buurten mei 2021 by vzw 'de Rand'

GEMEENSCHAPSKRANT

SINT-GENESIUS-RODE • JAARGANG 24 • NR 4 • MEI 2021 UITGAVE VAN GC DE BOESDAALHOEVE EN VZW ‘DE RAND’

Ouders Laetitia ‘Het gemis blijft, maar we vinden troost bij elkaar’

Mark en Stefaan zorgen voor nette straten in Rode

Voedselhulp voor wie het moeilijk heeft

FR • DE • EN

traductions Übersetzungen translations

afgiftekantoor sint-genesius-rode P 008347

buurten

I N F O R M AT I E uit de gemeente

Alles voor de vroedmeesterpad

‘De vroedmeesterpad is een aangename tuingast die zich graag verschuilt’, vertelt Sarah Hublou van het Regionaal Landschap Pajottenland & Zennevallei. ‘Het lijkt alsof hij er niet is, maar op warme avonden van april tot augustus krijg je met wat geluk een concert van korte, zachte fluittoontjes te horen. Het diertje is tevreden met zonnige plekjes, een vijvertje zonder vis en een hoop stenen of een stapel hout als schuilplaats.’ Het Regionaal Landschap wil mensen aanzetten om hun tuin vroedmeesterpadvriendelijk in te richten. ‘We gaan langs om te kijken en de aanleg van vijvers wordt gesubsidieerd als ze aan enkele voorwaarden voldoen.’ Zo kan je tot 70 % van het totaalbedrag recupereren.

Het is al langer geweten dat de vroedmeesterpad het naar zijn zin heeft in de Kwadebeekvallei. Toch is het dier met uitsterven bedreigd. En dus steken ook de vrijwilligers van Natuurpunt Rode-Linkebeek samen met het Regionaal Landschap Pajottenland & Zennevallei de handen uit de mouwen. Aan de voortplantingspoel worden werken uitgevoerd vlak bij de oude hoeve Hof-ten-Hout. ‘De vroedmeesterpad houdt van warmte en een open terrein met lage beplanting’, legt Ron Merken van Natuurpunt Rode-Linkebeek uit. ‘We zorgen daarom voor enkele kleine waterpartijen die snel kunnen opwarmen. We laten er schapen grazen om alles kort te houden. Daardoor zullen de bloeiende kruiden meer insecten aantrekken. Er komen verder ook zuidelijk gerichte stapelmuurtjes die warmte vasthouden en een schuilplaats kunnen zijn voor de padden.’ Elders in de gemeente was er ook al aandacht voor de habitat van de vroedmeesterpad. Onder andere bij de herinrichting van het kerkhof werd er rekening mee gehouden. (BK) © BK

De vroedmeesterpad is met uitsterven bedreigd. Natuur-organisaties willen het dier meer overlevingskansen bieden en Rodenaren kunnen daarbij een handje helpen. Wie in zijn tuin graag een vroedmeesterpad op bezoek krijgt, kan bij het Regionaal Landschap Pajottenland & Zennevallei tips krijgen over hoe je het dier het naar zijn zin kan maken.

Nieuwe parking is Hoppinpunt

De nieuwe parking aan de rand van het Zoniënwoud in de wijk Middenhut is klaar. Dat is goed nieuws voor de bezoekers van het bos en voor wie naar de hoofdstad pendelt, want de parking is ingericht als Hoppinpunt.

Vanaf de Middenhut ontdekken heel wat wandelaars en fietsers al jaren het Zoniënwoud. Er was wel een parking dieper in het bos, maar die verdwijnt. Het Agentschap Natuur en Bos en het Agentschap Wegen en Verkeer investeren langs de Waterloosesteenweg ruim een miljoen euro in een nieuwe parking. ‘Een bezoekje aan het woud langs de kant van Sint-Genesius-Rode wordt gemakkelijker en aangenamer dankzij een goed bereikbare en comfortabele onthaalpoort met een groen parkeer-

terrein en fietsenstallingen’, zegt Patrick Huvenne, regiobeheerder van Natuur en Bos. Er is ook plaats voor rustbanken, enkele speeltoestellen voor kinderen, een hondenlosloopzone en andere voorzieningen. ‘In de toekomst wordt het ook een plek om iets te drinken of een hapje te eten en het is een zogenaamd Hoppinpunt. Zo’n Hoppinpunt is een plaats waar verschillende vervoersmiddelen zoals de bus, fiets en auto samenkomen, zodat pendelaars snel van het ene op het andere vervoersmiddel kunnen overstappen.’ Er zijn in totaal 86 parkeerplaatsen en er kunnen evenveel fietsen worden gestald. Er staat ook nog steeds een oude boswachterswoning die aan de buitenkant al wat opgeknapt lijkt. ‘De bedoeling is

Telex

dat bezoekers later in de voormalige boswachterswoning terecht kunnen’, zegt Huvenne. ‘Via Natuurinvest wordt een concessionaris gezocht. De onderhandelingen daarover zijn nog bezig.’ Het gemeentebestuur van Sint-Genesius-Rode is tevreden over de investeringen. ‘Voor de verkeersafwikkeling op de Waterloosesteenweg is dit een goede zaak’, zegt schepen van Mobiliteit Philippe De Vleeschouwer (IC-GB). ‘Pendelaars kunnen vanuit de Middenhut met verschillende alternatieven voor de wagen naar de hoofdstad pendelen. De parking is ook meer zichtbaar vanaf de steenweg. We hopen dan ook dat deze niet alleen in het weekend, maar ook op weekdagen veel gebruikt zal worden. (BK)

• Havicrem, de intergemeentelijke vereniging die het crematorium in Zemst uitbaat en waarvan Sint-GenesiusRode ook aandelen bezit, wil enkele goede doelen steunen. Het schepencollege draagt de Home Van Durme voor. De vzw achter die organisatie zorgt voor residentiële opvang van jongeren met stoornissen of gedragsproblemen. Als Havicrem de subsidie toekent aan het centrum in de Golflaan, kunnen ze daar rekenen op 1.500 euro. • De gemeente moet de afvalberg verkleinen, maar vorig jaar hebben we met zijn allen toch weer meer afval geproduceerd. Onze totale hoeveelheid afval is van 2019 tot 2020 zelfs fors gestegen met 13,5 % of 54 kg per inwoner per jaar. Het restafval in de restafvalzakken is gestegen van 135 naar 155 kg per inwoner of een stijging van 14,7 %. Het totale restafval steeg van 151 naar 178 kg per inwoner, een stijging met 17 %. We mogen niet opgeven, want overal stegen de cijfers omdat we in deze coronamaanden veel thuis waren en dus veel tijd hadden om op te ruimen, te koken en te klussen. • De commissie Mobiliteit en Openbare Werken heeft een eerste vergadering achter de rug. Onder andere de verkeersonveiligheid in de Oliebronstraat stond op de agenda. Zo werd beslist om een extra bloembak te plaatsen op de hoek met de Dorpsstraat om zwakke weggebruikers te beschermen. Er komt ook een gedeeltelijk parkeerverbod en voorrang van rechts zodat de chauffeurs in de Dorpsstraat minder snel over het kruispunt zullen rijden. • Ook de problemen in De Hoek ter hoogte van de Mezenlaan werden besproken. Op de Grote Hutsesteenweg rijden veel mensen te snel de wijk binnen en als er tegenliggers opduiken, rijden ze zelfs gewoon over het voetpad. Omdat wagens in de bocht van de Zwaluwenlaan op het voetpad parkeren, moeten voetgangers dan weer op de straat lopen. Er wordt onderzocht of het voetpad verbreed kan worden. De

