buurten maart 2021

GEMEENSCHAPSKRANT

SINT-GENESIUS-RODE • JAARGANG 24 • NR 2 • MAART 2021 UITGAVE VAN GC DE BOESDAALHOEVE EN VZW ‘DE RAND’

Postbode Danny Demunter met pensioen

Ten Broek in de kijker Wijk in twee stukken

Hajo Beeckman ontwart de verkeersknoop

FR • DE • EN

traductions Übersetzungen translations

© Tine De Wilde

afgiftekantoor sint-genesius-rode P 008347

buurten

I N F O R M AT I E uit de gemeente

Gemeente tegen sluiting stationsloket

H

et gemeentebestuur is niet te spreken over de beslissing van de NMBS om het loket in het station van Sint-Genesius-Rode definitief te sluiten. De vervoersmaatschappij wil niet terugkomen op de beslissing en dat is vooral slecht nieuws voor de reizigers.

Het schepencollege vernam de beslissing van de sluiting in de media. In totaal moeten er in ons land 44 loketten dicht, waaronder dus ook het loket in het station van Rode. Het gemeentebestuur vindt de beslissing onbegrijpelijk. Elke weekdag nemen meer dan 1.500 mensen de trein.

Het loket schrappen degradeert de halte Sint-Genesius-Rode tot een stopplaats.

‘Met het Gewestelijk Expresnet (GEN) zal het aantal reizigers in de toekomst alleen maar toenemen’, weet schepen Anne Sobrie (Engagement 1640).

De schepen bracht vorige maand de kwestie al ter sprake op het college.

‘We begrijpen niet dat de NMBS plots snoeit in de dienstverlening. Op termijn zal aan het station ook nog een Mobipunt ingericht worden waar alle soorten openbaar vervoer, maar ook parking en een fietsenstalling gegroepeerd worden.

Ook dat zal extra reizigers aantrekken.

Als schepencollege verzetten we ons tegen die sluiting, al heb ik begrepen dat er niet meer over te discussiëren valt.’ Daarom wil het gemeentebestuur nadenken over een alternatief. ‘In het stationsgebouw moeten er toch andere mogelijkheden zijn?’, zegt Sobrie.

‘We denken aan een horecazaak of een winkel. Maar wat er mogelijk zal zijn, hangt natuurlijk van de NMBS af.

Zo worden commerciële activiteiten vaak niet toegestaan. We willen vooral

dat de reizigers niet in de kou blijven staan.’

Wanneer het loket definitief sluit, is nog niet bepaald. Wie een ticket wil kopen, kan al een tijdje terecht aan een ticketautomaat voor de deur van het stations-

De komende maanden krijgt iedereen een oproepingsbrief om zich aan te melden in het coronavaccinatiecentrum in Alsemberg. De huisartsen doen intussen een oproep aan hun patiënten om zich zeker te laten vaccineren.

Vaccinatie in DOC Alsemberg 2

© BK

Dat het vaccinatiecentrum in Evenementenhal DOC aan de Gemeenveldstraat in Alsemberg wordt geïnstalleerd, is een meevaller voor de Rodenaren, want de hal bevindt zich dichtbij. ‘De bereikbaarheid is belangrijk’, zegt Johan Luyckfasseel, voorzitter van de Eerstelijnszone Zennevallei. ‘Het verlaagt de drempel.

We willen dat zo veel mogelijk mensen zich laten vaccineren en dan moeten ze vlot tot in het vaccinatiecentrum geraken. Wie wil, kan vanuit Rode de bus nemen en afstappen aan het Sint-Victorinstituut op de Brusselsesteenweg. Er zal ook een uitgebreide fietsenstalling ingericht worden en Beersel voorziet in een extra grote autoparking.

Wie niet op eigen houtje in DOC geraakt, kan hulp krijgen van de vrijwilligers die nu al vaak op pad zijn als chauffeurs voor het dienstencentrum de Boomgaard.

Zij zullen minder mobiele inwoners naar het vaccinatiecentrum brengen. ‘Er zijn ook mobiele ploegen die aan huis kunnen vaccineren als dat echt nodig is. Maar we hopen natuurlijk zo veel mogelijk mensen in DOC

© BK

Telex

gebouw. Abonnementen en andere formules kan je dan weer online bestellen. Hoe de NMBS de toekomstige invulling van het gebouw ziet, is niet duidelijk.

De bovenverdieping van het station werd enkele jaren geleden ingericht voor Jeugdhuis Animoro. (BK)

te ontvangen. Daar is alle omkadering aanwezig.’

In DOC zijn vier vaccinatielijnen ingericht.

Twee van die lijnen zijn bestemd voor de Rodenaren en de buren uit Drogenbos en Linkebeek. ‘Op een halfuurtje ben je binnen en buiten’, zegt Luyckfasseel. ‘We registreren iedereen. Daarna volgt een korte medische bevraging en dan krijg je een prik. Op het einde moet je vijftien minuten wachten zodat er bij complicaties ingegrepen kan worden. Er is voortdurend een arts aanwezig.’

Omdat we in een faciliteitengemeente wonen, zullen Franstaligen ook in het Frans geholpen kunnen worden.’

Het is nu vooral wachten op meer vaccins zodat het centrum op volle toeren kan draaien en iedereen tegen eind oktober twee keer een prik heeft gekregen. Intussen lanceren de huisartsen van Sint-GenesiusRode een oproep om het vaccin zeker te laten toedienen. ‘Het is in ieders belang dat we zo veel mogelijk mensen overtuigen.

Alleen zo kunnen we terugkeren naar een min of meer normaal leven.’ (BK)

• Kinderen en jongeren moeten veel missen door de coronacrisis. In de scholen Wauterbos en Vredelaan zien de leerlingen hun sneeuwklassen in het water vallen. Wauterbos probeert een alternatief uit te werken om de zesdejaars een leuk afscheid te bezorgen van hun lagere school.

• Op het oude kunstgrasveld van voetbalclub KFC Rhodienne-De Hoek worden in april, mei en juni op verschillende momenten initiaties hockey georganiseerd.

Die initiaties zijn gratis en gebeuren in overleg met de voetbalclub. Tijdens de paasvakantie en de zomervakantie worden zelfs B-hockeyvakantiestages aangeboden. Daarvoor moet je wel betalen.

• De bewoners en het personeel van woonzorgcentrum De Groene Linde hebben allemaal hun vaccin tegen corona gekregen. Er was een overschot aan vaccins dat werd gebruikt om de bewoners van de assistentiewoningen te vaccineren.

• Voortaan mogen we ook zachte plastic, zoals botervlootjes of plastic verpakking in de nieuwe blauwe afvalzak steken.

Deze gemengde plastic kan je niet meer aanbieden in het recyclagepark. Daar is wel nog altijd een container beschikbaar voor harde plastic.

• Er wordt een gemeenteraadscommissie Milieu opgericht.

• Het schepencollege wil meewerken aan CurieuzeNeuzen in de Tuin, dat onderzoekt hoe we beter kunnen omgaan met de effecten van steeds warmere en drogere zomers. Vijfduizend meetpunten worden geïnstalleerd en ook Sint-Genesius-Rode is kandidaat.

Samen met Regionaal Landschap Pajottenland & Zennevallei wordt bekeken of er in dat kader meer acties georganiseerd kunnen worden.

• Het Onze-Lieve-Vrouwinstituut besteedt extra aandacht aan het mentale welzijn van de jongeren in coronatijden. Jongeren

worstelen met heel wat vragen en voelen zich vaker geïsoleerd. De buurtwerker van de gemeente nam al contact op met het Jongeren Advies Centrum en in het secundair onderwijs van het OLV is nu afgesproken om een uur per dag te praten over hoe de jongeren zich voelen.

