2018-2022
Δαρζέντα
Κατερίνα
p o r t f o l i o
1
2
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ν Ε Ρ Ο Δ Ι Α Β Ι Β Α Σ Τ Η Σ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. σ ε λ .
4
Y I R I Z I . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .σελ.
10
Μ Ο Υ Σ Ε Ι Ο Δ Ι Α Φ Α Ν Ε Ι Α Σ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .σελ.
12
S P O L I A . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. σ ε λ .
16
Υ Π Ο - Κ Ο Σ Μ Ο Σ , Η Δ ρ α π ε τ σ ώ ν α ω ς τ ό π ο ς π ε ρ ι θ ω ρ ι ο π ο ί η σ η ς . . . . . . . . . . . .. σ ε λ .
24
συνεργάτης: Αλέξανδρος Τσιλιμπάρης- Βαλλιανάτος επιβλέπουσα καθηγήτρια: Έβελυν Γαβρήλου
επιβλέπων καθηγητής: Ζήσης Κοτιώνης
συνεργάτιδα: Πολίτη Γεωργία επιβλέπουσα καθηγήτρια: Ανθή Κοσμά
συνεργάτες: Αλέξανδρος Τσιλιμπάρης-Βαλλιανάτος, Θεοδώρα Σπύρου επιβλέπων καθηγητής: Γιώργος Μητρούλιας
ερευνητική εργασία
3
ΝΕΡΟΔΙΑΒΙΒΑΣΤΗΣ
συνεργάτης: Αλέξανδρος Τσιλιμπάρης- Βαλλιανάτος επιβλέπουσα καθηγήτρια: Έβελυν Γαβρήλου
O νεροδιαβιβαστής βρίσκεται στη περιοχή της Λίμνης Πλαστήρα και τοποθετείται κοντά στο χωριό Άγιος Αθανάσιος, πάνω στο μεταβαλλόμενο όριο της λίμνης. Πρόκειται για ένα κτήριο-μηχανή, μία εγκατάσταση σε μορφή δικτύου, η οποία αποτελείται από σωλήνες και δεξαμενές που μεταφέρουν, συλλέγουν, αντλούν, διαχέουν και γενικά ελέγχουν και διαχιρείζονται τη ροή του νερού. Έπειτα από την καταγραφή τριών βασικών σταδίων στάθμης του νερού, δημιουργούνται τρεις ζώνες πάνω στις οποίες τοποθετούνται τρεις διαφορετικοί τύποι-δίκτυα. Ο πρώτος τύπος, ο οποίος είναι τοποθετημένος στο μέρος όπου η επαφή με το νερό είναι συχνότερη, αποτελείται από δεξαμενές που αντλούν σε περίπτωση υπερχείλισης και αποθηκεύουν σε περίπτωση ξηρασίας. Ο δεύτερος τύπος προορίζεται για μεγαλύτερη κινητικότητα, έχει τοποθετηθεί στο ενδιάμεσο στάδιο και επικεντρώνεται περισσότερο στη διαμονή. Ο τρίτος τύπος είναι τοποθετημένος σε πιο στεγνή περιοχή και απευθύνεται κυρίως σε ζώα και κτηνοτροφικές δραστηριότητες. Οι χώροι εσωτερικά είναι σχεδιασμένοι έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν με διαφορετικούς τρόπους από ανθρώπους και ζώα. Οι δεξαμενές που έχουν χρησιμοποιηθεί, έχουν διαφορετικές λειτουργίες ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε τύπου. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται διαφορετικά σενάρια κατοίκισης και λειτουργίας των μονάδων. Ανάλογα με την εποχή και την κατάσταση της λίμνης, τα υποκείμενα και οι χρήσεις εναλλάσσονται. Τέλος, τα δίκτυα μπορούν να τοποθετηθούν σε διαφορετικά σημεία της λίμνης και να λειτουργήσουν ως ρυθμιστές της στάθμης και ταυτόχρονα να βοηθούν τις κτηνοτροφικές και αγροτικές ενέργειες.
