kaaskrabber mei 2021 by vzw 'de Rand'

GEMEENSCHAPSKRANT

DROGENBOS • JAARGANG 22 • NR 2 • MEI 2021 UITGAVE VAN GC DE MUSE EN VZW ‘DE RAND’

Hoeve Felix De Boeck opnieuw in ere hersteld

Het buurtrestaurant is een succes dankzij de vrijwilligers

Monica Van den Dorpel directrice van woonzorgcentrum Palmyra

FR • DE • EN

traductions Übersetzungen translations

afgiftekantoor linkebeek 1 P 004769

kaaskrabber

I N F O R M AT I E

Tijdens de gemeenteraad van 18 maart dienen UF en Go1620 amendementen in op de motie tegen de geplande invoering van de stadstol in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De voorzitter van de gemeenteraad, Philippe Queroles (Drogenbos Plus-LB), roept op om een dialoog aan te gaan met de andere gewesten. Steve Roobaert (Go1620) gaat niet helemaal akkoord met de tekst van de meerderheid om ‘alle mogelijke juridische middelen tegen de stadstol in te zetten’. Daar worden, volgens hem, alleen maar advocaten beter van, niet de mobiliteit. Go1620 wil dat de gemeente een constructieve en proactieve houding aanneemt, positieve stimulansen geeft en oplossingsgericht werkt. Voor burgemeester Alexis Calmeyn (Drogenbos Plus-LB) is het eenvoudig: ‘Is Drogenbos voor of tegen de stadstol? Brussel neemt beslissingen zonder rekening te houden met ons.’ De UF vraagt dat het Brussels Gewest een studie zou laten uitvoeren over de impact van de stadstol op de gemeenten rond Brussel. Het Brussels Gewest moet nadenken over de aanleg van alternatieve parkings in de onmiddellijke omgeving van de grote invalswegen, en het aanbod van openbaar vervoer tussen de Rand en het Brussels Gewest moet verbeteren. Uiteindelijk wordt er verdeeld gestemd over de motie: Drogenbos Plus-LB en Myriam Essiaf (Go1620) stemmen tegen de invoering van de stadstol in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, de anderen onthouden zich. Met de amendementen van UF en Go1620 gaan alle raadsleden akkoord. (HD)

Drogenbos ziet stadstol niet zitten

uit de gemeente

Inwoners worden gevaccineerd in Beersel De inwoners van Drogenbos worden gevaccineerd in de evenementenhal DOC (Gemeenveldstraat 1 – de vroegere Colruyt) in Alsemberg. Er zijn vier vaccinatielijnen: twee voor de inwoners van Beersel en twee voor de inwoners van de faciliteitengemeenten Linkebeek, Sint-Genesius-Rode en Drogenbos. Tot nu toe zijn er weinig of geen problemen gesignaleerd. Er werd dan ook niets aan het toeval overgelaten. De uren worden zo gekozen dat het schoolverkeer in de omgeving niet gehinderd wordt en dat werkende mensen tijd hebben om ’s avonds hun spuitje te krijgen. Voor het vaccinatiecentrum meldden zich ook meer dan 900 mensen aan als vrijwilliger. De inenting gebeurt in alle veiligheid. Zo is er een aparte in- en uitgang met een indoor wachtruimte voor wie wat te vroeg is. Binnen zijn er hoge panelen die voor voldoende afscheiding zorgen. Na het krijgen van het vaccin is het verplicht om een kwartier te wachten. In het vaccinatiecentrum verloopt alles heel vlot. André Lerminiaux, huisarts op rust in Drogenbos, is actief in het vaccinatiecentrum. ‘Ik weet mijn dagen goed te vullen, hetzij als medisch verantwoordelijke, hetzij om mee te vaccineren in Halle en Alsemberg. Alles verloopt vlot en de vrijwilligers doen prima hun best. De meeste mensen zijn opgelucht als ze hun vaccin hebben gekregen.’ (HD)

Buurtrestaurant wordt feitelijke vereniging De gemeenteraad van februari stemt ermee in dat het buurtrestaurant een feitelijke vereniging wordt. Drogenbos Plus-LB stemt voor, UF en Go1620 tegen. Go1620 is niet tegen het buurtrestaurant op zich, wel tegen het feit dat het een feitelijke vereniging wordt. Schepen Myriam Claessens (Drogenbos Plus-LB): ‘Vanaf de start is gezegd dat als vrijwilligers de organisatie van het buurtrestaurant willen overnemen, dat zou kunnen. Nu hebben er zich drie vrijwilligers aangeboden en er is een feitelijke vereniging opgericht, maar het is evident dat de gemeente en het OCMW een

oogje in het zeil blijven houden.’ De feitelijke vereniging moet om de zes maanden een financieel rapport voorleggen aan het college en het vast bureau. Als er na één jaar een negatieve evaluatie volgt, nemen de gemeente en het OCMW het restaurant terug over. De vrijwilligers willen af en toe ook extra activiteiten organiseren. Tijdens een onaangekondigde inspectie kon het Voedselagentschap geen zware tekortkomingen vaststellen. De gemeente geeft het buurtrestaurant een eenmalige startsubsidie van 1.000 euro. (HD)

Telex Blauwe zone eindelijk een feit Op 3 mei gaat de blauwe zone over de hele gemeente in. Schepen José Lefever (Drogenbos Plus-LB): ‘De blauwe zone moet voor minder parkeerdruk zorgen en meer parkeergelegenheid voor wie in de gemeente werkt en woont. In principe zouden de inwoners van onze gemeente hierdoor hun wagen kwijt moeten kunnen op de 1.900 parkeerplaatsen die Drogenbos rijk is. Voordien werden deze plaatsen vaak ingenomen door inwoners of werknemers van buurgemeenten Sint-Pieters-Leeuw, Ukkel en Vorst.’ De blauwe zone is van toepassing van maandag tot en met zaterdag, uitgezonderd op zon- en feestdagen. Van maandag t.e.m. vrijdag van 8 tot 19 uur, op zaterdag van 8 tot 14 uur. Gehandicapte personen met een parkeerkaart worden vrijgesteld, elektrische voertuigen kunnen terecht op de daarvoor afgebakende plaatsen, voor de eigen garagepoort of op de oprit met aanduiding van de nummerplaat. De parkeerduur met blauwe schijf is beperkt tot 3 uur, uitgezonderd in de Boomgaardwijk (Ruisbroeksesteenweg, Weidestraat, Vrijheidstraat, Boomgaardstraat, Paul Gilsonlaan en Langestraat vanaf de Paul Gilsonlaan tot de Verlengde Stallestraat). Daar is de tijdsduur beperkt tot 2 uur. Alle parkeerkaarten zijn geldig voor 1 voertuig/nummerplaat en voor een periode van 1 jaar vanaf de uitreikdatum. Per domicilie zijn er maximaal 3 bewonerskaarten verkrijgbaar. Tarieven: 15 euro voor de eerste kaart, 75 euro (tweede kaart), 150 (derde kaart). Een vrijstellingskaart met tien beurten van 24 uur biedt de gemeente per adres gratis aan. Die kan je in uitzonderlijke gevallen gebruiken en is af te halen bij de gemeente. Bedrijven en handelaars kunnen eveneens een parkeerkaart aanvragen, net als bezoekers. Parkeerkaarten aanvragen of vernieuwen kan online op www.parkeren.be/ drogenbos of via het gemeentehuis van Drogenbos op afspraak: 02 333 85 15. (HD)

