Arquétipos, a pena roubada

Oberdan Piantino

q ĂŠtipoos A rqu

A pena p roubada

Editor Pedro Paulo Paulo Delpino

E D I T O R A

Arquétipos

A pena roubada Editor Pedro Paulo Delpino Designer Dan Piantino Referência Disciplina de Psicologia da Arte, ministrada pela prof. dra. Neli Klix Freitas Disciplina Projeto Vinculado a disciplina de Prática Projetual III / ano de 2004 CEART/UDESC

Dados Internacionais de Catalogação na Publicação (CID) (Câmara Brasileira do Livro, o, SP, Brasil

________________________________________________________________________________________________________

Piantino, Oberdan Porto Leal.

Arquétipos - A pena roubada - / Oberdan Porto Leal Piantino - Florianópolis: Editora Comunic, 2004.

ISBN 02-0848-574-7 I. Literatura Espontânea. II. Título. III. Título: a pena roubada 12-2004

CDD-869.462

________________________________________________________________________________________________________

*Todos os dados númericos de públicação, seja o ISBN ou qualquer *T outro, assim como o nome da editora, são fictícios. O livro Arquétipos trata-se de um trabalho acadêmico, sem fins lucrativos.

05

Ponho aqui um personagem, Personagem ersonagem qualquer qualquer,

Qualquer coisa de humano.

Quem puder ver através de seus olhos, Muito além da fachada, Verá V erá um mural de muitos tipos, Toda T oda mitologia gravada.

06

A

as hist a s óri ória ria as sa an ntiga nti tigas gas

o sonhar com uma vida diferente, o jovem herói partiu em busca de respostas. Porém, orém, mal sabia ele, que sair de sua tribo seria tarefa quase impossível. Durante dois dias suas tentativas mostraram-se frustradas; não havia como ultrapassar as montanhas que cercavam o vale, pelo menos não usando mãos e pés.

Em meio ao seu desespero, lembrou-se como que em alucinação, das histórias antigas e da façanha dos homens e mulheres que pela primeira vez haviam chegado ao vale. Contava-se que por algum poder estranho, tais pioneiros chegaram dos céus sem precisarem tampouco andar sobre as montanhas. - E se esse poder realmente existe e - pensou o jovem - deve estar guardado na Casa Sagrada.

Quem o observasse nesse momento, veria um jovem a olhar por sobre as montanhas, como se essas fossem uma neblina fina, mal cobrindo um futuro desejado. Subitamente colocou-se a correr, rer correr, rer, rer rer, correr cada vez mais rápido, até chegar ao centro da aldeia. Lá, uma grande casa mostrava-se elevada em relação as demais, porém não havia quem a guardasse. Entrou ou e roubou uma caixa que encontrava-se em meio a um círculo de inscrições antigas. Não havia tempo para mais nada, precisava fugir fugir.

Assim começou sua jornada, sem saber, saber que as montanhas eram pequenas perto do que estava por vir. vir

07

08

o pers er eguido ers or or ouco pensou, o jovem herói, sobre as conseqüências de seus atos. A partir de agora, toda sua P realidade seria guiada por um só objetivo, não havia como voltar atrás, era preciso atravessar as

montanhas. Porém, seus pensamentos eram outros, preocupava-se em fugir pela região mais isolada do vale, um lugar onde poderia ficar sozinho e decidir que caminho tomar. tomar

Em meio ao barulho das árvores, uma voz grave o fez tremer. tremer - Quem está aí? - perguntou per o jovem secamente para disfarçar seu medo. - O que fizestes me é conhecido - respondeu a voz. - Podes fugir de tua casa, mas ele o perseguirá aonde fores.

- Ele quem? - perguntou per o jovem.

- Aquele que te persegue, aquele que escondes. - retrucou a voz, com uma certeza que deixou o herói abalado. - Achavas que ao roubar tão valioso segredo nada te aconteceria? - falou a voz cada vez mais distante.

O jovem pôde sentir algo atravessando a copa árvores, vores, partindo por cima de sua cabeça, sem que pudesse vê-lo. Olhou para a caixa que carregava com tanto cuidado e correu floresta a dentro, procurando um lugar que servi-se de abrigo na noite que se anunciava.

