buurten april 2021

GEMEENSCHAPSKRANT

SINT-GENESIUS-RODE • JAARGANG 24 • NR 3 • APRIL 2021 UITGAVE VAN GC DE BOESDAALHOEVE EN VZW ‘DE RAND’

Jurgen Walschot illustreert De schurkenclub

Buurtwerker Karen Raes trekt dagelijks de straat op

Middenhut Meer dan riante villa’s

FR • DE • EN

traductions Übersetzungen translations

© Tine De Wilde

afgiftekantoor sint-genesius-rode P 008347

buurten

I N F O R M AT I E

Grote renovatie voor wetenschapscampus Het Von Karmaninstituut (VKI) wordt grondig gerenoveerd.

Het instituut aan de Waterloosesteenweg is een wereldautoriteit op het vlak van vloeistofdynamica en aerodynamica. De federale overheid investeert 11 miljoen euro om de campus te renoveren en uit te breiden. De buurt wordt betrokken bij de uitbreiding.

timing voor de realisatie pin ik me niet graag vast.

De renovatie moet stapsgewijs gebeuren en in samenspraak met de buurtbewoners. Het is belangrijk dat er een draagvlak is voor dit project. We werken met bedrijven uit de hele wereld, maar we vergeten niet dat ook de buren een partner zijn.’

De plannen om het Von Karmaninstituut uit te breiden bestaan al jaren. De campus werd in 1956 in gebruik genomen, maar was voordien al een belangrijke site voor het Belgische ministerie van Defensie. Onder andere de vliegtuigloods, die het instituut langs de Waterloosesteenweg letterlijk een gezicht geeft, dateert uit die periode. De gebouwen van het instituut voldoen niet meer aan de huidige energienormen.

Daarom investeert de federale overheid dit jaar 9 miljoen euro, en volgend jaar nog eens 2 miljoen euro.

De uitbreiding komt er op de terreinen van het vroegere ontspanningscentrum Malderez aan de achterzijde van de site.

Het Von Karmaninstituut is een onderzoeks- en opleidingscentrum waar jaarlijks 180 studenten uit de hele wereld een opleiding volgen. Het instituut doet onderzoek voor landen van de NAVO en bedrijven uit de luchtvaart en de ruimtevaart. ‘We kennen een lange geschiedenis, maar ook in de toekomst willen we een toonaangevende rol blijven spelen in onze onderzoeksgebieden. Onze studies zijn relevant in heel wat sectoren.

Zo kunnen we vliegtuigonderdelen testen op hun weerstand in de lucht, waardoor vliegtuigen zuiniger vliegen. Dat is goed voor het klimaat en het bespaart vliegtuigmaatschappijen heel wat kosten aan brandstof.

Maar ook in de ruimtevaart spelen we een rol. Zo lanceerden we een piepkleine satelliet die begin volgend jaar uit de ruimte moet terugkeren en hergebruikt zal kunnen worden. Zo voorkomen we een berg ruimteafval.’ (BK)

‘Het is nog te vroeg om al in detail te kunnen ingaan op de uitbreiding’, zegt Peter Grognard, managing director van het VKI. ‘We hebben heel wat plannen in gedachten, maar nu moet alles eerst uitgetekend worden. Op een

2

© BK

uit de gemeente

© BK

Telex Amfibieën van verdrinking redden Padden en kikkers kunnen dankzij een eenvoudige ingreep zichzelf redden uit rioolputjes waar ze in vallen. Arbeiders van Pro Natura plaatsten in Sint-GenesiusRode voor het tweede jaar op rij op verschillende locaties zogenaamde uitsluiproutes.

De voorbije weken trokken de padden, kikkers en andere amfibieën opnieuw naar hun poelen om er zich voort te planten. Die paddentrek is vol risico.

Tientallen vrijwilligers zijn in de weer om de dieren veilig over te zetten. Maar niet enkel het verkeer blijkt gevaarlijk. ‘De dieren vallen ook in de rioolputjes langs de kant van de weg’, vertelt Nathalie Saelens van Pro Natura. ‘Door de hoge betonnen wanden geraken ze niet meer uit die putjes weg en verdrinken ze. Vorig jaar contacteerde de milieuambtenaar van de gemeente ons met zijn bezorgdheid over die extra valkuil voor amfibieën.

Door het plaatsen van uitsluiproutes kunnen we gelukkig veel dieren redden.

Hoe we dat doen? Dat kan op twee manieren: of we lijmen een begroeiingsmat aan de zijkant van de rioolput, of we plaatsen een hoekelement dat ook wordt gebruikt voor gyproc muren.

Na de trek halen we die weer weg.

Hierdoor krijgen de dieren genoeg grip om zelfstandig uit de rioolput te kruipen.’

Hoeveel dieren er gered kunnen worden met deze systemen is niet geweten, omdat het onmogelijk is om ze te tellen.

‘We zijn blij dat de milieuambtenaar ons hiervoor contacteerde. We gaan het systeem verder uitbreiden naar andere gemeenten.’ Dit jaar werden er in de Stationsstraat, Dragonderstaat, Sint-Annalaan, Fonteinstraat en op de parking van de begraafplaats in totaal 27 rioolputjes ‘amfibieveilig’ gemaakt. (BK)

• De werken aan de Geevaertvijver kunnen sneller worden uitgevoerd dan gepland nu de onteigeningsprocedure is stopgezet. Er zal slib geruimd worden uit de vijver. Er komt ook een herinrichting zodat er extra regenwater vanuit de Molenbeek gebufferd kan worden.

Dit jaar wordt een studie opgestart.

Een startdatum voor de werken is er nog niet.

• Sint-Genesius-Rode staat nog maar eens bovenaan in een lijstje van gemeenten met de duurste woningprijzen. Volgens de cijfers van de federatie van notarissen betaal je in Sint-Genesius-Rode gemiddeld 501.720 euro voor een huis. Daarmee staat Rode op plaats drie in Vlaams-Brabant.

Enkel in Kraainem en Wezembeek-Oppem ligt de gemiddelde prijs nog hoger.

• De organisatie van het gelegenheidsrestaurant Greenhouses langs de vijver van Novarode heeft nog wat werk om alles opnieuw in de oorspronkelijke staat te herstellen. Dat merkt gemeenteraadslid Patrick De Cauwer (Engagement 1640) op. Volgens burgemeester Pierre Rolin (IC-GB) moet de organisatie inderdaad nog op enkele plaatsen opnieuw zaaien, maar is het slechte weer de spelbreker.

• Schepen Charles-Emmanuel Van der Straten (IC-GB) is op 69-jarige leeftijd na een slepende ziekte overleden. Van der Straten werd in 2015 schepen toen hij Sophie Wilmès (MR) verving. Eind 2019 zette hij een stap opzij omwille van gezondheidsproblemen.

• Het aanplanten van het geboortebos gebeurt dit jaar omwille van corona op een alternatieve manier. Ouders van pasgeboren kindjes kunnen niet zelf een boom planten. Het Agentschap Natuur en Bos zal de bomen aanplanten met een bord met de voornamen van de kinderen erbij. De ouders krijgen een brief met een aanwijzing om de boom terug te vinden.

• De gemeente krijgt binnenkort een kindergemeenteraad. De bedoeling is om politiek dichter bij de jongste inwoners te brengen. Nog dit schooljaar vindt er een verkiezing plaats in het vijfde leerjaar, zodat de kinder-

gemeenteraad volgend schooljaar echt aan de slag kan. De zetelverdeling gebeurt volgens het aantal klassen in het zesde leerjaar. Er worden twee leerlingen per klas afgevaardigd.

• Het blijft wachten op de verspreiding van de Eur(h)odebon. Daarmee kunnen inwoners bij de handelaars in de gemeente een bedrag spenderen. Maar omdat nog niet alle handelaars opnieuw de deuren kunnen openen, is de verdeling nog even uitgesteld.

