kaaskrabber november 2021 by vzw 'de Rand'

GEMEENSCHAPSKRANT

DROGENBOS • JAARGANG 22 • NR 4 • NOVEMBER 2021 UITGAVE VAN GC DE MUSE EN VZW ‘DE RAND’

Yolande Berghmans is altijd bereid om mensen te helpen

Resultaten gemeentemonitor Te weinig infrastructuur in Drogenbos

David Veltman schrijft een biografie over Felix De Boeck

FR • DE • EN

traductions Übersetzungen translations

afgiftekantoor linkebeek 1 P 004769

kaaskrabber

I N F O R M AT I E

uit de gemeente

Werken Catala van start gegaan Ruim vier jaar nadat papierfabriek Catala, op de grens van Drogenbos en Ruisbroek, definitief de deuren sloot, komt er zicht op een nieuwe invulling van de 18,25 ha grote site. Het gaat om een nieuwe bedrijvencampus voor kmo’s met een poorten parkeergebouw. De Vlaamse Regering gaf haar principiële goedkeuring voor het ontwerp van projectontwikkelaar Futurn. In september werd begonnen met de sloop van de bestaande fabrieksgebouwen. Het nieuwe domein krijgt de naam Catala Businesses Park. Het wordt een eigentijdse bedrijvencampus met een mix van gebouwen voor grote en kleine bedrijven. Projectontwikkelaar Futurn is eigenaar van ongeveer 11 ha. Naar schatting de helft daarvan, zowat 50.000 à 60.000 m², zal worden ingenomen door bedrijfsgebouwen. Gehoopt wordt dat eind 2022, begin 2023 de eerste bedrijven zullen kunnen starten. De omwonenden hoeven geen verkeershinder en een aan- en afrijden van vrachtwagens te vrezen omdat logistieke bedrijven niet welkom zijn, onder meer op vraag van de gemeenten Drogenbos en Sint-Pieters-Leeuw. De verkeersafwikkeling gaat via de Broekweg en de Grote Baan. Niet alle gebouwen gaan tegen de vlakte. De voormalige directeurswoning en de watertoren blijven overeind. Hiervoor wordt aan een horecabestemming gedacht. De voetweg op de voormalige Catala-site wordt verplaatst en geïntegreerd in het tragewegennetwerk. Het nieuwe tracé wordt verlegd naar de Zenne-oevers en zal deel uitmaken van het aan te leggen Zennepad. Hierdoor wordt zo’n 30 ha groen publiek toegankelijk. Door de voetweg te verplaatsen, wordt een wandelnetwerk langs de Zenne en beemden gerealiseerd. (HD)

Blauwe zone wordt duidelijker aangeduid Op 3 mei trad in Drogenbos de blauwe zone in voege. Deze zone kwam er om de parkeerdruk te verminderen en te zorgen voor meer parkeergelegenheid voor wie in Drogenbos werkt en woont. De blauwe zone is van toepassing van maandag tot en met zaterdag, niet op zondag en wettelijke feestdagen. Vrijstelling van blauwe zone is er voor gehandicapte personen met een parkeerkaart overal in Drogenbos, en voor elektrische voertuigen op de daarvoor voorziene plaatsen (enkel tijdens het opladen) en voor de eigen garagepoort of inrit als de nummerplaat duidelijk is aangegeven op de poort of de inrit. Voor veel mensen is het echter onduidelijk hoe lang je waar mag staan. Er zijn ook geen verkeersborden aangebracht. José Lefever (Drogenbos Plus-LB), schepen van Mobiliteit: ‘Ik nam het initiatief om de inwoners te vragen wat zij van de blauwe zone denken. De meeste inwoners zijn tevreden. In sommige straten kunnen ze meer parkeerplaatsen gebruiken, in de Boomgaardwijk zelfs tot 30 % meer. We hebben beslist om de aanduiding en markeringen te verbeteren, met onder andere meerdere herhalingen op de grond. Wij evalueren dit binnenkort ook op een vergadering over de mobiliteit.’ (HD)

Vaccineren nog tot eind dit jaar In evenementenhal DOC konden de inwoners van Beersel, Drogenbos, Linkebeek en Sint-Genesius-Rode voor hun vaccinatie terecht. Vrijdag 1 oktober werden de vrijwilligers er getrakteerd op een hapje en een drankje. Voor wie van cijfers en getallen houdt: in het vaccinatiecentrum DOC werden 101 vrijwilligers ingeschakeld, 152 medische medewerkers, zowel in het centrum zelf als op locatie of bij de mensen thuis via de mobiele teams. Ook waren er een 80-tal medewerkers van eventpartner Admire (logistieke verantwoordelijken, onthaalmedewerkers, inkomstewards en parkingstewards). Tevens kon het centrum rekenen op 13 callcentermedewerkers van de 4 verschillende lokale besturen. Het vaccinatiecentrum was 111 dagen open, goed voor 904 uren. Er werden 61.596 vaccins gezet, waarvan 31.932 eerste prikken en 29.664 tweede prikken. Samen met bijvoor-

beeld de woonzorgcentra, ziekenhuizen, thuisvaccinatie door huisartsen en het mobiele team en mensen die hun prik in een ander centrum kregen werden er 39.775 mensen gevaccineerd in de 4 gemeenten. Dat is 72,50 % van de totale bevolking en 86 % van de volwassen bevolking. Drogenbos deed het echter allesbehalve schitterend. Tijdens de zomervakantie werd de gemeente Drogenbos gekenmerkt door een vrij lage vaccinatiegraad en een hoge viruscirculatie. Op 13 augustus 2021 was er een vaccinatiegraad van 37 % bij de 12- tot 15-jarigen, 45 % bij de 16- à 17-jarigen en 64 % bij de 18- tot 44-jarigen. Vooral dat laatste zorgde voor heel wat kopzorgen bij het gemeentebestuur, maar er schijnt nu toch licht aan het einde van de tunnel. Voor de vrijwilligers zit het werk er echter niet op omwille van de beslissing om ook de 65-plussers dit najaar een derde prik te geven. Een en ander wil

zeggen dat er nog zeker tot het einde van het jaar gevaccineerd zal worden. De werkplek van de vrijwilligers verandert wel. Ze zullen zich niet langer moeten begeven naar de evenementenhal in Alsemberg, maar wel naar de parking van De Bres in Halle. Daar staan drie containers, waar momenteel mensen met een verminderde immuniteit terechtkunnen. Binnenkort zijn de 85-plussers aan de beurt, nadien volgen de 65-plussers. Een gevolg is dat ook de inwoners van Drogenbos langer met de wagen of het openbaar vervoer onderweg zijn om tot in Halle te geraken. Burgemeester Alexis Calmeyn (Drogenbos Plus-LB) ziet niet meteen problemen: ‘Halle is inderdaad wat verder vanuit Drogenbos, maar vanuit Drogenbos is er een rechtstreekse buslijn.’ De vaccinatiebus houdt ook nog altijd halt in Drogenbos en we kunnen ook prikdagen organiseren in buurthuis Passage, zoals we