• De mensen achter Stonemanor, de speciaalzaak voor Britse producten op de Waterloosesteenweg, zien de toekomst somber in. Nu de brexit een feit is, komen er amper nog leveringen binnen.

Het management wil nu overschakelen naar Ierse producten, maar het is hoogst onduidelijk of de winkel open kan blijven.

• Het Von Karman Instituut (VKI) opent een filiaal in Luik. De Waalse overheid pompt miljoenen euro in de ontwikkeling van de luchtvaartindustrie en rekent op de expertise van het instituut uit Rode. Het VKI geniet wereldwijd faam en is gespecialiseerd in stromingsdynamica.

• De gemeente moet op zoek naar een nieuwe huurder voor de Kwadeplashoeve.

De begrafenisondernemer die er sinds 2016 koffietafels organiseerde, en zelfs even een ijssalon, vertrekt. De petanqueclub kan er wel blijven. De gemeente is niet van plan om het gebouw te verkopen.

• Spoorwegbeheerder Infrabel dient een aanvraag in om de spoorwegbruggen aan de Paardenstraat en de Gehuchtstraat te vernieuwen. De bruggen dateren uit de jaren veertig en moeten vervangen worden omdat de spoorlijn voor het GEN verdubbeld wordt van twee naar vier sporen.

• Eind februari verscheen het boek ‘De schurkenclub’ van Robin Aerts (naast schrijver ook bassist van de Vlaamse rockgroep Het Zesde Metaal). Rodenaar Jurgen Walschot nam de illustraties voor zijn rekening. Een spannend boek over jaloezie, hebzucht en liefde. Voor iedereen vanaf 9 jaar. (BK)

3

MENSEN met een passie geschenken en attenties. ‘De fotokader met daarin verschillende bedankingstekstjes heb ik in mijn woonkamer gehangen’, vertelt Danny. ‘Daarnaast heb ik ook flessen champagne, dozen pralines en biermanden gekregen. Ik denk wel dat ik kan stellen dat de mensen tevreden waren over mijn werk. Hoe dat komt? Dat zat in de kleine dingen. Als er iemand op mijn ronde niet in de mogelijkheid was om een pakje te ontvangen, ging ik soms een tweede keer langs. Een kleine moeite, maar dat werd geapprecieerd. Ik was ook altijd beleefd en vriendelijk.’

Danny Demunter stopt na 20 jaar als postbode in Rode

© Tine De Wilde

Van Hoeilaart naar Rode

Door weer en wind op de baan

Na twintig jaar heeft Danny Demunter (60) zijn laatste brieven en postpakketten bezorgd in Sint-Genesius-Rode. Doorheen de jaren zag hij de werkdruk verhogen, maar zijn job heeft hij altijd graag gedaan.

‘Ik had nog de tijd om een babbeltje te slaan met de mensen.’

D

e bewoners van de Grote Hut, een uithoek van Sint-Genesius-Rode vlak aan de grens met Waterloo, moeten het sinds midden januari zonder hun vaste postbode stellen. Na 20 jaar trouwe dienst besloot de 60-jarige Danny Demunter dat het tijd was om zijn postzak aan de haak te hangen. Bij zijn afscheid werd Danny overladen met

4

Het stond niet in de sterren geschreven dat Danny, die al haast zijn hele leven in Hoeilaart woont, het tot postbode zou schoppen. ‘Ik heb eerst in de plaatselijke gieterij en in de bouw gewerkt, maar kreeg telkens af te rekenen met economische werkloosheid. Daar had ik genoeg van, want mijn vrouw en ik moesten een huis afbetalen. Toen ik op een affiche zag dat de post in Hoeilaart extra mensen kon gebruiken, heb ik niet lang getwijfeld. Ik begon bij de post in Hoeilaart en deed mijn ronde met mijn eigen fiets. Niet veel later ben ik naar Sint-GenesiusRode overgeplaatst. De postmeester had één iemand met een rijbewijs te weinig. Ik dacht dat ik voor een maandje zou inspringen. Het is uiteindelijk 20 jaar geworden. Die eerste weken had ik het niet gemakkelijk. Ik kende de gemeente niet.

Om dan ’s morgens in het donker een krantenronde te moeten doen … Maar dankzij een plannetje van de route van mijn ronde lukte het. Kort nadien kreeg ik een vast contract. In de beginjaren zorgde ik voor de levering van de kranten. Die krantenronde werkte ik af met mijn bestelwagen, waarna ik de bromfiets nam om brieven te bezorgen. Later was het enkel nog met de bestelwagen te doen. Dat vond ik jammer, want werken met de bromfiets ging vlotter.’

De job van postbode is doorheen de jaren geëvolueerd.

‘Vroeger kreeg ik elke ochtend drie tot vier bakken met brieven die enkel gesorteerd waren op straatnaam. Het was toen nog aan de postbode om die te ordenen volgens huisnummer. Nu is dat allemaal geautomatiseerd. In mijn carrière heb ik de hoeveelheid brieven geleidelijk aan zien afnemen. Daartegenover stond de opmars van de pakjes, waardoor we ons werk anders moesten aanpakken. Zeker het laatste jaar was niet te onderschatten. Doordat veel winkels maanden gesloten waren, kochten mensen massaal online en moesten wij een serieus tandje bijsteken. Daar kwam bij dat er tijdens de afgelopen eindejaarsperiode opvallend meer kaartjes werden gestuurd, vermoedelijk omdat mensen meer tijd hadden en elkaar een hart onder de riem wilden steken in deze moeilijke tijden.’

Traditie versus evolutie

Het werk als postbode is volgens Danny niet te onderschatten.

‘Het is aangenaam werken als het warm is en het zonnetje schijnt, maar het weer is niet altijd zo mooi hier in België. Het vroege opstaan is ook niet voor iedereen weggelegd. Ik was elke dag om 3.30 uur de deur uit. Ook op zaterdag werkte ik.

Op café blijven hangen of een vrijdagavondfilm uitkijken zat er nooit in’, zegt Danny. ‘De werkdruk is ook toegenomen. Ik heb de invoering van de georoute en alle vernieuwingen meegemaakt. In mijn geval ging het, omdat ik enkel mijn eigen ronde had. Voor collega’s die er rondes moesten bijnemen, was het zwaarder. We hadden ook niet meer op hetzelfde uur gedaan met werken. Vroeger gebeurde het dat we na het werk samen

I N F O R M AT I E Rode in de teletijdmachine op café een pintje gingen drinken, maar dat is doorheen de jaren verminderd. Toch zijn er ook tradities die overeind zijn gebleven. Het rondbrengen van het pensioen van oudere mensen bijvoorbeeld, al was dat vroeger meer gangbaar. En ook een kopje koffie drinken tijdens de ronde gebeurde nog geregeld. Op mijn ronde waren er verschillende mensen – oud en jong – die me uitnodigden om binnen een babbeltje te slaan.

Tijdens de eindejaarsperiode kreeg ik nog geregeld mijne nieuwjaar toegestopt, altijd bij dezelfde personen. Ik vind dat een mooi gebaar.’

Zijn pensioen betekent niet dat Danny Sint-Genesius-Rode de rug toekeert. ‘Langs de Waterloosesteenweg bevindt zich een naaiwinkel waar ik regelmatig een bestelling voor mijn vrouw ga ophalen. En dan maak ik van de gelegenheid gebruik om in de buurt wat mensen op mijn ronde goeiedag te zeggen. Als het terug mag, wil ik ook graag met collega’s afspreken. Ik vind Sint-Genesius-Rode een fijne gemeente. Wat me is opgevallen, is dat er in de wijken waar ik mijn ronde deed, meer en meer Nederlandstaligen zijn komen wonen. Natuurlijk zijn er ook veel Franstaligen, maar velen doen hun best om Nederlands te praten. Of Rode veel veranderd is op 20 jaar? Ik heb oude fabrieksterreinen, zoals die van de papierfabriek Novarode en de Volvo-fabriek, zien evolueren tot aantrekkelijke sites. En van de Blarethoeve, die in mijn wijk lag, werd een mooi woonzorgcentrum gemaakt.’