09

10

11

xt

o

si

m

ul

ad

• Gregorius t e Servorum xt o si m ul ad

12

nter gravissimas pastoralis officii nostri curas, ea postrema I non est, ut quae a sacroo T Tridentino concilio Sedi Apostolicae

Inter o Gravissimas

reservata sunt, illa ad finem optatum, Deo adjutore, perducantur. ducantur ducantur.

o

Sane eiusdem concilii patres, cum ad reliquas cogitationes breviarii quoque curam adiungerent, tempore tamen exclusi, • t e rem totam eex ipsius concilii decreto ad auctoritatem et iudicium xt o Romani s i Pontificis retulerunt. Duo autem breviario praecipue m continentur, continentur u l quorum unum preces laudesque divinas festis a ddiebus persolvendas complectitur profestisque ofestisque complectitur, alterum pertinet o ad annuos Paschae festorumque ex eo pendentium recursus, • ex solis et lunae motut metiendos. to s i dationis Pius V Atque illud quidem felicis recordationis recor V, praedecessor m u l edidit. Hoc vero, quod noster, absolvendum curavit atque noster a nimirum eexigit legitimam kalendarii drestitutionem, iamdiu a o Romanis Pontificibus praedecessoribus •nostris et saepius te xt tentatum est. o si Atque ad quamcumque anni solaris magnitudinem m ul accommodatum, omnia quae in kalendario collapsa sunt, ad constanti ratione et saeculis omnibus duratura, sic restitui o •

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

• itaque nos quoque, credita nobis licet indignis, a Deo te dispensatione freti, in hac cogitatione curaque versaremur, rsaremur rsaremur, xt allatus oest nobis liber a dilecto filio Antonio Lilio, artium et s medicinaei m doctore, quem quondam Aloysius eius germanus ul frater conscripserat, a d in quo per novum quemdam epactarum o cyclum ab eo eexcogitatum, et ad certam ipsius aurei numeri • normam directum, atquet ead x tquamcumque anni solaris o omnia quae in kalendario magnitudinem accommodatum, s collapsa sunt, constanti ratione eti m saeculis omnibus duratura, ul a dipsum nulli umquam sic restitui posse ostendit ut kalendarium o . mutationi in posterum eexpositum xpositum esse videatur videatur.

• te Novam hanc restituendi kalendarii rationem, eexiguo x t volumine o comprehensam, ad christianos principes celebrioresques i m universitates paucos ante annos misimus, ut res quae omnium ul ad communis est, communi etiam omnium consilio perficeretur; illi cum, quod maxime optabamus, concordes respondissent, eorum nos omnium consensione adducti, viros ad kalendarii emendationem. Duo autem breviario praecipue continentur, ntinentur ntinentur, quorum unum preces laudesque divinas festis profestisque diebus persolvendas complectitur complectitur.

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

13u l a

do

xt

o

si

m

ul

ad

xt Glaucon Andradeus o si m ul ad

14

Quum natus sum, angelus tortus eex illis qui degunt in umbra ait: I, Carole! esto in vita obliquus.

Septem Habens o • Faciest eCarmen F

o

Domus intuentur viros qui ad feminas cursitant.

• t e Forsitan caeruleus vesper x tsi non tot cupidines. o si m u l rus plenus cruribus: Transit cur T a cruribus albisd onigris flavis.

• tot crura, cor perquirit.

Quid per V Venerem te xt Oculi vero o si nil perquirunt. m ul ad Post mystacem homo o • gravis, simplex, fortis. te xt Fere ere haud loquitur loquitur. o si Pauci, rari amící m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

• Deus meus, ut quid me reliquisti te sciens x t me non esse Deum scienso me s i esse fragilem. m ul d o munde, Munde mundeavaste • si vocarent me: Raymunde! te sonus idem vocum, nonxsolutio foret. to Munde munde vaste munde,s i m ul vastius meum cor est. ad

o

•

te T effari hoc non deberem Tibi xt o sed haec luna si m sed hic liquor ul ad movent maxime quemvis nostrum velut arte diaboli. o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

15u l a

do

xt

o

si

m

ul

ad

Media in via erat lapis erat lapis media in via erat lapis media in via erat lapis.

Media in Via o

• Glaucon t e Andradeus xt o si m ul ad

o

•

te

Non ero unquam immemor illius eventus x tpervivi tam míhi in retinis defatigatis. o Non s i ero unquam immemor quod media in via m ul erat lapis ad erat lapis media o in via • media in via erat tlapis. e xt

16

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

O que as pessoas veêm quando me olham?

Recolhecem algo através da máscara?

Percebem ercebem a mentira em minha voz?

Sentem elas meu medo?

Tocam T ocam minh’alma?

17

xt

o

si

m

ul

ad

Kalendarium o

• Germanusen Aloysius te xt o si m ul ad

18

um itaque nos quoque, credita nobis licet indignis, a Deo D dispensatione freti, in hac cogitatione curaque

versaremur allatus est nobis liber a dilecto filio Antonio Lilio, versaremur, artium et medicinae doctore, quem quondam Aloysius eius germanus frater conscripserat, in quo per novum quemdam epactarum cyclum ab eo excogitatum, et ad certam ipsius aurei o • t e numeri normam directum, atque ad quamcumque anni solaris x tmagnitudinem accommodatum, omnia quae in kalendario o s i sunt, constanti ratione et saeculis omnibus duratura, collapsa m u l posse ostendit ut kalendarium ipsum nulli umquam sic restitui a mutationi in dposterum expositum xpositum esse videatur videatur. o • t Novam hanc restituendi e x kalendarii rationem, exiguo volumine to comprehensam, ad christianos principes celebrioresque si m misimus, ut res quae omnium universitates paucos ante annos ul communis est, communi etiam omnium a d consilio perficeretur; illi o cum, quod maxime optabamus, concordes • respondissent, eorum nos omnium consensione adducti, tviros e x ad kalendarii to emendationem. si m Considerantes igitur nos, ad rectam paschalis festiu l a celebrationem iuxta sanctorum Patrum ac veterum d o •

