μάσκα απο τη Βενετία που έχω κρεμασμένη στο χωλάκι (Παύλος Γερουλάνος).
24
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Αϊ σιχτίρ! Δουλεύω απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ και όταν τους μιλάω στο σπίτι το μόνο που έχουν να πουν είναι πως «γκρινιάζω» και «μουρμουράω». Το ξερό τους δεν μπορούν να το απλώσουν να κάνουν κι αυτοί καμμιά δουλειά! Είμαι βέβαιη πως απο σήμερα όταν τους κάνω τα παράπονά μου στο σπίτι θα με ειρωνεύονται κιόλας και θα μου λένε: «τα παράπονά σου, όχι εδώ, στην Αννα...!!!!» ΥΓ: Κοροΐδο είμαι να σας πω όλη τη πρόταση; Ο Τζίμης το έχει πληρώσει ακριβά κι εγώ δεν έχω ούτε όρεξη αλλά ούτε και λεφτά για έξοδα αυτή την εποχή....!
25
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 08/09/2010
Ο Πετρομελίδης και η μπανάνα μου
Σας έχω μιλήσει ποτέ για τον Πετρομελίδη; Οχι; Αχ! Πως μου έχει ξεφύγει τόσο καιρό και δεν έχω γράψει ούτε ένα post για τον Πετρομελίδη; τον συμμαθητή μου στο νηπιαγωγείο κι αργότερα στο δημοτικό; Σας έχω πει πως έχω αντιληφθεί από μικρό παιδί την έκφραση: «τώρα την πάτησα την ...μπανανόφλουδα!» Οχι; Αχ! Πως μου ξεφεύγουν βρε παιδί μου τα σημαντικότερα... Κι όχι τίποτ’ άλλο αλλά είναι και απόλυτα συνδεδεμένο το θέμα αυτό με τον Πετρομελίδη. Λοιπόν ακούστε με προσεκτικά, καθότι θα αφηγηθώ περιληπτικά, μα με έντονες θύμισες, την μικρή μου ιστορία και εμπειρία σε ό,τι αφορά τον «Πετρομελίδη» και το πως «την πάτησα την μπανανόφλουδα»:
26
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ O Πετρομελίδης (δεν θυμάμαι το μικρό του όνομα) ήταν ένα αρκετά παχουλό, γλυκούλι αγοράκι με ροδουλιά μαγουλάκια και όμορφη σχολική τσάντα (της μοδός). Φορούσε κι αυτός την μπλε ποδίτσα του με το άσπρο στρογγυλό γιακαδάκι και στο στήθος -στο ύψος της καρδιάς- είχε και τη στάμπα... το οικόσημο... το logo του σχολείου... – «14ο Θείτσιο νηπιαγωγείο»! Ετσι λοιπόν μόλις ξεκίνησε για μας η μαθητική ζωή, η δασκάλα μας, η κυρία-Μαρία, μας έβαλε να κάτσουμε δίπλα-δίπλα στο τραπέζι του νηπιαγωγείου, που τότε ήταν σε σχήμα «Π» (ή άλλως «U-shape» στην καθομιλούμενη). Ο Πετρομελίδης ήταν ο πρώτος «διπλανός» μου! «Πισινούς» δεν είχαμε τότε στο νηπιαγωγείο... από την Α’ δημοτικού και μετά! Σήμερα δε, όχι μόνο έχουμε πολλούς αλλά είναι και παχουλοίπαχουλοί! Η μαμά μου κάθε μέρα φρόντιζε, μεταξύ άλλων, πολύ νοικοκυρεμένα το καλαθάκι μου: το κολατσιό (κυρίως αυγουλάκι με ψωμάκι γιατί τότε τρώγαμε αυγό κάθε μέρα –δεν είχε ανακαλυφθεί ο ιατρικός όρος «παιδική χοληστερίνη»), την μπανάνα μου (από παιδί μ’ άρεσαν πολύ τα φρούτα αλλά από τότε είχα μια ιδιαίτερη προτίμηση στη μπανάνα), μια πάνινη πετσετούλα και το ροζ πτυσσόμενο πλαστικό ποτηράκι μου για το νερό. Το καλαθάκι μου ήταν ένα πολύ γλυκό παραλληλόγραμμο καλαθάκι, ντυμένο μέσα-έξω με καρώ, σκωτσέζικο ύφασμα και με ένα μαύρο πλαστικό χερουλάκι. Εκεί έμπαινε το κολατσιό, το οποίο κάθε μέρα -συμπ. και του Σαββάτου, αφού και αυτή η μέρα τότε ήταν εργάσιμηάνοιγε κατά τις 10.30 για το γνωστό σε όλους μας «δεκατιανό»! Ο Πετρομελίδης κατασπάραζε το δικό του δεκατιανό σε χρόνο “dt”. Οταν εγώ «βρισκόμουν» στην μπανάνα εκείνος έπινε τη τελευταία γουλιά του νερού του και ρευόταν. Κι εκεί άρχισαν τα δύσκολα! Καθάριζα την μπανάνα και τα σάλια του έτρεχαν (το βαρυχείμωνο πολλές φορές και η μύτη του...). Οπως έτρεχαν τα σάλια του Σεραφίνο σαν ονειρευόταν πως έτρωγε κοτόπουλα; Kάπως έτσι! Η μαμά μου με είχε συμβουλέψει να είμαι καλό, ευγενικό παιδί, ό,τι χρειάζομαι να το λέω στη δασκάλα μου και να είμαι συνεργάσιμη, ομαδική και κοινωνική με τους συμμαθητές μου. 27