Pop-uprecyclagepark Drogenbos heeft geen recyclagepark. De inwoners zijn aangewezen op de ophalingen van Intradura. Omdat je niet alle afval kan meegeven bij de ophaling, organiseert de gemeente een ‘pop-uprecyclagepark’. Om de twee maanden staat er een vrachtwagen op de parking tegenover het gemeentehuis. Dit jaar is dat nog op 27 november van 9 tot 12.30 uur. Dan kunnen de inwoners er terecht met kga, eps, aeea en gv. Kga staat voor klein gevaarlijk afval (zoals afwas- en schoonmaakmiddelen, auto-onderhoudsproducten, batterijen, insecticiden en pesticiden, tl-lampen). Bij eps gaat het over piepschuim en bij aeea over afgedankte elektrische en elektronische apparaten. Gv (grofvuil) is het huishoudelijke restafval dat omwille van gewicht, aard en/of volume niet in de vuilniszak kan. Max 1 m³ grofvuil wordt meegenomen. Er wordt gevraagd om het grofvuil in de mate van het mogelijke aan te bieden in een gemakkelijk hanteerbare vorm, niet in vuilniszakken. Kga, eps en aeea worden gratis ingezameld op het pop-uprecyclagepark, voor grof huisvuil betaalt je 0,26 euro per kg. Op het pop-uprecyclagepark is het dragen van een mondmasker verplicht. (HD)

al meerdere keren hebben gedaan en mensen die zich niet kunnen verplaatsen kunnen trouwens altijd thuis een vaccin toegediend krijgen. Dat was bij de eerste en de tweede prik ook al het geval.’ In Drogenbos buigt de lokale veiligheidscel zich voortdurend over mogelijke maatregelen die het gemeentebestuur kan nemen om de problematiek van de vrij lage vaccinatiegraad in te perken en in te zetten op een hogere. En dan is er nog de invoering van de coronapas in Brussel. Doet ook Drogenbos eraan mee? Alexis Calmeyn: ‘Omwille van het feit dat Brussel de coronapas heeft ingevoerd, hebben heel wat mensen in Drogenbos besloten zich alsnog te laten vaccineren. Onze inwoners vertoeven veel in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De invoering van deze maatregelen heeft dus wel een gunstige invloed op onze vaccinatiegraad. We kijken dan ook hoopvol naar de toekomst!’ (HD)

Telex • Het Moeras is een natuurgebied, beschikbaar voor alle inwoners van Drogenbos. De gemeente en het FeliXart Museum willen het gebied met ‘speelnatuur’ nog aangenamer maken. De gemeente vraagt de inwoners om veiligheidsredenen niet zelf constructies te bouwen. Leuke ideeën of suggesties kan je wel doorgeven: info@drogenbos.be. • Op 23 augustus voerde de PVDA bij afvalintercommunale Intradura in Drogenbos actie tegen de prijsstijgingen die begin dit jaar werden doorgevoerd. • De inwoners en het gemeentebestuur van Pepinster danken de gemeente Drogenbos en haar inwoners voor hun solidariteit en talrijke schenkingen. • Om Drogenbos gezond en veilig te houden, werd een ‘open prikdag’ georganiseerd. Volgens de laatste cijfers van Sciensano is Drogenbos de tweede slechtste gemeente van België wat betreft het aantal coronabesmettingen. Ook de vaccinatiegraad blijft in Drogenbos achterop hinken. • Op de gemeenteraad van september legde Thierry Bruier-Desmeth de eed af als financieel directeur. Eerder was hij al gemeentesecretaris van Drogenbos. • De gemeenteraad keurde de prijzenpot voor de dierenwedstrijden goed, nl. 5.000 euro. • Op zondag 26 september werden de inwoners van Drogenbos uitgenodigd om in de boomgaard van Felix De Boeck appelen te plukken. De bakoven werd aangestoken om appeltaarten te bakken.

• De directie van D’Ieteren Centers wil op 31 december het D’Ieteren Center Mail in Elsene en carrosserie Wondercar in Drogenbos sluiten. Daardoor verdwijnen 103 van de 386 banen. • Met de ondertekening van het klimaatengagement van de provincie Vlaams-Brabant en het Europese burgemeestersconvenant engageert Drogenbos zich om te werken aan een gemeente met een beperkte klimaatimpact. Drogenbos stelt een klimaatactieplan op voor de komende tien jaar. • Inwoners van Drogenbos kunnen met dopjes van flessen terecht in het gemeentehuis. Zo steunen ze het Belgisch Centrum voor Geleidehonden. • Begin juli besliste de gemeenteraad om een gecoro (gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening) op te richten. • De eerstvolgende bijeenkomst van het Repair Café is gepland op zondag 19 december van 13 tot 17 uur in zaal De Regenboog, Grote Baan 234 in Drogenbos. Ben je een klusser of hersteller en kom je graag helpen? Neem dan contact op met het team via repaircafedrogenbos@outlook.com. • De gemeenteraad maakt het mogelijk om tijdelijke vaste camera’s te plaatsen op het grondgebied van Drogenbos. • Tegen 1 januari 2023 wil de Vlaamse Regering komen tot één woonmaatschappij per gemeente die instaat voor de huisvesting. Daarin worden sociale woonmaatschappijen en sociale verhuurkantoren ondergebracht. Drogenbos sluit aan bij Woonpunt Zennevallei met ook Sint-PietersLeeuw, Halle, Beersel, Linkebeek en Sint-Genesius-Rode. (HD)

‘Ik heb altijd mensen geholpen, ik doe dat graag’ Yolande werd in 1951 in Ukkel geboren in het ziekenhuis Les Deux Alices als oudste van vier kinderen. Het gezin woonde dicht bij de meisjesschool in de Vandenboschstraat in Ruisbroek. Dat was misschien al een voorteken voor haar toekomst, die zich vooral rond het onderwijs zal afspelen. Tot enkele jaren geleden woonde Yolande in Drogenbos, omstandigheden deden haar verhuizen naar Sint-Pieters-Leeuw. Haar hart ligt nog altijd in Drogenbos.

olandes vader was bankbediende bij de toenmalige Kredietbank, maar was ook de plaatselijke correspondent voor de krant Het Volk. ‘Ik herinner mij nog dat ik regelmatig de regels moest tellen van de artikels die hij had geschreven. Zijn vergoeding hing af van het aantal regels.’ Haar moeder was huismoeder, maar in 1966 nam zij een winkel over in de Fabriekstraat, tegenover de meisjesschool. Van jongs af werd dochterlief ingeschakeld en mocht ze zich nuttig maken in de winkel. Iets wat een rode draad zal worden in haar doen en laten. Na haar lagere school in de zusterkesschool in Ruisbroek gaat Yolande naar Maria Boodschap in Brussel, waar ze Latijn-Grieks volgt. Yolande wilde apotheker worden. Haar definitieve keuze werd toch het onderwijs, ze koos voor een regentaat Frans-geschiedenis. 4

‘Ik ondervond al snel dat wij jonge meisjes de leerkrachten nogal de duivel konden aandoen (ik was toen al een grote babbeles) en ik zag het niet zitten om in een klas vol pubers te staan. Ik besliste toen naar de Normaalschool bij de ursulinen in Laken te gaan voor een plaats in het lager onderwijs. Ik moest na mijn lager middelbaar nog vier jaar Normaalschool doen en op mijn negentiende studeerde ik af.’

