TANTAS IMAXES. Cadernos de estudos visuais. Número 2

Page 1

I prefer living in color.

TANTAS IMAXES

David Hockney

Cadernos de estudos visuais L’art est le langage des sensations, qu’il passe par les mots, les couleurs, les sons ou les pierres.

# 02

Gilles Deleuze

TEXTOS Katrina Biurrun Tono Carbajo Alfons Freire Iñigo Rodríguez Román Tareixa Taboada

ARTISTAS Sebas Anxo Olmo Blanco Lúa Gándara Núria Lago Natasha Lelenco Pilas Bubbles Alberto “Ash” Santos

PVP: 3 euros ISBN: 978-84-941159-7-4

Co apoio de

© Sebas Axo, 2020

O TRAZO E A MANCHA A PINTURA... AÍNDA SETE ARTISTAS PLASTICXS EN CUBO


C

M

Y

CM

MY

impresiones con sentido

CY

CMY

K C

La tienda de referencia en el centro de Vigo

M

Y

con todo lo necesario para los artistas, diseñadores y

CM

MY

amantes de las manualidades.

CY

impresiones con sentido

CMY

K

Uruguay, 10 - 36201 - Vigo Tel. 986113937 - Fax. 986127319

www.arteyceramica.es

imprimeverde.com instagram.com/imprimeverde_ facebook.com/imprimeverde 886 142 380 | nicaragua 49 · 36204 · vigo (PO) imprimeverde.com instagram.com/imprimeverde_ facebook.com/imprimeverde 886 142 380 | nicaragua 49 · 36204 · vigo (PO)

FREIRE Esta publicación foi posíbel grazas Diseño editorial Libros, catálogos, folletos

ao apoio do Ateneo Atlántico. Convidámosvos a coñecer as súas actividades e a promovelas, asociándovos.

679431232 www.freirecreative.com

www.ateneoatlantico.gal


TANTAS IMAXES Cadernos de estudos visuais

# 02

La pintura... todavía

3

Alfons Freire

Nuria Lago

5

PANTONE© 18-1015 TCX Shitake

Lúa Gándara

11

Sebas Anxo

19

Olmo Blanco

27

Alberto “Ash” Santos

33

Pilas Bubbles

39

Natasha Lelenco

45

PANTONE© 15-5819 TCX Spearmint

PANTONE© 17-2034 TCX Pink Yarrow

PANTONE© Black C

PANTONE© 310-C

PANTONE© 7405-C

PANTONE© 19-1557 TCX Chili Pepper

La pintura... más allá Alfons Freire

52


Pintura orixinal de cuberta © Sebas Anxo, 2020

TANTAS IMAXES. Número 2 PVP: 3 euros Primeira edición: febreiro de 2020 © Para os textos: los autores citados © Para as imaxes: Nuria Lago, Lúa Gándara, Sebas Anxo, Olmo Blanco, Alberto “Ash” Santos, Pilas Bubbles y Natasha Lelenco © 2020, Cubo. Espazo aberto. Edición e coordinación do caderno e das exposicións: Alfons Freire Deseño interior e maquetación: Freire. Diseño editorial. SL Deseño de cuberta: Alfons Freire sobre una pintura de Sebas Anxo © 2020 CUBO, para esta edición Rúa Doutor Cadaval, 17 B. 36203 - VIGO - SPAIN www.cubo-vigo.com | IG: @cubovigo | FB: cubovigo Impresión dixital: Ibernón Dixital Impreso na UE ISBN: 978-84-941159-7-4 DL: Solicitado 2