Grote plannen heeft Danny voorlopig niet. ‘Ik ga genieten van de rust. Leven in huis is er genoeg, want mijn vrouw is onthaalmoeder. Verre reizen maken is niets voor ons, maar we zullen wel vaker naar de kust of de Ardennen trekken. Daarnaast staan we regelmatig op rommelmarkten. Ook daarvoor zal nu meer tijd zijn.’

Jelle Schepers

FR

Danny Demunter s’arrête après 20 ans de travail comme facteur à Rhode ‘A l’époque, je recevais chaque matin trois à quatre boîtes de lettres qui n’étaient triées que par nom de rue. C’était ainsi au facteur de les trier en fonction des numéros de maison. A l’heure actuelle, tout est automatisé. Au fur et à mesure de ma carrière, j’ai vu le nombre de lettres diminuer. En revanche, le nombre de colis augmentait de jour en jour, ce qui nous obligeait à aborder notre travail de manière différente.’

‘La charge de travail est également devenue plus importante. J’ai assisté à l’introduction de la géoroute et à toutes les innovations.

De temps en temps, nous allions prendre une bière tous ensemble dans un bar après le travail, mais cela s’est fait de plus en plus rare au fil des ans. Certaines traditions ont néanmoins survécu. La distribution de pensions pour les personnes âgées, par exemple.

Boire une tasse de café pendant les rondes se faisait encore régulièrement. Et lors des périodes de fin d’année, il m’arrivait régulièrement de recevoir mon petit cadeau du Nouvel An, toujours auprès des mêmes personnes. Je trouve que c’est un beau geste.’

Buurtsupermarkt Battard in de Nieuwstraat Op de foto zie je Luc Voets als kind, poserend voor Battard.

Het is de enige bewaarde foto van de gevel van de buurtsupermarkt in de Nieuwstraat. Gilbert Liebert haalt herinneringen op aan de jaren 50, toen zijn ouders ‘den Battard’ openden.

‘Mijn vader kende de mensen van het bedrijf dat vooral in Wallonië winkels beheerde. Als chauffeur bij Rodea leverde hij bier bij Battard’, vertelt Gilbert. ‘Toen ze ook in Vlaanderen een zaak wilden openen, dachten ze aan mijn vader als uitbater. In de Nieuwstraat stond het perfecte gebouw met twee aparte winkelruimtes en een heel grote opslagplaats.

Dat had je nodig om alles te kunnen aanbieden. Het concept was eenvoudig: in een kleine winkel zo veel mogelijk verschillende producten verkopen. Battard zelf zorgde voor 80 % van het aanbod. Rookwaren, boter, kaas en groenten haalde mijn vader bij lokale leveranciers. Ik was zes jaar toen de winkel openging. Tijdens de opening heb ik mijn eerste cola gedronken.’

‘Van 1954 tot 1962 hadden mijn ouders een goed draaiende buurtwinkel. In die tijd waren er heel wat crisissen, waardoor de mensen hamsterden en via de winkel hun voorraad aanvulden. Het was de generatie die de oorlog nog net had meegemaakt. Ze hadden schrik om opnieuw in die miserie te vallen. Mijn vader was ook een goede verkoper. Op donderdagavond reed hij langs de boeren tot in Dworp. Hij noteerde dan wat ze nodig hadden, en op vrijdag hielp ik mee om alle boodschappen klaar te zetten. Op zaterdag ging mijn pa leveren. Hij deed dat met een eigen vrachtwagen waar Battard op geschilderd stond. Iedereen kende die vrachtwagen.

Hij was zijn tijd vooruit met die leveringen aan huis.’

‘Vanaf de jaren 60 kwamen de grote supermarkten op. De mensen hadden vervoer en trokken naar andere gemeenten om inkopen te doen. Mijn ouders hebben op het juiste moment de zaak overgelaten.’ Battard zou uiteindelijk nooit voet aan de grond krijgen in Vlaanderen. De winkel in Sint-Genesius-Rode was de enige. In 2003 nam Colruyt de groep achter Battard over en de naam verdween definitief uit het straatbeeld. Van de Battard in de Nieuwstraat was toen al lang geen sprake meer.

Bart Kerckhoven 5

I N F O R M AT I E

© Patrick Fore - Unsplash

© ingezonden

uit Rode

Bouwen aan een groene speelplek Kleuterschool OLV De speelruimte van de kleuterschool van het Onze-Lieve-Vrouwinstituut wordt de komende maanden veel groener. Dat is te danken aan de Groendoeners, een groepje leerkrachten die van de speelplaats en de groene omgeving een uitdagende en duurzame speelplek willen maken.

‘Er is al heel wat gebeurd’, zegt directrice Lut Fastenaekels. ‘Zo hielpen de kleuters mee bij de bouw van twee wilgenhutten. Op de speelplaats werd een fietsparcours aangelegd, zodat de kinderen nog meer aangemoedigd worden om met een milieuvriendelijk alternatief voor de wagen naar school te komen. Met een amfitheater, een insectenhotel en een moestuin is er veel aandacht voor groen.’

Dankzij een subsidie van de provincie Vlaams-Brabant van 7.112,30 euro en een bijdrage van 5.000 euro van de gemeente kan er de komende maanden nog meer aangelegd worden. ‘We willen een doorsteek maken van onze speelplaats naar de groene omgeving rond de school’, legt Fastenaekels uit. ‘Daarvoor werken we samen met het Regionaal Landschap en Pro Natura. Hun ideeën zijn in een plan gegoten. We kunnen dat dit en volgend jaar verder realiseren.’ Onder andere de zandbak zal nog wijken. In de plaats komt een glijbaan waardoor de kleuters van de speelplaats naar het parkje kunnen glijden. ‘We willen alles toegankelijk maken voor iedereen’, zegt de directrice. ‘Ook kinderen die minder mobiel zijn, moeten er van kunnen genieten.’ (BK)

Oproep aan verenigingen Nieuws te melden?

Zoek je op een speciale manier contact met je leden? Ziet het bestuur van je vereniging er ineens helemaal anders uit? Heb je een speciaal lid in jouw rangen dat wel eens aandacht verdient? Blaast jouw vereniging x aantal kaarsjes uit?

Of heb je nieuws te melden over je werking? Buurten is steeds op zoek naar boeiende, inspirerende verhalen van verenigingen en mensen.

Neem contact op via info@deboesdaalhoeve.be en we bekijken jouw idee.