Van interim-juf tot directrice

In september kreeg ik een telefoontje voor een halftijdse job in een beroepsschool. Maar dadelijk nadien volgde een voltijdse aanbieding in WezembeekOppem. De verplaatsing met het openbaar vervoer was te moeilijk en ik had geen auto, dus ik ben daar na één jaar gestopt. Bij de start van mijn tweede schooljaar kreeg ik een telefoontje van

de gemeenteschool van Lot en daar heb ik vier jaar lesgegeven in het eerste studiejaar. En toen verdween die klas en deed ik een jaar lang zowat alle jobkes in die school, waarna mijn verhaal in de vrije basisschool Jan Ruusbroec in Ruisbroek begon. Ik heb van 1976 tot 2011 in de meisjesschool van Ruisbroek gewerkt, ik stond in het derde leerjaar tot 2002, het jaar waarin ik directrice van de school werd. Die negen jaar als directrice waren veel zwaarder dan ik ooit had kunnen vermoeden.’

De koers

Yolande is op jonge leeftijd getrouwd met Giovanni (Jimmy) Jiménez. Hoe komt een jongedame uit Ruisbroek bij een man uit Colombia terecht? ‘Mijn vader was voorzitter van de wielerclub in Ruisbroek. Ik ben dus met de koers opgegroeid en dat heeft ook mijn verdere leven bepaald. Jimmy was uit

Yolande Berghmans

Yolande est née en 1951 à Uccle, à l’hôpital des Deux Alices, aînée de quatre enfants. La famille vivait près de l’école de filles dans la Vandenboschstraat à Ruisbroek. C’était peut-être déjà un signe avantcoureur de son avenir, qui sera principalement axée sur l’éducation. Après ses études primaires au couvent de Ruisbroek, Yolande étudiera à Maria Boodschap à Bruxelles, où son choix d’études sera porté sur le latin et le grec. Alors que Yolande voulait initialement devenir pharmacienne, son choix s’est finalement porté sur l’éducation. ‘De 1976 à 2011, j’ai travaillé à l’école de filles de Ruisbroek, où j’étais en troisième année jusqu’en 2002, date à laquelle je suis devenue directrice de l’école, une fonction que j’ai exercée pendant neuf ans.’ Yolande a épousé Giovanni (Jimmy) Jiménez à un jeune âge. ‘Il était le partenaire idéal pour moi. En 2011, j’ai pris ma retraite et depuis, nos vies sont devenues beaucoup moins agitées.’ Depuis, Yolande a enfin trouvé du temps pour se porter sur du volontariat.

Colombia naar Europa gekomen om een wielercarrière uit te bouwen. Met de bananenboot naar München, daarna naar Keulen. Een vriend in Keulen overtuigde hem dat hij – als hij carrière in het wielrennen wilde maken – naar België moest komen. België was toen het wielerland bij uitstek. Jimmy kwam naar Ruisbroek en sloot zich bij de lokale wielerclub aan, waar mijn vader toen actief was. Op een dag moest ik naar Laken, mijn moeder vroeg mij om Jimmy mee te vragen, zodat hij Brussel kon leren kennen. En zo is het begonnen tussen ons ... Vijftig jaar later zijn we nog steeds getrouwd.’ Ondanks het feit dat ze heel gelukkig zijn samen, wierp het feit dat ze geen kinderen konden krijgen een grote schaduw over het leven van Yolande en Jimmy. ‘Dat was nu eenmaal zo toen. Vandaag zouden we met alle hulpmiddelen die er nu zijn waarschijnlijk wel kinderen hebben. Maar het lot heeft er anders over beslist. Gelukkig heb ik altijd in het onderwijs gestaan en had ik veel kinderen rondom mij. Daarbij heb ik toch een aantal kinderen kunnen helpen die mij nauw aan het hart lagen.’

TERUGBLIK

m/v van de maand

verenigingsnieuws

Twee harde werkers

‘Oorspronkelijk werd ik maar tien maanden per jaar betaald in het onderwijs. Jimmy was wielrenner, dus hij verdiende ons brood in de zomervakantie en ik tijdens het schooljaar. Financieel was alles mooi verdeeld, dus we waren allebei tevreden. We leerden naar onze mogelijkheden te leven en we waren gelukkig. Toen Jimmy gestopt is met fietsen, hebben we drie jaar lang de cafetaria van de sporthal in Ruisbroek uitgebaat, ondertussen bleef ik lesgeven. Na die drie jaar zijn we moeten stoppen omdat het niet meer haalbaar was om tot na middernacht achter de bar te staan en ’s morgens weer fris in de klas. Jimmy was ouder dan ik, vroeger met pensioen en hij heeft mij enorm geholpen om die vermoeiende jaren als directrice op school door te komen. Hij zorgde voor het huishouden, maakte eten en deed alles om mij de kans te geven om mijn taak als directrice goed te doen. Hij was een gedroomde partner voor mij. In 2011 ben ik met pensioen gegaan en sinds dan is ons leven veel minder hectisch geworden.’

Sociaal karakter

Ook al werd haar leven rustiger, Yolande kon het niet laten om actief te blijven. ‘Na mijn pensioen werd ik vrijwilligster. Niets doen, is niets voor mij. Ik had als kind al geleerd om mee te helpen waar nodig, eerst thuis in de winkel van mijn moeder, dan hielp ik Jimmy, later werkte ik in de cafetaria ... Daarom ik ging terug naar school om in te springen als vrijwilliger bij schooluitstappen en andere activiteiten, maar ook dat verwaterde. Weet je ... collega’s zien je na een tijd niet meer zo graag terug. Ondertussen engageer ik mij als vrijwilliger in het FeliXart Museum om regelmatig het onthaal te doen. Ook ben ik lid van de stuurgroep ‘Moelie-Muse’ en van verschillende wandelgroepjes. De laatste maanden ben ik vooral actief in de vaccinatiecentra. Mijn voornaamste drijfveer om dat allemaal te doen is de nood aan sociaal contact en de babbel die ik daar heb met anderen (in de school had ik al die reputatie). Het ligt vooral ook in Yolandes karakter. Bedankt voor dit gesprek, maar vooral ook voor je inzet.

‘J’ai toujours aidé les gens, c’est quelque chose que j’aime faire’

MENSEN

80 jaar Femma Drogenbos Femma Drogenbos vierde feest! We konden en mochten eindelijk ons 80e jubileum vieren. Het was een speciale verjaardag op een unieke locatie: the sky was the limit. Om dit te vieren trokken we met onze Femma-leden en hun partners, maar liefst 13 verdiepingen hoog. We gingen dineren in de panoramische Elishout Keukentoren in Anderlecht. Het werd een echt feest. Het was een fijn weerzien, lekker gastronomisch tafelen, gezellig samenzijn, bijpraten en lachen. De maskers mochten af en we zagen niets dan blije gezichten! Met dank aan het Femma Drogenbos team, de Femma-leden en het personeel van het CVO voor deze mooie avond. (PM)

60 Jaar Okra Drogenbos Op dinsdag 14 september was het eindelijk zover: na anderhalf jaar in ons kot, mochten we samenkomen met alle leden van OKRA Drogenbos om onze 60e verjaardag te vieren. De middag werd gestart met een glaasje bubbels en een hapje gevolgd door een lekkere koude schotel en een mooie, lekkere verjaardagstaart. Elkaar terugzien, babbelen, gezellig samenzijn, lachen ... het mocht weer allemaal en het deed deugd! (PM)

André Lerminaux 5

I N F O R M AT I E uit de gemeente

Resultaten gemeentemonitor

graad en bevolkingsgraad, heeft invloed op het ruimtegevoel bij de inwoners. Slechts twee op drie Drogenbossenaren zijn tevreden over de natuur en groenvoorzieningen in de gemeente. Een kleine meerderheid (59 %) geeft aan dat er voldoende rustplekken zijn, maar dat percentage zakt onder de helft als het gaat om voldoende speelvoorzieningen voor kinderen en jongeren (47 %), voldoende ontmoetingsplaatsen (46 %) en geschikte plekken voor opgroeiende jeugd (36 %). De gemiddelden voor heel Vlaanderen liggen telkens ongeveer 20 % hoger.

