kaaskrabber november 2016

DROGENBOS • JAARGANG 17 • NR 4 • NOVEMBER 2016 UITGAVE VAN GC DE MUSE EN VZW ‘DE RAND’

Madeleine Jacqmin over het oude caféleven

Standbeeld Herman Teirlinck ingehuldigd

Integratie in vijf faciliteitengemeenten

FR • DE • EN

Traductions Übersetzungen Translations

© Tine De Wilde

afgiftekantoor linkebeek 1 P 004769

kaaskrabber

I N F O R M AT I E uit de gemeente

Met je baby op café Het Babycafé is een initiatief van Kind en Gezin en Passage 4 (Kerkstraat 4) in Drogenbos. Het vindt elke eerste dinsdag plaats in Passage 4. Het is een gratis ontmoetingsplaats voor zwangere mama’s of mama’s en papa’s met baby’s tussen 0 en 3 jaar, waar je in een gezellige en verwelkomende sfeer jouw ervaringen als ouder kan uitwisselen. De activiteiten in Passage 4 beperken zich trouwens niet tot een Babycafé. De gemeente Drogenbos en het OCMW hebben sinds 1 februari RISO Vlaams-Brabant ingeschakeld om een nieuw project te lanceren om de kinderarmoede in de gemeente aan te pakken. Het OCMW beschikt sinds februari over een voltijdse buurtwerker, Renaud Arents, die samen met bewoners en de gemeente naar manieren zoekt om deze uitdaging aan te pakken. Vanuit Passage 4 zullen, in samenwerking met organisaties, verenigingen en bewoners, heel uiteenlopende activiteiten en acties opgezet worden: sportieve, ludieke of educatieve activiteiten en workshops voor kinderen, jongeren en volwassenen. Er komt een jobatelier waar werkzoekende werklozen geholpen worden in hun zoektocht naar werk, vormingen of taalondersteuning. In Passage 4 kan je ook gewoon binnenstappen om een koffie of een thee te drinken en jouw bezorgdheden of ideeën te delen. (HD)

Op zoek naar oude cafés Het kasteel Calmeyn, de watertoren, het gemeentehuis, de kerk en het FeliXart Museum waren zowat de klassiekers tijdens de voorbije Open Monumentendagen.

Deze keer werd er op 11 september gekozen voor een culinaire wandeling langs de oude cafés van Drogenbos.

Zo werden onder meer oude postkaarten uit de lade gehaald met dorpsgezichten van vroeger en leuke beelden van de cafés die er nu niet meer zijn. In de archieven van de heem- en geschiedkundige kring Sicca Silva Droogenbosch werden sporen gevonden van niet minder dan 63 cafés die er ooit in de gemeente waren. Bij het uitbreken van WO II telde Drogenbos 42 cafés, of 1 café voor 85 inwoners.

Schepen van Cultuur Steve Roobaert (LB-Drogenbos Plus): ‘We konden ontdekken waar deze cafés zich bevonden en wat er nu van deze ontmoetingsplekken geworden is. Voor de eerste keer vroegen wij een kleine bijdrage aan de deelnemers. Toch waren er meer dan 150 deelnemers, ongeveer evenveel Nederlandstaligen als Franstaligen.’ De beleving was compleet, want naast het wandelen werd ook aan de smaakpapillen gedacht. Onderweg werden de deelnemers verrast met gerechtjes uit grootmoeders tijd. De deelnemers kregen ook het boekje Cafés in/à Drogenbos mee met een verzameling van foto’s en pittige verhalen van toen. (HD)

2

Telex Kweek je eigen groenten De buurtbewoners van de Marie Collartstraat vierden onlangs, samen met de burgemeester en schepenen, het geslaagde eerste seizoen van de lokale volkstuinen. Het was Myriam Sents, de voorzitster van het OCMW, die vorig jaar het initiatief nam om een braakliggend stuk grond in de Collartstraat om te toveren tot een volkstuin en zo ook de bewoners van de wijk dichter bij elkaar te brengen. OCMW-medewerkster Stephanie Walravens gaf vorm aan het project, maar het meeste werk kwam de voorbije maanden van de buurtbewoners zelf. Met veel enthousiasme gingen ze aan de slag en ze maakten van de 20 kleine moestuinen een succes. Omdat de meeste uitbaters van de percelen neofieten zijn, zonder groene vingers, steken zij veel op van hun coach Bruno Vandewinckel van de organisatie Velt.

De officiële inhuldiging liet zich smaken, met onder meer verschillende verse soepen, bereid met groenten uit de volkstuin. En hier blijft het niet bij, het project breidt uit. Met de tijd zal er ook fruit geproefd kunnen worden, want de buurtbewoners zijn gestart met de voorbereiding van een kleine boomgaard.

Uiteraard wordt het nog niet meteen volop oogsten, maar de toekomst oogt alleszins fruitig. Het project is zo’n succes dat de vraag het aanbod overstijgt.

Een oproep eind 2014 leverde 44 kandidaat-tuinders op. Myriam Sents: ‘OCMW-klanten en mensen zonder tuin kregen voorrang. Spijtig genoeg hebben wij geen gronden meer in ons bezit waarop extra volkstuinen mogelijk zijn.’

(HD)

Kunstkring Drogenbos en Passage 4 nemen het initiatief om tentoonstellingen te organiseren en zo lokaal talent de kans te geven hun werk te tonen aan het brede publiek. • De ‘andere’ Open Monumentendag op 11 september werd met 150 deelnemers een grandioos succes. • Er gebeurt niets in Drogenbos? Een fabeltje. Naast die ‘andere’ Open Monumentendag vond ook de vijfde fietsdag plaats met meer dan 100 fietsers. De deelnemers konden kiezen tussen een mountainbiketocht of een familietocht. De fietsers werden begeleid door politieagenten op de fiets. Wie dat wilde, kon zijn fiets laten graveren. • Tot verbazing van de kinderen van de gemeentelijke basisschool De Wonderwijzer reed op maandag 19 september een vuilniswagen van afvalintercommunale Haviland hun speelplaats op. Dit stond in het teken van de bewustmaking van de afvalproblematiek.

