Special Feature
Interview with Khun Varnnee from
จากเด็กคนหนึ่งที่เคยไม่ชอบเรียนหนังสือ แถมยังไม่ชอบไปโรงเรียน ตัดสินใจมาเปิดโรงเรียนนานาชาติคอนคอร์เดียน สิ ่ ง หนึ ่ ง ที ่ ท ำ � ให้ ว รรณี เจี ย รวนนท์ รอสส์ ผู ้ ก ่ อ ตั ้ ง โรงเรี ย นนานาชาติ คอนคอร์เดียน ได้มาเป็นคุณครูในวันนี้ อาจมาจากคำ�ถามหนึ่งที่เธอได้ถาม คุณพ่อของเธอในยามที่เธอยังเป็นเด็กว่า การเป็นนักธุรกิจนั้นได้ทำ�ประโยชน์ ให้กับประเทศชาติหรือกำ�ลังเอาเปรียบนอื่นอยู่หรือเปล่า รวมทั้งคำ�สอนของ คุณแม่ที่ให้ความสำ�คัญในเรื่องการศึกษา คำ � ตอบของคุ ณ พ่ อ เธอในวั น นั ้ น คื อ อะไร ทำ � ไมถึ ง มี ส ่ ว นให้ ค นที ่ น ่ า จะ ห่างไกลจากอาชีพครูมากที่สุดคนหนึ่งอย่างเธอ ถึงต้องยอมเหนื่อยกายใจ สร้างโรงเรียนในฝันขึ้นมา อีกทั้งยังจัดทำ�ออกแบบหลักสูตร และลงมือลงแรง สอนด้วยตัวเอง เพื่อแลกกับการให้เด็ก ๆ เรียกเธอว่า ‘คุณครู’ ติดตามได้จาก สัมภาษณ์พิเศษของ The People นี้ วรรณี : ดิ ฉ ั น เป็ น ผู ้ ก ่ อ ตั ้ ง โรงเรี ย นนานาชาติ ค อนคอร์ เ ดี ย น แล้ ว ก็ เ ป็ น ผู ้ อ ำ � นวยการด้ ว ยหน้ า ที่ ห ลั ก ตอนนี ้ ค ื อ งานในเชิ ง บริ ห ารดู แ ลการเงิ น และที่สำ�คัญที่สุดคือดูเรื่องปณิธานของโรงเรียนว่าเป็นไปตามที่ตั้งไว้หรือไม่ หมายความว่าทุกอย่างต้องเข้ากับพันธกิจของโรงเรียน ซึ่งเราถือว่าเป็นหัวใจ ของโรงเรียนนานาชาติคอนคอร์เดียนโดยเฉพาะ แล้วอีกเรื่องที่ทำ�คือดูแล เกี่ยวกับงานบริการสังคม หรือ community service ของนักเรียน
The People: การเป็นสมาชิกครอบครัวที่มีธุรกิจขนาดใหญ่ อะไรเป็น แรงจูงใจที่ทำ�ให้หันเหสนใจเรื่องการศึกษาแทนที่จะเป็นธุรกิจอื่นๆ วรรณี: ที่จริงไม่เคยสนใจเรื่องการศึกษาเลย สมัยก่อนถ้าบอกคนอื่น ว่าจะมาเปิดโรงเรียนต้องมีคนหัวเราะ เพราะตอนเด็กๆ เป็นคนไม่ชอบ ไปเรียนหนังสือ คือไม่ชอบโรงเรียนเลย จนต้องเปลี่ยนโรงเรียนเยอะมาก แล้วไปอยู่ต่างประเทศหลายรอบได้ไปอยู่อเมริกาตั้งแต่อายุ 13 ตอนที่ อยู่ที่อเมริกาก็เปลี่ยนไป 2 โรงเรียน แต่ที่มาสนใจการศึกษา จริงๆ แล้ว มันตอบโจทย์ที่เคยคิดไว้ตั้งแต่เด็กๆ ตอนที่สมัครมหาวิทยาลัย แล้วเขา ถามว่าเรามีฝันอะไร เราบอกว่าอยากกลับมาช่วยพัฒนาประเทศ
หลังจากเรียนจบสิ่งที่เราพอจะรู้คือเรื่องการเงิน เลยไปเป็นนักวิเคราะห์ ด้ า นการลงทุ น ที ่ ธ นาคาร Chase Manhattan Bank อยู ่ 3 ปี ตอนนั้นทำ�ให้รู้ว่าไม่ใช่สิ่งที่อยากจะทำ� เลยย้ายไปอยู่ฮ่องกงไปหาเพื่อน หลายๆ คนที่เป็นสถาปนิก ช่วยกันตั้งบริษัทของตัวเองชื่อ CL3 Design จำ�กัด ในฮ่องกงขึ้นมา ทำ�เกี่ยวกับการออกแบบ ทางสถาปัตยกรรม