• Een inwoner uit de Sterstraat kreeg een proces-verbaal omdat hij ’s nachts vlak bij huis op wandel was met zijn dertien jaar oude, incontinente hond Natus en daarmee de avondklok overtrad. De hond moet om de vier uur naar buiten om een plasje te doen. Prijskaartje van het plasje: 250 euro. • Corona of niet, in Drogenbos werd er op 23 februari bloed gegeven in het Paviljoen. • In het buurtrestaurant worden wekelijks een 70-tal menu’s klaargemaakt om af te halen. Opvallend: wekelijks komen nieuwe geïnteresseerden opdagen. • De aanvullende personenbelasting en de gemeentelijke opcentiemen op de onroerende voorheffing blijven ongewijzigd. • Passage 4 zoekt nieuwe vrijwilligers om boodschappen te doen, voor de opbeldienst, als jeugdanimator, huiswerkbegeleider, voorlezer bij kinderen en herstellers voor het Repair Café. • De renovatie van de Hoeve Felix De Boeck is afgerond. Samen met het FeliXart Museum verkent de gemeente verschillende pistes om de hoeve ter beschikking te stellen van de inwoners en het verenigingsleven. • Wie heeft zin om tennis te spelen? De plaatselijke tennisclub stelt een lidmaatschap voor tegen zeer aantrekkelijke prijzen. Info: Luc Van Campenhoudt, 0472 53 29 06, tcdrogenbos@gmail.com. • De nieuwe verkeerslichten aan de Verlengde Stallestraat maken de straat veiliger, maar veroorzaken files in Drogenbos en Ruisbroek. De burgemeesters van Drogenbos en Sint-PietersLeeuw hebben over deze situatie vragen gesteld aan het Vlaams Agentschap Wegen en Verkeer. • Het OCMW en Passage 4 starten een project over composteren. Geïnteresseerden kunnen zich melden via info@drogenbos.be. • Op valentijn dit jaar blies het strijkatelier dertien kaarsjes uit. Ferm Huishoudhulp richtte, in samenwer-

king met het gemeentebestuur, het strijkatelier op. Als je jouw strijk wil binnenbrengen, geef je vooraf een seintje via 0473 84 99 12. • Dit jaar zijn er uitzonderlijk slechts één maand speelpleinen omdat de sportzaal van de Franstalige gemeenteschool afgebroken zou worden en vervangen door een nieuwbouw, maar er is vertraging opgelopen. • De provincie investeert 35.000 euro in de biodiversiteit rond de Hoeve Felix De Boeck en het FeliXart Museum. • Schepen Nahyd Meskini (UF) heeft de voorzitter van de gemeenteraad gevraagd om met de gouverneur van de provincie Vlaams-Brabant contact op te nemen om te vragen of de gemeenteraadsleden naast het Nederlands ook in het Frans vragen zouden mogen stellen op de gemeenteraad. Zij is namelijk bezorgd dat de Drogenbossenaren niet alles begrijpen. Wel zegt zij te accepteren dat zij in een Vlaamse gemeente woont. • Raadslid Steve Roobaert (Go1620) wil dat de immobiliën in Drogenbos tweetalig zouden worden aangekondigd en niet alleen in het Frans. • De begraafplaats ziet er vandaag een stuk groener uit en oogt als een park, wat goed is voor de biodiversiteit en aangenamer voor de bezoekers. Het Regionaal Landschap Pajottenland & Zennevallei stond in voor het ontwerp, het Agentschap voor Natuur en Bos zorgde mee voor de realisatie. • Passage 4 is verhuisd naar de Grote Baan 293. De openingsuren blijven ongewijzigd: van maandag tot donderdag van 8.30 tot 16.30 uur en op vrijdag van 8.30 tot 12 uur. Contact: via 02 376 69 30 en nadia.taher@ocmw-drogenbos.be. • Omwille van corona kon de traditionele buitenspeeldag niet doorgaan. In de plaats daarvan werd april een buitenspeelmaand. Kinderen van 3 tot 6 jaar konden deelnemen aan een wandelzoektocht. (HD)

Het buurtrestaurant van Drogenbos

Een succesverhaal, met dank aan de vrijwilligers Op 25 september 2019 opende het buurtrestaurant van Drogenbos zijn deuren. Pleitbezorgers waren vooral OCMW-voorzitter Valérie Cogels en schepen van Sociale Zaken Myriam Claessens (Drogenbos Plus-LB). Het buurtrestaurant kwam er om de inwoners van de gemeente – één keer per week (op woensdag) – een gezonde en betaalbare maaltijd te bezorgen, om voedselverspilling tegen te gaan en om sociale contacten te bevorderen. Vandaag is het een groot succes. Kaaskrabber praat met de vrijwilligers die het restaurant draaiende houden. Het ruikt lekker in zaal Regenboog aan de Grote Baan. Sinds het ontstaan van het sociaal buurtrestaurant zijn het vrijwilligers die de lekkere maaltijden klaarmaken. Het eten wordt met gekregen of onverkochte producten bereid. De vrijwilligers werden gezocht en gevonden in de eigen gemeente. Drogenbossenaren die af en toe een handje kwamen toesteken op activiteiten die de gemeente of het OCMW organiseerden, maar ook anderen kwamen zich spontaan aanbieden zodra zij hoorden over dit initiatief. Zo kon het buurtrestaurant van bij de opstart rekenen op voldoende vrijwilligers. 4

Drie vrienden

De trekkers die al dat lekkers op tafel toveren zijn Jean-Marie Marcelis (69), Jerome Coranie (47) en Eric Van Hencemry (60). Ze wonen respectievelijk al 50, 10 en nogmaals 50 jaar in de gemeente. Ze waren al actief als vrijwilliger in de gemeente en het zijn ook vrienden. Zij kunnen in het buurtrestaurant nog rekenen op een vijftiental vrijwilligers – vooral vrouwen – die mee de handen uit de mouwen steken. Van dit trio had enkel Jerome horeca-ervaring. Hij werd dan ook gebombardeerd tot chef-kok. Maar de anderen bewezen al snel dat je al doende leert.

Jean-Marie: ‘Voor de producten waarmee de maaltijden worden bereid kunnen wij rekenen op Aldi, Carrefour en Cora. Ook hebben we een goede samenwerking met Free Go uit Ukkel; van hen krijgen we vleeswaren. Doordat we alle producten gratis krijgen, kunnen we onze maaltijden voor 1 euro aanbieden.’ Tenzij bij speciale gelegenheden. Jerome: ‘Wij hebben vier menu’s per jaar bij speciale gelegenheden zoals Kerstmis, Nieuwjaar en Pasen. Het paasmenu van dit jaar bestond uit kwartel met druivensaus, lamsbout met rozemarijnsaus en aardappelgratin, om af te sluiten met bladerdeeg met appelen. Als we een menu serveren, vragen we

MENSEN

I N F O R M AT I E

verenigen

uit het centrum

Le restaurant du quartier est un succès grâce aux bénévoles Le 25 septembre 2019, le restaurant de quartier de Drogenbos a ouvert ses portes. Les principaux supporters comptaient parmi eux la présidente du CPAS, Valérie Cogels, et l’échevine des Affaires sociales, Myriam Claessens (Drogenbos Plus-LB). Le restaurant de quartier fut créé dans le but d’offrir aux habitants de la commune - une fois par semaine (le mercredi) - un repas sain et abordable et d’ainsi lutter contre le gaspillage alimentaire, tout en favorisant les contacts sociaux. Aujourd’hui, c’est une grande réussite. Kaaskrabber s’entretient avec les bénévoles qui font fonctionner le restaurant. Jean-Marie Marcelis (69 ans), Jérôme Coranie (47 ans) et Eric Van Hencemry (60 ans) sont les artisans de ces délices. Jean-Marie: ‘En ce ce qui concerne les produits avec lesquels les repas sont préparés, nous pouvons compter sur Aldi, Carrefour et Cora. Nous avons également une bonne collaboration avec Free Go d’Uccle ; ils nous fournissent des viandes. Vu que nous obtenons tous les produits gratuitement, celà nous permet d’offrir nos repas au prix d’un euro.’

onze bezoekers 5 euro. Zij worden dan ook culinair verwend!’