Het was de bedoeling om kleuters en leerlingen van de lagere school op een toegankelijke manier te leren sorteren en recycleren. Ook de werking van de huisvuilwagen werd gedemonstreerd. • Op 29 september vond de jaarlijkse veldloop plaats op de voetbalterreinen van Verbroedering Beersel-Drogenbos aan het Frankveld, voor de eerste keer ook met de Franstalige basisschool. • ‘Een nieuw logo voor de gemeente, is dat een prioriteit?’, vroeg raadslid José Lefever (Drogenbos Plus-LB) op de gemeenteraad van 29 september. Nee, geen prioriteit, volgens de burgemeester, maar wel nodig om de samenwerking tussen gemeente en OCMW te bezegelen. Schepen Nahyd Meskini (UF) betwist of dit door de gemeenteraad moet worden beslist; een behandeling door het schepencollege is voldoende. De gemeentesecretaris kijkt dit na. • De gemeenteraad nam akte van de samenwerkingsovereenkomst tussen Child Focus en de gemeenschapswachten van de gemeente Drogenbos. Hierdoor kan Child Focus de gemeenschapswachten vragen om in geval van bijvoorbeeld een verdwijning affiches op te hangen of te verwijderen. • De jaarmarkt van Drogenbos vond plaats op zaterdag 22 oktober volgens het klassieke stramien: marktkramen, standen van verenigingen en wedstrijden en tentoonstellingen van dieren en pluimvee. Het te verdelen prijzengeld bleef ongewijzigd, maar is volgens UF nog te veel. • De tentoonstelling De Brabantse Fauvisten, die deze zomer te zien was in FeliXart Museum lokte ruim 6.000 bezoekers. (HD)

3

MENSEN uit Drogenbos

Madeleine Jacqmin over het bruisende caféleven in Oud Drogenbos

‘Het café is mijn oude liefde’ Madeleine Jacqmin, geboren als Madeleine Vandegenachte, Nenen voor de vrienden, kent het caféleven als geen ander. Vanaf 1930 baatten haar ouders het café Saint Gillois aan de Horzel in Kalevoet uit. Zij hielp van kindsaf mee en baatte het café later verschillende jaren zelf uit. ‘De staminee was wel wat anders dan vandaag’, zegt Jacqmin.

Madeleine Jacqmin werd in 1921 geboren in Ukkel. Haar moeder stierf toen ze 14 jaar was. Plots werd ze verantwoordelijk voor de opvoeding van haar twee jongere zussen en voor de uitbating van het café van haar ouders. Hun vader was glazenmaker. Als hij thuis kwam van zijn werk, moest het eten klaar zijn, maar Jacqmin moest overdag ook het café runnen. Ze had op jonge leeftijd een grote verantwoordelijkheid te dragen, ze combineerde huishoudelijke taken met het bedienen van de klanten.

Ontmoetingsplaats

‘De staminee was wel wat anders dan vandaag’, vertelt ze. ‘Op de toog stonden nog spuwbakjes voor de mannen die sjiekten op hun tabak. Elke dag moest de kachel worden aangestoken, alles moest worden opgeruimd en de houten planché of plankenvloer proper gemaakt. Als de mannen met hun klompen binnenkwamen, dan was er dubbel werk. We verkochten stout in flesjes, geuze in ¾ literflessen, lambiek van het vat, pilsbieren van Boskes en blond van Felix van Hoof. We verkochten ook limonade in heel speciale flessen, zonder stop, maar met een heel speciale vorm. In de hals van de fles zat een knikker ingesloten, die bij het vullen van de fles door de druk van het koolzuurgas de fles afsloot. Gek, maar zeer inventief.’

Maar het café was meer dan dat. ‘Er waren de duivenmelkers, die met de zettingen van de duiven de zaterdag voor de wedstrijden van zondagmorgen kwamen, er was een spaarkas waar elke deelnemer in zijn eigen spaarbakje geld kon stoppen, om zo te sparen voor een jaarlijkse reis met de vrienden van de toog en de familie, er was een vogelpikbond die wedstrijden organiseerde. Er werd ook veel gedanst, en er werd gevreeën.

Veel koppeltjes zijn in de cafés ontstaan. Het café was de ontmoetingsplaats bij uitstek en vooral zowat de enige bron van verzet, in een tijd met weinig radio’s en zonder televisie of computers.’

Dansende bloemisten

‘Maandag was de dag van de bloemisten. Uit Vorst en Sint-Gillis, maar ook dichter uit de buurt, kwamen bloemenverkopers en kwekers rond drie uur in de namiddag naar de staminee afgezakt om te blijven plakken tot in de vroege uurtjes. Er was geen jukebox, laat staan een hifi-installatie. Muziek werd op zelfgemaakte instrumenten gespeeld en er werd gedanst tot ’s morgensvroeg. De ene had een viool gemaakt van een 4

sigarenkist, een borstel en wat draden; percussie was er door op lege dozen of lege vaatjes te trommelen. Met twee lepels werd het ritme aangegeven, en meestal was er wel iemand die ook accordeon of mondharmonica speelde.

De mensen werkten hard en lang, maar als ze vrij waren, konden ze ook uitbundig plezier maken, en er werd op geen frank gekeken. Voor ons, als uitbaters, waren het zware dagen, maar we genoten mee van de sfeer en het maakte ook de kassa wat voller.’

Kegelen

Naast muziek spelen, plezier maken en bier drinken was er ook ruimte voor sport in het café. ‘De flipperkast was nog niet uitgevonden en dus was kegelen een zeer populaire sport. De kegels werden op een grote blauwe steen geplaatst en er was een lange baan tussen de kegels en de lijn vanwaar gegooid werd in ‘schramouile’, de benaming voor de assen uit de kachel. Op deze as werd een lange rechte plank gelegd waarop de bal moest worden gegooid en naar de kegels rolde. Daarom de uitdrukking ‘schramouille’ als de bal van de plank rolde en in de assen terechtkwam.

Als kind konden we met dit spel een centje bijverdienen, we kregen 25 centimes (ongeveer een halve eurocent vandaag) om de kegels telkens recht te zetten.’ Het spel wordt nu nog altijd in zijn originele vorm gespeeld tijdens de kegelfeesten van de Alsembergse Elsemheide in juni.

Bouwwerken Jacqmin

‘Tot in 1940 heb ik dit leven in het café volgehouden, maar toen leerde ik mijn man, Victor Jacqmin, kennen. Een weduwnaar en aannemer van bouwwerken. Toen werd mijn leven heel anders. Geen pinten meer schenken, geen vloeren van het café

FR

‘Le café est mon grand amour’ Madeleine Jacqmin, née Madeleine Vandegenachte, Nenen pour les amis, connaît la vie d’un café comme personne.

Dès 1930, ses parents exploitaient le café Saint Gilloise au Horzel à Calevoet. Toute petite déjà, elle donnait un coup de main, ensuite elle a exploité elle-même le café durant plusieurs années. ‘L’estaminet n’avait vraiment rien à voir avec ce qu’on connaît aujourd’hui’, dit Jacqmin. ‘Il y avait les colombophiles, qui pariaient sur les pigeons, il y avait une tirelire où on pouvait placer sa petite épargne et économiser pour un voyage annuel avec les copains du comptoir et la famille; il y avait un club de vogelpik qui organisait des concours et on pouvait aussi jouer au bowling. Le café était un lieu de rencontre et le seul endroit pour se détendre, à une époque où les radios étaient rares et où la télévision et l’ordinateur n’existaient pas encore. Il n’y avait pas de jukebox, ni d’installation hifi. On jouait de la musique sur des instruments de fabrication maison et on dansait jusqu’aux petites heures du matin. Les gens travaillaient dur et longtemps, mais quand ils avaient du temps libre, ils pouvaient s’amuser à fond.’

