buurten oktober 2020 by vzw 'de Rand'

GEMEENSCHAPSKRANT

SINT-GENESIUS-RODE • JAARGANG 23 • NR 7 • OKTOBER 2020 UITGAVE VAN GC DE BOESDAALHOEVE EN VZW ‘DE RAND’

Op bezoek in het recyclagepark

Francis Vanbellingen Groeten uit Zweden

Michael Van Peel met de Vespa naar Dakar

FR • DE • EN

traductions Übersetzungen translations

afgiftekantoor sint-genesius-rode P 008347

buurten

©BK

Rijwielen Godeau sluit definitief de deuren

Eddy Merckx als goede vriend en vaste klant Paul (61) en Brigitte (61) Godeau stoppen eind dit jaar met hun bekende fietsenzaak Rijwielen Godeau. 36 jaar waren wielertoeristen er kind aan huis, maar ook mountainbikers en recreatieve fietsers werden er geholpen. Paul mocht zelfs Eddy Merckx onder zijn klanten rekenen en zwoer al die jaren bij service en kwaliteit. ‘We stoppen met een dubbel gevoel. Ik wil dat al onze klanten ook in de toekomst goed geholpen worden bij collega’s’, zegt Paul.

et is grote uitverkoop bij Rijwielen Godeau en dus staan er al heel wat rekken leeg in de fietsenwinkel langs de Steenweg naar Halle. Een van de blikvangers is een fiets van het merk Eddy Merckx. Met een fikse korting nog steeds een serieuze investering, maar de kannibaal zelf komt hem persoonlijk afleveren bij de nieuwe eigenaar. Uitbater Paul Godeau en Eddy Merckx zijn dan ook vrienden voor het leven. ‘De hechte vriendschap gaat al terug tot 1980. Eddy was gestopt met koersen en opende een fietsenfabriek. Ik ging er aan de slag als mecanicien. Het was zijn sportdirecteur die me vroeg om er te beginnen. Dankzij Eddy heb ik heel wat grote wielerwedstrijden meegemaakt. Zo trok ik zes keer naar de Ronde van Frankrijk en ging ik negen keer mee naar het WK wielrennen. Toen Rudy Dhaenens in Tokio en Johan Museeuw in Zwitserland wereldkampioen werden, was ik erbij. Dat zijn mooie herinneringen.’ 2

Klanten uit 50 gemeenten

Paul werkte tot 1990 voor Merckx, maar opende intussen een eigen zaak in Sint-Genesius-Rode. In een voormalig café ontving hij zijn eerste klanten. Het was er zo pittoresk dat de crew van de film Hector er neerstreek om te filmen. Rijwielen Godeau werd meteen populair. Paul verhuisde in 1990 naar een nieuw gebouw op de steenweg en in 2011 werd ook dat nog eens uigebreid. ‘Onze klanten hebben vertrouwen in ons’, weet Paul. ‘Ik heb het ooit eens nagekeken: ze komen uit meer dan vijftig gemeenten. Dat betekent dat de mensen er wat voor over hebben om hier geholpen te worden. Ik hou van elke fiets een fiche bij. We weten perfect wat de staat van de fiets is en wat er moet gebeuren. Daarom dat ik ook een dubbel gevoel overhou aan onze beslissing om te stoppen. We willen dat onze klanten ook binnenkort nog kunnen rekenen op een goede service. Daarom verwijs ik door naar collega’s van wie ik weet dat ze goed werk leveren.’

De beslissing om te stoppen lag al langer op tafel. ‘Natuurlijk denk je na over de toekomst als je de zestig voorbij bent. We hebben geen familie die de zaak wil overnemen en als je alles overlaat aan vreemden is dat niet hetzelfde. Een bedrijf stelde voor om de gebouwen over te nemen en er bureaus van te maken. Het was een buitenkans. We gaan in schoonheid eindigen. Binnenkort hebben we meer tijd voor familie en vrienden. Ik hoop zelfs wat vaker naar wielerwedstrijden te kunnen gaan. Patrick Evenepoel was hier ooit klant, zijn zoon Remco is aan een fantastische carrière begonnen. Ik heb eindelijk tijd om voluit voor die jongen te supporteren.’ Bart Kerckhoven

I N F O R M AT I E uit de gemeente

Vrijwilligers vangen zwerfkatten op Het gemeentebestuur roept de hulp van vrijwilligers in om het zwerfkattenprobleem aan te pakken. Vooral in de Lindestraat en in de wijk De Hoek zijn er bewoners die klagen over het grote aantal zwerfkatten. De eerste vrijwilligers hebben zich intussen gemeld. ‘Na twee oproepen zijn er een veertiental mensen bereid om te helpen’, zegt schepen van Dierenwelzijn Anne Sobrie (Engagement 1640). ‘Begin oktober is er een vergadering gepland om te bespreken wat onze verwachtingen zijn en wat de vrijwilligers willen doen. Het is belangrijk dat ze ook onderling afspraken maken. De bedoeling is dat we de zwerfkatten opsporen, vangen en steriliseren. We gaan dus geen dieren laten inslapen. Integendeel, we hopen dat er vrijwilligers bereid zijn om katten op te vangen.’ Schepen Sobrie zal na de eerste vergadering een reglement opmaken zodat er een overeenkomst kan worden gesloten met de vrijwilligers. De gemeente is bereid om een budget ter beschikking te stellen om onkosten te vergoeden. (BK)

Eenden ziek door voederen De gemeente plaatst extra verbodsborden aan de vijver in het Novarodepark om het voederverbod in de verf te zetten. Te veel mensen geven de eenden in de vijver eten, maar doen daarmee meer kwaad dan goed. In het brood zit te veel zout en dat behoort niet tot het natuurlijke voedsel van de dieren. Daardoor worden ze ziek en sterven ze. Tegelijk trekt de voeding ook te veel eenden aan, waardoor de dieren agressief worden en de vrouwtjes op de vlucht slaan. Wandelaars signaleerden de voorbije maanden het probleem aan het gemeentebestuur. Vooral kinderen voederen de eenden en dus komen er ook verbodsborden op hun maat. Zo wordt er gedacht aan een duidelijke tekening. (BK)

Telex • Vroeger dan verwacht sloot het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het Terkamerenbos af. Normaal zou de proefperiode pas half september ingaan, maar sinds de zomer is het bos niet meer open geweest voor het verkeer. Wie vanuit Rode komt en richting Brussel wil, moet de Waterloosesteenweg afrijden of de Franklin Rooseveltlaan nemen. Daardoor is er extra hinder op de steenweg. Eerder overleg leverde niets op. Een advocaat volgt de zaak verder op voor de gemeente. • Zelfstandigenorganisatie Unizo vindt dat er voldoende ruimte is voor voetgangers, fietsers en automobilisten. Die laatste moeten dus ook niet geweerd worden. • In Alsemberg heeft Jo Musiek restaurant Muselet geopend. Jo is bekend van de traiteurszaak Jo & Ko, die ooit in Sint-Genesius-Rode was gevestigd en later naar Beersel verhuisde. De zaak vindt onderdak in het pand waar tot voor kort het Pasta Café was aan de Pastoor Bolsstraat. Heel wat Rodenaren vonden er in een nog verder verleden de weg naartoe toen er pinten werden getapt in het legendarische café De Vissers. • Bij tuincentrum JP Meerts kregen ze vorige maand voor de vijfde keer inbrekers over de vloer. De daders beukten aan de achterkant een garagepoort in en stalen heel wat tuinmachines van klanten. Er verdween voor meer dan 10.000 euro aan materiaal. De daders zijn spoorloos. • Op de speelplaats van de kleuterschool van het Onze-Lieve-Vrouwinstituut is een vast verkeersparcours ingericht. Zo kunnen de kleuters met de juf of meester op hun fietsje de verkeersregels oefenen. Ook tijdens de speeltijden kunnen ze op het parcours. De komende maanden wordt de speelplaats verder heringericht. Ze wordt vergroend met de hulp van het Regionaal Landschap Pajottenland & Zennevallei. De provincie Vlaams-Brabant heeft voor de herinrichting een subsidie van 5.000 euro