Voor iedereen

In het buurtrestaurant is iedereen welkom. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen ras of stand, leeftijd of afkomst. Uiteraard komen er vooral inwoners van de gemeente zelf tafelen, maar af en toe verwelkomen ze er ook mensen uit Ukkel of Beersel die op de gemeentegrens wonen. Eric: ‘We kunnen met fierheid zeggen dat wij een trouw cliënteel hebben. Wie hier ooit is geweest, komt steeds terug. Regelmatig worden er ook vrienden en buren meegebracht en ook die laatsten zien we af en toe of zelfs wekelijks terug.’ Wat echter niemand kon voorzien, was dat corona roet in het eten zou gooien. Door de eerste golf moest het restaurant tijdelijk sluiten. De deuren gingen op woensdag 16 september 2020 onder nieuwe veiligheidsvoorwaarden opnieuw open. Iedereen werd gevraagd om de nodige afstand te respecteren, de handen te ontsmetten en een mondmasker te dragen. Sinds 21 oktober vorig jaar kan je enkel nog maaltijden afhalen. Maar niet getreurd, ook de takeawayformule kent succes en wordt blijkbaar gewaardeerd en gesmaakt. Jean-Marie: ‘Het was inderdaad afwachten of onze trouwe bezoekers zouden blijven komen door deze toch heel andere omstandigheden. Het viel gelukkig mee. Onze trouwe bezoekers van voordien zien we intussen wekelijks terug, en we verwelkomen nu af en toe ook nieuwe mensen. En ook zij blijven komen.’ Wel krijgen ze regelmatig te horen dat de mensen ernaar hunkeren om terug in het restaurant zelf te kunnen komen eten. Eric: ‘Dat een van de oorspronkelijke doelstellingen

was om sociale contacten te bevorderen, is zeker geen ijdel begrip gebleken. De mensen komen hier blij binnen en gaan na de maaltijd tevreden buiten. Er zijn er ook heel wat die na hun maaltijd bleven hangen om nog een praatje te slaan en herinneringen op te halen. Mensen weten ons ook te vinden als ze van een bruikbaar huishoudtoestel af willen geraken. Veel van onze klanten zijn alleenstaanden, komen eten in het buurtrestaurant is voor hen op meerdere vlakken een aangenaam tijdverdrijf. Onlangs kwam hier een dame van wie de echtgenoot aan corona was overleden een schotel afhalen. Het was toevallig haar verjaardag, en wij waren dat te weten gekomen. Zij wist dat niet en ze was ervan overtuigd dat er niemand aan zou denken. Toen we haar op gepaste wijze onthaalden, was ze onder de indruk. Ze weende van geluk.’

Feitelijke vereniging

Op de gemeenteraad van februari werd beslist dat het sociale buurtrestaurant een feitelijke vereniging zal worden. Je mag drie keer raden wie deze feitelijke vereniging vormgeeft. Inderdaad: de drie kompanen Jean-Marie, Jerome en Eric. De vrienden weten heel goed waaraan ze beginnen. Ze voelen zich dan ook verantwoordelijk. ‘De voorbije maanden waarin wij ons ding konden doen, samen met de andere vrijwilligers, onder het goedkeurende oog van de gemeente en het OCMW, hebben ervoor gezorgd dat wij heel goed weten wat er van ons wordt verwacht. Zo kregen we al een goed rapport mee van het voedselagentschap. Maar daar laten we het niet bij. We zullen er in de toekomst alles aan doen om het vertrouwen van de mensen niet te beschamen.’

woensdag 19 mei Kontrol (4-10 jaar) Compagnie Krak FAMILIE

14 uur – GBS De Wonderwijzer Raphaël reist al jaren rond met zijn act Teatro Pantalones. Hij wil vooral dat de dingen precies lopen zoals hij het graag heeft. Maar net als hij denkt dat alles weer loopt zoals hij het wil, loopt het weer anders. info: www.demuse.be

zondag 20 juni Gezinsdag bij Felix FeliXart Museum FAMILIE

We vieren de zomer met allerlei activiteiten op ons domein. info: info@felixart.org, 02 377 57 22

van maandag 5 tot vrijdag 9 juli Kunst en natuur bij Felix: Creatieve vakantiestages FAMILIE

9-16 uur - FeliXart Museum Leer zelf kunstwerken maken zoals Felix, we spelen ook buiten en gaan op ontdekkingstocht in het natuurdomein. info: info@felixart.org, 02 377 57 22

van maandag 2 tot vrijdag 6 augustus Kunst en natuur bij Felix: Creatieve vakantiestages FAMILIE

9-16 uur - FeliXart Museum Leer zelf kunstwerken maken zoals Felix, we spelen ook buiten en gaan op ontdekkingstocht in het natuurdomein. info: info@felixart.org, 02 377 57 22

van maandag 23 tot woensdag 25 augustus Hotel Hallo Taalstage voor kinderen van 4 tot 9 jaar vzw ‘de Rand’ i.s.m. De Horizon vzw VAK ANTIESTAGE

9-16 uur – FeliXart Museum Speelse en leerrijke taalstage Nederlands. Je kind gaat op hotel. Niet alleen in de kamers, ook het restaurant en de keuken, de tuin en tafels om op te knutselen worden gebruikt. info: www.demuse.be prijs: 40 euro per kind, 30 euro per kind uit hetzelfde gezin

Hugo Devillé 5

MENSEN m/v van de maand

Monica Van den Dorpel is directrice van woonzorgcentrum Palmyra

‘We hebben er alles aan gedaan om er het beste van te maken’ De coronacrisis heeft enorm ingegrepen in ons leven, maar de meest dramatische taferelen vonden plaats in onze woonzorgcentra. Een goede gelegenheid om met Monica Van den Dorpel, directrice van het woonzorgcentrum Palmyra in Drogenbos, te gaan praten. Hoe is het de directrice en de bewoners het afgelopen jaar vergaan en hoe gaat het vandaag met hen?

onica Van den Dorpel werkt nog niet lang in Drogenbos. Ze heeft een pittige kennismaking met Palmyra en haar bewoners achter de rug. ‘Ik ben als interim-directrice geconfronteerd met de meest onverwachte, maar ook de meest dramatische gebeurtenissen tijdens mijn 25-jarige loopbaan in de zorgsector. Plots was het 13 maart 2020 en veranderde heel onze wereld. Onverwacht en onvoorbereid moesten wij de strijd aangaan met een onbekend virus: COVID-19.’

Ongezien en ongekend

‘In het prille begin van de coronacrisis bestond er nog geen draaiboek. Dit was iets ongezien en ongekend. We konden toen nog moeilijk inschatten wat de gevaren en de risico’s van het virus waren. We leerden pragmatisch werken, spaarzaam omgaan met materiaal en ontdekten al snel dat we er al doende mee moesten leren omgaan. Het was niet eenvoudig en heel confronterend. Door de vele zieken en onvoldoende kennis over het virus. Er waren ook heel wat bewoners die niet wisten wat er gebeurde. We voelden ons vooral machteloos. De emotionele tol voor medewerkers en bewoners was hoog. We moesten jammer genoeg afscheid nemen van een aantal bewoners. Daarna deed de quarantaine haar intrede. Er mocht geen fysiek bezoek meer binnen, sommige bewoners moesten in isolatie en gewone activiteiten zoals samen eten, samen turnen of samen ontspannen werden opgeschort. Dat was enkel nog mogelijk op de eigen afdeling. We beschikken over 120 kamers voor

bewoners, verdeeld over vier verdiepingen, waar mensen met ongeveer dezelfde fysieke of mentale capaciteiten elk over hun kamer beschikken. Wij hebben ook 40 assistentiewoningen waar mensen in hun eigen flat kunnen wonen en volledig van hun vrijheid kunnen genieten, met het voordeel dat ze een beroep kunnen doen op de diensten van het woonzorgcentrum.’