Wiglo (reeds aangeplant) Bessenstruiken (rode en roze aalbes, kruisbes)

Picknicktafels

Looplijnen / doorgang

Leifruit (peer, perzik)

Brandweg

Moestuinbakken

Afsluiting

VIII

Compostvaten

Speeltrein

DETAIL 1

Nutsleidingen / riolering

Speelplaats

Gevlochten bladkorf Framboos (rood en geel) Bessenstruiken (rode en roze aalbes, kruisbes)

Planteneilandjes ipv waterplassen, verbonden door een afvoerkanaal. Langsheen afvoerkanaal stapboomstammetjes, zodat de kinderen het afvoerkanaal niet verdichten

II

DETAIL 6

Speeleiland met zandbaan, boomstammetjes, zitbankje en schaduwboom

Wiglo (reeds aangeplant)

Bloeiende struiken Bloemenborder (vaste planten en éénjarigen)

Natuurlabo

Glijbaan lengte 3m Trap

Overdekte

Insectenhotel

VII

Haag

Taluds met klimtouw

III

speelplaats

Doornloze braam

Bloeiende struiken Voetbalveld Helling met doorkruipbuis

VI

Waterpomp met watertuin

IV

Broedhoop voor vliegend hert met infobord Amfitheater uit boomstammetjes met kleine taluds achter

Vlinderstruik Boombeelden Modderkeuken

V

Klimboom

Projectmedewerker Educatie

Katelijne Aelen

6

Kastanje-afsluiting Takkenril Klauterstammen

Wadi

Klimmuur

DETAIL 4

Schaal: 1/400

Ontwerp schooltuin Kleuterschool OLV-instituut St.-Gen.-Rode

zaterdag 20 maart Take away spaghetti K-Creation Steek onze dansschool een hart onder de riem en bestel een spaghetti bolognese, veggie of carbonara voor 12 euro of een spaghetti K-Creation (mix bolognese en veggie) voor 13 euro. Als dessert is er chocomousse en tiramisu voor 4 euro. En ook een wijntje of fles cava kan je bestellen.

11 tot 20 uur (afhalen bestellingen) Ons Parochiehuis bestellen kan tot 7 maart via www.k-creation.be

Duurzaam voedselbos en tuin in Boesdaalpark Let’s Plant Rode In het park aan de Boesdaalhoeve is de basis gelegd voor een voedselbos en een tuin die volgens de principes van de permacultuur bewerkt wordt. Drie dames ontmoetten elkaar vorig jaar en verenigden zich voor het project in Let’s Plant Rode.

© ingezonden

Véronique Schuster, Céline Van der Eecken en Rita Wauters leerden elkaar vorig jaar kennen. De drie vrouwen vonden het hoog tijd om iets te doen voor de planeet. Zo ontstond Let’s Plant Rode. ‘We zochten samen een perceel’, vertelt Rita. ‘In het Boesdaalpark vonden we een stukje grond bestemd voor tuinbouw, eigendom van het Agentschap Natuur en Bos. Eric Van Campenhout van Hof te Lansrode tekende een mooi ontwerp uit en we sloten een overeenkomst met Natuurpunt.’

TomorRode maakt inwoners warm voor een duurzame samenleving

In november vorig jaar werd een coronaveilige opendeurdag georganiseerd. Let’s Plant Rode is intussen uitgegroeid tot een groepje van een twintigtal geïnteresseerden.

‘De tuin in het Boesdaalpark is ingericht volgens het permacultuurprincipe. Zo wordt er in de tuin niet gespit en zal de natuur er zo veel mogelijk zelf haar werk doen.

‘In januari hebben we de eerste struiken en bomen geplant’, vertelt Rita. ‘Als voorbereiding hebben we heel wat plannen gesmeed en de grond klaargemaakt. Een voedselbos krijgt nu stilaan vorm. Op de heuvelruggen komen doorlevende groenten zoals prei, koolsoorten, hosta, rabarber, zuring, spinazie en andere groenten. Het is de bedoeling dat de planten zichzelf uitzaaien en dat we ze niet voortdurend moeten begieten, zodat het waterverbruik tot een minimum wordt beperkt.’ (BK) Let’s Plant Rode is nog op zoek naar vrijwilligers.

Wie geïnteresseerd is, kan contact opnemen via letsplantinrode@gmail.com.

Enkele inwoners hebben zich verenigd in de groep TomorRode. Ze organiseren maandelijks praatcafés, maar ook een Repair Café. Ze willen duurzame thema’s bespreekbaar maken bij het grote publiek. En dat doen ze niet enkel door er over te praten.

© ingezonden

Rode in transitie. Dat is de ondertitel van de groep TomorRode. ‘We willen mensen samenbrengen en hen aanzetten om na te denken over het klimaat, het milieu en onze impact erop’, zegt Claire Chevrolet, een van de geëngageerde leden van de organisatie. Iedereen is er gelijk. Een voorzitter is er niet en elke geïnteresseerde mag zich aansluiten bij de praatgroep van het thema dat hem het meest bezighoudt. ‘We organiseerden al praatcafés over uiteenlopende onderwerpen. Van voeding over ethisch bankieren tot het principe van zero waste en de natuur.

We maken het tijdens een praatcafé ook gezellig. Door de coronapandemie zijn onze activiteiten afgelast, dus we praten nu online verder.’

De leden van TomorRode willen meer doen dan alleen maar praten. ‘Daarom organiseren we een Repair Café in een grote ruimte langs de Krommeweg. Daar kunnen mensen defecte toestellen of kleding laten herstellen door vrijwilligers’, zegt Claire. ‘En ook tijdens de paddentrek staan we paraat om de dieren te helpen. We hebben ook twee gidsen in onze groep die geïnteresseerden graag uitleg geven over de natuur tijdens wandelingen. We kijken dan ook uit naar het einde van de pandemie. Dan hopen we heel wat inwoners te kunnen bereiken met onze activiteiten. Intussen raden we iedereen aan om ons op Facebook TomorRode te volgen. Op onze website vind je ook de geplande activiteiten.’ (BK) info: www.tomorrode.be

7

I N F O R M AT I E wijken in Rode

Ten Broek

Wijk in twee stukken Wie vandaag door Sint-Genesius-Rode wandelt, ziet verkavelingen naadloos in woonkernen overgaan. Nochtans bestond de gemeente ooit uit verschillende aparte gehuchten. In deze nieuwe reeks verkennen we Rode buurt per buurt. In de eerste aflevering houden we halt in Ten Broek.

Samen met het natuurlandschap Zevenborren vormt de wijk Ten Broek een gekke uitstulping op de kaart van Rode.

De drukke Eigenbrakelse Steenweg vormt de duidelijke scheiding met de rest van de gemeente, zodat Ten Broek, ingesloten tussen Alsemberg en Eigenbrakel, een afgezonderd stukje Rode vormt. De wijk bestaat voor een groot deel uit vrijstaande woningen die er de laatste halve eeuw werden gebouwd. In deze verkaveling, waar de glooiende straten de naam van edelstenen dragen, loop je ongemerkt de grens met Eigenbrakel over. Meerdere huizen worden op de kaart onverbiddelijk doorkliefd door de gewestgrens.

Ten Broek is echter meer dan een ingedommelde verkaveling voor pendelaars. Je vindt er bijvoorbeeld ook maatwerkbedrijf Rodea en het dagcentrum voor volwassenen met een beperking De Poel. Bij de rustige woonwijk steekt de drukke Hallesteenweg schril af.

Deze economische ader, met typische lintbebouwing en een bonte verzameling aan handelszaken, snijdt sinds midden 19e eeuw Ten Broek in twee stukken.

Vooral de meubelindustrie was en is hier sterk aanwezig. Voor de Tweede Wereldoorlog ging het vooral om kleinere familiebedrijven, waarvan sommige na de oorlog sterk groeiden. De naam Vastiau-Godeau is ver buiten de regio een bekende naam – als pionier van de meeneemmeubelen in ons land – maar ook de namen Struelens en Dedecker doen bij velen een belletje rinkelen.

8

Behalve de meubelwinkels kende de Hallesteenweg nog een andere befaamde winkel die klanten van ver buiten de gemeentegrenzen lokte: de fietsenwinkel van Paul Godeau. Dat mekka voor de wielertoerist ging afgelopen zomer dicht, na meer dan drie decennia.

Godeau werkte in het fietsenbedrijf van Eddy Merckx en was mecanicien van de nationale ploeg op wereldkampioenschappen en van de Lottoploeg in de Ronde van Frankrijk. Nog een leuk weetje voor de cinefielen: de Urbanusfilm Hector uit 1987 werd deels in deze winkel opgenomen.