4
διερευνητικά σκίτσα
Τοπογραφικό ενδεικτική τοποθέτηση
0
10
20
40
Άγιος Αθανάσιος - Λίμνη Πλαστήρα
80
τοπογραφικό
κάτοψη τύπου 1
κάτοψη τύπου 2
κάτοψη τύπου 3
5
ΤΥΠΟΣ 1 κλίμακα 1:250
ΤΥΠΟΣ 2 κλίμακα 1:250
Το μ ή Α Α ΄
ΤΥΠΟΣ 3 κλίμακα 1:250
Το μ ή Β Β ΄
ς
Το μ ή Γ Γ ΄
Τυπολογίες δεξαμενών
Επίπεδο 0
ꌃ딃봃갃섃뤃뼃 뼃
Επίπεδο 0
ꌃ딃봃갃섃뤃뼃 ㈀뼃
6
7
8
9
YIRIZI
επιβλέπων καθηγητής: Ζήσης Κοτιώνης
Εμπνεόμενη από τα ενεργήματα χρήσης και λειτουργίας δυό αντικειμένων, στην προκειμένη περίπτωση της αιώρας και της ομπρέλας, καλούμαι να σχεδιάσω ένα καινούριο, το οποίο βασίζεται στα ρήματα “τεντώνω” και “αράζω”. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται μία καρέκλα, η οποία είναι ανοιγόμενη, και τοποθετείται ύφασμα πάνω στους τέσσερις άξονες στους οποίους στηρίζεται. Το ύφασμα δένεται στα δύο χαμηλομένα πόδια, και διαμορφώνεται κάποια είδους συναρμολογούμενη “αιώρα”. Το αντικείμενο κατασκευάζεται σε κλίμακα 1:1 από ξύλο. Η ένωση γίνεται με μεταλλικό, τετραπλό μεντεσέ και επιλέγεται καραβόπανο στη θέση του υφάσματος.
10
11
ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ
συνεργάτιδα: Πολίτη Γεωργία επιβλέπουσα καθηγήτρια: Ανθή Κοσμά
Το μουσείο της διαφάνειας βρίσκεται στην πλατεία Κλαυθμώνος στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα κτίριο που στεγάζει εκθέματα, προβολές, βιβλιοθήκη και δημιουργικές δραστηριότητες που αφορούν τη διαφάνεια, όπως κατασκευές αντικειμένων με γυαλί, εργαστήριο και εκμάθηση επεξεργασίας αυτού. Η κίνηση μέσα στο μουσείο καθορίζεται κατά κάποιο τρόπο από το ίδιο το κτίριο, αφού όλοι οι χώροι του ισογείου έχουν τη μορφή διαδρόμων.Παρ΄όλ΄αυτά, οι δυνατές κατευθύνσεις ποικίλουν. Οι διάδρομοι συγκρούονται ή συναντιούνται κι αυτό είναι εμφανές και στις εξωτερικές όψεις, λόγω των ανισοϋψών οροφών. Το υπόγειο αντίθετα αναπτύσσεται σπειροειδώς, προτείνοντας έτσι, μία πιο κυκλική πορεία.