Raamcontact

Het personeel van Palmyra bleef niet bij de pakken zitten. ‘We stelden alles in het werk om de maatregelen op te vangen. De optredens hebben we bijvoorbeeld buiten laten plaatsvinden en dankzij het mooie weer hebben de bewoners er toch van kunnen genieten. Velen waren boos omdat hun gewone manier van leven plots werd stopgezet. Uren hebben we doorgebracht om aan onze bewoners proberen uit te leggen waarom deze maatregelen werden genomen. We probeerden hen op te monteren en te troosten. Als alternatief werden er tablets en speciale telefoons met schermen aangekocht zodat de bewoners toch een manier hadden om te communiceren met hun familieleden. Het ‘raamcontact’ werd uitgevonden en georganiseerd. We hebben er alles aan gedaan om er het beste van te maken.’ ‘Als ik na zo een hectische dag eindelijk naar huis kon, liet ik mezelf pas toe om de gebeurtenissen van die dag te verwerken en mijn emoties de vrije loop te laten. Soms kwamen er tranen aan te pas. Ook voor de rest van het personeel was het zwaar. Ze waren vaak bang,

want zij dachten aan hun familieleden die zij thuis zouden kunnen besmetten. De voortdurende media-aandacht, de beelden in de media, veel van onze bewoners die ziek werden … De angst was meer dan begrijpelijk en ook zij hebben er alles aan gedaan om de moed erin te houden, en zijn steeds ontzettend hun best blijven doen. En ze doen dat vandaag nog steeds. Bewonderenswaardig! Wij waren een van de eersten die getroffen werden in maart. Toen de tweede golf eraan kwam, waren we beter voorbereid. Het draaiboek was er, we wisten wat te doen. We hadden voldoende beschermende kledij, ons personeel kon zich beter beschermen en ze waren intussen voldoende opgeleid. Onze bewoners reageerden toen wel angstiger. Gelukkig waren we ondertussen ‘ervaringsdeskundigen’ en zo hebben we de tweede golf beter doorstaan.’ ‘De werksfeer is bijzonder goed onder het personeel. Dat was en is een absoluut pluspunt in crisissituaties. Dat vertaalt zich in een heel laag personeelsverloop en een lage afwezigheidsgraad. De communicatie tussen bewoners en personeel is natuurlijk belangrijk. Heel wat van ons personeel is Nederlandstalig, maar er zijn ook anderstaligen. Veel bewoners spreken gemakkelijk Frans en schakelen snel over naar het Frans. Hierdoor krijgen onze medewerkers vaak niet de kans om hun Nederlands te oefenen. Voor de coronacrisis kregen onze anderstalige medewerkers met onvoldoende kennis van het Nederlands wekelijks taallessen (i.s.m. de VDAB). Dat hopen we snel terug te kunnen opstarten.’

De ontstaansgeschiedenis van woonzorgcentrum Palmyra Woonzorgcentrum Palmyra maakt deelt uit van Vulpia. Vulpia is 25 jaar geleden, in 1996, opgericht door Luc Van Moerzeke. Het is een Belgisch familiebedrijf dat actief is in de zorgsector. Ze zijn actief in Vlaanderen, Brussel en Wallonië en beheren een netwerk van 40 residenties (woonzorgcentra en assistentiewoningen). De naam Palmyra komt van de stad Palmyra, een oase op de zijderoute in Syrië, die al van in de oudheid een heel belangrijke halte was waar doorreizende handelaars bescherming zochten tegen de bedoeïenen. De oprichter van dit huis, Medhi Vannuijs, had zelf roots in Syrië en koos daarom voor deze naam. Palmyra is erkend door het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid (VAZG). Dat betekent dat ze voldoen aan de erkenningsvoorwaarden en -normen. Het VAZG controleert en volgt dit op via (onaangekondigde) periodieke inspecties.

Ingeënt

‘Tijdens de voorbije periode hebben we veel steun gekregen van de gemeente, van de eerstelijnszone, van de vrijwilligers van het Rode Kruis, onze coördinerende en raadgevende arts (CRA) dokter

Mertens en de overkoepelende diensten van Vulpia. Vandaag zijn onze bewoners en medewerkers ingeënt. We hebben ons personeel uitvoerig uitgelegd waarom het belangrijk is om zich te laten vaccineren. Hierdoor hebben we

nog heel wat medewerkers kunnen overtuigen. Wie eerst nog niet overtuigd was, zal gaandeweg ook nog gevaccineerd worden. Dit is een belangrijke stap in de versoepelingen die we maar al te graag willen invoeren. Wij kunnen ook rekenen op een goede samenwerking met de gemeente, het OCMW van Drogenbos en de lokale scholengemeenschap. De samenwerking staat jammer genoeg op een lager pitje omwille van corona. Contact met het lokale gemeenschapsleven is belangrijk voor onze bewoners. Opnieuw zijn we hier beperkt door corona. We blijven echter optimistisch en hopen snel weer dansers, zangers en toneelspelers te ontvangen. Uiteraard kan dat alleen op een veilige manier. We doen hier een warme oproep aan de inwoners van Drogenbos om onze bewoners niet te vergeten. We kijken 2021 hoopvol tegemoet en kijken uit naar de positieve impact van het vaccin. 2021 is een jubileumjaar voor Vulpia. We bestaan 25 jaar en daar besteden we het komende jaar graag aandacht aan. De voorbije kwarteeuw hebben we een netwerk van woonen zorghuizen uitgebouwd dat voor kwaliteitsvol wonen en zorgen staat. De ervaring die we hebben opgebouwd en het beleid dat we voeren, hebben ons in staat gesteld om dit annus horribilis goed te doorstaan. We willen een waardegedreven en mensgerichte dienstverlening in onze woonen zorghuizen én assistentiewoningen blijven uitdragen. Op een verbindende manier.’

Koninklijk bezoek

Een voorlopig hoogtepunt voor Monica bij Palmyra is het bezoek van een bijzonder iemand. ‘Op 9 december heeft koningin Mathilde ons vereerd met een bezoek. Zij wilde onze bewoners een hart onder de riem steken. Het bezoek verliep, op haar vraag, anoniem. Zonder al te veel protocol verbleef zij bij ons en praatte met onze bewoners. We waren onder de indruk van haar oprechte interesse en betrokkenheid. Het is een herinnering die we koesteren en een fantastische opsteker in wat nog steeds een zeer uitdagende periode is.’ André Lerminiaux

I N F O R M AT I E terugblikken

De herders van drogenbos Schapen hoeden in Drogenbos, een lucratieve bezigheid Op de oude postkaart van meer dan 100 jaar geleden staat schaapherder Govers uit de Langestraat. Hij laat zijn kudde grazen in de weiden waar nu de Carrefour en de autoshowrooms staan. Leunend op zijn stok geniet hij van de natuur en de stilte. Een haast ondenkbaar beeld voor ons, mensen van de 21e eeuw. Hij was waarschijnlijk de laatste herder van Drogenbos. Op een korte passage van Hugo O, de herder van het Pajottenland, na. Na hem maakten de schapen plaats voor koeien. Er was melk in overvloed en zo ontstond de kaasbereiding in onze streek. Door de ligging, grotendeels in de lage Zennebeemden, was Drogenbos net als Ruisbroek en Vorst meer aangewezen op veeteelt dan op eigenlijke landbouw. In 1686 was Drogenbos 215 bunders groot en bestond het uit 35 bunders bouwland tegen 176 bunders weiland en 5 bunders bos. De runderteelt, maar vooral de schapenteelt, werd in Drogenbos beoefend. De schapenboeren van Drogenbos hadden van oudsher het voorrecht verkregen dat zij geen markt- en standgeld moesten betalen. In 1443 besliste de Raad van Brabant dat de dieren, die zij in Brussel verkochten, niet tolplichtig waren als ze ten minste 3 maanden oud waren. Handelaars in vee uit de omliggende dorpen wilden ook van die vrijstelling genieten door hun schapen op de weiden van Drogenbos te laten grazen. In 1661 verordende de Raad van Brabant een wet die het grazen van vreemde schapen bepaalde. Dat belette niet dat er zich nog vaak overtredingen voordeden. In 1735 liet een schaapherder van Anderlecht 200 schapen grazen op de weilanden van Drogenbos en dat werd hem bij wet verboden. Elke inwoner van Drogenbos daarentegen mocht maximum 12 schapen en 1 ram laten grazen voor eigen gebruik of voor verkoop in de gemeente. Met de opheffing van het oude regime vervielen natuurlijk al deze voorrechten. Vandaag zijn er geen schapen meer in Drogenbos. Bron: Sicca Silva