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Βλέποντας τον Πετρομελίδη να ξερογλύφεται πάνω απο την μισοκαθαρισμένη μπανάνα μου τον ρωτώ με αθώα, παιδική φωνούλα: «Θέλεις»; Μια λέξη ήταν η ερώτηση και η μπανάνα είχε διακτινιστεί..! ενώ η φλούδα της βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου, πάνω στην λευκή πετσετούλα μου. Από εκείνη τη μέρα και μετά ο Πετρομελίδης είχε πλέον ως δεδομένο πως η μπανάνα μου του ανήκει. H μπανάνα μου, δε, μόλις έβλεπε τον Πετρομελίδη τρόμαζε, ίδρωνε, έβαζε τα κλάματα και έβγαζε κραυγές πόνου. Ετσι κάθε μέρα έτρωγα το μισό δεκατιανό μου και το άλλο μισό το έτρωγε ο Πετρομπανανομελίδης... Νηστική καθώς έμενα, η φτωχή νηπιοθείτσα, έπεφτα με τα μούτρα στο μεσημεριανό τραπέζι, αργότερα στο σπίτι. Σιγά μην πάω να το ρουφιανέψω στη μαμά μου πως ο Πετρομελίδης μου τρώει τη μπανάνα κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση... Θ’ άρπαζα μπούφλα και τσιμπιά που θάταν όλη δική μου! Μπούφλα, γιατί δεν της το είπα από την αρχή και ο Πετρομελίδης έχει εξολοθρεύσει όλο το μπανανομποστάνι της Chiquita και τσιμπιά γιατί άφησα τον Πετρομελίδη να με πιάσει κότσο και κορόϊδο. Γιατί καλά είναι να σεβόμαστε τους συμμαθητές μας και να είμαστε καλά παιδιά, ομαδικοί, ευγενικοί, κοινωνικοί και όλα τα υπόλοιπα εις .....ικοί. Ολα όμως έχουν ένα όριο. Δεν θα μου τρως συνέχεια και την μπανάνα! Μια-δυό-τρεις η δασκάλα, η κυρία-Μαρία, ξεστραβώθηκε! Παρατήρησε πως ο Πετρομελίδης επιτίθεται καθημερινά στο σκωτζέζικο καλαθάκι μου και αφήνει μόνο την μπανανόφλουδα. Η μαμά ενημερώνεται. ‘Αστράφτει η πρώτη σφαλιάρα. Η σφαλιάρα συνοδεύεται απο την ερώτηση: "Γιατί δεν μου είπες ότι ο Πετρομελίδης τρώει κάθε μέρα την μπανάνα σου;" Τι να πεις; Τι να απαντήσεις; Κάθεσαι και τη δέχεσαι. Αστράφτει και η δεύτερη συνοδευόμενη απο διήμερη τιμωρία. Τι να πεις; Δεν μιλάς! Γιατί: "Τώρα την πάτησα την ...μπανανόφλουδα!"
28
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 12/09/2010
Καλή σχολική χρονιά! Οκτώ το πρωί. Ο κυρούλης στέκεται στην τεράστια σιδερένια πόρτα του σχολειού για να μας υποδεχθεί και εύχεται στον καθένα ξεχωριστά "καλή σχολική χρονιά". Εμείς με την φρεσκοπλυμμένη μας ποδιά, την ολόλευκη κορδέλα στα μαλλιά αλλά και το ολόλευκο σοσόνι περνάμε τη μεγάλη πόρτα του σχολειου χαμογελώντας και ανυπομονώντας να δούμε και πάλι τους συμμαθητές μας. Ενα καλοκαίρι ήταν αυτό - ένα ολόκληρο καλοκαίρι! Εξ' άλλου μεγαλώσαμε κιόλας, θα πάμε σε πιο μεγάλη τάξη, βλέπεις...! Θ' αφηγηθούμε ο ένας στον άλλο πώς περάσαμε. Και μέσα σ' όλα αυτά πρέπει να προλάβω να τους πω για το... "καλοκαιρινό χτυποκάρδι". Αυτό το χτυποκάρδι που αιτία ήταν ο Χρήστος.... που γνώρισα στις διακοπές μου, στ' Αγιόλουρα, στις αρχές του καλοκαιριού και που όλο το καλοκαίρι μου πέρασε "παίζοντας" μαζί του ένα καινούργιο "παιχνίδι". Σαν αυτό το παιχνίδι που παίζουμε στη γειτονιά, το "πατητό"! Το θυμάστε? Οχι, όχι μην παρεξηγούμε τα πράγματα και, παρακαλώ, μη μου χαλάτε το ρομαντικό μου συνειρμό ! Δεν είπα "πλακωτό"....! "Πατητό" είπα! αυτό που κάθονται όρθιοι, αντίκρυ οι δύο παίκτες και προσπαθεί ο κάθε παίχτης κάνοντας βήματα στο μέγεθος της πατούσας του να καταφέρει να πλησιάσει πολύ κοντά τον άλλο και να πατήσει το πόδι του.
29
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Και τότε..., για να αποφύγει ο ένας εκ των δύο το πάτημα -έτσι είναι αυτό το παιχνίδιπηδάει ψηλά! Ξεγλιστρά! Και ξανά απ' την αρχή! Σ' αυτό το παιχνίδι, θες δε θες, η ματιά σου τον περισσότερο χρόνο είναι χαμηλά, κάτω στο έδαφος. Πού και που μόνο ρίχνεις κλεφτές ματιές στον συμπαίκτη σου και του χαμογελάς. Έτσι, όλο το καλοκαίρι πέρασε παίζοντας "πατητό" με το Χρήστο. Ποιός κέρδισε; Το παιχνίδι έμεινε στη μέση και δεν συνεχίστηκε ποτέ... Πάντα έτσι γίνεται! Το κουδούνι χτυπά. Ο παπάς ξεκινά τον αγιασμό, ο διευθυντής βγάζει λόγο. Δεν θυμάμαι να έβαλα γλώσσα μέσα μου κατά τη διάρκεια του αγιασμού. Σσσσσσσ!!!! άκουγα, ταυτόχρονα, απο τους καθηγητές που τριγύριζαν γύρω μας, ενώ εμείς προσπαθούσαμε να μείνουμε καλά στοιχισμένοι παρά την κουβέντα, τα γέλια και την πολυλογία που μας είχε πιάσει πρωί-πρωί. Μια ακόμα σχολική χρονιά ξεκινά!