De Drogenbossenaren zijn best tevreden over hun lokaal bestuur, al vinden ze wel dat de infrastructuur voor jeugd, cultuur en sport wat te wensen overlaat. Een eigen bibliotheek lijkt wenselijk.

p basis van de door 129 inwoners van Drogenbos ingevulde vragenlijst van de burgerbevraging voor de GemeenteStadsmonitor van het Agentschap Binnenlands Bestuur kunnen we besluiten dat een ruime meerderheid graag in de gemeente woont (85 %) en tevreden is over zijn woning (84 %) en zijn buurt (74 %). Mooie cijfers, al liggen ze wel net iets onder het Vlaamse gemiddelde. Vergeleken met de doorsnee-Vlamingen zijn er meer Drogenbossenaren die buurthinder ervaren (23 %) en die aangeven binnen de vijf jaar naar een andere gemeente

te willen verhuizen (16 %). Het lokaal bestuur zijn de Drogenbossenaren dan weer iets gunstiger gezind dan de gemiddelde Vlaming. Ze zijn tevreden over de loketvoorzieningen (73 %) en over de communicatie van het gemeentebestuur (69 %). Ook voelen ze zich voldoende geïnformeerd (62 %). Enkel de tevredenheid over digitale dienstverlening (58 %) valt wat lager uit.

Te weinig ontmoetingsplaatsen

Dat Drogenbos een sterk verstedelijkte gemeente is, met een hoge bebouwings-

Op het vlak van cultuur en vrije tijd is volgens de Drogenbossenaren ook nog ruimte voor verbetering. Over de bibliotheekvoorzieningen is maar een derde tevreden. Niet echt verwonderlijk, aangezien er binnen de gemeentegrenzen geen bibliotheek is. Enkel de bibliobus van buurgemeente Beersel houdt halt in Drogenbos. De tevredenheid over de uitgaansgelegenheden (36 %) en de voorzieningen voor sport (53 %), cultuur (47 %) en jongeren (41 %) ligt onder het Vlaamse gemiddelde. Een lichtpunt is wel dat bijna één Drogenbossenaar op twee aangeeft naar een museum of tentoonstelling in de eigen gemeente gaan, wat wel in lijn ligt met het Vlaamse gemiddelde. De aanwezigheid van het FeliXart Museum is hier een mogelijke verklaring voor.

Openbaar vervoer boven fiets

De gemiddelde Vlaming heeft eerder een fiets (85 %) dan een abonnement voor het openbaar vervoer (29 %), maar in Drogenbos is de situatie heel anders, met telkens een percentage rond de 50 %. Al gaan de Drogenbossenaren het vaakst te voet, zowel voor verplaatsingen in de vrije tijd (72 %) als voor korte afstanden (64 %). Naar het werk of de school neemt ongeveer de helft de wagen en de andere helft het openbaar vervoer. De fiets wordt, voor welke verplaatsing dan ook, weinig van stal gehaald. Nochtans zijn er verhoudingsgewijs meer Drogenbossenaren dan Vlamingen die vinden dat het veilig fietsen is in Drogenbos en dat er voldoende fietspaden en fietsenstallingen zijn. (JS)

I N F O R M AT I E verenigingsnieuws

zondag 6 februari Ontbijtgesprek Cultuurraad Drogenbos, Davidsfonds, Femma en Okra

GBS De Wonderwijzer Juf Brigitte met pensioen Woensdag 30 juni was de laatste werkdag van juf Brigitte, na een loopbaan van meer dan 10 jaar in GBS De Wonderwijzer.

We gaan het gesprek aan met de brandweer. Rudy De Winter, brandweerman in hart en nieren in de post in Halle komt tijdens het ontbijtgesprek met ons praten over brandpreventie. Na een jaar uitstel wegens corona hopen wij jullie weer te mogen verwelkomen in het FeliXart Museum. Je krijgt in januari nog een uitnodiging. Het ontbijtgesprek is een samenwerking van de cultuurraad, Davidsfonds, Femma en Okra. (AL)

Nadat de eetzaal volledig schoongemaakt was, begon Brigitte aan het naschoolse toezicht. Tussen 15.15 en 16 uur met een kleuterleidster, daarna stond ze er alleen voor bij de kleuters en de kinderen van het 1e en 2e leerjaar. Om 17 uur kwamen er nog enkele oudere leerlingen bij. Op een normale dag zat de werkdag van Brigitte erop om 18 uur, al kon dat wel eens uitlopen door ouders die te laat kwamen. Brigitte liet het echter niet aan haar hart komen. Je kon haar alles vragen, je kon steeds op haar rekenen. Nu is het voor Brigitte tijd om te genieten van haar caravan aan zee. Een plekje waar ze elke vrijdagavond naartoe reed en haar dagen doorbrengt met kinderen, kleinkinderen en vrienden. Het pendelen tussen de camping en haar woonplaats in Sint-Pieters-Leeuw zal niet meer nodig zijn. Ze kan er nu weken of maanden verblijven. Op 30 juni nam de school in ‘bubbels’ afscheid van juf Brigitte. Ze werd overladen met lekkers en allerlei praktische spulletjes voor haar caravan aan zee: tuinverlichting, kussens, placemats en handdoeken bedrukt met een persoonlijke boodschap. Brigitte, geniet nog lang van je vrijheid. (AL)

Brigitte begon als poetsvrouw en deed dit vol overgave tot december 2019. Toen juf Sonia van de opvang en de ‘refterdienst’ met pensioen ging, nam Brigitte haar taak maar al te graag en vol motivatie over. Hoewel Brigittes werkdag om 11 uur begon, was ze elke dag minstens een halfuur op voorhand aanwezig om ‘haar refter’ stilletjes aan te beginnen klaarmaken voor het middageten. ’s Middags wisselde ze het toezicht bij de kleuters of leerlingen van de lagere school af met juf Martine.

Okra en Femma bezoeken de hoeve van Felix Op dinsdag 12 oktober bezochten de leden van Okra, onder de deskundige leiding van Chloë, de gerestaureerde hoeve van Felix. De talrijk aanwezige leden van Femma deden hetzelfde op zondag 17 oktober, zij hadden Peggy als gids. De bezoekers van beide verenigingen waren blij verrast en heel enthousiast over hoe de hoeve in haar oorspronkelijke staat gerestaureerd is. Velen onder hen hebben Felix De Boeck goed gekend en brachten hem ook regelmatig een bezoekje. De gebruiksvoorwerpen uit de tijd van toen werden bekeken, bewonderd en besproken. Beide bezoeken werden afgesloten met een leuke babbel, koffie en taart. (PM)

