buurten
GEMEENSCHAPSKRANT
Markant gebouw De molen van Zevenbronnen
Op bezoek in het nieuwe woonhuis van vzw De Poel
Woordeloos theater met gezelschap Het WOLK
Herinrichting Geevaertvijver van start
De Geevaertvijver, tussen de Zoniënwoudlaan, de Geevaertweg en de Bronweg, gaat een nieuwe toekomst tegemoet. De Vlaamse Landmaatschappij (VLM) en de gemeente Sint-Genesius-Rode hebben al langer plannen met de vijver van zowat één hectare, en in 2021 kwam het eindelijk tot een aankoop in der minne. Na het vangen van alle vissen werd de vijver vorig jaar drooggezet om het slib te laten drogen. Intussen kon de VLM beginnen met de herinrichtingswerken, die minstens één jaar in beslag zullen nemen.
De vijver toegankelijk maken is een van de drie grote doelen van het project. ‘In het noorden en oosten van de vijver leggen we wandelpaden aan. Deze paden maken deel uit van het Molenbeekpad, dat loopt tussen de bron en de monding van de Molenbeek. Wandelaars krijgen zo een betere toegang tot de vijver’, zo laten de gemeente en de VLM weten. ‘Verder zal de vijver dienen als waterberging voor de Molenbeek, vooral tijdens perio -
Duurzame speelplaats
De speelplaats van de lagere school van gemeenteschool Wauterbos heeft een metamorfose ondergaan. ‘We hadden nood aan vergroening. De speelplaats was een betonnen vlakte met enkel een basketbal- en voetbalpleintje’, zegt directrice Sofie Swalens. ‘Er was wel een speelweide achter het schoolgebouw, maar door de bouw van een nieuwe sporthal waren we daar een stuk van kwijt. Daarom hebben we vorig jaar op die plek opnieuw gras gezaaid. Ook hebben we gezorgd voor een zandbak en enkele speeltoestellen.’
Toch is het vooral de tweede fase, die intussen zo goed als afgewerkt is, die in het oog springt. De speelplaats aan de linkerzijde van het schoolgebouw werd deels opgebroken en bestaat nu uit twee delen. Muurtjes en verhoogjes, gemaakt met de oude tegels, breken de ruimte en zorgen voor veel gezellige hoeken. ‘De speelplaats
des van hevige neerslag. Zo beheersen we overstromingen beter en reguleren we de waterhuishouding in de omgeving.’
De verbeteringswerken moeten ook de fauna en flora ten goede komen. ‘We leggen een vistrap aan in de gescheiden Molenbeek om vismigratie te bevorderen. We verbeteren de waterkwaliteit van de vijver door het slib te verwijderen en zones met flauwe oevers te maken. Op die manier zorgen we voor een diverse plantengroei.’
Aan het project hangt een prijskaartje van één miljoen euro. Voor het merendeel (600.000 euro) zorgt Vlaanderen; de gemeente Sint-Genesius-Rode draagt 200.000 euro bij; de provincie VlaamsBrabant en Europa elk 100.000 euro. Na afloop van de werken wordt de gemeente beheerder en eigenaar. (JS)
is nu niet één grote oppervlakte meer. We zijn bewust zo duurzaam mogelijk te werk gegaan. De oude tegels hebben we zo goed als allemaal kunnen hergebruiken’, zegt Swalens. ‘Met wadi’s en regenwater- en infiltratieputten willen we het hemelwater bufferen en laten insijpelen. Zelf hebben we geen last van wateroverlast, maar het dorpscentrum soms wel.’
De houten hutten en het waterparcours aan de rand van de speelplaats zullen, zeker bij mooi weer, in trek zijn bij de kinderen. ‘Zodra het ingezaaide gras goed is gegroeid, mogen de leerlingen daar in de pauzes gebruik van maken. Er zal af en toe wel eens eentje natte voeten hebben, maar dat is niet erg. Kinderen moeten kunnen spelen, en we willen hen daarvoor de ruimte geven. Letterlijk en figuurlijk. Een kwaliteitsvolle en uitdagende buitenruimte zorgt voor minder conflicten en pestgedrag
uit verveling. Vroeger kon je bij wijze van spreken enkel voetballen, nu zijn er verschillende activiteiten mogelijk. Met daarnaast nog voldoende plaats om te hangen en te babbelen.’
De leerlingen van de school hebben inspraak gehad. ‘Leden van onze kinderraad hebben een eerste ontwerp gemaakt, dat nog is bijgewerkt door enkele ouders. Het Regionaal Landschap Pajottenland & Zennevallei heeft samen met Horizon+ voor het ontwerp gezorgd. Natuurlijk moesten we de financiering nog rondkrijgen. Dat is gelukt met middelen van de gemeente, de provincie, de Vlaamse overheid en onze ouderraad. We zitten nog met een derde fase in ons achterhoofd. De bedoeling is om ook de voorzijde van de school aan te pakken, zodat de kinderen volledig rond het schoolgebouw kunnen spelen.’ (JS)
INFORMATIE
uit de gemeente
Vijftien verkeersinbreuken per dag
Op het grondgebied van de politiezone Rode (Sint-Genesius-Rode, Drogenbos, Linkebeek) zijn er in 2023 welgeteld 5.522 verkeersinbreuken vastgesteld, zo blijkt uit de verkeersstatistieken van de federale politie. Omgerekend gaat het om iets meer dan 15 inbreuken per dag. Dat is het op één na laagste cijfer van de afgelopen 9 jaar. Enkel in 2021 lag dat cijfer nog lager. In 2015 en 2016 kwam het aantal inbreuken nog vlot boven de 10.000 uit.
Bijna de helft van de verkeersinbreuken in 2023 heeft te maken met overdreven snelheid. Van de 2.621 inbreuken werden er 1.403 begaan in een zone 50. Ook de snelheidsbeperkingen in de zones 30 en 70 werden met respectievelijk 610 en 593 inbreuken niet altijd gerespecteerd. In Sint-Genesius-Rode werden de meeste chauffeurs geflitst op de drukke verkeersassen. De Hallesesteenweg staat boven aan het lijstje met 362 snelheidsinbreuken, gevolgd door de Waterloosesteenweg (359 inbreuken), Zoniënwoudlaan (272 inbreuken), Stationsstraat (117 inbreuken), Eigenbrakelse Steenweg (93 inbreuken) en Grote Hutsesteenweg (93 inbreuken). In 2023 werd gemiddeld bijna 1 chauffeur per dag betrapt op gsm’en achter het stuur. (JS)
Telex
• De gemeente liet in de omgeving van de Krechtenbroeklaan een erosiepoel aanleggen om bij hevige regenval de afstromende modder van de velden op te vangen. De gemeente kocht hiervoor een stuk landbouwgrond aan. Omdat de landbouwer die de lap grond in pacht had die niet langer kan bewerken, krijgt hij een vergoeding van ruim 2.600 euro.
• De bruine gft-afvalzakken in kraftpapier waren sinds midden oktober niet meer te verkrijgen door grondstofproblemen bij de leverancier. Om ervoor te zorgen dat inwoners in die periode nog steeds het tuin- en keukenafval konden buitenzetten, werden tijdelijk andere gft-zakken aangeboden. Het gaat om 60-literzakken in composteerbare plastics, zoals die ook in veel andere gemeenten gebruikt worden. Als de bruine gft-zakken weer beschikbaar zijn, blijven de tijdelijke zakken geldig.
• Net zoals in andere gemeenten duiken er ook in Sint-Genesius-Rode soms nesten van Aziatische hoornaars op. Begin november signaleerden verschillende inwoners dat er zich hoog in een boom aan het Onze-LieveVrouwinstituut zo’n nest bevond. De gemeente contacteerde de brandweer om het nest zo snel mogelijk te verwijderen.
• Voor het tweede jaar op rij krijgt het restaurant Yi Jiang Nan een 12 op 20 in de restaurantgids van Gault&Millau. Het restaurant met Chinese, Thaise en Japanse keuken aan de Zoniënwoudlaan bestaat al sinds 2013. Ook voor restaurant Chez Eddy langs de Eigenbrakelse Steenweg is er een 12 op 20 weggelegd. Het restaurant, dat bijna de hele zomer de deuren gesloten moest houden door een brand, is stilaan een vaste waarde voor Gault&Millau.