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

• Romanorum Pontificum, praesertim Pii et Victoris primorum, te necnon magni illius oecumenici concilii Nicaeni et aliorum xt sanctiones. o si m coniungenda et statuenda esse; primum, certam Tria necessaria T ul verni aequinoctiia dsedem; deinde rectam positionem XIV lunae o primi mensis, quae vel• in ipsum aequinoctii diem incidit, vel ei te proxime ooxime succedit; postremo x tprimum quemque diem dominicum, qui eamdem XIVolunam s i sequitur; curavimus non m solum aequinoctium vernum in pristinam u l sedem. a A qua iam a concilio Nicaeno decem circiter cir d o diebus recessit, restituendum, et XIV paschalem suo in loco,•a tquo e quatuor et eo amplius dies hoc tempore distat, reponendam,xsed t o viam si quoque tradendam et rationem, qua cavetur cavetur, ut in posterum m ul aequinoctium et XIV luna a propriis sedibus nunquam ad dimoveantur dimoveantur. o Quo igitur vernum aequinoctium, quod a patribus concilii Nicaeni ad XII kalendas aprilis fuit constitutum, ad eamdem sedem restituatur restituatur, praecipimus et mandamus ut de mense octobris anni MDLXXXII decem dies inclusive a tertia nonarum usque ad pridie idus eximantur, ximantur, et dies, qui festum. ximantur

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

19u l a

do

xt

o

si

m

ul

20

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

Ne veroo eex hac nostra decem dierum subtractione, alicui, quod ad annuas vel menstruas praestationes pertinet, praeiudicium fiat, partes iudicum erunt in controversis, quae super hoc e ortae fuerint, dictae subtractionis rationem habere, addendo ex alios X dies in fine cuiuslibet praestationis.

•

Deinde, ne in posterum a XII kalendas aprilis aequinoctium t e recedat, statuimus bissextum quarto quoque anno (uti mos est) xt continuari debere, praeterquam in centesimis annis; qui, o s i bissextiles antea semper fuerint, qualem etiam esse quamvis m ul volumus annum a d MDC, post eum tamen qui deinceps consequenturocentesimi non omnes bissextiles sint, sed in • te quadringentis quibusque annis primi quique tres centesimi sine xt o bissexto bisse xto transigantur transigantur,, quartus vero quisque centesimus si m MDCCC, MDCCCC bissextilis sit, ita ut annus MDCC, bisse ul bissextiles non sint. Anno vero MM, bisse a d more consueto dies o bissextus intercaletur bisse caletur, februario dies XXIX • continente, idemque t e diem in ordo intermittendi intercalandique bissextum xt ovetur. quadringentis quibusque annis perpetuo conservetur. vetur si m lunae, Quo item XIV paschalis recte inveniatur inveniatur, itemque dies ul do iuxta antiquum Ecclesiae morem ex Martyrologio singulisadiebus •

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

proponantur oponantur, statuimus ut, amoto • ediscendi, fideli populo vere proponantur, t e numero de kalendario, in eius locum substituatur cyclus aureo xt epactarum; qui ad certam (uti diximus) aurei numeri normam o si directus, efficit m ut novilunium et XIV paschalis vera loca semper u retineant. Idquel amanifeste apparet ex nostri explicatione do kalendarii, in quo descriptae sunt etiam tabulae paschales • t e ritum, quo certius et facilius secundum priscum Ecclesiae x sacrosanctum Pascha invenirit opossit. si m dies de mense octobris Postremo, quoniam partim ob decem ul anni MDLXXXII (qui correctionis annusa drecte o dici debet) • magnitudinem, e emptos, (...) tum ad quamcumque anni solaris ex te accommodatum; ex quo littera dominicalis beneficio x t cycli o solaris, aeque facile ac prius, ut in proprio canone explicatur, xplicatur xplicatur, si m reperiri possit in perpetuum. ul ad o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

21u l a

do

22

23

24

F

o iin nterio nteri terio or rd da a caix aixa ixa

oram os dias mais longos da vida do jovem herói. Na ânsia por livrar-se -se de seu perseguidor ele entrou nas ruínas e vagou por túneis intermináveis. Já perdido, dido, parou em um lugar que parecia ser o interior de uma grande torre, na qual havia uma abertura que revelava o céu. E assim aconteceu: durante dias o sol passou de uma extremidade e a outra da torre, e a noite, a lua era o único alento de que dispunha.