Op 10 december vindt onze eindejaarsreceptie opnieuw plaats in het FeliXart Museum, na de onderbreking van vorig jaar. Iedereen is welkom, met in het bijzonder de leden van de lokale verenigingen. Eindelijk zullen we een heel moeilijke periode kunnen afsluiten met een gezellig samenzijn. We zijn verheugd om jullie allemaal te kunnen uitnodigen voor een hapje en een drankje. We hernemen ook de traditie om een verdienstelijke Drogenbossenaar in de bloemetjes te zetten. Hou deze datum vrij en zorg dat je erbij bent. Er volgt nog een persoonlijke uitnodiging. Graag tot dan! (AL)

vrijdag 10 december Eindejaarsreceptie Cultuurraad Drogenbos

C U LT U U R biografie

David Veltman werkt ruim vier jaar aan biografie Felix De Boeck

‘De Boeck was een gelaagd iemand die niet zomaar alles prijsgaf’ Ruim een kwarteeuw na het overlijden van Felix De Boeck is er voor het eerst een wetenschappelijke en kritische biografie over de kunstschilder geschreven. ‘Het beeld dat hij van zichzelf ophing, kwam niet altijd overeen met de realiteit.’ Feit is wel dat hij als volwassene twee wereldoorlogen meemaakte en dat heel wat prominenten, zoals Van Doesburg, Mondriaan, Koningin Fabiola, Gandhi en zelfs Hitler de revue passeerden in zijn leven of werk.

eer dan vier jaar lang verrichte de Nederlandse onderzoeker David Veltman (39) onderzoek naar het leven van kunstschilder Felix De Boeck. Het resultaat schreef hij neer in een vierhonderd bladzijden tellende biografie. Maar hoe komt het dat iemand uit Groningen er überhaupt aan denkt om zich te verdiepen in een veelgeprezen, maar op het eerste gezicht eenvoudige, Belgische kunstschilder uit een kleine gemeente? ‘Het kan een ongewone keuze lijken’, beseft Veltman. ‘Het FeliXart Museum was in samenwerking met onder meer het Biografie Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen op zoek naar iemand die een wetenschappelijk correcte biografie van De Boeck wilde maken. Op dat moment was ik aan de slag als catalogusmedewerker bij het grootste boekveilinghuis van Nederland. De vacature leek me zeer interessant en ik heb de opdracht kunnen binnenhalen.’

Brieven uit het privéarchief

In september 2016 kon Veltman van start gaan. Het zou een werk van lange adem worden. ‘Het was belangrijk om zo veel mogelijk informatie over De Boeck te vergaren. Het FeliXart Museum, waarmee ik intensief heb samengewerkt, gaf het volledige privéarchief van De Boeck in bruikleen aan de universiteit. Daarin zaten onder meer ontelbare brieven die hij heeft ontvangen. Dat was een schat aan informatie, al had ik 8

natuurlijk ook veel interesse in de brieven die De Boeck zelf heeft gestuurd. Via de dochter van een goede vriend van De Boeck ben ik aan heel wat documenten geraakt. Al gingen daar natuurlijk verschillende telefoontjes en mails aan vooraf. Zomaar even aanbellen om die briefwisseling op te halen, dat ging natuurlijk niet. Voor mijn onderzoekswerk ben ik veel in Drogenbos geweest. De eerste twee jaar zeker elke maand. Ik wilde met zo veel mogelijk mensen, die De Boeck hebben gekend, spreken. Onder meer zijn voormalige huisdokter André Lerminiaux heeft me goed vooruitgeholpen. Hij wist niet alleen veel te vertellen over De Boeck, hij bracht me ook in contact met andere personen. En via een oproep in de lokale media kreeg ik respons van zeker een twintigtal mensen die me nog nuttige informatie konden aanreiken.’

Spirituele oriëntatie

Toch bleven er ook deuren gesloten. Veltman was immers niet van plan om het bijna iconische beeld van de hardwerkende, religieuze schilder-boer zomaar klakkeloos over te nemen. ‘De Boeck die van maandag tot en met zaterdag werkte op het veld en enkel op zondag schilderde, dat is hoe veel mensen hem zagen. Eigenlijk paste dat vooral goed in zijn religieuze wereldbeeld waarbinnen hij het schilderen voorstelde als een spirituele activiteit op de heilige dag. De realiteit was anders, al ontken ik zeker niet dat

De Boeck diepreligieus was. Hij was een trouwe kerkganger. En de mensen die hij thuis ontving, hadden veelal een zekere spirituele oriëntatie. Het idee dat iedereen er zomaar welkom was, klopt niet echt. De Boeck ontving niet alleen katholieke gelovigen. Ook vrijmetselaars als dokter Jan Geerts en de dichter Pierre Bourgeois kwamen geregeld bij hem langs. Zelfs koningin Fabiola en de pauselijke ambassadeur zijn bij hem thuis geweest. Veel van zijn vrienden heeft De Boeck geportretteerd, zoals oud-premier Jean-Luc Dehaene en de toneelregisseur Albert Daenens. De Boeck had een breed netwerk, zoveel is zeker.’ Blijft er dan helemaal niets overeind van de figuur De Boeck zoals iedereen hem kent? ‘Toch wel. De Boeck was iemand die bijna altijd in of rond zijn hoeve te vinden was. Zijn vrouw Marieke was zwaar ziek, ze leed aan tuberculose. De Boeck kookte en poetste, en moest daarnaast mee zorgen voor hun dochter Marcelleke, die een fysieke en mentale handicap had. Het maakte dat De Boeck aan zijn boerderij gekluisterd was. Heel af en toe ging hij voor het werk naar het buitenland, maar daar liep hij verloren. Zo kwam hij ooit ’s avonds heel laat met de trein aan in Parijs. De hele nacht was hij onderweg naar zijn hotel, waardoor hij daags nadien de tentoonstelling van een vriend miste. Op die reizen nam hij zo veel mogelijk eten mee, op restaurant gaan was ondenkbaar. De Boeck was

David Veltman travaille pendant plus de quatre ans sur la biographie de Felix De Boeck

Plus d’un quart de siècle après la mort de Felix De Boeck, une biographie scientifique et critique du peintre apparaît pour la première fois. Pendant plus de quatre ans, le chercheur néerlandais David Veltman (39) a mené des recherches sur la vie du peintre Felix De Boeck. Il a consigné les résultats dans une biographie de quatre cents pages. ‘Le musée FeliXart, avec lequel j’ai travaillé de manière intensive, a prêté à l’université l’ensemble des archives privées de De Boeck. C’était un trésor d’informations.’ Bien que M. Veltman brise certains des mythes concernant M. De Boeck, il espère tout de même que de nombreux habitants de Drogenbos liront cette biographie. ‘Je l’ai écrit comme une histoire, sans utiliser de jargon, afin que le livre soit accessible au plus grand nombre. Une suite ne peut être totalement exclue. Qui sait, des documents apparaîtront un jour et apporteront une vision supplémentaire sur l’homme De Boeck. ‘C’était une personne aux multiples facettes qui ne dévoilait pas tout d’un coup.’

zeer zuinig. Uit de brieven die hij vanuit het buitenland naar zijn vrouw stuurde, kwam wel naar voren dat zij een hechte band hadden. Marieke was zijn nicht, wat nu heel vreemd lijkt maar in die tijd wel soms voorkwam. Daarop kreeg hij niet echt kritiek. Maar toen hun kinderen snel stierven – vier van hun kinderen werden niet ouder dan twee jaar – kwamen er toch vragen. De Boeck zag het echter als een opdracht van God om zo veel mogelijk kinderen voort te brengen.’