• In het station van Sint-Genesius-Rode schoten twee jonge mannen op dinsdag 29 oktober omstreeks 19 uur met vuurpijlen naar een trein. Een politieman in burger sprak het tweetal aan, waarna het tot een handgemeen
kwam. Bij aankomst van een politiepatrouille sloeg het tweetal op de vlucht. Ze konden gevat worden.
• Thuis-acteur en zanger Mathias Vergels uit Sint-Genesius-Rode heeft de Ups & Downs-prijs 2024 gewonnen. Hij krijgt de prijs voor de manier waarop hij in de media taboedoorbrekend communiceert over zijn diagnose van bipolariteit. Vergels was het voorbije jaar ambassadeur van Te Gek!? en speelde 55 voorstellingen van het theaterstuk Het komt voor in de beste families, waarin de relatie tussen een patiënt en de familie wordt belicht.
• Het halloweenfeest georganiseerd door de jeugd- en sportdienst eind oktober in het Novarode Park was opnieuw een groot succes. Volgens de gemeente namen meer dan 1.000 kinderen deel aan de wandeling. De technische dienst en de 3 jeugdbewegingen in de gemeente zorgden voor ondersteuning.
• Tijdens de maand oktober controleerde de lokale politie in Sint-Genesius-Rode 3.346 voertuigen op overdreven snelheid. Er reden 55 bestuurders te snel. De hoogst gemeten snelheid bedroeg 84 km/u in een zone 50.
• Het aantal mensen met een zelfstandige activiteit is het voorbije decennium sterk toegenomen in Vlaanderen. In Sint-Genesius-Rode steeg het aantal zelfstandigen tussen 2014 en 2023 van 2.718 naar 3.516, een stijging van 29,4 procent, zo blijkt uit cijfers van het Rijksinstituut voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen (RSVZ). De zelfstandigen in hoofdberoep (2.494) vormen de meerderheid. Verder zijn er 506 zelfstandigen in bijberoep en 516 zelfstandigen na de pensioengerechtigde leeftijd. (JS)
Dagcentrum vzw De Poel omgevormd tot woonhuis
‘Iedere bewoner heeft zijn eigen kamer’
Tien volwassenen met een beperking hebben sinds ruim een jaar hun vaste stek in een woonhuis van vzw De Poel langs de Kerkeveldweg. Samen nemen ze deel aan ateliers en andere activiteiten, voor rustmomenten kunnen ze terecht in hun eigen kamer. ‘De vraag naar woongelegenheid voor onze doelgroep is groot.’
Het vroegere dagcentrum van vzw De Poel aan de Kerkeveldweg vormt al zowat een jaar de nieuwe thuis van tien mensen met een beperking. De keuze voor de omvorming naar een woonhuis is niet toevallig. ‘De vraag naar extra woongelegenheid stijgt’, vertelt Frauke Wijns, de hoofdcoördinator van de wooncampussen van vzw De Poel. ‘De mensen die naar onze dagcentra komen, worden ouder en ouder. Dat betekent dat ook hun ouders en andere personen in hun netwerk, zoals broers en zussen, al een zekere leeftijd bereikt hebben. De zorg wordt zwaarder, en wij kunnen die hier voor een groot deel overnemen. We hadden al twee woonhuizen. Zo hebben we in Ternat plaats voor 19 mensen en in Ruisbroek kunnen er 17 personen terecht. Al die plekken zijn ingenomen, wat aantoont dat er echt nood was aan een bijkomende locatie.’
Actieve dagen
De omvorming naar een woonhuis gebeurde in twee stappen. ‘We zijn begonnen met vier bewoners. Van de
bureaus van onze administratie in het hoofdgebouw hebben we vier slaapkamers gemaakt’, zegt Frauke. ‘In een tweede fase hebben de mensen van onze technische dienst twee lokalen omgebouwd tot zes slaapkamers. En zo komen we aan tien vaste bewoners. Daarnaast zijn er ook nog kamers voor kortverblijf. Die zijn er voor mensen uit onze dagopvang van wie de ouders bijvoorbeeld op vakantie gaan of extra ondersteuning nodig hebben. Dat kan voor een weekend zijn, al is langer ook mogelijk.’
Iedere bewoner heeft een aparte kamer, al zijn er ook plekken waar ze met zijn allen kunnen samenkomen. ‘Van de veranda hebben we de eetruimte gemaakt, en een van de lokalen op het gelijkvloers is ingericht als leefruimte met onder meer enkele zetels en een televisietoestel’, vertelt Frauke. ‘Wie behoefte heeft aan wat rust na een drukke dag, kan zich terugtrekken in zijn eigen kamer of kan even verpozen in de tuin. ’s Avonds mogen ze hun vrije tijd invullen zoals ze willen. Overdag doen de
bewoners best veel dingen samen. Ze nemen deel aan ateliers en andere activiteiten. Een wekelijks bezoekje aan de markt staat steevast op de planning, en ze trekken ook geregeld richting het zwembad. Een uitstap naar de plaatselijke kermis kan ook. We maken graag tijd en ruimte voor leuke uitstapjes. De bewoners steken ook met plezier de handen uit de mouwen. Zoals meehelpen met het groenonderhoud in het provinciedomein van Huizingen. Of soep maken voor de lokale politie. We blijven zeker niet heel de dag binnen. Hun wereld is immers al best klein.’
Meerdere
begeleiders
De bewoners staan er uiteraard niet alleen voor. ‘Ze leven met zijn tienen samen, uiteraard met de nodige ondersteuning. Door hun beperking zit alleen wonen er niet in’, verduidelijkt Frauke. ‘We hebben een team van begeleiders klaar staan. Ze zijn telkens met twee. Want vanaf acht bewoners is het niet meer doenbaar voor één begeleider. Dan loop je je de voeten vanonder het lijf, en dat is niet bevorderlijk voor zowel
Samen aan tafel: bewoners David, Dirk, Eddy, Nina, Monique en begeleiders Jens en Aline.
Monique Vanden Driessche
de begeleiders als de bewoners. We zetten echt in op kwaliteitsvolle zorg. Zo worden de bewoners in de sanitaire ruimte apart gewassen. Ook op die momenten hebben we sowieso een tweede begeleider nodig. Verder is er ook nog onderhoudspersoneel. De logistieke medewerkers zorgen er dan weer voor dat er elke dag vers gekookt wordt. Ze proberen de bewoners te betrekken bij het koken door hen groenten te laten snijden en hen mee in de potten te laten roeren. Ook tijdens de nacht zijn er permanent begeleiders in het huis aanwezig. De nachtploegen lossen elkaar week per week af. De bewoners weten dat ze bij hen tijdens de nacht terecht kunnen als er iets aan de hand is.’
Plezante medebewoners
De bewoners lijken het helemaal naar hun zin te hebben in de wooncampus in Sint-Genesius-Rode. ‘Ik woon hier nu een jaartje’, vertelt de 57-jarige Monique. ‘Daarvoor verbleef ik in het dagcentrum in Schepdaal. Ik ben zelf van Dilbeek afkomstig. Sint-Genesius-Rode is iets verder van huis, maar ik ben iemand die zich snel aanpast. In het begin was het allemaal wat nieuw en spannend, maar ik ben het al gewoon hoor. Ik ben hier echt graag. Weet je dat ik hier mijn eigen kamer heb? Met een eigen televisie. ’s Avonds kom ik hier naar het soapprogramma Familie kijken. Dat zou in de gemeenschappelijke woonkamer ook kunnen, maar daar is soms wat lawaai. Ik ben dan liever even op mijn gemakje. Maar ik ben ook graag bij de andere bewoners hoor. Eten doen we samen in de veranda. Of buiten in de tuin bij mooi
weer. Elke maandag gaan we zwemmen, en op donderdag kan je ons op de markt terugvinden. Het zijn hier echt plezante medebewoners.’
Dat ze niet de hele tijd thuis kan wonen, begrijpt Monique zelf heel goed. ‘Ik heb destijds zelf aan mijn ouders voorgesteld om tijdens de week ergens anders te wonen. Mijn ouders worden er niet jonger op. Mijn mama is al tachtig jaar, het wordt moeilijker om voor mij te zorgen. Daarom verblijf ik hier tijdens de week. Op vrijdag komen mijn ouders me ophalen, en op zondag in de namiddag brengen ze me weer naar hier.’