Perto do meio-dia, quando o sol entrava diretamente, o contorno de um grande pássaro contrastou contra o sol. - Queria ser como um pássaro - pensou ele e em seus pensamentos invejou a liberdade que a ave possuía. Murmurou consigo mesmo a sorte que tivera. - tudo isso por causa de uma caixa velha! - falou em desabafo. - A caixa! - ouviu-se ecoar no interior da torre. - Como poderia ter esquecido dela?!

Ele colocou a caixa sobre uma pedra e passou a analisá-la... Não havia fechadura, nem nada de especial naquela velha caixa de madeira. Colocou-a em seu colo e abriu, devagar e suavemente, enquanto ela rangia.

No interior viu algo como um pedaço do sol, uma pena dourada brilhava ao ser tocada pela luz e iluminava seu rosto já pálido. Tomou-a T em suas mãos e ela desmanchou-se subitamente, transformando-se numa energia ener que percorreu seu corpo. Então, longas asas cresceram em suas costas e ele se tornou livre.

25

26

27

xt

o

si

m

ul

ad

Ioseph o

• Glaucon t e Andradeus xt o si m ul ad

28

Et quid nunc, Ioseph? tuus sermo dulcis, tuae febris hora, tua gula et ieiunium, tua bibliotheca, tua auri fodina, o • t e tua vestis vitrea, x ttua contradictio, o s i odium et quid nunc? tuum m ul ad o Clavi manu arrepta, • t vis ut pateat ianua, e x t non est tamen ianua; o s im vis in mari mori ul ad mare est tamen siccum; o • vis in Minas ire, te Minas non est amplius. xt o Ioseph, et quid nunc? si m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

Tu si vocitares, •T t esi gemeres, tu x tu si tpersonares o si Vindobonae mmelos, ul tu si obdormires, ad tu si fessus fieres, o

• tu si mortem obires... t e x to Sed non moreris, si m tu es durus, Ioseph!

Solus in caligine velut bellua in silva, sine theogonia, nudo sine muro tete cui fulcires, sine equo nigro qui quam citior fugiat, tu incedis, Ioseph!

Ioseph, quonam gentium?

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

29u l a

do

xt

o

si

m

ul

ad

Kalendarium o

• Germanusen Aloysius te xt o si m ul ad

30

um itaque nos quoque, credita nobis licet indignis, a Deo D dispensatione freti, in hac cogitatione curaque

versaremur allatus est nobis liber a dilecto filio Antonio Lilio, versaremur, artium et medicinae doctore, quem quondam Aloysius eius germanus frater conscripserat, in quo per novum quemdam epactarum cyclum ab eo excogitatum, et ad certam ipsius aurei o • t e numeri normam directum, atque ad quamcumque anni solaris x tmagnitudinem accommodatum, omnia quae in kalendario o s i sunt, constanti ratione et saeculis omnibus duratura, collapsa m u l posse ostendit ut kalendarium ipsum nulli umquam sic restitui a mutationi in dposterum expositum xpositum esse videatur videatur. o • t Novam hanc restituendi e x kalendarii rationem, exiguo volumine to comprehensam, ad christianos principes celebrioresque si m misimus, ut res quae omnium universitates paucos ante annos ul communis est, communi etiam omnium a d consilio perficeretur; illi o cum, quod maxime optabamus, concordes • respondissent, eorum nos omnium consensione adducti, tviros e x ad kalendarii to emendationem. si m Considerantes igitur nos, ad rectam paschalis festiu l a celebrationem iuxta sanctorum Patrum ac veterum d o •

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

• Romanorum Pontificum, praesertim Pii et Victoris primorum, te necnon magni illius oecumenici concilii Nicaeni et aliorum xt sanctiones. o si m coniungenda et statuenda esse; primum, certam Tria necessaria T ul verni aequinoctiia dsedem; deinde rectam positionem XIV lunae o primi mensis, quae vel• in ipsum aequinoctii diem incidit, vel ei te proxime ooxime succedit; postremo x tprimum quemque diem dominicum, qui eamdem XIVolunam s i sequitur; curavimus non m solum aequinoctium vernum in pristinam u l sedem. a A qua iam a concilio Nicaeno decem circiter cir d o diebus recessit, restituendum, et XIV paschalem suo in loco,•a tquo e quatuor et eo amplius dies hoc tempore distat, reponendam,xsed t o viam si quoque tradendam et rationem, qua cavetur cavetur, ut in posterum m ul aequinoctium et XIV luna a propriis sedibus nunquam ad dimoveantur dimoveantur. o Quo igitur vernum aequinoctium, quod a patribus concilii Nicaeni ad XII kalendas aprilis fuit constitutum, ad eamdem sedem restituatur restituatur, praecipimus et mandamus ut de mense octobris anni MDLXXXII decem dies inclusive a tertia nonarum usque ad pridie idus eximantur, ximantur, et dies, qui festum. ximantur