• Vanaf deze maand aanvaardt het recyclagepark geen onverpakt of slecht verpakt asbestcement meer.

Asbestcement moet je thuis luchtdicht verpakken met doorzichtige folie of in speciale zakken. Wie niet in orde is, krijgt geen toegang tot het park.

• Voor het tweede jaar op rij kon de paaseierenraap van de gemeente niet doorgaan door corona. In de plaats daarvan kregen alle kinderen onder de 12 jaar een zakje paaseitjes dat coronaveilig aan de deur werd afgeleverd.

Vrijwilligers hielpen mee om de paaseitjes rond te dragen.

• De zoektocht naar een nieuwe uitbater voor de Kwadeplashoeve is officieel gestart. De gemeente is op zoek naar een kandidaat die een project kan uitwerken voor alle Rodenaren. Het schepencollege mikt op een horecazaak of een socioculturele of recreatieve bestemming. Kandidaturen kunnen bij de gemeente ingediend worden tot 3 mei om 11 uur.

• De vrijwilligers van Clean R(h)ode organiseerden een lenteopruimactie.

De gemeente werd ingedeeld in zones waarin groepjes mensen op pad gingen om zwerfvuil op te ruimen. De gemeente stelde grijpstokken en afvalzakken ter beschikking.

• Buurtbewoners aan de Middenhut zijn een procedure gestart tegen de inrichting van de nieuwe parking aan het Bospaviljoen. Die werken zijn eind vorig jaar gestart. Het Vlaams Agentschap Natuur en Bos laat weten dat het over alle noodzakelijke vergunningen beschikt, maar omwonenden vinden de impact op de natuur te groot. (BK)

3

MENSEN met een passie en zussen niet altijd naar school mogen’, legt Karen uit. ‘Het stadsspel was specifiek gericht naar jongeren boven de 12 jaar, aangezien er voor hen door de coronamaatregelen niet veel te doen was. Ook tijdens de basketbalwedstrijdjes waren zo goed als allemaal jongeren van de partij.’

Samenhang versterken

Karen Raes aan de slag als buurtwerker in Rode

© Tine De Wilde

Hoewel de eerste acties van de nieuwe buurtwerker gericht waren naar de jeugd, is het doelpubliek veel ruimer. ‘Sint-GenesiusRode is een gemeente waar het goed is om te leven en te wonen, en we willen dat dat voor iedereen zo is. Daarom is één van de prioriteiten in het meerjarenplan de sociale samenhang in de gemeente versterken door een buurtwerking op poten te zetten en een buurtwerker aan te stellen. Het is een bewuste beleidskeuze om als OCMW en gemeente meer bereikbaar te zijn voor inwoners die hulp nodig hebben’, verduidelijkt OCMW-voorzitter Anne Troussel. ‘De aandacht gaat daarbij naar alle bevolkingslagen met minder kansen en hoe we hen beter kunnen bereiken. In eerste instantie ligt de focus op jongeren en hun tijdsbesteding, al kunnen daar zeker en vast ook de gezinnen bij betrokken worden.’

‘Ik trek elke dag de straat op’ Met Karen Raes is er in Sint-Genesius-Rode voor het eerst een buurtwerker aan de slag. Ze richt zich vooral naar de inwoners met wat minder kansen. Voor de jeugd, die het in deze coronatijden niet makkelijk heeft, organiseerde ze al verschillende activiteiten.

D

e 26-jarige Karen Raes is sinds oktober 2020 aan de slag als buurtwerker bij het OCMW van Sint-GenesiusRode. Ze schoot meteen uit de startblokken, wat tijdens het jaareinde resulteerde in enkele nieuwe initiatieven zoals een blokspot, een stadsspel voor jongeren en coronaveilige partijtjes basketbal. ‘In Sint-Genesius-Rode is er al enkele jaren een blokspot in de Boesdaalhoeve. Maar omdat het gemeenschapscentrum door de coronasituatie gesloten was, hebben wij voor een blokspot gezorgd in de bibliotheek. Een rustig plekje om te studeren is zeker welkom in deze coronatijden, aangezien door telewerk meer ouders thuis zijn en ook broers

4

In de beginfase gaat veel van Karens aandacht naar het leren kennen van de gemeente en het in kaart brengen van de noden. Dat doet ze op verschillende manieren. ‘Ik ga elke dag de straat op en spreek mensen aan. Daarbij stel ik me kort voor en vraag ik hen wat ze willen’, zegt Karen. ‘In de paasvakantie start ik een mobiele buurtwerking op. Dat betekent concreet dat ik met een leuk aangeklede stand op verschillende locaties in de gemeente ga staan, bijvoorbeeld op het dorpsplein tijdens de markt op zondag of aan een sportveldje, om mezelf en de buurtwerking bekend te maken bij de bevolking.’

Eerder kwam Karen via een enquête al meer te weten over de Rodense jeugd. ‘Ik heb een enquête opgesteld voor jongeren om te zien wat er bij hen leeft, wat ze missen en waar ze nood aan hebben. Uit die bevraging kwam onder meer naar voren dat de jeugd meer plekken wil om samen te komen. Hun welbevinden is ook een aandachtspunt. Bijna 40 % gaf aan zich ongelukkiger te voelen sinds de coronacrisis. Daarom heb ik contact opgenomen met het JAC, een organisatie die zich inzet voor jongeren. Van hen uit komt er een medewerker naar hier, waarmee onze jongeren in gesprek kunnen gaan als ze dat willen.’

Open huis

Die JAC-medewerker krijgt vermoedelijk een plekje in het ‘open huis’ dat Karen weldra wil opstarten in de cafetaria van sporthal Wauterbos. De locatie is niet zomaar gekozen. De sporthal is vlot bereikbaar, en de omgeving is druk bezocht en bekend bij de inwoners. ‘Twee keer per week wil ik van de cafetaria een buurtcentrum maken. De Rodenaren zullen er terecht kunnen voor heel wat zaken. Om een babbeltje te slaan en elkaar te ontmoeten, de krant te lezen of een koffie te drinken bijvoorbeeld. Maar ook om een computer te gebruiken of vuilniszakken te kopen. Vragen over de dienstverlening van de gemeente of het OCMW zal ik er met plezier proberen te beantwoorden. Ouders met vragen over brieven en administratie van de school van hun kinderen, help ik ook graag

verder. Smartschool is alomtegenwoordig, maar niet iedereen kan ermee overweg. Net daarom heeft het OCMW zogenaamde digitale cheques aangekocht die de inwoners kunnen gebruiken om ICT-hulp in te schakelen.’

I N F O R M AT I E Rode in de teletijdmachine

De voorbije jaren nam de gemeente al verschillende initiatieven om de bevolking dichter bij elkaar te brengen, zoals de herstart van de kerstmarkt en de wekelijkse markt en de organisatie van nieuwe evenementen zoals de nieuwjaarsdrink, de paaseierenraap en de sportwedstrijden Urban Run en Rodathlon.

Daarnaast telt de gemeente ook verschillende verenigingen voor sport, jeugd en cultuur. ‘Het is zeker een goede zaak dat dat aanbod er is’, zegt Karen. ‘Mijn taak bestaat erin om dat aanbod bij iedereen bekend te maken en de mensen aan te moedigen om er naartoe te gaan. Door samen te komen, versterk je de verbondenheid. Dat is belangrijk in een samenleving waarin individualisering toeneemt. Vroeger kende iedereen zijn buren en kon je op hen terugvallen, nu is dat minder het geval.’

Op haar eerste half jaar als buurtwerker kijkt Karen, die van opleiding maatschappelijk werker is en voordien op professioneel vlak jongeren in een instelling begeleidde, tevreden terug.