Mythes doorprikt

Dat Veltman dit najaar in het FeliXart Museum kwam spreken op een studiedag over ‘ongemakkelijke histories in een hedendaagse context’, was niet om De Boeck van zijn voetstuk te stoten. Al

zijn er wel bedenkingen te maken over zijn politieke opvattingen. ‘De Boeck heeft onder meer twee portretten van Hitler geschilderd. Hij deed dat wel in opdracht, maar had die kunnen weigeren natuurlijk. Ik zeg zeker niet dat De Boeck sympathiseerde met de nazi’s, maar hij bleef bevriend met mensen die wel collaboreerden. De Tweede Wereldoorlog was voor De Boeck financieel geen slechte periode. Omdat de groothandel stillag, kwamen velen bij hem groenten, fruit en vlees kopen. Onder meer via zijn huwelijk bezat De Boeck veel grond. Een arme boer die amper rondkwam, was hij allerminst.’ Hoewel Veltman enkele mythes rond De Boeck doorprikt, hoopt hij toch dat veel Drogenbossenaren de biografie zullen

lezen. ‘Ik heb het geschreven als een verhaal en heb geen jargon gebruikt, zodat het boek leesbaar is voor een breed publiek. Een vervolg is niet helemaal uit te sluiten, want een biografie is nooit af. Wie weet duiken er documenten op die nog een ander licht schijnen op de mens De Boeck. ‘Hij was een gelaagd iemand die niet zomaar alles prijsgaf’, zegt Veltman. ‘Hoe dan ook zal ik nog af en toe naar Drogenbos afzakken. Zo ben ik gevraagd om in het wetenschappelijk comité van het museum te zitten. En wie weet begin ik wel aan een geschiedenisboek over Drogenbos. Tijdens de voorbije jaren ben ik immers zo veel over deze gemeente te weten gekomen.’ Jelle Schepers De biografie Sterven in het bed waarin ik geboren ben is onder meer te verkrijgen in de museumshop van het FeliXart Museum en via de Nederlandse uitgeverij Verloren. 9

I N F O R M AT I E nieuws uit het centrum

Het FeliXart Museum en het gemeentebestuur hebben van Vlaanderen een mooie subsidie gekregen voor het creëren van bijkomend toegankelijk groen. Van het budget van 2 miljoen euro dat ministers Ben Weyts en Zuhal Demir (beide N-VA) vrijmaakten voor 9 projecten ter versterking van het groene karakter van de Vlaamse rand, wordt er zowat 72.000 euro geïnvesteerd in Drogenbos. De gemeente en het museum passen zelf elk 9.000 euro bij. ‘Met het geld willen we verspreid over de komende drie jaar heel wat zaken verwezenlijken om het domein rond de hoeve van Felix De Boeck nog groener en toegankelijker te maken voor zowel inwoners als bezoekers’, zegt Gudrun Dewilde van het FeliXart Museum. ‘Zo zullen we samen met de Beerselse lambikbrouwerij 3 Fonteinen een boomgaard met Schaarbeekse kriekelaars aanplanten op een stuk ruwe grond vlakbij woonzorgcentrum Palmyra. Dit najaar al willen we de jonge bomen in de grond steken zodat we over drie jaar een eerste oogst hebben. Met de vruchten zal kriekenlambikbier gemaakt worden. Daarnaast is de boomgaard goed voor de biodiversiteit en kunnen we er gezamenlijke plukmomenten met de lokale bevolking organiseren. Ook in het nieuwe voedselbos, dat voorzien is naast de hondenweide in Het Moeras, kunnen de Drogenbossenaren elkaar ontmoeten. Deze plek kan onder begeleiding van experten aangelegd, verzorgd en gekoesterd worden door een groepje mensen uit de buurt. Er zullen gezamenlijke opleidingsdagen en plantmomenten georganiseerd worden maar alles wat het voedselbos voortbrengt, mogen ze natuurlijk zelf opeten.’ Binnen het project worden de kinderen niet over het hoofd gezien. ‘We gaan speelelementen integreren in de natuur die kinderen toelaten om zich op een speelse en creatieve manier uit te leven’, verduidelijkt Dewilde. ‘Verder denken we ook aan een speelbos, openluchtklassen en misschien zelfs een kabelbaan. Voor de concrete invulling willen we de leerlingen van de gemeentescholen inspraak geven.’ Verder is er nog aandacht voor waterbeheersing. ‘Pro Natura en het Regionaal Landschap bekijken hoe overtollig water beter kan gebufferd worden in het Moeras. Door de uitbreiding van de bestaande poel kan er meer regenwater worden opvangen. Zo’n poel laat het water langzaam insijpelen, maar zorgt tegelijk voor een enorme rijkdom aan natuur. Zo’n reservoir kan ook voorkomen dat waardevolle planten bij aanhoudende droogte afsterven.’ (JS) 10

Boomgaard, voedselbos en speelnatuur rondom FeliXart-site

doorlopend Linkebeek Legends en Drogenbos Dragons FAMILIE • ONLINE

De zeven centra van vzw ‘de Rand’ en Just4Fun verenigen gamers uit de zes faciliteitengemeenten en Overijse in e-sportteams. Maak je klaar voor een gamingbattle tussen de gemeenschapscentra. Wil je aansluiten bij de Linkebeek Legends of de Drogenbos Dragons? Ga naar www.j4f. online. Klik op ‘League’.

zaterdag 13 november Cultuurraad Linkebeek Jaarlijkse quiz TE GAST

19.30 uur – GC de Moelie Op zaterdag 13 november wordt er gevloekt, gezweet, maar vooral ook veel gelachen in de Moelie, tijdens de traditionele Linkebeek-quiz. De deuren openen om 19.30 uur, de quiz start om 20 uur. prijs: 5 euro (per ploeg) info: www.demoelie.be, 02 380 77 51 of info@demoelie.be

woensdag 17 en 24 november Kleuterclub Drogenbos (reeks 2) Muziek en bewegen FAMILIE

13.30 uur – GC de Muse Elke woensdagnamiddag kan je kind terecht in de kleuterclub van GC de Muse. We organiseren reeksen van muziekactiviteiten voor kleuters van de eerste en tweede kleuterklas. Reeks 2: 17 en 24 november en 1, 8, 15 en 22 december – Thema: bewegen tickets: 36 euro per kind (reeks van 6 weken) info: www.demuse.be, 02 333 05 70, info@demuse.be

donderdag 18 november Ruben Van Gucht Sportman 2 THEATER, HUMOR, MUZIEK

20 uur – GC de Moelie Ruben gaat op zoek naar legendarische uitspraken en straffe verhalen uit de sportgeschiedenis. Vergezeld van troubabroers Matthieu en Guillaume en sportimitator Jonathan Bockstael. tickets: 18 euro (kassa), 16 euro (abo) info: www.demoelie.be, 02 380 77 51 of info@demoelie.be

dinsdag 23 november FilmMatinee Elle s’appelait SarahFILM 14 uur – GC de Moelie De Amerikaanse expatjournaliste Julia werkt anno 2002 aan een stuk over de Vel d’Hiv (een sportstadion waaruit Joden werden gedeporteerd in Parijs). Ze ontdekt dat een langbewaard geheim het lot van haar schoonfamilie linkt aan het lot van een joodse familie. Frans gesproken, Nederlands ondertiteld. speelduur: 111 minuten tickets: 3 euro Info: www.demoelie.be, 02 380 77 51 of info@demoelie.be

vrijdag 3 december Jan De Smet Ook de Sint steekt zijn vinger in de lucht (4+) FAMILIE

18.30 uur – GC de Moelie Jan De Smet (De Nieuwe Snaar) komt langs in de Moelie met zijn heerlijke liedjesprogramma voor kinderen. tickets: 8 euro (kassa en vvk), 6 euro (abo) info: www.demoelie.be, 02 380 77 51 of info@demoelie.be •

TERUGBLIK verenigingen

zondag 21 november Kunstendag voor kinderen FAMILIE

van 13 tot 17 uur – GC de Moelie Elk jaar op de derde zondag van november viert Vlaanderen de Kunstendag voor Kinderen. Op zondag 21 november viert de Kunstendag voor Kinderen zijn tiende verjaardag en daar willen we samen met jou een groot feest van maken in de Moelie. GC de Moelie, GC de Boesdaalhoeve en CC de Meent slaan de handen in elkaar en organiseren die dag tal van gratis workshops. Je kan ook een fijne familievoorstelling meepikken.