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

31u l a

do

xt

o

si

m

ul

32

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

Ne veroo eex hac nostra decem dierum subtractione, alicui, quod ad annuas vel menstruas praestationes pertinet, praeiudicium fiat, partes iudicum erunt in controversis, quae super hoc e ortae fuerint, dictae subtractionis rationem habere, addendo ex alios X dies in fine cuiuslibet praestationis.

•

Deinde, ne in posterum a XII kalendas aprilis aequinoctium t e recedat, statuimus bissextum quarto quoque anno (uti mos est) xt continuari debere, praeterquam in centesimis annis; qui, o s i bissextiles antea semper fuerint, qualem etiam esse quamvis m ul volumus annum a d MDC, post eum tamen qui deinceps consequenturocentesimi non omnes bissextiles sint, sed in • te quadringentis quibusque annis primi quique tres centesimi sine xt o bissexto bisse xto transigantur transigantur,, quartus vero quisque centesimus si m MDCCC, MDCCCC bissextilis sit, ita ut annus MDCC, bisse ul bissextiles non sint. Anno vero MM, bisse a d more consueto dies o bissextus intercaletur bisse caletur, februario dies XXIX • continente, idemque t e diem in ordo intermittendi intercalandique bissextum xt ovetur. quadringentis quibusque annis perpetuo conservetur. vetur si m ul ad o •

te

xt

o

si

m

ul

ad

SOL SOL Ao olhar o sol, Eu serei SOL.

33

xt

o

si

m

ul

ad

xt Glaucon Andradeus o si m ul ad

34

Quum natus sum, angelus tortus eex illis qui degunt in umbra ait: I, Carole! esto in vita obliquus.

Septem Habens o • Faciest eCarmen F

o

Domus intuentur viros qui ad feminas cursitant.

• t e Forsitan caeruleus vesper x tsi non tot cupidines. o si m u l rus plenus cruribus: Transit cur T a cruribus albisd onigris flavis.

• tot crura, cor perquirit.

Quid per V Venerem te xt Oculi vero o si nil perquirunt. m ul ad Post mystacem homo o • gravis, simplex, fortis. te xt Fere ere haud loquitur loquitur. o si Pauci, rari amící m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

• Deus meus, ut quid me reliquisti te sciens x t me non esse Deum scienso me s i esse fragilem. m ul d o munde, Munde mundeavaste • si vocarent me: Raymunde! te sonus idem vocum, nonxsolutio foret. to Munde munde vaste munde,s i m ul vastius meum cor est. ad

o

•

te T effari hoc non deberem Tibi xt o sed haec luna si m sed hic liquor ul ad movent maxime quemvis nostrum velut arte diaboli. o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

35u l a

do

xt

o

si

m

ul

ad

• Gregorius t e Servorum xt o si m ul ad

36

nter gravissimas pastoralis officii nostri curas, ea postrema I non est, ut quae a sacroo T Tridentino concilio Sedi Apostolicae

Inter o Gravissimas

reservata sunt, illa ad finem optatum, Deo adjutore, perducantur. ducantur ducantur.

o

Sane eiusdem concilii patres, cum ad reliquas cogitationes breviarii quoque curam adiungerent, tempore tamen exclusi, • t e rem totam eex ipsius concilii decreto ad auctoritatem et iudicium xt o Romani s i Pontificis retulerunt. Duo autem breviario praecipue m continentur, continentur u l quorum unum preces laudesque divinas festis a ddiebus persolvendas complectitur profestisque ofestisque complectitur, alterum pertinet o ad annuos Paschae festorumque ex eo pendentium recursus, • ex solis et lunae motut metiendos. to s i dationis Pius V Atque illud quidem felicis recordationis recor V, praedecessor m u l edidit. Hoc vero, quod noster, absolvendum curavit atque noster a nimirum eexigit legitimam kalendarii drestitutionem, iamdiu a o Romanis Pontificibus praedecessoribus •nostris et saepius te xt tentatum est. o si Atque ad quamcumque anni solaris magnitudinem m ul accommodatum, omnia quae in kalendario collapsa sunt, ad constanti ratione et saeculis omnibus duratura, sic restitui o •

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

• itaque nos quoque, credita nobis licet indignis, a Deo te dispensatione freti, in hac cogitatione curaque versaremur, rsaremur rsaremur, xt allatus oest nobis liber a dilecto filio Antonio Lilio, artium et s medicinaei m doctore, quem quondam Aloysius eius germanus ul frater conscripserat, a d in quo per novum quemdam epactarum o cyclum ab eo eexcogitatum, et ad certam ipsius aurei numeri • normam directum, atquet ead x tquamcumque anni solaris o omnia quae in kalendario magnitudinem accommodatum, s collapsa sunt, constanti ratione eti m saeculis omnibus duratura, ul a dipsum nulli umquam sic restitui posse ostendit ut kalendarium o . mutationi in posterum eexpositum xpositum esse videatur videatur.