politie zal alvast optreden tegen de foutparkeerders. • Voor iedereen die in de buurt van de school aan de Vredelaan moet zijn, is er goed nieuws. Zo staat de aanleg van een fietspad op de Grote Hutsesteenweg in de meerjarenplanning, maar er wordt ook onderzocht of het fietspad kan worden doorgetrokken naar de fietssuggestiestroken langs de Nieuwstraat. Ten slotte komt er ook een kiss-and-ridezone aan de rechterkant voor de school. • En nog meer kiss-and-ride: de gemeente bespreekt de inrichting van zo’n zone aan het station, zodat het verkeer er vlotter kan verlopen als chauffeurs stoppen om er iemand op te halen of af te zetten. • Supermarktketen Lidl opende een gloednieuwe vestiging aan de Hallesteenweg. Tien jaar geleden wilde Lidl de oude winkel al vernieuwen, maar de plannen stootten op weerstand bij de buren en de gemeente. Uiteindelijk presenteerde de warenhuisketen een project waar iedereen zich in kon vinden. In de lente van vorig jaar werd de oude winkel gesloopt en nog geen jaar later is er dus een nieuwe supermarkt geopend. • Nog tot eind deze maand wordt er gewerkt in de Priorijlaan. Daar worden de voetpaden vernieuwd. De werken starten langs de pare kant van de huisnummers. Nadien wordt er aan de andere kant gewerkt. Bewoners zullen altijd in hun huis kunnen, maar het is er wel verboden om te parkeren. • Ook Sint-Genesius-Rode heeft een bedrag gekregen uit het Noodfonds van de Vlaamse overheid. Daarmee kan het de jeugd-, cultuur- en sportverenigingen een duwtje in de rug geven in deze moeilijke coronatijden. De voorbije weken werden al heel wat dossiers uitgebreid onderzocht. Welke projecten en organisaties op hulp kunnen rekenen, weten we wanneer het schepencollege de knopen doorhakt. (BK)

MENSEN werken in Rode

Marc en Stefaan zorgen voor nette straten in Rode

De straatvegers van maatwerkbedrijf Rodea spannen zich elke dag in om SintGenesius-Rode zwerfvuil- en sluikstortvrij te krijgen. Marc Caron en Stefaan De Wandeler halen veel voldoening uit hun job. ‘We willen dit blijven doen tot aan ons pensioen.’

lke dag van de week doet een tiental arbeiders van maatwerkbedrijf Rodea er alles aan om in opdracht van het gemeentebestuur de straten van Sint-GenesiusRode proper te houden. Het historische dorpscentrum valt onder de verantwoordelijkheid van Marc Caron. De vijftigjarige Marc, afkomstig van Hoeilaart, staat er niet alleen voor. Hij krijgt hulp van een zogenaamde Glutton, een wendbare elektrische reinigingsmachine die in staat is om al het zwerfvuil in geen tijd op te zuigen. ‘Vroeger ging ik samen met een collega de baan op in onze grote borstelmachine’, vertelt Marc, die al meer dan twintig jaar aan de slag is bij Rodea. ‘Door de coronasituatie was het niet langer mogelijk om met zijn tweeën in een afgesloten ruimte te zitten. Na het volgen van een opleiding mag ik sinds september van vorig jaar de Glutton bedienen. Daarmee zal je me elke dag in het centrum vinden. Het nieuwe dorpsplein valt daar onder, maar ook in het Novarodepark ga ik elke dag op ronde en zuig ik al het afval op dat op mijn weg komt. Vooral in perioden met mooi weer kan er best veel afval rondslingeren. Als de vuilnisbakjes vol zijn, gooien mensen hun vuilnis soms ernaast op de grond. Sigarettenpeuken kom ik vaak tegen, net als papier, blikjes en flesjes. Als de flesjes minder dan halfvol zijn, krijg ik ze wel opgezogen. Anders raap ik ze op, natuurlijk met handschoenen aan. Alles wat niet in de glasbollen in het centrum belandt, komt ook in de Glutton terecht. Als de vuilniszak in de machine vol is, breng ik hem naar het recyclagepark. Een paar zakken per dag is niet uitzonderlijk. Ik kan niet zeggen dat het zwerfvuil en het sluikstorten

‘De meeste mensen zijn ons dankbaar voor ons werk’

er doorheen de jaren op verminderd is. Ik kom overigens wel vaker in het recyclagepark. Met mijn reinigingsmachine kuis ik alles op wat de bezoekers per ongeluk naast de afvalcontainers hebben gegooid.’ Binnen de straatvegersploeg van Rodea is Marc de enige met een vast werkgebied. Zijn collega’s daarentegen kan je overal in de gemeente tegenkomen. Stefaan De Wandeler (50) is er een van. Liefst 32 jaar al is Stefaan in dienst bij Rodea, ongeveer de helft daarvan is hij actief als straatveger. Zijn ‘wapen’ in de strijd tegen sluikstort is een elektrisch aangedreven steekwagen waarop een grote vuilnisbak gemonteerd is. Samen met een collega begeeft hij er zich mee in één van de elf sectoren waarin de gemeente is opgedeeld. Door die manier van werken wordt ieder plekje in de gemeente om de twee weken ontdaan van zwerfvuil, al moet Stefaan met spijt vaststellen dat er snel weer vuilnis bijkomt. ‘In sommige sectoren is er meer sluikstort en zwerfvuil dan in andere. Als het om drukbezochte locaties gaat, zoals het centrum van de wijk Middenhut of de omgeving van het zwembad en de sporthal, zal onze vuilniszak natuurlijk sneller gevuld zijn dan op plekken waar er enkel woningen zijn. Gaat het om een groot sluikstort dat we niet kunnen meedragen, roepen we de hulp in van onze collega’s. Zij komen dan ter

I N F O R M AT I E Rode in de teletijdmachine plaatse met een aangepast voertuig om het sluikstort op te laden. Ook onze volle zakken worden opgehaald door collega’s. We laten die achter op een vooraf afgesproken plaats.’ Na al die jaren halen Marc en Stefaan nog altijd veel voldoening uit hun werk. Ze zijn amper afwezig geweest door ziekte en willen beiden tot aan hun pensioen bij Rodea aan de slag blijven. ‘Ik ben zelf inwoner van Sint-Genesius-Rode, ik woon

weet, is dat alles wat wij opruimen beschouwd wordt als restafval en niet meer gerecycleerd wordt’

in de wijk Wauterbos’, vertelt Stefaan. ‘Ik vind het fijn dat ik ook mijn eigen buurt mee netjes kan houden. Van de meeste inwoners voel ik dankbaarheid. Sommigen komen ons ook zeggen dat ze ons werk appreciëren. Dat doet deugd. Een kleine minderheid is iets minder vriendelijk. Toch wil ik deze job tot aan mijn pensioen blijven uitoefenen. Hoewel het soms regent en het niet altijd even warm is, vind ik het fijn om buiten te zijn. Ik heb vele jaren gewerkt voor de inpakafdeling van Rodea. Geef mij toch maar de buitenlucht, die houdt me fris en alert. Zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik dit doen. Met mijn conditie is het nog goed gesteld. Ik doe zeker meer dan die tienduizend stappen per dag. Ik voel dat niet meer, na al die tijd ben ik dat gewoon geworden.’ Sinds kort is er in Sint-Genesius-Rode een groep vrijwilligers actief die onder de noemer van burgerbeweging Clean R(h)ode tweemaal per jaar een opruimactie in de gemeente houdt. ‘Het is fijn om te zien dat ook verschillende inwoners begaan zijn met de openbare netheid. Dat zorgt voor een groter bewustzijn over de problematiek’, zegt Mathhias Ostyn, coördinator van de straatvegersploeg bij Rodea. ‘Toch moeten we vaststellen dat er nog altijd veel zwerfvuil op de openbare weg terecht komt. Sommigen zullen ervan uitgaan dat de straatvegers het toch wel zullen opruimen, en dat is ook zo. Maar wat misschien niet iedereen weet, is dat alles wat wij opruimen beschouwd wordt als restafval en dus niet meer gerecycleerd wordt. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor glas dat naast de glasbol wordt geplaatst. In april van vorig jaar, toen tijdens de eerste lockdown heel wat mensen aan het opruimen gingen, hebben we veel glas moeten ophalen. Daarom vragen we dat iedereen die met een volle glasbol wordt geconfronteerd, een andere glasbol opzoekt of het glas weer mee naar huis neemt om het later naar het recyclagepark te brengen.’ Jelle Schepers

