Midden de storm corona

De coronacrisis toont ons hoe verwoestend een virus kan zijn. Maar ze onthult ook de stille kracht van mensen in de zorg. Terwijl de storm hevig woedt, doen zij wat ze kunnen om het schip overeind te houden. Hoe voelt dat?

Een gelukkig vaccinjaar gewenst

2020 was het jaar waarin huisarts Luc De Munck uit Houtem op pensioen zou gaan. Corona besliste daar anders over. ‘Het is niet het moment om mijn collega’s kopje onder te laten gaan.’

TEKST Nathalie Dirix • FOTO Filip Claessens

Herinner je nog wat er verleden jaar door je hoofd ging toen het coronavirus losbrak?

‘Eerst dacht ik dat het niet zo’n vaart zou lopen. Maar al gauw wist het virus ook mij te verrassen. In een van de woonzorgcentra waarvoor ik als CRA (Coördinerend Raadgevend Arts) verantwoordelijk ben, had het virus al voor de officiële lockdown zijn intrede gedaan. Snel werd duidelijk dat we met een agressief virus te doen hadden. Wij hebben niet geaarzeld om mensen met symptomen meteen in quarantaine te plaatsen.’

Hoe reageerden je patiënten tijdens de eerste golf?

‘Ze wilden vooral aftoetsen of alles wat ze op televisie over het virus zagen waar was. Voor velen is de huisarts een betrouwbare bron van informatie. We kregen dan ook heel veel vragen. Vaak vragen waarop we zelf het antwoord niet wisten. Hoe ik daar als arts mee omga? Ik probeer bij te blijven, wissel ervaringen uit, lees vakliteratuur. Wat ik over het virus leerde, deelde ik met mijn patiënten. Als ik hun vragen niet kon beantwoorden, dan zei ik eerlijk: sorry, ik weet het niet. Vergeet niet dat onze medische kennis over covid-19 ook vandaag nog steeds gebaseerd is op voortschrijdend inzicht.’

Welke vragen kreeg je tijdens de tweede golf?

‘Sinds december 2020 gaan de vragen vooral over de betrouwbaarheid van het vaccin. Er zijn nog steeds heel wat mensen die twijfelen. Het gaat allemaal zo snel, hoor ik vaak. Mijn antwoord is duidelijk: ik sta op de eerste rij om zelf gevaccineerd te worden.’