2.1
Page | 1
ข้อมูลทางเศรษฐกิจและดัชนีชี้วัดที่สาคัญ
เศรษฐกิ จ เวี ย ดนามเปลี่ ย นจากระบบการ วางแผนจากส่วนกลางมาเป็นระบบเศรษฐกิจแบบ เสรี ภ ายใต้ ก ารควบคุ ม ของภาครั ฐ บาล โดยใช้ นโยบายเศรษฐกิจแบบใหม่ ที่มีการกระจายอานาจ ทางเศรษฐกิจ สู่ ท้องถิ่น มากขึ้น นโยบายปฏิรูป นี้ เรี ย กว่า นโยบายโด่ยเหมย (DOI MOI) พร้ อมทั้ง กระตุ้นให้เอกชนมีบทบาทในการดาเนินธุรกิจ และ ส่งเสริมการค้าและการลงทุนจากต่างประเทศมาก ขึ้ น จากสภาพภู มิ ป ระเทศและภู มิ อ ากาศ ที่ เอื้ อ อ านวยต่ อ การท าเกษตรกรรม มี ค วามอุ ด ม สมบู ร ณ์ ทั้งทรั พยากรธรรมชาติ และสิน แร่ ทาให้ เวีย ดนามสามารถผลิ ตผลผลิ ตทางการเกษตรได้ เป็นจานวนมาก ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นแรงดึงดูด ให้นักลงทุนต่างชาติสนใจที่จะเข้ามาลงทุน ทาการ ผลิตสินค้าในเวียดนาม จากโครงสร้ า งเศรษฐกิ จ เวี ย ดนามปี 2555 พบว่า เวียดนามมีการพึ่งพาภาคอุตสาหกรรมเป็น หลัก คิดเป็นร้อยละ 39.90 รองมาเป็นภาคบริการ ร้อยละ 38.10 และภาคการเกษตร คิดเป็นร้อยละ 22.00 ตามลาดับ ในปี 2557 เวียดนามมีผลิตภัณฑ์ มวลรวมภายในประเทศมู ล ค่ า 186.20 พั น ล้ า น
ดอลลาร์สหรัฐ มีอัตราการขยายตัวสูงสุดในรอบ 3 ปี ที่ร้อยละ 5.98 เมื่อเทียบกับปี 2556 แม้ว่าในปี 2557 เวี ย ดนามจะเผชิ ญกั บ วิ ก ฤติ ธ นาคาร และ ราคาน้ามันในตลาดโลกที่ล ดลง ส่ งผลต่อรายได้ จากการส่ ง ออกน้ ามั น ดิ บ ของเวี ย ดนามลดลง ขณะเดี ย วกั น ส่ ง ผลต่ อ ต้ น ทุ น การผลิ ต และการ ขนส่งของภาคธุรกิจที่ลดลง ทาให้ภาค ส่งออกของ เวี ย ดนามมี ค วามสามารถในการแข่ ง ขั น มากขึ้ น ประกอบกั บใ นปี 2558 เวี ย ดนามจะ มี ก า ร ลงนามข้อตกลงการค้าเสรี (FTA) กับหลายประเทศ ได้ แ ก่ เกาหลี ใ ต้ สหภาพยุ โ รป กลุ่ ม ประเทศ คาซัค สถาน เบราลุ ส และ TPP ซึ่งจะยิ่งส่ งเสริม การส่งออกของเวียดนามอีกทางหนึ่งด้วย และยัง ส่งผลต่อกาลังซื้อของผู้บริโภคที่เพิ่มขึ้นด้วย ดังนั้น จึ ง ค า ด ว่ า ก า ร ส่ ง อ อ ก แ ล ะ ก า ร บ ริ โ ภ ค ภายในประเทศเวีย ดนามจะขยายตั ว มากขึ้ น อี ก นอกจากนี้ รั ฐ บาลเวี ย ดนามมี น โยบายควบคุ ม อัตราแลกเปลี่ ยน เพื่อไม่ให้ ส่ งผลกระทบต่อการ ส่งออกและต่อเศรษฐกิจของประเทศที่พึ่งพาการ ส่งออกเป็นหลัก รัฐบาลเวียดนามยังได้ตั้งเป้าการ เติบโตทางเศรษฐกิจของปี 2558 ไว้ที่ร้อยละ 6.20 อีกด้วย
ดัชนีชี้วัดทางเศรษฐกิจที่สาคัญของประเทศเวียดนาม รายการ ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ณ ราคาปัจจุบัน1 (พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) อัตราการขยายตัว ณ ราคาคงที่1 (ร้อยละ) รายได้ต่อหัว1 (ดอลลาร์สหรัฐ) ประชากร1 (ล้านคน) ดุลการค้า2 (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) การส่งออกสินค้า2 (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) การนาเข้าสินค้า2 (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) เงินเฟ้อ1 (% การเปลี่ยนแปลง) ดัชนีราคาผู้บริโภค3 (2010=100) เงินลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ สุทธิ4 (ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ดุลบัญชีเดินสะพัด1 (พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯ) อัตราแลกเปลี่ยนต่อดอลลาร์สหรัฐ5
2553
2554
2555
2556
112.77
134.60
155.57
170.57
6.42
6.24
5.25
5.42
1,297.23 86.93 13,544.70 69,820.10
2557 186.05 Page | 2 5.98