Soep maken met de ouderraad

In maart organiseerde de ouderraad van de gemeentelijke basisschool De Wonderwijzer een soepactie. De bedoeling van deze actie? Ouders en hun kinderen thuis soep laten bereiden met verse ingrediënten. Aan de hand van een receptenfiche en een instructiefilmpje konden ze samen aan de slag. Je kon een pakket met ingrediënten voor drie soorten soep bestellen: broccolisoep met amandelschilfers, geletterde juliennesoep of tomatensoep met basilicumolie. De foto’s ter ondersteuning van het recept werden aangeleverd door de leerlingen van de tweede en derde kleuterklas en van het vierde leerjaar, die met hun juf en de directeur elk een recept mochten testen en proeven. De ouderraad wilde met deze actie de leerlingen bijleren over gezonde voeding en hen de beleving van een gezellige (groot) ouder-kindactiviteit meegeven. Dat leverde heel wat leuke foto’s op, die door de ouders werden ingestuurd. De ouderraad monteerde deze foto’s tot een filmpje, als aandenken voor iedereen die soep maakte. Ook het personeel van De Wonderwijzer kreeg een soeppakket van de ouderraad. Niet alleen om in deze koude periode de harten te verwarmen, maar ook als blijk van appreciatie voor hun werk in deze bizarre tijd. De actie werd een succes. Met de opbrengst van de meer dan 100 verkochte soeppakketten zal de ouderraad de leerlingen en de school in de toekomst verder ondersteunen. Heb jij ook nog zin om soep te maken? Op www.gemeenteschooldrogenbos.be/soep vind je alle recepten. Smakelijk! Joke Dondeyne

I N F O R M AT I E uit het centrum

van maandag 23 tot woensdag 25 augustus Hotel Hallo Taalstage voor kinderen van 4 tot 9 jaar vzw ‘de Rand’ i.s.m. De Horizon vzw VAK ANTIESTAGE

‘Hallo, ben ik bij de receptie van het hotel? We hebben alle kamers gereserveerd. We komen met enkele jongens en meisjes op vakantie. We kunnen niet wachten. De valiezen staan al klaar.’

Bezoek van de paashaas aan de leden van Samana en Okra Drogenbos

Hotel Hallo is een speelse en leerrijke taalstage Nederlands. Je kind gaat op hotel. Niet alleen in de kamers, ook het restaurant en de keuken, de tuin en tafels om op te knutselen worden gebruikt.

Ook dit jaar mochten we met Pasen niet samenkomen met onze leden van Samana en Okra voor de palmviering. De paashaas ging dan maar bij iedereen thuis langs om een zakje paaseieren af te geven. Hij nam ruimschoots de tijd voor een gemoedelijke babbel aan de deur en hieruit bleek al vlug dat het in ons kot zitten, met gebrek aan sociaal contact, echt begint door te wegen. Iedereen kijkt uit naar het mooie weer om toch eens met een paar mensen in de tuin te kunnen zitten. Hoop doet leven.

De schoolvakanties zijn voor kinderen het ideale moment om deel te nemen aan leuke activiteiten. Voor kinderen voor wie het Nederlands niet de moedertaal is, is het ook goed om tijdens de vakantie Nederlands te leren en te oefenen. Daarom organiseren vzw ‘de Rand’, De Horizon en Sportopia speelse en leerrijke stages Nederlands. Met een gevarieerd programma beleven de kinderen een unieke week in het Nederlands. De begeleiders stimuleren de kinderen tijdens het spelen om Nederlands te spreken. Het zijn geen taallessen.

De leden van Samana en Okra werden niet alleen getrakteerd, er was ook de mogelijkheid om deel te nemen aan de jaarlijkse tombola van Samana. De leden van Okra kregen hun maandelijkse Gazette met nieuwtjes, een leuke paaswens en een beetje info over activiteiten die eraan zitten te komen. (PM)

9-16 uur – FeliXart Museum • De activiteiten beginnen om 9 uur en eindigen om 16 uur. Breng je kind ten laatste om 8.45 uur. Er is opvang van 8 tot 17 uur • Geef je kind elke dag een lunchpakket mee. Ze krijgen dagelijks een drankje en een koek/fruit • Laat je kind kleren dragen die comfortabel zijn en vuil mogen worden. Ze moeten er goed in kunnen bewegen • www.demuse.be • prijs: 40 euro per kind, 30 euro per kind uit hetzelfde gezin • voor kinderen tussen 4 en 9 jaar die in Drogenbos wonen of er naar school gaan.

Word jij ook graag lid van Samana of Okra? Voor Samana: Neem contact op met Nouche Sents via nouchesents@live.be of 02 377 12 31. Voor Okra: jaak.deboeck@skynet.be of 02 377 12 31

MENSEN Felix De Boeck

Inwoners van Drogenbos krijgen inspraak

Hoeve Felix De Boeck opnieuw in ere hersteld De hoeve waar kunstschilder Felix De Boeck tot aan zijn dood in woonde en werkte, is opnieuw in ere hersteld. De achterdeur waarlangs Felix steevast zijn gasten binnenliet, gaat midden mei open voor de eerste bezoekers. Het werk en leven van De Boeck wordt er tentoongesteld. ‘Het grote publiek is vanaf 2022 welkom’, belooft museumdirecteur Sergio Servellón.

en geïnventariseerd. Niet alleen zijn schildersmateriaal, maar ook de huisraad en gebruiksvoorwerpen, tot zijn tandenborstel toe. Op dat moment wisten we nog niet welke richting we met de hoeve wilden uitgaan, en dus hebben we alles bijgehouden. Alle objecten die we in de hoeve hebben teruggeplaatst, zijn authentiek. Vooraleer we dat konden doen, hebben we het hele gebouw wel volledig moeten laten strippen. Het lijkt misschien alsof we het oude behangpapier gewoon aan de muren hebben laten hangen, maar niets is minder waar.’

e hoeve waarin de bekende schilder en boer Felix De Boeck tot aan zijn dood verbleef, kan eindelijk aan haar tweede leven beginnen. De restauratie was een werk van lange adem, maar is toch afgerond geraakt. Een grondige opknapbeurt was meer dan nodig. ‘Tot aan zijn dood in 1995 woonde Felix in de hoeve. Doorheen de jaren raakte het beschermde gebouw in verval. Vandalen brachten schade aan en er werd zelfs brandgesticht’, vertelt Sergio Servellón, de directeur van het FeliXart Museum. ‘Een tiental jaren geleden heb ik de beslissing genomen om het gebouw helemaal leeg te halen. De inboedel was niet beschermd, we hebben toen onze verantwoordelijkheid genomen in afwachting van betere tijden. En die zijn nu aangebroken. Letterlijk alles wat in de hoeve stond, hebben we zorgvuldig bewaard

2022

Het grote publiek mag vanaf 2022 de gerestaureerde hoeve binnenstappen. De eerste bezoekers worden wel al op 15 mei ontvangen voor een inkijk. ‘Het resterende gedeelte van 2021 beschouwen FR

La ferme de Felix De Boeck restaurée à son ancienne gloire La ferme où le peintre Felix De Boeck vécut et travailla jusqu’à sa mort est restaurée afin de retrouver sa gloire d’antan. La porte arrière par laquelle Felix faisait entrer ses invités sera ouverte aux premiers visiteurs dans les environs de la mi-mai. L’œuvre et la vie de De Boeck y seront exposées. ‘Le grand public y sera le bienvenu à partir de 2022’, promet le directeur du musée, Sergio Servellón. Le grand public pourra pénétrer dans la ferme restaurée à partir de 2022. Pour autant, les premiers visiteurs seront déjà accueillis le 15 mai pour y jeter un premier coup d’œil. ‘Nous considérons le reste de l’année 2021 comme étant une année test. Principalement les habitants de Drogenbos auront l’occasion de découvrir la ferme et auront la possibilité de nous indiquer leurs attentes par le biais d’un questionnaire. C’est un choix délibéré d’impliquer les habitants de Drogenbos dans un projet participatif pour le développement de la ferme. Nous éspèrons ainsi en apprendre davantage sur ce qu’ils trouvent importants. En tant que musée, nous sommes spécialisés dans l’art, par lequel ce projet sort de notre zone de confort. Afin de séduire un nouveau public suffisamment large, la ferme doit être vivante.’

