s r e g i l l i Vrijw van bij ons
Het Centrum voor Geboorteregeling en Seksuele Opvoeding, kortweg het CGSO, ondersteunt mensen, vaak kinderen en jongeren, bij hun relationele en seksuele ontplooiing. In het open huis kan je terecht voor informatie en advies. Daarnaast bestaat de werking uit het geven van vormingen, bijvoorbeeld in scholen aan kinderen of opvoeders. Wendy Serraris - foto’s © Isabelle Pateer
Steve Maertens Hoe ziet jouw werk bij het CGSO eruit? Wat houdt het in? Ik geef relationele en seksuele vormingen, in de vorm van workshops. Dat zijn zeker geen statische voordrachten waarbij ik praat en het publiek luistert; we werken heel interactief. Eigenlijk is de essentie van ons werk dat we jongeren voor zichzelf leren nadenken, een mooie vrijzinnige waarde. Wat denk ik over bepaalde onderwerpen zoals abortus? Wat vind ik leuk op seksueel vlak? Waar liggen mijn grenzen? Meestal gaan we naar scholen, maar het kan ook bij een jeugdbeweging, in een huisvandeMens … Belangrijk bij onze workshops is dat we echt op maat werken. Als er bijvoorbeeld een vraag van een school komt, dan gaan we eerst na wat de kinderen al gekregen hebben, welke onderwijsdoelstelling er gehaald moet worden, enzovoort. Hoe ben je bij het CGSO terechtgekomen? Op een bepaald moment besloot ik bewust om aan vrijwilligerswerk te doen. Na wat opzoekingswerk had ik zo’n vier à vijf plaatsen gevonden die me wel iets leken. Ik ben dan bij die organisaties een kijkje gaan nemen en op gesprek gegaan. Het werk bij het CGSO sprak me meteen aan: het idee dat je met mensen kan praten en op die manier een steentje kan verleggen, gaf de doorslag. De mensen die hier werken kwamen ook heel geëngageerd en professioneel over. Wat zijn je persoonlijke drijfveren als vrijwilliger? Van jongs af aan heb ik een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Ik kan het niet verdragen wanneer mensen door een sociale constructie worden gediscrimineerd. Ik wilde daar iets concreets aan doen. In mijn werk hier kan ik tegenwicht bieden aan wat jongeren thuis of in hun bredere omgeving horen of ondervinden. Uit welk aspect van het werk haal je de meeste voldoening, en waaruit minder? Als je in een school aan zes groepen na elkaar dezelfde uitleg van 48
| deMens.nu Magazine
een uur moet geven, is dat soms heel lastig, en dat is dan ook het minst aangename aspect. In de eerste plaats is het zwaar om te doen, en in tweede instantie is een uur eigenlijk ook te kort om echt een diepgaand gesprek met de jongeren aan te knopen. Ik vind de workshops het interessantst als er holistisch of alomvattend kan worden gewerkt, en als ze niet tot één thema beperkt blijven. Het idee dat je bij jongeren een zaadje plant waar ze nadien hopelijk hun hele leven iets aan hebben, geeft veel voldoening. Een heel specifieke doelgroep zijn de vluchtelingen. Je merkt dat zij leergierig zijn om te weten te komen hoe ze in onze maatschappij relaties kunnen aangaan, en dat is mooi om te zien. Ook de verschillen in hun culturen maken het voor mij heel boeiend.