toegekend. De eerste grote werken starten in 2021. • De Rodense Lea’s verkochten vorige maand azalea’s voor Kom Op Tegen Kanker. Door de coronacrisis kon je vooraf online een plantje reserveren. Op die manier gingen 660 plantjes de deur uit. Samen met de live verkoop in de verkooppunten kwamen ze uit op 1.241 verkochte plantjes. Mireille Goossens, Wendy De Bontridder en Martine Dandoy hopen dat er volgend jaar opnieuw een normaal plantjesweekend kan plaatsvinden. • Drie Rodenaren bundelen de krachten en openen de Solidariteitskruidenier. Een tiental vrijwilligers sloten zich bij het project aan. Inwoners die het financieel moeilijk hebben kunnen er voedsel ophalen. Het gaat om voedsel overschotten en andere producten die nog perfect verbruikt mogen worden. Onder andere de Proxy Delhaize en bakkerij Séraphine leveren producten. Wie voeding of gezondheidsproducten wil geven, kan de organisatie contacteren via caroline.levaux@gmail.com. • Een herinrichting van de Waterloosesteenweg lijkt niet meteen voor morgen, tot groot ongenoegen van het gemeentebestuur. Het is het Vlaams Gewest dat in actie moet schieten, maar budgetten zijn er voorlopig niet. In afwachting kunnen fietsers een veilige fietsroute nemen langs de steenweg tussen de Jonetlaan en de Brassinelaan. Het Vlaams Agentschap Natuur en Bos legde een 2,5 meter breed fietspad aan waar fietsers elkaar kunnen kruisen. Intussen hoopt het schepencollege dat de Vlaamse overheid snel plannen maakt voor de herinrichting van de N5. • De jeugdbewegingen starten met een nieuw werkjaar. Goed nieuws: ook de scouts van Rode hebben hun leden opnieuw ontvangen. Met een spel en een grote barbecue werd het jaar afgetrapt. Omwille van de coronacrisis werken ze met bubbels en er worden heel wat maatregelen genomen om alles veilig te laten verlopen. (BK)

I N F O R M AT I E verhalen langs de Molenbeek

Loïc Scheppers en Dirk Day op het recyclagepark

‘Wij vervelen ons nooit’ In het Rodense recyclagepark staan Dirk Day, Loïc Scheppers en hun twee collega’s klaar om de Rodenaren te helpen bij het sorteren van hun afval. Een afwisselende job, die ze met hart en ziel doen. ‘Ik werk al 32 jaar voor de gemeente’, begint Dirk. ‘Eigenlijk ben ik loodgieter, maar toen mijn rug tegen begon te spartelen, kreeg ik het aanbod om in het recyclagepark te komen werken. Ik ben hier intussen drie jaar. Samen met de collega’s zijn we afwisselend twee weken in het park aan de slag, en één week in de gemeentelijke loods.’ Loïc werkt nog maar een jaar in het recyclagepark. ‘Voordien werkte ik bij Tom & Co, maar daar had ik genoeg van. Ik had een jaar vrijaf genomen van het werk en plots kwam dit op mijn pad, precies op het juiste moment. Ik zit hier voorlopig met een vervangingscontract, maar van mij mag dat zeker een vervolg krijgen.’ Over de leuke kanten van het werk hoeven ze niet lang na te denken. ‘Je verveelt je hier nooit’, zegt Loïc resoluut. ‘Als er volk is, leeft het hier. Als je wilt, ben je non-stop in de weer om mensen te helpen. Dat is plezant. Je kunt zo’n job in het recyclagepark op twee manieren invullen. Je kunt op je lui gat zitten en vanop afstand toekijken, of je kunt de mensen gaan helpen als ze aan de containers staan en hun afval moeten sorteren. Ik kies resoluut voor het tweede. Op die manier vliegt de tijd voorbij.’

Tijd nemen

‘Als je de mensen aan hun lot overlaat, durven ze bij twijfel al eens spullen in een verkeerde container te gooien’, legt Loïc uit. Daarom ga ik graag met de bezoekers mee, om hen uit te leggen welk soort afval in welke container hoort. Het is belangrijk dat je de mensen

vertelt waarom het precies op die ene plek thuishoort en niet op een andere.’ Daar is ook Dirk het mee eens. ‘Anders help je de mensen niet vooruit. Want de volgende keer dat ze langskomen, deponeren ze alles weer op de foute plaats. Maar als je de eerste keer de tijd neemt om alles uit te leggen, weten ze het ook voor de volgende keer. En zo gaat onze werkdag ook sneller vooruit.’ Ongeveer 80 procent van de bezoekers zijn vaste klanten. ‘Ze komen zelfs op vaste dagen en tijdstippen’, lacht Dirk. ‘Zeker voor oudere mensen is het ook een vorm van sociaal contact’, vermeldt Loïc. ‘De overige 20 procent zijn vaak mensen die niet vertrouwd zijn met een recyclagepark. Ze denken dat ze hier alles in één container met grof vuil kunnen gooien, en beseffen vaak niet hoe nauwkeurig we sorteren. We zamelen 27 verschillende afvalfracties in, van plastic en groenafval tot elektrische apparaten en autobatterijen. Van hieruit wordt alles afgevoerd om gerecycleerd te worden.’

Volle koelkast

‘Echt rare dingen hebben we nog niet zien passeren. Al heeft een collega eens een koelkast vol bedorven etenswaren gevonden. Dat was echt smerig. En een paar weken geleden kwam er een dame het park ingereden die haar auto tot de laatste centimeter had volgepropt met afval. In al die jaren dat ik hier werk, had ik dat nog nooit gezien’, vertelt Dirk. Zijn Rodenaren bewust met sorteren bezig? ‘Er wordt zeker meer gerecycleerd dan vroeger’, bevestigt Dirk. ‘Mensen zijn bewuster met afval bezig

en staan open voor onze tips. In de drie jaar dat ik hier werk is dat enorm geëvolueerd. Als er al eens discussies zijn, gaat het over de betaling. Bezoekers betalen vaste tarieven. Voetgangers of fietsers die binnenkomen met minder dan een halve kubieke meter afval, betalen 3 euro. Gewone personenwagens betalen 6 euro, voor grote personenwagens en aanhangwagens is dat 12 euro en voor bestelwagens 18 euro. We hebben geen weegbrug, daarvoor is het park te klein. Zelfs mensen die met één plankje binnenkomen, moeten dus 3 euro betalen. Dat lijkt misschien streng, maar waar trek je de grens? Bij twee planken of drie? Al raden we natuurlijk aan om het afval wat meer te bundelen en zo de kosten te drukken.’

Grote kuis

De opruimwoede bij het begin van de coronalockdown hebben ze ook in Rode goed gevoeld. ‘Zeker die eerste maand was het hier erg druk’, zegt Loïc. ‘We hadden zelfs een persoon extra nodig, maar dan hadden we het wel onder controle. In het park zelf was het rustiger dan anders, want er mochten maximaal vijf bezoekers tegelijk binnen. Dat maakte het hier binnen bijzonder overzichtelijk. Eigenlijk was het moeilijker buiten het park, omdat je daar moest organiseren hoe de mensen naar binnen kwamen. Maar al bij al zijn we die periode vlot doorgekomen’, zeggen ze allebei.

Loïc Scheppers et Dirk Day au parc de recyclage ‘Ici, on ne s’ennuye jamais’ Dans le parc de recyclage de Rhode, Dirk Day, Loïc Scheppers et leurs deux collègues sont prêts à aider les propriétaires de Rode dans leurs tri à déchets.

‘Si vous laissez les gens à leur sort, il se peut que, dans le doute, ils jettent des choses dans le mauvais conteneur’, explique Loïc. C’est pourquoi j’aime accompagner les visiteurs, pour leur expliquer quel type de déchets doit être jeté dans tel ou tel conteneur. Il est important d’expliquer aux gens pourquoi un tel déchet appartient à un certain endroit et non à un autre”.