© Tine De Wilde

voedingswaren en kolen, maar ook de bouwmaterialen, en het was maar naarmate we zegels vast konden krijgen, dat we ons huis verder konden afwerken.

Heel veel huizen in Drogenbos en omgeving zijn door ons gebouwd en bij veel mensen in Drogenbos zal de naam Jacqmin nog wel een belletje doen rinkelen, zeker als het huis waarin zij wonen door ons is gebouwd.’

meer boenen, niet meer alle dagen tussen de mensen, maar mij elke dag inzetten voor zijn bedrijf en mijn gezin.

Dat betekende prijsoffertes maken en helpen op de werven als ‘metserdiender’ zoals dat toen genoemd werd. Ik moest stenen aanbrengen, mortel maken, stellingen helpen plaatsen … Zwaar mannenwerk dat vandaag door machines of door bouwvakkers wordt gedaan.

Daarnaast zorgde ik voor het huishouden en de kinderen. En als dat gedaan was, moest ik nog zorgen dat er brood op de plank kwam, door de facturen op te maken en ze te ontvangen. Het was een drukke tijd. Tussendoor hebben wij ook onze eigen woning op de Alsembergsesteenweg gebouwd. Dat was tijdens de oorlog, we bouwden met rantsoenzegels.

Alles was gerantsoeneerd, niet alleen

Madeleine heeft een rijkgevuld leven gehad. ‘Mijn man en ik kregen samen drie kinderen. Het eerste is gestorven op de leeftijd van drie maanden. Mijn dochter Thérèse woont nog steeds in Drogenbos en was ook een tijdje actief in de politiek, mijn zoon Marcel heeft het bedrijf van zijn vader overgenomen, maar is jammer genoeg een jaar geleden overleden.’ Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, in haar familie. ‘In 2000 is mijn kleinzoon Didier Roland het café Oud Drogenbos gaan uitbaten. De sfeer en de stijl doen mij denken aan vroeger.

Ik heb hem sinds de overname zo veel mogelijk geholpen. Ik voelde en voel mij vandaag nog zo gelukkig in mijn oude liefde, het café. En zo is de cirkel rond, die 85 jaar geleden bij mij begon.’

André Lerminiaux 5

TERUGBLIK verenigingen

Kermiszondag met Davidsfonds, Femma, Gezinsbond en Okra

Dosido wafelverkoop

Op zaterdag 15 oktober gingen de danseres van huis tot huis om vanillewafels, chocoladewafels of een assortiment aan koekjes te verkopen. Het mooie weer was alvast van de partij. Na 2,5 uur op de vele bellen te hebben geduwd, maakten we de balans op van de namiddag : 116 dozen werden er verkocht. Bedankt aan de helpers.

Het is een traditie die al veel jaren mee gaat: kermiszondag samen vieren met kennissen en vrienden.

Jaarlijks komen de leden van Davidsfonds, Femma, Gezinsbond en Okra samen in de cafetaria van het FeliXart Museum om te genieten van een aangename en boeiende namiddag op kermiszondag. Na de klassieke taart en koffie werd de kennis getest met een speelse fotoquiz. Meedoen was veel belangrijker dan winnen. Elke aanwezige kon ook zijn geluk beproeven met een spelletje hoger lager, niet met Walter Capiau en zijn assistente, maar met de voorzitter van de cultuurraad die even zijn plaats innam. Vervolgens mochten de aanwezigen aan tafel voor een Breugeliaanse dis: balletjes met krieken, zwarte en witte pensen, geperste kop met mosterd, brood en appelmoes. Daarbij schonken we een lekker glas wijn of fruitsap, het maakte de zondag compleet. De meer dan veertig aanwezigen genoten. Bedankt voor jullie aanwezigheid. Volgend jaar opnieuw afspraak op kermiszondag? (AL)

Femma startte het werkjaar met een aperobar

De leden werden uitgenodigd om het nieuwe werkjaar sfeervol in te zetten en het jaarprogramma kenbaar te maken. Ze konden hun voorkeur voor activiteiten, workshops of knutselmomenten meedelen. Een lekker aperitief met hapjes maakte de avond af.

Okra op stap

Tijdens de zomervakantie waren er geen ledenbijeenkomsten van Okra. We gingen wel op jaarlijkse uitstap. Deze keer brachten de leden, op een heel zonnige namiddag, een bezoek aan het domein van Huizingen waar ze getrakteerd werden op koffie met pannenkoeken. Ook een rondrit met het treintje door het domein stond op het programma.

Ze konden de forse bomen van het park, het zwembad en het dierenpark van nabij bekijken.

Wil je graag lid worden van Okra? Kom dan eens langs op onze ledenvergadering, elke eerste dinsdag van de maand. We komen samen in de gemeentelijke feestzaal vanaf 14.30 uur tot ongeveer 17 uur. info: Gust Guillaume, 02 377 05 96

6

Programma Femma 2016-2017 > november: kerstkaarten maken > december: vervolg kerstkaarten maken > januari: kruidenworkshop > februari: kritisch en gezond: hoe ga ik om met gezondheidsinformatie? > maart: gelukkig worden, vergeet niet te leven: workshop waarbij we stilstaan bij het begrip geluk en het uitdiepen > maart: koken met Erwin: eieren pocheren en chocomousse maken

MENSEN met een mening

Draag zorg voor lokale handelaars Het is weer zover, we kunnen weer aan de klaagmuur gaan staan. De bedrijven zoeken weer meer winst, en als daarvoor banen moeten sneuvelen, dan is dat jammer, maar een realiteit. ING, Caterpillar, Douwe Egberts, noem maar op. Terecht wordt het gedrag van veel bedrijven aangeklaagd. Lonen van toplui lopen dikwijls de spuigaten uit, en de werknemer is vaak niet meer dan een pion op een schaakbord.

Waar soms minder mooi, maar veel beter en gezonder voedsel zomaar voor het grijpen ligt?