‘Wat misschien niet iedereen Kasteel Malibran Er zijn maar weinig gebouwen in Sint-Genesius-Rode die zo tot de verbeelding spreken als het kasteel Malibran. Dat is opvallend omdat het imposante bouwwerk vijftig jaar geleden gesloopt werd. Op een luchtfoto die dateert van voor de aanleg van de Zoniënwoudlaan is duidelijk te zien hoe groot het domein rond het kasteel was. Het was brouwer André De Greef die architect J.B. Heymans in 1928 de opdracht gaf om het kasteel te ontwerpen. De naam Malibran gaat nog een pak verder terug in de geschiedenis. Lokale geschiedschrijver Constant Theys beschrijft de link van het kasteel met een internationale artiest in zijn Geschiedenis van Sint-GenesiusRode uit 1960. Maria Felicia Garcia Sitches bleek in de 19e eeuw een wereldberoemde zangeres te zijn die trouwde met een zekere François Eugène Louis Malibran. Ze nam – zoals gebruikelijk was in die tijd – de naam van haar man over en bewoonde toen de villa Malibran op het domein, jaren voor er van De Greef sprake was. Theys heeft het verder over verschillende standbeelden en borstbeelden van grote toondichters die haar inspireerden en die verspreid stonden in het park. In de jaren 60 van de vorige eeuw stonden die er nog. Malibran zelf zou jammer genoeg niet oud worden. Ze stierf in 1836, op 28-jarige leeftijd, na een val van haar paard. Het domein rond het kasteel zou eind jaren 60 gedeeltelijk aangesneden worden voor de aanleg van de Zoniënwoudlaan. De oudere generatie herinnert zich ongetwijfeld nog het kasteel. Vandaag kan je er het politiecommissariaat vinden en de gebouwen van de FOD Financiën. Het kasteel van de brouwer mag dan al begin jaren 70 gesloopt zijn, er staat wel nog iets overeind van De Greef. Zo kan je op het Koningsplein nog steeds de garage van zijn brouwerij bewonderen. En ook van architect Heymans staan er in Rode nog verschillende gebouwen overeind, al blijft het kasteel wellicht het mooiste bouwwerk dat hij in de gemeente ontwierp. Malibran ligt begraven op het kerkhof van Laken. (BK) Op de website www.rodevroeger.be haalt de kleindochter van André De Greef herinneringen op aan het leven op het kasteel. Een leestip voor wie meer wil weten over Malibran.

MENSEN helpen

kruidenier. Ik deed een oproep naar vrijwilligers en kreeg meteen respons. We hebben dan een vzw opgericht. We zochten een lokaal, diepvriezers, schreven winkels en andere organisaties aan en in juli was alles operationeel. We krijgen ook hulp van de gemeente om alles mogelijk te maken.’

De Solidariteitskruidenier

Voedselhulp voor 50 gezinnen De Solidariteitskruidenier Rode is een lichtpunt in coronatijden. Veronique Honhon richtte de organisatie tijdens de eerste lockdown vorig jaar op en helpt sindsdien samen met enkele vrijwilligers een vijftigtal gezinnen aan een voedzaam pakket.

lke week staan Veronique, Caroline Louveaux, Raphaelle Bechoux en de andere vrijwilligers van de Solidariteitskruidenier paraat in hun lokaal in de Gehuchtstraat. Daar delen ze aan de mensen voor een prijsje pakketten uit waarmee gezinnen een week kunnen overleven. ‘Tijdens de

eerste lockdown groeide het idee om iets te doen’, legt Veronique uit. ‘Ik zag een boodschap van een winkel die bleef nazinderen: Wie kan, geeft iets en wie dat niet kan, mag iets nemen. Er stonden twee kassa’s waar je wat kon geven of nemen. Ik vond het een fantastisch idee. En dat groeide uit tot de Solidariteits-

Elke vrijdagmiddag kunnen mensen een pakket ophalen. ‘Daarvoor betalen ze één euro per persoon van het gezin. Een pakket bestaat uit drie maaltijden met vlees en groenten. Eén keer per maand zijn daar ook hygiënische producten zoals zeep en shampoo bij. Suiker, olie of zout geven we ook maandelijks mee. En af en toe krijgen ze iets extra zoals choco, confituur of vers appelsap.’ De voedselproducten vinden is geen probleem. ‘We mogen ’s avonds in verschillende winkels producten ophalen die ze niet meer in de rekken leggen’, zegt Veronique. ‘Onder ander de twee Proxy Delhaize-supermarkten in de gemeente bezoeken we drie keer per week. Heel wat voedsel kunnen we zelfs invriezen zodat we een voorraad hebben. We hebben ook inzamelkarren staan in verschillende winkels. En zelfs de scholen helpen ons mee met aparte inzamelacties. Ten slotte steunen ook heel wat particulieren ons.’ Veronique hoopt in de toekomst nog meer mensen gelukkig te maken. ‘We willen dit project verder uitbouwen’, zegt ze. ‘En ook na corona moet de Solidariteitskruidenier een vaste waarde blijven. We willen groeien en kunnen gerust honderd mensen helpen als dat nodig is. Vandaag zijn we met een tiental vrijwilligers aan de slag om alles rond te krijgen. Dat is een klein groepje, maar we zijn heel gemotiveerd. Extra helpers zijn welkom en kunnen zich steeds aanmelden via onze kanalen op de sociale media. Vooral het ophalen van alle voedsel net na sluitingstijd is niet zo eenvoudig.’ Voorwaarden om een pakket te krijgen, zijn er niet. ‘De mensen die komen zijn geen profiteurs’, weet Veronique. ‘Het is al een hele drempel om naar de Solidariteitskruidenier te komen, omdat je geen geld hebt om voeding te kopen. Niemand doet dat voor zijn plezier.’ (BK)

FC Red Star Juniors staat paraat

Voetbalploeg en voedselbank FC Red Star Juniors is meer dan een amateurvoetbalploeg. De spelers komen uit alle hoeken van de wereld, maar hebben het ook moeilijk om financieel rond te komen. Vrijwilligers van de vzw helpen hen daarom elke week aan een voedselpakket. Intussen worden zo tientallen gezinnen geholpen.

lke week verzamelen voorzitter Kris Stoffels en de medewerkers van Red Star Juniors aan een kleine loods aan de rand van Brussel om er voedselpakketten uit te delen. De Delhaize in Alsemberg schenkt voedsel dat niet verkocht wordt aan de vzw. ‘Zonder hun hulp zou het allemaal niet mogelijk zijn’, zegt Kris. ‘Bij Delhaize hebben ze geen strikte vervaldatum, maar wel een uiterste verkoopdatum, waardoor er wat meer speling is om het voedsel verder te verdelen. Een deel van de producten gaat in de eerste plaats naar de spelers, maar we helpen ook families in Alsemberg en de brede rand rond Brussel. En we werken ook samen met het opvangcentrum van het Rode Kruis in Alsemberg.’

vijftiental gezinnen, maar in totaal maken we elke week pakketten klaar voor meer dan zestig gezinnen. We helpen ook twintig families van onze spelers. Met een twintigtal vrijwilligers zijn we elke week vele uren in de weer om de voedselbank te organiseren.’