‘Ik ben afkomstig van Lembeek en kende Sint-Genesius-Rode niet zo goed. Ik vind het fijn om vast te stellen dat iedereen zeer vriendelijk is, zowel de inwoners als de collega’s. Ik sta er niet alleen voor. Ik ben een schakel tussen verschillende diensten en heb op die manier ook contact met en ondersteuning van bijvoorbeeld de dienst jeugd en sport. Via Groep INTRO, gespecialiseerd in samenlevingsopbouw, heb ik een coach bij wie ik altijd terecht kan en die me ideeën geeft.’

Jelle Schepers Wil je de buurtwerker contacteren? karen.raes@ocmwrode.be.

Binnenkort vind je haar ook op Facebook.

FR

Karen Raes au travail en tant que travailleuse communautaire Grâce à Karen Raes, la commune de Rhode compte désormais sa première travailleuse communautaire. Elle met un point d’honneur à aider les résidents ayant moins d’opportunités. Elle organisa déjà plusieurs activités pour les jeunes qui vivent une période difficile en ces temps de crise.

‘Tous les jours, je sors dans la rue et je parle aux gens. Pendant les vacances de Pâques, je vise à mettre en place un projet communautaire mobile. Accompagnée d’un stand joliment décoré, je me déplacerais à plusieurs endroits dans la commune afin de me faire connaître et faire connaître le travail communautaire.’

Au moyen d’un enquête, Karen en apprit davantage sur les jeunes de Rhode. ‘Ils veulent plus d’endroits où ils peuvent se réunir. Près de 40% déclara également se sentir plus malheureux depuis la crise du Corona. C’est pourquoi j’ai contacté le JAC.’ Ce travailleur de la JAC aura probablement sa place dans la ‘maison ouverte’ que Karen souhaite mettre en place prochainement dans la cafétéria du centre sportif de Wauterbos. ‘Deux fois par semaine, j’aimerais que la cafétaria se transforme en un centre de quartier où les habitants de Rhode peuvent venir discuter ou poser des questions sur les services offerts par la municipalité ou le CPAS.’

© Ingezonden

Aanbod bekend maken

Ontspanningscentrum Marcel Malderez Twintig jaar geleden sloot het ontspanningscentrum Marcel Malderez in de Trilpopulierenlaan de deuren. Jarenlang was het een klein pretpark voor ambtenaren en gezinnen. En daar profiteerden ook de Rodenaren van.

Het domein opent in 1958 de deuren en grenst aan het nieuwe Von Karmaninstituut dat twee jaar eerder werd opgericht. Marcel Malderez is op dat moment secretarisgeneraal van het ministerie van Communicatie. Het centrum is dan ook bestemd voor de ambtenaren van dat ministerie.

De mensen van de departementen Verkeerswezen en RTT kunnen er goedkoop uit eten of zwemmen in het grote buitenzwembad, maar ook minigolfen, tennissen en petanquen.

Ook de Rodenaren vinden de weg naar het domein. ‘Mijn vrouw was kleuterjuf in de school Wauterbos’, herinnert Roland Swaelens (71) zich. ‘Omdat ze voor de gemeente werkte, mochten ook wij er met het gezin tegen een voordeeltarief binnen. Voor de kinderen was het er prachtig. Met een mooie speeltuin die erg in trek was. En ik herinner me ook nog dat het eten in het restaurant ontzettend lekker was. We trokken er in de jaren 80 regelmatig naartoe.’

Maar sinds de jaren 80 gaat het onderhoud achteruit. Er komt minder volk en dus wordt er ook minder geïnvesteerd.

In 2001 wordt de stekker uit het centrum getrokken. De site staat er sindsdien verlaten bij. Het domein, dat 2,5 ha groot is, blijft wel eigendom van de overheid. Enkele gebouwen worden intussen gebruikt door het Von Karmaninstituut.

Maar de rest van het domein is verloederd. Alles is overwoekerd door onkruid. De overheid heeft wel 11 miljoen euro uitgetrokken om de volledige site van het domein Malderez om te vormen tot een extra campus voor het Von Karmaninstituut.

Bart Kerckhoven

5

I N F O R M AT I E wijken in Rode

© Tine De Wilde

bedreigd, maar in 2004 werd het huis alsnog beschermd. Van op de straat is het huis nauwelijks te zien. De forse monumentale poort geeft een idee van hoe de rest van het domein eruitziet.

Middenhut

Meer dan riante villa’s achter dikke hagen In het vorige nummer van ‘buurten’ begonnen we aan onze verkenningstocht door Rode in de wijk Ten Broek.

In deze aflevering nemen we de Middenhut onder de loep.

Sinds de tweede helft van de 19e eeuw staat deze wijk synoniem voor exclusief wonen.

E

en groene omgeving en de nabijheid van de hoofdstad, het is een aantrekkelijke combinatie.

Dat was ook midden 19e eeuw zo, toen de gronden van het Zoniënwoud gerooid en verkaveld werden. De aanleg van de spoorlijn Brussel-Charleroi met een station in Sint-Genesius-Rode maakte de groene oase vlot bereikbaar voor de Brusselse bourgeoisie, die massaal een buitenverblijf zocht om de stank en vervuiling van de stad te ontvluchten.

De Middenhut dankt haar naam – weinig verrassend – aan haar centrale ligging tussen de Kleine Hut en de Grote Hut. De Middenhut is de jongste van de drie buurten, en kwam pas net voor de Eerste Wereldoorlog ten volle tot ontwikkeling, toen de tram van het Rouppeplein in Brussel naar de Kleine Hut langs de Waterloosesteenweg werd doorgetrokken, tot Waterloo. De Hutten werden populaire bestemmingen voor Brusselse zondagstoeristen. Verschillende afspanningen werden opgericht, zoals de Laiterie Centrale, een café-

6

restaurant en pension uit 1920 op de hoek met de Zoniënwoudlaan. De buurtspoorweg werd in 1960 afgeschaft en vervangen door een buslijn.

Van Horta tot Mobutu

Liefhebbers van architectuur kunnen hun ogen de kost geven. Je vindt hier een staalkaart van de 20e-eeuwse bouwstijlen, van Engelse cottages tot modernistische villa’s. Voor zover die huizen tenminste niet verscholen liggen achter omheiningen en hagen.

De Urvaterwoning in de Lequimelaan is een van de opmerkelijkste woningen in de buurt. Het huis werd in 1958 gebouwd in de toen vooruitstrevende brutalistische stijl. De opdrachtgever was diamantair Joseph ‘Bertie’ Urvater, die zijn aanzienlijke kunstcollectie een plek wilde geven. Na Urvaters faillissement in 1962 werd het domein verkocht aan de Congolese staat. De Zaïrese president Mobutu – die in ons land meerdere optrekjes had – verbleef hier regelmatig. Na zijn dood werd het huis verkocht. Even werd het met de sloop

Een villa met een soortgelijk verhaal staat in de Goede Luchtlaan, nabij de grens met Ukkel. Dit art-nouveaulandhuis werd in 1904 ontworpen door niemand minder dan Victor Horta. In vergelijking met de zwierige meesterwerken die Horta voordien in het centrum van Brussel had laten verrijzen, is dit pand een eerder bescheiden bijdrage. Bovendien werd het ingrijpend verbouwd. Daardoor glipte het huis door de mazen van het beschermingsnet. In 2016 waren er plannen om het huis met de grond gelijk te maken. Het gemeentebestuur gaf een sloopvergunning, maar de provincie trok die weer in.

Windtunnel

De rust in de Middenhut wordt elk jaar eind september verstoord. Dan vindt er – tenzij een virus daar een stokje voor steekt – de grote rommelmarkt plaats.

Al meer dan dertig edities trekt Feest in Rode tienduizenden bezoekers.

Rust vind je dan weer zelden langs de Waterloosesteenweg. Hier raast het verkeer continu langs het Zoniënwoud.