Is bezinning daarbij niet nodig? Mogen of moeten wij ons soms niet eens afvragen waarom het bedrijfsleven zo in elkaar zit? Of waarom onze kleine buurtwinkels verloren gegaan zijn? Is het misschien omdat wij liever iets minder betalen in een supermarkt van een of andere multinational? Voor producten die van God weet welk ontwikkelingsland komen, waar mensen een hongerloon verdienen en werken in weinig menselijke omstandigheden? Is het misschien omdat wij liever aardbeien eten in de winter en druiven in het voorjaar? Fruit dat duizenden kilometers afgelegd heeft om bij ons te geraken. Is het dan niet beter even binnen te lopen in de winkel om de hoek (als die niet al lang gesloten is door onze weinige bezoeken) en de seizoensvruchten te eten? Waarom moeten of willen wij steeds de mooiste en meest opvallende fruitsoorten, groenten of andere producten kopen?

En zo kan ik nog wel even doorgaan, met die vele waaroms. We beseffen het ergens wel, maar denken allemaal hetzelfde: als ik er maar profijt uithaal.

Hebben wij dan nog het recht om de anderen de schuld te geven van situaties die ook onze fout zijn? Kunnen we misschien even in eigen hart en portemonnee kijken? Een oud spreekwoord zegt niet ten onrechte: ‘Als ieder voor zijn eigen deur keert, dan blijft alles proper.’ Misschien moeten we daar eens aan denken als wij weer klaar staan om inkopen te doen?

Waarom kopen we zo veel producten op het internet in plaats van eens binnen te lopen bij de lokale winkelier?

Die ons niet alleen goed advies kan geven, maar ook nog eens een glimlach, een vriendelijk woord en een goede dienstverlening biedt?

Het is ieder gegund om te handelen zoals hij wil, gelukkig maar, maar dan moet je ook de gevolgen dragen.

Kritikasteren is niet moeilijk, maar even bezinnen is nodig.

Kritik Aster

7

I N F O R M AT I E verenigingen

zondag 13 november Gemeentelijk concert Koor Serenata

zondag 27 november Wandeling in Buggenhout Davidsfonds

repetities op woensdag van 19.30 tot 21.30 uur – gemeentelijke feestzaal (achter het gemeentehuis) Vrouwen die goed en graag zingen en deel willen uitmaken van een fijne vereniging, zijn bij ons van harte welkom. Regelmatige aanwezigheid en inzet bij de repetities, enthousiasme en een goed humeur zijn de enige, maar belangrijke, voorwaarden. Kom gerust naar één van onze repetities. We zullen je met open armen ontvangen. info: myriam.claessens@coditel.be

14.30 uur – parking van De Groene Wandeling, Kasteelstraat 189, Buggenhout Na de wandeling genieten we van een versnapering voor we terugkeren naar huis. info: voorzitter Myriam Govers, 02 380 36 46, myriam.govers@gmail.com. Geef een seintje als je mee wil, zodat we eventueel aan autodelen kunnen doen.

vrijdag 2 december Eindejaarsreceptie Cultuurraad De cultuurraad van Drogenbos en het FeliXart Museum nodigen de leden van de verenigingen van Drogenbos die aangesloten zijn bij de cultuurraad en de sympathisanten van het museum uit. Tijdens een aangename receptie heffen we samen het glas op het voorbije jaar.

Zoals de vorige jaren zetten we ook een verdienstelijke Drogenbossenaar in de bloemen. Mede dankzij de steun van de technische ploeg van GC de Moelie, het gemeenschapscentrum van onze zustergemeente Linkebeek, wordt weer werk gemaakt van een prachtige avond.

Noteer de datum al in je agenda. De uitnodigingen volgen. vanaf 19 uur – FeliXart Museum

vrijdag 9 en zaterdag 10 december Kerstmarkt gemeente Drogenbos vrijdag van 17 tot 22 uur, zaterdag van 14 tot 22 uur in en rond het gemeentehuis info: 02 333 85 14, jessie.mottar@drogenbos.be gratis

Nieuws uit het Davidsfonds

Wij kunnen er van genieten, van een mooie lente- of herfstwandeling. Na het De Boeck-Teirlinckpad in Beersel, en na de mooie lentewandeling in het park van de familie Calmeyn gaan wij op zondag 27 november even de noordkant van onze provincie opzoeken. Buggenhout ligt op de grens van Vlaams-Brabant in Oost-Vlaanderen. Het is een overblijfsel van het vroegere kolenwoud dat het hele centrum van het land bedekte.

Momenteel is er nog 177 hectare overgebleven.

Op zaterdag 9 januari ’s avonds gaat onze afdeling naar het nieuwjaarsconcert in Beersel, de jaarlijkse hoogdag voor wie houdt van Weense muziek, van operetteliederen en andere bekende deuntjes. Wij kunnen zoals steeds genieten van een voorkeursbehandeling.

Wie graag mee wil, kan contact opnemen met de voorzitter.

Op zondag 29 januari is er het jaarlijkse familiefeest in Hof ter Nering. Gezellig samen feesten rond een aangenaam namiddagprogramma aan een goede tafel. Hou deze datum al vrij.

In maart gaan wij weer onze lentewandeling doen. Meer informatie volgt.

zondag 26 februari Ontbijtgesprek met Renaud Arents

Naar jaarlijkse gewoonte organiseren we een ontbijt met een voordracht. Het Davidsfonds, Femma, de Gezinsbond en Okra slaan de handen in elkaar om een boeiende voormiddag aan te bieden. Allerlei onderwerpen kwamen al aan bod.

Voor de volgende editie spreken we af met Renaud Arents, een buurtwerker van het Riso (Regionaal Instituut voor Samenlevingsopbouw Vlaams-Brabant), die zal komen spreken over zijn werk in onze gemeente. Hij zal het vooral hebben over armoedebestrijding in onze gemeente. Hij is sinds februari 2016 aanwezig in Passage 4 in de Kerkstraat. Het wordt zeker een boeiende uiteenzetting. Iedereen is welkom. Het ontbijtgesprek vindt plaats in de cafetaria van het museum. van 9.30 tot 12.30 uur - FeliXart Museum • info: patricia.motten@derand.be 8

Wie graag lid wil worden van het Davidsfonds in Drogenbos, is steeds welkom.

We proberen om cultuur in al haar vormen naar en voor mensen te brengen. Voor wie iets meer wil in het leven dan het materiële, is onze vereniging de plaats waar hij of zij thuishoort.

Contactadres: Myriam Govers, 02 380 36 46, myriam.govers@gmail.com

© HD

TERUGBLIK FeliXart Museum

Standbeeld Herman Teirlinck ingehuldigd in FeliXart Museum Victor Delhez, Muzikale IV, een-twee, ca. 1929, houtgravure, privécollectie, foto Piet van den Heuvel

vanaf zondag 16 oktober Victor Delhez.