we als een testjaar. Hoofdzakelijk inwoners van Drogenbos krijgen de kans om de hoeve te ontdekken en om via een bevraging duidelijk te maken welk aanbod ze verwachten’, verduidelijkt Servellón. ‘Het is een bewuste keuze om de Drogenbossenaren via een participatief project te betrekken bij de invulling van de hoeve. We willen te weten komen wat zij interessant vinden en zij kunnen dan snuisteren in de inboedel van Felix en er persoonlijke anekdotes bij vertellen. Wij zijn als museum gespecialiseerd in kunst, dit project valt buiten onze comfortzone. Net daarom hebben we ook een beroep gedaan op expertise van buitenaf. Zo weten we nu bijvoorbeeld dat sommige bewaarde landbouwwerktuigen echt uniek zijn.’ De publiekstoegang van de hoeve situeert zich aan de achterzijde, wat een bewuste keuze is. ‘Met uitzondering van koningin Fabiola bij haar bezoek in de jaren zestig liet Felix zijn gasten altijd binnen via de achterdeur. Dat doen wij ook, waardoor de mensen eerst de keuken te zien krijgen. Aan de keukentafel onder kaarslicht heeft Felix talloze schetsen getekend. Aan dezelfde tafel schotelde hij zijn gasten ook altijd een kom pap voor. Alleen al via de keuken krijg je een goed idee van hoe het leven er in zo’n kleine boerderij aan toe ging. Veel heeft Felix niet veranderd aan de hoeve. Om de ruimten op te warmen, gebruikte hij een Leuvense stoof. Die hebben we ook laten restaureren. Aan het einde van zijn leven heeft hij wel een

deel van zijn stallen laten ombouwen tot een badkamer. Op het gelijkvloers bevindt zich nog de woonkamer waar de bezoekers met geluid en beeld meer uitleg krijgen over de werken van De Boeck. De inkomhal wordt een doeruimte met onder meer een kast met verzamelobjecten die je zal mogen aanraken. De stallen zijn dan weer prima geschikt voor het uitbeelden van de boerenstiel.’

Zichtbare verfresten

Een nieuwe buitentrap leidt naar de voormalige zolder, waar tal van voorwerpen uitgestald zullen staan. Via de zolder gaat het naar het voormalige schildersatelier van De Boeck. De verfresten zijn nog zichtbaar op de vloer. Het lijkt alsof hij zo de ruimte zou kunnen binnenstappen om aan een nieuw werk te beginnen. ‘Zijn verf, zijn borstels, zijn schildersezel … alles is er uitgestald. Tijdens het schilderen had hij zicht op zijn boomgaard. Zijn zeer avant-gardistische werk kwam voort vanuit de natuur in zijn achtertuin.’

Wens in vervulling

Met de restauratie van de hoeve geven de gemeente Drogenbos, de Vlaamse Gemeenschap en het FeliXart Museum zeker en vast gevolg aan wat De Boeck

zelf voor ogen had. ‘Felix schonk destijds al zijn eigendommen weg, op twee voorwaarden. Op zijn grond moest een museumgebouw komen dat plaats bood aan zijn werken. Kort voor zijn dood heeft hij daar zelf nog de eerste steen van gelegd. Daarnaast wilde hij dat zijn leven uitgebeeld werd in zijn hoeve. En die voorwaarde hebben we nu ook vervuld. Al hebben we er wel bewust voor gekozen om de hoeve meer te laten zijn dan een kunstenaarswoning met een stolp over. Om een nieuw en voldoende groot publiek aan te spreken, moet de hoeve leven. Vandaar de keuze voor een belevingsparcours, dat we dit jaar nog verder per ruimte invullen. De

stallen en de binnenkoer lenen zich ertoe om meer te vertellen over het boerenleven, met eventueel een kleine kinderboerderij. In betere tijden kan er een zomerbar komen en andere evenementen. Met de openstelling van de hoeve kunnen we de bezoekers op de site een dagvullend programma aanbieden met eerst een bezoek aan het museum, gevolgd door een lunch in de boomgaard en nadien een rondgang in de hoeve. Ons tweesporenbeleid om op de site een brug te slaan tussen kunst en ecologie krijgt hiermee echt vorm.’ Jelle Schepers

Op bezoek bij Felix … En maak deel uit van een participatief erfgoedproject: elke zondagnamiddag om 13.30 uur en 15 uur groeps- of schoolbezoek na reservatie op een tijdstip naar keuze.

Openingsweekend: 15 en 16 mei 2021:

doorlopend activiteiten in en rondom de hoeve van 13.30 tot 16.30 uur. Openingsuren FeliXart Museum: van donderdag tot zondag, van 10.30 tot 17 uur groeps- of schoolbezoek na reservatie op een tijdstip naar keuze.

I N F O R M AT I E de Gordel

Het Gordelfestival keert terug naar de Gordel

40 jaar fietsen in de Vlaamse Rand

Op 5 september herrijst hij als een sfinx uit zijn as: de Gordel. Na een aantal jaren Gordelfestival keren de organisatoren terug naar de vroegere naam. Het ontstaan van de Gordel en zijn achtergrond is vandaag niet meer goed gekend. Kaaskrabber schetst daarom zijn ontstaansgeschiedenis, en die heeft een link met Drogenbos.

n 1978 ligt het Egmontpact – een overeenkomst over de omvorming van België naar een federale staat – op tafel. Het voorziet onder andere in het inschrijvingsrecht in Brussel voor de inwoners van de Vlaamse Rand. Voor politici een mogelijke oplossing voor het communautaire probleem, maar voor sommige Vlamingen in de Rand een niet te aanvaarden toegeving. In Dilbeek ontstaat als reactie een totaal nieuwe Vlaamse actie: geen betogingen meer, maar een zeer goed uitgekiende publiciteitscampagne met de slogan ‘Dilbeek, waar Vlamingen THUIS zijn’. Deze actie deint uit naar alle Vlaamse gemeenten in de Rand, maar niet naar de faciliteitengemeenten. De zes Vlaamse faciliteitengemeenten starten een nieuwe sensibiliseringscampagne onder de slogan: ‘Wij houden van alle mensen die het Vlaamse karakter van onze gemeente eerbiedigen.’ Met een hartje in elke slogan. Een hartje met een gaatje in om te tonen dat er nog plaats is in het Vlaamse hart voor wie dat wil. Er worden heel wat Vlaamse activiteiten in de zes gemeenten georganiseerd. Met deze acties worden de inwoners op een ludieke en sympathieke wijze geconfronteerd met het feit dat de taal in deze gemeenten het Nederlands is, dat het geapprecieerd wordt als de inwoners dat aanvaarden en de taal ook leren.

uitnodiging om de Rand met zijn toeristische troeven en groene omgeving per fiets of te voet te ontdekken. Anderzijds wil hij ook een politieke boodschap meegeven: ‘Wij houden van jou als jij van ons wil houden en ons eerbiedigt.’