Καλή Σχολική Χρονιά!
30
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 20/09/2010
Delilah... (Π. Δαμουλή) Δεν μπορείς να πεις πως έκανε ψύχρα… μάλλον το αντίθετο. Ο Σεπτέμβρης μας έκανε δώρο μια από τις τελευταίες του γλυκές βραδιές που έβγαλε τελικά άχρηστες και περιττές τις μάλλινες ζακετούλες που κουβαλήσαμε τακτικά διπλωμένες στον πήχη μας. Ο ουρανός, ξάστερος κι αυτός, άφηνε άπλετο χώρο για την θεατράλε εμφάνιση του, - μισακού μεν - αλλά εξόχως φωτεινού, φεγγαριού. Αφού περάσαμε από το κυλικείο για να ανεφοδιαστούμε με κάθε είδους αλκοολούχου ποτού προς πώληση, κατεβήκαμε με περισσή ελαφράδα τα σκαλάκια του υπαίθριου θεάτρου για να πάρουμε τις θέσεις μας -πολύ κοντά στη σκηνή, μιας και τα γυαλιά οράσεως είχαν σκοπίμως παρατηθεί στο σπίτι, καθώς στις δημόσιες εμφανίσεις παριστάνουμε τα τζόβενα και προτιμούμε να μισοκλείνουμε τα μάτια – λες και μας βαράει η αντηλιά στη μούρη, προκειμένου να εστιάσουμε στο σημείο ενδιαφέροντός μας. Βολευτήκαμε κακήν – κακώς στα στενά πλαστικά καθισματάκια, αφού βέβαια καταλάβαμε άλλα δύο τα οποία θα χρησίμευαν ως σημεία προσωρινής αποθήκευσης των αλκοολούχων, πατατακίων, ποπ-κορν, ζακετούλων, τσαντακίων, τσιγάρων και πολλών άλλων αντικειμένων με τα οποία οι θείτσες έχουν μια σχέση εξάρτησης. (Άσχετο, αλλά απορίας άξιον: βάσει ποιών διαστάσεων πισινών λαμβάνονται τα μέτρα όταν κατασκευάζονται καθισματάκια υπαίθριων θεάτρων? της Ναόμι Κάμπελ ή της Τουίγκι???) Κι εκεί που πιάσαμε τις θέσεις μας κι αρχίσαμε, κατά την προσφιλή μας συνήθεια, να σχολιάζουμε τα κακώς κείμενα της επικαιρότητας (σ.σ. που έχει το καλύτερο προφιτερόλ, τι θα κάνουμε με το ΔΝΤ και το Μνημόνιο, πως φτιάχνουμε το φύλλο για να 31
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ είναι τραγανό, τι σημαίνει ο νέος ανασχηματισμός, ποιο είναι το κόλπο για να μην κόψει το αυγολέμονο), να ‘σου και μας έρχεται μια μυρωδιά, συνδυασμός VIX με ΛΕΟΝΤΟΣ, σημάδι πως το θέατρο αρχίζει να γεμίζει κόσμο… Πράγματι, μέσα σ΄ ελάχιστα λεπτά, (λες και τα λεωφορεία των ΚΑΠΗ είχαν ταυτόχρονη άφιξη), το υπαίθριο θέατρο γέμισε από θείτσους και θείτσες που ξεχύθηκαν (τρόπος του λέγειν) σε αναζήτηση θέσεων. Σε λίγο τα διπλανά καθισματάκια έχασαν τον αποθηκευτικό τους ρόλο καθώς κατελήφθησαν άρον – άρον από δύο θείτσες που αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να στολιστούν ό,τι κολιέδες, βραχιόλια και δαχτυλίδια αγόρασαν αυτό το καλοκαίρι από τους πλανόδιους μαύρους και πακιστανούς μικροπωλητές στην παραλία των Καμμένων Βούρλων (κάνουν βλέπετε compose με τα λουλουδάτα πουλιο-κέντητα καφτάνια) και λούστηκαν την ξεθυμασμένη TOSCA που ‘χαν φυλαγμένη εδώ και χρόνια σε περίοπτη θέση στην τουαλέτα τους. Δεν πέρασε πολύ ώρα και τα φώτα της πλατείας έδωσαν τη θέση τους στους χρωματιστούς προβολείς της σκηνής που εστίασαν στο πρόσωπο του καλλιτέχνη, ο οποίος, εν μέσω αλαλαγμών, άρχισε να παιανίζει το πρώτο, αναγνωρίσιμο και πολύ γνωστό, άσμα. Περιττό να σας περιγράψουμε τι συνέβη με τους θεατές! Πάνω από 300 θείτσοι και θείτσες (ημών συμπεριλαμβανομένων), ξεπεταχτήκαμε από τα καθισματάκια μας (με έναν κρυφό φόβο μήπως τα πάρουμε κι αυτά μαζί μας απ΄τη φόρα…) και αρχίσαμε να χειροκροτούμε ρυθμικά συνοδεύοντας τον καλλιτέχνη στο ρεφραίν. Στο ίδιο κλίμα συνεχίστηκε η συναυλία, μέχρι τη στιγμή που η ορχήστρα άρχισε να παίζει τις πρώτες νότες του Delilah… Εκεί πραγματικά το θεατράκι σείστηκε!!!! Αδιαφορώντας πλέον για τ’ αρθριτικά και τα λουμπάγκο (είχαμε βλέπετε βάλει διπλά τα έμπλαστρα πριν φύγουμε απ’ το σπίτι), το θειτσο-κοινό τα έδωσε όλα! Όταν μάλιστα ο καλλιτέχνης είπε τη μαγική ατάκα «δικό σας», έγινε ο κακός χαμός!!!! Εκατοντάδες φωνές ενώθηκαν με πρωτοφανή παλμό, επαναλαμβάνοντας το μεγαλειώδες: «My, my, my Delilah, Why, why, why Delilah». Η συναυλία ολοκληρώθηκε με μπιζ και επαναφορά του καλλιτέχνη στη σκηνή για δύο ακόμη επιτυχίες, αν και με εμφανώς λιγότερο κοινό σ’ αυτές τις εμφανίσεις, καθώς ο συνωστισμός είχε μεταφερθεί στις τουαλέτες (βλέπετε τα χαπάκια της πίεσης είναι διουρητικά…). Καθώς κατηφορίζαμε ευχαριστημένες προς το αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε (τρομάρα μας) τη βραδιά μας σε ένα latin club της περιοχής, κοιταχτήκαμε με νόημα και σκεφτήκαμε: «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμη. Έστω και Tom Jones. Έστω και το Delilah.» Ήταν πράγματι μια ωραία συναυλία. 32