Een koele minnaar van de abstractie FeliXart Museum Houtsnijder Victor Delhez (Antwerpen BE, 1902-Mendoza AR, 1985) kwam vanuit de expressieve figuratie geleidelijk tot de abstractie. Uit zijn lange carrière, die zich vanaf 1925 in Argentinië afspeelde, onderscheidt FeliXart drie abstracte periodes. In Vlaanderen is vooral het meer symbolisch georiënteerde werk bekend en gewaardeerd. Deze tentoonstelling wil zijn pioniersjaren en worsteling met de abstracte kunst onder de aandacht brengen.

Tentoonstelling: van 16 oktober tot en met 15 januari. Open van donderdag tot zondag, van 10.30 tot 17 uur. info: info@felixart.org, 02 377 57 22

Zondag 2 oktober werd het standbeeld van Herman Teirlinck ingehuldigd in het FeliXart Museum. Teirlincks standbeeld vond er een (hopelijk) definitieve thuis op het prachtige terras van het museum, en zoals de algemeen directeur van het museum, Sergio Servellón, het verwoordde ‘dicht bij zijn vriend Felix De Boeck’. Op deze druk bijgewoonde inhuldiging – die samenviel met de afsluiting van de tentoonstelling De Brabantse Fauvisten – voerden Steve Roobaert, de schepen van cultuur van Drogenbos, de directeur van het museum Sergio Servellón en acteur Jan Decleir, de eigenaar van het standbeeld, het woord. De toespraken werden afgewisseld met muziek van Dina & Wim. Steve Roobaert benadrukte de jarenlange vriendschap tussen Herman Teirlinck en Felix De Boeck. Hij wees ook op het Herman Teirlinck-Felix De Boeckwandelpad dat het FeliXart Museum verbindt met het Herman Teirlinckhuis en het kasteel van Beersel. ‘Wij hebben dit standbeeld dan ook met open armen ontvangen’, aldus schepen Steve Roobaert. Acteur Jan Decleir was de artistieke leider van de jubilerende Studio Herman Teirlinck toen zij het kunstwerk van Wilfried Pas kregen. Dat jaar stopte Studio Herman Teirlinck met bestaan. Decleir besloot om het standbeeld van Teirlinck aan het Teirlinckhuis in Beersel te plaatsen. Hij wilde Teirlinck, die hij aanbad als een meester, opnieuw een stem geven in de nabijheid van het huis dat naar de schrijver genoemd werd. Maar dat was zonder de waard van het huis, het gemeentebestuur van Beersel, gerekend. Beersel besloot om de werking van het Herman Teirlinckhuis op de Uwenberg stop te zetten. Meer nog, het besloot het Herman Teirlinckhuis te verkopen. Decleir: ‘Met enkele vrienden dachten wij het kunstwerk een plaats te geven op het naburige Herman Teirlinckplein. De argumentatie van de gemeente Beersel vonden wij nogal bot, het ging niet door, en vrienden zullen wij niet meer worden. Gelukkig was er nog het FeliXart Museum.

Hopelijk kan het beeld van Herman Teirlinck, hier, dicht bij zijn Zennevallei, nog lang blijven staan.’ (HD)

9

C U LT U U R theater

Het laatste woord is nog niet gezegd Een paar maanden geleden zette Janine Bischops een punt achter haar acteerperiode bij Thuis. Vandaag leeft ze zich - samen met Frank Van Erum - opnieuw helemaal uit op de planken. Samen brengen ze Het Laatste Woord. Een voorstelling waar een lach en een traan nooit ver weg zijn.

Hoe zou je deze voorstelling omschrijven?

Bischops: ‘Frank en ik brengen een aantal sketches die door Jacqueline Compernolle geschreven zijn. Maar Het Laatste Woord is meer dan een sketchshow, het is ook een komische conference, een stand-up act ... Het zijn uit het leven gegrepen situaties. Zo is er een scène waar twee roddeltantes op het kerkhof lopen en het niet kunnen laten

donderdag 17 november Jeanine Bischops & Frank Van Erum Het laatste woord HUMOR

20 uur – GC de Moelie tickets: 15 euro (basis)

10

om over de doden te roddelen. Ook de scène waar een oma in geuren en kleuren haar beklag over haar schoonzoon doet, is voor het publiek zeer herkenbaar en precies daarom zeer komisch.’

Toch bevat de voorstelling ook ernstige passages.

Bischops: ‘Toen ik het script las viel me meteen op, dat heel wat levensechte thema’s me de kans boden te tonen dat een lach en een traan in het leven vaak dicht bij elkaar liggen. Sommige onderwerpen brengen je aan het lachen terwijl andere best confronterend zijn. Zo is er een scène waar het publiek van bij het begin muisstil is. Het verhaal begint op een ochtend wanneer het hoofdpersonage erachter komt dat haar echtgenoot al vier jaar lang een minnares heeft. Het is het startpunt van een hele resem gevoelens die komen opborrelen.

Verdriet, woede, opluchting, verraad, eenzaamheid ... Het is trouwens een sketch waar mijn eigen levenservaring me helpt om het zo waarheidsgetrouw mogelijk te spelen.’

Een paar maanden geleden besloot je een punt te zetten achter je rol van Jenny Verbeeck in Thuis. Vanwaar die beslissing?

Bischops: ‘Ik was op een punt gekomen dat ik niet meer graag naar de set ging.

Dat had alles te maken met mijn rol. De sfeer met de collega’s zat nog altijd goed maar ik vond dat mijn rol als moeder van

© Tine De Wilde

Het lijkt of je heel veel zin hebt in deze nieuwe voorstelling.

Bischops: ‘Absoluut. Theater is altijd mijn grote liefde geweest. Dat was al zo toen ik als 8-jarig meisje met mijn moeder naar het jeugdtheater ging kijken. Eenmaal we na de voorstelling terug thuis waren, genoot ik ervan om in de rol te kruipen van de acteurs die ik op het podium gezien had. Het liefst van al in die van heksen en slechteriken.

Vandaag, bijna 65 jaar later, is die liefde voor theater nog altijd even passioneel.

Ik vind het nog steeds heerlijk om op de planken te staan. Dat intens medeleven van het publiek dat je voelt; dat is het mooiste dat er is.’

Bianca niet voldoende uitgediept werd.

Een hele tijd heb ik daarmee kunnen leven maar toen ik vaststelde dat er bij de terugkeer van Bianca uit Marokko zelfs niet één scène aan ons weerzien besteed werd, heb ik het voor bekeken gehouden. Diezelfde avond heb ik op mijn keukentafel mijn ontslagbrief geschreven.’

Van het rustiger aandoen wil jij precies niet weten. Je bent 74 en wil er nog altijd voor gaan. Waar haal je die levensenergie?

Bischops: ‘Door goed voor mezelf te zorgen. Soms staan mensen te kijken wanneer ik zeg dat ik nog altijd tijd maak om voor mezelf te koken. Ik hoef geen gasten te hebben om iets lekkers klaar te maken. Jezelf graag zien, daar begint het mee. Als je ‘s ochtends in de spiegel kijkt en tegen jezelf kan zeggen: wat een schoon wijf staat er daar voor mij, dan heb je gegarandeerd voldoende positieve energie om de dag door te komen.’

