buurten november 2021

GEMEENSCHAPSKRANT

SINT-GENESIUS-RODE • JAARGANG 24 • NR 8 • NOVEMBER 2021 UITGAVE VAN GC DE BOESDAALHOEVE EN VZW ‘DE RAND’

Bart Azare fotografeert natuur en landschappen in Rode

Leen De Witte presenteert De Ochtend op Radio 1

Kamal Kharmach zwaait 2021 uit met eindejaarsconference

FR • DE • EN

traductions Übersetzungen translations

© Tine De Wilde

afgiftekantoor sint-genesius-rode P 008347

buurten

I N F O R M AT I E uit de gemeente

D

Een grote meerderheid is tevreden over de natuur en het groen (84 %)

© Tine De Wilde

at blijkt uit de burgerbevraging gemeente-stadsmonitor van het Agentschap Binnenlands Bestuur waarin de inwoners van Sint-Genesius-Rode hun mening konden geven over een heel aantal thema’s. 230 Rodenaren vulden de vragenlijst in, voldoende om statistisch betrouwbare uitspraken te kunnen doen.

Rodenaar voelt zich veilig, maar fietst weinig

De gemiddelde Rodenaar woont graag in de gemeente en voelt zich veilig. Toch zijn er nog werkpunten, want een grote meerderheid is niet tevreden over de culturele voorzieningen en de uitgaansmogelijkheden.

2

Klagers zijn de Rodenaren op het eerste gezicht niet. Zowat negen op de tien inwoners zijn tevreden over de eigen woning en geven aan graag in de gemeente te wonen, wat overeenstemt met het Vlaamse gemiddelde. Dat is ook het geval voor de tevredenheid over de buurt, die met 79 % wel iets lager uitvalt. Verder geeft slechts één Rodenaar op de acht (12 %) aan veel buurthinder te ervaren. Een heel kleine minderheid spreekt over een algemeen onveiligheidsgevoel (4 %) of mijdt bewust bepaalde plekken in de gemeente (3 %). De Rodenaar voelt zich duidelijk veiliger dan de gemiddelde Vlaming.

En toch heeft bijna één Rodenaar op de zes (15 %) de intentie om binnen de vijf jaar te verhuizen naar een andere gemeente. Mogelijk spelen de hoge vastgoedprijzen hierin een rol. De huizen in Sint-Genesius-Rode werden in 2020 verkocht voor een mediaanprijs van 475.000 euro, ruim 200.000 euro meer dan in het Vlaams Gewest.

Zijn de Rodenaren dan over alles tevreden? Toch niet. Over de culturele voorzieningen (37 %) en de uitgaansgelegenheden (25 %) zijn de inwoners een pak minder opgetogen dan de doorsnee-Vlamingen. Over de voorzieningen voor jongeren (51 %) en de winkelmogelijkheden (46 %) is de kloof minder groot. De tevredenheid over de bibliotheek (81 %), de sportvoorzieningen (75 %) en speelvoorzieningen voor kinderen en jongeren (64 %) ligt hoger en komt maar net onder het Vlaamse gemiddelde uit. Op een aantal domeinen zien de Rodenaren de situatie rooskleuriger in dan de gemiddelde Vlaming. Een grote meerderheid is tevreden over de natuur en het groen (84 %) en vindt dat er voldoende rustplekken zijn (78 %).

Over het lokale bestuur zijn de inwoners niet eenduidig positief. De dienstverlening aan het loket blijkt in orde te zijn, maar slechts een minderheid voelt zich voldoende geïnformeerd (46 %) of geconsulteerd (31 %) door het gemeentebestuur. Het vertrouwen in de lokale overheid is met 39 % dan weer iets hoger dan dat van de gemiddelde Vlaming, en dat geldt ook voor het vertrouwen in de andere overheden en de politie.

Net zoals in de rest van Vlaanderen heeft haast iedere Rodenaar een wagen. Bijna drie kwart heeft ook een fiets staan, maar die wordt niet zo vaak gebruikt. Voor verplaatsingen in de vrije tijd haalt nog ruim een derde (35 %) zijn tweewieler van stal. Bij verplaatsingen naar school of werk gaat het nog maar over 22 %. Voor een korte afstand is slechts 29 % geneigd om de fiets te nemen. De Vlaamse gemiddelden liggen telkens een stuk hoger. Dat is opvallend, aangezien er procentueel evenveel Vlamingen als Rodenaren (42 %) vinden dat het veilig is om te fietsen in hun eigen gemeente. (JS)

Kinderopvang in woonzorgcentrum Het gelijkvloers van het oude woonzorgcentrum De Groene Linde op de OCMW-campus langs de Zoniënwoudlaan wordt een kinderdagverblijf. Net als in andere randgemeenten is de nood aan kinderopvang in Sint-Genesius-Rode hoog.

Oorspronkelijk was het de bedoeling om pas in 2025 een crèche te openen. Pas dan zijn er namelijk Vlaamse subsidies beschikbaar voor het project. Het OCMW en het schepencollege beslisten om nu al een kinderopvang te installeren waar achttien kinderen terecht kunnen. Dat betekent dat er zesentwintig kinderen op jaarbasis opgevangen kunnen worden, aangezien niet alle kinderen voltijds naar de crèche gaan. En er zal dus niet gewacht worden tot 2025. De gemeente neemt intussen de operationele kosten van de nieuwe kinderopvang op zich. Ze gaat ervan uit dat er 120.000 tot 130.000 euro nodig zal zijn.

Zekerheid hierover zal er pas zijn als de Vlaamse overheid het geld voor de opvang vrijmaakt. Ondanks dit financiële risico zet de gemeente het licht op groen voor het project. Het oude gebouw van De Groene Linde staat al sinds 2015 zo goed als leeg nadat de bewoners naar een nieuwbouw of een gerenoveerd deel van het oude gebouw verhuisden. (BK)

Telex • De gemeentediensten hebben achterhaald wie de tonnen vervuilde grond langs de Beekstraat heeft gedumpt.

De vrouw in kwestie werd al sinds deze zomer verschillende keren gecontacteerd, maar bleek onbereikbaar. Ze zou niet beseft hebben dat ze iets verkeerd deed. Een deel van de grond is intussen weggehaald. Omdat er toch vervuilde grond is achtergebleven en de zaak maar niet opgelost geraakt, wordt er een proces-verbaal opgesteld.

• Er waren plannen om de Duboislaan richting Groenendaal voor een jaar af te sluiten omdat er in het Zoniënwoud een nieuw ecoduct wordt gebouwd.

Maar na protest van het Rodense gemeentebestuur zijn die plannen aangepast. De bestaande signalisatie op het kruispunt bij de aansluiting op de ring wordt behouden en voorzichtig vertraagd verkeer op de Duboislaan blijft in beide richtingen mogelijk.

• Het project Horizon+ zal nog zeker tot 2024 voortgezet worden. De provincie Vlaams-Brabant, de gemeenten Hoeilaart, Overijse, Sint-Genesius-Rode en Tervuren en het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) werken al enkele jaren samen met het Departement Omgeving om natuurgebieden te verbinden met het Zoniënwoud. Zo werd eerder de parking aan de Middenhut heringericht. Nu is het vooral uitkijken naar de herinrichting van de Beukenlaan en het Onze-Lieve-Vrouw-Voorplein. En zelfs de heraanleg van de Waterloosesteenweg (N5) komt in het vizier. Wegen en Verkeer maakt daarvoor plannen op en zal langs de steenweg een fietssnelweg aanleggen. De instapplek Zevenster zal aangepakt worden. Vlaanderen belooft alvast 300.000 euro subsidie.