Alsemberg 2000

Nog langs de Hallesteenweg werd vroeger een stukje Belgische autogeschiedenis geschreven. Midden jaren 60 bouwde de Zweedse autoconstructeur Volvo de oude weverij, vlak bij de kern van Alsemberg, om tot een fabriek waar auto’s en vrachtwagens werden geassembleerd. De productie van personenwagens verhuisde vrij snel naar Gent, maar tot begin jaren 90 rolden op de grens tussen Rode en Alsemberg vrachtwagens van de band.

Na de sluiting van de Volvofabriek was er sprake van dat de site een groot shoppingcentrum zou worden, met honderd winkels, een hotel en kantoorruimte. Dat Alsemberg 2000-project botste echter op flink wat weerstand.

De site bleef lange tijd ongebruikt wachten op een herbestemming. In 2006 werden de fabrieksgebouwen

afgebroken, om in de jaren erna plaats te maken voor een bescheidener project met onder meer appartementen, een Zeb-, een Colruyt-, een Action- en een Aldifiliaal.

Moerasgebied

Ten noorden van de Hallesteenweg stond eeuwenlang de Tenbroekmolen, een papiermolen uit de 15e eeuw. Hij stond langs de Molenbeek en was tot halverwege de vorige eeuw actief. Na enkele decennia van verval werden de laatste resten van het bouwwerk in

FR

Quartiers de Rhode: Ten Broek De nombreux noms de communes ou de lieux portent le mot ‘broek’ dans leur nom, tel qu’Assebroek ou Willebroek. L’appellation ‘broek’ fait référence aux marécages ou aux terres fertiles qui les entourent. Même si la plupart des marais de notre pays se sont entre-temps asséchés, les noms sont restés.

Au coin de la Tenbroekstraat et de la Kerkeveldweg se trouve - très discrètement - une pompe à eau datant des années 1900. C’est l’un des rares vestiges de la vie villageoise de l’époque. Au fur et à mesure que de plus en plus de personnes disposaient de leur propre pompe ou - plus tard – de l’eau courante, des pompes telles que celle-ci devinrent obsolètes. Mais cette pompe-ci survécut aux guerres et à l’acharnement de la construction.

Un témoignage de son rôle central au sein du hameau.

Déjà en 1908, les habitants de Ten Broek demandèrent à avoir leur propre église paroissiale.

La construction de l’église commença en 1951. En 2017, la dernière célébration de masse eut lieu et l’année dernière, le bâtiment fut vendu à un couple. Ils comptent transformer l’église en maison.

zijn de meeste moerassen in ons land drooggelegd, maar de benamingen zijn wel gebleven, zoals ook in deze wijk.

© Tine De Wilde

Naar de pomp

2005 gesloopt. Toch is een ommetje langs de Oude Nijvelsebaan de moeite.

Je hebt hier een prachtig uitzicht op de Molenbeek en de drassige weilanden van de vallei.

Die natte grond brengt ons bij de naam van de wijk. In de naamkunde is ‘broek’ niet zo uitzonderlijk. Heel wat gemeenteof plaatsnamen dragen het woord ‘broek’ in hun naam, van Assebroek tot Willebroek. Met ‘broek’ wordt verwezen naar moerasgebied, of de vruchtbare gronden rond een moeras. Ondertussen

Ten Broek kende door de aanleg van de verkaveling in de jaren 70 de laatste halve eeuw een sterke groei, maar de oudste huizen van de wijk vind je in de Tenbroekstraat, tussen de Hallesteenweg en de Kerkeveldweg. Een spoor dat dit vroeger het centrum van het gehucht was, zie je vandaag op de hoek met de Tenbroekstraat en de Kerkeveldweg. Daar staat – heel onopvallend – een waterpomp van rond 1900. Het is een van de weinige overgebleven herinneringen aan het dorpsleven van toen, maar de pomp toont dat deze plek ooit het verzamelpunt van de wijk was. Ook onder meer op de Dries en in Klein Luik stonden vroeger soortgelijke gietijzeren pompen. Naarmate steeds meer mensen ofwel een eigen pomp ofwel – later – leidingwater hadden, werden pompen als deze overbodig. Meestal werden de pompen afgebroken, maar dit exemplaar heeft oorlogen en bouwwoede overleefd.

Het hart van de wijk was misschien ooit de waterpomp, maar het epicentrum verschoof in de jaren 50 naar de kerk aan de Zavelbergweg. Al in 1908 vroegen de bewoners van Ten Broek een eigen parochiekerk. Dertig jaar later werd een stuk grond aangekocht. De bouw van de zaalkerk begon in 1951. De patroonheilige van de parochie werd Sint-Elisabeth van Hongarije, patrones van onder meer de verpleegsters, bakkers, bedelaars en wezen. Zoals op wel meer plaatsen liep ook hier het kerkbezoek fors terug. In 2017 vond de laatste misviering plaats, vorig jaar werd het pand verkocht aan een koppel. Zij zullen het kerkgebouw tot een woning verbouwen. Hoewel de kerk niet beschermd is, en dus afgebroken mag worden, willen de nieuwe eigenaars zo veel mogelijk oorspronkelijke elementen zoals de glasramen, biechtstoelen en het altaar, bewaren. Ook de buitenkant blijft grotendeels ongewijzigd, zodat de ranke spits – met klok – nog wel een tijdje het herkenningspunt van Ten Broek zal blijven.

Wim Troch

9

MENSEN

Hajo Beeckman ontwart de verkeersknoop

© Tine De Wilde

met een passie

Discussies voeren met feiten en cijfers Verkeer is voor Hajo Beeckman meer dan een beroepsbezigheid. Dat merk je aan het enthousiasme en de expertise waarmee hij al jaren de kijkers en luisteraars van de VRT informeert over wat er zich op de weg afspeelt. De lezing die Beeckman in de Boesdaalhoeve zou geven, kan door corona niet plaatsvinden. Maar dit boeiend gesprek gelukkig wel.

D

maar ook naar kleinere lokale wegen, grote storingen op het openbaar vervoer en – binnenkort meer dan ooit – fietsers.

We praten met Beeckman op het einde van een gezapige ochtendspits, waarvoor hij tussen 6 en 10 op post was voor StuBru, Radio 2 en MNM. Om de deelnemers aan het verkeer te kunnen informeren, maakt de mobiliteitsredactie gebruik van een hele batterij informatiebronnen.

Van de overheid, de politie en de verkeerscentra van Brussel, Vlaanderen en Wallonië, over commerciële bedrijven die via de smartphone data van honderdduizenden autogebruikers capteren, tot een steeds groter netwerk van correspondenten die informatie doorspelen.

Daarbij gaat de aandacht niet alleen naar informatie over de snelwegen,

De roep om fietsinformatie wordt steeds groter, omdat de verkeersinformatie automatisch veel gewicht geeft aan het autovervoer.

Beeckman: ‘Die kritiek krijgen we steeds vaker en is terecht. Het verkeersbulletin is geboren in 1979 en draaide rond autofiles. Van treinvertragingen en fietsverkeer trokken we ons niet veel aan. Sinds 2016 is de fiets in opkomst.

Door de groter wordende files, de komst van de elektrische fiets, fiscale stimuli en fietsvergoedingen, en door betere fietsvoorzieningen, hoewel er op dat vlak nog werk is. Daarom moet de fiets een volwaardige plek krijgen in ons bulletin. Want tijdverlies is ook voor fietsers belangrijk. Het vermelden van een glad wegdek, obstakels, werken of zelfs fietsfiles voor drukke verkeerslichten is van belang. Daarvoor hebben we al een akkoord met de Fietsersbond, en er bestaan bij ‘fietscommunity’ ook apps

e interesse voor verkeersstromen kwam er al vroeg bij Beeckman.

