Cultuur

Solidariteit spoelt niet weg

VRIJWILLIGERS UIT ONZE REGIO HELPEN IN WALLONIË

Het vocht zit niet enkel in de muren, de ramp zit ook in de hoofden van de inwoners.

Afgelopen zomer was er in grote delen van Wallonië een overstromingsramp. Zo’n half jaar later is de situatie nog steeds rampzalig voor duizenden slachtoffers. Visie sprak met Jan Dereymaeker uit Wilsele en met Maria Vindevoghel uit Molenbeek, die geregeld gaan helpen in Nessonvaux (Trooz).

¬ Tekst Sofie Neyens ¬ Foto Hugues Servé

MARIA ¬ ‘De meeste mensen leven op de eerste verdieping van hun huis of worden opgevangen bij familie. In hun huis, is het overleven. Soms hebben ze een klein elektrisch verwarmingstoestel, een setje kookplaten, een friteuse. Maar de zekeringen springen geregeld.’

JAN ¬ ‘Mensen proberen nu hun huis terug op te bouwen, maar dit gaat erg traag.’

MARIA ¬ ‘Zeker, er is gelatenheid en ook psychologische impact. Mensen dromen nog van de ramp, of raken in paniek als het regent. Vaak hebben ze heel hun hebben en houden letterlijk voor hun ogen zien wegspoelen.’ ’Snel na de ramp werd er een oproep verspreid over heel het land. Dat leverde heel wat groepen vrijwilligers op, die in verschillende Waalse dorpen gaan helpen. Veel mensen met een goed hart die blij zijn dat ze écht verschil kunnen maken in het leven van mensen.’

JAN ¬ Met zo’n 20 vrijwilligers uit VlaamsBrabant en Limburg, trekken we geregeld naar het dorp om puin te ruimen, muren af te kloppen, vloeren uit te breken, … Op 13 november waren we er opnieuw om met onze voeten in de modder te staan. ‘Elk huis is op een andere manier getroffen, maar ze zijn wel allemáál getroffen. Kalk en plaaster in de straten, vochtige plafonds in de kelder, gestripte vloeren. Nu zitten we in de fase dat er aannemers gezocht kunnen worden, tenminste als die betaald kunnen worden.’

MARIA ¬ ‘Ik voel me telkens triest en kwaad tegelijk. Triest door de schrijnende situaties, kwaad omdat het ongelofelijk is dat er zo weinig gebeurt voor deze mensen vanuit overheid en verzekeringen. Vanuit de verzekeringen wordt gediscussieerd over alle bedragen die mensen indienen. De inwoners vragen zich dan af waarvoor ze al die jaren premie betaalden …’

JAN ¬ ‘Zo is er bijvoorbeeld iemand met een trap met negen treden die slechts acht treden terugbetaald krijgt. Of waterschade die niet verzekerd is als je geen omniumverzekering hebt voor je wagen. Of mensen die geen verzekeringspapieren kunnen voorleggen omdat ze die verloren zijn in de ramp.’

MARIA ¬ ‘Verzekeringen of overheid zouden toch ook kunnen voorfinancieren? In de verzekeringssector werd nog twee miljard winst gemaakt. Bovendien vinden wij dat ook mensen die niet verzekerd zijn, ondersteund moeten worden. En waarom ook het leger en de civiele bescherming niet inschakelen? Vrijwilligers kunnen helpen, maar de overheid zou dat moeten coördineren. Helaas is er geen plan. Een vrijwilliger uit Leuven heeft daarom zelf bedrijven aangeschreven met de vraag om nieuw elektrisch materiaal te doneren.’

JAN ¬ ‘Maar de meeste inwoners blijven positief. Mensen geven de moed niet op, tegen beter weten in soms.’ MARIA ¬ ‘Ik ontmoette een jong koppel met een kindje. De man is de bovenverdieping zelf weer beginnen te herstellen, eerst de kamer voor hun kindje. Zelf wonen ze momenteel bij vrienden.’ ‘Er zijn veel Vlamingen die helpen. Dat wordt enorm gewaardeerd. Er ontstaan vriendschappen, en mensen gaan echt anders over elkaar denken. Velen ontdekken ook de schoonheid van de regio. Jammer genoeg lijkt het nu eerder oorlogsgebied.’ ‘Mensen praten onderling veel, vooral op straat. Dat er aan de stuwdam fouten zouden zijn gemaakt, komt dikwijls naar boven.’