‘Ik moet nog acht jaar werken,’ vertelt Dirk, ‘dus ik denk niet dat ik hier nog wegga. Elke dag is anders, er is veel afwisseling. We werken telkens twee weken in het recyclagepark en één week in de gemeentelijke loods. Daar ben ik vooral met mijn vroegere passie – loodgieterij – bezig.’ Ook Loïc kan die afwisseling smaken. ‘In de loods ben ik vooral de helpende hand bij tal van klusjes. Verven, signalisatie, snoeien … Als je je ogen en oren openhoudt, leer je veel bij.’ Dirk is daar het levende bewijs van. ‘Ik

heb drie keer een huis verbouwd, net omdat ik het hier allemaal geleerd had. Als je op pad gaat met de schrijnwerker of de elektricien, leer je de kneepjes van het vak.’ ‘Soms gaan we ook planten halen, of banken voor evenementen’, vult Loïc aan. ‘Je komt ’s morgens aan en je weet niet hoe de dag er gaat uitzien. Dat vind ik tof. Al zal het dit najaar wat rustiger zijn dan anders, nu er in de gemeente veel evenementen zijn afgelast.’

Les habitants de Rhode trient-ils de manière responsable? Dirk : ‘Les gens se sont conscientisés par rapport aux déchets et sont ouverts à nos conseils. Au cours de mes trois années de travail ici, la mentalité a fameusement évolué. S’il y a des discussions, cela concerne le paiement. Les visiteurs paient des tarifs fixes. Les piétons ou cyclistes qui entrent avec moins d’un demi-mètre cube de déchets paient 3 euros. Cela entraine que ceux qui n’entrent qu’avec une planche doivent également payer 3 euros. Cela peut sembler strict, mais quel est le juste seuil? Lors d’une planche ou de deux? Nous conseillons de regrouper un maximum les déchets, ce qui permet de réduire les coûts.’

‘We hebben ook een menselijke werkgever, dat mag zeker gezegd worden’, vertelt Dirk. ‘Ik ben afgevaardigde van de vakbond, maar we werken goed samen. Ze staan altijd open voor gesprekken en proberen oplossingen te vinden. Na 32 jaar kom ik nog altijd met plezier naar het werk. Dat vind ik belangrijk. Op je werk breng je tenslotte een groot deel van je tijd door. Het is zonde als dat tegen je goesting is.’ Heidi Wauters

I N F O R M AT I E verenigingsnieuws

maandag 5 oktober Drukker, drukker, drukst; dag en nacht met een spoedarts UPV Zoniën-West Gerlant Van Berlaer (UZ Brussel) is spoedarts en docent. Hij maakt deel uit van het B-fast-team en ging als spoedarts en vrijwilliger mee op veel humanitaire missies. Hij is bovendien pleegvader van vijf, vader van twee, verkozen gemeenteraadslid in Grimbergen en stichtend voorzitter van PICARO. 15 uur – CC Wauterbos info: janssens_irma@hotmail.com

Mark Van den Wijngaert geeft een overzicht van de Belgische geschiedenis en de rol die de koningen, van Leopold I tot Filip, daarin speelden. Wil iemand uit je ‘bubbel’ ook deelnemen aan deze cursus? Schrijf je samen in. 14 tot 16.30 uur - CC Wauterbos (Wauterbos 3, Sint-Genesius-Rode) info: 0478 46 25 41 (Mija De Greef), 016 31 06 70 (Davidsfonds Academie)

zondag 18 oktober Wandeling Streekgidsen Pajottenland & Zennevallei Een gids vertelt je onderweg over kunst, heemkunde en folklore tijdens de wandeling van ongeveer 7 km. Schrijf in via info@toerisme-pajottenland.be. Mondmasker verplicht. Maximum 20 deelnemers. 14.30 uur – Sint-Sebastiaanskerk, Linkebeek info: jan.quinart@telenet.be, 02 569 17 52

maandag 9 november Epidemieën in de voorbije eeuwen UPV Zoniën-West In de 20e eeuw zal variola stilaan volledig verdwijnen, maar er zijn andere boosdoeners opgedaagd. Zo maakt de Spaanse griep in enkele maanden meer slachtoffers dan 4 jaar oorlogsgeweld. Wat met corona- en andere virussen? Voordracht door prof. dr. em. Paul Broos, gewezen diensthoofd heelkunde en traumatologie van het UZ Leuven. 15 uur – CC Wauterbos info: janssens_irma@hotmail.com

Vinden deze activiteiten plaats in coronatijden? Neem contact op met de vereniging voor de meest recente info.

donderdag 15, 22 en 29 oktober De invloed van de kroon in binnen- en buitenland Davidsfonds maandag 5 oktober Drukker, drukker, drukst: dag en nacht met een spoedarts UPV Zoniën-West Professor Gerlant Van Berlaer neemt je mee in het boeiende verhaal van zijn werk als kinderspoedarts. Aan de hand van zijn relaas krijg je een beeld van hoe het er op de kinderspoedafdeling aan toegaat. Van Berlaer is niet alleen spoedarts en docent, hij maakt ook deel uit van het B-FAST-team en hij ging mee op tal van humanitaire missies. De maandelijkse voordrachten van UPV Zoniën-West verschuiven dit najaar uitzonderlijk naar de grote zaal van het cultureel centrum Wauterbos. ‘In de zaalopstelling houden we rekening met de afstandsregels. Als de weersomstandigheden het toelaten, zetten we bovendien de ramen open. Een mondmasker is verplicht bij het binnenkomen van de zaal, maar mag af tijdens de voordracht’, vertelt Irma Janssens. Ook in november en december draaien de voordrachten van UPV Zoniën-West rond medische thema’s. ‘Op maandag 9 november bespreken we de grote epidemieën van de voorbije eeuwen, van de builenpest, dysenterie, cholera, de pokken en de Spaanse griep tot corona. De lezing van maandag 7 december schetst de stand van zaken in het onderzoek naar borstkanker.’ (HW) 15 uur – CC Wauterbos • gratis • info: 0477 34 04 65, janssens_irma@hotmail.com

Coronaproof vergaderen in de Boesdaalhoeve Wie een vergadering of activiteit wil organiseren, kan terecht in de Boesdaalhoeve om samen de haalbaarheid te bekijken. In het centrum werden alvast alle maatregelen genomen die een ‘veilige’ omgeving garanderen. Zo wordt in een zaal een bepaalde capaciteit toegelaten, rekening houdende met de social distanceregels, is er handgel voorhanden … Vragen? Neem contact op met het centrum via info@deboesdaalhoeve.be of kom even langs tijdens de openingsuren. Met mondmasker uiteraard.

zondag 18 oktober Wandeling Een nest in de bomen Streekgidsen Pajottenland & Zennevallei

Wekelijkse activiteiten Femma Rode Badminton (maandag) 12 tot 13 uur – sporthal Wauterbos

Op zondag 18 oktober wandelen de Streekgidsen door Linkebeek. De wandeling kreeg de titel Een nest in de bomen mee, zoals Felix Timmermans de gemeente ooit liefdevol omschreef. Marie-Josée Peetroons neemt de wandelaars op sleeptouw. ‘Bij ons ligt de klemtoon niet zozeer op de natuurelementen, maar op geschiedenis, gebouwen en heemkunde’, vertelt ze. ‘De wandeling vertrekt aan de kerk van Linkebeek. Via het kasteel en het Wijnbrondal stappen we bijna tot aan Laborelec. Ook het Hof van Hongarije en de viskweekvijvers liggen op onze route. We proberen zo veel mogelijk variatie in onze wandelingen te stoppen, zodat onze vaste deelnemers nieuwe dingen blijven ontdekken.’ Voor corona waren de wandelingen nog vrij toegankelijk, maar nu wordt gevraagd om in te schrijven via het toerismekantoor van Halle. Het is ook verplicht een mondmasker te dragen, omdat de anderhalve meter afstand niet altijd gegarandeerd is tijdens de uitleg van de gids. De Streekgidsen organiseren elke maand een wandeling door een andere gemeente uit het Pajottenland of de Zennevallei. Op zondag 15 november is Huizingen aan de beurt. (HW) 14.30 uur – Sint-Sebastiaanskerk, Linkebeek • prijs: 1 euro (incl. verzekering) info: jan.quinart@telenet.be • inschrijven: info@toerisme-pajottenland.be of 02 365 98 50