La pintura... todavía Alfons Freire Coordinador de Tantas Imaxes y Espazo CUBO

El espacio CUBO ha empezado este año con tres exposiciones de pintura de cuatro pintorxs gallegxs jóvenes (Alberto “Ash” Santos, Olmo Blanco, Sebas Anxo y Lúa Gándara). Y, hasta final de año, todavía hay previstas tres exposiciones más que van en la misma dirección con las obras de Pilas Bubbles, Nuria Lago y Natasha Lelenco). Lógicamente, en el espacio se han mostrado o se van a mostrar otros trabajos pictóricos como los de Pilar Alonso, Yolanda Dorda, Mónica Ortuzar, María Maquieira, y algunxs más. Pero en este cuaderno hemos querido centrarnos en estxs siete porque su voluntad se acerca más a una manera espontánea del uso del trazo y de la mancha, que es el motivo que dirige esta publicación. En unos tiempos en los que las prácticas artísticas se alejan, como en otros momentos de la historia, de formas de hacer más convencionales, me pareció curioso e interesante que la pintura todavía fuera un medio expresivo utilizado con asiduidad. Se ha anunciado tantas veces la muerte de la pintura que ya no vale la pena hablar de una nueva resurrección. Sí que es cierto que a lo largo de la historia ha habido un proceso de “purificación” de esta manera de crear imágenes. En el proceso se ha buscado aquello que definía lo más esencial de la pintura en relación a otras artes y a otras actividades. Las cuatro principios normativos clásicos que definían la pintura La pintura, como género, se ha ido definiendo a lo largo del tiempo. Y en ese proceso se ha establecido un campo normativo que marcaba con claridad lo que era la pintura respecto a cualquier otro hacer y cuáles eran sus patrones de eficacia. En ese campo normativo afloran cuatro principios que, a mi modo de ver, son los más esenciales. Se trata de la mímesis (o referencialidad), la destreza, el motivo y, finalmente, el valor estético. Si bien todos estos principios eran fundamentales para definir la esencia de la pintura, podemos considerar que el primero de ellos se constituía en el centro sobre el que gravitaban todos los demás. La construcción de imágenes, a través de la pintura, tuvo a lo largo de los siglos una finalidad primera y última: la representación de la realidad. La pintura hacía presente, a través de trazos y manchas de color, algo otro que estaba ausente, mostraba una parte del mundo, en definitiva, re-presentaba. Los otros tres principios se organizaban en torno a este primero. La maestría que tuviera el pintor o la pintora para reproducir ese cachito de mundo. La

3


historia o motivo que se pusiera de manifiesto en esa representación o escena. Y, finalmente, el valor estético que tuviera el conjunto. A lo largo de los tres últimos siglos, vemos aparecer progresivamente una serie de argumentos que, primero, amplían y, finalmente, rebaten esos principios normativos. Por supuesto que el centro sobre el que todo pivotaba, es decir, la mímesis, fue el que se defendió con más ahínco. Hacer explosionar ese principio significaba el final de la pintura tal como se había entendido. Un cuadro de Malevitch de 1915, “Cuadro negro sobre fondo blanco”, puede servir de ejemplo de la ruptura definitiva con los principios clásicos de este arte. Ya no hay mímesis, ya no hay destreza, ya no hay motivo e, incluso, el valor estético ya no es, en absoluto, clásico. Por fin la pintura encontraba aquello que la definía desde su máxima pureza. Trazos y manchas sobre una superficie. A partir de ese momento, se puede jugar con la tradición, se puede volver a reutilizar algunos de esos principios normativos de los que hablábamos. Y eso es lo que hacen nuestrxs pintores. Siete pintorxs en Cubo Presentamos, pues, en este cuaderno el trabajo de estxs siete trabajadorxs de la mancha y el trazo. Y como decía, los principios, que habían sido superados, los podemos ver ahora utilizados sin complejos por nuestros protagonistas. Puede haber indicios o gestos cercanos a la referencialidad, lo que se suele llamar pintura figurativa o su, pretendido opuesto, la pintura abstracta. Puede haber un uso consciente o no de un tema o una narración. Se puede apelar a categorías estéticas como la belleza. O, finalmente, puede aplicarse la categoría de la destreza en esos trabajos. Pero todos ellos tienen en común el uso del trazo y la mancha, del color, para plasmar algo sobre una superficie. Dejar un rastro que vibra con su contemplación. La pintura... todavía.