De wachtlijsten maken dat extra opvangplaatsen meer dan welkom zijn, al is een vierde woonhuis van vzw De Poel nog niet meteen aan de orde. ‘Het gebouw hier in Sint-Genesius-Rode laat een uitbreiding niet toe. Het blijft wel de ambitie om voor meer woongelegenheid voor volwassenen met een beperking te zorgen, want de nood is er wel degelijk’, zegt Frauke. ‘Toch zijn er enkele struikelblokken. Zoals de kostprijs van de voorzieningen. Gelukkig kunnen we rekenen op organisaties die ons ondersteunen. Daarnaast moet je ook voldoende medewerkers hebben. Het is immers moeilijker en moeilijker om zorgpersoneel te vinden. Een opleiding Orthopedagogie of Gezinswetenschappen is voor ons geen must meer. We kijken vooral uit naar mensen met het hart op de juiste plaats en met goesting om de doelgroep te begeleiden.’
Jelle Schepers
Rode
19 en 20 december Kerstfeest
Al meer dan 25 jaar organiseert de Vriendenkring van vzw De Poel in samenwerking met de begeleiders een Kerstfeest voor de bewoners en gasten van de vzw. ‘Dat doen we dit jaar zowel in Rode als in Itterbeek’, vertelt Freddy Steens. ‘De gasten, want zo noemen we de bewoners, zien er enorm naar uit en ook wij genieten volop.’
‘Uiteraard komen we niet met lege handen. We zorgen die dag voor een kleine en lekkere attentie en de aanwezigheid van Kerstman Roland zorgt voor de kers op de taart.’
De Poel day centre turned into a residence ‘Every resident has their own room’
Ten adults with disabilities have made the non-profit De Poel’s residence on Kerkeveldweg (Sint-Genesius-Rode) their fixed abode for over a year now. Here they have the opportunity to participate in workshops and other activities, while also enjoying downtime in the privacy of their own rooms.
‘Housing facilities for our target group are in high demand, says Frauke Wijns, the chief coordinator of De Poel’s residential campuses. ‘As the individuals attending our day centres grow older, so do their parents and other network members, like siblings, many of whom have reached an advanced age. The growing care needs can largely be taken over by us here.’
The residents are obviously not left to fend for themselves. Frauke explains, ‘Two caregivers are always on hand, both day and night. We place a strong emphasis on delivering high-quality care. Maintenance staff handle upkeep, while the logistics team ensures fresh meals are prepared every day. They even engage residents in the cooking process, having them chop vegetables or help stir in the saucepans.’
© TDW
Eddy Zelck
verenigingsnieuws
maandag 2 december
Klimaatverandering: het antropoceen vanuit kosmologisch perspectief Mensen&Wetenschap
i.s.m. LDC de Boomgaard
14.30 uur – LDC de Boomgaard (Vergeet-mij-nietjeslaan 8, Sint-Genesius-Rode) De lezing van Ronnie De Fossé (burgerlijk ingenieur en master in de Wijsbegeerte aan de VUB) behandelt de positie van de mens tegenover de natuur en het heelal. prijs: gratis info: janssens_irma@hotmail.com
dinsdag 3 december
Workshop hanger/oorbellen in zilverklei maken
Femma Rode i.s.m. Assorti
18.30 uur – GC de Boesdaalhoeve
In samenwerking met Assorti maken we in deze workshop een hanger of oorbellen in zilverklei. Zo kan je nadien schitteren met je eigen creatie. prijs: 65 euro (leden) – 75 euro (niet-leden) info: groep.femmarode@gmail.com
vrijdag 13 december
KiVa-fakkeltocht
Ouderraad GBS Wauterbos 17 tot 18.30 uur – GBS Wauterbos (Wauterbos 1, Sint-Genesius-Rode)
GBS Wauterbos is een KiVa-school met het KiVa-antipestprogramma dat zich richt op het creëren van een veilige en fijne omgeving voor álle leerlingen. Kom samen met je gezin genieten van een feestelijke avond, boordevol warmte en gezelligheid. Sluit je aan bij onze sfeervolle fakkeltocht en ervaar de verbondenheid tussen leerlingen, ouders én de inwoners van de gemeente. Na de tocht is er volop gelegenheid om bij te praten op de vernieuwde speelplaats, onder het genot van een hapje en een drankje. prijs: gratis inschrijven: ouderraad@gbswauterbos.be
Twee dagen kerstsfeer op en rond het dorpsplein
Het einde van het jaar nadert en dat betekent dat de jaarlijkse kerstmarkt van Sint-Genesius-Rode opnieuw in aantocht is. Muziek, de vele chalets, een kerststal met echte schaapjes, een riddertent met kinderanimatie en een authentieke draaimolen zorgen op zaterdag 14 en zondag 15 december voor een gezellige en aangename sfeer op en rond het dorpsplein. Ook de Rodense verenigingen en handelaars én de Kerstman zijn van de partij.
Op zaterdag 14 december is iedereen welkom van 15 uur tot middernacht. In de riddertent kunnen kinderen terecht voor grime en een goochelshow. Ondertussen zorgt de coverband Colby voor muziek. Een vuurshow om 18 uur belooft spectaculair te worden. Nadien staat er nog een optreden van Sandra Kim gepland in de Genesiuskerk, georganiseerd door GC de Boesdaalhoeve in samenwerking met de Culturele Raad Rode en het gemeentebestuur. De opbrengst gaat naar de vzw Boven De Wolken, een vzw die gratis professionele fotosessies aanbiedt voor sterrenouders bij het verlies van hun baby. Tickets kosten 7 euro en zijn te verkrijgen via www.deboesdaalhoeve.be.
Daags nadien, op zondag 15 december, valt de kerstmarkt te bezoeken van 14 tot 19 uur. De coverband Colby is opnieuw van de partij. (JS)
zondag 5 januari
Nieuwjaarswandeling in Gaasbeek
Pasar Rode & Pasar Kampeerclub Rode
10 uur – parking Kasteel van Gaasbeek (Kasteelstraat 34, Gaasbeek)
Om het jaar op een sportieve manier te beginnen organiseren we op 5 januari 2025 een nieuwjaarswandeling van 4,7 km in Gaasbeek. Het vertrekpunt is op de grote parking aan het Kasteel van Gaasbeek. Deelnemen is gratis, maar je moet je deelname telefonisch of per mail bevestigen. prijs: gratis inschrijven: pasarrode.wandelen.fietsen@telenet.be of 0475 21 00 77
zondag 26 januari
Etentje en toneel
Pasar Rode
12 uur – restaurant ‘In den Appelboom’ (Appelboomstraat 401, Anderlecht)
Om 12 uur worden we verwacht in restaurant ‘In den Appelboom’ in Anderlecht voor een lekker driegangenmenu. Na de lunch verplaatsen we ons per autocar naar Zinnema voor een namiddag toneel, de komedie ‘Kip Kap Maison’ van het Brussels Volkstejoêter. Na het toneel worden we teruggebracht naar het restaurant. In dit verwenarrangement is aperitief, hoofdgerecht, dessert, shuttle en toneelticket inbegrepen. prijs: 57 euro inschrijven: pasar.rode@telenet.be of 0486 45 12 26
zondag 8 december
Kerstdiner in Ons Parochiehuis
Spatter vzw, die instaat voor het beheer van de lokalen Scouts en Gidsen Rode, organiseert het 34e kerstdiner. De opbrengst gaat net zoals de voorbije twee edities naar de nieuw te bouwen dakverdieping boven op de scoutslokalen. Een deel van de opbrengst van vorig jaar werd gebruikt om de lokalen in orde te stellen volgens de laatste brandveiligheidsnormen.
Ook afhaalmenu
Wie naar het kerstdiner komt, mag uitkijken naar een heerlijk menu. Als voorgerecht kan je kiezen tussen soep van flespompoen, kaaskroketten, wildkroket van hert en bospaddenstoelen of gravad lax (gemarineerde zalm). Vervolgens heb je de keuze uit gemarineerd varkenshaasje, eendenborst, zeeduivel of een vegetarische schotel op oosterse wijze. Kinderen kunnen smullen van krokante kipfilet met kroketten. Afsluiten doen we met ‘Spatter’-verwenkoffie, kerstgebak of kinderijs. Bij al dat lekkere eten kan je van een heerlijke wijn of een gepast streekbier genieten.