12
διερευνητικά σκίτσα
13
διερευνητικό σκίτσο
κάτοψη υπογείου
κάτοψη ισογείου
κάτοψη ορόφου
βορειοανατολική όψη
νοτιοδυτική όψη
14
15
SPOLIA
συνεργάτες: Αλέξανδρος Τσιλιμπάρης-Βαλλιανάτος, Θεοδώρα Σπύρου επιβλέπων καθηγητής: Γιώργος Μητρούλιας
Ως κάτοικοι του Παγκρατίου, παρατηρούμε πως η περιοχή τα τελευταία χρόνια αλλαζει-μεταμορφώνεται από μέσα προς τα έξω. Εκτεταμένες ανακαινίσεις έχουν ως αποτέλεσμα την παραγωγή τεράστιας ποσότητας αρχιτεκτονικών(και μη) αποβλήτων τα οποία εντοπίζονται σε ολόκληρη την έκταση της ευρύτερης περιοχής. Ενσωματώνοντας την έννοια του ρακοσυλλέκτη, χαρτογραφούμε, φωτογραφίζουμε και συλλέγουμε τα απόβλητα. Έπειτα από τον καθαρισμό, την ταξινόμηση και το θρυμματισμό-διαμελισμό τους , χρησιμοποιούμε-επινοούμε σύγχρονες παραλλαγές της τεχνικής του μωσαϊκού με σκοπό να δημιουργήσουμε νέες επιφάνειες-νέα υλικά, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο νέα χρήση, νέα ζωή, σε υλικά των οποίων ο χρόνος λειτουργικότητας-ζωής θεωρούταν πεπερασμένος. Μέσω πειραματισμών, δοκιμών και σφαλμάτων σε κλίμακα 1:1 γεννιούνται τελικά νέες επιφάνειες τις οποίες συνθέτουμε σε μία αυτοσχέδια κατασκευή-γλυπτό. Τα αρχιτεκτονικά θραύσματα έχουν μετατραπεί πλέον σε απολιθώματα, spolia, κομμάτια παλαιότερων γενιών ενσωματωμένα σε μία νέα δομή. Επιλέγουμε το οικόπεδο μεταξύ των οδών Υβίκου και Ζάππα. Επισήμως αποτελεί ιδιοκτησία του δήμου, γεγονός όμως αμφιλεγόμενο, αφού ορισμένες οικογένειες ισχυρίζονται πως αποτελεί ιδιοκτησία τους. Μελετώντας-αναζητώντας τα όρια του ιδιωτικού-δημόσιου, τους τρόπους οικειοποίησης ενός χώρου, τη σημασία της γειτονιάς-της κοινότητας-της συμμετοχής τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, θέλουμε να παράγουμε δημόσιο χώρο, εντάσσοντας χρήστες/τεχνίτες στην διαδικασία κατασκευής. Ενσωματώνουμε τη διαδικασία κατασκευής αυτοσχέδιων μωσαϊκών σε κλίμακα κτηρίου. Ένας μηχανισμός-γλυπτό αποτελούμενος από έναν σπαστήρα, μία μπετονιέρα, και μία αντλία αποτελεί τον πυρήνα της δομής. Ο μηχανισμός αυτός τροφοδοτεί ένα σύστημα σωλήνων που περικλείει όλη τη κατασκευή, έχοντας απολήξεις σε επιλεγμένες κάθετες και οριζόντιες επιφάνειες. Απόβλητα συλλέγονται, καθαρίζονται, ταξινομούνται και στη συνέχεια με τη βοήθεια του χρήστη-τεχνίτη-κατασκευαστή, τοποθετούνται μέσα στο μηχανισμό. Εκεί θρυματίζονται, αναμειγνείονται με μπετόν και στη συνέχεια διοχετεύονται στην επιλεγμένη κτηριακή επιφάνεια. Με αυτόν τον τρόπο, σταδιακά ‘εκτυπώνεται’ μία τρισδιάστατη πλατεία, ένα labour palace, ένα αέναο εργοτάξιο που συνεχώς εξελίσσεται μέσω της συμμετοχής, δίνοντας έμφαση τόσο στο προσωπικό όσο και στο συλλογικό αποτύπωμα. Η εργασία/μόχθος αποκτά νέες διαστάσεις, και επιχειρείται η σύνδεση της τόσο με τη διασκέδαση όσο και με τις έννοιες της κοινωνικοποίησης και της αύξησης της συλλογικής συνείδησης.