4


nuria lago

PANTONE© 18-1015 TCX Shitake

> IG: @ nuria_lago_ > FB: Nuria Lago > www.nurialago.com

Aparente inacción, mais bulir constante. Fervenza de sensacións, emocións, pensamentos. Vivencias, teimas, que atormentan a alma. A obsesión, a miña amiga, leal, fiel compañeira. Un ronsel de desenganos e ledicias, nútreme cada día. Como sobrevivir sen Ti?. Como manter o centro, o equilibrio?. Cando o mundo me ensucia, es Ti quen me limpas. Cando o mundo me paraliza, es Ti quen me espertas. Non hai máis que verdade, mentres somos Ti, o papel e mais eu. Cada trazo, un intre máis de vida, unha viaxe ao máis profundo, un cara a cara conmigo, contigo, co outro, unha procura incesante da beleza… Nuria Lago

5


Do profundo… a cor Superficie e pintura, e a man da artista que sostén a mancha que está a piques de tornarse representación e expresión…liña e cor. É nesta fronteira entre o traballo pretérito levado a cabo pola artista e o momento preciso no que comeza o exercicio artístico onde quero colocar a figura de Nuria Lago e a súa pintura. A obra de Nuria Lago é o resultado da necesidade de expresar procesos psicolóxicos profundos, de reaccionar ao contexto hostil e opresivo que a rodea, e darse a si mesma as ferramentas necesarias para xerar un parapeto emocional a través da arte, a través da poesía e a pintura que en Lago van intrinsecamente unidas. Todo iso fálanos dun dilatado traballo previo ao propio feito artístico, un platónico tránsito entre a idea e o obxecto, entre a necesidade e o xesto. Dentro da pintura non figurativa de Lago non podemos obviar que a cor é a súa principal ferramenta expresiva, e ao redor dela aglutínanse o resto de elementos que constrúen e perfeccionan cada unha das súas pezas. Así, a mancha tórnase martelo na bigornia dando corporeidade ao resto de elementos que podemos gozar nas súas composicións: volume, textura e sobre todo liña e ritmo, que achegan as capas expresivas necesarias para introducir ao espectador no complexo universo interior de Nuria Lago. Unha gama cromática que evolucionou nas súas obras cara á utilización de negros, grises e ocres. Sobriedade cromática coa que se identifica plenamente a artista e que lle permite incluír notas asonantes nas súas pezas a través de potentes vermellos e azuis, matices expresivos que forman parte da súa persoal linguaxe pictórica. É a cor e o uso deste o que guía a súa praxe, deixando de lado a procura da pregnancia e mostrándose impetuosa á hora de abordar a mancha. Unha mancha que se deixa levar como intérprete do intenso proceso interior vivido pola artista, e no que o ritmo e a liña toman protagonismo. Unha cadencia pola potencia e o movemento que vemos claramente nas súas series Cerna e Autorretratos. Enerxía que consegue aplacar nas súas últimas dúas series: Insuas e Natureza humana nas que o uso da cor sobre o papel tórnase máis orgánico e nas que o coidado pola textura saliéntase, lembrándonos en certo xeito aos traballos de Berta Caccamo na súa serie Verquidos, economizando o xesto e deixando que sexa a cor a que de paso á tensión-transmisión entre artista e espectador. É, Nuria Lago, unha artista que consegue facer do abstracto o medio perfecto para representar o vivido, facendo da cor a ferramenta perfecta para buscar e investigar, un paso máis aló…no profundo. Iñigo Rodríguez Román

6


> CERNA II Acrílico sobre papel. 100x100 cm 2017

> CERNA Acrílico sobre papel. 100x100 cm 2017 7


> INSUA 9 Acrílico sobre papel. 100x100 cm 2018

> PEQUENA INSUA Acrílico sobre papel. 50 cmx50 cm 2018 8


> A MIÑA INSUA II Acrílico sobre papel. 100x100 cm 2019

9


> HUMAN NATURE Acrílico sobre papel | 15x21cm | 2019 > HUMAN NATURE 6 Acrílico sobre papel | 15x21 cm | 2019