Wie er niet bij kan zijn, kan op zaterdag 7 december van 15 tot 18 uur een takeaway-pakket afhalen. Bestel je afhaalpakket vóór zondag 1 december 2024 via kerstdinerrode.be.
info: 11 tot 15 uur – Ons Parochiehuis www.kerstdinerrode.be
vrijdag 7 februari
Algemene vergadering Natuurpunt Rode & Linkebeek
Natuurpunt Rode & Linkebeek
20 uur – GC de Boesdaalhoeve
Iedereen is van harte welkom op onze jaarlijkse algemene vergadering. Na het formele gedeelte geven we graag het woord aan Marc Argeloo, die een fascinerend en urgent thema zal behandelen, gebaseerd op zijn boek Natuuramnesie. In dit kader onderzocht hij namelijk het fenomeen van het ‘shifting baseline syndrome’, ofwel het ‘verschuivende referentiekadersyndroom’: onze vergeetachtigheid als het over de oorspronkelijke natuur gaat. Na afloop van de lezing is het boek verkrijgbaar voor de geïnteresseerden.
prijs: gratis
info: fernanddebuck@hotmail.com
INFORMATIE
Rode in de teletijdmachine
Novarode:
van papiermolen tot fabriek
Er zijn maar weinig Rodenaren die de site Novarode in het hart van de gemeente niet kennen. Nu is het een aangenaam park om in te wandelen, met aan de rand enkele appartementsblokken. Vroeger was dit het kloppende hart van de papierindustrie.
Monopolie geldpapier
De eerste papiermolen stond er vermoedelijk al in de vijftiende of zestiende eeuw, mogelijk zelfs vroeger. Eerst de ‘molen van Termeulen’ genoemd, nadien bekend als ‘molen de Meùrs’ naar de gelijknamige familie die er vanaf het einde van de achttiende eeuw de plak zwaaide. Vanaf 1790 begon de industrialisering zichtbaar te worden en in 1838 verscheen de eerste stoommachine, al betekende dat niet dat vanaf dan de papiermolen stopte met draaien. In de decennia nadien kwamen er nog verschillende stoommachines bij. ‘Vanaf het midden van de negentiende eeuw tot 1922 met de stopzetting van de manuele productie, kreeg de fabriek het monopolie om papier te leveren voor de Belgische bankbiljetten. Zo groot was de faam toen’, zo staat te lezen op de website Rode Vroeger.
400 medewerkers
Na de Tweede Wereldoorlog bleef de fabriek, die intussen was opgegaan in ‘S.A. Papeteries du Pont de Warche à Malmédy’, groeien. De productie bleef niet meer beperkt tot papier voor drukkerijen. Er kwam ook een productielijn voor luxepapiersoorten. Vanaf de jaren 50 werkten ruim 400 arbeiders en bedienden op de site. Door de omvang van de fabriek en de productie kon de Molenbeek niet meer genoeg water aanleveren om zelf papier te blijven maken. De focus lag vanaf midden jaren 60 op het bewerken en verwerken van papier. Op dat moment verenigden verschillende papierfabrieken, waaronder die van Sint-Genesius-Rode, zich onder de naam ‘Intermills’.
Maar het succesverhaal bleef niet duren. Vanaf begin jaren 70 kwam de groep in zware financiële problemen, nog verergerd door de oliecrisis in 1973 en 1974. In 1979 splitste de fabriek van Rode, waar toen nog zowat 300 personen aan de slag waren, zich af van de groep. Intermills Rode werd in 1980 omgedoopt tot Novarode. Maar Novarode was geen lang leven beschoren: eind 1991 volgde het faillissement. Het verlaten bedrijventerrein raakte doorheen de jaren in verval. Pas na de eeuwwisseling gingen de verloederde gebouwen tegen de vlakte. Projectontwikkelaar Immpact zorgde voor een nieuwe invulling. (JS)
Meer info over de site Novarode via rodevroeger.be
© Rode
Vroeger
De markante gebouwen rondom Zevenbronnen
Authentieke molen in een prachtige omgeving
De vijvers van Zevenbronnen, pal op de taalgrens, zijn een prima plek om tot rust te komen. Toch is er meer dan fauna en flora alleen. Achter de handvol gebouwen, waarvan er twee zelfs beschermd zijn als monument, gaat een rijke geschiedenis schuil.
Wie rond de bekende vijver van Zevenbronnen wandelt, ziet hier en daar een gebouw opdoemen. Ze zijn allemaal verbonden met de priorij Zevenbronnen, het voormalige augustijnenklooster dat aan het einde van de veertiende eeuw opgericht werd. Naar het kloostergebouw hoef je niet te zoeken. Dat bestaat niet meer, het gevolg van een edict van keizer Jozef II in 1784, waardoor alle ‘nutteloze’ kloosters in die tijd met de grond gelijk werden gemaakt.
Landhuis en abdijhoeve
In de plaats van het klooster kwam er een landhuis, dat nu de naam ‘Kasteel van Zevenbronnen’ draagt. Niet zo gemakkelijk te spotten, want het zalmroze gebouw ligt in een groot domein met een vijver aan de straatzijde en is enkel bereikbaar via een gekasseide en met bomen omzoomde oprijlaan. ‘Het landhuis is gebouwd op de site van de priorij van Zevenbronnen’, stelt onderzoeker Veerle De Houwer van het Agentschap Onroerend Erfgoed.
‘Volgens gegevens uit de literatuur werd het huidige landhuis gebouwd met recuperatiemateriaal van de priorij en ligt het op de plaats van het gastenkwartier, het enige gebouw dat na de afschaffing bewaard bleef. Dat gastenkwartier moest als onderkomen dienen voor de beheerder van de kloostergoederen.’
In de negentiende en twintigste eeuw onderging het kasteel verschillende wijzigingen. De status van een be -
schermd monument kreeg het nooit. Dat was wél het geval voor de aangrenzende abdijhoeve, die in 1981 geklasseerd werd als beschermd erfgoed. De hoevegebouwen dienden voor opslag van voedsel en voor het vee. ‘De vijvers vormden een belangrijke voedingsbron voor de kloosterlingen, die in overeenstemming met hun religieuze voedingsvoorschriften vaak op vis waren aangewezen’, weet Hilde Verboven van Onroerend Erfgoed. ‘Het surplus van de vis was voor de markt bestemd. Naast de visteelt hield de priorij ook vee, zoals blijkt uit de aparte stallingen voor koeien, kalveren en paarden op het neerhof.’
Wanneer de ommuurde hoeve precies werd opgetrokken, is niet helemaal duidelijk. ‘Het uitzicht van de priorij rond 1727 is bekend van een gravure uit het boek van Sanderus’, zo weet De Houwer. ‘Op de plaats van de hoeve is op de gravure ook al bebouwing te zien.’
Korenmolen
Behalve de abdijhoeve, die in 2021 nog schade opliep bij een brand, is er op de site nog een tweede beschermd monument: de watermolen Zevenborren. De bouw, die te situeren valt in het jaar 1402, houdt uiteraard verband met de nabijheid van de vijvers. ‘Bij de aanleg van de vijvers maakten de monniken volop gebruik van het reliëf en de overvloedige watertoevoer. In het noordoosten lagen vier opeenvolgende vijvers en in het zuidelijke valleitje lag een nog langere ketting van zeven op elkaar aansluitende visvijvers. In de grote Molenvijver kwam al dat water samen. Op het laagste punt dreef het krachtig uitstromende water de korenmolen van de priorij aan’, verduidelijkt Hilde Verboven.
Verschillende eeuwen aan een stuk bleef de molen draaien. ‘In de molen van Zevenbronnen werd al het graan voor de bakkerij en brouwerij van de priorij gemalen, maar ook voor de inwoners van de omgeving. Tijdens de hele vijftiende eeuw werd deze molen rechtstreeks door de kloosterlingen uitgebaat. Vanaf de zestiende eeuw gebeurde dat door pachters-molenaars’, zo achterhaalde de vzw Molenzorg
markante gebouwen
Vlaanderen, dat het molenbestand in Vlaanderen nauwgezet opvolgt.