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 21/09/2010
...με τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής Σ’ αυτό το σημείο, εδώ που βρισκόμαστε, φταίνε οι Έλληνες και μόνο οι Έλληνες. Πρώτ’ απ’ όλους, εμείς, οι απλοί πολίτες, Έλληνες! Καβαλήσαμε το καλάμι και θελήσαμε, εμείς οι πληβείοι, να ζήσουμε μια ζωή σαν να είμαστε εκατομμυριούχοι, τσιφλικάδες και προύχοντες. Αγοράσαμε δύο ή και τρία αυτοκίνητα το καθ’ ασκέρι, ακριβά μαρκέ ρούχα κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, παπούτσια φτιαγμένα απ’ όλα τα ζωντανά του πλανήτη, κάναμε ακριβές διακοπές, βγήκαμε απο το σπίτι και ξεφαντώσαμε αλησμόνητα, αγοράσαμε γυαλιστερές τράτες για χλιδάτα πλατσουρίσματα στις καλοκαιρινές μας διακοπές και, φυσικά, βάλαμε επιτέλους κι ένα κεραμμύδι στο κεφάλι μας. Ολα αυτά μ’ ένα μισθό;;;; Οχι βέβαια! Παίξαμε χρηματιστήριο, τζόγο (συμπεριλαμβανομένων και των φρουτακίων), δανειστήκαμε απο τράπεζες με χαμηλές, συμφέρουσες δόσεις και προνομιακά επιτόκια και άλλα πολλά... που όλοι γνωρίζουμε, καθότι τέτοιες περιπτώσεις συνέβησαν και στα καλύτερα σπίτια. Κι έτσι ήρθε η ...καταστροφή! Αργότερα, οι κυβερνήσεις άρχισαν να μας «κατσαδιάζουν»: «Γιατί άπληστε έλληνα δανείστηκες ό,τι βρήκες μπροστά σου; Γιατί άπληστε έλληνα χρωστάς και στη μάνα σου ακόμα;», μας επέπλητταν. Εμείς εκεί, στο δρόμο που χάραξε η «φούσκα». Μια φούσκα ήταν όλα και το γνωρίζαμε, απλά «αλοίμονο στον στερημένο με τα απωθημένα του». Δεν μπορείς να τον ελέγξεις, ούτε κυβέρνηση νάσαι, ούτε θεός νάσαι.
33
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
Όλοι λοιπόν κάποια στιγμή καταλήξαμε στον μεγάλο κουβά! ...τον γεμάτο σ(@)ατά! Κατά ορισμένων την άποψη δεν φταίει κανένα άλλο λαμόγιο που έκλεψε τη χώρα και τα ταμεία. Φταίει μόνο ο έλληνας που πήγαινε στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς του και του έδιναν προσφορά δανεισμού, ενώ ταυτόχρονα επέστρεφε στο σπίτι με τέσσερις πιστωτικές κάρτες, που του είχε χαρίσει ο πλανόδιος πωλητής, χωρίς συνδρομή και με προνομιακούς όρους. Φταίμε! Φταίμε γιατί δανειστήκαμε περισσότερα απ’ αυτά που άντεχε η τσέπη μας. Και όπως έλεγε και ο φίλος ο Βίκτορας (Ουγκώ) «Το δάνειο είναι η αρχή της σκλαβιάς, ακόμη χειρότερο και απ' τη σκλαβιά, γιατί ο δανειστής είναι πιο σκληρός από τον δουλοκτήτη: είναι ιδιοκτήτης της αξιοπρέπειάς μας και μπορεί όποτε θέλει να την πληγώσει θανάσιμα». Δεν λάβαμε τίποτα στη ζωή μας υπόψη, ούτε τον Βίκτορα...! Κι έτσι λοιπόν τώρα μας κατσαδιάζουν και οι άξιοι πολιτικοί και βουλευτές μας, οι σωτήρες που εμείς επιλέξαμε, με τον τρόπο που μαλώνει η μάνα το παιδί, όταν αυτό συνεχώς κάνει την ίδια σκανταλιά, όταν αδειάζει το βάζο με το γλυκό σταφύλι, δηλαδή με την... "Τιμωρία"! Βέβαια, δεν μπορώ να πω! οι πολιτικοί άμεσα εντόπισαν και σακουλεύτηκαν το πρόβλημα της χώρας. Θέλησαν, δε, να διορθώσουν τα λάθη μας και να βάλουν όλα τα θέματά μας σε μια σειρά και σε μια τάξη. Πως; Απλά και δοκιμασμένα! Με τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής!
34
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Η λέξη ομοιοπαθητική καθώς γνωρίζετε προέρχεται από τις λέξεις «όμοιον» και «πάθος» και έχει ως κεντρικό της αξίωμα πως «τα όμοια θεραπεύονται και διορθώνονται με τα όμοια» (similia similibus curantur). Δηλαδή, «όμοιος ομοίω και κοπριά στα λάχανα»! ...ή για την ακρίβεια: «Όμοιος τον όμοιο γύρευε, πουτ@να την πουτ@να, κι ο κερατάς τον κερατά να περπατούν αντάμα». Έτσι λοιπόν, αποφάσισαν οι πεφωτισμένοι, άξιοι εντεταλμένοι μας, πως με την μέθοδο της ομοιοπαθητικής θα διορθωθούν και θα εξυγιανθούν τα πάντα. -Τι μας έφερε στο χείλος του γκρεμού; Τα δάνεια που σήκωσε ο ελληναράς ακόμα και για να αγοράσει μηχανή καπουτσίνο ; -Τότε ως χώρα θα δανειστούμε κι εμείς. Και αφού ως χώρα δεν μπορούμε να τα πάρουμε απο τις τράπεζες μας, θα δανειστούμε απο το ΔΝΤ.