De voorbije maanden werd op het kruispunt met de Zoniënwoudlaan gewerkt aan een hoppinpunt. Dat is een knooppunt waar je vlot van vervoermiddel kunt veranderen. Het hoppinpunt – met groene parking, een fietsenstalling met groendak en een aantal fietskluizen – maakt deel uit van de nieuwe onthaalpoort van het Zoniënwoud. Later zul je in de voormalige boswachterswoning in de Sint-Michielsdreef terecht kunnen om iets te eten of te drinken.

Aan de andere kant van de Waterloosesteenweg, langs de kant van Rode, ligt tussen de statige villa’s ook het Von Karmaninstituut. Dat is een internationaal gerenommeerde onderzoeksinstelling op het gebied van vliegtuigaerodynamica. De grootste windtunnel van ons land is hier te vinden. Die wordt onder meer gebruikt voor het ESA-ruimtevaartprogramma, maar onder meer ook door wielrenners die hun rijhouding

Het Von Karmaninstituut is niet de enige plek in de Middenhut waar een stukje luchtvaartgeschiedenis werd geschreven.

Aan de rotonde op de Sint-Annalaan stond in de jaren 40 een hangar, met daarin een verkenningsvliegtuigje. Dit was het Belgische hoofdkwartier van de Italiaanse luchtmacht, bondgenoot van de Duitse bezetter. Met dat vliegtuigje organiseerden Italiaanse soldaten ’s zondags rondvluchten voor wie dat kon betalen. Lang heeft die handel niet geduurd. De Italiaanse luchtmacht was geen partij voor de snellere Britse Spitfires. De Italianen vertrokken dus vrij snel uit Rode. Hun plaats werd voor de rest van de oorlog ingenomen door Duitse piloten.

Ontspannen

In de Trilpopulierenlaan, aan de achterzijde van het Von Karmaninstituut, konden ambtenaren van Verkeerswezen en RTT (de voorloper van Proximus) bijna vijftig jaar lang tot rust komen in het voormalige ontspanningscentrum Marcel Malderez. Het centrum – met tennisvelden, zwembad en minigolf – is vernoemd naar de toenmalige secretarisgeneraal van het ministerie van Communicatie. In 2001 sloot het verlieslatende domein de deuren. Sindsdien ligt dat terrein er verwaarloosd bij, en het was ondanks de prikkeldraad al vaak het slachtoffer van vandalen. Maar daar komt misschien snel verandering in, want het Von Karmaninstituut wil uitbreiden naar de site. De gemeente toonde ook al interesse in een deel van het domein, om er een groene speelen ontmoetingsplek van te maken.

© Tine De Wilde

proberen te verbeteren. Het instituut dankt zijn naam aan de Hongaar Theodore von Kármán, de eerste voorzitter van het centrum, tot zijn dood in 1963.

Het instituut werd opgericht in 1957, maar de site kent een langere geschiedenis. In 1922 was dit een onderzoeksinstelling van het Belgische ministerie van Landsverdediging. In de begindagen van de luchtvaart werd op het oefenplein voor de grote loods een recordvlucht met een helikopter met twee rotors uitgevoerd. Een gedenkplaat aan de oprijlaan herinnert hieraan.

MENSEN koken

Michel Cadiman

Moambe

‘Ik ben geboren in Congo – dat in die tijd nog Zaïre heette – als jongste van zeven kinderen’, vertelt Michel. ‘Mijn vier zussen en twee broers hebben allemaal een gelijkaardig parcours afgelegd. Na hun middelbare opleiding gingen ze in Europa studeren. Zij hebben het pad voor mij geëffend. Het was de uitdrukkelijke wens van onze ouders dat we een hogere opleiding zouden volgen in Europa. Mijn zussen gingen allemaal naar Frankrijk, mijn broers en ik zijn in België terechtgekomen.’

‘In 1991 belandde ik aan de universiteit van Mons (Bergen). Na mijn studies ben ik nog even teruggekeerd naar Congo, maar ik vond er op professioneel vlak niet wat ik zocht. Dus besliste ik om definitief naar Europa te komen.’ Michel woonde in Molenbeek, Sint-Lambrechts-Woluwe en Ukkel, maar een viertal jaar geleden kwam hij met zijn gezin in Sint-Genesius-Rode wonen. ‘Ik hou enorm van de gemeente.

We wonen in een rustige en residentiële wijk, midden in het groen, en tegelijk is Brussel niet veraf.’

In 2007 bracht Michel voor het laatst een bezoek aan Congo, maar dat was een teleurstelling. ‘In mijn kindertijd was het een fijne plek om te wonen. Een zonnig klimaat, alle mogelijke faciliteiten … We hadden alles om gelukkig te zijn. Dat duurde tot pakweg het midden van de jaren 80.

Toen ik destijds naar Europa trok om te studeren, was het verval al ingezet. Maar het land dat ik in 2007 aantrof, was sindsdien alleen maar achteruitgegaan.’

‘Ik sta graag in de keuken, maar ik kook vooral zonder een recept te volgen. Ik kijk wat er in de koelkast ligt en flans daarmee een gerecht in elkaar. Meestal zijn mijn huisgenoten achteraf niet teleurgesteld’, lacht hij. ‘In mijn kindertijd kwamen bij ons thuis ook Europese gerechten op tafel. Dat had ik te danken aan mijn vader. Die was chemicus van opleiding en werkte voor Union Minière. Op een bepaald moment in zijn carrière mocht hij een jaar opleiding komen volgen in België. Mijn moeder kwam mee. Zij kreeg hier niet alleen naai- en borduurlessen, maar leerde ook de Europese keuken kennen. Toen ze naar Congo terugkeerden, nam mijn mama ook de recepten mee. Al kregen die bij ons thuis vaak een Afrikaanse toets’, vertelt hij.

‘Moambe is een populair gerecht in CentraalAfrika. Het wordt traditioneel geserveerd met een bereiding op basis van maniokbladeren. In Katanga, de regio waar ik vandaan kom, heet dat bijgerecht sombe.

In andere delen van Congo – zoals de streek rond Kinshasa – staat het bekend als saka saka. Daarnaast eten we er rijst en bakbananen bij. Alles samen vormt het een copieus gerecht. Ik zou het niet elke week op het menu zetten, want dat is niet goed voor de lijn’, lacht hij.

Heidi Wauters Je vindt het recept op www.deboesdaalhoeve.be/nl/recepten.

Wim Troch 7

I N F O R M AT I E uit de scholen

Scholen zorgen voor sfeer in coronatijden

Basisschool De Hoek (kleuters en lagere school) Extra sportuurtje in de openlucht

GBS Wauterbos (lagere school) Podcasts voor en door de leerlingen

‘Ook in deze bizarre tijd proberen we het lesgeven in onze school op een zo normaal mogelijke manier te laten verlopen’, vertelt Griet Van Aert, directrice van basisschool De Hoek. ‘De jaarlijks terugkerende activiteiten zoals het sinterklaasfeest en de kerstviering hebben we in een coronaveilig jasje gestoken. Sint en Piet gingen vorig jaar niet in de klassen langs, maar brachten een bezoekje op de speelplaats, zodat de afstand met de kinderen en het personeel bewaard bleef. Voor Kerstmis speelden onze leerkrachten een kerstverhaal in openlucht. De kinderen hebben ervan genoten, warm ingeduffeld en met een winterzonnetje op de achtergrond.’

‘In de lagere school maken we sinds kort postcasts’, vertelt Fred Vanderlinden, beleidsmedewerker en zorgleerkracht in GBS Wauterbos. ‘Door de coronamaatregelen mochten de leerlingen ’s middags niet meer in de eetzaal eten. Ze moesten in hun klas blijven. Daarom leek het ons leuk dat ze tijdens de middagpauze naar hun eigen radiostation konden luisteren. In alle klassen staan digitale borden die ook geluid afspelen. Dat was dus een perfecte setting.’