• te Novam hanc restituendi kalendarii rationem, eexiguo x t volumine o comprehensam, ad christianos principes celebrioresques i m universitates paucos ante annos misimus, ut res quae omnium ul ad communis est, communi etiam omnium consilio perficeretur; illi cum, quod maxime optabamus, concordes respondissent, eorum nos omnium consensione adducti, viros ad kalendarii emendationem. Duo autem breviario praecipue continentur, ntinentur ntinentur, quorum unum preces laudesque divinas festis profestisque diebus persolvendas complectitur complectitur.

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

37u l a

do

Fala o som do vento, Batendo em brancas asas.

Alce por um momento, Belas criaturas Aladas.

Do leste o invisível Sussurro de belas palavras; Que voam na brisa - sensível, toque de folhas douradas.

Fala o som do fogo, Estalando a lenha ao queimar. queimar Aqueça seu pés nesse jogo, De muitas fogueiras saltar.

Na noite uma chama - uma luz, Nas trevas há de enxergar.

A tocha na trilha conduz Seus passos por onde andar.

38

Fala ala o som da água, Doce encanto de sereia.

Repita como o mar - sem trégua, Versos V ersos escritos na areia.

Ao cair da noite cai a chuva, Gotas de medo semeia.

Envolto está pela névoa turva, Que abraça, envolve, permeia.

Fala ala o som da terra, Passos assos na caminhada; Avance!

A vance! pois quem erra Perdeuerdeu-se se na longa estrada.

De sua voz um terremoto Abala a montanha pesada; Derrube com um só grito Toda T oda ilusão infundada.

39

40

A

ao a o en enc con ontr ntr tro o do so sol ol

pena transformou seu corpo, modificou sua alma. E, em pouco tempo, o herói per percor correu reu os quatro cantos do mundo. Conheceu o mistério da terra, mas fugia dos segredos da água que lhe eram aterradores. Durante o dia sua força era inigualável, não havia pássaro que lhe competisse; durante a noite, dormia envolvo em pesadelos e histórias estranhas perturbavam sua alma.

Em pouco tempo, o jovem cansou dos mistérios da Ter T ra e passou a olhar o céu admirado. O sol lhe parecia fascinante, como se houvesse entre eles - o herói e o sol - uma ligação muito forte. Numa manhã muito clara, lançou-se sobre o desafio de chegar à estrela maior. maior Atravessou as nuvens com facilidade e admirou-se ao contornar outros planetas, pois o sol morava mais longe do que ele poderia imaginar Quando estava próximo do grande astro, o jovem pôde perceber sombras avermelhadas imaginar. contornando sua superfície. Eram sombras de pássaros, os, com longas asas e caudas em leque. Logo percebeu que mesmo sem bater as asas, aproximava-se o oximava-se cada vez mais da superfície brilhante, foi puxado vertiginosamente. O desespero lhe dominou quando chocou-se contra um onda de calor calor...

Perdeu os sentidos e caiu.

De longe, a Fênix observava a cena. Seus olhos brilhantes viam toda a história do herói e nada escapou de seu conhecimento.

41

42

43

xt

o

si

m

ul

ad

Ioseph o

• Glaucon t e Andradeus xt o si m ul ad

44

Et quid nunc, Ioseph? tuus sermo dulcis, tuae febris hora, tua gula et ieiunium, tua bibliotheca, tua auri fodina, o • t e tua vestis vitrea, x ttua contradictio, o s i odium et quid nunc? tuum m ul ad o Clavi manu arrepta, • t vis ut pateat ianua, e x t non est tamen ianua; o s im vis in mari mori ul ad mare est tamen siccum; o • vis in Minas ire, te Minas non est amplius. xt o Ioseph, et quid nunc? si m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

Tu si vocitares, •T t esi gemeres, tu x tu si tpersonares o si Vindobonae mmelos, ul tu si obdormires, ad tu si fessus fieres, o

• tu si mortem obires... t e x to Sed non moreris, si m tu es durus, Ioseph!

Solus in caligine velut bellua in silva, sine theogonia, nudo sine muro tete cui fulcires, sine equo nigro qui quam citior fugiat, tu incedis, Ioseph!

Ioseph, quonam gentium?