Is jezelf graag zien ook de basis om de andere graag te zien?

Bischops: ‘Het klinkt misschien raar voor iemand die twee echtscheidingen achter de rug heeft, maar ik geloof nog altijd in de ware liefde. Naast jezelf graag zien, geeft het graag zien van de ander je nog meer vreugde. Maar het één kan niet zonder het ander. De liefdevolle relatie die mijn ouders met elkaar hadden, is iets wat ik altijd nagestreefd heb. Ze waren zo op elkaar ingespeeld, zorgden zo goed voor elkaar en konden zo teder met elkaar omgaan. De manier waarop ze elkaars naam zeiden, vertelde hoeveel ze om elkaar gaven.’

Wie of wat inspireert je?

Bischops: ‘Als jong meisje was Romy Schneider mijn grote voorbeeld. Vandaag haal ik heel wat inspiratie uit alternatieve films. Een paar jaar geleden zag ik de Iraanse film A separation. Het is het verhaal van een echtpaar uit de Iraanse middenklasse dat na veertien

jaar uit elkaar gaat. De gevoelens en frustraties die in deze film naar boven komen zijn zo herkenbaar dat je beseft dat we allemaal – welke onze nationaliteit, religie, achtergrond ook is – fragiele wezens zijn. Zo’n film kan me raken en tegelijkertijd inspireren om die diepmenselijke gevoelens op een bepaalde manier te vertolken, zodat ik er ook anderen mee kan raken.’

Wat mogen we in de toekomst van Janine Bischops verwachten?

Bischops: ‘Ik ben een boek beginnen schrijven. Ik schrijf in een klein boekje al heel lang voor mezelf, ik verzamel gedachten, indrukken en verzen.

Onlangs heb ik een paar gedichtjes geschreven. Deze keer wil ik een stap verder gaan en een thriller schrijven.

Het begin en het einde staan al op papier. De rest van het verhaal zal de komende maanden volgen. Of het een succes wordt, weet ik niet. Mocht het niet lukken, dan is het maar zo. Het feit

dat ik het geprobeerd heb, daar gaat het om.’

Leeftijd weerhoudt je duidelijk niet om je grenzen te verleggen. Wat is jouw ‘laatste woord’ aan vrouwen of mannen die ouder worden vooral als een hinderpaal ervaren?

Bischops: ‘Heeft dat niet te maken met het gegeven dat allemaal zo graag perfect zijn? Waarom streven we dat perfecte beeld zo na? We zijn toch mensen en geen robots. Ik beleef veel plezier aan mijn imperfecties. Je eens misspreken, daar kan je maar beter om lachen. Waar ik ook veel plezier aan beleef, zijn de hilarische momenten waarop mijn kleinkinderen me vriendelijk terechtwijzen. Als ze bijvoorbeeld in de bioscoop zeggen dat ik niet zo hard mag lachen. ‘Braaf zijn, oma’, zeggen ze dan.

Schitterend, dan relativeer je jezelf, zo wordt ouder worden stukken makkelijker.’

Nathalie Dirix

11

Kindertheater met De Proefkonijnen Theatermaker en auteur Randall Van Duytekom is de drijvende kracht achter De Proefkonijnen, een productiehuis waar jong theatertalent kansen krijgt. Hij schreef de twee fantasievolle kindervoorstellingen waarmee De Proefkonijnen tijdens de wintermaanden de Muse en de Moelie opwarmen.

De witte Zwarte Piet ‘Terug naar het echte sintverhaal’

De droomprinses ‘Spannende dromen beleven’

Een Zwarte Piet heeft een zwarte kleur en is niet geel, rood of … wit. Hoe krijgt hij die kleur? Door het roet in de schoorstenen waar hij door kruipt, natuurlijk. Maar hoe komt het dan dat een van de Zwarte Pieten toch een witte kleur heeft? Omdat hij niet door de schoorsteen durft te kruipen. Daardoor kan hij zijn opleiding niet vervolledigen en dus heeft hij – en Sinterklaas ook – een probleem. Samen met de kinderen probeert Piet zijn angsten stap voor stap te overwinnen. Gemakkelijk gaat dat niet en het levert grappige situaties op.

Gelukkig kan hij op wat hulp van de kinderen rekenen om hem van zijn angst af te helpen.

Als je slaapt, gaat er een wondere droomwereld open waarin je alles kan beleven wat je wilt. Alles wat overdag niet kan of mag, kan ’s nachts wel. Daarom houdt Isa zo van slapen. Zij is een prinses en ’s nachts beleeft ze de spannendste avonturen. En als ze af en toe bang is in het donker, heeft ze geweldige trucjes om van haar angst af te geraken. Maar wat als ze al zo veel gedroomd heeft dat ze niet meer in slaap geraakt?

‘Ik schreef de voorstelling een viertal jaar geleden’, zegt Van Duytekom van De Proefkonijnen. ‘Voor de hele discussie over de kleur van Zwarte Piet losbarstte. Het was ook niet de bedoeling om een discussie te starten.

Onze sinterklaasvoorstellingen willen net de tradities kaderen en uitleggen op een heel speelse, interactieve manier. Vandaag duiken op televisie randfiguren op zoals de huishoudster van Sinterklaas, een professor en zo meer. Wij nemen de kinderen terug naar de essentie. Zo vertelt onze Piet hoe hij als kind in een hoekje van de woonkamer, met zicht op de schoorsteen, wachtte op Sinterklaas. En hoe hij in Spanje op zoek ging naar het kasteel van de Sint. Verhalen waar de kinderen wat van leren.’ Dat maakt de voorstelling ook nuttig voor ouders, zodat die weten wat te antwoorden als hun kinderen vragen stellen over de Sint. (BC) zondag 4 december • 15 uur – GC de Moelie tickets: 7 euro

12

‘De voorstelling is niet zomaar een monoloog’, vertelt Van Duytekom. ‘Het is eerder een ontmoeting met deze wonderlijke droomprinses. Kinderen worden betrokken bij het verhaal. Zo mag één kindje haar in slaap wiegen en ook even acteur of actrice zijn. Het is een voorstelling over dromen, maar ze gaat dieper dan dat. De droomprinses vertelt zo enthousiast over wat ze allemaal beleeft in haar dromen dat kinderen niet meer bang hoeven te zijn voor de donkere nacht. Ze vertelt hoe het droomelfje ‘s nachts aan je bed waakt en zorgt voor mooie dromen. Met muziek en lichtjes worden de kinderen meegezogen in een wereld vol fantasie waar ze de boodschap krijgen dat het ‘s nachts veilig is. Door over dromen te praten, gaat het ook over de echte dromen in hun leven, over dingen durven te doen en echte avonturen beleven.’ Een interactieve voorstelling waarin de kinderen overdag mogen meedromen. (BC) woensdag 25 januari • 14 uur – GC de Muse, op locatie in de gemeentelijke feestzaal van Drogenbos tickets: 7 euro

