GEMENGDEGEVOELENS

Alexander Lopez Rocio Macal

EN

Where there’s a will, there’s a way

That is what Rocio Macal and Alexander Lopez must have thought when they decided to leave El Salvador six years ago. ‘Our number one concern was the safety of our children’. Although they had a successful marketing and event business back in El Salvador, they were constantly having to contend with gang extortion activities. ‘We had to leave to escape criminal gang violence. It became too unsafe’. When they arrived in Dilbeek, they immediately set about learning Dutch and French. Now they both work as salaried employees. They also do voluntary work. Rocio teaches Spanish in the Westrand arts centre, Alexander works as a volunteer at a local food bank. ‘I’m not yet officially a Belgian, but I’m starting to feel more and more Belgian’, says Rocio.

Waar een wil is,

is een weg

Querer es poder. Of: waar een wil is, is een weg. Dat moeten Rocio Macal en Alexander Lopez gedacht hebben toen ze zes jaar geleden besloten El Salvador te verlaten. ‘We waren op zoek naar veiligheid, in de eerste plaats voor onze kinderen.’

TEKST Nathalie Dirix • FOTO Filip Claessens

Favoriete plek in El Salvador

Playa El Tunco.

Favoriet gerecht

Mariscada Salvadorena (visgerecht).

Toen ze in 2014 in Dilbeek aankwamen, moesten ze alles opnieuw opbouwen. ‘We zijn niet bij de pakken blijven zitten en hebben meteen Nederlands en Frans geleerd.’ Zo klinkt het begin van het verhaal van twee positivo’s die zich hier met de tijd steeds meer thuis zijn gaan voelen.

Dupe van afpersing

In El Salvador runden ze samen een marketing- en eventbureau. Vandaag werken ze allebei als loontrekkenden in de Rand. Alexander in de logistieke sector, Rocio als administratief bediende. ‘Dat was een hele aanpassing. Voordien waren we zelfstandigen, trots op ons bedrijf. We werkten lange dagen, hadden een mooie klantenportefeuille. Zo gaven we advies aan onder meer een bekende Salvadoraanse krant, Coca-Cola, supermarktketens,… Onze zaak was ons leven. De keerzijde: we hadden weinig tijd voor onze kinderen. Vandaag leiden we een regelmatiger leven. Dat is goed voor ons gezin’, zegt Rocio.

Samen met je echtgenoot een succesvolle zaak hebben, graag doen wat je doet, en dan toch de stap zetten om dat alles op te geven en de sprong in het onbekende te wagen? ‘Wij zijn gevlucht voor het geweld van de criminele bendes. Gangs in El Salvador verdienen hun geld niet alleen met drugs, maar ook met afpersing. Jammer genoeg leefden wij in een gebied waar bendes de macht hadden en wij slachtoffer werden van afpersing. Het was te onveilig geworden’, verduidelijkt Alexander.

Trouwen tijdens een vulkaanuitbarsting

Toch belet deze duistere kant hen niet om het mooie van hun geboorteland te blijven zien. ‘El Salvador heeft veel te bieden. Een prachtige kustlijn van meer dan 300 km bijvoorbeeld. Een paradijs voor surfers. Ook op archeologisch vlak is El Salvador interessant. De Joya de Cerén is een Maya-dorp dat in de 7e eeuw volledig bedolven werd onder de as van een vulkaanuitbarsting. Je krijgt er een goed beeld van hoe de Maya eeuwen geleden leefden. Het dorp behoort tot het Werelderfgoed van de Unesco.’

Wie El Salvador zegt, zegt vulkanen. Het blijft ook voor altijd verbonden met hun huwelijk. ‘Op onze huwelijksdag was er een uitbarsting van de Santa Ana-vulkaan. Ons feest vond plaats niet zo heel ver daar vandaan. We hebben niet getwijfeld om ons huwelijk toch te laten doorgaan. De avonturier in ons zei: doen! Het werd een spannende, maar tegelijk onze mooiste dag in El Salvador’, vertelt Rocio. Of ze ook herinneringen hebben aan hun moeilijkste dag? ‘Dat was zonder twijfel de dag dat we op de luchthaven afscheid namen van onze familie. Het droevige beeld van onze ouders vergeet ik nooit’, vertelt Alexander.

Zingen in de regen

Rocio voegt eraan toe dat haar ouders haar nog steeds inspireren. Zij hebben haar bijgebracht om ook in droevige tijden de mooie kant van het leven te blijven zien. Als voorbeeld geeft ze de moedige houding waarmee Salvadoranen aardbevingen te lijf gaan. ‘Het zit in onze cultuur. Ook al zit het tegen, wij blijven het positieve zien. Ook al regent het, het belet ons niet om in de regen te zingen.’

Alexander: ‘Een grote inspiratiebron is monseigneur Romero. Hij stak zijn nek uit en vocht tegen sociaal onrecht. Jammer genoeg werd hij er ook voor vermoord. Maar zijn sociaal engagement heeft een blijvende indruk gemaakt.’ Solidariteit is voor Rocio en Alexander geen hol begrip. Zowel in El Salvador als in België doen ze vrijwilligerswerk. Rocio geeft Spaanse les in cultuurcentrum de Westrand, Alexander zet zich in voor voedselbedelingen. Hun vrijwilligerswerk en de integratiecursus helpen hen om zich hier thuis te voelen. ‘Officieel ben ik nog geen Belg, maar ik ben me steeds meer Belg gaan voelen’, zegt Rocio.