JAN ¬ ‘Door de koude zullen mensen binnenkort meer binnen blijven, dan zullen ook die gesprekken minderen.’ ‘Iedere inwoner die we spreken, vraagt zich af: ‘Kan ik hier blijven wonen of niet?’ Onlangs hoorden we dat iemand haar huis zal verkopen, omdat ze opziet tegen de lange procedureslag en omdat het gewoon niet leefbaar is en het wellicht nog lang zal duren. Zullen gasinstallaties wel aangesloten geraken vooraleer het vriest?’

MARIA ¬ ‘In de lager gelegen delen van Verviers wonen echt arme mensen. Zeker voor zulke mensen, die het voordien ook al moeilijk hadden, kunnen we veel betekenen.’

JAN ¬ ‘Met kwb Tervuren, waar ik nog actief ben, zullen we 50 kerstpakketten verdelen in het dorp. Door kerstcadeautjes te brengen kunnen we mensen blijven bereiken en voelen ze dat wij hen niet vergeten. Door te spreken met hen, helpen ze ons in de constante afweging waar we het best helpen.’

Wil je zelf helpen?

~ Contacteer Rode Kruis als je spullen wil schenken: https://www.rodekruis.be/helpenhelpt/ ~ Contacteer Jan of Maria als je mee wil gaan helpen ter plekke: jandereymaeker1@gmail.com

~ Steun financieel en stort 20 € met vermelding ‘kerstpakket’ op reknr BE 10 7995 5025 2104 van kwb Tervuren Natascha Tavernier uit Zichem biedt als crisisvrijwilliger en hulpverlener vaak eerste hulp aan. Ook in de zomer ging ze met noodpakketten langs bij de getroffen gebieden in Wallonië. ‘In de zomer waren de mensen enorm dankbaar voor die pakketten, maar nu is de hulpverlening anders. Er is meer nood aan sociale hulp in plaats van medische.’

¬ Tekst Cathelijne Jennes ¬ Foto Christophe Ketels

Samana-vrijwilligster helpt in tijden van nood

‘De getroffenen hebben dringend hulp van de overheid nodig. Er is nog steeds armoede troef. Ze hebben vaak maar één elektriciteitsleiding en moeten dus kiezen tussen verwarming en het eten opwarmen. Nu kunnen ze in de sociale winkel wel eens een kop koffie drinken of een babbeltje slaan, maar ze moeten telkens terug naar dat stinkend huis. Veel mensen kampen er met depressies.’

De eerste dagen ging Natascha met een klein team van hulpverleners op pad. ‘We hebben toen veel mensen uit levensbedreigende situaties gehaald, zoals mensen met diabetes die geen medicatie hadden. Ik heb ook inwoners gezien met geen vel meer op hun vingers. De chemische geur was verschrikkelijk, die vergeet je niet snel.’

Noodpakketten

De Samana-vrijwilligster verzamelde dekbedden, dekens en lakens, en bezorgde deze aan de sociale winkel in Pepinster. Daarnaast zocht ze ook materiaal voor noodpakketten die geleverd werden in de getroffen regio’s. ‘De dankbaarheid van de mensen is groot. Heel groot. De onmacht ook.’

‘Mijn omgeving zegt vaak tegen me: ga je daar nu nog steeds naartoe? Dan zou ik ze graag een keer meenemen, want ze hebben geen idee hoe de situatie momenteel is. Wegens ontploffingsgevaar zal het gas pas in maart terug aangesloten worden. Ze gaan de winter in met twee donsdekens, niet met een gezellige kerstsfeer in huis.’

CONTACTEER JOUW REGIO vbb@beweging.net