I N F O R M AT I E nieuws uit het centrum

woensdag 16 november Barba-Rossa Van alles en nog iets FAMILIEVOORSTELLING

14 uur – GC de Muse, op locatie in de gemeentelijke feestzaal van Drogenbos tickets: 7 euro (basis)

donderdag 17 november Jeanine Bischops & Frank Van Erum Het laatste woord HUMOR

20 uur – GC de Moelie tickets: 15 euro (basis)

zondag 20 november Repaircafé + speelgoedbeurs en gratiferia PROJEC T

14 uur – GC de Moelie Heb je spullen die defect zijn?

Gooi ze niet weg. Je kan ze gratis laten herstellen in het Repaircafé. www.repaircafelinkebeek.be

zondag 4 december De Proefkonijnen De witte Zwarte Piet FAMILIEVOORSTELLING

15 uur – GC de Moelie tickets: 7 euro (basis) www.demoelie.be

zaterdag 10 december Eindejaarsreceptie Cultuurraad en GC de Moelie 19 uur – GC de Moelie fakkeltocht 20 uur – GC de Moelie start receptie

woensdag 25 januari De Proefkonijnen De droomprinses FAMILIEVOORSTELLING

14 uur – GC de Muse, op locatie in de gemeentelijke feestzaal van Drogenbos tickets: 7 euro (kassa)

Uitleg taaliconen

Hier vind je activiteiten in het Nederlands. Ook als je niet-Nederlandstalig bent, kan je deelnemen.De taaliconen zijn er voor volwassenen die Nederlands leren of geleerd hebben.

woensdag 16 november Van alles en nog iets Clown Barba-Rossa FAMILIE

Clown Barba-Rossa belooft een magisch moment in GC de Muse. Met openvallende monden van verbazing, ingehouden adem van de spanning, met muziek, acrobatie, goocheltrucs en veel plezier. Johannes Siemann is het alter ego van clown Barba. Hij vrolijkt al tien jaar kinderen en volwassenen op als clown, acrobaat, vuurspuwer en levend standbeeld. ‘Mijn moeder zei me als kind al dat ik mensen moest entertainen’, lacht Johannes. ‘Op mijn zeven jaar kon ik met drie balletjes jongleren, op mijn dertien met vijf. Toen ik tien jaar geleden een vriend verving als ballonnenclown, heb ik met veel plezier van mijn hobby mijn beroep gemaakt.’

Het optreden in de Muse is een primeur. ‘Het is mijn eerste zaalshow. Met muziek, acrobatie en improvisatie, in interactie met de kinderen zelf. Het is leuk voor elke leeftijd: kleutertjes schateren het uit als ik voor de twaalfde keer mijn hoed laat vallen, oudere kinderen staan dan weer vol spanning te kijken als ik balanceer op een ladder en er dan met een achterwaartse salto af spring.’ Johannes hoopt dat er ook veel ouders samen met hun kinderen komen. ‘Ouders amuseren zich kostelijk als hun kinderen het uitschateren.’ (BC) 14 uur - GC de Muse, op locatie in de gemeentelijke feestzaal van Drogenbos • tickets: 7 euro (basis)

Je spreekt nog geen of niet zo veel Nederlands.

Je begrijpt al een beetje Nederlands.

Je begrijpt al veel Nederlands en je kan ook al iets vertellen.

Je spreekt en begrijpt vlot Nederlands.

De taaliconen zijn ontwikkeld door het Huis van het Nederlands Brussel en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

TICKETS EN INFO GC de Moelie, Sint-Sebastiaanstraat 14, 1630 Linkebeek info@demoelie.be • Tel. 02 380 77 51 • www.demoelie.be OPENINGSUREN: ma van 13.30 tot 17 uur, di, do en vr van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur en op wo van 9 tot 13 uur.

TICKETS EN INFO GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-Genesius- Rode • info@deboesdaalhoeve.be Tel. 02 381 14 51 • www.deboesdaalhoeve.be OPENINGSUREN: ma van 13.30 tot 20 uur (tijdens schoolvakanties tot 17 uur), do en vr van 9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur, wo van 13.30 tot 17 uur.

TICKETS EN INFO GC de Muse, Kuikenstraat 4, 1620 Drogenbos info@demuse.be • Tel. 02 333 05 70 • www.demuse.be •

f

OPENINGSUREN: ma, di, do van 9 tot 12.30 uur.

EETCAFE DE MOELIE OPENINGSUREN: ma van 16.30 tot ..., di, wo en do van 11 tot ..., vrij van 11 tot ..., zo van 11 tot .... Za gesloten.

13

Integratie in vijf faciliteitengemeenten

Simoproject uit de startblokken

© Tine De Wilde

Het Babycafé in Wezembeek-Oppem

‘Elke gemeente doet nu al aan integratie, maar door samen te werken, kunnen we meer bereiken.’ Steve Waeyaert, OCMW-secretaris van Sint-Genesius-Rode, ziet veel voordelen in het Simoproject. Vijf faciliteitengemeenten sloegen de handen in elkaar en de eerste concrete initiatieven worden nu stilaan zichtbaar.

In juli startte het Simoproject officieel.

Het initiatief kwam van Sint-Genesius-Rode na een projectoproep van de Vlaamse minister voor Inburgering Liesbeth Homans (N-VA) in 2015. De gemeenten Wemmel, Wezembeek-Oppem, Drogenbos en Linkebeek sloten zich aan, Kraainem hield de boot af. De Vlaamse overheid kende een projectsubsidie van 120.000 euro toe, verspreid over drie jaar. ‘De vijf gemeenten hebben een intergemeentelijke 14

vereniging opgericht’, legt Waeyaert uit.

‘De bedoeling is om samen te werken rond integratie en participatie, zodat nieuwkomers worden gestimuleerd om deel te nemen aan lokale activiteiten, aan het verenigingsleven. Dat bevordert hun integratie.’

Een derde tot bijna de helft van de inwoners in de faciliteitengemeenten is van vreemde herkomst: in Rode gaat het om 34,7 % van de inwoners, in Drogenbos

om 43,8 %, in Linkebeek om 30,2 %, in Wemmel om 36,6 % en in WezembeekOppem om 38,9 %. De gemeenten en OCMW’s organiseren al langer elk op hun grondgebied activiteiten om deze mensen te betrekken. ‘Door de ervaringen te bundelen, hoeven we niet telkens opnieuw het warm water uit te vinden.