10


lúa gándara

PANTONE© 15-5819 TCX Spearmint

> IG: @luagandara > FB: Lúa Gándara > www.luagandara.com

Cando pinto constrúo equilibrios co espazo, o trazo e a cor. Sempre se trata de onde están as cousas no espazo, dos límites. Non o penso antes, non busco nada de antemán, estou resolvendo e deixando que a pintura me leve. Todos se relacionan entre eles. É outro idioma, quizais máis musical, ou un xogo moi serio. Non é inxenuo nin casual. Todo é proceso e non hai palabras polo medio, só despois porque sempre as piden e a min encántame falar. Podemos dicir que ao final sempre se trata de paisaxes (inventadas ou mentais). Os títulos son un xogo co que o paso moi ben, normalmente non teñen nada que ver coa imaxe, pero logo xa si. Lúa Gándara

11


Sobre Lúa Lúa Gándara utiliza esta expresión en uno de sus textos: “Cuando escucho música la veo”. Iglesias Gándara está siempre conectada al flujo cósmico. Sabe que las naranjas dan la felicidad y lo canta a los cuatro vientos con sus faldas de princesa y sus collares de perlas. Ella ve el aire que hay a nuestro alrededor. Yo siempre nos veo boca abajo o hacia un lado (que todavía me hace más gracia). A veces la miro y la veo tan lista en ese tamaño reducido que a la fuerza veo que fuera es dentro. Los cuadros de Iglesias Gándara son musicales, de eso no hay duda. También está claro que el parecido está fuera toda de cuestión, lo importante es el hecho. Sus pinturas están dejando de ser estrictamente horizontales y estrictamente abstractas. A través de la contemplación de su obra, es divertido ver cómo alguien se mueve por dentro. Lo curioso es que, ahora, ella parece más serena, más blanca que nunca y en cambio su pintura se mueve. El hecho es inversamente proporcional a lo que ocurría el año 2010, donde hacía una pintura casi de abstracción —austera— y, en cambio, en lo personal, andaba todo el día enloquecida, correteando de aquí para allá, subiéndose las gafas y mirando al vieix. Parecería que estamos hablando de madurez, ya sea personal o pictórica, pero Iglesias Gándara ya era una persona madura a los cuatro años. Esa edad tenía cuando por primera vez le pusieron unas gafas y llegó a la conclusión de que con sus gafas nuevas ya podía hacer aquello que había deseado tanto: tirarse del tobogán (al que asistía asiduamente) de cabeza, como hacían los mayores. Lo hizo. Lo veía todo con extrema claridad, nítido, casi blanco, y así se lo comunicaría, por siempre, a los demás. Katrina Biurrun

12


> Paisaxe que non lembro moi ben n°2 Acrílico sobre lenzo | 112x135 cm | 2012

> El azúcar es el mal. Virgen de las antenas Acrílico sobre lienzo | 84x115 cm | 2013 13


> Por fin muchos principios. Gente que le echa ketchup a todo TĂŠcnica mixta sobre lienzo | 175x119 cm | 2016 14


> Todo lo que ya no se puede arreglar 2 Pues compro yo el aguacate y me lo como yo Acrílico sobre lienzo | 30x40 cm | 2017

> Me hicieron daño las chanclas. Atardecer sin turistas Acrílico sobre lienzo | 65x90 cm | 2019 15


> Los besos debajo de la mesas se ven mĂĄs AcrĂ­lico sobre lienzo 30x40 cm 2018

16


> Una tarta AcrĂ­lico sobre lienzo 30x40 cm 2018

> Saturno devorando un cocido AcrĂ­lico sobre lienzo 40x50 cm 2019 17


> Paris, Texas AcrĂ­lico sobre papel 29,7x21 cm 2019 18


sebas anxo

PANTONE© 17-2034 TCX Pink Yarrow

> FB: sebas anxo_obra > IG: sebasanxo_obra > http://entrelecieleasmans.blogspot.com