Tweedehands turbine
Ook na de opheffing van de priorij bleef de molen bestaan. ‘De watermolen bleef verder draaien als korenmolen. En niet als papiermolen, zoals vroeger foutief werd geschreven. Hij werd door de nieuwe Franse overheid op 20 juli 1798 als nationaal goed verkocht’, zo weet de vzw Molenzorg Vlaanderen nog. Nadien zou de molen verschillende keren van eigenaar veranderen. Bij een openbare verkoop van de voormalige priorij, landerijen, vijvers en watermolen op 19 augustus 1892 werd handelaar Victorien Timberman-Coppens uit Sint-Gillis de nieuwe eigenaar. Hij betaalde zo’n 715.000 frank. Hij liet het watermolengebouw vergroten, zodat het de naastgelegen waterloop overkluisde. Na zijn dood in 1904 erfde zoon Leon Vital Timberman de molen.’
Een aanpassing aan de molen zorgde er nog voor de Tweede Wereldoorlog voor dat hij minder goed functioneerde. ‘Kort voor 1940 werd het bovenslagrad met een diameter van 6,98 meter vervangen door een tweedehands turbine. Dat bleek geen succes wegens onvoldoende debiet, verstopping van de turbine – onder meer door de bladeren van de vele bomen rond de Molenvijver – en de concurrentie van de industriële maalderijen. Daarenboven overleed molenaar Guillaume Algoet-De Neyer in 1948 en kwamen er geen opvolgers.’
Wonen in de molen
De jaren nadien raakte het molengebouw meer en meer in verval. De klassering in 1981 veranderde daar niets aan. Gelukkig was daar Gilles Duqué, die in 1983 samen met zijn vrouw het gebouw en de omliggende grond kon kopen. ‘Het klinkt misschien eigenaardig, maar we waren echt op zoek naar een molen om in te wonen’, zegt Duqué, die afstudeerde met een eindwerk over groene stroom opgewekt door waterkracht. ‘We hebben talloze molens in de ruime omgeving bezocht. Alleen waren sommige niet meer in zo’n goede staat. Andere molens waren dan weer zodanig gerestaureerd dat ze niet meer authen -
tiek waren. Uiteindelijk is het ons dan toch gelukt om de molen hier aan te schaffen. De molen was nog in goede staat, en de omgeving is hier zo prachtig.’
Toch was het voor Duqué en zijn vrouw niet mogelijk om er onmiddellijk in te trekken. ‘Laat ons zeggen dat er heel veel werk was aan het gebouw. Het was niet bewoonbaar, dringende instandhoudingswerken drongen zich op. Hoewel het gebouw toen al beschermd was, mochten we die snel uitvoeren. Dat betekende niet dat we er al konden wonen. Dat heeft zeven jaar geduurd, iets langer dan we hadden verwacht. De gevel moesten we omwille van het beschermde karakter behouden, het dak mochten we wel veranderen. Ook in het woongedeelte mochten we onze zin doen. Dat was niet het geval voor het linkse stuk waar de maalinstallatie zelf zich bevond. Die is in haar oorspronkelijke staat gebleven. Boven op de eerste verdieping kan je onder meer nog de molenstenen zien. Het waterwiel was al een tijdje weg, dat was vervangen door een turbine in een torengebouw achterin. Maar draaien doet de molen niet meer hoor. Er zit geen waterkracht meer op.’
Af en toe zet Duqué de deuren van zijn molen open. ‘De eerste tien jaar was de molen enkele keren per jaar te bezoeken. Dat was verplicht omwille van de subsidies’, zegt Duqué. ‘Nu komen er ook nog af en toe mensen op bezoek. Wandelaars die komen aankloppen bijvoorbeeld. Of schoolkinderen. Dan geef ik graag de nodige uitleg. Tijdens de Gordel heb ik ook eens bezoek toegelaten. Toen zijn er een tweehonderdtal mensen langs geweest.’
Toch kwam er vroeger vooral veel volk over de vloer in het pand naast de molen. Het eenvoudig mooie gebouw dateert uit 1894 en deed decennialang dienst als café-restaurant met verblijfsmogelijkheid. Het was vooral een populaire bestemming voor dagjesmensen. De laatste uitbater hield het een vijftiental jaar geleden voor bekeken.
Jelle Schepers
INFORMATIE
nieuws uit het centrum
donderdag 12 december
Ik durf in het Nederlands kerstkrans maken
WORKSHOP / NEDERLANDS OEFENEN
18 tot 20 uur – GC de Boesdaalhoeve
We gebruiken groen, linten en kerstversiering om een mooie kerstkrans te maken voor de feestdagen. We oefenen ons Nederlands en iedereen is welkom!
tickets: gratis, maar inschrijven is verplicht via www.deboesdaalhoeve.be
zaterdag 14 december
Kerstconcert met Sandra Kim ten voordele van Boven De Wolken
MUZIEK
Naar jaarlijkse traditie organiseren GC de Boesdaalhoeve, de Culturele Raad Rode en het gemeentebestuur ook dit jaar een kerstconcert in een sfeervol ingerichte kerk. Voor de gelegenheid zakt zangeres Sandra Kim af naar Sint-Genesius-Rode. De opbrengst van de avond gaat integraal naar een goed doel. Dit jaar is dat de vzw Boven De Wolken.
zaterdag 14 december en zaterdag 25 januari
Ateljee Kadee (8-12 jaar)
WORKSHOP
10 tot 12 uur – GC de Boesdaalhoeve
Creatief bezig zijn met je handen is weer hip! Ben je tussen 8 en 12 jaar oud? Ben je handig en wil je graag nieuwe technieken leren? Kom dan naar Ateljee Kadee. In deze maandelijkse ateliers werk je steeds rond verschillende technieken en een vooraf bepaald thema dat iedere maand varieert. Iedereen is welkom! tickets: 8 euro
Fotoreportage van sterrenkindjes
Boven De Wolken wil alle ouders van een sterrenkindje in België een mooie herinnering bieden. Dat doen ze door een fotoreportage van de overleden baby te maken. Voor het initiatief werkt de organisatie samen met 350 fotografen en 50 administratieve medewerkers. Jaarlijks krijgen ze meer dan 1.200 oproepen. De fotoshoot is altijd gratis. De niet-gesubsidieerde vzw werkt volledig op giften.
Boven De Wolken werd in 2016 opgericht door Anneleen Fransen en Sharon Geirnaert. ‘Het leren leven met het verlies van je baby vraagt heel veel tijd. Het is een periode met een rollercoaster van gevoelens. Instorten, veel huilen, terug durven te lachen, dingen willen doen voor en met hen en het maken van herinneringen. Dat laatste willen wij voor ouders doen. Door Boven De Wolken kunnen ouders hun kindje, dat vroeger doodgezwegen zou worden, aan de buitenwereld tonen.’
De vzw breidde haar diensten intussen ook uit met familiemomenten waarop ouders elkaar kunnen ontmoeten en troost vinden bij elkaar. Daarnaast hebben ze een webshop met troostartikelen. (VW)
20 uur – Heilige Genesiuskerk Sint-Genesius-Rode • tickets: 7 euro info: www.boesdaalhoeve.be
Enthousiaste kandidaten gezocht!
Ben je actief in het Rodense verenigingsleven en wil je het gemeenschapsgevoel in onze gemeente nog versterken? Stel je kandidaat als bestuurslid van de Culturele Raad Rode (vóór 31 december) of als lid van de stuurgroep van de Boesdaalhoeve (vóór 15 januari).
Wie een bestuursfunctie in de cultuurraad ambieert, moet lid zijn van een aangesloten vereniging. Voor de stuurgroep van de Boesdaalhoeve is dat niet nodig. Iedereen die het gemeenschapscentrum en zijn werking een warm hart toedraagt is welkom.
Ben je kandidaat? Stuur dan een mailtje naar Greet Lebleu via Greet_l@hotmail.com of steek je kandidatuur in de brievenbus van Greet (Bosstraat 19). Bedankt!
zondag 12 januari
Aperitiefconcert met Stéphane De May
Academie Orfeus
KLASSIEK
Elk jaar zorgt Academie Orfeus bij de start van het nieuwe jaar voor een muzikale verrassing in de Boesdaalhoeve. De optredens variëren van klassieke piano en zang tot blazers, strijkers en soms zelfs een vleugje rock. Na afloop van het concert volgt een gezellige receptie en een toost op 2025.
Op 12 januari neemt Stéphane De May plaats achter de piano. De May is pianoleraar aan de academie. Hij studeerde af als uitvoerend musicus aan de École Normale in Parijs en het conservatorium in Rotterdam en behaalde zijn diploma kamermuziek aan het conservatorium van Bergen, telkens met felicitaties van de jury.