Ομοιοπαθητική!
-Τί μας πήγε πίσω και επιστρέψαμε στον προηγούμενο αιώνα; Oι δυσβάσταχτες δόσεις που έχει βάλει στο κεφάλι του ο Έλληνας, ακόμα και αυτές των διακοποδανείων του; -Τότε κι εμείς ως χώρα, θα βάλουμε δόσεις στο ΔΝΤ τέτοιες, που να ξεράνετε και το σκ@τό σας.
Ομοιοπαθητική! -Χρωστάμε στις τράπεζες για το κεραμμύδι που βάλαμε στο κεφάλι μας πριν απο 10 χρόνια και δεν πρόκειται να ξεχρεώσουμε ούτε στα 80 μας; -Τότε κι εμείς ως χώρα, θα δανειστούμε τ’ άντερά μας και θα υπογράψουμε μνημόνιο μέχρι το 2013. Μετά από λίγους μήνες θα παρατείνουμε το μνημόνιο μέχρι το 2040. Μ' αυτό το τρόπο θα ξεχρεώσουμε ανήμερα των γενεθλίων μας. Τότε που θα γίνουμε ...ακριβώς 80 χρονών.
Ομοιοπαθητική! Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, πως με τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής θεραπείας, θα διορθωθούν τα πάντα μόνιμα, ήπια και, κυρίως, χωρίς... παρενέργειες. Εξ’ άλλου, η ομοιοπαθητική στοχεύει να ενδυναμώσει εμάς τους ίδιους και να κινητοποιήσει τις αμυντικές μας δυνάμεις, αποκαθιστώντας έτσι την διαταραγμένη υγεία και προσωπικότητά μας.
35
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
Και τα πρώτα αποτελέσματα ενδυνάμωσής μας, έχουν κιόλας φανεί. Ήδη έχουμε αποκτηνωθεί. Δεν ιδρώνει τ’ αυτί μας, για οποιοδήποτε σκάνδαλο, για όποιο πόνο υπάρχει γύρω μας, για ό,τι κακό μας βρίσκει και για ό,τι κακό θα μας έβρει. Η ομοιοπαθητική έκανε και πάλι το θαύμα της! Θεραπευόμαστε! Τι ρωτάτε; Πότε θα γιατρευτούμε πλήρως με τη θεραπεία ομοιοπαθητικής που εφαρμόζουμε;
...στα 80 των παιδιών μας, και βλέπουμε....!
36
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 22/09/2010
τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα ταγκό.... Πριν απο λίγες μέρες με την έτερη θείτσα βρεθήκαμε σε ένα λατιν μπαράκι και απολαμβάναμε μουσική, χορό και φυσικά.. το bacardi με την κόλα μας. Cuba Libre! όπως, πολύ καλά, αντιλαμβάνεστε... και τα μυαλά στην rumba! Κάποια στιγμή ένα ζευγάρι σηκώθηκε να χορέψει τάγκο. Το θαυμάσαμε! Τι όμορφος χορός...! Σκέφτηκα πως, μόνο μια φορά στη ζωή μου έχω χορέψει τάγκο και μάλιστα όταν ο καβαλιέρος με προσκάλεσε, ντράπηκα να του πω, πως δεν γνωρίζω τα βήματα, πως δεν έχω χορέψει ποτέ ξανά στη ζωή μου τέτοιο χορό. Ανταποκρίθηκα τότε με αμήχανο χαμόγελο, σκεπτόμενη πως θα ακολουθήσω τα βήματά του και θα τα καταφέρω. Το συζητούσα λοιπόν με την έταιρη θείτσα, μεταξύ Cuba Libre, ώπα! και "πιάσε άλλο ένα Bacardi γιατί στέγνωσε η καταπιόνα μου" και της έλεγα πως μια φορά -την μια και τελευταία φορά- που χόρεψα ταγκο, όχι απλά τα πήγα καλά, αλλά και "έσκισα" και ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Ο χορός φαίνεται να είναι φτιαγμένος για ζευγάρια ερωτευμένα, που γνωρίζονται πολύ καλά και που ζουν μαζί. Μπορεί κανείς να θαυμάσει πόσο εξοικιωμένοι είναι ο ένας με το σώμα του άλλου, πόση αρμονία υπάρχει στην κίνηση, στο στήσιμο και στην χορευτική περπατησιά, πως ο ένας κοιτά σε βάθος τη ματιά του άλλου, πόσο κοινό είναι το ύφος και η έκφραση στα πρόσωπα τους και γενικά, πως το ζευγάρι κινείται πάνω στην πίστα σαν να μην είναι δύο οντότητες, αλλά μια και μόνο μια, η οποία ισορροπεί κινούμενη με δύο πόδια, αφού τ' άλλα δυό χορεύουν στον αέρα! Ελεγα λοιπόν στην έταιρη θείτσα, πως έχω χορέψει ταγκο με έναν θείτσο με τον οποίο δεν γνώριζα καν, δεν ζούσα μαζί του, δεν ήμασταν ζευγάρι και, φυσικά, δεν είχαμε ζήσει ποτέ μαζί. Και τότε, αλλά και τώρα, απορώ με πόση αρμονία χορέψαμε, με ποιά δύναμη καθοδηγήθηκαν τα πόδια και το σώμα μου, μη γνωρίζοντας ούτε την τύφλα μου στο ταγκο..., ενώ καταφέραμε να υπάρξουμε για δυο-τρια λεπτά της ζωής μας σαν μια ενιαία οντότητα με υπέροχη στάση στο χορό, με ήθος αλλά και με το ανάλογο ύφος και στυλ, που απαιτεί ο χορός.