Fietstocht rond de hoofdstad

Groot succes

Als meest in het oog springende actie wordt de Gordel gereden, een fietstocht rond de hoofdstad Brussel. De Gordel heeft altijd een tweeledige boodschap gehad. Enerzijds is het een sportieve

Op zondag 27 september 1981 neemt een peloton van 1.302 fietstoeristen tussen 7 en 9 uur ‘s morgens de start in Sint-Genesius-Rode voor een tocht van 100 kilometer rond Brussel. Rond 14 uur zijn alle deelnemers binnen en wordt er afgesloten met een ploegenklimtijdrit van 500 meter in de Lindestraat (in Sint-Genesis-Rode). De Gordel is ingereden door de wielertoeristen van WTC de Hoek. Deze eerste Gordel was dus enkel voor wielertoeristen in clubverband, je kon toen nog niet deelnemen als individu. Maar er waren wel wielerclubs uit alle provincies van Vlaanderen die deelnamen. Daar stopte het niet, al op de eerste Gordel kon je een familiewandeling in het mooie Sint-Genesius-Rode maken, dankzij VTB-cultuur. De motivatie voor de partners en familieleden van de wielertoeristen om mee te komen naar dat mooie stukje Vlaamse land in Sint-Genesius-Rode. Daardoor werd dit idee behouden en in de toekomstige edities ook uitgebreid. Wandelingen en familiefietstochtjes, er was voor ieder wat wils tijdens de Gordel.

Stilaan groeide het sportevenement. Dankzij Bloso, dat al vanaf het begin de nodige steun en verzekering van de deelnemers op zich nam. Maar ook met de hulp van de verenigingen, van de cultuurraden en de gemeenschapscen-

tra in de zes faciliteitengemeenten. Het werd een succes dankzij de vele vrijwilligers en de vele sponsors. De tweede Gordel volgde een jaar later en vanaf toen ging het alleen maar crescendo, zowel wat het aantal deelnemers als de aangeboden activiteiten betrof. Er kwamen ook elk jaar meer sponsors en medewerkers aan te pas. Partners of samenwerkingen met Radio 2, VRT, NMBS, Lotto, OVAM en vele anderen. Ook Vlaamse muzikanten tekenden present. Micha Marah zong het eerste Gordellied Ik hou van alle zes en nadien hebben verschillende Vlaamse zangers een Gordellied gezongen. Steeds werd ervoor geijverd dat de deelnemers niet in de hoofdstad reden en dat de zes faciliteitengemeenten werden aangedaan via het parcours. Een snoer dat de zes verbond met elkaar en met heel Vlaanderen. De Gordel groeide uit tot het evenement van het jaar toen het in 1992 de kaap van 100.000 deelnemers rondde. In 1993 haalde het, met 112.655 deelnemers zijn maximum aantal ingeschreven mensen. Het totale aantal deelnemers in de 32 jaar dat de Gordel bestond bedraagt zowat twee miljoen. Tot slot nog de beloofde link met Drogenbos. De Gordel ontstond in de werkgroep ‘Wij houden van …’ en had zijn hoofdkwartier in Drogenbos. Je kan dus gerust stellen dat waar de eerste Gordel fysiek werd gestart in Sint-Genesius-Rode, het idee en de kiem voor het ontstaan ervan in de gemeente Drogenbos liggen. Dat is iets waar we zeker fier op mogen zijn. In 2013 gaat de Gordel verder onder een andere naam en met een nieuw concept: het Gordelfestival.

MENSEN met een mening

De Vlaamse taal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet Er was ooit een tijd ... waarin men ijverde voor het correcte gebruik van het Nederlands, onze moedertaal. Men probeerde zo veel mogelijk gallicismen te vermijden en men zocht een mooi alternatief voor veel Franse woorden. Dat lukte wonderwel. Maar toen kwam de globalisering, de computer en de computertaal.

Op de foto: Micha Marah

En toen kwam de gsm (wie weet trouwens nog wat deze drie letters betekenen?) met zijn eigen taaltje. De jeugd gebruikte alleen nog afkortingen, symbolen of emoticons. De Vlaamse jeugd werd steeds taalarmer. Vandaag zijn we in het stadium aanbeland waarin mensen zelf niet meer nadenken over de taal en klakkeloos Engelse termen overnemen. Denk maar aan social distancing, het modewoord van vandaag. Waarom kunnen we geen sociale afstand houden? Gelukkig sprak onze minister de heldere Vlaamse taal toen zij zei: ‘Blijf in uw kot.’ Dat is voor iedereen verstaanbaar, ook voor de mensen die geen Engels verstaan. Vandaag kan je enkel nog met moeilijke Engelse termen uitdrukken wat je wil zeggen, en dan spreek ik nog niet over alle afkortingen die te pas en te onpas worden gebruikt. In alle domeinen, van sport tot cultuur, van politiek tot in het ontspanningsleven. Tel ze maar eens op, alle niet-Vlaamse uitdrukkingen. Ik vertel je een verhaaltje, geheel in moderne stijl: ‘Dad vertrok in zijn backyard om met zijn kids te wandelen tijdens de coronacrisis. Met voldoende social distancing liepen zij als bff‘s langs een beekje toen plots het touchscreen van een gsm oplichtte. ‘Holy shit,’ zei de jongste, ‘een e-mail van mijn boyfriend op mijn smartphone. Hij is met zijn sport utility vehicle in de bullshit gereden en hij moet nu asap naar de carwash. Heel deze situatie wordt plots een gamechanger, hij moest naar de takeaway want zijn smartwatch gaf een signaal langs de timer van zijn app dat zijn shift voorbij was en de sensor van zijn wifi meldde dat zijn account in de shopping on hold stond.’ ‘Jammer dat ik nu geen e-bike als gadget heb,’ zei de vader, ‘dan kon ik de SUV helpen, hem naar de carwash brengen en het probleem een happy end geven’.’

Jammer genoeg blijkt dat niet zo succesvol en in 2021 keren de organisatoren terug naar het originele concept. Daarom ben ik vandaag ook meer dan verheugd dat na enkele jaren Gordelfestival de Gordel weer zijn terechte plaats krijgt in de Rand.

Heb jij alles begrepen? Ik niet en waarschijnlijk sommige lezers ook niet. Daarom vraag ik met mijn goed Vlaams hart en met mijn slecht karakter: laat ons Nederlandse of Vlaamse woorden gebruiken waar dat mogelijk is. Dan heb ik weer een reden om niet te hoeven te zijn wie ik ben:

André Lerminiaux

De Kritik Aster

I N F O R M AT I E rand-nieuws

Faciliteitengemeenten krijgen vacatures moeilijk ingevuld

Special-status municipalities struggle to fill vacancies Fighting against preconceptions

Opboksen tegen vooroordelen De geschikte kandidaat voor een job vinden, is voor veel bedrijven en organisaties de laatste jaren een flinke uitdaging. Voor de gemeentebesturen van de faciliteitengemeenten is dat nog een stuk moeilijker. Zij moeten opboksen tegen de privésector én vooroordelen.

en zoektocht van één of zelfs twee jaar naar de geknipte kandidaat voor een job bij de gemeente is in de meeste faciliteitengemeenten al lang geen uitzondering meer. Vooral als het gaat om technische profielen en leidinggevende functies, duurt het vaak erg lang voor een vacature ingevuld raakt. ‘In Wemmel zijn we bijvoorbeeld al twee jaar op zoek naar een deskundige ICT’, illustreert Audrey Monsieur, algemeen directeur van de gemeente Wemmel. ‘We hebben die vacature intussen al vier keer opengezet en de procedure doorlopen, maar zonder succes.’ In Sint-Genesius-Rode probeert de gemeente al anderhalf jaar een diensthoofd technische zaken binnen te halen, zonder resultaat. ‘Ook wij zitten aan ronde nummer vier intussen’, zegt algemeen directeur in Rode Bart Devisch. ‘We blijven zoeken, maar het is aartsmoeilijk.’