De May is laureaat van verschillende competities in onder andere Italië, Griekenland en de Verenigde Staten. Zijn naam prijkt op affiches van festivals over de hele wereld. Met zijn Trio Portici (met Luc Tooten op cello en Damien Pardoen op viool) werd hij bovendien uitgenodigd om tijdens een officiële reis van het Belgische koningspaar te concerteren in het koninklijk paleis van Litouwen.
De Mays meest recente dubbelalbum van de complete Lieder ohne Worte van Mendelssohn, werd onder meer in Stretto Magazine enthousiast onthaald: ‘Stéphane De May speelt de Lieder zoals Mendelssohn ze heeft bedoeld. Ze klinken teder en innemend, bijwijlen uitgelaten en guitig, maar altijd intiem en ingetogen’, aldus Michel Dutrieue. De Mays laatste albums zijn gewijd aan de volledige werken voor cello en piano van Rachmaninov en de kamermuziek van Schubert.
Kom luisteren en geniet van een sfeervol begin van het nieuwe jaar. (VW) 11 uur – GC de Boesdaalhoeve • tickets: 16 euro (basis)
donderdag 30 januari
Jan Van Looveren
Vanwaar we komen (try-out)
HUMOR / THEATER
Na een eerste succesvolle tournee met Loslaten komt
Jan Van Looveren nu met Vanwaar we komen. In zijn tweede theatervoorstelling focust Jan op de razendsnelle vooruitgang van de wereld, met dank aan alle technologische snufjes, enorme massaproductie en tonnen overinformatie. Hij stelt in vraag of we soms niet even op de rem moeten gaan staan.
‘Ik groeide op in een boerendorp, Ekeren, waar mijn jeugd al zwevend langs de seizoenen gleed. Zonder gsm’s, zonder de digitale storm die nu waait. Alleen met de straat als ons speelveld. Het leven was simpel, de dagen leken te kruipen. Wisten wij veel van wat komen zou, of van wat we nooit hadden gezien’, aldus Van Looveren.
Vanwaar we komen belooft opnieuw een persoonlijk project te worden, net als de voorloper Loslaten Daarin vertelde hij aan de hand van persoonlijke anekdotes hoe hij leerde aanvaarden dat hij niet over alles de controle kan behouden in het leven.
De voorstelling is een zoektocht naar antwoorden waarop wij niet meteen kunnen komen, maar die Jan graag voor ons verzint. Verwacht een straffe, komische, ontroerende en muzikale monoloog, op de tonen van een live soundtrack. (VW) 20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve • tickets: 15 euro (basis) • UITVERKOCHT
TICKETS EN INFO
GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-GenesiusRode • info@deboesdaalhoeve.be • Tel. 02 381 14 51 • www.deboesdaalhoeve.be • OPENINGSUREN: ma tot do van 13.30 uur tot 17 uur en vr van 9 tot 12.30 uur.
GC de Boesdaalhoeve sluit de deuren van maandag 23 december 2024 t.e.m. zondag 5 januari 2025. Prettige feestdagen!
Meer info over : www.deboesdaalhoeve.be/nl/taaliconen
Hoofd in de wolken
‘Ik zie je graag. Tot aan de maan en terug.’ Het zijn de enige woorden die je tijdens het stuk Maan zult horen.
‘We nemen je mee op een visuele ontdekkingstocht door een universum waar fantasie geen grenzen kent’, zegt Sarah Van Overwaelle, bezielster van het kinder- en jeugdtheatergezelschap Het WOLK.
Hoe is Het WOLK ontstaan?
Sarah Van Overwaelle: ‘Ons verhaal begint in 2015. We wilden kinder- en jeugdtheater brengen waar fantasie alle ruimte krijgt. Waar het oké is om met je hoofd in de wolken te lopen. Zowel de allerkleinsten (2+) als volwassenen willen we met onze beeldende belevingsvoorstelling aan het dromen zetten.’
Vanwaar die naam?
‘Het woord ‘WOLK’ roept iets dromerigs op. Door er ‘Het’ voor te plaatsen, verwijzen we naar ‘het volk’. We willen theater maken voor het volk. Voor kinderen, jongeren en volwassenen uit alle lagen van onze samenleving.’
Waarover gaat het stuk Maan? ‘Het verhaal begint met een meisje dat de slaap maar niet kan vatten. Zij glipt uit het bed. Samen met haar compagnon besluit ze een reis naar de maan te maken. Eenmaal daar aangekomen, beleeft ze er een fijne tijd en komt ze tot rust. Dat klinkt allemaal mooi, maar het verhaal heeft ook een droevige kant. Het meisje blijft namelijk alleen achter op de maan. Haar compagnon keert
terug naar de aarde. Voortaan zijn hun wegen gescheiden. Het verhaal gaat dus ook over afscheid nemen.’
Hoe komt zo’n stuk tot stand?
‘In de eerste fase zit ik, samen met mijn vriend Bert Van Wymeersch en vriendin Saskia Verstiggel, rond de tafel en wisselen wij ideeën uit. Zodra we weten rond welk thema we willen werken, gaan we aan de slag. Dan beginnen we de objecten waarmee we het verhaal willen uitbeelden, zelf te maken. Bert doet vooral de grotere stukken, ik de kleinere. Saskia’s achtergrond als psychologe helpt ons om het verhaal te laten aansluiten bij de belevingswereld van kinderen.’
Hoe slagen jullie erin de allerjongsten mee te krijgen in jullie verhaal?
‘Ons stuk ontvouwt zich eerder traag. Op die manier krijgen kinderen voldoende tijd om te kunnen opgaan in het verhaal. Tegelijkertijd houden wij rekening met hun kortere aandachtsboog. Regelmatig zorgen wij ervoor dat er iets nieuws gebeurt dat hun aandacht trekt. Eigenlijk is dat iets heel natuurlijks om te
CULTUUR in de Boesdaalhoeve
doen voor ons. De werking van ons brein verschilt niet zo erg veel van die van het brein van een 2-jarige.’ (lacht)
Jullie gaan voor woordeloos theater. Welke elementen heb je allemaal nodig om met dat soort theater het gewenste resultaat te bereiken?
‘Het is het resultaat van een som van elementen. Er zijn de objecten die de fantasie prikkelen, er is onze lichamelijke expressie, maar ook sfeervolle muziek hoort erbij. Net zoals de geraffineerde belichting waarvoor Jonathan De Vroede zorgt. Hij ziet erop toe dat het juiste licht de juiste toon zet.’
‘Typisch voor onze voorstelling is dat we niet op een podium staan. We bevinden ons tussen het publiek dat in een halve cirkel zit. Zo voelen zij zich deel van het verhaal. Doordat wij dicht bij hen staan, kunnen we de spontane reacties van de kinderen goed horen. ‘Mama, heb je dat gezien?’ of ‘Oei!’ of diepe stiltes geven weer wat de kinderen voelen. Soms is dat pure verwondering, dan weer diepe ontroering of een en al opwinding. Persoonlijk vind ik het zalig om van al die gevoelens van dichtbij getuige te mogen zijn.’
Waarover kon jij als kind zoal fantaseren?
‘Ik kon uren op een schommel doorbrengen. Dan beeldde ik mij in dat al die grassprietjes onder mij mensen waren. Zij waren mijn publiek voor wie ik aan het optreden was en voor wie ik mijn schommel zo hoog mogelijk in de lucht wilde krijgen.’ (lacht)
‘Bepaalde voorwerpen of materialen konden mijn gedachten ontzettend prikkelen. Zag ik bijvoorbeeld pluche van een kussen, dan nam die stof in mijn gedachten allerlei vormen aan. Zoals die van ijsjes, schaapjes of wolken. Ik heb nog steeds een sterke band met objecten. Ik kan haast niets weggooien. Ik zie altijd maar nieuwe mogelijkheden voor oude voorwerpen. Ik heb het ook met natuurlijke elementen. Zie ik herfstbladeren, dan begin ik te fantaseren over wat ik daar allemaal mee zou kunnen doen.’
Waarom is het belangrijk kinderen met theater in contact te brengen?
‘De interactie tussen mensen van vlees en bloed heeft een belangrijke meerwaarde. Ik merk het ook bij onze kinderen. Zij kijken naar heel wat filmpjes op de tablet. Maar dat is een heel ander gegeven dan acteurs die zij in levenden lijve zien. Dat zijn mensen die je kunt vastnemen, die reageren op wat je zegt en doet, met wie je in dialoog kunt gaan. Figuren op een tablet of computerscherm kunnen daar niet tegenop.’