FC Red Star Juniors doet het trouwens niet onaardig in het liefhebbersverbond KAVVV, want de ploeg won al wat trofeeën. ‘Onze spelers brengen mooi voetbal, en daar moesten de scheidsrechters toch even aan wennen’, legt Kris uit. ‘De Braziliaanse en Afrikaanse spelers hebben heel wat temperament, en dus liepen ze vroeger vaak tegen een gele kaart aan. Maar dat hebben we er nu toch wat uit gekregen.’ (lacht)

De voedselbedeling van FC Red Star Juniors is bij het grote publiek nauwelijks bekend en dat hoeft niet te verbazen. ‘De mensen lopen niet graag in de kijker met hun ellende’, zegt Kris. ‘Verenigingen waar de ogen op gericht zijn, zullen minder behoeftigen ontvangen. Mensen die geen geld hebben om eten te kopen, willen niet dat anderen dat weten. En dus maken wij ook niet te veel publiciteit over wat we doen. We hebben de gemeente ooit aangeboden om mensen te helpen die zij ons zouden aanduiden, maar dat mocht niet omwille van de privacywetgeving. We werken daarom op deze manier verder. We hebben wel wat projecten in de pijplijn, maar zoals we het nu doen werkt dit het beste voor iedereen.’ (BK)

Voetbal is de ideale afleiding, want de spelers hebben het moeilijk om rond te komen. En dus springen de vrijwilligers graag in de bres. ‘We werken zonder magazijn’, legt Kris uit. ‘Wat we ophalen, geven we zo snel mogelijk mee. We geven het aan de mensen die het zelf verder verdelen. Zo blijft het geen dag liggen en houden we ons aan de regels van het Federaal Voedselagentschap. In Rode zelf helpen we een

Aide alimentaire pour ceux qui sont dans le besoin Depuis le premier confinement, les bénévoles du Solidariteitskruidenier (Epicier de la solidarité) sont disponibles dans la Gehuchtstraat. Ils distribuent des colis alimentaires à un prix dérisoire pour permettre aux familles de tenir le coup une semaine. Aucune condition n’est exigée pour obtenir un colis.

FC Red Star Juniors est bien plus qu’une équipe de football amateur. Les joueurs viennent de tous les coins du monde, mais ils doivent aussi faire face à des difficultés financières. C’est pourquoi, les bénévoles de l’asbl leur fournissent un colis alimentaire toutes les semaines. Ce qui permet d’aider des dizaines de familles.

MENSEN uit Rode

Ouders van doodgereden Laetitia Vandevelde zetten zich in voor meer verkeersveiligheid

‘Het gemis blijft, maar we vinden troost bij elkaar’

Meer dan elf jaar nadat hun dochter Laetitia werd doodgereden door een dronken chauffeur, blijft bij Jan Vandevelde en zijn vrouw Evelyne Demeulder het gemis groot. Troost vinden ze bij elkaar en in de vele fijne herinneringen. Met hun steun aan campagnes voor meer verkeersveiligheid willen ze voorkomen dat andere gezinnen hetzelfde moeten meemaken. 8

p 11 november 2009 werd het leven van het gezin Vandevelde uit Sint-Genesius-Rode grondig door elkaar geschud door het overlijden van dochter en zus Laetitia. De 18-jarige beloftevolle studente geneeskunde kwam om het leven nadat een beschonken chauffeur haar in het Oost-Vlaamse Oosterzele op haar fiets van de weg maaide. Ook twee studiegenoten overleefden de klap niet. De omstandigheden van het ongeval en de milde straf voor de chauffeur hebben Jan Vandevelde en zijn vrouw Evelyne Demeulder ertoe bewogen om zich in te zetten voor meer verkeersveiligheid. Zo ondersteunden ze onlangs een confronterende BOBcampagne van Vias en Ouders van Verongelukte Kinderen. Bij deze actie waren het uitzonderlijk de dronken chauffeurs die een sleutelhanger overhandigd kregen, maar dan wel eentje met de naam van Laetitia of een ander kind dat slachtoffer werd van alcohol in het verkeer. ‘De betrapte chauffeurs kregen ook nog het verhaal achter haar naam te horen. Als hen dat niet raakt, vraag ik me af wat wel. Hopelijk denken ze voortaan twee keer na vooraleer ze met een glaasje te veel op achter het stuur kruipen’, zegt Jan. ‘Het is niet de eerste campagne waar we medewerking aan verlenen. Zo sprak ik eerder een radiospot in om te wijzen op de gevaren van het gebruik van de gsm in de wagen. En enkele jaren geleden ging ik in gesprek met hardrijders die net voordien waren geflitst. De man die verantwoordelijk is voor de dood van mijn dochter reed veel te snel.’ Zijn boodschap voor meer veiligheid probeert Jan ook in scholen over te brengen. ‘Een tiental keer per jaar geef ik een uiteenzetting aan leerlingen van het vijfde en zesde middelbaar. Zij staan aan het begin van hun rijcarrière en weten nog niet goed wat het verkeer inhoudt en wat de mogelijke gevaren zijn. Ik heb het gevoel dat ik hen iets bijbreng en dat ik echt tot hen kan doordringen.’

Herinnering levend houden

Praten over Laetitia helpt de ouders bij de verwerking en houdt de herinnering aan haar levend. ‘Laetitia is zeker en vast nog niet vergeten. Elk jaar op 11 november komen we samen op de plaats van het ongeval. In de beginjaren waren we met

Plus de onze ans après la tragique mort de leur fille Laetitia, tuée par un conducteur ivre, Jan Vandevelde et son épouse Evelyne Demeulder ressentent toujours un vide énorme. C’est ensemble qu’ils trouvent du réconfort et en se remémorant de nombreux bons souvenirs. Afin d’éviter que d’autres familles ne subissent la même chose, ils soutiennent les campagnes en faveur d’une plus grande sécurité routière. À Rhode-Saint-Genèse et en collaboration avec des bénévoles et des associations, GC de Boesdaalhoeve crée un lieu de réconfort dans le Boesdaalpark. Depuis mi-été 2020, partout en Flandre, des lieux similaires sont créés dans la nature sous l’encouragement du mouvement féminin FERM. Vous pouvez vous y reposer, y écouter une histoire remplie d’espoir, un poème ou une musique réconfortante. Le 15 mai, la zone de (ré)confort dans le parc Boesdaal sera également achevée.

120, nu is er een vaste groep van een veertigtal personen. We herdenken Laetitia daar hoe ze was: een sfeermaakster die iedereen altijd aan het lachen kreeg. Na die herdenking gaan we ook altijd ergens in Gent een hapje eten, waar we dan grappige en mooie verhalen te horen krijgen over onze dochter. Die jaarlijkse samenkomst doet ons deugd. Voor sommige nabestaanden is de confrontatie met de plek waar de meisjes gestorven zijn te moeilijk. Dat kan ik begrijpen, dat ligt bij iedereen anders. Vooral vroeger gingen wij er meer dan één keer per jaar langs. Op de plaats van het ongeval staat een gedenksteen. Een viertal jaar geleden moest die daar plots weg omwille van werken. Een buurman die op de dag van het ongeval hulp bood en aan wie we tot op vandaag nog altijd veel steun hebben, heeft die hele constructie verplaatst naar de overzijde van de straat op een stuk van zijn eigendom. We zijn hem daar erg dankbaar voor.’