Uso no taller maioritariamente o papel, o cartón e a madeira. Os recortes inclúen elementos gráficos e matéricos seleccionados despois dun traballo experimental inicial. É un percorrido procesual agrupado en varias fases, sistematizado e interiorizado despois de alomenos dúas décadas de experimentación con técnicas mixtas e o collage como procesos recurrentes. Imbrícase todo, entre unha figuración e unha abstracción non sempre simbólica. Durante o proceso xorden innumerables plásticas, que poden ser xerme de pezas definitivas ou dunha mostra completa. A cor non está só ao servizo da forma, senón que é unha estructura central, aberta e constructiva. Sebas Anxo

19


Sobre la pintura de Sebas Anxo Hai artistas que crean por subtracción e outros por acumulación. Sebas Anxo é destes segundos. Sobre unha superficie inicial vai engadindo pintura, pegadas, trazos, capas e memoria até cubrir todo o soporte. Practicamente toda a obra del emerxe a partir da idea de suma, de engadir estratos sobre os fondos previamente manchados. Hai nas súas obras, un interesante proceso de transmutación, de reutilización ou reciclaxe duns cadros noutros. Debuxos que son recortados para integrarse como capas, nunha combinatoria termodinámica na que ningunha enerxía se perde. Os cadros están cheos de enriquecedoras polaridades, teñen un compoñente, próximo, familiar. O que ten como referencia primeira a elementos inocuamente decorativos, pasa a integrarse no cadro como un elemento perturbador, case punk. Os bordos dos cartóns pegados, cortados coa forza dos abismos, marcan fronteiras, entre cores e formas, pero tamén entre xeometrías e xestos apaixonados. Abstracción figurativa, figuración abstracta ou figuración. emocional, como prefiran, é outro dos campos en continuo balance que apreciamos nas obras. Outro xogo de opostos: o plano e o tridimensional. Unha sutil sensación que se produce cando o encolado é intencionadamente escaso para que o papel se levante, coma se estivese a piques de botarse a voar. O plano de acción pasa das dúas dimensións á tridimensionalidade, avanzando sutilmente cara ao espectador. Todas esas diferentes proposicións, poderían facilmente quedar descontroladas nun espazo de xestos inconexos, pero non é así. Todas elas están sustentadas por unha sólida estrutura. A composición é transversal en cada peza, imprégnao todo, ordenando o espazo e servindo de armazón ao cadro. Sorprendentes son as pezas formadas polas series de madeiras. Poderían interpretarse como un mostrario, como notas dunha melodía ou como unha paleta de experimentación de formas. Unha saída cara á simplificación da linguaxe pictórica e o respecto ao soporte e a súa presenza no espazo. Esas pezas, case de laboratorio creativo, dános idea da xenerosidade do artista e da súa capacidade para asumir novos riscos. Tono Carbajo

20


> Descanso Técnica mixta sobre papel 21x21 cm 2004

21


> Le rencontre TĂŠcnica mixta sobre papel 30x30 cm 2013

> Fabricante de nubes TĂŠcnica mixta sobre papel 80x100 cm 2013 22


> Peza blue | Mixta sobre tรกbos en cartรณn | 49x31 cm | 2016

23


> Plétora Negra Técnica mixta sobre papel 68x50 cm 2015

> S/T Técnica mixta sobre papel 26x25 cm 2019 24


> C’est nude Técnica mixta sobre papel e cartón 24x20 cm 2019

25


> Madeira S/T Acrílico e lápiz conté sobre táboa e papel 22x20 cm 2019

26


olmo blanco

PANTONE© Black C

> IG: @olmo_blanco > olmoblancopresenta@gmail.com > www.olmoblanco.com

Para mi, la práctica artística es una manera de entender lo que nos rodea. Olmo Blanco