• Intussen hopen heel wat fietsers dat die fietssnelweg er snel komt, want het fietspad op de N5 is in heel slechte staat. Volgens de gemeentebesturen

van Waterloo, Ukkel en Sint-GenesiusRode verloopt de communicatie tussen de drie gewesten niet echt vlot en zorgt dat ervoor dat de fietspaden amper worden onderhouden. In Sint-GenesiusRode hebben de fietsers geluk, want daar kan je parellel met de gewestweg aan de rand van het Zoniënwoud een weg volgen die comfortabeler en veiliger is dan de Waterloosesteenweg.

Daarvoor kon de gemeente eerder al een akkoord sluiten met het Agentschap Natuur en Bos. • De overdekte fietsenstalling die de gemeente aan het station wil bouwen zal fors duurder uitvallen dan aanvankelijk geschat. Het schepencollege trok 200.000 euro uit voor de bouw van de fietsenstalling, maar geen enkele aannemer wil de werken voor die prijs uitvoeren. Onder andere de stijgende grondstofprijzen spelen een rol.

Uiteindelijk wordt de kostprijs voor de fietsenstalling geschat op 350.000 euro.

De gemeente blijft voorstander van het project. De gemeenteraad stemt in met de aangepaste prijs.

• Een deel van de rioleringen wordt overgedragen aan De Watergroep.

Het schepencollege blijft wel eigenaar van het rioleringsstelsel om zo de prioriteiten mee te kunnen bepalen.

Welke projecten in het contract opgenomen worden, zal later bepaald worden.

De overeenkomst loopt over negen jaar en heeft een opzegtermijn van een jaar.

• Als het van de gemeente afhangt, zal voetweg 92 in Ten Broek tussen de Kerkeveldweg en de Hallesteenweg nog niet meteen opgeheven worden. Een bouwheer vraagt om een deel van de weg af te schaffen omdat die over een perceel loopt, maar de gemeenteraad besliste om daar niet op in te gaan. Het schepencollege wil dat zo veel mogelijk voetwegen bewaard blijven en opnieuw opengesteld worden. (BK)

3

MENSEN met een passie

Leen De Witte presenteert De Ochtend op Radio 1

‘Het vroege opstaan lukt verbazingwekkend goed’ Na het vertrek van Xavier Taveirne mag Leen De Witte, opgegroeid in Sint-GenesiusRode, de luisteraars van Radio 1 tijdens De Ochtend door de actualiteit loodsen.

‘Radio is mijn grote liefde geworden, een overstap naar televisie ambieer ik niet.’

S

inds begin september kan je om de week elke werkdag wakker worden met de stem van Leen De Witte (41). De VRT-journaliste, van wie de roots in Sint-Genesius-Rode liggen, heeft in het team van het Radio 1programma De Ochtend de fakkel overgenomen van Xavier Taveirne, voor wie de combinatie met het late journaal onhoudbaar was geworden. ‘Ik wist al een tijdje dat Xavier ging stoppen. In de redactie waren er een aantal kandidaten om hem op te volgen. Uiteindelijk ben ik het geworden. Dat ik al enkele keren in het weekend de presentatie voor mijn rekening heb genomen, speelde mogelijk in mijn voordeel’, vertelt Leen. ‘Ik heb er wel lang over nagedacht. Ik doe al jaren verslaggeving over Europa voor de radio, dit is toch iets heel anders. Ook bij de fysieke impact heb ik stilgestaan.

Want bij een ochtendprogramma is het werkritme heel anders.’

De wekker checken

Het vroege opstaan is volgens Leen niet te onderschatten. ‘Het programma loopt van 6 tot 9 uur. Om 5 uur moet ik op de VRT zijn, opstaan doe ik om 10 voor 4. Ik bouw momenteel nog een ruime marge in. Als ik iets meer geroutineerd ben, zal ik wat langer kunnen blijven liggen. Maar voorlopig gaat dat opstaan verbazingwekkend goed’, zegt Leen. ‘Eigenlijk heb ik vooral schrik dat ik me zou verslapen. Elke avond check ik meerdere keren of het geluid van mijn alarm aanstaat. Ik ben zo al één keer wakker geworden met het idee dat ik te laat was voor het werk. Het bleek iets na 11 uur ’s avonds te zijn.’

4

Wie denkt dat de werkdag van Leen erop zit na het afronden van De Ochtend, heeft het mis. ‘Ik drink eerst een kop koffie. Nadien begint een vergadering waarin we vooruitblikken op de uitzending van de dag nadien. Samen met de ploeg bekijken we welke onderwerpen we kunnen belichten en wie we daarvoor zouden kunnen contacteren.

Nadien ga ik naar huis en gaat de riem er even af. In de namiddag werkt iedereen verder van thuis om zich zo goed mogelijk voor te bereiden. Een volledig uitgewerkt draaiboek is er niet, dat is niet mogelijk.’

De kunst van het afronden Tijdens de uitzending moet Leen met duizend-en-een dingen rekening houden. ‘Er komt meer bij kijken dan enkel praten met de mensen die je aan de lijn hebt of die bij ons aan de tafel zitten’, verzekert Leen ons. ‘Je mag niet té lang praten, want de uitzending wordt op geregelde tijdstippen onderbroken voor verkeersinformatie, reclame en muziek.

Zo kan ik op een scherm aflezen hoeveel tijd de geïnterviewde en ik nog hebben.

Het is een kunst om zo natuurlijk mogelijk af te ronden. En dat is ook al eens misgelopen. Zo heb ik een gesprekspartner eens abrupt moeten afbreken. Soms vallen er ook lijnen weg. Dat is nu eenmaal live radio. Je moet flexibel zijn en kunnen improviseren. Al ligt radio mij wel het best, het is een snel medium.’

Toch stond het niet in de sterren geschreven dat Leen het tot een succesvolle journaliste zou schoppen. ‘Mijn vader was ingenieur, mijn moeder gaf les

chemie aan het Onze-LieveVrouwinstituut in Sint-GenesiusRode. Ze hebben me nooit in een bepaalde richting geduwd.

Heel even wou ik dierenarts worden, maar wetenschappen en wiskunde bleken niet mijn ding. Na mijn studies Germaanse talen, met nadien een journalistieke opleiding, heb ik twee jaar regioverslaggeving voor Het Nieuwsblad gedaan. In 2005 kon ik bij FM Brussel beginnen, nadien was ik radionieuwslezer bij MNM. Onlangs heb ik mijn eerste nieuwsbulletin opnieuw beluisterd. Dat was best gênant.

Mijn radiostem is intussen fel verbeterd. Vlaams-Brabanders denken vaak dat ze perfect Nederlands spreken, maar dat is niet zo. Of ik anders spreek op de radio dan in het echt? Eigenlijk niet, ik moet mijn stem zeker niet forceren. Ik let er wel op dat ik mijn woorden volledig uitspreek.’

Dat veel van Leens tijd uitgaat naar De Ochtend betekent niet dat ze zich niet meer bezighoudt met Europa. ‘In de week waarin ik niet moet presenteren, ligt de focus op Europaverslaggeving. Ik laat Europa niet los’, vertelt Leen. ‘Ik zou graag een apart radioprogramma over Europa willen maken, al is het een uitdaging om daar voldoende luisteraars warm voor te krijgen. Waarom geen podcast? Dat sluit ik niet uit. Maar als ik dat goed wil doen, moet ik er voldoende tijd in steken. En daar ontbreekt het momenteel aan.’

FR

Leen De Witte présente De Ochtend sur Radio 1

© Tine De Wilde

Depuis début septembre, vous avez la chance de vous réveiller tous les jours de la semaine sur la voix de Leen De Witte.