‘Ik tekende als kind graag fictieve steden. In het begin vooral plattegronden en stadsgezichten, maar na een tijd begon ik me ook bezig te houden met hoe zo’n stad functioneert en hoe mensen er zich verplaatsen.

Verkeer is een interessant systeem, omdat het zowel chaotisch als gestructureerd verloopt.’

10

om informatie te melden, te verzamelen en te delen.’

Duwt corona ons nog meer op de fiets?

Beeckman: ‘Ik zou daar genuanceerd in zijn. De fietsrevolutie was daarvoor al begonnen. Recente tellingen van de provincie Antwerpen tonen bijvoorbeeld dat tijdens corona het aantal fietsers op de recreatieve assen zoals jaagpaden langs kanalen fors is gestegen, maar dat het op de grote pendelassen serieus is gedaald. Er zijn dus nog te weinig data om te concluderen dat er echt sprake is van een modal shift door corona.’

Door de uitzonderingstoestand maakt corona metingen moeilijk.

Kan thuiswerk een blijver worden met impact?

Beeckman: ‘Thuiswerk zal een blijver zijn, maar het aandeel zal ook weer dalen, want het gebrek aan sociaal contact op de werkvloer heeft ook nadelen. De federale overheidsdienst Mobiliteit zegt dat het toegenomen telewerk tot slechts 1,6 % minder verkeer leidt. Dat komt omdat het woon-werkverkeer maar een klein deel van de totale verkeersstroom uitmaakt, minder dan een derde zelfs. Vrijetijdsen winkelverkeer zijn even belangrijk.

Om files te bestrijden, moet je je niet alleen op de pendelaars richten.’

Wat wel bevestigd wordt: een kleine vermindering van het autoverkeer kan al groot fileleed vermijden.

Beeckman: ‘Absoluut. Onafhankelijk van het motief van de verplaatsing, leidt 20 % minder autoverbruik tot het verdwijnen van de vaste files. Dat is ook het niveau waarop we tijdens de tweede lockdown zaten. Er was 18 à 20 % minder verkeer dan in een gelijkaardige periode vorig jaar. Daardoor zagen we effectief nauwelijks structurele files.’

De snelheidsbeperking op de Brusselse ring, toenemend sluipverkeer, lageemissiezones, rekeningrijden …

Onze mobiliteit zal voor emotionele debatten blijven zorgen.

Beeckman: ‘Zeker dat rekeningrijden is volgens experten het sluitstuk om het aantal autoverplaatsingen af te remmen en de klimaatdoelstellingen te halen.

Want nog meer dan corona zal de klimaatambitie van de Europese Unie ons dwingen om via nationale klimaatplannen ons gedrag aan te passen. Het toenemende sluipverkeer, maar ook het toenemende fietsgebruik zijn uiteindelijk eerder strategieën van gebruikers om aan de files te ontsnappen dan het resultaat van een langetermijnvisie van de overheid. Uiteindelijk zullen we naar minder individuele verplaatsingen moeten. Dat leidt tot heel politieke, ideologisch geladen en dus emotionele discussies. Daarom probeer ik in mijn lezingen zo veel mogelijk feiten en cijfers te geven. Hoe ziet ons mobiliteitsmodel er vandaag uit? Wat is er de laatste jaren veranderd? Voor welke uitdagingen staan we, en welke oplossingen zijn voorhanden? Ik nodig de mensen die volgend seizoen komen luisteren uit om daarover vragen te stellen.’

Michaël Bellon

© Tine De Wilde

Technologie meet en stuurt het verkeer meer en meer. Dat levert winst op, maar zorgt er misschien voor dat we nieuwe grenzen blijven opzoeken.

Beeckman: ‘Klopt. Je hebt nu bijvoorbeeld seamless travel apps die het mogelijk maken naadloos op verschillende vervoersmiddelen over te stappen – bijvoorbeeld doordat je in je auto al je parkeer- en treinticket kan kopen voor je op de parking bent. Slimme technologie zal ook de doorstroming voor alle weggebruikers aan verkeerslichten verbeteren. De zelfrijdende auto kan leiden tot het delen van voertuigen en veiliger verkeer. Maar als je zelf niet moet rijden, zal je files ook niet langer als tijdverlies ervaren omdat je ondertussen iets anders kan doen, wat dan weer tot meer verplaatsingen zou kunnen leiden.’

MENSEN koken

Limi Van Herck

Chinese dumplings (jiaozi) Twaalf jaar geleden ontmoette de Chinese Limi in haar thuisland een Belgische man die voor zijn werk in China woonde.

‘Intussen hebben ze samen twee kinderen, een dochter van 6 en een zoon van 8. Twee en een half jaar geleden verhuisde het gezin naar België. ‘Toen we hier in september 2018 aankwamen, ben ik onmiddellijk begonnen met Nederlandse lessen. Dat heeft me goed geholpen om hier mijn draai te vinden. Ik sprak al Engels, daardoor kon ik het Nederlands vrij snel begrijpen. Alleen spreken is moeilijker. Toen we nog in China woonden, spraken mijn kinderen onderling Chinees. Nu gaan ze naar een Nederlandstalige school en spreken ze Nederlands met elkaar. Ik luister vaak naar hen, en probeer zo ook dingen op te pikken’, vertelt ze.

‘Voor mij was het wennen in het begin. In Chinese steden hebben veel mensen een nanny die voor de kinderen zorgt en het huishouden doet. Ik denk niet dat ik in China ooit één keer heb moeten koken.

Hier moest dat plots wel’, lacht ze. ‘Mijn echtgenoot werkte na onze verhuizing naar België bovendien nog deeltijds in China.

Hij was gemiddeld één maand weg en één maand thuis. Al heeft corona dat werkschema nu helemaal overhoop gegooid. Hij is vijf maanden geleden vertrokken, maar kan voorlopig niet naar België terugkeren omdat de grenzen nog gesloten zijn.’

school in Ukkel als aan het Confucius-instituut in Brussel. ‘Dat is leuk. Mijn studenten zijn allemaal gemotiveerd. Ik heb dezelfde schoolvakanties als onze kinderen, dat is ook een pluspunt.’

‘Ik mag het misschien niet zeggen, maar ik ben niet zo’n fan van de westerse keuken.

Als het op eten aankomt, zijn wij Chinezen niet zo ruimdenkend. Zo lust ik geen frieten of kaas. Zuivel wordt in de Chinese keuken vrijwel niet gebruikt, dus ik ben melkproducten of roomsauzen ook niet gewoon.

Thuis kook ik altijd Chinees. Meestal eten we drie keer per dag een warme maaltijd.’

‘Jiaozi zijn traditionele Chinese deegballetjes in de vorm van een halve maan, met een vulling die varieert van streek tot streek. Ze worden gekookt, gestoomd, gefrituurd of gebakken in de pan. Het recept gaat terug tot het tijdperk van de oostelijke Handynastie, zo’n 1.800 jaar geleden. Ook vandaag zijn dumplings in China populair, zeker in het noorden van het land. Ze worden als hoofdgerecht en als snack gegeten en staan traditioneel ook met het Chinese Nieuwjaar op het menu.’

Heidi Wauters Je vindt het recept op www.deboesdaalhoeve.be/nl/recepten.