27


Sobre Olmo En activo desde 2008, dentro de sus primeros trabajos destaca la serie de instalodecoraciones —intervenciones gráficas en espacios concretos— en las que el artista pretendía alcanzar lo sublime a través de la insistencia, repitiendo patrones decorativos realizados sobre diferentes superficies y con materiales esencialmente pobres. Este proyecto fue muy bien aceptado en el mundo del arte y este hecho favoreció que Olmo pudiera trabajar en diferentes espacios nacionales e internacionales entre 2008 y 2015. La XXXI Bienal de Pontevedra (2010), los premios Injuve 2011, I Bienal de Montevideo (2012), Hayward gallery o el Museo Marco (Vigo) en su exposición Veraneantes (2013) son algunos de esos espacios. En 2015 realiza la última instalodecoración en el Summerhall de Edinburgo. A partir de 2016, Olmo empieza a buscar otro tipo de expresión que fuera mas cercana y que le permitiera reflejar aspectos más concretos de su entorno. Los primeros resultados aparecen en 2017 en forma de grabados rupestres. Con posterioridad, lo harán en diseño digital y en pintura mural. Un nuevo proyecto, La era de los unos y los ceros, ya empieza a rondar la cabeza del artista. En la actualidad, ese trabajo de síntesis, a través de los pictogramas, se ha aplicado también en pinturas, colecciones de joyería (con las marcas Milena Colella y Gorda Joyería) e incluso en una colección de ropa (con Ki-Fi).

28


> Rave Impresiรณn digital Medidas variables 2017

> Apartaments for sale Impresiรณn digital Medidas variables 2018 29


> Al otro lado de la palmera Impresiรณn digital Medidas variables 2020

30


> S/T AcrĂ­lico sobre tabla 70x80 cm 2020

> S/T ImpresiĂłn digital Medidas variables 2019 31


> Mural S/T Pintura plástica Cambados, 2019

> O Gardaríos Pintura plástica La Peregrina, 2018 32


alberto “ash” santos

PANTONE© 310-C

> IG: @ashalbertosantos

Mi producción artística se caracteriza por la multidisciplinariedad. Recurro a elementos del graffiti, del arte skater y del punk, para poner en evidencia los procesos concretos que construyen mi plástica. Un aspecto importante de mis obras es la búsqueda de una participación activa del espectador. Alberto “Ash” Santos

33


Alberto “Ash” Santos (Vigo, 1986) es artista y profesor. Como profesor, Alberto desarrolla su labor docente en la Fundación Igual Arte de Vigo y en la Escuela Universitaria de Magisterio CEU. Como artista, su obra bascula entre los campos del dibujo, la pintura, las instalaciones, la performance, el diseño o el sonido, dando lugar a propuestas tan interesante como los Guitar Paintings. En esta performance, Alberto “pintaba” utilizando las vibraciones que produce el sonido de una guitarra eléctrica a través de un amplificador. Otra propuesta sería la titulada The LA Track en la que, en sus varias versiones, el artista construía un instrumento musical a partir de cartón reciclado. El instrumento era operado por un coche teledirigido o un robot autónomo. Proveniente del universo del cómic y el graffiti, y emparentado con la escena artística del sur de California, a raíz de sus colaboraciones como ilustrador con Volcom Clothing, sus propuestas han llegado a ciudades como Los Angeles, Kuwait o Viena, en galerías como Think Tank (Los Ángeles, California) e Improper Walls (Viena).

34


> Alegoría de Vigo Parque de Cela. Vigo 2015

> Proceso creativo Instalación en la sala Apo´strophe (Vigo) 2017 35


> TIBURÓN Acrílico, rotulador y spray sobre lienzo. 100x80 cm 2017

> Autorretrato Acrílico, rotulador y spray sobre lienzo 100x80 cm 2018 36


> Positive (Sinking) AcrĂ­lico, rotulador, spray, lĂĄpiz y acuarela sobre lienzo 150x150 cm 2019

37


> Banana-na AcrĂ­lico, rotulador, spray, lĂĄpiz y acuarela sobre lienzo 120x120 cm 2019

38


pilas bubbles

PANTONEŠ 7405-C

> IG: @pelucaspilasbubbles > pilasbubbles@gmail.com

Pinto y dibujo por doquier, sin tregua, sobre cualquier superficie Colecciono plĂĄstico y, encima, me ha dado por practicar la escultura tipo ready made. Pilas Bubbles