La journaliste de la VRT, dont les racines se trouvent à Sint-Genesius-Rode, a pris le relais de Xavier Taveirne au sein de l’équipe de l’émission De Ochtend sur Radio 1. ‘Le programme se déroule de 6h à 9h du matin. Je dois être à la VRT à 5 heures, ce qui veut dire que je me lève 10 minutes avant 4 heures.’ Pendant le programme, Leen doit tenir compte de mille et une choses. ‘Vous ne pouvez pas parler trop longtemps, car l’émission est interrompue à intervalles réguliers pour des informations relatives au trafic, ainsi que pour des publicités et de la musique.

A l’aide d’un petit écran, je peux voir le temps qu’il nous reste, à la personne interrogée et à moi. L’astuce consiste à terminer le plus naturellement possible.

Et ça n’a pas toujours été aussi facile.’

De slimste mens

Hoewel Leen tijdens ‘haar’ week ‘s morgens in tienduizenden auto’s en aan evenveel ontbijttafels te horen is, is het allerminst haar bedoeling om bekend te worden. Een overstap naar televisie is niet haar ambitie. ‘Radio is mijn grote liefde geworden. Of ik net zoals mijn voorganger Xavier ook zal opduiken in een programma als De slimste mens ter wereld? Neen, daar zit ik niet op te wachten. Ik ben nog niet gevraagd en zal me zeker geen kandidaat stellen.’

Ook in haar vroegere thuisgemeente Sint-Genesius-Rode wordt Leen (nog) niet aangeklampt. ‘Ik kom regelmatig in Rode op bezoek bij mijn ouders, die nog altijd bovenaan in de Bosstraat wonen.

Tijdens de coronaperiode heb ik, als de maatregelen het toelieten, regelmatig met mijn twee kinderen rond een vuurtje in hun tuin gezeten. Maar hoeveel mooie herinneringen ik ook heb aan mijn tijd in Rode, een terugkeer zit er niet in. Niet alleen om financiële

‘Après avoir étudié les langues germaniques et suivi une formation en journalisme, j’ai fait des reportages régionaux pour Het Nieuwsblad pendant deux ans. En 2005, j’ai pu commencer à FM Brussel, puis j’ai été lectrice de nouvelles radio à MNM. Récemment, j’ai réécouté mon premier bulletin d’information. C’était plutôt embarrassant.’

redenen, maar omdat Brussel onze thuis is. Wat niet wil zeggen dat ik niet graag in Rode ben. Drie jaar geleden was er in het Onze-Lieve-Vrouwinstituut een reünie voor de leerlingen van afstudeerjaar 1980. We hebben toen gekookt in de schoolkeuken, eten deden we in de feestzaal. Heel gezellig. De school was in al die tijd weinig veranderd.’

Jelle Schepers

5

I N F O R M AT I E verenigingsnieuws

dinsdag 2 november Creanamiddag Femma Rode

maandag 8 november Het mysterie tijd UPV Zoniën West

13.30 uur – LDC De Boomgaard Kom met je naai-, brei- of ander werkje en geniet van elkaars kennis en hulp bij een natje en een droogje. info: groep.femmarode@gmail.com

14.30 uur - LDC De Boomgaard Voordracht door Prof. em. Jean-Pierre De Grève (VUB) over de rol die de tijd speelt, gaande van het hele kleine in de wereld van de kwantumfysica over de tijdschalen in de biologie tot de tijdschalen in het heelal. info: upv.zonienwest@gmail.com

zondag 21 november Open wandeling Streekgidsen Pajottenland & Zennevallei 14.30 uur – Sint-Michielsdreef Wandeling met aandacht voor geschiedenis, legende en heemkunde. We starten op de Middenhut, in de Sint-Michielsdreef. info : jan.quinart@telenet.be

© ingezonden

© ingezonden

© ingezonden

Het Kinderuur lanceert langspeelfilm over de Sint

6

Kindertheatergezelschap Het Kinderuur heeft ook dit jaar gezorgd voor een waardig alternatief voor de traditionele sinterklaasvoorstellingen. Door het coronavirus konden die vorig jaar voor het eerst in bijna driekwart eeuw niet doorgaan, maar Het Kinderuur zorgde voor een oplossing in de vorm van een spelletjesboek en een serie met elke dag een aflevering in de aanloop naar 6 december. Dit jaar pakt Het Kinderuur uit met een gelijkaardig aanbod. Het grote verschil is dat het nu gaat om een film. ‘We maakten onze allereerste langspeelfilm met de chocoladefabriek van Sinterklaas als onderwerp’, zegt regisseur Fred Vanderlinden. ‘Het scenario van de film kwam tot stand naar een idee van TVworkshop. Mijn dochter Saartje en ikzelf staan in voor de regie en de bewerking. In de film duiken naast de vaste waarden ook een heleboel nieuwe gezichten op. Met daarbij onder meer Herman Verbruggen, beter bekend als Markske van FC De Kampioenen.’

Ook dit jaar wordt de film uitgebracht samen met een doeboekje, uitgewerkt door Ruth Brillens en huistekenaar Rik Dewulf. Als extraatje is het dit jaar mogelijk om op 4 en 5 december in de Boesdaalhoeve de acteurs te ontmoeten en het decor te ontdekken.

Sinterklaas en Zwarte Piet delen tijdens dat weekend snoepgoed uit en er is ook een optreden van De Pietels gepland. Omdat de plaatsen beperkt zijn, is reserveren verplicht.

Het doeboekje, dat toegang geeft tot de link naar de film, is te bestellen via de website van de Boesdaalhoeve. Het kost 6 of 7 euro (met of zonder meet-and-greet). (JS)

© Tine De Wilde

Kunstvereniging Rodeart viert 30-jarig bestaan

‘Eindelijk kunnen we onze kunstwerken tonen’ Kunstvereniging Rodeart laat haar dertigjarige bestaan niet onopgemerkt voorbijgaan.

Dit najaar wordt het jubileum opgeluisterd met een tentoonstelling, een filmfestival en optredens.

D

e kunstenaars van Rodeart hadden in 2020 al de dertigste verjaardag van hun kunstkring willen vieren, maar daar stak het coronavirus een stokje voor. Uitstel betekende gelukkig geen afstel, want het bestuur haalt dit najaar alles uit de kast om er een groots jubileum van te maken. De tweejaarlijkse tentoonstelling in cultureel centrum Wauterbos, die loopt van 25 november tot 5 december, kon niet op het feestprogramma ontbreken. Maar er is meer. Zo staan drie avonden in het teken van de kunstfilm, met daarnaast nog een jazzoptreden, een opera en een overzichtstentoonstelling van kunstenaar Jules Lismonde.

Gratis tentoonstelling

‘We hebben een mooi aanbod uitgewerkt’, belooft Olivier Floor (62), de vijfde voorzitter van Rodeart sinds de oprichting, en zelf fotograaf. ‘We zijn met een 90-tal kunstenaars.

57 ervan zullen hun werk tentoonstellen.

Vorige keer waren dat er maar 48. Mogelijk speelt de coronacrisis hierin een rol. Onze kunstenaars staan te popelen om hun werk

eindelijk te delen met de buitenwereld. We hebben vooral beeldende kunstenaars in ons midden zoals schilders, beeldhouwers, fotografen en keramisten. Onze tentoonstelling staat best hoog aangeschreven. De bezoekers weten dat we garant staan voor een zekere kwaliteit. De toegang is gratis, en alle bezoekers krijgen een boekje waarin de kunstenaars opgelijst staan. De aanwezigen mogen ook hun stem uitbrengen op het kunstwerk dat zij het beste vinden. Daarnaast is er een aparte publieksprijs van de jeugd. Zo ontvangen we tijdens de week verschillende klassen, waarbij alle leerlingen mogen stemmen. En dan is er nog de juryprijs. Verder is er de mogelijkheid om de tentoongestelde kunstwerken aan te kopen.’

le kunsttentoonstelling enkele maanden eerder. ‘In de beginperiode telde de vereniging ongeveer 70 leden, nu zitten we rond de 90. Allemaal Rodenaren, daar houden we bewust aan vast. Al maken we tijdens ons artiestenparcours, dat we om de twee jaar organiseren, ook zijsprongetjes naar ateliers net buiten de gemeente’, zegt Olivier. ‘Wat de doelen zijn voor het volgende decennium? Het zou mooi zijn als we ergens terecht zouden kunnen. Doordat we geen eigen lokaal hebben, komen we immers niet veel samen. Er zijn overigens nog andere verenigingen in Rode die een vaste stek zoeken.’