37
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Μάλλον, στο χορό αυτό παίζει ρόλο η χημεία και όχι η γνωριμία. Οταν δε ένα ζευγάρι χορεύει ταγκο αρμονικά και τέλεια δεν σημαίνει πως μπορεί να υπάρξει ως ερωτικό μόνο ζευγάρι. Ο χορός του ταγκο δεν είναι τελικά μόνο ερωτικός. Εδώ που τα λέμε, ταγκο εχει τύχει να χορέψουμε σε όλες σχεδόν τις φάσεις της ζωής μας, άλλες με τέλειο, άλλες με καλό, άλλες με χαριτωμένο παρτενέρ και άλλες με σκουντούφλη παρτενέρ. Το ζευγάρι που χορεύει αρμονικά ταγκο στην εργασία πιάνει τους στόχους του και φέρνει καλά αποτελέσματα. Το ζευγάρι που χορεύει αρμονικά ταγνκο σε μια διαπραγμάτευση μπορεί να κάνει τα αδύνατα-δυνατά. Το ζευγάρι που χορεύει ταγκο σε ένα ομαδικό παιχνίδι καταγράφει νίκες. Το ζευγάρι που χορεύει ταγκο για να αντιμετωπίσει προβλήματα, απαλύνει πόνους και, πολλές φορές, εξαλείφει τα προβλήματα. Και βέβαια, το ζευγάρι που χορεύει καταπλητικά ταγκο στη ζωή μπορεί να κάνει μια όμορφη οικογένεια. ‘Ενα ταγκο θα μπορούσε να φέρει νίκες, καλά αποτελέσματα, να κάνει τ' αδύνατα να γίνουν δυνατά, να εξαλείψει προβλήματα, και γιατί όχι; να κάνει και μια όμορφη οικογένεια...
Σημείωση: Special αφιερωμένο και με πολύ-πολύ αγάπη στην φίλη μου Μαρίνα, η οποία μου έστειλε ένα βίντεο, όπου ζευγάρι χορεύει ένα απίστευτο ταγκο. Η Μαρίνα ήξερε πως θα με συγκινήσει μ’ αυτό το βίντεο γιατί πολλές φορές έχουμε χορέψει μαζί ...αξέχαστα ταγκο!
38
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 22/09/2010
Ακόμα ένας "Malakas" σαρώνει τα πάντα H Τροπική καταιγίδα με το όνομα «Malakas» πλήττει τα ιαπωνικά νησιά, ενώ μετεωρολόγοι προειδοποιούν ότι μέχρι το τέλος του μήνα, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο μετατροπής του σε τυφώνα. Η καταιγίδα με την ουκ ολίγο περίεργη ονομασία αναμένεται να μετατραπεί σε τυφώνα στις 24 Σεπτεμβρίου, με σταθερούς ανέμους 157 χιλιομέτρων την ώρα. Το μεσημέρι στις 3 μ.μ. της Τετάρτης, η καταιγίδα βρίσκονταν 590 χιλιόμετρα νότια της Ιβο Τζίμα και 1.800 χιλιόμετρα νοτίως του Τόκιο, ενώ ανέπτυξε μέγιστη ταχύτητα ανέμων 74 χλμ. την ώρα. Η καταιγίδα «malakas» στις Φιλιππίνες σημαίνει «δυνατός», σύμφωνα με το Παρατηρητήριο του Χονγκ Κονγκ, ενώ εξαιτίας του έχουν χάσει τη ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι και έχει προκαλέσει τεράστιες υλικές ζημιές. Ο «Μalakas» κατατάσσεται στην 13η θέση με τους πιο θυελλώδεις ανέμους στα βορειοδυτικά του Ειρηνικού. Στην Ελλάδα ο "Malakas" κατατάσσεται στην 1η θέση των θυελλωδών και καθημερινά πλήττει τόσο τη χώρα όσο και κάθε πτυχή της κοινωνίας μας, γενικότερα. Στα καθομιλούμενα ελληνικά η λέξη "Malakas" είναι αναγνωρίσιμη διεθνώς. Ο "Malakas" ενώ σαρώνει τα πάντα, τον έχουμε αποδεχθεί, ζούμε μ' αυτόν, τον πληρώνουμε ακριβά και ορίζει τη ζωή και το μέλλον τόσο το δικό μας όσο και των παιδιών μας.
39
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 24/09/2010
ο Ξυπόλητος Πρίγκηψ και ο Συγγραφέας Να δεις που ο Πρωθυπουργός θα επιστρέψει από την Αμερική με, τουλάχιστον, 5 δις δολλάρια στην τσέπη. Αυτά τα σημαδεμένα που του έδωσε ήδη ο Εμίρης του Κατάρ Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Τάνι στο χθεσινό τους ραντεβού που είχαν στην ...χώρα των θαυμάτων. Ραντεβού κι αυτό! στην άλλη άκρη της γης, στην άλλη ήπειρο -για να βγάλει και κάτι και ο προαγωγός. Σιγά μη και δεν ανακατευόταν. Ντυμένος με λευκή κελεμπία, σαν τον Κώστα Βουτσά στο έργο "ο Ξυπόλητος Πρίγκηψ", θα μας επιστρέψει ο Πρωθυπουργός απο την Αμερική. Αντε βρε Γιώργο να δούμε κι εμείς από κοντά κάποια στιγμή κανένα Rolexάκι, που το έχουμε αποθημένο! καθότι περιμένουμε και την γραπτή κατάθεση του Κ. Καραμανλή, όπου εκεί θα καταθέτει όλα όσα γνωρίζει ...χωρίς φόβο και πάθος. Είμαι βέβαιη πως είναι έτοιμη η επιστολή. Tα κόμματα, οι άνω τελείες και οι παράγραφοι φτιάχνονται για να μην τον πούμε ασύντακτο, ανορθόγραφο και ...αστοιχείωτο. Από την άλλη πλευρά το Σαββατοκύριακό μας θα είναι άκρως διασκεδαστικό. Σωστά το αποφάσισε να μας τα γράψει. Γιατί, μουγκός μπορεί να είσαι, αλλά υπάρχουν και άλλοι τρόποι να εκφραστείς. Οχι μόνο αυτοί που ήξερες μέχρι σήμερα...! Δηλαδή, εννοώ, πως στους τρόπους έκφρασης συμπεριλαμβάνεται και η γραπτή κατάθεση, δεν είναι μόνο η κατάθεση που ήξερες να κάνεις μέχρι σήμερα στην τουαλέτα του σπιτιού σου... Α! Κώστα! μην ξεχάσεις σε χαρτί Α4 - όχι στο ρολό!