‘We proberen om de twee weken een podcast uit te zenden, want er kruipt wel wat voorbereidend werk in zo’n uitzending. Elke keer zitten een zestal nieuwe kinderen in de redactie. Ze bepalen welke onderwerpen aan bod komen en bereiden de interviews voor. De onderwerpen zijn heel uiteenlopend: een leerling die iets komt vertellen over de expeditie naar Mars, een interview met een juf die met pensioen gaat of een telefoongesprekje met Kim Gevaert over sport, alles kan. Ik houd me bezig met de montage achteraf: een leuke begin- en eindtune en vlotte overgangen tussen de verschillende gesprekken. Alle details kloppen’, zegt hij. ‘De podcasts staan op Spotify en we posten de links ook op Smartschool, zodat de ouders er mee van kunnen genieten. Zo blijven ze betrokken bij wat er leeft op school. Voor Gedichtendag mochten de luisteraars hun favoriete gedicht kiezen. Heel wat ouders hebben toen meegestemd.’ (HW)

‘Per graad zitten onze kinderen en leerkrachten in een bubbel, waardoor we toch nog klasoverschrijdend kunnen werken. Dat doen we zo veel mogelijk buiten of in een van onze splinternieuwe en goed verluchte lokalen. Een extra sportuurtje in de buitenlucht en leuke dansactiviteiten op de speelplaats zorgen ervoor dat de kinderen het schoolleven op een vrij normale manier beleven.’ (HW)

8

© Ingezonden

© Ingezonden

Al meer dan een jaar gooit het coronavirus het traditionele schoolleven overhoop.

Toch vonden alle Rodense scholen originele manieren om de sfeer erin te houden en de contacten tussen leerlingen, leerkrachten, ouders, grootouders en buurtbewoners in stand te houden.

‘De laatste week van november deden onze kleuters mee aan de voorleesweek, die het belang en het plezier van voorlezen in de kijker zet. Ze kregen een voorleeskaart, waarop de ouders een hele week konden aangeven uit welk boek ze hadden voorgelezen. De kleuters mochten een blij mannetje omcirkelen als ze het verhaaltje leuk vonden. Al wie op vrijdag een ingevulde kaart binnenbracht, kreeg een voorleesdiploma’, vertelt directrice Sofie Swalens. ‘De gezinnen mochten ook foto’s doorsturen van hun voorleesmomentje. Dat was een groot succes. We kregen veel foto’s, die we in de klassen van de kleuters en aan het raam ophingen om ook de andere ouders te stimuleren. Dat werkte aanstekelijk.’

Ook tijdens de eerste lockdown sprongen ze in de Wauterbos-school creatief om met de coronaomstandigheden. ‘Voor Pasen maakten we een filmpje met de paashaas in de hoofdrol. Hij was alleen op school en ging in alle klassen kijken, maar vond geen kleuters. In de video moedigde hij de kleuters aan om een zoektocht te starten naar letters en afbeeldingen. Zo konden ze als eindpunt de school bereiken, waar ze hun zakje met paaseieren konden vinden. Ook ons jaarlijkse grootouderfeest stopten we in een ander jasje. Per klas deden de kinderen een dansje dat we op video vastlegden. Via de ouders hebben we de filmpjes verspreid, zodat ze het ook aan de grootouders konden tonen.’ (HW)

© Ingezonden

© Ingezonden

GBS Wauterbos (kleuterschool) Kleuters krijgen voorleesdiploma

Franstalige vrije school Notre-Dame (kleuters en lagere school) Carnaval brengt sfeer en kleur ‘Tot ons leven hopelijk snel weer in zijn normale plooi valt, proberen we op onze school zo veel mogelijk samen te dromen, te lachen en feest te vieren’, vertelt directrice Bernadette Zarzecki-Maes. ‘Carnaval was daarvoor een geschikte gelegenheid. Alleen al de voorbereidingen in de klassen brachten de leerlingen en leerkrachten in feeststemming. In de kleuterklassen haalden de juffen hun verbeeldingskracht uit de kast om de creativiteit van de kleutertjes te stimuleren.’

‘In de lagere school had een groep meisjes uit het zesde leerjaar een fantastische flashmob voorbereid, waarmee ze de speelplaats in vuur en vlam zetten.

Muziek, dans, slingers en carnavalskostuums waren de perfecte ingrediënten voor een dag vol plezier waar groot en klein van genoten hebben. Zelfs de mondmaskers waren die dag extra kleurrijk versierd’, lacht ze.

‘Ondanks de coronaomstandigheden vinden we het belangrijk om op onze school niets aan vitaliteit in te boeten. Een van de leerkrachten maakte een mooie videoreportage van ons carnavalsfeest. Die stuurden we naar alle ouders, zodat ook zij vanop afstand konden meegenieten.’ (HW)

9

I N F O R M AT I E

Onze-Lieve-Vrouwinstituut (kleuterschool) Juffen en meester brengen kersttoneel ‘Vlak vóór de kerstvakantie vierden we naar jaarlijkse traditie Kerstmis in de kleuterschool’, vertelt directrice Lut Fastenaekels. ‘De voorgaande jaren speelden de leerlingen van het eerste leerjaar toneel en kwam een klas van het vierde leerjaar helpen met het opdienen van eten en drank. Maar corona besliste daar dit schooljaar anders over. Gelukkig was een oplossing snel gevonden. Onze juffen en meester namen elk een rol op in het toneel. We zochten kostuums en attributen bij elkaar en de kleuters konden buiten op de speelplaats genieten van een prachtig kerstspektakel. In de klas werden de kindjes getrakteerd op een hapje en een drankje. Zo werd het voor hen toch een fijn kerstfeest.’

‘Midden maart stond ook de jaarlijkse kleutersportdag op het programma. Normaal gezien sporten de kleuters van alle Rodense scholen dan samen in sporthal Wauterbos, verdeeld per leeftijdsgroep. Aangezien we door corona geen groepen van verschillende scholen mochten mengen, had de gemeente ervoor gezorgd dat alle kleuters in hun eigen schoolbubbel konden gaan sporten. Corona dwingt ons om flexibel te zijn, maar we zijn het ondertussen gewoon om ons aan te passen. Onze oudercontacten verlopen inmiddels digitaal. In mei vorig jaar gingen onze juffen bij alle kleuters thuis langs voor een oudercontact aan de voordeur. Voor de kindjes was het fijn om hun juf nog eens te zien tijdens de lockdown, en ook de ouders hebben dat bezoek enorm geapprecieerd.’ (HW)

10

© Ingezonden

© Ingezonden

uit de scholen

Onze-Lieve-Vrouwinstituut (lagere school) Poëziewandeling ‘Tijdens de poëzieweek van 28 januari tot 3 februari stippelden we een poëziewandeling uit in Sint-GenesiusRode’, zegt directeur Bernard Schatteman. ‘Met een kaart in de hand gingen alle leerlingen van de lagere school in kleine groepjes op zoek naar negen verschillende poëziehaltes: de post, de bibliotheek, de bloemenwinkel, de bakker, de fotograaf, de kledingwinkel, het bos, een huis in de straat en een kinderdagverblijf.’

‘Aan de verschillende haltes werden gedichtjes gelezen en opdrachten uitgevoerd waarbij de kinderen hun verbeelding moesten gebruiken. De leerlingen konden niet alleen genieten van poëzie, ze leerden zich ook te oriënteren op een kaart en zich verantwoord te gedragen in het verkeer. Zo sloegen we drie vliegen in één klap. De kinderen van het zesde leerjaar mochten de route volledig zelfstandig verkennen. Op strategische plaatsen stonden leerkrachten opgesteld om alles veilig te laten verlopen.’

‘We zijn de coronamaatregelen ondertussen al zodanig gewend geraakt, dat we er nauwelijks nog bij stilstaan welke impact ze hebben op het schoolleven’, vertelt hij.