Wat was tot nu toe jouw gelukkigste moment bij Het WOLK?
‘Tijdens het stuk Maan dragen we ruimtehelmen. Die bestaan uit heel veel kleine spiegeltjes. Als de spots erop schijnen, schitteren er allerlei kleine bolletjes op de gordijnen die zich rond het publiek bevinden. De kinderen vinden dat fascinerend.De verwondering die ik dan in de ogen van de kinderen zie, doet mij vanbinnen stralen.’
Welke plannen hebben jullie voor de toekomst?
‘We zijn nu aan het werken aan een nieuwe voorstelling waarmee wij in september 2025 live willen gaan. Het gaat over plakken. Over hoe je allerlei dingen aan elkaar kan plakken en er al plakkend nieuwe dingen mee kunt maken. Maar hoeveel er ook is dat je kunt plakken, er is één ding dat je niet kunt plakken: een gebroken hart. Net zoals in Maan willen wij het verhaal een diepere betekenis geven. We houden van die meerlagigheid. Die is eigen aan het leven.’
Nathalie Dirix
zondag 26 januari
Het WOLK
Maan (2+)
FAMILIE
11 uur – GC de Boesdaalhoeve tickets: 12 euro (basis), 8 euro (-12 jaar)
Na de voorstelling kan je nog mee op ontdekkingsreis naar planeet Boesdaalhoeve waar er kinderworkshops plaatsvinden. Je hoeft hiervoor geen extra ticket te kopen.
MENSEN
uit de Boesdaalhoeve
‘Cultuur verbindt ons’
‘Ik heb mijn hart gevolgd’, zegt Maya Van Holder, de nieuwe medewerkster administratie en communicatie van de Boesdaalhoeve.
De voorbije twintig jaar werkte Maya als diensthoofd vrije tijd voor een gemeente in het mooie Pajottenland. ‘De gedachte dat ik tot mijn pensioen dezelfde job zou doen, schrikte me af. Ik wilde niet vastroesten. Mijn oog viel dan ook steeds meer op vacatures. De jobomschrijving van de nieuwe medewerker die de Boesdaalhoeve zocht, sprong eruit. Zowel de veelzijdigheid van de job als het communicatieve aspect spraken me aan. Niet zo verwonderlijk als je weet dat ik communicatiewetenschappen gestudeerd heb. De combinatie van beide facetten maakte dat ik de sprong waagde en ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Integendeel, ik ben nog meer overtuigd van het belang van je hart te volgen.’
Zeg het zoals het is ‘Communicatie blijf ik boeiend vinden. Het is een discipline die voortdurend in verandering is. Tijdens mijn studies bestonden er nog geen sociale media en dus ook niet al de psychologische problemen die ermee gepaard kunnen gaan’, zegt Maya. Zes maanden geleden werd Maya door een trombose getroffen die gelukkig geen blijvende schade met zich meebracht. Sindsdien is zij nog kritischer naar een aantal maatschappelijke fenomenen gaan kijken. ‘Sociale media hebben de afstand tussen mensen vergroot. Wat is de waarde van al die plaatjes die we posten en waarin we laten uitschijnen dat alles geweldig goed met ons gaat? Zeg het toch zoals het is. Aan die oprechtheid zullen mensen veel meer hebben dan aan valse schijn.’
Cultuur verbindt
Een leven zonder muziek kan Maya zich niet inbeelden. Sinds haar achtste speelt
ze dwarsfluit. ‘Veel van mijn vrije tijd gaat naar De Ware Broeders van Herfelingen. Het is de fanfare van mijn dorp. Ik maak er deel van uit als muzikant, ben verantwoordelijk voor hun externe communicatie en zit ook in hun raad van bestuur. Mijn muzikale smaak beperkt zich niet tot één genre. Ik hou zowel van klassieke als van hedendaagse muziek. Binnenkort ga ik met vriendinnen naar een optreden van Sylvie Kreusch in het cultuurcentrum van Strombeek. Iets om naar uit te kijken.’ Een concert of een andere culturele activiteit ziet Maya als een ideale gelegenheid om de afstand tussen mensen te dichten. ‘Cultuur wordt door de mens gecreëerd. Cultuur maakt ons meer mens en verbindt ons ook als mens. Ik zou niet zonder kunnen.’
Vrede is geen evidentie
Een film die Maya onlangs erg geraakt heeft, is The zone of interest. Het verhaal gaat over het dagelijkse leven van het gezin van de Duitse kampcommandant van het concentratiekamp Auschwitz.
Tijdens de oorlog woonden zij naast het kamp in een mooi huis met een mooie tuin waar ze een rustig leven leidden. ‘Die twee parallelle werelden van het rustige gezinsleven en de gruwel die zich enkele meters verder voltrekt, is onbeschrijfelijk. Die film is nog vele dagen blijven nazinderen. De talloze oorlogsbeelden die wij vandaag op onze schermen zien, doen mij meer dan stilstaan. Vrede is geen evidentie. Toch wil ik niet toelaten dat de vrees voor oorlog mij verlamt. Muziek helpt me daarbij. Zeker als je er hoopvolle klanken in hoort. Zij zorgen ervoor dat de optimist in mij overeind blijft.’
Nathalie Dirix
Carol Vercarre is procureur des Konings in Halle-Vilvoorde
‘Een eigen beleid voeren is belangrijk’
Ruim een jaar geleden volgde Carol Vercarre
Ine Van Wymersch op als procureur des Konings in Halle-Vilvoorde. Een parket dat een bijzondere plaats inneemt in de Belgische justitie.
Jouw voorganger Ine Van Wymersch werd nationale drugscommissaris. Drugs aanpakken was een van haar prioriteiten. Welke accenten wil jij leggen?
‘Drugs zijn ook voor mij een prioriteit. Met de politie doen we acties om drugs in het verkeer en in schoolomgevingen aan te pakken. Met de rechtbank bekijken we om in een drugsbehandelingskamer voor gebruikers te voorzien. We hebben het anonieme drugsmeldpunt van de provincie waar burgers verdachte situaties kunnen melden, zodat politie en parket dat verder kunnen onderzoeken. We werken met de federale gerechtelijke politie en de lokale politiezones op de criminele organisaties die cannabisplantages opzetten.’
‘Daarnaast zetten we ook in op de problematiek van intrafamiliaal geweld en de bescherming van minderjarigen. Helaas zijn er hiervoor in de Vlaamse Rand veel te weinig voorzieningen. Het nieuwe Vlaamse regeerakkoord pleit ‘voor de versterking van de Rand en een
inhaalbeweging voor de historische investeringsachterstand in onder andere Halle-Vilvoorde’ voor wat betreft jeugd- en welzijnsvoorzieningen, zorgaanbod en dergelijke. Daar ben ik heel blij mee, want we botsen op onze limieten qua hulpverlening. Daarnaast streven we naar een veiliger verkeer. Voor de luchthaven hebben we een apart veiligheidsplan dat focust op verschillende criminele fenomenen.’
Brussel-Halle-Vilvoorde heeft een speciale plek in de Belgische politiek. Is het parket Halle-Vilvoorde vandaag een vaststaand feit of wordt het nog in vraag gesteld?
‘Een apart parket voor het arrondissement Halle-Vilvoorde stelt niemand meer in vraag. Het is heel belangrijk om voor de mensen van deze regio een eigen justitieel beleid te kunnen voeren. Brussel heeft als hoofdstad zijn eigen uitdagingen, die wij hier ook ondervinden, want de grootstedelijke criminaliteit dijt uit naar de Rand. Anderzijds hebben wij
INFORMATIE rand-nieuws
ook onze eigenheden. Deze regio is een mix van dichtbevolkte en geïndustrialiseerde buurten, waar we meer de grootstedelijke criminaliteit zien, en een meer landelijke omgeving, waar er problemen zijn met milieucriminaliteit, dierenwelzijn, sluikstorten …’
De grootstedelijke criminaliteit versus de meer residentiële en landelijke invloed. Hoe pas je je strafbeleid aan die twee ‘snelheden’ aan?