อาคารสถานที่ทั้งภายในและภายนอก โดยเราเป็นคนบริหารฝั่งธุรกิจ ทำ� การตลาด บริษัทก็ประสบความสำ�เร็จมาก ทุกวันนี้ก็ยังมีชื่อเสียงอยู่ใน ฮ่ อ งกง จนช่ ว งที ่ ม ี ล ู ก แล้ ว กำ � ลั ง หาโรงเรี ย นให้ ล ู ก ตอนนั ้ น อยากให้ ลู ก ได้เรียนภาษาจีนเพราะรู้สึกว่าอนาคตภาษาจีนสำ�คัญแน่นอน เพราะ ตอนนั้นระหว่างที่เดินทางไปที่ไหน แม้จะเป็นทวีปอเมริกาใต้ ของชำ�ร่วย หลายอย่างก็ยัง made in China คือทำ�ในจีน เมื่อ 20 ปีที่แล้ว คนจะ เห็นว่าจีนไม่สำ�คัญ ขายแต่สินค้าถูกๆ แต่ถ้าเรายังจำ�ได้ ญี่ปุ่นก็เคยเป็น อย่างนั้นและญี่ปุ่นก็กลายเป็นประเทศมหาอำ�นาจ ดังนั้นถ้าเดินทางแล้ว เห็นสินค้าจีนไปถึงทุกแห่งในโลก ไม่ช้าไม่นานเขาก็จะพัฒนาได้ ประจวบ กับการทำ�งานที่ฮ่องกง มีประสบการณ์กับนักธุรกิจจีน ได้เห็นการก้าว กระโดดเดินหน้าไปไม่ยึดติดกับเรื่องเก่าๆ หรือว่าวิศวกรรมเก่าๆ ข้าม ไปลองสิ่งใหม่ๆ เลย ทำ�ให้เห็นว่ามันมีอนาคตแน่นอน ตอนนั้นคิดว่าจะ ให้ลูกเรียนที่ฮ่องกง เพราะจะได้เรียนภาษาจีนด้วย โรงเรียนที่อยากให้ ลูกเรียน ชื่อว่า Chinese International School ระหว่างที่นั่งรอ สมัครก็เห็น mission statement ของโรงเรียนว่าอยากให้เด็กกลุ่มนี้ เปลี่ยนแปลงโลกนี้ให้ดีขึ้น พอได้ เห็ น ปณิ ธ านโรงเรี ย นก็ คิ ด ว่ า จริ ง ถ้ า เด็ ก กลุ ่ ม นี้ตัดสินใจจะเป็น คนดี เขาจะเอาโอกาสที ่ เขามี ไ ปทำ � ประโยชน์ ใ ห้ ก ั บ สังคมได้ ในเวลา เดียวกัน ถ้าเอาอำ�นาจไปทำ�ในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ก็สามารถทำ�เรื่องที่ผิดให้ ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกัน อย่างในช่วงปี 1997 ที่เศรษฐกิจถล่มทลาย ไม่ใช่ เพราะคนไม่มีการศึกษา แต่ปัญหาส่วนใหญ่ของโลกเกิ ดจากคนฉลาด และมีการศึกษา เขาสามารถทำ� impact ทำ�ให้ดีขึ้นได้เยอะ และเสียหาย ได้เยอะเช่นเดียวกัน
CONCORDIAN IMPACT - ISSUE 29
44
เลยอยากเชิญเขามาตั้งโรงเรียนที่ประเทศไทยบ้าง ไปเชิญมาหลายรอบ แต่ director ของโรงเรียนก็บอกว่าทำ�ไมไม่ลองตั้งเองเลย เขาบอก ว่ า โรงเรี ย นต้ อ งทำ � จากใจถ้ า อยากตั ้ งโรงเรี ย นก็ ตั ้ งเองเลย เดี๋ย วเขา จะช่วยสนับสนุนด้วยการจัดหาส่งคนมาให้ โรงเรียนเขาเองก็ตั้งขึ้นจาก คุณแม่เพียงไม่กี่คน เขาเคยช่วยตั้งโรงเรียนที่อเมริกาเหมือนกัน เราคิดไป คิดมาว่าเราไม่ชอบเรียนหนังสือ จะมาตั้งโรงเรียนนี่นะ แต่สุดท้ายแล้วมัน ตอบโจทย์ที่ว่าถ้าทำ�ตรงนี้ได้อาจจะสร้างเด็กรุ่นใหม่ ๆ ซึ่งอาจจะไม่เยอะ เพราะว่าเราเป็นโรงเรียนเล็ก แต่ทุกคนที่เราสร้างนั้นอยากให้มี impact กับสังคมในระดับใหญ่ ตอนนี้นักเรียนของเราทำ� service เยอะมาก แต่