Concurrentie

Dat vooral de zoektocht naar technische profielen vaak lang is, hoeft niet te verbazen. ‘Ook in de privésector zijn dat veelgevraagde profielen’, merkt Frédéric Petit, burgemeester van Wezembeek-Oppem, op. ‘Mensen kiezen heel vaak voor die privésector om de eenvoudige reden dat de lonen daar een stuk hoger liggen. Als gemeentebestuur zijn wij gebonden aan barema’s en kunnen we hen niet meer betalen, ook al zouden we dat soms willen. Extralegale voordelen bieden we natuurlijk wel, maar ook dat heeft limieten. In WezembeekOppem proberen we mensen met een technisch profiel te overtuigen door ervoor te zorgen dat ze met topmateriaal kunnen werken. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de nieuwe gemeentelijke loods en onze investeringen in modern en kwaliteitsvol materiaal. Hopelijk kan binnenkort het splinternieuwe administratieve

‘People often prefer the higher-paying private sector but we, as a local authority, are obliged to comply with the relevant wage scale requirements,’ says Frédéric Petit (mayor of Wezembeek-Oppem). ‘Another part of the problem, according to Audrey Monsieur (chief administrative officer of the municipality of Wemmel), are the selection procedures, which sometimes take months to complete, by which time ‘some people tend to give up.’ ‘We are unfairly saddled with the image of being behind the times,’ claims Kraainem mayor Bertrand Waucquez. ‘Municipal authorities have evolved in recent years into modern, professional organisations boasting pleasant work environments and excellent career opportunities.’ ‘Many people also still hold the preconception that a municipality with special language arrangements is a tough one to work for,’ says Bart Devisch, chief administrative officer of Sint-Genesius-Rode. ‘The language-community factor people are so wary of really is a thing of the past’. ‘Our job advertisements are designed to emphasise the many advantages of working for a municipality,’ says Veerle Debrael, chief administrative officer of Linkebeek. ‘I am thinking, for example, of the harmony between work and personal life that we do so much to facilitate. Job security is also a key factor.’

centrum ons imago als werkgever een extra boost geven.’ Een ander deel van het probleem, zit ‘m volgens Audrey Monsieur van de gemeente Wemmel ook in de procedures. ‘Die zijn voor een job bij een gemeentebestuur erg lang. Het duurt vaak maanden voor je de selectieprocedure helemaal hebt doorlopen. Zelf kunnen we daar niets aan veranderen, maar we merken wel dat mensen daardoor afhaken.’

Tweetaligheid en Brussel

Naast de concurrentie van de privésector speelt in de faciliteitengemeenten nog een andere factor: die van de nabijheid van Brussel. ‘Ook de Brusselse gemeentebesturen zijn op zoek naar geschikte

Vooroordelen

Gemeentebesturen krijgen naar eigen zeggen als werkgever ook af te rekenen met vooroordelen. ‘We kampen nog altijd met een stoffig imago en dat is onterecht’, vindt Kraainems burgemeester Bertrand Waucquez. ‘Nog te veel mensen denken dat een job bij de gemeente hen te weinig uitdaging zal bieden. Ik kan je met de hand op het hart zeggen dat dat niet zo is. Gemeentebesturen hebben zich de voorbije jaren omgevormd tot moderne, professionele organisaties, waar het fijn is om te werken én je carrière kan maken.’ ‘Ook het vooroordeel dat een faciliteitengemeente per definitie een moeilijke gemeente is om voor te werken, bestaat nog’, stelt Bart Devisch, algemeen directeur in Sint-Genesius-Rode, vast. ‘Mensen zijn bang van het communautaire aspect, maar dat speelt echt niet. Die tijd is voorbij.’

Voordelen

‘We proberen in de vacatures die we uitschrijven telkens te benadrukken dat werken voor een gemeente een pak voordelen heeft’, zegt Veerle Debrael, algemeen directeur in Linkebeek. ‘Ik denk bijvoorbeeld aan de werk-privé-balans waar we echt over waken. Ook de werkzekerheid is een belangrijk aspect. We merken trouwens dat we de laatste tijd meer kandidaten dan vroeger hebben.’

Ook in andere faciliteitengemeenten is dat het geval. ‘Het valt inderdaad op dat meer hoogopgeleiden tegenwoordig solliciteren, bijvoorbeeld uit de eventsector’, stelt Joëlle Eggermont, algemeen directeur in Kraainem vast. ‘Wellicht zit corona daar voor iets tussen.’

Vacatures

Ook op dit moment zoeken de meeste faciliteitengemeenten naar mensen. In Wemmel is de gemeente op zoek naar een deskundige communicatie en informatie, een deskundige ICT, een coördinator voor de thuisdiensten en mensen voor de interne en de externe poetsdienst. Binnenkort komen er ook vacatures voor een GIS-coördinator en een deskundige groen en duurzaamheid. De gemeente Sint-Genesius-Rode is op zoek naar een hoofddeskundige technische zaken en een redder voor het zwembad. In de loop van het jaar komen er nog vacatures aan voor een directeur in de gemeenteschool Vredelaan en voor vier deskundigen in de domeinen ICT, wonen, openbare werken en financiën. Rode is ook regelmatig op zoek naar verpleeg- en zorgkundigen en maatschappelijk werkers. In Linkebeek wordt binnenkort de vacature voor een deskundige milieu opnieuw opengezet. De gemeente Kraainem zoekt een coördinator voor het team Wegen, medewerkers voor de technische teams en een maatschappelijk werker voor het OCMW. In de loop van dit jaar komen er ook vacatures voor administratieve medewerkers voor onderwijs en openbaar domein, en een adviseur mobiliteit. Drogenbos werft een ICT-deskundige aan en een begeleider voor de vooren naschoolse opvang. In WezembeekOppem zijn er momenteel geen openstaande vacatures. Spontaan solliciteren kan wel altijd. Alle informatie over de vacatures vind je op de website van de respectievelijke gemeentes. Tina Deneyer

KAASKRABBER is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Muse en vzw ‘de Rand’. Kaaskrabber komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Gudrun Dewilde, Joke Dondeyne, André Lerminiaux, Niko Lerminiaux, Patricia Motten, Paul Smets, VORMGEVING heartwork.be FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Silke Castro, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel,

kandidaten, vaak voor gelijkaardige jobs. Denk bijvoorbeeld aan een deskundige milieu, ruimtelijke ordening of mobiliteit’, zegt Audrey Monsieur. ‘In de faciliteitengemeenten is tweetaligheid een vereiste voor de meeste functies, net als dat in Brussel het geval is.’ Maar er is een belangrijk verschil: in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kunnen ambtenaren namelijk een taalpremie krijgen van de gemeentebesturen, terwijl dat in de faciliteitengemeenten al jaren niet meer mag. Zo’n taalpremie loopt al gauw op tot 150 euro netto en meer. En dus trekken de faciliteitengemeenten in die context vaak aan het kortste eind.

Postkaartenwedstrijd Groetjes uit Linkebeek en Sint-Genesius-Rode Op de schouw, aan de keukenmuur of tussen de pagina’s van een boek duiken ze op: de postkaarten. Souvenirs van reizen, beelden van ergens ver weg. Zelden tonen ze wat vlakbij is. En als we ergens toch een postkaart van thuis hebben, is dat er eentje uit een andere tijd. Ben je een fotograaf uit de regio HalleVilvoorde? Dan maakt jouw werk kans om een hier-en-nu-postkaart te worden! De uitdaging begint in Linkebeek en SintGenesius-Rode. Maak in die gemeenten jouw mooiste, meest typerende en natuurlijke foto’s. Huisfotografen Filip Claessens (RandKrant) en Tine De Wilde (gemeenschapskranten) selecteren de sterkste inzendingen die we zullen omtoveren tot een actuele en originele postkaartenreeks over de Rand. Het volledige wedstrijdreglement vind je terug op de site van RandKrant via de link onderaan. Deelnemen kan tot 16 mei. (IL) info www.randkrant.be/postkaartenwedstrijd

silke.castro@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Muse, Kuikenstraat 4, 1620 Drogenbos, Tel. 02 333 05 70, info@demuse.be, www.demuse.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van kaaskrabber op de website www.demuse.be

MENSEN aan de terminus Maxime Germain (34) werkt bij Colruyt maar is met ziekteverlof. ‘Ik woon in Molenbeek en kom hier mijn vriendin bezoeken. Door de coronapandemie ben ik voorzichtig en kom ik niet zo vaak als ik zou willen. Zodra we weer vrijer zijn, zal ik regelmatiger naar hier pendelen. De tram is aangenaam, ruim en ontspannend. Contact met andere reizigers maak ik momenteel niet. Ik geniet van de landschappen die aan het raam voorbij glijden.’ Tekst en foto: David Legrève