‘Voor verschillende fenomenen stippelen we een specifiek beleid uit. Voor bepaalde feiten zoals gsm-gebruik achter het stuur, diefstallen, cybercrime of lachgas hebben we met collega’s en politie overleg over de aanpak. Welke feiten komen in aanmerking voor een bemiddeling of een geldboete? Voor welke feiten wordt er via snelrecht gedagvaard voor de rechtbank?
Wanneer trekken we onmiddellijk het rijbewijs in? Op die manier probeer je te zorgen voor coherentie. Je wil niet dat elke magistraat lukraak moet beslissen over elk dossier dat op diens bureau belandt. We werken zo veel mogelijk ketengericht. Per materie proberen we een beleid uit te werken met iedereen die daarbij betrokken is. Rond intrafamiliaal geweld bijvoorbeeld hebben we nu het Veilig Huis in Halle, waar we inzetten op het doorbreken van die keten van geweld, en waar we gezinnen – zowel slachtoffers als daders – ondersteunen.’
Als je door het verschillende profiel van de verschillende parketten een tweesporenbeleid moet voeren, is justitie dan nog gelijk voor iedereen?
‘Wij hebben minder capaciteit dan de grotere parketten, maar met die beperkte capaciteit kan je toch proberen om kort op de bal te spelen. Hiervoor werken we goed samen met de politieen inspectiediensten en met de lokale besturen. Zo hebben we regelmatig tijdelijke projecten om overlast aan te pakken, waarbij de burgemeester aan bepaalde personen een plaatsverbod kan opleggen en zijn diensten inschakelt om te bemiddelen. Als deze zachte aanpak niet werkt, staan politie en parket klaar om verder op te volgen. Idem voor fenomenen als malafide bedrijfjes die zich niets aantrekken van de regelgeving. Als Brussel daar sterker
‘Il est important de pouvoir mener sa propre politique’ Il y a plus d’un an, Carol Vercarre a succédé à Ine Van Wymersch au poste de procureure du Roi de Halle-Vilvoorde. ‘La création d’un parquet distinct pour l’arrondissement de Halle-Vilvoorde n’est plus remise en question par personne. Il est très important de pouvoir mener notre propre politique judiciaire pour les habitants de cette région. Bruxelles, en tant que capitale, a ses défis que nous connaissons également ici, car il est vrai que la criminalité métropolitaine s’étend au Rand, mais d’un autre côté, nous avons aussi nos particularités. La région est un mélange de quartiers densément peuplés et industrialisés, où l’on observe davantage de criminalité métropolitaine, mais aussi d’un environnement plus rural, où l’on rencontre des problèmes de décharges illégales, de bien-être animal ou de criminalité environnementale.’
op inzet, zien we een verschuiving van het fenomeen naar de Rand. Als wij er dan op inzetten, verschuift het weer naar andere regio’s. In een ideale wereld kunnen alle parketten er even hard op inzetten en heb je die verschuivingen niet, maar de realiteit is helaas anders.’
Advocaten gaan er soms van uit dat jouw parket strenger is dan de Brusselse justitie die vaak minder tijd heeft om kleine criminaliteit te vervolgen. Nederlandstalige parketten zouden repressiever zijn dan Franstalige. Ben jij het daarmee eens?
‘Nee, niet noodzakelijk. We merken wel dat de Brusselse Franstalige onderzoeksrechters soms minder snel iemand in voorhechtenis nemen in afwachting van een proces, maar is dat omdat zij minder streng zijn of zijn er andere overwegingen die meespelen?
Bijvoorbeeld omdat ze een hele reeks voorleidingen hebben die dag, of omdat er slechts een beperkte capaciteit is in de gevangenissen? Hebben zij andere prioriteiten of maken ze andere beleidskeuzes?’
Een heel aantal beklaagden vraagt een taalwijziging aan naar het Frans, wat leidt tot extra werkdruk, extra kosten en soms absurde situaties. De taalwetgeving maakt het behoorlijk ingewikkeld.
‘Er is tweetaligheid en wij moeten rekening houden met de taalwet. Als mensen hun procedure in het Frans
willen, dan verwijzen we hen door naar Franstalige collega’s die gedetacheerd zijn vanuit het Brusselse parket. Of het eenvoudiger kan? Ik zou heel blij zijn als de volgende regering daar iets aan doet. De taal van de plaats waar de feiten gepleegd zijn: zo eenvoudig kan het zijn. Als je in Brugge, Tongeren of Antwerpen een diefstal pleegt, word je daar als dat nodig is berecht met een tolk. Bij ons zien we veel uiteenlopende nationaliteiten die geen Nederlands of Frans spreken. Zij moeten zich in de rechtbank behelpen met een tolk. Het zou veel simpeler zijn om dat systeem gewoon op iedereen toe te passen die in HalleVilvoorde een misdrijf pleegt.’
Het gesloten asielcentrum van Steenokkerzeel ligt in jouw werkgebied. Jij hebt zelf ooit een repatriëring bijgewoond?
‘Ja. Enkele jaren geleden kwamen er veel klachten binnen van mensen die gerepatrieerd werden. Dat het er heel hardhandig en niet humaan aan toe ging. Ik vind het belangrijk dat je dan ter plaatse gaat om te kunnen oordelen hoe dat in de praktijk verloopt. Ik sluit niet uit dat het af en toe misloopt; als je er niet bij bent, kan je het niet weten, maar ik merkte toen dat de begeleiding er wel was, en alle voorzieningen en mensen om de uitwijzing op een correcte manier te laten verlopen. Ik ben trouwens niet de enige magistraat die regelmatig op plaatsbezoek gaat. Wij gaan vaak mee met de politie op speciale acties in
BUURTEN is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Boesdaalhoeve en vzw ‘de Rand’. Buurten komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Jan Decuypere, Gerald Dichtl, Greet Lebleu, Anne Sobrie, Hanne Thijs, Liesbet Vermaelen VORMGEVING heartwork.be, FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK Drukkerij Van der Poorten
EINDREDACTIE Guy Bourgeois, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel,
verband met verkeerscontroles, drugs aan schoolomgevingen, horecacontroles en illegale economie. We doen dat omdat we het belangrijk vinden om onze politiediensten te ondersteunen. Die zijn vaak onderbemand en doen zo veel mogelijk met weinig mensen. Zij ondersteunen ons heel goed. Dan is het belangrijk dat je hen erkenning geeft.’
Justitie heeft de digitale (snel)trein gemist, de gebouwen zijn vaak oud en versleten, de middelen zijn schaars. Het parket van Halle-Vilvoorde is gevestigd in het oude rusthuis van Asse. ‘Het is onvoorstelbaar. Er moet dringend meer budget komen. We kunnen amper nieuw personeel aanwerven en ondertussen gaan er mensen met pensioen of ze vinden een andere baan, én er komt steeds meer nieuwe wetgeving die politie en justitie moeten handhaven. We zitten qua administratieve ondersteuning met een enorm tekort. Je kan mensen niet blijven vragen dat ze nog maar eens een tandje bijsteken. We gaan keuzes moeten maken. Waarop zetten we nog in? Door alle besparingen kunnen we onze rol niet meer spelen. Keer op keer op keer worden er veel te weinig middelen uitgetrokken. Dat is niet eerlijk ten opzichte van de burgers, de politie, de besturen. Ook voor de partners die met ons samenwerken is het moeilijk: wetsdokters, tolken, gerechtspsychiaters en psychologen … die te weinig of laattijdig uitbetaald worden. Dan hoeft het niet te verbazen dat sommigen afhaken. Dat is heel frustrerend.’
De job van procureur des Konings is intensief. Wat doe jij om te ontspannen?
‘Ik ga elke dag met onze hond wandelen in de mooie velden en bossen rond Beersel. We wonen midden in het groen. Ik ga ook graag naar de zee, waar ik vandaan kom. Dat is pure ontspanning. Wandelen en uitwaaien, en afspreken met de vrienden en familie die daar nog wonen.’
Anne Peeters
guy.bourgeois@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-GenesiusRode, tel. 02 381 14 51, info@deboesdaalhoeve.be, www.deboesdaalhoeve.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel. ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van buurten op de website www.deboesdaalhoeve.be.
Herinneringen aan mooie en mindere tijden, terugblikken op 2024 is niet te vermijden. Het oude jaar vervaagt. Tijd voor nieuwe plannen en dromen, een nieuw jaar om ze uit te laten komen.
Tekst & beeld: Hanne Thijs
BEELD
uit Rode