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

45u l a

do

xt

o

si

m

ul

ad

• Gregorius t e Servorum xt o si m ul ad

46

nter gravissimas pastoralis officii nostri curas, ea postrema I non est, ut quae a sacroo T Tridentino concilio Sedi Apostolicae

Inter o Gravissimas

reservata sunt, illa ad finem optatum, Deo adjutore, perducantur. ducantur ducantur.

o

Sane eiusdem concilii patres, cum ad reliquas cogitationes breviarii quoque curam adiungerent, tempore tamen exclusi, • t e rem totam eex ipsius concilii decreto ad auctoritatem et iudicium xt o Romani s i Pontificis retulerunt. Duo autem breviario praecipue m continentur, continentur u l quorum unum preces laudesque divinas festis a ddiebus persolvendas complectitur profestisque ofestisque complectitur, alterum pertinet o ad annuos Paschae festorumque ex eo pendentium recursus, • ex solis et lunae motut metiendos. to s i dationis Pius V Atque illud quidem felicis recordationis recor V, praedecessor m u l edidit. Hoc vero, quod noster, absolvendum curavit atque noster a nimirum eexigit legitimam kalendarii drestitutionem, iamdiu a o Romanis Pontificibus praedecessoribus •nostris et saepius te xt tentatum est. o si Atque ad quamcumque anni solaris magnitudinem m ul accommodatum, omnia quae in kalendario collapsa sunt, ad constanti ratione et saeculis omnibus duratura, sic restitui o •

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

• itaque nos quoque, credita nobis licet indignis, a Deo te dispensatione freti, in hac cogitatione curaque versaremur, rsaremur rsaremur, xt allatus oest nobis liber a dilecto filio Antonio Lilio, artium et s medicinaei m doctore, quem quondam Aloysius eius germanus ul frater conscripserat, a d in quo per novum quemdam epactarum o cyclum ab eo eexcogitatum, et ad certam ipsius aurei numeri • normam directum, atquet ead x tquamcumque anni solaris o omnia quae in kalendario magnitudinem accommodatum, s collapsa sunt, constanti ratione eti m saeculis omnibus duratura, ul a dipsum nulli umquam sic restitui posse ostendit ut kalendarium o . mutationi in posterum eexpositum xpositum esse videatur videatur.

• te Novam hanc restituendi kalendarii rationem, eexiguo x t volumine o comprehensam, ad christianos principes celebrioresques i m universitates paucos ante annos misimus, ut res quae omnium ul ad communis est, communi etiam omnium consilio perficeretur; illi cum, quod maxime optabamus, concordes respondissent, eorum nos omnium consensione adducti, viros ad kalendarii emendationem. Duo autem breviario praecipue continentur, ntinentur ntinentur, quorum unum preces laudesque divinas festis profestisque diebus persolvendas complectitur complectitur.

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

47u l a

do

xt

o

si

m

ul

ad

Media in via erat lapis erat lapis media in via erat lapis media in via erat lapis.

Media in Via o

• Glaucon t e Andradeus xt o si m ul ad

o

•

te

Non ero unquam immemor illius eventus x tpervivi tam míhi in retinis defatigatis. o Non s i ero unquam immemor quod media in via m ul erat lapis ad erat lapis media o in via • media in via erat tlapis. e xt

48

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

+ o que vocĂŞ faria

com uma nova

chance?? chance

+

49

xt

o

si

m

ul

ad

Kalendarium o

• Germanusen Aloysius te xt o si m ul ad

50

um itaque nos quoque, credita nobis licet indignis, a Deo D dispensatione freti, in hac cogitatione curaque

versaremur allatus est nobis liber a dilecto filio Antonio Lilio, versaremur, artium et medicinae doctore, quem quondam Aloysius eius germanus frater conscripserat, in quo per novum quemdam epactarum cyclum ab eo excogitatum, et ad certam ipsius aurei o • t e numeri normam directum, atque ad quamcumque anni solaris x tmagnitudinem accommodatum, omnia quae in kalendario o s i sunt, constanti ratione et saeculis omnibus duratura, collapsa m u l posse ostendit ut kalendarium ipsum nulli umquam sic restitui a mutationi in dposterum expositum xpositum esse videatur videatur. o • t Novam hanc restituendi e x kalendarii rationem, exiguo volumine to comprehensam, ad christianos principes celebrioresque si m misimus, ut res quae omnium universitates paucos ante annos ul communis est, communi etiam omnium a d consilio perficeretur; illi o cum, quod maxime optabamus, concordes • respondissent, eorum nos omnium consensione adducti, tviros e x ad kalendarii to emendationem. si m Considerantes igitur nos, ad rectam paschalis festiu l a celebrationem iuxta sanctorum Patrum ac veterum d o •