‘Soms gaat het over kleine dingen. Zo hadden we na de eerste lockdown beslist om de kinderen niet langer in rijen naar hun klas te laten gaan. Als de bel ging, mochten de leerlingen spontaan naar hun klaslokaal vertrekken. Sinds dit schooljaar hebben we die maatregel definitief ingevoerd. Uit de testfase bleek immers dat het een enorme tijdswinst opleverde.’ (HW)

I N F O R M AT I E

© Rik Dewulf

nieuws uit de Boesdaalhoeve

zaterdag 27 maart tot vrijdag 16 april Gratis paaszoektocht Lotta en de paashaas FAMILIE

doorlopend – start aan GC de Boesdaalhoeve Op de buggyvriendelijke wandeling van ongeveer 4 km nemen Lotta en de paashaas je mee langs mooie plekjes in Rode. Via een doeboekje, gebaseerd op het kinderboek van Diane Put en Rik Dewulf, krijg je onderweg leuke opdrachten en verdien je zo een zakje met lekkere paaseitjes. Je kan het doeboekje en de uitgestippelde wandeling downloaden op www.deboesdaalhoeve.be of afhalen aan de Boesdaalhoeve in de zwarte brievenbus aan de Graanzolder. I.s.m. Rik Dewulf en Diane Put, Uitgeverij Clavis, Natuurpunt en Het Kinderuur.

© Ingezonden

maandag 12 april tot vrijdag 16 april Ateljee Kadee XL (8 tot 12 jaar)

Franstalige gemeenteschool École de la Paix (kleuters en lagere school) Wenskaarten voor de woonzorgcentra ‘Ter gelegenheid van Kerstmis veranderden onze leerlingen in hulpjes van de Kerstman. Ze knutselden mooie wenskaarten voor de Rodense rusthuizen. De kaarten werden versierd met leuke tekeningen en warme kerstwensen, zowel in het Nederlands als in het Frans. Daarnaast maakten we pakjes met romans, zodat de bewoners van woonzorgcentrum De Groene Linde en residentie Blaret ook wat lectuur hadden voor de winterse dagen’, vertelt Christine Lemaire, directrice ad interim van de Franstalige gemeenteschool aan de Vredelaan.

‘We merken dat zowel jong als oud deugd had van deze kerstactie. Nu de dagen stilaan langer worden en ook de zon wat vaker van de partij is, hopen we om binnenkort eens buiten aan de woonzorgcentra te kunnen gaan zingen. Zo proberen we de sfeer erin te houden en ook anderen een hart onder de riem te steken.’ (HW)

VAK ANTIESTAGE

9 tot 16 uur – GC de Boesdaalhoeve Met verf, klei, beton, vilt … toveren we de mooiste creaties uit onze hoed. Zelf onze maskers maken, een schaaltje uit beton of een mooie vilten creatie. Tijdens deze 5-daagse stage komen verschillende knutseltechnieken aan bod en werken we rond verschillende thema’s. We sluiten op vrijdag af met een coronaproof tentoonstelling. tickets: 135 euro (basis)

vrijdag 21 mei Radio Koers Christophe Vandegoor THEATER

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve In deze voorstelling vol wielerverhalen en muziek sleurt wielerverslaggever Christophe Vandegoor je live mee in een massasprint en hij geeft je tegelijk een uniek beeld achter de schermen van de koers. Met de (bas)gitaar tussen de benen. tickets: 18 euro (basis) LAATSTE TICKETS

GC de Boesdaalhoeve gesloten tot 30 april De overheid besliste de huidige maatregelen te verlengen tot 30 april. Daardoor heeft de Boesdaalhoeve alle voorstellingen die in april gepland stonden geannuleerd.

11

© Tine De Wilde

Illustrator Jurgen Walschot over De schurkenclub

‘Ik heb me rot geamuseerd met dit boek’ Een goed jaar geleden kreeg illustrator Jurgen Walschot telefoon van zijn uitgeefster.

Ze had een manuscript van Robin Aerts binnen waarvan ze dacht dat het hem zou bevallen. ‘Dat klopte’, zegt Walschot. ‘Onze humor zit op dezelfde lijn.’ Nu ligt ‘De schurkenclub’ (9+) in de handel.

I

llustrator Jurgen Walschot (uit Sint-Genesius-Rode) en auteur Robin Aerts, tevens bassist van de groep Het zesde metaal, hebben elkaar nog nooit in levenden lijve ontmoet. Toch hebben ze samen De schurkenclub gemaakt, een fantasierijk en spannend boek voor 9-plussers. ‘We hadden een afspraak gepland, maar toen begon de eerste lockdown’, legt Walschot uit.

‘Sindsdien hebben we via videocall gecommuniceerd, maar zelfs zo verliep de samenwerking heel fijn.’

Kleur verboden

Het was uitgeefster Marita Vermeulen van De Eenhoorn die woord en beeld

12

samenbracht. ‘Ik heb hier een tekst van Robin Aerts liggen’, vertelde ze. ‘Ik denk dat die bij jou zal passen.’ Jurgen Walschot las het manuscript en gaf haar gelijk. De schrijfstijl, de humor, de personages … ze riepen ogenblikkelijk beelden bij hem op: ‘Het hoofdpersonage Minnie – kort voor Wilhelmina – woont in een dorp zonder kleur. Het is er grijs en vuil, alles is van beton, verandering en fantasie zijn er verboden.’ Het enige stukje kleur in het dorp is een knalrode megafoon boven op een toren. ‘Daarover schrijft Robin: Dat onding maakt twee keer dag een geluid dat door merg en been gaat, een beetje zoals de sirene van een ziekenwagen, maar dan nog kattenvalser, als

een schaap met een ontstoken strottenhoofd dat op een verroeste spijker is gaan zitten. Met zo’n taal heb je mij onmiddellijk mee.’

De personages en het dorp kregen razendsnel vorm, niet alleen in zijn hoofd, ook op papier. Jurgen Walschot gebruikte er een stijl voor die hij eerder bedacht voor Relmuis en Frida’s coole klimaatboek van auteurs Frank Pollet en Moniek Vermeulen. ‘Het is een snelle, bijna cartooneske stijl, helemaal anders dan de andere boeken die ik de afgelopen jaren gemaakt heb. Net omdat de tekeningen zo snel en toegankelijk zijn, amuseer ik me er ontzettend mee.’

C U LT U U R boeken

Hoewel het dorp Vaersenbroeckendrechtegem volledig grijs is, hoefde Jurgen Walschot zich in zijn illustraties niet helemaal tot die kleur te beperken.

‘Minnie heeft wél nog fantasie. Al haar denkbeeldige vriendjes zijn juist heel kleurrijk.’ Samen met haar bijzondere vrienden komt Minnie erachter dat duistere machten uit een grijs verleden het dorp in hun greep houden. Ze gaan de strijd aan met de Wolgrollen, twee schimmige broers die met hun lange pinknagel de fantasie letterlijk uit je neus komen peuteren … ‘In een notendop gaat het boek over niet mogen zijn wie je bent en je fantasie niet mogen tonen, maar ook over hebzucht, jaloezie en dat soort dingen.’

Artistiek ei

Naast De schurkenclub houdt Jurgen Walschot zijn vorige boek, De wortels van de wereld, op. Dat verscheen afgelopen zomer. Hij maakte het samen met auteur Kirstin Vanlierde. Het contrast kan nauwelijks groter zijn. Hier geen leuke figuurtjes die de lezer haast in de armen springen van enthousiasme, maar zeer gedetailleerde, bestudeerde en natuurgetrouwe tekeningen, als schilderijen haast. ‘Ook in dat soort boeken kan ik almaar beter mijn artistieke ei kwijt’, legt Jurgen Walschot uit. ‘Een tijd terug kwam ik op een kantelpunt. Ofwel zou ik alleen nog mijn zin doen als illustrator, ofwel zou ik stoppen met boeken maken.