40
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 24/09/2010
O Υπναράς Πιστεύουν στην αιώνια ζωή με την κρυογενετική
H αυστραλιανή πολιτεία της Βικτώριας αναμένεται, σύντομα, να αποκτήσει την πρώτη κλινική κρυογενετικής (cryonics), μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Herald Sun», επιχειρηματίες από τη Μελβούρνη, οι οποίοι πιστεύουν στην κρυογενετική, συγκεντρώνουν χρήματα για τη δημιουργία της κλινικής. Το όλο έργο αναμένεται να ξεκινήσει σε έξι μήνες. Οι εμπνευστές του εγχειρήματος λένε ότι θα παγώνουν και θα αποθηκεύουν στην κλινική ανθρώπινα πτώματα ή κεφάλια για 50 έως 100 και πλέον χρόνια, έως ότου η επιστήμη -και ιδιαίτερα η νανοτεχνολογία- θα έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που θα επιτρέπει να λειτουργούν απόλυτα βιολογικά τα παγωμένα πτώματα. Η πρώτη αίτηση για λειτουργία κλινικής κρυογενετικής στην Αυστραλία υποβλήθηκε πριν από λίγα χρόνια, από τον βιολόγο Φίλιπ Ρωάδη. Ο Μαρκ Μίλτον έκανε αίτηση για τη δημιουργία μεγαλύτερης κλινικής. "Εγώ και οι συνεργάτες μου πιστεύουμε πως η κρυογενετική κρατά το 'κλειδί' για την αιώνια ζωή", είπε. Πρόσθεσε, επίσης, ότι η Cryogenics είναι μια νέα μορφή της επιστήμης που δίνει μια δυνατότητα στους ανθρώπους να έρθουν πίσω στη ζωή, σε μια στιγμή που υπάρχει θεραπεία για την ασθένεια τους. Η ηλεκτρονική διεύθυνση της οργάνωσης, που θέλει να δημιουργήσει η συγκεκριμένη κλινική, είναι ozcryo@cryonics.com.au. Πηγή: ΑΠΕ
41
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
Σχόλιο OITHEITSES Αυτό μου θυμίζει μια ταινία, αν την θυμάστε, του Woody Allen που είχαμε δει παλαιότερα, το 1973, "ο Υπναράς" (Sleeper). Για να σας θυμίσω την υπόθεση: "Ο Μάιλς Μονρό ξυπνά μετά από 200 χρόνια «ύπνου» σε μια κρυογενετική κλινική και ανακαλύπτει πως το μέλλον δεν είναι και τόσο φωτεινό: όλες οι γυναίκες έχουν καταψυχθεί, όλοι οι άντρες είναι στείροι, και ο κόσμος διοικείται από έναν παρανοϊκό δικτάτορα... μια μύτη χωρίς σώμα! Ο Μονρό, κυνηγημένος από την μυστική αστυνομία και άλλες παρακρατικές οργανώσεις, με ένα σχέδιο εξόντωσης του παρανοϊκού δικτάτορα στα χέρια του, θα ερωτευτεί την Λούνα (Νταϊάν Κίτον), μια πανέμορφη, αλλά ατάλαντη, ποιήτρια. Όταν όμως, ο Μάιλς συλληφθεί και επαναπρογραμματιστεί από την κυβέρνηση ώστε να πιστεύει πως είναι η Μις Αμέρικα, είναι η σειρά της Λούνα να επέμβει και να σώσει τον Μάιλς αλλά και το υπόλοιπο παρανοϊκό σύμπαν". Ετσι λοιπόν μόλις ξυπνήσουμε κι εμείς και βγούμε από το θάλαμο της κρυογενετικής θα αντιληφθούμε αμέσως, πως ο Παπανδρέου (τρισέγγονος) διαφωνεί ριζικά με τον Καραμανλή (επίσης τρισέγγονος), όπου κάποιος Βενιζέλος θα είναι ο αντ' αυτού υπουργός και κάποιος Πάγκαλος θα εκφράζει την άποψή του στη Βουλή και στα ΜΜΕ. Μπορεί να σώθηκαν οι Ράλληδες απ' αυτή τη προφητεία, αλλά μην νομίζετε πως οι Γλύξμπουργκ δεν θα είναι ακόμα αυτοεξόριστοι και παραπονεμένοι σε κάποιο διαστημικό θέρετρο με όνειρο... "πως κάποια μέρα θα γυρίσουν στην πατρίδα"! Εμείς όμως δεν θα ψηφίζουμε κανέναν απο αυτούς, γιατί... η Μητσοτάκη θα έχει φτιάξει κόμμα!