Jelle Schepers

Springlevend

Het mag duidelijk zijn: Rodeart is na dertig jaar nog altijd springlevend. Stichter Edouard van Wylick richtte Rodeart in mei 1990 op samen met een groep van 21 kunstenaars uit Sint-Genesius-Rode, zowel Nederlands- als Franstaligen. De vereniging was het logische vervolg van een succesvol-

De jubileumviering van Rodeart loopt van 25 november tot en met 5 december in cultureel centrum Wauterbos.

Meer info: www.rodeart.be.

7

MENSEN uit Rode

FR

Bart Azare regarde et photographie

Bart Azare kijkt en fotografeert

© Tine De Wilde

Au printemps, tout le monde était invité à prendre des photos de Sint-GenesiusRode et de Linkebeek et à les envoyer aux rédacteurs du RandKrant. Les photographes de maisons Tine de Wilde (gemeenschapskranten) et Filip Claessens (RandKrant) se sont penchés sur toutes les candidatures et ont choisi dix photos, transformées aujourd’hui en cartes postales. Deux photos de Bart Azare paraîtront bientôt au format carte postale. À partir du 2 novembre, vous pourrez vous procurer un paquet gratuit de cartes postales à la Boesdaalhoeve, dans la limite des stocks disponibles.

‘Fotografie gaat niet over weten, maar over voelen’ Twee foto’s van Bart Azare uit Rode werden geselecteerd voor de postkaartwedstrijd van RandKrant. Hoe komt het dat zijn foto’s je als kijker niet snel loslaten en iets ondefinieerbaars in je losmaken? Hanteert hij daar een speciale techniek voor? ‘Mijn foto’s zijn een en al intuïtie.’

Herinner je je wanneer je passie voor fotografie is ontstaan?

‘Ik ben 17 jaar geleden begonnen met reizen in functie van mijn fotografie.

Voordien keek ik graag naar foto’s, maar het heeft lang geduurd vooraleer ik een professioneel fototoestel had. Mijn verhaal als fotograaf is pas echt op dreef gekomen toen ik in de prijzen viel na 8

Récemment, Azare se concentre principalement sur la photographie de nuit et de paysages. ‘Quand la météo annonce du brouillard, je me lève à 4 heures du matin. Ce sont ces moments-là que je veux capturer. Ils sont d’une beauté incroyable et en même temps très fugace.

Après cinq minutes, le magnifique spectacle peut avoir complètement disparu. Il en va de même avec certains types de luminosités. Soudain, vous pouvez avoir une très belle lumière, qui disparaît aussi vite qu’elle est apparue.’

zit er ook een vleugje humor in. In de jaren 80 maakte hij een interessante reeks over de Engelse badplaats Brighton.

Een paar jaar geleden ben ik zelf naar die plek getrokken. Ik ben trouwens zot van Londen en Engeland. Elk jaar verblijf ik er enkele dagen.’

mijn deelname aan een fotowedstrijd die De Standaard in 2010 organiseerde.’

Doe jij zelf vaak aan straatfotografie?

‘Minder dan vroeger. Vandaag is het een pak minder evident om mensen op straat te fotograferen. Ze zijn het zo gewoon om foto’s van zichzelf te maken dat ze niet graag de controle uit handen geven. De laatste tijd ben ik me dan ook meer gaan focussen op landschaps- en nachtfotografie.’

Welke fotograaf inspireerde jou het meest tijdens je beginjaren?

‘Martin Parr. Hij is bekend voor zijn straatfotografie. Hij durft heel dicht bij mensen te komen. Dat maakt dat zijn foto’s heel erg into your face zijn. Vaak

Jij lijkt als fotograaf vooral gefascineerd door nachtelijke taferelen.

‘De laatste tijd is dat inderdaad zo. In mijn nachtfoto’s probeer ik een mysterieuze, filmische sfeer op te roepen. De duisternis van de nacht in combinatie

In je landschapsfoto’s is er regelmatig nevel te zien. Is dat toevallig?

‘Als het weerbericht nevel aankondigt, sta ik om 4 uur ’s ochtends op. Dat zijn van die momenten die ik wil vastleggen.

Ze zijn van een ongelofelijke schoonheid die tegelijkertijd heel vluchtig is. Na vijf minuten kan het prachtige schouwspel helemaal verdwenen zijn. Met bepaalde lichtinvallen heb je dat ook. Plots kan je heel mooi licht hebben, dat even plots weer weg is.’

Overdag werk je fulltime op een communicatiedienst. Waar haal je de energie om je in je vrije tijd op fotografie toe te leggen?

‘In mijn job staat de ratio centraal. We werken als team en doen dat op basis van een duidelijke communicatiestrategie. In fotografie valt dat weldoordachte aspect weg. Daar is het een en al intuïtie.

Fotograferen gaat niet over weten, maar over voelen. Wat een verademing. Het contrast tussen die twee werelden waarin ik vertoef, geeft me energie.’

Hoe heb je de coronaperiode ervaren?

‘Ik ben toen vaak in de buurt gaan wandelen met mijn camera en heb heel wat mooie, verborgen plekjes in en rond Rode ontdekt. Dat heeft me deugd gedaan. Tijdens de lockdown heb ik regelmatig gedacht: wat een geluk dat ik in Rode woon. De natuur die hier aanwezig is, heeft me tot rust gebracht.

Ik hoop dat ik dat gevoel de komende maanden bij kan houden.’

Heb je al overwogen om fulltime als fotograaf te werken?

‘De professionele fotografen met wie ik praat, raden me af dat te doen. Het is niet makkelijk om met fotografie je boterham te verdienen. Zodra het je job is, kan je minder selectief zijn. En heb je minder tijd voor je persoonlijke foto’s.

Als professionele fotograaf krijg je bovendien vaak te maken met bekende mensen met een drukke agenda die je op enkele minuten tijd moet shooten. Ik

locatie: Zevenbronnen (Sint-Genesius-Rode)

© Bart Azare

met neonlicht of lichtpalen roept een bepaalde spanning op. Ik maak die foto’s met een toestel waarvan het vizier 20 tot 30 seconden openstaat. Daardoor krijg je een bijzonder effect. De nacht is zonder meer een dankbaar decor. Doe hetzelfde met een helblauwe lucht en weg is de speciale sfeer.’

Postkaarten van Rode en Linkebeek verkrijgbaar In het voorjaar kon iedereen foto’s van Sint-Genesius-Rode en Linkebeek insturen naar de redactie van RandKrant. Huisfotografen Tine de Wilde (gemeenschapskranten) en Filip Claessens (RandKrant) bogen zich over alle inzendingen en kozen tien foto’s uit waar nu een postkaart van wordt gemaakt.

Interesse in een pakketje? Ze zijn vanaf 2 november gratis verkrijgbaar bij het onthaal van de Boesdaalhoeve, zolang de voorraad strekt.

Wat zei de jury over één van de foto’s van Bart Azare?