Crea (elke 1e en 3e dinsdag) 13.30 tot 16 uur – LDC De Boomgaard/ pastorie

Asiel – crea (elke 2e dinsdag) 13.30 tot 16 uur – asielcentrum Rode Kruis Alsemberg (tot 16.00 uur)

Wandelen (woensdag) 9.15 tot 10.15 uur – infopaneel Brassinelaan

Turnen (donderdag) 9 tot 10 uur – sporthal Wauterbos info: groep.femmarode@gmail of Facebook Femma Rode

Geen spaghettifestijn voor jeugdhuis Animoro

©Facebook JH Animoro

Zoals veel andere verenigingen en horecazaken werd ook jeugdhuis Animoro het slachtoffer van de coronacrisis. ‘We sloten onze deuren op vrijdag 13 maart en deden ze pas drie maanden later weer open’, vertelt voorzitter Quentin Dekeukelaere. ‘Aangezien we enkel op vrijwilligers draaien, kwamen we niet in aanmerking voor een hinderpremie. Op Vaderdag verkochten we bierpakketten om onze kas wat te spijzen.’ Het jeugdhuis zag zich genoodzaakt alle geplande evenementen te annuleren, waaronder ook het spaghettifestijn en de bijbehorende foyerfuif die in oktober op het programma stonden. ‘Vermoedelijk schuift deze activiteit door naar zaterdag 23 oktober 2021’, zegt hij. Sinds kort is het jeugdhuis weer elke vrijdag open, uiteraard coronaproof. ‘Zo hebben we een vaste looprichting uitgestippeld, de dansruimte is ingericht met tafels en stoelen en we zorgen voor bediening aan tafel. Begin september organiseerden we een gezellige quiz, met inachtneming van alle veiligheidsmaatregelen. Binnenkort hopen we ook andere kleinschalige evenementen en filmavonden te kunnen organiseren. We duimen dat de situatie binnenkort weer normaal wordt, zodat we opnieuw grotere evenementen op poten kunnen zetten die wat geld in het laatje brengen. Hopelijk vindt de plaatselijke jeugd snel de weg terug naar het jeugdhuis’, aldus Quentin. Eind september houdt jeugdhuis Animoro een algemene vergadering, waarop een nieuw bestuur wordt gekozen. Iedereen die graag ergens zijn schouders onder zet, is welkom. (HW) info: jeugdhuisanimoro@gmail.com of volg JH Animoro op Facebook

MENSEN weg uit Rode

Francis Vanbellingen in Zweden

Koude frieten met veel ketchup In 2008 verhuisde Francis Vanbellingen samen met echtgenote Ingrid en hun drie zonen naar Norrland, de meest noordelijke regio van Zweden. Na twaalf jaar zou hij de uitgestrekte bossen en de rust niet meer kunnen missen. ‘De keuze voor Zweden was geen toeval’, vertelt Francis. ‘Mijn vrouw en ik delen een passie voor Astrid Lindgren. Onze eerste Zweedse reis ging naar Vimmerby, de plaats waar Lindgren opgroeide en waar een themapark gebouwd is rond alle figuren uit haar boeken.’ Bij de beslissing om te verhuizen, ging het gezin Vanbellingen niet over één nacht ijs. ‘Eerst zijn we een aantal keer naar Zweden gereisd, om te zien in welke regio we precies wilden wonen’, zegt hij. ‘Ik had bovenaan op mijn verlanglijst gezet dat ik in een streek wou terechtkomen waar het nog echt winter werd. Zo is de keuze op Norrland gevallen, het noordelijkste van de drie landsdelen van Zweden, dat bijna 60 procent van de oppervlakte inneemt.’

Op die oppervlakte wonen iets minder dan 600 mensen. Ons huis ligt in het gehucht Önskan. Qua grootte zal dat vergelijkbaar zijn met Sint-GenesiusRode. Er wonen exact 54 inwoners. Rustig is het hier wel’, lacht hij. Francis en Ingrid verhuisden destijds naar Zweden met hun drie zonen. ‘De oudste was zestien toen we hier zijn komen wonen. Hij heeft het allicht het moeilijkste gehad om zich hier aan te passen. Intussen is hij de liefde gevolgd en woont hij weer in België. De middelste zoon heeft de Zweedse nationaliteit. Hij wou absoluut zijn militaire dienst doen. Deze zomer heeft hij als kok gewerkt op een eiland in de buurt. Ook de jongste zoon wil graag kok worden.’

‘Op amper 50 meter van mijn huis liggen duizenden hectares bos. Wat moet je nog meer hebben?’

Het is een regio van extremen. In de zomer gaat de zon ’s nachts niet onder. ‘Dat was wennen in het begin. Als je ‘s nachts wakker wordt en alles baadt in het licht, is je bioritme in de war. In september loopt die periode stilaan op zijn einde. Het wordt nog niet echt pikdonker ‘s nachts, maar wel schemerdonker. Omgekeerd blijft het donker in de winter. Dat heeft ook zijn mooie kanten.’

Gehucht met 54 inwoners Het dorp waar het gezin Vanbellingen neerstreek, heet Skorped. ‘Ik zeg altijd dat we in een klein dorp wonen, maar dat klopt niet helemaal. Het is groter dan Vlaams- en Waals-Brabant samen.

Waardering

‘In de beginjaren hadden we een bed and breakfast, maar daar zijn we in 2015 mee gestopt. De reden daarvoor was eenvoudig: de opbrengst lag te laag voor ons harde werk. Nu staan mijn echtgenote en ik ten dienste van de bevolking. Zij is de verantwoordelijke in de lokale supermarkt, en ik rijd met de bus. We krijgen veel waardering voor wat we doen. Hier in Skorped hebben we twee busdiensten. De eerste lijn rijdt langs de scholen in de regio. De tweede busdienst is de industrie- of de arbeidersbus, die ook aan het plaatselijke ziekenhuis stopt. Die laatste busroute is zo’n 120 kilometer lang. Ongeveer 80 procent van het traject loopt over grindwegen.’

Francis Vanbellingen en Suède En 2008, Francis Vanbellingen déménagea avec sa femme Ingrid et leurs trois fils dans le Norrland, la région la plus au nord de la Suède. Douze ans plus tard, il ne pourrait plus se passer des vastes forêts et du calme. Francis est terriblement préoccupé par le sort des Sami. ‘Avant de m’installer en Suède, je ne savais pas grand-chose à leurs propos. Aujourd’hui, je me rends compte qu’ils sont tout ce qu’il reste à l’Europe en termes de peuples indigènes. Pourtant, ils continuent à être victimes de discrimination par ici.’ Il s’inquiète également des nombreux moulins à vent en construction dans la région. ‘Environ 80 % d’entre eux sont destinés à fournir de l’électricité aux familles allemandes. Pourquoi doiventils être placés ici? Ils souhaitent également construire des moulins à vent sur un parcours que les rennes empruntent pour se déplacer d’un pâturage à l’autre. Ces terres appartiennent généralement aux Sami, mais ils ne détiennent aucun papier prouvant cela. C’est contre ce genre d’injustice que je continue à me battre.’