16
διερευνητικά σκίτσα
17
σχέδια μηχανισμού
18
διάγραμμα σωλήνων
διάγραμμα μηχανισμών σωλήνων
αξονομετρικό διάγραμμα κτιρίου
19
κάτοψη ισογείου
κάτοψη επιπέδου 2
βορειοδυτική όψη
20
κάτοψη επιπέδου 1
κάτοψη δώματος
νοτιοανατολική όψη
21
22
23
Υ Π Ο - Κ Ο Σ Μ Ο Σ , Η Δραπετσώνα ως τόπος περιθωριοποίησης
ερευνητική εργασία
Μελετώντας το παράδειγμα της Δραπετσώνας του μεσοπολέμου, γίνεται εμφανές ότι ο χώρος επηρεάστηκε από την κοινωνία και ταυτόχρονα την επηρέασε. Στην παρούσα εργασία διερευνάται αυτή η σχέση συνδιαμόρφωσης, οι αιτίες και τα αποτελέσματα που επέφερε. Εξετάζεται η διαδικασία και οι πρακτικές περιθωριοποίησης μιας κοινωνικής ομάδας. Πώς αυτή μεταφράζεται χωρικά, κατά πόσο χαρακτηρίζεται ως ένα μεμονωμένο, ανεξάρτητο περιστατικό ή αντ’ αυτού, αποτελεί πρακτική στην οποία εντοπίζονται συμπεριφορικά μοτίβα σε κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Πώς ο κοινωνικός αποκλεισμός μίας ομάδας συμβάλει στην ενδυνάμωση της ταυτότητας, του αντιεξουσιαστικού φρονήματος και των ταξικών διαφοροποιήσεων. Κατά πόσο η λαϊκή κουλτούρα της συγκεκριμένης περιόδου επηρέασε ή διέβαλε το εθνικό φαντασιακό. Μέσω τις έρευνας και της καταγραφής των συνθηκών διαβίωσης, των κοινωνικών και χωρικών μεταβολών, της κουλτούρας, των χώρων και των αντικειμένων επιχειρείται η κατανόηση των χωρικών κι εξουσιαστικών σχέσεων αλλά και του τρόπου βάσει του οποίου δομείται η καθημερινότητα των κατοίκων. Πυρήνας του χωρικού σχηματισμού της πόλης αποτελεί το συγκρότημα των Βούρλων, μία περιφραγμένη εγκατάσταση 3 κτιρίων, η οποία λειτουργούσε ως κρατικό πορνείο, στο οποίο στεγάζονταν και φρουρούνταν απ’ την αστυνομία δεκάδες γυναίκες. Μετά την εγκατάσταση κύματος Μικρασιατών και πόντιων προσφύγων στην, μέχρι τότε, απομονωμένη περιοχή, τα Βούρλα μετατρέπονται σε σημείο αναφοράς της κατοικημένης πόλης. Κάτοικοι αυτής, οι πρόσφυγες, οι περιθωριοποιημένοι, οι ασυμβίβαστοι. Στην περιοχή αναπτύσσονται έντονοι κοινωνικοί και έμφυλοι ρόλοι αλλά και ξεχωριστή μουσική κουλτούρα. Η Δραπετσώνα αποτελεί έναν απ’ τους κύριους τόπους δημιουργίας του ρεμπέτικου. Οι κάτοικοι υιοθετώντας ιδιαίτερο ηθικό κώδικα, στον αγώνα τους για επιβίωση, γίνονται θύτες εγκλημάτων/ παρανομιών και θύματα κοινωνικού ρατσισμού, αστυνομικής βίας, κρατικής αδιαφορίας, απώθησης και απομόνωσης στα όρια της πόλης. Αξιοσημείωτοι κι αμφιλεγόμενοι χώροι όπως τo πορνείο, ο τεκές, η φυλακή, το καφέαμάν, γίνονται βάσεις για την ανάπτυξη της υποκουλτούρας του μάγκα, του ρεμπέτη και της πόρνης.
24
25
26