‘Een winterse boom in tegenlicht. De silhouetten van de boom, de persoon en de honden zijn scherp afgetekend tegen de stralend blauwe lucht. Mooie compositie door de lichte helling, mooie textuur van het gras op de voorgrond. Zeer knap beeld, het tegenlicht zorgt voor het nodige drama en accentueert de vormen van de onderwerpen. De boom staat op 1/3 van het beeld. Deze asymmetrie zorgt voor spanning die wordt benadrukt door de twee honden aan de ene kant en de persoon aan de andere kant. De boom heeft net voldoende plaats in het kader om tot zijn recht te komen.’

Ontdek alle foto’s en het juryrapport op bit.ly/postkaartenwedstrijd

zou dat niet kunnen. Anton Corbijn kan dat wel.’

Ben jij een fan van Anton Corbijn?

‘Ik heb nog nooit een slechte foto van hem gezien. Hij heeft iconen van foto’s gemaakt. Sommige kwamen in een paar minuten tot stand. Hij heeft natuurlijk ook al vele jaren een relatie opgebouwd met de artiesten die hij fotografeert. Dat helpt. Zijn foto’s zijn ook grafisch heel sterk. Hun eenvoud vind ik echte klasse.

Ja, hij is mijn grote held.’ (lacht) Zijn er andere beeldende kunstenaars die jou inspireren?

‘Ik heb een obsessie voor Edward Hopper. Zijn schilderijen stralen rust en melancholie uit. Hij heeft ooit gezegd: Mijn enige ambitie is dat ik het zonlicht dat op een muur valt, goed kan weergeven. Dat zegt alles. Hij was trouwens ook iemand die geen uitleg bij zijn werken gaf.’

Wat is voor jou de essentie van fotografie?

‘Het draait vaak om kijken. Je moet eerst iets zien waarvan je vindt dat het de moeite loont om het vast te leggen.

Vaak gaat het over een unieke insteek van de werkelijkheid die je via je foto toont. En waarmee je er dan hopelijk in slaagt over te brengen dat je de werkelijkheid vanuit ontelbaar veel invalshoeken kan bekijken.’

Wat is de essentie van jouw foto’s?

‘Dat vind ik een moeilijke vraag. Laat het me zo stellen: ik hoop dat de foto’s die ik in de toekomst ga maken, spontaan een verhaal zullen onthullen. Maar ik wil daarbij niets vooropstellen. Laat het maar organisch groeien. Mijn intuïtie zal me verder leiden.’

Nathalie Dirix

9

C U LT U U R humor

Kamal Kharmach zwaait 2021 uit

Veel miserie om mee te lachen Sinds Kamal Kharmach in 2019 voor het eerst de eindejaarsconference van de VRT voor zijn rekening mocht nemen, zijn de rampjaren niet uitgebleven. De conference van 2020 kon hij wegens corona niet in de zalen brengen, en nu hij eind 2021 wél weer het podium op mag, blijken PFOS, overstromingen, corrupte politici, de taliban en Niels Destadsbader de wereld te teisteren.

V

olgens een bekende complottheorie rijmt Kamal Kharmach helemaal niet toevallig op een gulle lach. Het valt dan ook op hoe de stand-up-Antwerpenaar de afgelopen jaren steeds populairder is geworden. In 2014 won hij Humo’s Comedy Cup. Vanaf 2015 verzorgde hij het voorprogramma van de try-outs van Michael Van Peel. In 2017 bracht hij zijn eerste zaalshow De schaamte voorbij, en in 2019 mocht hij al meteen de fakkel van Van Peel als eindejaarsconferencier overnemen. Het leverde Kharmach vorig jaar 1,1 miljoen kijkers op, en dit jaar vertelt hij verder wat er sindsdien allemaal gebeurd is in België en ver daarbuiten. De eindejaarsconference Mag ik even? 2021 belooft weer veel miserie om mee te lachen.

Heb je je na de twee vorige conferences al een bepaalde werkwijze eigen gemaakt?

Kharmach: ‘Elk jaar leer ik weer bij over hoe je zo’n show in elkaar steekt. Als je een onderwerp neemt dat té politiek of té zeer niche is, verlies je bijvoorbeeld veel mensen. En ik ben iemand die gelooft in het feit dat zo’n eindejaarsconference voor iedereen moet zijn. Als ik dingen in het journaal zie passeren waarvan ik denk dat ze iedereen zijn bijgebleven – zoals Jürgen Conings, Sihame El Kaouakibi of de bestorming van het Capitool – schrijf ik ze op en begin ik erover na te denken. Daarna leg ik de puzzel. In september begin ik te 10

schrijven. En dan is het kijken welke moppen de mensen grappig vinden, welke weg moeten, en waaraan ik nog moet werken.’

Je hebt een hoog grappendebiet, dus heb je wel wat moppen nodig.

Kharmach: ‘Ik ben niet iemand die langgerekte verhalen vertelt. Ik schrijf een show zoals ik die zelf graag zie. Mijn aandachtsspanne is kort. Alles moet snel renderen. Het moet ontspannend zijn, maar ook ergens over gaan.’

Hoe kan je in oktober al een eindejaarsshow maken als er nog drie maanden van het jaar volgen?

Kharmach: ‘Wendbaar blijven. Dat leer je ook uit ervaring. Ik sta hier nu voor mijn muur van vier meter breed waarop alle onderwerpen staan geschreven en in blokken zijn verdeeld. Door die modulaire, wat wiskundige aanpak kan ik nog makkelijk dingen inpassen die in november of december gebeuren.’

Welke onderwerpen kunnen we zeker verwachten?

Kharmach: ‘Ik kan ze gewoon voorlezen: Niels Destadsbader komt naar de VRT, Bart De Wever wil liever als Hollander sterven dan als Belg, de kliklijn voor linkse leerkrachten, miljardairs in de ruimte, magnetische vaccins, de mentale gezondheid bij de Olympische Spelen, bitcoins, El Kaouakibi, PFOS, Pepinster, Demarez, Salah Abdeslam, de taliban,

zaterdag 13 november Mag ik even 2021 (try-out) Kamal Kharmach HUMOR

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve tickets: 14 euro (basis) UITVERKOCHT Greep je naast een ticket in de Boesdaalhoeve, maar wil je Kamal graag aan het werk zien? Bekijk de volledige speellijst op www.kamal.be.

Israël-Palestina, Jürgen Conings, La Boum … Daar wil ik het echt wel over hebben. Als de moppen over één van die thema’s niet werken, schrijf ik er nog bij.’

Je geeft zowel links als rechts een veeg uit de pan, maar uit de samenstelling van jouw show kunnen we wel afleiden wat je belangrijk vindt.

Kharmach: ‘Mijn conference is een verzameling van dingen waarvan ik vind dat Vlaanderen er toch iets van zou moeten vinden. En wat politiek betreft: ik ga in het algemeen in tegen de politici.

I N F O R M AT I E Rode in de teletijdmachine

Een hele verantwoordelijkheid, zo’n eindejaarsconference voor meer dan een miljoen mensen.

Kharmach: ‘Och jong, absoluut stresserend! (lacht) Maar er is wel een groot verschil tussen de mensen in de zaal, die vaak fan zijn, en de mensen die voor tv zitten, waaraan ik word ‘opgedrongen’. Kritiek hoort er dan bij, tenzij het een tsunami aan kritiek is, want dan was het geen goede show. Het is ook vreemd: als ik de show schrijf, ben ik bezig een tv-programma te maken, maar als ik hem speel in de zaal ben ik alleen met het publiek bezig.’

© Tine De Wilde

Heb je over 2021 ook een analyse klaar?

Of een tendens gevonden?