‘Iedereen kent mij hier als de Belg, al zal dat binnenkort niet meer waar zijn’, vertelt Francis. ‘Midden augustus heb ik de Zweedse nationaliteit aangevraagd. Er is weinig dat mij nog aan België bindt. De enige dingen die ik mis, hebben met voeding te maken. In België woonden we op een paar honderd meter van een frietkot. Als je ’s avonds geen zin had om te koken, ging je snel frieten halen. Hier moet ik daarvoor minstens 70 kilometer

In Rode woonde Francis in het gehucht De Hoek. ‘Eerst in de Schoolstraat. Later zijn we verhuisd naar de wijk aan de Krekelstraat en de Vlinderstraat. Waar nu de Smoutmolen is, was vroeger ons speelterrein. We noemden dat de bres. We gingen daar voetballen, speelden er cowboy en indiaantje en waanden ons amateur-archeoloog. We hebben er ooit eens beenderen opgegraven. De mensen uit de buurt probeerden ons wijs te maken dat het beenderen waren van soldaten die nog gestreden hadden met Napoleon tijdens de Slag bij Waterloo’, zegt hij. ‘Ook het Visserspad langs de Molenbeek vond ik een mooie plek.’ In Zweden voelt Francis zich het beste in zijn eigen streek. ‘Op amper 50 meter van mijn huis liggen duizenden hectares bos. Wat moet je nog meer hebben?’

Tradities

Als we videobellen met Francis, wordt net het nieuwe surströmming-seizoen geopend. Surströmming is een gefermenteerde haring in blik, die de reputatie heeft om afschuwelijk te stinken. ‘We wonen midden in de regio waar de bekendste merken geproduceerd worden’, vermeldt hij. ‘Ik heb het al een aantal keer geprobeerd, maar ik krijg het niet binnen. Omwille van corona is het programma dit jaar wat aangepast, maar anders staan er tenten op het dorpsplein, wordt er accordeon en viool gespeeld en worden traditionele liederen gezongen om het seizoen in te luiden. Dat soort tradities krijgen ze hier nooit kapot.’

rijden. Tegen de tijd dat ik terug ben, zijn mijn frieten koud’, lacht hij. ‘Op culinair vlak is hier werk aan de winkel. Zweden eten vaak macaroni met falukorv, een soort traditionele Zweedse worst, en massa’s ketchup. Hier wordt onvoorstelbaar veel ketchup gegeten.’

Niet kussen

Corona was in het noorden van Zweden een ver-van-hun-bedshow. ‘Ik heb net de coronastatistieken nagekeken voor de provincie Västernorrland – een gebied zo groot als twee derde van België. Tot nu toe zijn in die hele regio 1.744 besmettingen vastgesteld en zijn er 128 mensen overleden aan het virus. We

hoeven hier geen mondmaskers te dragen en er was ook geen lockdown. Maar in Norrland wonen we natuurlijk ver van elkaar. Aan de ingang van de winkels staat ontsmettingsalcohol en er kleven stickers op de grond die aanmanen om anderhalve meter afstand te houden. Dat wordt goed gerespecteerd door de lokale bevolking, maar iets minder door de toeristen. In de zomer komen er nogal wat mensen die hier een zomerverblijf hebben. Die groep was lakser bij het opvolgen van de maatregelen. Maar weet je wat ook helpt? Zweden kussen niet ter begroeting en schudden elkaar ook weinig de hand. Dat was ook al zo voor het coronavirus uitbrak.’

Net omdat hij tradities zo belangrijk vindt, is Francis enorm begaan met het lot van de Sami. ‘Voordat we naar Zweden kwamen, wist ik niet veel over hen. Nu besef ik dat ze het enige overblijvende inheemse volk van Europa zijn. Toch worden ze hier nog altijd gediscrimineerd.’ Ook de talrijke windmolens die in de streek gebouwd worden, baren hem kopzorgen. ‘Ongeveer 80 procent daarvan is bedoeld om Duitse gezinnen te voorzien van stroom. Waarom moeten die hier staan? Bovendien willen ze windmolens bouwen op een traject dat de rendieren volgen om van het ene graasgebied naar het andere te gaan. Die gronden behoren meestal aan Sami toe, maar ze hebben geen papieren om dat te bewijzen. Tegen dat soort onrecht blijf ik me verzetten.’ Heidi Wauters

C U LT U U R

humor • lezing

Michael Van Peel met de Vespa naar Dakar

Van Peel tot evenaar Stand-upcomedian en Vespafanaat Michael Van Peel reisde vijftig dagen en tienduizend kilometer met de Vespa van Antwerpen naar Dakar. Behalve parking bleek er op het traject ook mooie natuur, eindeloze woestijn en veel ruimte voor avontuur en ontmoeting te liggen. Genoeg voor de dia-avond ‘Van Peel tot Evenaar’.

ichael Van Peel wilde net beginnen te try-outen en schrijven aan een nieuwe comedyshow toen de lockdown daar anders over besliste. Veel tijd om te kniezen had hij evenwel niet, met de voorbereiding van een nieuw boek over zijn reis naar de Noordkaap, zijn columns voor De Standaard en nog wat zijprojecten voor de toekomst. Toch heeft hij nog nooit zo lang niet op een podium gestaan als de afgelopen maanden. En de omstandigheden zijn bij de herneming Van Peel tot Evenaar helemaal anders dan vroeger. Michael Van Peel: ‘De reden die altijd werd gegeven voor het Belgische verbod op gezichtsbedekkende kleding is dat je elkaars gezicht moet kunnen zien om goed te kunnen communiceren. Ondertussen is gezichtsbedekkende kleding verplicht, maar het blijkt – zeker voor een comedian – inderdaad moeilijk om contact te maken met een halfgevulde zaal vol mondmaskers. Comedy is echt tweerichtingsverkeer, dus was het nu een betere optie om voor een reisvertelling te kiezen. Al zit er ook in Van Peel tot Evenaar humor en sluipt ook de actualiteit onvermijdelijk binnen. Al was het maar

omdat ik mijn reis naar Dakar nog maakte in het tijdperk waarin we dachten dat grenzen aan het evolueren waren naar symbolische overgangen. Je kon toen van Noorwegen naar Gibraltar rijden zonder ooit je pas te moeten laten zien. Nu de naties zich allemaal met hun eigen coronabeleid terugplooien op zichzelf, beseffen we welke naïeve gedachten we er vroeger soms op nahielden.’ Een reis met de Vespa naar Dakar, dat klinkt zeker vandaag ongegeneerd romantisch. Van Peel: ‘Het is ook escapisme, maar ik denk dat we dat vandaag wel een beetje kunnen gebruiken. Comedy schrijven is op dit moment moeilijk, omdat we nog midden in de miserie zitten. Later komt dat misschien nog, maar nu zie ik weinig mensen echt geïnspireerd raken door COVID-19. Het is heel anders dan met een ingrijpende tragedie als de terreuraanslagen. Toen was er overal een grote drang om te creëren. Nu is er meer lethargie dan inspiratie.’ De Vespa was al jaren een metgezel. Van Peel: ‘Dat is begonnen toen ik destijds op Erasmus in Italië met mijn