Omgaan met verlies

Het verlies van Laetitia ging én gaat gepaard met moeilijke momenten. ‘Als je als koppel een kind verliest, kun je ook

Parents de Laetitia Vandevelde, tuée en voiture ‘Le manque reste, mais nous trouvons du réconfort l’un auprès de l’autre’

Troostplek in Rode vanaf 15 mei GC de Boesdaalhoeve creëert samen met enkele vrijwilligers en verenigingen een troostplek in het Boesdaalpark. Over heel Vlaanderen worden er sinds midzomer 2020, onder impuls van vrouwenbeweging FERM, dergelijke plekken in de natuur aangelegd. Je kunt er even tot rust komen, luisteren naar een hoopvol verhaal, een gedicht of troostende muziek. Op 15 mei zal ook de troostplek in het Boesdaalpark klaar zijn. Als de coronamaatregelen het toelaten, organiseert de Boesdaalhoeve een openingsmoment. Samen met alle Rodenaren gaat het gemeenschapscentrum op zoek naar troostende muziek en gedichten. Welke tekst of muziek biedt jou troost? Je kan hoopvolle teksten of troostende muziek doorsturen via het formulier op de website www.deboesdaalhoeve.be. Via een QR-code bij de troostplek kan iedereen deze muziek en gedichten beluisteren. Heb jij nog ideeën om de troostplek verder mee vorm te geven? Wil je meewerken? Contacteer ons via info@deboesdaalhoeve.be of 02 381 14 51.

elkaar kwijt geraken. We hebben het geluk dat we elkaar hadden en hebben. De steun van de vele vriendinnen en vrienden van Laetitia en hun ouders heeft ook veel geholpen. Natuurlijk hebben we moeilijke momenten gekend, maar door veel te praten, geraak je daar uit. Dat niemand van ons schuld trof aan het ongeval, was daarin niet onbelangrijk. Sowieso gaat iedereen op zijn eigen manier om met zo’n verlies. Mijn vrouw wou in ons huis liefst zo veel mogelijk foto’s van Laetitia, terwijl voor mij enkele foto’s voldoende waren. We hebben daarin een compromis gevonden door op één plek veel foto’s te hangen. Onder ons en met onze zoon halen we Laetitia nog vaak aan. We forceren dat niet, dat komt heel natuurlijk’, vertelt Jan. ‘Hoe dan ook is het gemis nog altijd groot. Zoiets slijt niet. Als we vernemen dat een vriendin van Laetitia gaat trouwen of een baby heeft gekregen, is dat voor ons niet gemakkelijk. Natuurlijk zijn we blij voor hen, maar dan besef je dat die mooie momenten Laetitia en ons ontnomen zijn geweest. Ook het najaar is altijd een moeilijke periode. Haar verjaardag valt in oktober, het ongeval deed zich voor in november en de

eindejaarsfeesten moeten we vieren zonder haar.’ Dat de veroorzaker van het ongeval zich nooit echt verontschuldigde bij de nabestaanden, lijkt te knagen bij Jan en Evelyne. ‘Of zo’n gesprek ons troost zou bieden, hangt af van wat hij te zeggen heeft. Ik hoop alleszins dat het ongeval zijn gedrag veranderd heeft. Zulke chauffeurs beseffen niet welke schade ze berokkenen. Dat stopt niet bij de ouders. Bij zulke ongevallen gaat vaak alle aandacht naar de ouders en worden broers en zussen, neven en nichten soms vergeten, hoewel ook zij zwaar getroffen worden. Tientallen mensen worden erdoor geraakt’, zegt Jan. ‘Elke keer als we op het nieuws horen dat er iemand is overleden als gevolg van een verkeersongeval, grijpt ons dat extra aan, omdat we weten wat de impact op de nabestaanden zal zijn. Om het hoge aantal verkeersdoden omlaag te krijgen, zijn we voorstander van een hogere pakkans en zwaardere straffen voor verkeersovertreders. In andere Europese landen kan dat, waarom bij ons niet?’ Jelle Schepers 9

MENSEN uit de podcast

Achter de schermen van Containerklap Rode

Wat je niet hoorde in de podcast

Buurten maakte in samenwerking met gemeenschapscentrum de Boesdaalhoeve de podcast ‘Containerklap Rode’. We spraken met zeven Rodenaren die vertelden over Sint-Genesius-Rode, over corona, over zichzelf. Een deel van hun verhaal kan je in audio beluisteren, maar wat je niet hoorde in de podcast ontdek je hier.

Seppe Renders

Wat is je vroegste herinnering aan Rode? Jacques: ‘Rode en ik, dat is een zeer lange geschiedenis. Ik had een grootoom, Jules Jacquet. Hij was hoofdcommissaris van de politie in Rode en woonde dicht bij het station, in de Boomkwekerijlaan. Omdat ik veel hou van alles wat op sporen rijdt, was ik zeer geïnteresseerd in de boerentram die hier reed. Ik keek ook altijd naar de treinen. Een liefde die is gebleven.’

Wat is je eerste herinnering aan Rode? Seppe: ‘Mijn mama werkt als sociaal assistente in het rusthuis en vroeger deden ze sinterklaasfeesten in de foyer. Dat herinner ik mij. Of de vroegere jeugdhappening. Daar gingen wij elk jaar naartoe toen ik jong was. Ik weet nog dat je er kon bakklimmen en zie zo’n hoge toren voor mij met allemaal bakken op elkaar. Als jongen van zeven, acht jaar vond ik dat heel indrukwekkend.’

Wat heeft corona jou geleerd? Jacques: ‘Dat de tijd vlug gaat als je een passie hebt. Tijdens de coronacrisis heb ik mijn achtduizendste artikel voor Wikipedia geschreven, de meest gelezen encyclopedie op het internet. Ik schrijf over kunst, over cinema, over interessante plekken die ik op reis tegenkom. Wikipedia heeft mijn kennis en wereld verruimd.’

Wat zou je graag anders zien in Rode? Seppe: ‘Op jeugdvlak vind ik dat de gemeente eigenlijk goed bezig is. De speeltuin aan de kerk, de plannen voor een skatepark of de ideeën om activiteiten te organiseren die de verengingsgrenzen overstijgen, vind ik heel positief. Ik wil graag mee bruggen bouwen, want je moet als vereniging elkaar helpen. Wij vullen als jeugdhuis een andere functie in dan bijvoorbeeld de scouts. Ik denk ook niet dat je bij één vereniging moet blijven om iets te doen. Je kan in meerdere zitten en ervaringen delen. Dat er een goede samenwerking is tussen alle verenigingen, zou mij een prachtig beeld lijken.’

Jacques Ballieu

Benieuwd naar wat Jacques, Liesbet, Serge, Seppe, Benedicte, Herman en Geertrui nog te vertellen hebben? Beluister de podcast Containerklap Rode via www.deboesdaalhoeve.be. Je kan online ook de containerklap uit Wemmel en Kraainem aanhoren. Veel luisterplezier!

Seppe Renders

Jacques Ballieu

Liesbet Herteleer

Wat zou je in Rode graag anders zien? Geertrui: ‘Eigenlijk hebben we in Rode heel veel. Het is hier groen, we hebben een goeie verbinding met Brussel, de luchthaven is vlakbij. Er is geen vervuiling door een autostrade of zware industrie. We hebben goede scholen. Alle accommodatie is hier. Maar het gemeenschapsleven is complex. Meerdere talen zijn absoluut een verrijking, maar het is ook niet eenvoudig. Het verenigingsleven is op dit moment of Nederlandstalig of Franstalig. Daarom vind ik dat er nog meer energie mag gestoken worden in initiatieven die het samenleven bevorderen. Meertaligheid is zo’n troef. Laat ons die rijkdom nog meer omarmen door nog meer in te zetten op samenwerking en het actief promoten van alle activiteiten.’