39


Pilas Bubbles (antes Pelucas) es licenciado en Belas Artes por la Universidad de Vigo y basa su trabajo en experiencias vitales y en la observación de lo que le rodea, haciendo hincapié en la naturaleza. Como artista ha internacionalizado su imaginario personal a través de sus diversos trabajos de arte urbano, instalaciones, cerámicas y pintura, recreando su propio universo para el disfrute de todo lo que queda de la humanidad. Entre los actores de la película a todo color, que es el arte de Pilas Bubbles, son icónicos el ladrillo orejudo, el celular andarín, los cigarrillos rubios… objetos de consumo que se sobreponen a capas de color, trampantojos, geometrías o sinuosidades. Aunque afirma no sentirse cómodo en ese corsé, sus inconfundibles intervenciones callejeras lo convierten en un referente mundial. Expertos en la materia lo corroboran. Recientemente Rafael Schacter lo incluyó en las publicaciones Ornament and Order. Graffiti, Street Art and the Parergon (Routledge 2014) y The World Atlas of Street Art and Graffiti (Yale University Press, 2013). Street Logos de Tristán Manco (Thames & Hudson, 2004) también recoge su nombre. Pasen y vean!

40


> Lucidos y triglicerdos Collage acrilico, aerosol en papel 50x70 cm 2015

41


> despertar alkilino enxebre Acrílico y aerosol sobre tela 200x200 cm 2015

> La mama Víbora Acrílico y aerosol sobre papel 50x70 cm 2016 42


> 7a dimension con maquinaria de la 4a TĂŠcnica mixta sobre papel 50x70 cm 2016

> La Roma perdida AcrĂ­lico y aerosol sobre papel 50x70 cm 2017 43


> Nuevas cerรกmicas Diversas dimensiones 2019-2020

44


natasha lelenco

PANTONE© 19-1557 TCX Chili Pepper

> > > >

IG: @natashalelenco FB: lelenconatasha www.natashalelenco.com casadasperitas@gmail.com

Gústame entender a arte como un recurso preverbal e atávico entre persoas ou xeracións, e son das que defenden a teoloxía da arte figurativa e da reinterpretación da ventá albertiana a favor dunha representación conscientemente política e crítica, máis se pode ser con humor (negro). Interésanme a morte, o azar na conformación do relato histórico, a casualidade na percepción do valor, a construción da suxetividade no microcosmos da familia, abordados nun xogo plástico de repeticións, xustaposicións de cores, deformacións a favor do verismo psicolóxico e utilización arbitraria de ferralla ou outros recursos que teño polo taller. Natasha Lelenco

45


Esconxuros, exvotos, escarmientos y vanidades. Los ojos de la Lelenco “Mi infancia no ha perdido nunca su magia ni su misterio ni su dimensión dramática”. Louise Bourgeois. La insólita figuración de Natasha Lelenco —catálogo de soledades contemporáneas— es la imagen de una humanidad condenada al extravío. Sus personajes conviven entre lo mayúsculo y lo absurdo, cual arquetipos heridos de ego, dispersos en la incomunicación de las distorsiones del lenguaje, aislados. Un ejemplo sería un magnífico retrato, en un espacio hornacina, que se plantea como la revisión del parsuna ruso en una especie de análisis posmoderno. Su antología de personajes se muestran obstinados, torturados o exultantes, solemnes, excéntricos y heréticos, cómicos o cínicos, vulnerables y enigmáticos, en su existencialismo de la alienación, en su óculo distante del líquido amniótico de la mandorla. En ellos, Natasha disecciona la psicología de lo expuesto, sin epítome, con su trazo y su color, en una imagen de la ficción verosímil que utiliza un eclecticismo anárquico en el que se reinterpreta el clasicismo, las vanguardias o el kitsch... Natasha usa un cromatismo interesado y alterado, de reflejos de luz reverberante en su carácter neoexpresionista, vitalista o románico, y donde sus hieráticas presencias, con cierta claustrofobia victoriana, se convierten en monumentales realidades autónomas, hipertrofiadas de concreciones de acrílico, de factura impecable y lenguaje clasicista. Una reinvención retrofuturista que fusiona las dimensiones temporales en la utilización de los objetos neutralizados en sus contenidos emocionales. Cabe destacar el tratamiento que hace del soporte y su concéntrico volumen de tondo. Una magnífica reflexión sobre lo efímero y la caducidad, sobre el absurdo intento de cuantificar y prolongar el valor de la pieza de arte como objeto aurático desde la dialéctica que replantea los modelos de consumo del arte contemporáneo, usos, actores y mercado. Tareixa Taboada Artista. Crítica de arte