Kharmach: ‘Voor mij is dit het jaar van het vertrouwen, of eigenlijk het gebrek eraan.

Wij vertrouwen de wetenschappers niet, zij vertrouwen ons niet. Wij vertrouwen politici als El Kaouakibi en Veerle Heeren niet, we vertrouwen bedrijven als 3M niet. Het gevaar van dat gebrek aan vertrouwen is dat mensen zich van de maatschappij afzonderen, en dan krijg je Jürgen Conings. Corona heeft daartoe bijgedragen en daar gaan we nog een tijd de prijs voor betalen.’

Sinds je ondernemers ondersteunde in de realityreeks Andermans zaken op VRT, weten al meer mensen dat je economie geeft aan de Karel de Grote Hogeschool. Zit er ook wat economie in de conference?

Kharmach: ‘Nee, maar ik ga volgend jaar een aparte show maken die zal gaan over de wondere wereld van de economie en de invloed ervan op ons leven. Een informatieve show met humor, eerder dan een comedyshow, waarvoor ik ook put uit de meest amusante stukken die ik aan mijn studenten vertel.’

Je wordt dit jaar 30. In januari kreeg je een dochtertje. Krijgt de eindejaarsconference ook een persoonlijke touch?

Kharmach: ‘Ik verjaar in november, dus ik vier mijn verjaardag nooit, omdat ik dan bezig ben met de show. Maar over mijn dochter zal ik het wel hebben, want zo maak je connectie met je publiek.

Anders ben je maar prekerig en dat wil ik niet zijn.’

Het grootste brood ter wereld

© ingezonden

Zonder pretentie zie ik mezelf als iemand die uit naam van het volk een evaluatiegesprek houdt met de politici, om eens te zeggen waar het op staat. Ik heb een stuk over Vlaams Belang, maar ook over Conner Rousseau die iets met social media wilde doen, maar dat verkeerd gelezen heeft als socialisme.’

49 jaar geleden, op 13 september 1972, haalde bakker Eugene Blondeel de nationale media toen hij het grootste brood ter wereld bakte. Tijdens de Drie Dolle Dagen slaagde hij erin om een brood van liefst 199,5 kilogram te bakken. De oudere generatie Rodenaren zal zich die Drie Dolle Dagen zeker herinneren. Achter het parochiehuis werd elk jaar midden september een tent opgezet. Op vrijdag, zaterdag en zondag was er altijd iets te beleven. Optredens van Marva, Will Tura en andere Vlaamse artiesten brachten geld in het laatje voor het onderhoud van de parochiezaal. En ook de lokale verenigingen hielpen mee.

‘De organisatie klopte begin jaren 70 bij mijn vader aan om iets speciaals te doen voor de Drie Dolle Dagen’, herinnert Marc Blondeel zich. ‘Hij had iets gelezen over het grootste brood ter wereld en wilde dat wereldrecord zelf breken voor de feesten. Dat brood woog bijna 200 kilogram. Een deel van het dak moest weggebroken worden en er kwam een stelling aan te pas om het brood uit het atelier in de Lindestraat te krijgen. De deur was immers veel te klein. Ze moesten het bovendien op een speciale weegschaal wegen. Dat gebeurde in de papierfabriek Novarode met een deurwaarder erbij.

Nadien werd het brood in stukken gesneden. Mensen konden ‘sneetjes’ brood van 1,20 meter lengte kopen. De opbrengst ging integraal naar de Drie Dolle Dagen en het verenigingsleven.’

Wel positief. Bij Kamal kom je niet slechtgezind buiten.

Kharmach: ‘Daar sta ik op. Het is en blijft comedy. Het zou makkelijk zijn om een preek af te steken, maar daarvoor komen de mensen niet. Als ik erin slaag om mensen al lachend iets bij te brengen of hen te doen nadenken, heb ik het goed gedaan.’

Later bakte de volgende generatie Blondeel nog een reuzengrote frangipanetaart en bouwden ze een soezenpiramide.

Maar het brood was het allereerste wereldrecord dat in Sint-Genesius-Rode sneuvelde. ‘Het heeft wel even standgehouden’, weet Marc nog. ‘Alle ovens hadden in die tijd ongeveer dezelfde afmetingen. Onze pa had het brood voor het record dan ook op de limieten van die oven gebakken.

Zo kon er natuurlijk niemand meteen een nog groter brood bakken.’

Michaël Bellon

Bart Kerckhoven 11

I N F O R M AT I E nieuws uit het centrum

donderdag 28 oktober Yves Segers MUZIEK

14 uur – LDC De Boomgaard Yves Segers werd in Vlaanderen wereldberoemd met hits als Ik schreeuw het van de daken en Café De Zwaan.

I.s.m. LDC De Boomgaard en het gemeentebestuur van Sint-Genesius-Rode. tickets: 10 euro (basis) •

woensdag 3 tot vrijdag 5 november Wie niet weg is, is gezien! (3+) Koning Kevin vzw VAK ANTIESTAGE

9 tot 16 uur (opvang van 8 tot 17 uur) – GC de Boesdaalhoeve In deze driedaagse stage ontdek je de mysterieuze plekjes van de Boesdaalhoeve. Samen gaan we op zoek naar allerlei verborgen zaken en we verstoppen zelf ook de leukste dingen. En wie weet verstoppen we ook onszelf. tickets: 80 euro (75 euro voor volgende kinderen uit hetzelfde gezin)

zaterdag 13 november Mag ik even 2021 (try-out) Kamal Kharmach HUMOR

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve Kamal Kharmach blikt voor de derde keer terug op het voorbije jaar. Lees het interview p. 10-11. tickets: 14 euro (basis) UITVERKOCHT

donderdag 18 november De verkeersknoop ontwarren: wat hebben we écht nodig?

Hajo Beeckman LEZING

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve In de afgelopen twee jaar viel de groei van de files op de hoofdwegen in Vlaanderen wat stil, maar op de kleinere wegen nemen de problemen toe.

VRT-verkeersanker Hajo Beeckman zoekt naar rationele oplossingen om de verkeersknoop te ontwarren. tickets: 7 euro

zondag 21 november Ateljee Kadee (8+) 10 jaar Kunstendag voor kinderen FAMILIE (8+)

10 uur – GC de Boesdaalhoeve Ben je handig en wil je graag nieuwe technieken leren? Kom naar Ateljee Kadee en werk mee rond een vooraf bepaald thema dat elke maand varieert. Of je nu veel ervaring hebt of pas je creatieve talenten ontdekt en ontwikkelt: iedereen is welkom. tickets: 5 euro (basis)

Café Combinne viert 14e verjaardag

donderdag 9 december Alleen in het ruime sop Jelle Cleymans MUZIEK

Café Combinne, het praatcafé waar je je Nederlands kan oefenen en mensen uit de buurt leert kennen, bestaat dit jaar 14 jaar. ‘Elke woensdagavond is er een bijeenkomst in het lokaal dienstencentrum De Boomgaard’, vertelt begeleidster Rita Denayer. ‘We praten met anderstaligen en Nederlandstaligen in het Nederlands over uiteenlopende onderwerpen, met een lekker drankje erbij. Door corona moesten we noodgedwongen een aantal maanden via de computer babbelen, maar dat is nu voorbij. Sinds september komen we weer fysiek samen en dat is heel fijn. Mensen hebben dat contact echt gemist. We blijven uiteraard de maatregelen respecteren en we zijn voorzichtig.’

Op 17 november viert Café Combinne zijn 14e verjaardag. ‘We willen dat graag opnieuw doen met een soort auberge espagnol, waarbij iedereen iets lekkers meebrengt. Zo leren we elkaars culinaire tradities kennen én kunnen we allemaal samen smullen.’