laatste spaarcenten een tweedehands Vespa kocht voor 325 euro. Een Primavera uit 1982. Ik had nooit eerder een brommer gehad, maar dat gevoel om eender wanneer, eender waarheen te kunnen rijden was fantastisch. Daarvoor had ik heel mijn leven vastgehangen aan treintabellen en werd ik gegijzeld door busuren. Nu kon ik vanop een terras in Antwerpen beslissen om richting Italië te rijden. Met een Vespa kan je je zoals met een fiets tussen het verkeer in de stad bewegen en je overal parkeren. Maar je kan er blijkbaar ook mee naar Afrika rijden. Dat idee van vrijheid staat totaal haaks op vandaag, nu we totaal niet kunnen doen wat we willen.’ Maar zo ver reizen kan toch ook niet evident zijn? Van Peel: ‘Ik vertel in de show over mijn grote held Giorgio Bettinelli die met zijn Vespa vier keer de wereld is rondgereden. 250.000 kilometer. Van Rome naar Saigon, van Zuid-Afrika naar Australië. Je gaat traag, aan 50 à 60 per uur, maar je kan veel bagage meenemen. Zo rij je eigenlijk in een zetel de wereld rond, genietend van het landschap. Zeker als je de kleine oude wegen neemt, van kerktoren tot kerktoren. Het is helemaal anders dan met een moto of een auto die constant je aandacht vraagt. En als je met zo’n tweetaktbrommertje een dorpje binnen komt getuft, word je vaak met een glimlach onthaald, en op die lach volgt vaak een pintje en een gesprek.’ Was je op voorhand van plan om een show te maken over die reis? Van Peel: ‘Nee. Ik had wel een reisdagboek bijgehouden, en merkte achteraf dat ik veel verhalen te vertellen had aan mijn vrienden. Daar zat een boek in (waarvan de herdruk nu verschijnt, red.). Ik vond het bovendien ook interessant om eens een andere vorm te proberen die me ook als comedian beter zou maken. De uitdaging ‘om te vertellen’, zonder om de vijf zinnen een grap in te lassen.’ Er is ook tijd voor wat filosofie en bezinning. Reizen lucht de hersenen. Van Peel: ‘Dat is meteen ook het verschil tussen een vakantie en een reis. Ik ga graag op vakantie: die begint zodra je je bestemming bereikt. Maar een reis eindigt zodra je je bestemming bereikt.

donderdag 15 oktober Michael Van Peel Van Peel tot Evenaar HUMOR • LEZING

Reizen is onderweg zijn. Eerst praat je kop nog een week of twee tegen zichzelf, maar daarna wordt die dat beu, en begint het aangename stuk. Dan trek je je blik open naar de horizon. Mensen die lang aan het reizen zijn, hebben echt een andere blik. Die zijn het gewend om naar de einder te kijken in plaats van naar wat er vlak voor hen ligt. Letterlijk en figuurlijk. Ze zijn niet bezig met hun agenda voor morgen.’

Van Peel tot Evenaar wordt rijkelijk gelardeerd met foto’s. Van Peel: ‘Ik noem het een dia-avond. In het boek staan meer columnachtige overpeinzingen. De show is daar een aanvulling op met veel verhalen en foto’s. Het fijnste compliment is als mensen nadien komen zeggen dat ze goesting hebben om te vertrekken. Ik heb al mails gekregen van mensen die met de scootmobiel de wereld intrekken.’ Was je verbaasd over de vele gebeurtenissen en ontmoetingen op je reis? Van Peel: ‘Het is allemaal goed afgelopen, maar achteraf bekeken is het een paar keer gevaarlijk geweest. Een held is iemand die ongestraft dwaas gedrag heeft vertoond kan misschien een quote zijn die past bij wat ik heb meegemaakt. Maar een constante is ook dat je nooit helemaal alleen bent. Zelfs niet in de woestijn. Door de westelijke Sahara loopt een baan. Als ik daar een foto wilde nemen, moest ik me bijna verstoppen omdat de vrachtwagen die achter mij kwam anders ook zou stoppen om te vragen of ik geen problemen had. Hier bij ons zijn we voor alles verzekerd. Daar ben je heel kwetsbaar en er is geen Touring Wegenhulp. Je merkt wel dat je deel bent van een mensensoort die een beetje rekening houdt met elkaar. Net zoals we in de eerste weken van corona gezien hebben: als de zekerheden wegvallen, beginnen de meeste mensen toch een beetje voor elkaar te zorgen.’ Michaël Bellon

19 uur en 21.15 uur GC de Boesdaalhoeve tickets: 18 euro (basis)

MENSEN koken

Dominique Olivier Frangipanetaart Vlak voor we met zijn allen in lockdown gingen, organiseerde Femma Rode een taartenbakwedstrijd in lokaal dienstencentrum De Boomgaard. Dominique Olivier kreeg van de jury een zilveren medaille voor haar frangipanetaart. ‘Ik woon al heel mijn leven in Rode’, vertelt ze. ‘Mijn ouders zijn hier komen wonen in 1960, nadat mijn vader aan de slag kon in de papierfabriek. Eerst woonden ze aan de overkant van de straat, later hebben ze het huis gekocht waar ik nu nog altijd woon. Ik werk als verpleegster op de dienst radiotherapie van het Sint-Jansziekenhuis, in het centrum van Brussel.’ ‘De basis voor mijn frangipanetaart komt uit een kookboek dat ik lang geleden heb gekregen van een patiënt. In de loop der jaren heb ik het recept bijgeschaafd en er mijn eigen versie van gemaakt. Die zoektocht naar het perfecte recept vind ik boeiend’, zegt Dominique. Een paar weken vóór de taartenbakwedstrijd zag ze een affiche hangen in een winkel in het centrum van Rode. ‘Vorig jaar had ik ook al reclame voor de wedstrijd gezien, maar toen had ik andere verplichtingen. Dit jaar heb ik niet getwijfeld. Ik kreeg meteen een mailtje terug om te zeggen dat ik de allereerste deelnemer was’, lacht ze. ‘Om me goed voor te bereiden, heb ik een aantal weken na elkaar dezelfde taart gebakken. De dag voor de wedstrijd had ik bovendien een paar uur ingepland om mijn boodschappen te doen. Zo kon ik me op de

wedstrijddag 100 % concentreren op de frangipanetaart. De wedstrijd zelf was heel gezellig’, weet ze nog. ‘Achteraf gezien was het een bijzonder weekend. Het was de allerlaatste activiteit voor de lockdown, want een week later viel het leven helemaal stil. Voor mij was het een verrassing dat ik zo goed scoorde, want er waren prachtige taarten bij. Voor de volgende keer heb ik al een idee in mijn hoofd, maar ik ga het nog niet verklappen’, lacht ze. ‘Ik heb altijd graag taarten gebakken. Als ik bij iemand uitgenodigd word, breng ik meestal het dessert mee. Mijn voorkeur gaat uit naar eenvoudige taarten. Voor mij hoeft een lekker gebak niet ingewikkeld of overdreven gedecoreerd te zijn. Daarnaast maak ik in de zomer graag clafoutis of confituur met fruit uit eigen tuin. In oktober waag ik me aan confituur van pompoen, met een vleugje kaneel. Ik heb dit jaar al bijna dertig pompoenen geoogst. Die verwerk ik ook tot cake of soep. De pompoenzaden gebruik ik om volgend jaar opnieuw te planten. Zo is de cirkel rond.’ Heidi Wauters Je vindt het recept op www.deboesdaalhoeve.be/nl/recepten

I N F O R M AT I E nieuws uit het centrum

donderdag 1, 8 en 15 oktober Leer werken met Windows 10 Archeduc VORMING

10 tot 13 uur – GC de Moelie Step voor stap ontdek je de verschillende functies en onderdelen van het besturingssysteem. prijs: 42 euro (voor 3 sessies) info en inschrijven: www. archeduc.be • •

dinsdag 6 oktober Hasta la vista Filmmatinee FILM

14 uur – GC de Moelie Drie twintigers met een beperking besluiten om met de hulp van een begeleider/chauffeur een reis te maken naar een bordeel. tickets: 3 euro •

woensdag 7 oktober Muzikale wandeling NEDERL ANDS OEFENEN MUZIEK

19 uur - GC de Boesdaalhoeve Lennaert Maes en Andrei Bonski nemen je mee voor een muzikaal parcours van 2 uur rond de Boesdaalhoeve. Ze stoppen op een aantal locaties om voor jullie liedjes in eenvoudig Nederlands te zingen. gratis • •

donderdag 15 oktober Michael Van Peel Van Peel tot Evenaar HUMOR * LEZING

19 uur en 21.15 uur GC de Boesdaalhoeve Vrolijke dia-avond gelardeerd met toogfilosofie en tegelwijsheden. Lees ook het interview op p. 10-11. tickets: 18 euro (basis)

zaterdag 3 oktober, zondag 29 november en woensdag 16 december Familiebubbel Coronaproof en creatief FAMILIE • WORKSHOPS