Serge Debremaeker

Wat mis je in Rode? Serge: ‘Voor mij mag het centrum van Rode een beetje aangepakt worden. Het kerkplein is wel aangelegd en beter, maar er is geen groen. Ze zijn vergeten bomen te planten en een beetje leven in het centrum te blazen. Want de laatste jaren verdwijnt er veel in Rode en dat is spijtig. Al die kleine winkeltjes. Vroeger waren er drie, vier bakkers en nu is er zelfs geen warme bakker meer. Ik heb soms wel heimwee naar vroeger, toen we bij wijze van spreken elke dag naar de kruidenier konden gaan. Die periode lijkt definitief voorbij. Nu doen we onze aankopen voor de hele week.’

Benedicte Versailles

Wat mis je in Rode? Benedicte: ‘Ik heb als diplomaat in Washington gewerkt en soms mis ik dat grootstadgevoel wel, waarbij er op elke hoek van de straat wel iets te beleven valt. Hier moet je daar actiever naar op zoek gaan. In een grootstad zoals Washington komt er van alles op je af, zelfs als je het niet zoekt. De stad komt soms een beetje te veel naar je toe en in een dorp moet je zelf die inspanning leveren om naar de dingen te gaan. Maar intussen heb ik ook ontdekt dat er in Rode wel veel georganiseerd wordt, en er is ook veel natuur die ik niet kende. Ik zie vandaag andere dingen dan toen ik als kind in Rode op bezoek kwam. Door hier in mijn volwassen leven te komen wonen, ben ik Rode met een nieuwe bril gaan bekijken.’

Liesbet Herteleer Wat is je vroegste herinnering aan Rode? Liesbet: ‘Toen we hier acht jaar geleden kwamen wonen, kenden we Rode niet zo goed. Dus zijn we vaak gaan wandelen en hebben we de omgeving beetje bij beetje ontdekt. Ik denk dat we intussen elke straat gezien hebben. (lacht) De groene plekjes en rustige buurten zijn we al stappend en fietsend meer gaan appreciëren. En ook de paaseierenraap die in het Boesdaalpark georganiseerd werd, blijft me bij. Het was fijn om daar met de kinderen aan deel te nemen en zo andere ouders tegen te komen en stilaan een band op te bouwen.’ Wat mis jij in Rode? Liesbet: ‘Rode heeft zo veel faciliteiten. We hebben een sporthal, een zwembad, de Boesdaalhoeve, het Novarodepark … Ik denk dat we niet kunnen klagen. Maar los van de infrastructuur die er voldoende is, denk ik dat er wel meer geïnvesteerd mag worden in initiatieven die mensen dichter bij elkaar kunnen brengen.’

Wat is je eerste herinnering aan Rode? Herman: ‘Ik herinner mij de tribulaties rond het Egmontpact in het midden van de jaren zeventig, toen deze gemeente bijna tweetalig dreigde te worden. En dan was mevrouw Algoet diegene die de Vlaamse zaak in de Rand belichaamde. Dat was de eerste keer dat ik eigenlijk rechtstreeks met Sint-Genesius-Rode ben geconfronteerd.’

Benedicte Versailles

Herman Van Rompuy en Geertrui Windels

I N F O R M AT I E

verenigingen

MENSEN

Shanshan Zhao

Sushi

‘Ik ben afkomstig uit het noordoosten van China, niet ver van de hoofdstad Peking’, vertelt Shanshan Zhao. ‘In 2005 kwam ik naar België. Een van mijn beste vriendinnen was een jaar eerder al naar België afgezakt en ik ben haar gevolgd. Het tweede jaar dat ik hier was, ben ik mijn latere echtgenoot Lei Li tegen het lijf gelopen. Ik studeerde toegepaste taalkunde aan de universiteit van Gent. Hij had in China een diploma als chef-kok in de traditionele Aziatische keuken behaald en werkte in België in een Aziatisch restaurant.’ ‘In 2011 openden we Shilla Sushi, ons eigen Japanse restaurant in Ukkel. Eind maart van dit jaar begonnen we met een tweede zaak in Eigenbrakel. We serveren er hoofdzakelijk een ruim assortiment aan sushi, iets wat mijn man tijdens zijn opleiding in China heeft geleerd. Toen we met de eerste zaak begonnen, was sushi nog niet zo populair als nu. Inmiddels draaien we ook in coronatijden op volle toeren.’ ‘Voor lekkere sushi is de rijst het belangrijkste ingrediënt’, gaat ze verder. ‘Voor onze restaurants hebben we lang gezocht naar de beste sushirijst. Als je in Europa Japanse rijst koopt, is die vaak verbouwd in Italië of de Verenigde Staten. Momenteel werken we met een Japanse rondkorrelrijst uit de VS die net kleverig genoeg wordt om de perfecte sushi mee te maken. Ook op de kwaliteit van onze vis en de andere ingrediënten doen we geen toegevingen.’ ‘In het restaurant is mijn echtgenoot de chef in de keuken, maar ook ik heb altijd graag gekookt. Dat heb ik van mijn vader 12

meegekregen. Als tiener kookte ik voor Chinees Nieuwjaar al tafels vol traditionele gerechten. Ik maak het liefst hartige gerechten klaar zoals dumplings of soep. Van pizza of frieten ben ik niet zo’n fan, maar mijn kinderen wel’, lacht ze. ‘Als we thuis koken, is het vaak een mix van culturen en ingrediënten. Belgisch rundvlees met rijst en Japanse teriyakisaus bijvoorbeeld. Net als in China eten we vaak rijst bij het ontbijt. Onze kinderen gaan in het Onze-LieveVrouwinstituut naar school. Daar eten ze ’s middags warm, zodat ze ook de Belgische keuken leren kennen.’ ‘We zijn in 2014 heel bewust in Sint-GenesiusRode komen wonen. We zochten een huis in de buurt van ons eerste restaurant, maar Ukkel was duur. Toen we in Rode belandden, was ik onmiddellijk overtuigd. We wonen in een rustige wijk en de kinderen gaan naar een goede school. Als je iets nodig hebt op het gemeentehuis, word je altijd vriendelijk geholpen, zelfs als je niet zo goed Nederlands spreekt.’ ‘Of ik ooit terugkeer naar China? Als de kinderen later het huis uit zijn, zouden mijn man en ik wel overwegen om onze oude dag in China te slijten. Onze familie woont daar en de band met ons thuisland is groot. Telkens als we er op bezoek gaan bij vrienden of familie, valt ons op dat het land in sneltreinvaart evolueert.’ Heidi Wauters

Je vindt het recept op www.deboesdaalhoeve.be/nl/recepten.

zaterdag 12 juni tot zondag 12 september Wandelfotozoektocht in Beersel Zenne en Zoniën vzw doorlopend – DOC/De Lambiek (Gemeenveldstraat, Alsemberg) De zoektocht begint op 12 juni en eindigt op 12 september. De prijsuitreiking gebeurt in DOC De Lambiek in de Gemeenveldstraat in Alsemberg. Er zijn startpakketten aan 3 euro. info: Willy Defranc, 02 356 24 78, willy.defranc@telenet.be

koken

donderdag 17 juni (inschrijven tot 10 juni) Brussel by day and bike Femma Stap op de fiets om te zien hoe Brussel door vrouwen wordt gezien en waargenomen. Kom meer te weten over persoonlijkheden die hun stempel op de hoofdstad hebben gedrukt of huidige activisten die zich inzetten voor een stedelijke omgeving waarin meer rekening met vrouwen wordt gehouden. prijs: 11 euro (leden), 16 euro (niet-leden) info: groep.femmarode@gmail.com