‘Wat ik hier heel fijn vind, is de ruimte. In China wonen veel mensen op een beperkte ruimte bij elkaar, vaak in kleine appartementen. Hier hebben we een mooie tuin waar de kinderen in kunnen spelen.’ Zelf geeft Limi Chinese les, zowel op de Europese 11

© hetvilthuis

zaterdag 20 maart Ateljee Kadee (Op)kikkers vilten © Tine De Wilde

FAMILIE

10 tot 12 uur GC de Boesdaalhoeve Ben je tussen 8 en 12 jaar? Ben je handig en wil je graag nieuwe technieken leren? In deze maandelijkse ateliers werk je rond verschillende technieken en een vooraf bepaald thema dat elke maand varieert. Op zaterdag 20 maart gaan we kikkers vilten. Op zaterdag 24 april maken we schapen in zelfhardende klei voor Pasen. Op 29 mei proberen we verschillende schildertechnieken uit. En op 26 juni gaan we bloemen natvilten. De workshops zijn geschikt voor kinderen van het 2e tot het 6e leerjaar en vinden telkens op zaterdag plaats van 10 tot 12 uur. Het aantal kinderen per workshop is beperkt tot 10. tickets: 5 euro per workshop

Rodenaren met elkaar in gesprek tijdens Foyer on tour

vrijdag 12 maart, zondag 14 maart en vrijdag 26 maart Foyer on tour in je huiskamer AUDIO • VIDEO

Tijdens Foyer on tour ontmoetten Rodenaren elkaar coronaproof in een gezellig aangeklede container aan dienstencentrum De Boomgaard, veilig van mekaar gescheiden door plexiglas. Ze praatten een half uur met iemand die ze kenden of boekten een afspraak met een mystery guest.

© unsplash

Ontdek drie leuke initiatieven die we koppelden aan ons Foyer on tour-verhaal.

zaterdag 27 maart tot vrijdag 12 april Paaszoektocht FAMILIE

De paasklokken komen ook dit jaar naar Rode! Heb je zin in een leuk uitje met het hele gezin? Neem dan deel aan de paaszoektocht van de Boesdaalhoeve. Je ontdekt mooie plekjes in Rode, krijgt onderweg leuke opdrachten en verdient zo een zakje met lekkere paaseitjes. De wandeling van ongeveer 4 kilometer is buggyvriendelijk. Gids René van Natuurpunt hielp ons bij het uitstippelen van de tocht. alle info (vanaf 10 maart): www.deboesdaalhoeve.be

12

Podcast Containerklap Gemeenschapskrant Buurten nam plaats en stelde drie vragen aan een vijftal Rodenaars. Hun antwoorden ontdek je in de podcast Containerklap die we vanaf vrijdag 12 maart delen via de website van de Boesdaalhoeve.

Diepzeedokter Diederik Ook acteur Bert Vannieuwenhuyse zakte af naar Rode en nam er het verhaal Diepzeedokter Diederik op voor kinderen vanaf 4 jaar. Het resultaat kan je vanaf zondag 14 maart online bekijken op de website en het YouTubekanaal van de Boesdaalhoeve.

Concert Matthias Vergels en Manu Huylebroeck Ook mystery guest Mathias Vergels verraste enkele Rodenaren met een tof gesprek en een aantal nummers.

Hij speelde een korte akoestische set samen met gitarist Manu Huylebroeck. Dat wordt gestreamd via YouTube en op www.deboesdaalhoeve.be op vrijdag 26 maart.

I N F O R M AT I E

maandag 12 april tot vrijdag 16 april Ateljee Kadee XXL

© hetvilthuis

nieuws uit de Boesdaalhoeve

© Hilde Vansummere

VAK ANTIESTAGE

Op stap met het antiverveelboekje van Frida In Sint-Genesius-Rode circuleert het antiverveelboekje van Frida. Iedereen die het in handen krijgt, kan erin schrijven, tekenen en plakken, maar ook tips sprokkelen om zich niet te vervelen. Daarna geef je het boekje weer door.

Het idee en de uitvoering van het antiverveelboekje komt van tekenaar, illustrator en grafisch vormgever Jurgen Walschot. Hij is afkomstig van Alsemberg, woont in Sint-Genesius-Rode, is docent aan de Sint-Lukas Kunstschool in Brussel, illustreerde al verschillende kinder- en jeugdboeken, en boeken en boekcovers voor volwassenen.

‘Het antiverveelboekje is een combinatie van een schetsboekje, een vriendenboekje en een doeboekje’, legt Walschot uit. ‘Het is zogezegd van Frida, een figuurtje waar ik al twee boeken over heb gemaakt. Zij is een beetje een stoute puber die overal commentaar op heeft. Maar in het boekje stelt ze een aantal heel eenvoudige opdrachten voor. Een foto maken op een bepaalde plek in de gemeente, een tekening maken, opschrijven wat je vandaag gaat eten of waar je kan gaan wandelen.’

Het is de bedoeling dat wie het boekje krijgt, het na een tijdje doorgeeft zodat het blijft circuleren bij de inwoners van Rode. Wie het heeft, kan de opdrachten uitvoeren en er ook toevoegen. ‘Zo heeft iemand er een recept voor netelsoep ingezet en iemand anders een handleiding voor het maken van een voederplankje.

Alles kan, zolang het maar met respect voor een ander gebeurt.’

De resultaten kan je delen via sociale media (website, Facebook of de Instagrampagina @gcdeboesdaalhoeve) met de hashtags #gcdeboesdaalhoeve en #jurgenwalschot. Af en toe komt het boekje ook weer even bij de Boesdaalhoeve of bij Walschot terecht, zodat Frida nog wat commentaar kan geven. Wie het graag eens zou hebben, kan er naar vragen bij de Boesdaalhoeve. Jurgen Walschot hoopt dat het boekje een tijdsdocument kan worden over de mensen die vandaag in Rode wonen en over waar ze allemaal mee bezig zijn. (MB)

9 tot 16 uur GC de Boesdaalhoeve Tijdens deze 5-daagse stage komen verschillende knutseltechnieken aan bod en werken we rond verschillende thema’s.

Steek je handen uit de mouwen en tover met verf, klei, beton, vilt … de mooiste creaties uit je hoed. We sluiten op vrijdag af met een tentoonstelling die volledig coronaproof verloopt. Ben jij graag creatief bezig met je handen en ben je tussen 8 en 12 jaar oud? Dan is dit de geknipte creastage voor jou. tickets: 135 euro (basis)

TICKETS EN INFO GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-Genesius-Rode info@deboesdaalhoeve.be Tel. 02 381 14 51 • www.deboesdaalhoeve.be Het onthaal is momenteel gesloten, maar telefonisch bereikbaar op: ma van 13.30 tot 20 uur (tijdens schoolvakanties tot 17 uur), di en vr van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur, wo en do van 13.30 tot 17 uur.

13

Eén ticket voor de hele rit Wie zich tot voor kort door Brussel en de Vlaamse Rand verplaatste met het openbaar vervoer moest vaak verschillende tickets op zak hebben, afhankelijk van de maatschappij die het vervoer verzorgde. Sinds 1 februari is dat verleden tijd. Met de Brupass XL kan je op alle bussen, treinen, trams en metro’s in Brussel en omgeving. Een aantal gemeenten protesteren intussen wel tegen het schrappen van bussen door De Lijn.

Al decennialang zijn gebruikers van het openbaar vervoer en reizigersverenigingen vragende partij; nu is het er eindelijk: het eengemaakte vervoerbewijs waarmee je door heel Brussel en de Vlaamse Rand kunt rijden. Zo’n systeem bestond al lang in Brussel, maar eenmaal buiten het Gewest werkten de vier verschillende maatschappijen (De Lijn, MIVB, TEC en NMBS) grotendeels naast elkaar. Met de introductie van de Brupass XL op 1 februari 2021 is daar nu verandering in gekomen. Een belangrijke stap om verplaatsingen van en naar de hoofdstad te vergemakkelijken.

Hoe werkt het?

Concreet koop je een kaartje voor één rit (3 euro) of tien ritten (20 euro), of 14

een abonnement voor één maand (74 euro) of twaalf maanden (775 euro).