Nu de soepelere coronamaatregelen het toelaten, kan je weer fijne familiemomenten beleven in de Boesdaalhoeve. Weliswaar in je bubbel van maximaal 5 personen, met minstens 1,5 meter tussen de andere bubbels, en met een mondmasker voor wie ouder is dan 12 jaar. In oktober, november en december staat er telkens een andere familieactiviteit vol creativiteit, verhalen, theater en spelletjes op het programma. Op maat van kinderen tussen 4 en 9 jaar, maar vooral plezant voor het hele gezin. De taal is het Nederlands, maar de visuele activiteiten zijn ook geschikt voor wie het Nederlands niet zo goed begrijpt. Op zaterdag 3 oktober (14 uur tot 15.30 uur) neemt Compagnie RiZotto je mee op een rit vol emotie. Bang, boos of blij? Tijdens de theaterworkshop vol muziek en beweging passeren alle emoties de revue. Op zondag 29 november (10 tot 11.30 uur) voert vzw De Horizon je mee naar een wereld vol fantasie tijdens een bijzonder voorleesmoment. En op woensdag 16 december (14 tot 15.30 uur) knutsel je prachtige spulletjes voor het familiekerstfeest. GC de Boesdaalhoeve prijs: 5 euro per bubbel (inclusief drank en koekje) Vooraf inschrijven is verplicht. 12

zondag 18 oktober Leo (4 tot 10 jaar) Hands up FAMILIE

15 uur – GC de Moelie Vrolijk, woordeloos poppentheater. Na de voorstelling kunnen de kinderen zelf een eigen Leo maken. tickets: 8 euro, 6 euro (abonneekorting)

donderdag 22 oktober Laïs zingt kleinkunst MUZIEK

20.30 uur – Heilige Genesiuskerk (Dorpsstraat 40, Sint-GenesiusRode) Laïs brengt liedjes van onder meer Boudewijn de Groot, Herman Van Veen, Willem Vermandere en Ramses Shaffy. Maar ook het werk van de nieuwe generatie – denk aan Eefje de Visser en Ellen Schoenaerts – wordt voorzien van een Laïs-toets. tickets: 22 euro (basis) •

zondag 25 oktober Collectief dOFt (5+) Zozoöfzo FAMILIE

11 uur – GC de Boesdaalhoeve Abstracte begrippen als ‘goed’ en ‘slecht’ worden onder de loep genomen. Groenten en fruit kunnen slecht worden. Maar kunnen mensen dat ook? tickets: 9 euro (basis)

woensdag 4 november tot vrijdag 6 november Herfststage (3 tot 6 jaar) Wie niet weg is, is gezien! FAMILIE

9 uur – GC de Boesdaalhoeve We ontdekken de mysterieuze plekjes van de Boesdaalhoeve. Samen gaan we op zoek naar allerlei verborgen zaken en verstoppen we de leukste dingen. En wie weet verstoppen we ook onszelf. prijs: 80 euro (basis), 75 euro (tweede kind uit hetzelfde gezin)

donderdag 12 november Jelle Cleymans Alleen in het ruime sop MUZIEK

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve Waar hij zich de voorbije tien jaar veilig omsingeld wist door zijn groep muzikanten, staat hij er deze keer helemaal alleen voor. Via liederen en verhalen vertelt hij ons over loslaten en weer terugvinden. Of hoe de liefde altijd net dat tikkeltje sterker is. tickets: 18 euro (basis) •

maandag 7 oktober Muzikale wandeling Lennaert Maes & Andrei Bonski WEEK VAN HET NEDERL ANDS

Lennaert Maes en Andrei Bonski nemen je mee voor een muzikaal parcours rond de Boesdaalhoeve. Ze stoppen op een aantal locaties om voor jullie liedjes in eenvoudig Nederlands te zingen, altijd met een knipoog en een beetje humor. De wandeling duurt 2 uur (afstand 3 km). Breng een zaklamp mee. Na de wandeling serveren we een drankje in de Boesdaalhoeve. Iedereen is welkom. 19 tot 21 uur – startplaats GC de Boesdaalhoeve gratis • Vooraf inschrijven is verplicht (via de Boesdaalhoeve). •

•

donderdag 19 november Kamal Karmach Mag ik even (try-out) HUMOR

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve Voor de tweede editie van zijn eindejaarsconference geeft Kamal er een extra lap op. Brexit, megxit, Ciara, het coronavirus en de regeringscrisis: genoeg onderwerpen voor een hilarische terugblik. tickets: 10 euro (basis) UITVERKOCHT

•

donderdag 10 december Amelie Albrecht Zwaar leven (try-out) HUMOR

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve Amelie Albrecht zou nooit ergens komen met haar neiging om alles in het belachelijke te trekken. Maar het leverde haar in 2018 wel Humo’s Comedy Cup op. Sindsdien verdient ze geld door zichzelf te zijn: charmant onverschillig. tickets: 12 euro (basis)

TICKETS EN INFO GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-GenesiusRode • info@deboesdaalhoeve.be • Tel. 02 381 14 51 • www.deboesdaalhoeve.be • OPENINGSUREN: ma van 13.30 tot 20 uur (tijdens schoolvakanties tot 17 uur), di en vr van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur, wo en do van 13.30 tot 17 uur. TICKETS EN INFO GC de Moelie, Sint-Sebastiaanstraat 14, 1630 Linkebeek

zondag 25 oktober Zozoöfzo (5+) Collectief dOFt FAMILIE

Drie toneelspelers zijn trots om hun korte voorstelling van slechts 1 minuut te tonen aan het publiek. Maar dan klopt er iemand aan, met een brief. Een brief van een strenge meneer. ‘Dag allemaal. Ik ben de strenge meneer. En ik kom langs in jullie zaal. Ik kom kijken naar jullie toneel. En zorg er maar voor dat ik mij niet verveel!’, klinkt de brief. De sympathieke toneelspelers schrikken. Ze doen er alles aan om de strenge meneer tevreden te stellen: groter, weer kleiner, kleuren, niet zeuren, trager en sneller. De voorstelling moet perfect zijn. Maar dan slaat de twijfel toe. Is het wel zo belangrijk wat die strenge meneer vindt? Wat vinden de kinderen in de zaal? Volgen ze de strenge meneer of helpen ze de wanhopige toneelspelers? Met Zozoöfzo maakte het Leuvense Collectief dOFt – spreek uit als ‘d of t’, met de d van dans en de t van theater – zijn eerste voorstelling voor kleuters. Een fascinerende en visuele voorstelling over ‘goed’ en ‘slecht’. 11 uur – GC de Boesdaalhoeve • tickets: 9 euro (basis)

info@demoelie.be • Tel. 02 380 77 51 • www.demoelie.be OPENINGSUREN: ma van 13.30 tot 17 uur, di, do en vr van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur en op wo van 9 tot 13 uur.