I N F O R M AT I E

VORMING

10 uur – online Onderzoek toont aan dat mensen die goed voor zichzelf zorgen, stressbestendiger en gelukkiger zijn. Ze staan krachtiger en positiever in het leven. Maar wát doen ze dan anders en hóe doen ze dat? In deze reeks gaan we zowel theoretisch als ervaringsgericht aan de slag. Begeleiding: Ann Van Hecke. tickets: 28 euro (4 sessies)

vrijdag 21 mei Radio Koers Christophe Vandegoor THEATER

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve In deze voorstelling vol wielerverhalen en muziek sleurt wielerverslaggever Christophe Vandegoor je live mee in een massasprint en hij geeft je tegelijk een uniek beeld achter de schermen van de koers. tickets: 18 euro (basis) LAATSTE TICKETS

19 uur – online Met de online tool Canva kan je eenvoudig en snel grafische ontwerpen maken voor drukwerk, sociale media, websites en nieuwsbrieven. Jessica Raes toont je de basisprincipes en helpt je op weg naar je eerste eigen creaties. tickets: 7 euro •

zaterdag 29 mei Ateljee Kadee: schildertechniek (8 tot 12 jaar) FAMILIE

10 tot 12 uur GC de Boesdaalhoeve In deze maandelijkse ateliers werk je rond verschillende technieken en een vooraf bepaald thema dat iedere maand varieert. Op zaterdag 26 juni gaan we bloemen (nat)vilten. tickets: 5 euro (basis)

Meer info over : www.deboesdaalhoeve.be/nl/taalicoon

11 uur – GC de Boesdaalhoeve Een lichtgevend acrobatisch sprookje. Met een schommelende kroonluchter, gewichtloos als een droom, een kandelaar op de toppen van zijn tenen en een familie schemerlampjes die verstoppertje speelt. Kom met lichtjes in je ogen. Wij zorgen voor de lampjes. tickets: 9 euro (basis)

VORMING

zondag 30 mei Click (3+) Sprookjes enzo

maandag 5 juli tot vrijdag 9 juli Avonturenkamp (10 tot 14 jaar) Avontuurlijk Natuurlijk VAK ANTIESTAGE

9 uur – GC de Boesdaalhoeve We ravotten de hele week buiten. We klimmen (met beveiliging) in bomen tot wel 18 meter hoog, bouwen kampen, doen aan boogschieten, leren ons te oriënteren met behulp van kaart en kompas, werken aan de groepsdynamiek en leren onze grenzen te verleggen. Voor tieners geboren tussen juli 2007 en juli 2011. tickets: 130 euro (basis)

woensdag 9 juni Culinaire lezing over specerijen Avansa VORMING

20 uur – online Tijdens deze interactieve online lezing krijg je een historisch overzicht. Onderweg kom je onder andere meer te weten over het land van Kokanje, de mouw van Hippocrates en de manuelijnse architectuur. We prikkelen ook je neus en smaakpapillen met twee unieke specerijmengelingen die je per post ontvangt. Begeleiding: Renate Coen. tickets: 10 euro

zaterdag 27 mei Maak je eigen ontwerpen met Canva Avansa

zaterdag 8 mei Zelfzorg is een werkwoord Avansa

nieuws uit het centrum

maandag 16 augustus tot vrijdag 20 augustus Hotel Hallo (4 tot 12 jaar) Vakantiestage Nederlands NEDERL ANDS OEFENEN

9 uur – GC de Boesdaalhoeve Met een gevarieerd programma beleven de kinderen een unieke week in het Nederlands. De begeleiders stimuleren de kinderen tijdens het spelen om Nederlands te spreken. Het zijn geen taallessen. tickets: 96 euro (basis)

TICKETS EN INFO GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-GenesiusRode • info@deboesdaalhoeve.be • Tel. 02 381 14 51 • www.deboesdaalhoeve.be • OPENINGSUREN: ma van 13.30 tot 20 uur (tijdens schoolvakanties tot 17 uur), di en vr van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur, wo en do van 13.30 tot 17 uur.

Of de activiteiten en voorstellingen kunnen plaatsvinden, hangt af van de geldende coronamaatregelen op dat moment. Check www.deboesdaalhoeve.be voor de laatste info en/of ‘vind ons leuk’ op Facebook om up-to-date te blijven.

I N F O R M AT I E rand-nieuws

Faciliteitengemeenten krijgen vacatures moeilijk ingevuld

Special-status municipalities struggle to fill vacancies Fighting against preconceptions

Opboksen tegen vooroordelen De geschikte kandidaat voor een job vinden, is voor veel bedrijven en organisaties de laatste jaren een flinke uitdaging. Voor de gemeentebesturen van de faciliteitengemeenten is dat nog een stuk moeilijker. Zij moeten opboksen tegen de privésector én vooroordelen.

en zoektocht van 1 of zelfs 2 jaar naar de geknipte kandidaat voor een job bij de gemeente is in de meeste faciliteitengemeenten al lang geen uitzondering meer. Vooral als het gaat om technische profielen en leidinggevende functies, duurt het vaak erg lang voor een vacature ingevuld raakt. ‘In Wemmel zijn we bijvoorbeeld al twee jaar op zoek naar een deskundige ICT’, illustreert Audrey Monsieur, algemeen directeur van de gemeente Wemmel. ‘We hebben die vacature intussen al vier keer opengezet en de procedure doorlopen, maar zonder succes.’ In SintGenesius-Rode probeert de gemeente al anderhalf jaar een diensthoofd technische zaken binnen te halen, zonder resultaat. ‘Ook wij zitten aan ronde nummer vier intussen’, zegt algemeen directeur in Rode Bart Devisch. ‘We blijven zoeken, maar het is aartsmoeilijk.’

Concurrentie

Dat vooral de zoektocht naar technische profielen vaak lang is, hoeft niet te verbazen. ‘Ook in de privésector zijn dat veelgevraagde profielen’, merkt Frédéric Petit, burgemeester van Wezembeek-Oppem, op. ‘Mensen kiezen heel vaak voor die privésector om de eenvoudige reden dat de lonen daar een stuk hoger liggen. Als gemeentebestuur zijn wij gebonden aan barema’s en kunnen we hen niet meer betalen, ook al zouden we dat soms willen. Extralegale voordelen bieden we natuurlijk wel, maar ook dat heeft limieten. In WezembeekOppem proberen we mensen met een technisch profiel te overtuigen door ervoor te zorgen dat ze met topmateriaal kunnen werken. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de nieuwe gemeentelijke loods en onze investeringen in modern en kwaliteitsvol materiaal. Hopelijk kan binnenkort het splinternieuwe administratieve

‘People often prefer the higher-paying private sector but we, as a local authority, are obliged to comply with the relevant wage scale requirements,’ says Frédéric Petit (mayor of Wezembeek-Oppem). Another part of the problem, according to Audrey Monsieur (chief administrative officer of the municipality of Wemmel), are the selection procedures, which sometimes take months to complete, by which time ‘some people tend to give up.’ ‘We are unfairly saddled with the image of being behind the times,’ claims Kraainem mayor Bertrand Waucquez. ‘Municipal authorities have evolved in recent years into modern, professional organisations boasting pleasant work environments and excellent career opportunities.’ ‘Many people also still hold the preconception that a municipality with special language arrangements is a tough one to work for,’ says Bart Devisch, chief administrative officer of Sint-Genesius-Rode. ‘The language-community factor people are so wary of really is a thing of the past’. ‘Our job advertisements are designed to emphasise the many advantages of working for a municipality,’ says Veerle Debrael, chief administrative officer of Linkebeek. I am thinking, for example, of the harmony between work and personal life that we do so much to facilitate. Job security is also a key factor.’

centrum ons imago als werkgever een extra boost geven.’ Een ander deel van het probleem, zit ‘m volgens Audrey Monsieur van de gemeente Wemmel ook in de procedures. ‘Die zijn voor een job bij een gemeentebestuur erg lang. Het duurt vaak maanden voor je de selectieprocedure helemaal hebt doorlopen. Zelf kunnen we daar niets aan veranderen, maar we merken wel dat mensen daardoor afhaken.’