Daarmee kun je binnen de afgebakende zone naar believen reizen met de trein of met de voertuigen van De Lijn, de Brusselse MIVB en de Waalse TEC. Enkel om van en naar de luchthaven van Zaventem te gaan, betaal je nog een speciaal tarief. Abonnementen en tickets kun je kopen bij de vier vervoersmaatschappijen, al kun je bij De Lijn voorlopig wel enkel terecht voor een abonnement (online of in de Lijnwinkel). Je kunt de tickets en abonnementen opladen op een MOBIB-kaart, en je valideert ze voor het instappen en bij elke overstap aan de valideertoestellen van MIVB, TEC of De Lijn, of via de verkoopautomaten van de NMBS. Vanaf het tweede kwartaal

van 2022 zouden ook alle ticket- en abonnementsformules digitaal beschikbaar moeten zijn.

Wie enkel binnen Brussel reist, kan gebruikmaken van de iets goedkopere Brupass. Heb je zowel een Brupass als een Brupass XL, dan wordt aangeraden om beide niet te combineren op één en dezelfde MOBIB-kaart, zodat je steeds kunt genieten van het voordeligste tarief.

Wie nog een ander abonnement heeft, hoeft zich geen zorgen te maken, want naast de Brupass en de Brupass XL blijven de bestaande combi-abonnementen van de NMBS met elk van de drie regionale operatoren apart gewoon bestaan.

I N F O R M AT I E rand-nieuws

EN

© Filip Claessens

One ticket for transport in and around Brussels Until recently, anyone travelling in Brussels and the Vlaamse Rand (Flemish area around Brussels) by public transport often had to have several tickets in their possession, depending on the company providing the transport. However, this became a thing of the past on 1 February. At long last. For decades, public transport users and travellers’ associations have been calling for a single ticket that allows people to travel throughout Brussels and the Rand. And although there are still some questions about how to define the area in which the ticket is valid, from now on you can use the Brupass XL for all bus, trains, tram and metro services in Brussels and the surrounding area. In the meantime, a number of municipalities are protesting against the cancellation of some of De Lijn’s bus services.

Kaas met gaten

De wat grillige vorm van de zone gaf hier en daar al aanleiding tot speculatie over ‘vreemde hiaten’ (Halle, toch een belangrijk vervoersknooppunt, valt er bijvoorbeeld buiten of Humbeek en een deel van Overijse). Reizigers moeten dus goed opletten tot waar hun ticket precies geldig is. Zo behoort Asse niet tot de zone, maar deelgemeente Kobbegem wel, en hetzelfde geldt voor Merchtem en deelgemeente Brussegem. ‘Het geldigheidsgebied van de Brupass XL is zeer concentrisch, ongeveer 11,5 km rond de Grote Markt in Brussel’, zegt De Lijn-woordvoerster Karen Van der Sype daarover. ‘Die zone valt samen met de bestaande zonering. Je kan dus niet echt spreken van hiaten.’

De harmonisering van de routeplanners, lijnen en uurroosters, een ander pijnpunt dat vaak wordt aangehaald, zit blijkbaar niet meteen in de pijplijn. Van der Sype: ‘Vandaag is de routeplanner van De Lijn al multi-operabel. De afstemming van de dienstregelingen tussen de operatoren is een continu proces. Soms moeten er echter keuzes gemaakt worden. Je kan niet met één lijn op drie verschillende plaatsen perfect aansluiting geven.’

Faciliteitengemeenten

De Brupass XL is duidelijk een verbetering voor het openbaar vervoer in de Vlaamse Rand. Moeizamer verloopt het opstellen van het openbaarvervoersplan 2022 in de vervoerregio. Alle vijftien Vlaamse vervoerregio’s moesten zo’n plan indienen. Veertien ervan hebben dat intussen gedaan, alleen in de Vlaamse Rand is er nog onenigheid. Het probleem? In 2019 schafte de Vlaamse overheid het concept van de basismobiliteit af, dat kort samengevat zowat elke burger het recht gaf op kwalitatief openbaar vervoer in de buurt. In de plaats daarvan kwam het idee van de basisbereikbaarheid, dat in meer vervoer voorziet op plekken waar het echt nodig is: op de grote, drukke lijnen in de dichtbevolkte gebieden. De verliezers zijn de meer landelijke gemeenten, die bussen zien verdwijnen. Een aantal

BUURTEN is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Boesdaalhoeve en vzw ‘de Rand’. Buurten komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Jan Decuypere, Gerald Dichtl, Greet Lebleu, Anne Sobrie, Liesbet Vermaelen, Heidi Wauters VORMGEVING heartwork.be, FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Veerle Weeck, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, veerle.weeck@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, 02 456 97 98,

gemeenten uit het Pajottenland tekenden hiertegen protest aan (de vervoerregio Vlaamse Rand is een stuk groter dan de negentien gemeenten rond Brussel, red.), en de faciliteitengemeenten Linkebeek, Drogenbos en Sint-Genesius-Rode sloten zich daarbij aan.

Stijn Quaghebeur (N-VA), schepen in Dilbeek en voorzitter van de vervoerregio Vlaamse Rand verdedigt het plan. ‘In het oude systeem reden veel bussen in landelijke gemeenten leeg rond. Nu willen we de middelen concentreren waar de vraag het grootst is. Op zich een logisch principe. De gemeenten Drogenbos, Linkebeek en Rode hebben vooral tegen gestemd uit solidariteit. Zij zijn echter minder tot niet getroffen.

Een gemeente als Drogenbos bijvoorbeeld heeft zeer goed openbaar vervoer.

Je kan de faciliteitengemeenten ook bezwaarlijk dunbevolkt noemen.’

Ook voor de andere faciliteitengemeenten verandert er weinig. Quaghebeur: ‘Er worden voornamelijk lijnen gebundeld. Doorgaans zijn de negentien randgemeenten beter af. Het tram- en treinnetwerk zijn de ruggengraat van het openbaar vervoer. Het busnet moet hier complementair aan worden. Vroeger was er zelfs wat concurrentie tussen beide systemen. Daarom zijn in het nieuwe plan parallelle lijnen geschrapt.’

Jan Haeverans

geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-Genesius-Rode, tel. 02 381 14 51, info@deboesdaalhoeve.be, www.deboesdaalhoeve.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel. Buurten wordt ondersteund door de afdeling Sint-Genesius-Rode/Beersel van de Orde van den Prince.

ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van buurten op de website www.deboesdaalhoeve.be.

15

MENSEN uit Rode

Ik woon in Sint-Genesius-Rode sinds 2010

Beroep

verpleegster op intensieve zorg en student master in het management en het beleid van de gezondheidszorg

Actief in of lid van

zaalvoetbalploeg De Harde Kern

Ik ben

de maman van drie prachtige kinderen

T P OS 9 1 / 3 19 12/0

In mijn vrije tijd hou ik van

Met drie kleine kindjes blijft er niet veel tijd over, maar ik hou wel van spelletjes spelen, fietsen en voetballen

Bijna niemand weet dat ik

als eerste in Rode een kindje mocht erkennen als meemoeder

Favoriete plekje

Mélissa Vincent

Boeken, serie- of filmtip

1640 Sint-Genesius-Rode

Na jaren in Brussel te hebben gewoond, was de Kwadebeekvallei een van de eerste groene plekjes die ik leerde kennen in Rode. Niet zo lang geleden heb ik ook het Hanenbos in Dworp ontdekt. Daar heb ik al veel plezier beleefd samen met de kindjes.

Asterstraat

Harry Potter blijft voor mij een topper, zowel de boeken als de films

Je mag mij altijd wakker maken voor Niet. Elk uur dat ik kan slapen is welkom.

Onverstoorbaar wachten knotwilgen langs de Kwadebeek op de nieuwe lente. • Tekst en foto: Gerald Dichtl