Uitbouw trage wegen in faciliteitengemeenten

Werk van lange adem

Niks leuker dan een wandeling of fietstocht langs kleine weggetjes. Weg van het drukke verkeer. Maar die trage wegen zijn lang niet overal goed zichtbaar of bereikbaar. De faciliteitengemeenten beloven in koor beterschap de komende jaren.

rage wegen vind je overal: op het platteland, maar ook in dorpskernen en verkavelingen. Het kan gaan om veldwegen, kerkpaadjes, jaagpaden, vroegere treinbeddingen, holle wegen, bospaden en kleine doorsteken. Samen vormen ze een dicht netwerk. Of vormden, want in de loop der jaren zijn heel wat trage wegen verdwenen. Sommige zijn in onbruik geraakt, andere werden afgesloten. Dat mag volgens de wet niet, maar in de praktijk gebeurt het wel. Het decreet op de gemeentewegen dat vorig jaar in werking trad, moet beterschap brengen. Steden en gemeenten hebben van de Vlaamse overheid via dat decreet de

taak gekregen om werk te maken van een samenhangend tragewegennet. In Kraainem wordt de laatste jaren stevig ingezet op trage wegen. ‘Enkele jaren geleden hebben we in samenwerking met de provincie de inventaris van de buurtwegen een update gegeven’, vertelt schepen Elisabeth de Foestraets (DéFI+MR+Ind.). ‘De trage wegen in Kraainem hebben een bordje gekregen met het officiële voetwegnummer uit de Atlas der Buurtwegen. Het zijn de geel-oranje bordjes die je terugvindt aan het begin van de wegen. In de mate van het mogelijke maken we ook trage wegen bij. Dat is bijvoorbeeld het geval

in het Molenbos, Park Jourdain en naast het recyclagepark langs de Woluwe. De trage wegen worden in de gemeente intensief gebruikt. Zeker ook omdat het merendeel van die wegen deel uitmaakt van de bewegwijzerde wandelingen die populair zijn. Op stap gaan langs de trage wegen is ook voor nieuwe inwoners de ideale manier om Kraainem en omgeving te ontdekken. De wandelingen zijn zo ontworpen dat ze aansluiten op de voetwegen van de buurgemeenten en op de Groene Wandeling in het Brussels Gewest tot aan het Afrikamuseum in Tervuren. Het is wel een hele klus om al die kleine wegjes te onderhouden. We hebben daarom onlangs de samenwerking

I N F O R M AT I E rand-nieuws

Slow ways extended in special-status municipalities Slow ways are to be found everywhere: not only in the countryside but also in population centres and parcels of land. Examples of these are field roads, bicycle or foot paths leading to churches, sunken roads, forest paths, small short-cuts, ... Together they form a close-knit network. Nonetheless, many slow ways have disappeared with the passing of time. Some have fallen into disuse, others have

met Pronatura uitgebreid. Zij zorgen ervoor dat de trage wegen er goed bereikbaar en netjes bijliggen.’ Buurgemeente WezembeekOppem sloot onlangs een samenwerkingsverband af met het Regionaal Landschap Brabantse Kouters om sneller werk te kunnen maken van een goed uitgebouwd netwerk van trage wegen. ‘Samen met hen hopen we in de toekomst nieuwe wandelroutes te maken. Er is de voorbije jaren al heel wat gerealiseerd, maar het kan altijd beter’, zegt schepen Fabienne Mineur (LB-Union). ‘Er loopt al een tijdje een project rond het herstel van een aantal holle wegen. Via ons online participatieplatform komen ook regelmatig vragen van inwoners om bepaalde trage wegen

Wie op ontdekking wil gaan langs de trage wegen, vindt inspiratie op de websites van de faciliteitengemeenten. Voor Kraainem en WezembeekOppem ontwikkelde de Vlaamse Landmaatschappij de Wandelfolder Brusselse Oostrand. Die kan je vinden op www.vlm.be.

been closed off. This is not legally permissible, but it does happen in practice. It is hoped that the municipal thoroughfare decree, which came into force last year, will help to improve the situation. Under the new piece of legislation, the Flemish Authorities have instructed towns and cities to work towards creating a cohesive, slow way network. Special-status municipalities (enjoying language facilities) are also covered by this initiative.

die in onbruik zijn geraakt, weer open te maken. We proberen als gemeente om daar in de mate van het mogelijke op in te gaan. Zo wordt nu bijvoorbeeld bekeken hoe we in de buurt van de Albertlaan een buurtweg opnieuw open kunnen maken, zodat de schoolroute naar het Heilig Hartcollege op de grens met Tervuren veiliger wordt.’ Ook Wemmel slaat de handen in elkaar met het Regionaal Landschap Brabantse Kouters. ‘Wij traden in de vorige legislatuur toe en die samenwerking heeft al mooie resultaten opgeleverd’, vindt schepen Vincent Jonckheere (LB Wemmel). ‘We vertrekken van het bestaande trage netwerk van buurtwegen en werken samen aan missing links en verfijning. In de Maalbeekvallei op ons grondgebied en dat van Asse zijn wandelpaden vrijgemaakt. En er wordt hard gewerkt in de vallei van de Reek en de Motte. We komen op die manier ook tegemoet aan de vraag van veel Wemmelaars naar vergroening én aandacht voor de zwakke weggebruiker. Ook in ons eigen mobiliteitsplan proberen we zo veel mogelijk veilige verbindingen voor voetgangers en fietsers op te nemen langs trage wegen.’ Ook Linkebeek wil de trage wegen gebruiken om zwakke weggebruikers door de gemeente te loodsen. ‘We hebben de luxe dat onze gemeente nog veel wandelpaden heeft, waarvan een aantal ook geschikt zijn voor fietsers’,

BUURTEN is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Boesdaalhoeve en vzw ‘de Rand’. Buurten komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Liesbet Vermaelen, Jan Decuypere, Gerald Dichtl, Greet Lebleu, Anne Sobrie, Heidi Wauters VORMGEVING heartwork.be, FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Veerle Weeck, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, veerle.weeck@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, 02 456 97 98,

zegt schepen Marco Schetgen (Link@ Venir). ‘Vooral in het Wijnbrondal, langs onze beken en de velden in het gehucht Holleken hebben we prachtige weggetjes. Goed voor recreatie, maar ook voor woon-werkverplaatsingen. In ons verkeersplan bekijken we nu hoe we die paden en wegen die afgesloten zijn voor automobilisten zo goed mogelijk kunnen integreren.’ In Sint-Genesius-Rode zijn de voorbije jaren een heel aantal trage wegen heraangelegd. ‘Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan de wegjes langs de Sint-Annalaan tot aan het station van Rode’, zegt schepen Philippe De Vleeschouwer (IC-GB). ‘Die trage wegen worden veel gebruikt door fietsers en voetgangers op weg naar het werk of school. En dat is precies waar we naartoe willen. Maar zo’n netwerk helemaal uitbouwen is een werk van lange adem. Daarom werken we ook samen met het Regionaal Landschap Pajottenland-Zennevallei. Zij hebben een pak expertise in huis. Momenteel wordt een project uitgewerkt rond de verbinding tussen de wijk Ter Kluizen en het centrum van Sint-GenesiusRode via trage wegen. Zo proberen we stap per stap Rode weer goed dooraderd te maken met groene en veilige verbindingen.’ Tina Deneyer

geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-Genesius-Rode, tel. 02 381 14 51, info@deboesdaalhoeve.be, www.deboesdaalhoeve.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel. Buurten wordt ondersteund door de afdeling Sint-Genesius-Rode/Beersel van de Orde van den Prince. ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van buurten op de website www.deboesdaalhoeve.be.

MENSEN uit Rode

Beroep reisagent

Ik ben

iemand die van het leven geniet en van dag tot dag leeft. Doe wat je leuk vindt, want morgen is het misschien te laat.

In mijn vrije tijd hou ik van

lange wandelingen maken met mijn twee schatten van honden, nieuwe plekjes ontdekken.

Bijna niemand weet dat ik

geluncht hebt met de ‘gouden generatie’ van de Rode Duivels en met de hele staf.

T POS 82 / 5 19 19/0

Favoriete plekje

In Rode: de Beukenbosstraat (de straat die achter het O.L.V. tot aan het domein Rondenbos loopt). Hier heb je een prachtig uitzicht over de gemeente, in elk seizoen en bij alle weersomstandigheden.

Boeken, serie- of filmtip:

13 Reasons Why, Intouchables, Les Petits Mouchoirs

Je mag mij altijd wakker maken voor een knuffel van de kindjes van mijn broer, van wie ik de trotse tante ben.

Beste uitvinding ooit:

Kristel Van Obberghen Gehuchtstraat

Sint-Genesius-Rode

De haakpen. Tijdens de lockdown had ik plots veel vrije tijd, waardoor ik heel wat werkjes heb kunnen haken.

Het favoriete plekje van Kristel Van Obberghen: de Beukenbosstraat