Zin om mee te komen babbelen? Café Combinne vindt elke woensdag van 19.30 tot 22 uur plaats in LDC De Boomgaard (niet tijdens schoolvakanties). Je bent er elke week welkom. info: info@avansa-hallevilvoorde.be 12

20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve Alleen in het ruime sop is Cleymans’ eerste solovoorstelling. Waar hij zich de voorbije tien jaar veilig omsingeld wist door zijn groep muzikanten, staat hij er deze keer alleen voor. tickets: 18 euro (basis) •

zaterdag 18 december Hommage à Brel Filip Jordens MUZIEK

20 uur – H. Genesiuskerk De ticketverkoop start op 1 december om 9 uur.

MENSEN uit de Boesdaalhoeve

zondag 21 november Ateljee Kadee (8 tot 12 jaar) Kunstendag voor kinderen WORKSHOP

Elk jaar op de derde zondag van november viert Vlaanderen de Kunstendag voor Kinderen. Op die dag kunnen kinderen en hun familie een hele dag kunst beleven. Op deze tiende verjaardag willen we er samen met jou een groot feest van maken in de Moelie. GC de Boesdaalhoeve, GC de Moelie en CC de Meent slaan de handen in elkaar en organiseren die dag tal van workshops. Je kan ook een fijne familievoorstelling meepikken.

Het programma op zondag 21 november:

Ateljee Kadee (8-12 jaar) 10 uur - GC de Boesdaalhoeve

Creatieve workshops (2+)

met onder meer bellenlab, een wereld vol dozen, vertellab.

13 uur tot 17 uur - GC de Moelie

Broemmm (2+) Ellen Smets Theater 15 uur - GC de Moelie Reserveren is aanbevolen. Meer info over het programma vind je op de websites van de verschillende centra.

Meer info over : www.deboesdaalhoeve.be/nl/taalicoon

TICKETS EN INFO GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-GenesiusRode • info@deboesdaalhoeve.be • Tel. 02 381 14 51 • www.deboesdaalhoeve.be • OPENINGSUREN: ma van 13.30 tot 20 uur (tijdens schoolvakanties tot 17 uur), di en vr van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur, wo en do van 13.30 tot 17 uur.

TICKETS EN INFO GC de Moelie, Sint-Sebastiaanstraat 14, 1630 Linkebeek info@demoelie.be • Tel. 02 380 77 51 • www.demoelie.be OPENINGSUREN: ma van 13.30 tot 17 uur, di, do en vr van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur en op wo van 9 tot 13 uur.

Onderhoudsmedewerker Stefania Chiriac ‘Ik voel me hier thuis’

© Tine De Wilde

Op de foto: Broemmm

Drie jaar geleden ging Stefania Oancea (27) aan de slag als onderhoudsmedewerker in de Boesdaalhoeve. Dat het onthaal en de lokalen in het gemeenschapscentrum er zo netjes bijliggen, is dus de verdienste van Stefania en haar collega Bea. Maar haar job houdt meer in dan dat.

‘Poetsen geeft me voldoening’, vertelt Stefania. ‘Maar wat de job hier zo aantrekkelijk maakt, is dat ik ook bij activiteiten betrokken word. Als er bijvoorbeeld in het weekend een voorstelling of een activiteit is in de Boesdaalhoeve, kom ik helpen. Die afwisseling is echt tof.’

Ook over haar collega’s heeft Stefania niets dan lovende woorden. ‘Ze zijn een voor een superlief voor mij’, zegt ze.

‘Het lijkt wel alsof ze familie zijn.’ Haar echte familie woont in Vorst. Daar woont ze samen met haar zoontje van vijf en haar ouders. ‘Ik kom oorspronkelijk uit Roemenië. Zes jaar geleden kwam ik naar hier. Ik heb zo snel mogelijk Nederlands geleerd. Het lukt al aardig, maar het kan nog een pak beter. Daar wil ik de komende jaren aan werken. Dankzij mijn job kan ik mijn Nederlands veel oefenen, dat is fijn.’

‘Door mijn werk in het gemeenschapscentrum, kom ik af en toe in contact met de bezoekers,’ vertelt ze. Toen het centrum tijdens de voorbije coronaperiode de deuren gesloten moest houden, miste ik dat meteen. Ik ben dan ook als vrijwilliger aan de slag gegaan in woonzorgcentrum De Groene Linde. Het deed zo veel deugd om iets voor de bewoners en het personeel daar te kunnen betekenen.’

‘In mijn vrije tijd trek ik graag weg uit de drukte van de stad, de natuur in. Wandelen is voor mij de ultieme ontspanning.

Ook in Sint-Genesius-Rode heb ik al prachtige plekken ontdekt,’ zegt ze.

‘Ik ga nog regelmatig op vakantie in Roemenië, maar mijn geboorteland mis ik eigenlijk niet zo hard. Mijn familie is hier en mijn vrienden van vroeger hebben daar intussen een eigen leven opgebouwd. Ik voel me elke dag een beetje meer thuis in België.’ (TD)

13

Het bezit van een abonnement voor het openbaar vervoer ligt overal dubbel zo hoog als in Vlaanderen.

Gemeentemonitor

Wat vinden de inwoners van hun leven en hun gemeente?

De inwoners van de zes faciliteitengemeenten in de Vlaamse Rand zijn gelukkig, voelen zich gezond en hebben eerder de neiging om te voet te gaan dan de fiets te nemen. Toch zijn er veel onderlinge verschillen, waarbij de inwoners van Drogenbos vaak het buitenbeentje blijken te zijn.

D

e inwoners van Drogenbos, Linkebeek, Kraainem, SintGenesius-Rode, Wemmel en Wezembeek-Oppem hebben met elkaar gemeen dat ze in een faciliteitengemeente in de Vlaamse Rand wonen. En er zijn nog best wat andere gelijkenissen te trekken, zo blijkt uit de burgerbevraging voor de gemeente-stadsmonitor van het Agentschap Binnenlands Bestuur.

Zo woont een ruime meerderheid van de inwoners van ‘de zes’ graag in haar gemeente en woning, al is dat niet anders dan in de rest van Vlaanderen.

Tachtig procent of meer geeft aan gelukkig te zijn, met daarnaast een iets kleinere groep van mensen die zich 14

gezond voelt. Het aandeel inwoners met een chronische aandoening ligt overal lager dan het Vlaamse gemiddelde van 11,5 %. Drogenbos staat het hoogst in het lijstje van de faciliteitengemeenten.

Armoede ondanks hoge lonen

Natuurlijk zijn er ook verschillen tussen de zes gemeenten en hun inwoners.

Zo gaapt er een stevige inkomenskloof.

Een inwoner van Drogenbos beschikt gemiddeld over een belastbaar inkomen van net geen 17.000 euro per jaar, ver onder het Vlaamse gemiddelde (ruim 20.000 euro). De vijf andere gemeenten komen boven dat gemiddelde uit, met

Sint-Genesius-Rode (ruim 25.500 euro) als uitschieter. Dat inkomensverschil komt tot uiting in hoe mensen hun financiële toestand ervaren. Een kwart van de Drogenbossenaren geeft aan dat het moeilijk is om iedere maand rond te komen. Op Linkebeek na (23 %) schommelt dat percentage elders rond het Vlaamse gemiddelde van 13 %. De hogere lonen in de vijf andere faciliteitengemeenten betekenen dus zeker niet dat er geen armoede bestaat. Het aandeel inwoners dat officieel betalingsachterstand heeft bij het aflossen van een hypothecair krediet, is overal beperkt.