Wat goed werkt in de ene gemeente, kan gebruikt worden in een andere gemeente. Zo bundelen we tijd en energie. Maar elke gemeente is anders,

I N F O R M AT I E rand-nieuws

met een andere samenstelling van de bevolking, andere diensten, oppervlakte en structuur. Daarom houden we in het project ook rekening met de lokale noden.’

Nieuwe website

Inge Devillé van het OCMW van Sint-Genesius-Rode begeleidt het Simoproject.

De eerste realisatie is een nieuwe website – www.simoproject.net – die de inwoners informeert over activiteiten en dienstverlening. ‘De website is er in de eerste plaats voor de nieuwkomers, maar ook voor de dienstverleners die er documenten en informatie op terugvinden of ernaar kunnen verwijzen. Momenteel maken we de website bekend onder de doelgroep.’

Een ander initiatief is de Simopas. ‘Die kan je laten afstempelen telkens als je deelneemt aan een lokale sport- of vrijetijdsactiviteit. Twintig stempels geven recht op een waardebon.’ Dat kan een Randuitcheque zijn of een Colruyt-geschenkkaart, afhankelijk van de noden van de deelnemers. De doelgroep is immers heel ruim, van expats en Europese ambtenaren tot de (kans) armere inwoners die de grootstad Brussel zijn ontvlucht.

Activiteiten in elke gemeente

De deelnemende gemeenten en OCMW’s zitten geregeld samen om te overleggen en initiatieven uit te werken. In elke gemeente staat er al iets op stapel. In Linkebeek gebeurt er dit najaar een omgevingsanalyse. Zo krijgt de gemeente een beeld van welke nieuwkomers er waar wonen en wat hun noden of verwachtingen zijn.

Wemmel en Sint-Genesius-Rode starten ouderklassen op om ouders te helpen bij de opvoeding en het schoolgaan van

samenwerkingsovereenkomst af met de vzw PIN. Hun ‘toeleiders in de diversiteit’ (mensen die zelf van vreemde herkomst zijn die anderen helpen) zullen ons helpen om de doelgroep naar onze activiteiten toe te leiden.’

hun kinderen. ‘In Sint-Genesius-Rode willen we ook onze sport- en vrijetijdsactiviteiten verankeren in het project en ze uitrollen over de andere gemeenten’, zegt Devillé. ‘In de herfstvakantie organiseren we voor het eerst zwemnamiddagen voor onze doelgroep. Niet alleen voor de mensen uit onze gemeente, maar ook voor die uit de vier andere gemeenten van het Simoproject.’

Vrijwilligers inzetten

Begin 2017 selecteren de vijf gemeenten een nieuwe lading acties. Eentje is nu al bekend. ‘We willen vrijwilligers betrekken bij de activiteiten’, zegt OCMW-secretaris Waeyaert. ‘Want integratie slaagt het best als alle partijen betrokken worden en naar elkaar toe kunnen groeien.’ De secretaris hoopt dat het project na 2018 een vervolg krijgt. De Vlaamse overheid heeft haar steun toegezegd tot na de verkiezingen van 2018. ‘We hopen op een verlenging of een nieuwe projectoproep, want we merken dat er nood is aan het Simoproject. Er zijn veel nieuwkomers in onze gemeenten, en koken kost geld.’

Drogenbos startte samen met Riso Vlaams-Brabant de buurtwerking Passage 4 op en zal nieuwkomers stimuleren om deel te nemen aan activiteiten die er worden georganiseerd. Wezembeek-Oppem start een project rond occasionele gezinsopvang.

‘Voor ouders die niet elke dag opvang nodig hebben voor hun kindje, maar wel af en toe, zodat ze kunnen solliciteren, naar de VDAB kunnen gaan of een taalles of integratiecursus kunnen volgen’, legt Devillé uit.

Andere activiteiten worden in alle gemeenten van het Simoproject georganiseerd. ‘Zo leiden we de nieuwkomers naar Café Combinne en de Babycafés.

Waar er nog geen Babycafé bestaat, richten we er een op. We sloten ook een

Bart Claes

Meer info

Surf naar www.simoproject.net.

FR

Intégration dans cinq communes à facilités Les communes de Wemmel, Wezembeek-Oppem, Sint-Genesius-Rode, Drogenbos et Linkebeek travaillent ensemble à l’intégration de nouveaux habitants. L’autorité flamande a accordé un subside pour projets de 120.000 euros. ‘Les cinq communes ont créé une association intercommunale’, explique le secrétaire de CPAS Steve Waeyaert. ‘L’objectif est de coopérer dans les domaines de l’intégration et de la participation, afin de stimuler les nouveaux arrivants à prendre part aux activités locales, à la vie associative’. Inge Devillé du CPAS de Sint-Genesius-Rode assure l’accompagnement du Simoproject. ‘La première réalisation est la création d’un nouveau site web – www.simoproject.net – qui informe les habitants sur les activités et les prestations de services. Le Simopas est une autre initiative. Vous pouvez le faire estampiller chaque fois que vous participez à une activité sportive ou de loisirs locale. Vingt cachets donne droit à un bon de valeur.’ L’autorité flamande a promis d’apporter son soutien jusqu’après les élections de 2018, les organisateurs espèrent que le projet continuera.

KAASKRABBER is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Muse en vzw ‘de Rand’. Kaaskrabber komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant.

REDACTIERAAD Joke Dondeyne, André Lerminiaux, Niko Lerminiaux, Patricia Motten, Paul Smets, Rositta Van Herpe VORMGEVING heartwork.be FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Silke Castro, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, silke.castro@derand.be HOOFDREDACTIE

Geert Selleslach, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Muse, Kuikenstraat 4, 1620 Drogenbos, Tel. 02 333 05 70, info@demuse.be, www.demuse.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Eddy Frans, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van kaaskrabber op de website www.demuse.be FSC-NUMMER

15

tram, bus, of trein, overal naartoe. We wandelen graag, het Frankveldpark is heel mooi, en maandelijks ga ik met ‘Les joyeux fringants’ op uitstap. Enkele maanden per jaar trekken we zuidwaarts, naar onze bungalow in de Golf van Morbihan in Frankrijk, Roberts kleine paradijs.’

Tine De Wilde

© Tine De Wilde

FRANKVELD - Francine (77) en Robert (84) zijn al meer dan 20 jaar elkaars levensgezel. Ze hebben samen zes kinderen, zeven kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. ‘We wonen heel graag in deze familiale gemeente’, zegt Francine. ‘Hier praten we met elkaar, ongeacht taal of afkomst. In Drogenbos zijn de mensen behulpzaam en vriendelijk. Van hieruit kan ik met