FAMILIEVOORSTELLING

om 15 uur in GC de Moelie Broemmm! is een beeldende voorstelling vol avontuur en humor waarin het thema peuter- en kleuterpuberteit humoristisch aan bod komt. tickets: 9 euro (kassa en vvk), 7 euro (abo)

Workshops Doorlopend van 13 tot 17 uur in GC de Moelie Bellenlab: ga creatief aan de slag met papier, verf en bellenblazers en maak een uniek schilderij. Bovendien krijg je het mee naar huis. Optutlab: ga langs in onze schminkstand en laat je gezicht omtoveren tot een fee, superheld … Liever iets anders? Bij de stand ‘gekke kapsels’ laat je je haar pimpen met veren, bloemen en andere zottigheden. Fotolab: ga met zijn allen op de foto en je gaat naar huis met een leuke herinnering! Een wereld vol dozen: een feest voor bouwers en durvers. Vertellab: nestel je in een van de knusse zeteltjes en geniet van een voorleesmoment. Familiebar: kom tussendoor gezellig iets drinken. gratis toegang info en reserveren: www.demoelie.be www.deboesdaalhoeve.be – www.demeent.be

Meer info over

: www.demuse.be/nl/taalicoon

Ellen Smets Theater Broemmm (2+)

Kermiszondag Naar goede traditie werden de leden van de Cultuurraad en Davidsfonds, Femma en Okra samen uitgenodigd op een kermisnamiddag. Het was een succes met koffie, taart en een breugeliaans buffet om af te sluiten. We genoten van een film uit 1985 waarin de toenmalige verenigingen over hun doelen en activiteiten spraken en de bestuurders van de school en de gemeente nog eens aan het woord kwamen. Bekende gezichten die vandaag niet meer onder ons zijn, spraken over hun inzet voor hun vereniging. Ook een recente film gemaakt bij de opening van ons gemeenschapscentrum viel in de smaak. Een confrontatie met het verleden, maar ook een blik naar de toekomst. Dit was een namiddag waarop we elkaar weer konden terugzien en waardoor we hopelijk weer een stapje dichter zijn bij wat Drogenbos toen al was, een warme gemeenschap. (AL)

TICKETS EN INFO GC de Moelie, Sint-Sebastiaanstraat 14, 1630 Linkebeek info@demoelie.be • Tel. 02 380 77 51 • www.demoelie.be OPENINGSUREN: ma van 13.30 tot 17 uur, di, do en vr van

A ANGEPASTE OPENINGSUREN GC DE MUSE Wegens een intensere samenwerking tussen GC de Moelie en GC de Muse is Patricia sinds november op maandag aan het werk in GC de Moelie. Je kan haar in GC de Muse bereiken op 02 333 05 70 op dinsdag en donderdag van 9 tot 12.30 uur. Zij is altijd bereikbaar per mail: patricia.motten@derand.be.

9 tot 12.30 uur en van 13.30 tot 17 uur en op wo van 9 tot 13 uur, tijdens schoolvakanties elke werkdag tot 16 uur TICKETS EN INFO GC de Muse, Kuikenstraat 4, 1620 Drogenbos info@demuse.be • Tel. 02 333 05 70 • www.demuse.be • OPENINGSUREN: ma, di, do van 9 tot 12.30 uur.

De Nederlandse Ellen Smets maakt al zo’n vijftien jaar theater voor kinderen. Ze toert met een vijftal voorstellingen voor 2- tot 6-jarigen door – vooral, maar niet uitsluitend – Nederland en België. Eind november komt ze naar Linkebeek met de voorstelling Broemmm. Een interactieve, dynamische voorstelling opgebouwd rond een eigenzinnig autootje. Jonge kijkers, maar zeker ook hun ouders en grootouders, kunnen genieten van de humor, energie en expressie die ze in deze voorstelling steekt.

De avonturen van een koppig autootje

Op het lijf geschreven

‘Ik hou van de onbevangenheid van kindertheater’

De cultuurhuizen zwaaien na anderhalf jaar coronapauze weer hun deuren open, en dus is het stilaan tijd om ook met de kinderen nog eens naar het theater te gaan. Dat kan eind november in GC de Moelie, want daar staat Ellen Smets met ‘Broemmm’ op de planken.

Voor Smets is theater maken een logische keuze. ‘Al van jongs af wist ik dat ik dit wilde doen. Toneelstukjes en dansjes doen voor familie of klasgenootjes, dat deed ik al van toen ik nog een kind was. Ik heb daarna een theateropleiding gevolgd aan de Amsterdamse Hogeschool voor de kunsten. Daar werd het gevoel bevestigd dat dit echt op mijn lijf geschreven was. Spelen, dansen, met fantasie en humor iets kunnen overbrengen: dat is wat ik graag doe.’ En dat doet Smets dus nog altijd. Ze legde zich al snel toe op theater voor het jongste publiek. ‘Eigenlijk heb ik het kindertheater per toeval ontdekt, maar het past wel bij mij. Het past bij wie en hoe ik ben’, vertelt ze. Theater maken voor kinderen is een aparte discipline. Het vraagt een bijzondere benadering. ‘Theater voor kinderen heeft doorgaans weinig tekst, maar het is heel dynamisch en fysiek. Het is dus best intensief om voor kinderen theater te brengen, maar ik hou van de eenvoud en de onbevangenheid. En van de spontane, eerlijke reacties van het publiek. Zeker in Nederland, waar de kinderen toch iets losser en uitbundiger zijn.’

Korte spanningsboog

Broemmm is een voorstelling voor kinderen vanaf twee jaar. Voor heel

C U LT U U R

MENSEN

familie

met een mening

De ene wegmarkering is de andere niet jonge kinderen dus, en voor een deel van het publiek zal het allicht de eerste keer zijn dat ze naar het theater gaan. ‘Twee jaar is inderdaad behoorlijk jong. Dat lukt wel, als je de spanningsbogen van de verhaaltjes kort houdt. Dat is heel belangrijk, net als het visuele aspect. Voorstellingen voor jonge kinderen moeten beeldend zijn, met veel afwisseling, maar ook met voldoende herhaling en interactie. En de onderwerpen moeten eenvoudig zijn. De voorstelling duurt zo’n drie kwartier, dat is lang genoeg voor de kleinsten.’ Geen lange dialogen dus, of schilderachtig taalgebruik waar kinderen geen boodschap aan hebben. Broemmm is een beeldende voorstelling vol avontuur en humor, maar toch ook met een rode draad. Op humoristische wijze komt het thema peuter- en kleuterpuberteit aan bod. ‘Kinderen van twee of drie jaar zitten in de leeftijd dat ze een eigen willetje beginnen te krijgen, dat ze ‘ja’ en ‘nee’ leren kennen’, legt Smets uit. ‘Ze beginnen hun eigen ding te doen. Broemmm is een autootje dat ook behoorlijk eigenzinnig is. Het is een heel herkenbaar fenomeen, zowel voor de peuters zelf als voor hun ouders. Ik ben op het onderwerp gekomen door voor kinderen te spelen en met hen te praten. Ook met mijn eigen kinderen heb ik die fase meegemaakt.’