Het eerste heeft gewonnen.’ In die periode kreeg hij op de boekenbeurs toevallig een signeerzitje naast Kirstin Vanlierde. ‘We raakten aan de praat en intussen hebben we samen al drie boeken gemaakt.’

Silhouetten

Waarom zou een illustrator een hoofdpersonage altijd een duidelijk gezicht moeten geven? Het is een vraag die Jurgen Walschot al vaker heeft beziggehouden. Is het niet leuker als de lezer zich er zelf een beeld van vormt? Om die reden zien de hoofdpersonages in De wortels van de wereld en de voorganger daarvan, De serres van Mendel, eruit als silhouetten. ‘In de tekst lees je wel dat een bepaald personage een bruine huid heeft en een ander blond is, maar je ziet het niet. Je vult ze verder in zoals je zelf wil.’

© Pixabay

Wolgrollen

Troostplek in het Boesdaalpark Corona hakt er stevig in. Al meer dan een jaar leven we met sociale afstand.

Iedereen kent wel iemand die ziek is geweest. Of misschien moest je in deze erg moeilijke omstandigheden afscheid nemen van een dierbare. In normale omstandigheden is het logisch dat je mekaar dan troost door bijvoorbeeld een knuffel te geven. Nu kan dat niet.

Daarom nam vrouwenbeweging Ferm vorig jaar het initiatief om overal in Vlaanderen troostplekken in te richten. Een troostplek is een groene, sfeervolle plek die voor iedereen toegankelijk is. Een plaats in de natuur waar mensen, nu én lang na corona, troost kunnen vinden.

GC de Boesdaalhoeve werkt samen met geïnteresseerden en enkele verenigingen om ook in het Boesdaalpark een troostplek te creëren.

Je kunt er even tot rust komen, luisteren naar een hoopvol verhaal, een gedicht of troostende muziek.

In de periode van 30 april tot 9 mei 2021 is er speciale aandacht voor de troostplekken tijdens de tiendaagse Heel het land. Dan zal ook de troostplek in het Boesdaalpark klaar zijn. Als de maatregelen het toelaten, organiseert de Boesdaalhoeve zeker een openingsmoment. Je leest er meer over in het volgende nummer van buurten.

Wil jij graag meedenken of helpen om deze troostplek vorm te geven? Neem contact op met het gemeenschapscentrum via info@deboesdaalhoeve.be of 02 381 14 51.

In De schurkenclub leenden de schimmige Wolgrollen zich prima tot dat procedé.

‘Robin schrijft dat ze een grauw vel hebben waar je bijna door kunt kijken.

Dus laat ik een grijze lijn door hun hoofd lopen, alsof je hun schedel door de huid ziet. Voor de rest zijn ze bijna abstract.’

Posters en filmpjes

Ook met het promotiemateriaal voor het boek hebben de auteur en de illustrator zich rot geamuseerd. Robin Aerts maakte met zijn dochter een heus punknummer over het boek. Jurgen Walschot maakte er de videoclip voor.

‘En ik heb enkele posters gemaakt die ik baseerde op bekende filmaffiches.’

Hij toont er enkele: ‘Hier herken je A Nightmare on Elm Street in: de Wolgrollen

zijn zo’n soort Freddy Krueger-figuren.

Dit is Fightclub: The first rule of Schurkenclub is: you don’t speak about Schurkenclub. En deze is gebaseerd op Strangers Things: de kop staat op dezelfde plaats en de houdingen van de figuren zijn identiek, maar ik heb er dan de personages van het boek op gezet.

De posters mikken natuurlijk meer op de ouders dan op de kinderen’, zegt hij. ‘De filmpjes gebruik ik achteraf voor lezingen en workshops. Speel ik een filmpje af waarin de personages tot leven komen, dan zijn de kinderen een en al aandacht, en intussen kan ik ze alles vertellen wat ik wil.’

Ines Minten

13

I N F O R M AT I E rand-nieuws

EN

Team Taalpromotie breidt werking in faciliteitengemeenten uit

© unsplash

Language Promotion Team: focus on children, sports clubs and youth work

Focus op kinderen, sportclubs en jeugdwerk Vzw ‘de Rand’ kondigde een aantal maanden geleden aan een tandje bij te steken op het vlak van taalpromotie. Het team Taalpromotie kreeg versterking en maakte intussen ook in de faciliteitengemeenten werk van een aantal nieuwe initiatieven.

D

e organisatie wil de komende jaren anderstalige kinderen in de regio extra kansen bieden om hun Nederlands ook buiten de schoolmuren te oefenen. Dankzij onder andere projectsubsidies van Vlaams minister voor Onderwijs en de Vlaamse Rand Ben Weyts (N-VA) en cofinanciering via de lokale besturen kon vzw ‘de Rand’ een aantal extra medewerkers aanwerven om die missie te volbrengen. ‘Ons uitgebreide team Taalpromotie heeft de 14

voorbije maanden niet stilgezeten. Ook in de faciliteitengemeenten is er al flink wat werk verzet’, zegt Jo Van Vaerenbergh, algemeen directeur van vzw ‘de Rand’.

‘De noden in de gemeenten zijn in kaart gebracht en een aantal concrete projecten komen op kruissnelheid. We betrekken nieuwe partners en we zijn echt op het terrein aan de slag om de oefenkansen Nederlands voor kinderen uit te breiden op het vlak van sport, jeugd en onderwijs.’

‘de Rand’ non-profit organisation is keen to offer non-Dutch-speaking children in the region more scope for practising their Dutch outside the school environment in the years to come. ‘One of the ways we do this is by providing further training opportunities during holidays,’ says Jasmine Huttener (Language Promotion Team).

The Language Promotion team also works with sports associations. The first new project with Wemmel football club involves ‘coaching youth trainers during soccer camps’, says Nizar Ujayli (Language Promotion Team). ‘We use workshops and on-field coaching to show them how they can help their young footballers improve their Dutch. We also intend to work on easily accessible activities to involve parents in the club so they, too, will have further opportunities to try out their Dutch.’

Mindful of the struggle youth movements have attracting new members, Ana Van Der Weeën (Language Promotion Team) is anxious to help them broaden their appeal. She is also engaged in discussions with the likes of the Chiro Youth in Flanders organisation. ‘It is important for them to be aware of the sensitive issues specific to municipalities with language facilities.’

Stages voor kinderen

‘Het aanbod aan oefenkansen in de vrije tijd van kinderen uitbreiden, doen we in de faciliteitengemeenten onder meer door nieuwe stages te organiseren’, legt Jasmine Huttener van het team Taalpromotie uit. Dat gebeurde in de krokusvakantie al in Wemmel. Daar vond in GC de Zandloper de vakantiestage Keukenrebellen plaats voor kinderen van 6 tot 12 jaar, in samenwerking met Koning Kevin, een organisatie die gespecialiseerd is in het begeleiden van vakanties voor kinderen. ‘Koning Kevin is een nieuwe partner. Hun visie ligt mooi in de lijn van de onze’, legt Huttener uit.

‘De stagebegeleiders kregen van ons een workshop waarin ze leerden hoe kinderen taal verwerven en hoe je hen daar als monitor bij kan helpen. Ook tijdens de stage konden ze voor

Ook in Drogenbos konden lagereschoolkinderen terecht in een nieuw vakantieaanbod met oefenkansen Nederlands van vzw ‘de Rand’. ‘Daar werkten we samen met rapper Roncha en ging het om een urban-stage’, vertelt Huttener.

‘Ook daar kregen de stagebegeleiders coaching en waren de reacties heel positief.’ Het is de bedoeling om in de toekomst het aanbod oefenkansen in de vrije tijd in de faciliteitengemeenten nog verder uit te breiden. ‘Dat is echt nodig, zo merken we bij de inschrijvingen’, vindt Huttener. ‘In Wemmel waren er tijdens de krokusstage bijvoorbeeld 20 plaatsen.