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

• Romanorum Pontificum, praesertim Pii et Victoris primorum, te necnon magni illius oecumenici concilii Nicaeni et aliorum xt sanctiones. o si m coniungenda et statuenda esse; primum, certam Tria necessaria T ul verni aequinoctiia dsedem; deinde rectam positionem XIV lunae o primi mensis, quae vel• in ipsum aequinoctii diem incidit, vel ei te proxime ooxime succedit; postremo x tprimum quemque diem dominicum, qui eamdem XIVolunam s i sequitur; curavimus non m solum aequinoctium vernum in pristinam u l sedem. a A qua iam a concilio Nicaeno decem circiter cir d o diebus recessit, restituendum, et XIV paschalem suo in loco,•a tquo e quatuor et eo amplius dies hoc tempore distat, reponendam,xsed t o viam si quoque tradendam et rationem, qua cavetur cavetur, ut in posterum m ul aequinoctium et XIV luna a propriis sedibus nunquam ad dimoveantur dimoveantur. o Quo igitur vernum aequinoctium, quod a patribus concilii Nicaeni ad XII kalendas aprilis fuit constitutum, ad eamdem sedem restituatur restituatur, praecipimus et mandamus ut de mense octobris anni MDLXXXII decem dies inclusive a tertia nonarum usque ad pridie idus eximantur, ximantur, et dies, qui festum. ximantur

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

51u l a

do

xt

o

si

m

ul

52

ad

o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

Ne veroo eex hac nostra decem dierum subtractione, alicui, quod ad annuas vel menstruas praestationes pertinet, praeiudicium fiat, partes iudicum erunt in controversis, quae super hoc e ortae fuerint, dictae subtractionis rationem habere, addendo ex alios X dies in fine cuiuslibet praestationis.

•

Deinde, ne in posterum a XII kalendas aprilis aequinoctium t e recedat, statuimus bissextum quarto quoque anno (uti mos est) xt continuari debere, praeterquam in centesimis annis; qui, o s i bissextiles antea semper fuerint, qualem etiam esse quamvis m ul volumus annum a d MDC, post eum tamen qui deinceps consequenturocentesimi non omnes bissextiles sint, sed in • te quadringentis quibusque annis primi quique tres centesimi sine xt o bissexto bisse xto transigantur transigantur,, quartus vero quisque centesimus si m MDCCC, MDCCCC bissextilis sit, ita ut annus MDCC, bisse ul bissextiles non sint. Anno vero MM, bisse a d more consueto dies o bissextus intercaletur bisse caletur, februario dies XXIX • continente, idemque t e diem in ordo intermittendi intercalandique bissextum xt ovetur. quadringentis quibusque annis perpetuo conservetur. vetur si m lunae, Quo item XIV paschalis recte inveniatur inveniatur, itemque dies ul do iuxta antiquum Ecclesiae morem ex Martyrologio singulisadiebus •

te

xt

o

si

m

ul

ad

ex

to

si

m

ul

ad

o

proponantur oponantur, statuimus ut, amoto • ediscendi, fideli populo vere proponantur, t e numero de kalendario, in eius locum substituatur cyclus aureo xt epactarum; qui ad certam (uti diximus) aurei numeri normam o si directus, efficit m ut novilunium et XIV paschalis vera loca semper u retineant. Idquel amanifeste apparet ex nostri explicatione do kalendarii, in quo descriptae sunt etiam tabulae paschales • t e ritum, quo certius et facilius secundum priscum Ecclesiae x sacrosanctum Pascha invenirit opossit. si m dies de mense octobris Postremo, quoniam partim ob decem ul anni MDLXXXII (qui correctionis annusa drecte o dici debet) • magnitudinem, e emptos, (...) tum ad quamcumque anni solaris ex te accommodatum; ex quo littera dominicalis beneficio x t cycli o solaris, aeque facile ac prius, ut in proprio canone explicatur, xplicatur xplicatur, si m reperiri possit in perpetuum. ul ad o

•

te

xt

o

si

m

ul

ad

o

•

te

xt

o

si

m

53u l a

do

54

55

56

um um ma an no ov ov va a chan anc an nce ongas nuvens negras precisaram se dissipar da mente do jovem herói antes que per percebesse cebesse que L estava novamente ao pé das montanhas. Sua mão direita segurava a pena firme contra o peito, e assim permaneceu até conseguir forças para levantar-se.

Como vim para aqui - perguntou per aos céus - porque minhas roupas oupas estão queimadas e ainda continuo vivo? E se morri, por que me foi dada uma nova chance?

Percebeu, ao abrir a mão na qual segurava a pena, que a cicatriz de uma queimadura ali se fizera.

Colocou a pena em sua caixa, e, enquanto caminhava, fitava sua cicatriz, lembrando-se do brilho do sol e das floresta que conhecera.

57

Formato 210 X 120 mm Mancha 130 x 90 mm Tipos BakerSignet BT ZapfHumnst BT ZapfHumnst Ult BT RingBearer Pรกginas 58 pรกginas

58