Tweetaligheid en Brussel

Naast de concurrentie van de privésector speelt in de faciliteitengemeenten nog een andere factor: die van de nabijheid van Brussel. ‘Ook de Brusselse gemeentebesturen zijn op zoek naar geschikte

Vooroordelen

Gemeentebesturen krijgen naar eigen zeggen als werkgever ook af te rekenen met vooroordelen. ‘We kampen nog altijd met een stoffig imago en dat is onterecht’, vindt Kraainems burgemeester Bertrand Waucquez. ‘Nog te veel mensen denken dat een job bij de gemeente hen te weinig uitdaging zal bieden. Ik kan je met de hand op het hart zeggen dat dat niet zo is. Gemeentebesturen hebben zich de voorbije jaren omgevormd tot moderne, professionele organisaties, waar het fijn is om te werken én je carrière kan maken.’ ‘Ook het vooroordeel dat een faciliteitengemeente per definitie een moeilijke gemeente is om voor te werken, bestaat nog’, stelt Bart Devisch, algemeen directeur in Sint-Genesius-Rode, vast. ‘Mensen zijn bang van het communautaire aspect, maar daar dat speelt echt niet. Die tijd is voorbij.’

Voordelen

‘We proberen in de vacatures die we uitschrijven telkens te benadrukken dat werken voor een gemeente een pak voordelen heeft’, zegt Veerle Debrael, algemeen directeur in Linkebeek. ‘Ik denk bijvoorbeeld aan de werk-privé-balans waar we echt over waken. Ook de werkzekerheid is een belangrijk aspect. We merken trouwens dat we de laatste tijd meer kandidaten dan vroeger hebben.’

Ook in andere faciliteitengemeenten is dat het geval. ‘Het valt inderdaad op dat meer hoogopgeleiden tegenwoordig solliciteren, bijvoorbeeld uit de eventsector’, stelt Joëlle Eggermont, algemeen directeur in Kraainem vast. ‘Wellicht zit corona daar voor iets tussen.’

Vacatures

Ook op dit moment zoeken de meeste faciliteitengemeenten naar mensen. In Wemmel is de gemeente op zoek naar een deskundige communicatie en informatie, een deskundige ICT, een coördinator voor de thuisdiensten en mensen voor de interne en de externe poetsdienst. Binnenkort komen er ook vacatures voor een GIS-coördinator en een deskundige groen en duurzaamheid. De gemeente Sint-Genesius-Rode is op zoek naar een hoofddeskundige technische zaken en een redder voor het zwembad. In de loop van het jaar komen er nog vacatures aan voor een directeur in de gemeenteschool Vredelaan en voor vier deskundigen in de domeinen ICT, wonen, openbare werken en financiën. Rode is ook regelmatig op zoek naar verpleeg- en zorgkundigen en maatschappelijk werkers. In Linkebeek wordt binnenkort de vacature voor een deskundige milieu opnieuw opengezet. De gemeente Kraainem zoekt een coördinator voor het team Wegen, medewerkers voor de technische teams en een maatschappelijk werker voor het OCMW. In de loop van dit jaar komen er ook vacatures voor administratieve medewerkers voor onderwijs en openbaar domein, en een adviseur mobiliteit. Drogenbos werft een ICT-deskundige aan en een begeleider voor de vooren naschoolse opvang. In WezembeekOppem zijn er momenteel geen openstaande vacatures. Spontaan solliciteren kan wel altijd. Alle informatie over de vacatures vind je op de website van de respectievelijke gemeentes. Tina Deneyer

BUURTEN is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Boesdaalhoeve en vzw ‘de Rand’. Buurten komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Jan Decuypere, Gerald Dichtl, Greet Lebleu, Anne Sobrie, Liesbet Vermaelen, Heidi Wauters VORMGEVING heartwork.be, FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Veerle Weeck, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, veerle.weeck@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, 02 456 97 98,

kandidaten, vaak voor gelijkaardige jobs. Denk bijvoorbeeld aan een deskundige milieu, ruimtelijke ordening of mobiliteit’, zegt Audrey Monsieur. ‘In de faciliteitengemeenten is tweetaligheid een vereiste voor de meeste functies, net als dat in Brussel het geval is.’ Maar er is een belangrijk verschil: in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kunnen ambtenaren namelijk een taalpremie krijgen van de gemeentebesturen, terwijl dat in de faciliteitengemeenten al jaren niet meer mag. Zo’n taalpremie loopt al gauw op tot 150 euro netto en meer. En dus trekken de faciliteitengemeenten in die context vaak aan het kortste eind.

Postkaartenwedstrijd Groetjes uit Linkebeek en Sint-Genesius-Rode Op de schouw, aan de keukenmuur of tussen de pagina’s van een boek duiken ze op: de postkaarten. Souvenirs van reizen, beelden van ergens ver weg. Zelden tonen ze wat vlakbij is. En als we ergens toch een postkaart van thuis hebben, is dat er eentje uit een andere tijd. Ben je een fotograaf uit de regio HalleVilvoorde? Dan maakt jouw werk kans om een hier-en-nu-postkaart te worden! De uitdaging begint in Linkebeek en SintGenesius-Rode. Maak in die gemeenten jouw mooiste, meest typerende en natuurlijke foto’s. Huisfotografen Filip Claessens (RandKrant) en Tine De Wilde (gemeenschapskranten) selecteren de sterkste inzendingen die we zullen omtoveren tot een actuele en originele postkaartenreeks over de Rand. Het volledige wedstrijdreglement vind je terug op de site van RandKrant via de link onderaan. Deelnemen kan tot 16 mei. (IL) info www.randkrant.be/postkaartenwedstrijd

geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-Genesius-Rode, tel. 02 381 14 51, info@deboesdaalhoeve.be, www.deboesdaalhoeve.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel. Buurten wordt ondersteund door de afdeling Sint-Genesius-Rode/Beersel van de Orde van den Prince. ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van buurten op de website www.deboesdaalhoeve.be.

MENSEN uit Rode

Beroep

gepensioneerd stukadoor en grafdelver

In mijn vrije tijd hou ik van

mijn krant lezen en wandelen

Bijna niemand weet dat ik

geboren ben in de straat waar ik nu woon en dat mijn vader er vroeger schoenmaker was

Favoriet plekje

De Oliebronstraat (Rode) en de Bronstraat (Alsemberg). Daar heb ik vroeger mijn jeugd doorgebracht en veel kattenkwaad uitgehaald. Van boven in de Bronstraat heb je trouwens een mooi zicht op de natuur, het dorpscentrum van Rode en het klooster

T P OS 4 6 19 / 16/12

Boeken, serie- of filmtip

Ik kijk weinig series en films. Van boeken heb ik geen uitgesproken favorieten, maar thrillers lees ik graag. Ik heb vroeger heel wat boeken van Agatha Christie gelezen en las de laatste jaren verschillende boeken van Deflo en Patrick De Bruyn

Je mag mij altijd wakker maken voor een gezellige babbel over de Rodense geschiedenis en de bijhorende verhalen

Beste uitvinding ooit

Rollebaan

1640 Sint-Genesius-Rode

fotografie, fijn om bijvoorbeeld straten of gebouwen van vroeger met nu te kunnen vergelijken en herinneringen op te halen

Jef Van Dijck

Cindy Van Dijck en papa Jef gingen in het najaar wandelen en maakten toevallig een foto van het favoriete plekje van Jef: het prachtige uitzicht van boven in de Bronstraat.