Drogenbos (3,4 %), Wemmel (3 %) en Linkebeek (2,4 %) komen hoger uit dan

I N F O R M AT I E rand-nieuws het Vlaamse gemiddelde. Het percentage inwoners dat leeft van een sociale uitkering is enkel in Drogenbos (3,1 %) hoger dan het Vlaamse gemiddelde.

Gelukkig draait niet alles in het leven om geld. Ontspanning en cultuur opsnuiven is ook belangrijk, maar op dat gebied blijven de inwoners van de faciliteitengemeenten wat op hun honger zitten. De tevredenheid over de culturele voorzieningen en de uitgaansgelegenheden ligt overal (fors) lager dan bij de doorsnee-Vlaming. Dat is ook zo voor de tevredenheid over de bibliotheek en de sportvoorzieningen, behalve dan in Sint-Genesius-Rode.

© Filip Claessens

Niet overal voldoende groen

Vergeleken met een doorsnee Vlaamse gemeente zijn de faciliteitengemeenten, net zoals de hele Vlaamse Rand, meer verstedelijkt. Al zijn er onderling wel verschillen. Drogenbos staat bovenaan met een bebouwingsgraad van 86 %, ofwel drie keer meer dan het Vlaamse gemiddelde. Kraainem is met 2.373 inwoners per vierkante kilometer dan weer het dichtst bevolkt. Sint-GenesiusRode is het minst volgebouwd (44,7 %) en heeft de laagste bevolkingsdichtheid (819 inwoners/km²), en gaat hierin twee keer Linkebeek vooraf. Al deze statistieken hebben zo hun invloed op het

ruimtegevoel van de mensen. Zo vinden vier op vijf Rodenaren en Linkebekenaren dat er voldoende rustplekken in de gemeente zijn, terwijl dat percentage elders toch lager is. Ook de tevredenheid over groen en natuurvoorzieningen is bij de inwoners van Linkebeek en Sint-Genesius-Rode hoger.

De bekommernis om het klimaat en het milieu is niet overal even groot. Zo geeft slechts een kwart van de Drogenbossenaren aan milieubewust te handelen, terwijl dat in de andere gemeenten wat hoger ligt, met een piek van 58 % in Linkebeek, ofwel dubbel zo hoog als het Vlaamse gemiddelde. Toch zijn het de Kraainemnaars die per jaar het minst aantal kilogram restafval (108,6 kilogram per inwoner) buiten zetten, van kortbij gevolgd door de inwoners van Wezembeek-Oppem (110,1 kg). Wemmel duikt met 141,5 kilogram nog net onder het Vlaamse gemiddelde, terwijl Drogenbos (147,3 kg), Sint-Genesius-Rode (151,4 kg) en Linkebeek (165,4 kg) erboven zitten.

Eerder te voet dan met de fiets

Duurzame mobiliteit zet zich in de faciliteitengemeenten, net als in heel Vlaanderen, nog niet op alle vlakken door. Het aandeel elektrische of hybride voertuigen is beperkt, al steken Kraainem, Wemmel en Wezembeek-Oppem wel

een procentpunt boven het Vlaamse gemiddelde van 3,5 % uit. Drogenbos sluit de rij met 2,5 %. Vermoedelijk speelt het voorlopig nog prijzige kostenplaatje van dit type voertuig een rol.

Toch tonen de inwoners van de faciliteitengemeenten meer dan hun goede intenties.

Dat blijkt onder meer uit het bezit van een abonnement van het openbaar vervoer, dat overal (bijna) dubbel zo hoog ligt als het Vlaamse gemiddelde (29 %). Voor verplaatsingen in de vrije tijd gaan de inwoners eerder te voet dan dat ze achter het stuur kruipen. Het gebruik van de fiets is dan weer veel minder ingeburgerd. Voor korte afstanden zijn de inwoners van de faciliteitengemeenten veel meer geneigd om te stappen dan om te trappen.

Wat grotere verschillen tekenen zich op als het gaat over de duurzaamheid van de woningen in de faciliteitengemeenten.

In Linkebeek, Kraainem, Wemmel en Wezembeek-Oppem woont, net zoals in Vlaanderen, ruim drie kwart van de inwoners in een energiezuinige woning, maar in Sint-Genesius-Rode (66 %) en vooral in Drogenbos (58 %) is dat veel minder het geval. Op Drogenbos na heeft één inwoner op de vijf de intentie om binnen de vijf jaar aan het verbouwen of renoveren te gaan.

Jelle Schepers

EN

Municipal monitor Income inequalities across municipalities The common denominator linking the inhabitants of Drogenbos, Linkebeek, Kraainem, Sint-Genesius-Rode, Wemmel and Wezembeek-Oppem is that they live in special status municipalities located in the Vlaamse Rand (Flemish periphery around Brussels). Yet they also differ in so many ways, with people from Drogenbos often appearing to be the odd ones out.

This is the conclusion drawn from a citizens’ survey conducted by the Internal Administration Agency’s municipal/city monitor. One

BUURTEN is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Boesdaalhoeve en vzw ‘de Rand’. Buurten komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Jan Decuypere, Gerald Dichtl, Greet Lebleu, Anne Sobrie, Liesbet Vermaelen, Heidi Wauters VORMGEVING heartwork.be, FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK Drukkerij Van der Poorten EINDREDACTIE Veerle Weeck, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, veerle.weeck@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach,

example is the huge gap in earning potential. An inhabitant of Drogenbos has an average taxable income of just under €17,000 per year, well below the Flemish average (over €20,000). The five other municipalities boast a higher average income, with SintGenesius-Rode (more than €25,500) as the standout performer.

The income disparities are reflected in how people view their financial situation. A quarter of the people living in Drogenbos are reported to be struggling to make ends meet month after month.

With the exception of Linkebeek (23%), the percentage elsewhere fluctuates around the Flemish average of 13%.

02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-Genesius-Rode, tel. 02 381 14 51, info@deboesdaalhoeve.be, www.deboesdaalhoeve.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel. Buurten wordt ondersteund door de afdeling Sint-Genesius-Rode/Beersel van de Orde van den Prince.

ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van buurten op de website www.deboesdaalhoeve.be.

15

MENSEN uit Rode

Ik woon in Sint-Genesius-Rode sinds 1979.

Beroep:

verpleegkundige

Ik ben

optimistisch en een ongecompliceerd familiemens.

In mijn vrije tijd hou ik van

mijn wekelijkse jogging met een vriendin, wandelen met de kinderen en de hond, op restaurant gaan, tijd doorbrengen met familie en vrienden of lekker nietsdoen.

T POS 79 19 / 3 0 27/

Bijna niemand weet dat ik

ooit een opleiding acupunctuur heb gevolgd. Ik vind de oosterse filosofie/geneeskunde fascinerend.

Favoriete plekje:

de holle weg die gelijkloopt met de Bosstraat. Met de kasseien en het Mariakapelletje word je terug gekatapulteerd naar het Rode van toen. Bovendien zijn de overhangende bomen in elk seizoen prachtig om naar te kijken. Daarnaast kan het Hallerbos mij altijd bekoren, zeker tijdens de bloei van de hyacinten.

Boeken-, serie- of filmtip:

My brilliant friend van Elena Ferrante. Zowel de boeken als de tvserie tonen het prachtige levensverhaal van twee jeugdvriendinnen.

De manier waarop het hoofdpersonage vertelt en de dingen beschrijft, is heel herkenbaar. Het toont ook mooi aan dat de plek waar je wieg staat, bepaalt welke kansen je krijgt in het leven.

Laure Nekkebroeck Boomgaardweg

1640 Sint-Genesius-Rode

Je mag mij altijd wakker maken voor een lekkere pannenkoek of een heerlijke voetmassage.

Beeld van het kapelletje in de holle weg achter de Bosstraat. Foto Gerald Dichtl.