42
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ 30/09/2010
Η λίμνη των κύκνων και άλλες περιπέτειες... (Π. Δαμουλή) Κι εκεί που λέτε ρεμάλια που είχα χώσει τη μούρη μου μέσα στον υπολογιστή και προσπαθούσα να κάνω benchmarking (τρομάρα μου...) με άλλες ομοειδείς εταιρείες σε θέματα sustainability (my ass…) να ‘σου και βλέπω το παραθυράκι κάτω δεξιά ν’ αναβοσβύνει ειδοποιώντας με έτσι ότι έχω μήνυμα από την έταιρη θείτσα. Παρατάω που λέτε σύξυλο το benchmarking (άλλο που δεν ήθελα...) και μεταβαίνω ανυπόμονα στα εισερχόμενα. Ανοίγω το mail και τί να δώ??? Η θείτσα με ενημέρωνε ότι γνωστός χορογράφος – τηλεοπτικός μαϊντανός αρχίζει μαθήματα χορού για αρχαρίους και προχωρημένους.... Κι ενώ έχω πείσει συναδέλφους και άλλους περιοικούντες του γραφείου ότι είμαι μια απόλυτα σοβαρή, συγκεντρωμένη και συγκροτημένη επαγγελματίας που – ενίοτε – κάνει και benchmarking, άρχισα να γελάω ασταμάτητα, ψάχνοντας ταυτόχρονα να βρώ το μπουκαλάκι με το νερό μου καθώς κόντευα να πνιγώ μιας και βρισκόμουν στην τελευταία μπουκιά ενός νοστιμότατου πεϊνιρλί που με είχαν κεράσει προηγουμένως.... Θα μου πείτε, προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός? Ένα ενημερωτικό e-mail μου έστειλε η θείτσα – πάντα ορμώμενη από την ανεξάντλητη διάθεσή της να διατηρεί τη φυσική μας κατάσταση σε άριστα επίπεδα (άλλωστε λίγα μαθήματα χορού ποτέ δεν βλάπτουν – ιδίως όταν έχεις δύο «αριστερά» πόδια και δεν μπορείς να εκτελέσεις επιτυχώς ούτε καν ένα τσαλίμι στον «Ικαριώτικο»). Το θέμα, αγαπημένα μου ρεμάλια, δεν ήταν αυτό. Το θέμα ήταν ότι το εν λόγω e-mail με πήγε περίπου 5 χρόνια πίσω στο μαγικό εκείνο καιρό όπου η θείτσα, εγώ (η άλλη θείτσα) και άλλα δύο χαμένα κορμιά (ο θείτσος – Beau Brummell – φίλος του Τρύφωνα – Μήτσος και η, τότε, σκέτη καλλονή – νύν (και αεί) σπιτωμένη καλλονή – εγώ πότε θα γίνω μάνα - Ελενίτσα), συνυπήρχαμε επί τουλάχιστον δωδεκάωρης βάσης στο ίδιο γραφείο. 43
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ Τότε ήταν λοιπόν που ο συγκεκριμένος χορογράφος – μαϊντανός – celebrity της συμφοράς, αποφασίζει να μας επισκεφθεί για να συζητήσουμε μια επαγγελματική συνεργασία. Παίρνω που λέτε εγώ το ύφος της απόλυτα σοβαρής, συγκεντρωμένης και συγκροτημένης επαγγελματία που – ενίοτε – κάνει και benchmarking και βάζω τον χορογράφο στην αίθουσα συσκέψεων η οποία – φευ – είχε τζαμένιο χώρισμα στην μια πλευρά και κάθομαι – και πάλι φεύ – απέναντι από τον καλεσμένο μου με πρόσωπο στο τζαμένιο χώρισμα. Κι εκεί που λέτε που αρχίζει ο καλλιτέχνης να μου εξηγεί αναλυτικά τις παραμέτρους μιας πιθανής επαγγελματικής μας συνεργασίας, κι εκεί που προσπαθούσα να αντιληφθώ τα θέματα που έθιγε με περισσή (οφείλω να ομολογήσω) σαφήνεια, φεύγει το ρημάδι το μάτι μου, πάει λίγο πιο πάνω απ’ τη κορφή του κεφαλιού του συνομιλητή μου και στηλώνεται στο τζαμένιο χώρισμα.... Αυτό ήταν!! ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ!! Απέναντί μου, πίσω απ’ το χώρισμα, οι αγαπητοί μου συνάδελφοι είχαν επιδοθεί σε χορογραφίες που θα έκαναν τον Μπαρίσνικοφ τον Νουρέγιεφ και την Πλιτσέσκαγια μαζί να πετάξουν τις πουέντ τους και να εγκαταλείψουν στο άψε-σβήσε τα Κίροφ τα Μπολσόι και το Royal Ballet Academy μαζί!!! Τι Pliés, τι Premiers battements tendus, τι Premiers battements jetés, τι Ronds de jambe à terre, τι Retirés, τι Ronds de jambe en l'air ήταν αυτά!!!!! Οι αγαπημένοι μου συνάδελφοι, με απόλυτο συντονισμό και τέλειες poses παρουσίαζαν (μόνο σε μένα) ένα ποτ πουρι μεγάλων στιγμών του κλασικού μπαλέτου.... Αντιλαμβάνεστε ρεμάλια, ότι από την στιγμή εκείνη τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα για μένα. Αφού άρχισα να μετακινούμαι στην καρέκλα μου λες και μου ‘χαν βάλει νέφτι στον πισινό μου, αφού άρχισα να ξύνομαι σε διάφορα μέρη του σώματός μου λες κι είχα πιάσει τσιμπούρια, αφού άρχισα να βουρκώνω προσπαθώντας να συγκρατήσω την ακατανίκητη διάθεσή μου να πέσω κάτω και να χτυπηθώ απ΄τα γέλια, αφού επιστράτεψα ότι τεχνικές αυτοελέγχου είχα μάθει σε κάτι σεμινάρια που μ’ είχαν στείλει απ΄τη δουλειά, κατάφερα να ολοκληρώσω το meeting κακήν – κακώς, βέβαιη ότι είχα πείσει τον συνομιλητή μου ότι είχε να κάνει με μια βαριά περίπτωση ψυχοπάθειας...
Λέω να πάω με τη θείτσα και την υπόλοιπη παρέα στη σχολή. Άλλωστε στα Changement de pieds είχαμε ένα προβληματάκι....
44