46


> Gran Empresario > Serie: Señores Importantes Acrílico sobre tondo de madeira Acción da queima 21x 23cm 2016 > Raiña Hathórica

47


> Catalina, filla do Papa > Señora ¨E que eu non creo na Via Láctea”

> Serie: Señores Importantes Acrílico sobre tondo de madeira 23 x 25cm 2016 48


> Nº 1

> Nº 2

> Nº 3

> Nº 4

> Nº 5

> Nº 6

> Serie: Sala de espera Acrílico sobre taboa, Metal 45X140X50cm 2019 49


> Serie: Comensais AcrĂ­lico sobre taboa 40x122 cm 2019 > Noiva

50


> Irmรก maior

> Sayaka

51


La pintura... más allá En este cuaderno hemos recogido la obra de siete artistas que, en general, se quedaban cerca de lo que hemos venido en llamar “la esencia de la pintura”, es decir, el uso del trazo y la mancha de color sobre una superficie. Pero... es posible ir más allá? En su tesis doctoral1, la profesora Almudena Fernández Fariña desarrolla una teoría sobre los márgenes de la pintura. A partir del concepto de “campo expandido”, acuñado por la teórica estadounidense Rosalind Krauss, la profesora analiza en cuatro pares de opuestos, o binomios, aquellos márgenes en los que la pintura intenta expandirse. Esos pares serían medio/no medio, marco/no marco, bidimensionalidad/no bidimensionalidad y estaticidad/no estaticidad. No es el momento aquí de desarrollar este fascinante tema. Pero esperemos que en un próximo cuaderno de Tantas Imaxes lo podamos plantear. Alfons Freire

1 Lo que la pintura no es. La lógica de la negación como afirmación del campo expandido en

la pintura, tesis doctoral defendida en 2009 en la Facultad de Bellas Artes de Pontevedra, Universidad de Vigo. 52


C

M

Y

CM

MY

impresiones con sentido

CY

CMY

K C

La tienda de referencia en el centro de Vigo

M

Y

con todo lo necesario para los artistas, diseñadores y

CM

MY

amantes de las manualidades.

CY

impresiones con sentido

CMY

K

Uruguay, 10 - 36201 - Vigo Tel. 986113937 - Fax. 986127319

www.arteyceramica.es

imprimeverde.com instagram.com/imprimeverde_ facebook.com/imprimeverde 886 142 380 | nicaragua 49 · 36204 · vigo (PO) imprimeverde.com instagram.com/imprimeverde_ facebook.com/imprimeverde 886 142 380 | nicaragua 49 · 36204 · vigo (PO)

FREIRE Esta publicación foi posíbel grazas Diseño editorial Libros, catálogos, folletos

ao apoio do Ateneo Atlántico. Convidámosvos a coñecer as súas actividades e a promovelas, asociándovos.

679431232 www.freirecreative.com

www.ateneoatlantico.gal


I prefer living in color.

TANTAS IMAXES

David Hockney

Cadernos de estudos visuais L’art est le langage des sensations, qu’il passe par les mots, les couleurs, les sons ou les pierres.

# 02

Gilles Deleuze

TEXTOS Katrina Biurrun Tono Carbajo Alfons Freire Iñigo Rodríguez Román Tareixa Taboada

ARTISTAS Sebas Anxo Olmo Blanco Lúa Gándara Núria Lago Natasha Lelenco Pilas Bubbles Alberto “Ash” Santos

PVP: 3 euros ISBN: 978-84-941159-7-4

Co apoio de

© Sebas Axo, 2020

O TRAZO E A MANCHA A PINTURA... AÍNDA SETE ARTISTAS PLASTICXS EN CUBO


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.