Die waren allemaal heel snel ingevuld.

18 kinderen stonden op de wachtlijst.

De nood is dus duidelijk groot.’

Sportclubs coachen

Ook met sportverenigingen in de faciliteitengemeenten slaat het team Taalpromotie de handen in elkaar.

‘Sportclubs zijn voor ons een heel belangrijke partner’, vertelt Nizar Ujayli van het team Taalpromotie. ‘Samen met hen willen we kinderen tijdens het sporten extra kansen bieden om hun Nederlands te oefenen.’ Een eerste nieuw project is intussen opgestart met KVK Wemmel. ‘Daar coachen we de jeugdtrainers tijdens voetbalstages.

Tijdens workshops en begeleiding op het veld tonen we hen hoe ze hun jonge voetballertjes kunnen helpen met hun Nederlands. Een aantal trainers zijn trouwens zelf anderstalig, dus is die coaching van groot belang. We willen ook werk maken van laagdrempelige activiteiten die de ouders betrekken bij de club en zo ook hen extra oefenkansen

Nederlands bieden. En de bedoeling is om de komende maanden samen met de sportverenigingen in de andere faciliteitengemeenten te bekijken wat we voor hen kunnen betekenen.’

Instroom jeugdwerk

Om te bepalen welke noden er verder nog zijn in de gemeenten en de blinde vlekken in kaart te brengen, ging Ana Van Der Weeën van het team Taalpromotie de voorbije maanden in gesprek met de gemeentebesturen. ‘Ik peilde bij de besturen van Sint-Genesius-Rode en Wemmel naar hun visie op diversiteit en meertaligheid en de uitdagingen die ze zien. En ik bracht ook het aanbod van het verenigingsleven in kaart’, legt Van Der Weeën uit. Dat aanbod blijkt ook in de faciliteitengemeenten vrij traditioneel.

‘Net als in de andere gemeenten in Vlaanderen zijn er bijvoorbeeld de Chiro of de scouts. Maar de verenigingen in de faciliteitengemeenten hebben het moeilijk om leden te werven omwille van de specifieke context. Bij jeugdbewegingen rollen nieuwe leden meestal vrij spontaan in van generatie op generatie of via vrienden. In de faciliteitengemeenten gebeurt dat minder. Zij en hun ouders kennen de werking van Nederlandstalige verenigingen als Chiro en scouts niet of ze zijn al actief in het Franstalige jeugdwerk in de gemeente. En dus verloopt de instroom van nieuwe leden in het Nederlandstalige jeugdwerk moeilijker. We willen de verenigingen daarbij helpen en gaan tegelijk in gesprek met bovenlokale partners als Chiro Vlaanderen. Het is belangrijk dat zij zich bewust zijn van de lokale gevoeligheden in de faciliteitengemeenten. We willen hen methodes aanreiken om met anderstaligheid om te gaan en hun anderstalige leden kansen te bieden om Nederlands te oefenen.

Datzelfde doen we trouwens ook met Ambrassade en Bataljong, de koepels van de jeugdconsulenten en de jeugdraden.

Want bijvoorbeeld ook de jeugdhuizen in de faciliteitengemeenten worden geconfronteerd met dezelfde uitdagingen als de jeugdbewegingen.’

Tina Deneyer

BUURTEN is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Boesdaalhoeve en vzw ‘de Rand’. Buurten komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Jan Decuypere, Gerald Dichtl, Greet Lebleu, Anne Sobrie, Liesbet Vermaelen, Heidi Wauters VORMGEVING heartwork.be, FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Veerle Weeck, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, veerle.weeck@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, 02 456 97 98,

© Filip Claessens

coaching, tips en vragen terecht bij ons team Taalpromotie.’ En die aanpak werd gesmaakt. ‘We hebben er een heel leuke stage opzitten in Wemmel’, reageert Katrien Haulotte van Koning Kevin. ‘De begeleiders hebben de tips en tricks die ze van het team Taalpromotie kregen toegepast en dat werkte goed. Er zaten in de stage best veel ‘talige’ activiteiten en dat is heel vlot verlopen. De kinderen waren ook heel enthousiast. Dat smaakt dus zeker naar meer.’

Postkaartenwedstrijd Groetjes uit Linkebeek en Sint-Genesius-Rode Op de schouw, aan de keukenmuur of tussen de pagina’s van een boek duiken ze op: de postkaarten. Souvenirs van reizen, beelden van ergens ver weg. Zelden tonen ze wat vlakbij is. En als we ergens toch een postkaart van thuis hebben, is dat er eentje uit een andere tijd.

Ben je een fotograaf uit de regio HalleVilvoorde? Dan maakt jouw werk kans om een hier-en-nu-postkaart te worden!

De uitdaging begint in Linkebeek en SintGenesius-Rode. Maak in die gemeenten jouw mooiste, meest typerende en natuurlijke foto’s. Huisfotografen Filip Claessens (RandKrant) en Tine De Wilde (gemeenschapskranten) selecteren de sterkste inzendingen die we zullen omtoveren tot een actuele en originele postkaartenreeks over de Rand. Het volledige wedstrijdreglement vind je terug op de site van RandKrant via de link onderaan. Deelnemen kan tot 16 mei. (IL) info www.randkrant.be/postkaartenwedstrijd

geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-Genesius-Rode, tel. 02 381 14 51, info@deboesdaalhoeve.be, www.deboesdaalhoeve.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel. Buurten wordt ondersteund door de afdeling Sint-Genesius-Rode/Beersel van de Orde van den Prince.

ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van buurten op de website www.deboesdaalhoeve.be.

15

Podcast met containerklap uit Rode Eind februari wachtte aan dienstencentrum De Boomgaard een gezellig ingerichte container op mensen die zin hadden in een coronaveilige babbel. Dat kon met iemand die ze kenden of met een mystery guest. Buurten stelde tijdens deze Foyer on tour enkele vragen aan zeven Rodenaren die aan de andere kant van het plexiglas plaatsnamen. Serge Debremaeker (zie postkaart) was één van hen. Benieuwd naar wat ze te vertellen hadden?

Beluister containerklap Rode via http://bit.ly/containerklap-rode of via de QR-code.

De podcast containerklap Rode is een realisatie van buurten en de Boesdaalhoeve.

MENSEN uit Rode

Ik woon in Sint-Genesius-Rode sinds 1959.

Beroep

Met pensioen, na 36 jaar op de dienst Stedenbouw van de gemeente Sint-Genesius-Rode.

Actief in of lid van

natuurgids en lid van Natuurpunt en Natuurpunt Rode. Oprichter en 25 jaar voorzitter van de natuurfotografenvereniging Calopteryx.

In mijn vrije tijd hou ik van

genieten van de natuur en muziek maken. Onze scoutsleider van bij de verkenners, Marc Justaert, heeft ons indertijd de microbe voor muziek ingefluisterd en sinds enkele jaren zijn we terug samengekomen onder het motto Eens scout altijd scout. We hebben nu het groepje De BroeksBandBrothers waarmee we af en toe optreden, meestal voor het goede doel en voor ons eigen plezier.

Bijna niemand weet dat ik

een gepassioneerde natuurfotograaf ben die geen website heeft, maar wel een blog met meer dan 700 foto’s: www.flickr.com/photos/ sergenatuurfotografie.

Favoriete plekje

Ik stond mee aan de wieg van natuurgebied Kwadeplas, waar ik heel veel werk heb ingestoken. Ik zorg ook elk jaar voor het plaatsen van de borden voor de paddentrek in het voorjaar. Maar mijn favoriete plekje is het regionaal park La Brenne in Midden-Frankrijk. Een paradijs voor natuurfotografen, ver van het massatoerisme.

T P OS 5 6 19 / 1 0 28/

Serge Debremaeker Bierenberg

1640 Sint-Genesius-Rode