1,532.31 1,752.62 1,901.70 2,052.85 87.84 88.76 89.69 90.63 - 845.00 - 2,355.00 11,629.50 51,911.00 92,880.50 110,795.00 126,649.00 145,567.00
83,364.80 104,510.00 111,640.00 129,004.00 197,478.00 9.21 18.68 9.10 6.60 5.20 100.00 118.68 129.47 138.01 143.64 8,000.00 7,519.00 8,368.00 8,900.00 n.a. 86.93
87.84
88.76
89.69
90.63
17,065.08
18,612.92
20,509.75
20,828.00
20,933.42
ที่มา : 1 International Monetary Fund (IMF) 2CEIC Database 3 World Bank 4 The United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD) 5 United Nations Statistics
ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศของเวียดนาม ขยายตั ว เพิ่ ม ขึ้ น อย่ า งต่ อ เนื่ อ ง โดยในปี 2557 ผลิ ตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศมีมูลค่า 186.05 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ เพิ่มขึ้นจากปี 2556 ร้อยละ 5.98 ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศต่อหัวในปี 2557 เท่ากับ 2,052.85 ดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเป็นการ เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง การค้าระหว่างประเทศเวียดนามขาดดุลอย่าง ต่ อ เนื่ อ ง โดยเฉพาะในปี 2557 เวี ย ดนามขาด ดุลการค้าระหว่างประเทศสูงสุด เป็นมูลค่า 51,911 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เนื่องจากมีการนาเข้าสินค้าจาก ต่ า งประเทศมากขึ้ น เพื่ อ พั ฒ นาประเทศในการ รองรับการลงทุน การท่องเที่ยวจากต่างชาติ โดย เวียดนามนาเข้าสินค้าจากต่างประเทศเป็น มูล ค่า 197,478 ล้ า นดอลลาร์ ส หรั ฐ และส่ ง ออกสิ น ค้ า เป็ น มูล ค่า 145,567ล้ านดอลลาร์ ส หรั ฐ ส าหรับ การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ เวียดนามได้รับ ความสนใจจากนั ก ลงทุ น ต่ า งชาติ เ ข้ า มาลงทุ น เพิ่ ม ขึ้ น อย่ า งต่ อ เนื่ อ งตั้ ง แต่ ปี 2553 และมี ก าร ลงทุนสูงสุดในปี 2556 ซึ่งมีเงิน ลงทุนโดยตรงจาก ต่ า งประเทศสุ ท ธิ 8,900 ล้ า นดอลลาร์ ส หรั ฐ นอกจากนี้ประเทศเวียดนามมีภาวะ เงินเฟ้ออยู่ใน ระดั บ สู ง อยู่ ห ลายปี แต่ ห ลั ง จากธนาคารกลาง เวี ย ดนามปรั บ อั ต ราลดดอกเบี้ ย หลายครั้ ง เพื่ อ แก้ ไ ขปั ญ หาเงิ น เฟ้ อ ท าให้ อั ต ราเงิ น เฟ้ อ ของ เวียดนามในปี 2557 ลดลงเหลือร้อยละ 5.20 และ
เป็นผลมาจากการปรับลดราคาน้ามันและก๊าซใน ประเทศลงด้วย
ปัจจัยสาคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ เวียดนาม 1) ภาคเกษตรกรรม รั ฐ บาลสนั บ สนุ น ภาค เกษตรกรรมอย่ า งจริ ง จั ง และมี ก ารปฏิ รู ป อย่างต่อเนื่อง วิจัยและพัฒนาพันธุ์ข้าวต่อเนื่อง มี ร ะบบชลประทานมากกว่ า ร้ อ ยละ 80 มี สิ น ค้ า เกษตรที่ ส าคั ญ ได้ แ ก่ กาแฟ ข้ า ว พริกไทยดา 2) ภ า ค อุ ต ส า ห ก ร ร ม ก า ร ข ย า ย ตั ว ข อ ง อุ ต สาหกรรมสิ่ ง ทอและเสื้ อ ผ้ า ส าเร็ จ รู ป อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ 3) ภาคบริ ก าร การขยายตั ว ของธุ ร กิ จ โรงแรม และภั ต ตาคาร จ านวนนั ก ท่ อ งเที่ ย ว และ บริการทางการเงิน 4) การลงทุน การเพิ่มขึ้นของการลงทุนจากนัก ลงทุ น ต่ า งประเทศ โดยเฉพาะการลงทุ น ใน ภาคอุตสาหกรรมเพื่อรับสิทธิพิเศษทางภาษี 5) การส่งออก การส่งออกสิ่งทอ เสื้อผ้าสาเร็จรูป จากการได้ รั บ สิ ท ธิ พิ เ ศษทางภาษี ศุ ล กากร (ผู้ส่งออกสินค้าสิ่งทอรายใหญ่อันดับที่ 4 ของ โลก) สิ น ค้ า ส่ ง ออกที่ ส าคั ญ ผลิ ต ภั ณ ฑ์ อิเล็กทรอนิกส์ เสื้อผ้าสาเร็จรูป น้ามันดิบ และ รองเท้า
Page | 3