Universele humor

Smets brengt haar voorstellingen vooral in Nederland en Vlaanderen. Maar ook voor kinderen die thuis een andere taal dan het Nederlands horen, is de voorstelling goed te volgen. Net omdat de voorstelling erg visueel is, met relatief weinig tekst. ‘De ontwikkeling van een kind en humor zijn bovendien universele thema’s, die elk kind kunnen aanspreken’, aldus Smets. Net zoals voor nagenoeg de hele cultuursector betekende de coronapandemie ook voor Smets een noodgedwongen onderbreking in de tourkalender. Sinds september staat ze weer op de podia in Nederland en België. ‘Eindelijk. Ik merk dat de kinderen heel blij zijn dat het weer kan. En ik ook natuurlijk’, besluit Smets. Wim Troch

zondag 21 november Ellen Smets Broemmm THEATER, FAMILIE

15 uur – GC de Moelie tickets: 9 euro

Het is nog eens rommelmarkt geweest in Drogenbos. Het was een succes op alle vlakken, iedereen die Drogenbos doorkruist zal dat geweten hebben. In heel wat straten werden markeringen aangebracht met mooie gele verf om de standplaatsen af te bakenen. Weken later zijn de markeringen nog even duidelijk zichtbaar.

ezint eer ge begint is een mooie uitdrukking, maar ze is niet besteed aan de openbare diensten. Of worden de gemeentearbeiders er morgen op uit gestuurd om al deze gele letters te overschilderen met zwarte verf? Of zou dat kunnen leiden tot de conclusie dat geel en zwart absoluut niet samengaan in Drogenbos? Drogenbos wil een nette gemeente zijn. O wee als je een sigarettenpeuk op de grond smijt, de GAS-ambtenaar staat klaar om je te bekeuren. Bestaat er geen uitwisbare verf om standplaatsen af te bakenen, of is het de bedoeling om de markeringen te laten staan zodat ons gemeentepersoneel niet steeds opnieuw moet verven? Welke GAS-boete gaat de gemeente betalen voor natuurverontreiniging? Wie is er verantwoordelijk voor de aankoop van deze verf? En mogen wij als inwoners ook tekeningen, verf of graffiti op onze stoepen aanbrengen? Eindelijk zijn de parkeerkaarten en de blauwe zone ingevoerd. Een dikke pluim voor onze gemeente! Er is alleen een klein probleem: wie bij het binnenrijden van de gemeente de geschilderde wegmarkering op het asfalt niet heeft opmerkt, is gezien. Ook naar hoelang je mag parkeren, hebben we het raden. Is het onoverkomelijk om te tonen hoelang de parkeerduur in een wijk of straat duurt? Een extra bord met de aanduiding van de blauwe zone lijkt me niet overbodig. Parkeerwachters doen heel consequent hun werk, foutparkeerders worden verondersteld hun boete cito presto te betalen of er wacht hen een nieuwe. Het geld halen bij de rijken die zich een auto kunnen permitteren, is op zich een nobel doel. Bij niet-inwoners is dat zelfs mooi meegenomen. Of is al het geld weer opgemaakt aan verf? Kritik Aster

Het bezit van een abonnement voor het openbaar vervoer ligt overal dubbel zo hoog als in Vlaanderen.

Gemeentemonitor

Wat vinden de inwoners van hun leven en hun gemeente? De inwoners van de zes faciliteitengemeenten in de Vlaamse Rand zijn gelukkig, voelen zich gezond en hebben eerder de neiging om te voet te gaan dan de fiets te nemen. Toch zijn er veel onderlinge verschillen, waarbij de inwoners van Drogenbos vaak het buitenbeentje blijken te zijn.

e inwoners van Drogenbos, Linkebeek, Kraainem, SintGenesius-Rode, Wemmel en Wezembeek-Oppem hebben met elkaar gemeen dat ze in een faciliteitengemeente in de Vlaamse Rand wonen. En er zijn nog best wat andere gelijkenissen te trekken, zo blijkt uit de burgerbevraging voor de gemeente-stadsmonitor van het Agentschap Binnenlands Bestuur. Zo woont een ruime meerderheid van de inwoners van ‘de zes’ graag in haar gemeente en woning, al is dat niet anders dan in de rest van Vlaanderen. Tachtig procent of meer geeft aan gelukkig te zijn, met daarnaast een iets kleinere groep van mensen die zich 14

gezond voelt. Het aandeel inwoners met een chronische aandoening ligt overal lager dan het Vlaamse gemiddelde van 11,5 %. Drogenbos staat het hoogst in het lijstje van de faciliteitengemeenten.

Armoede ondanks hoge lonen

Natuurlijk zijn er ook verschillen tussen de zes gemeenten en hun inwoners. Zo gaapt er een stevige inkomenskloof. Een inwoner van Drogenbos beschikt gemiddeld over een belastbaar inkomen van net geen 17.000 euro per jaar, ver onder het Vlaamse gemiddelde (ruim 20.000 euro). De vijf andere gemeenten komen boven dat gemiddelde uit, met

Sint-Genesius-Rode (ruim 25.500 euro) als uitschieter. Dat inkomensverschil komt tot uiting in hoe mensen hun financiële toestand ervaren. Een kwart van de Drogenbossenaren geeft aan dat het moeilijk is om iedere maand rond te komen. Op Linkebeek na (23 %) schommelt dat percentage elders rond het Vlaamse gemiddelde van 13 %. De hogere lonen in de vijf andere faciliteitengemeenten betekenen dus zeker niet dat er geen armoede bestaat. Het aandeel inwoners dat officieel betalingsachterstand heeft bij het aflossen van een hypothecair krediet, is overal beperkt. Drogenbos (3,4 %), Wemmel (3 %) en Linkebeek (2,4 %) komen hoger uit dan

I N F O R M AT I E rand-nieuws het Vlaamse gemiddelde. Het percentage inwoners dat leeft van een sociale uitkering is enkel in Drogenbos (3,1 %) hoger dan het Vlaamse gemiddelde. Gelukkig draait niet alles in het leven om geld. Ontspanning en cultuur opsnuiven is ook belangrijk, maar op dat gebied blijven de inwoners van de faciliteitengemeenten wat op hun honger zitten. De tevredenheid over de culturele voorzieningen en de uitgaansgelegenheden ligt overal (fors) lager dan bij de doorsnee-Vlaming. Dat is ook zo voor de tevredenheid over de bibliotheek en de sportvoorzieningen, behalve dan in Sint-Genesius-Rode.

Niet overal voldoende groen

Vergeleken met een doorsnee Vlaamse gemeente zijn de faciliteitengemeenten, net zoals de hele Vlaamse Rand, meer verstedelijkt. Al zijn er onderling wel verschillen. Drogenbos staat bovenaan met een bebouwingsgraad van 86 %, ofwel drie keer meer dan het Vlaamse gemiddelde. Kraainem is met 2.373 inwoners per vierkante kilometer dan weer het dichtst bevolkt. Sint-GenesiusRode is het minst volgebouwd (44,7 %) en heeft de laagste bevolkingsdichtheid (819 inwoners/km²), en gaat hierin twee keer Linkebeek vooraf. Al deze statistieken hebben zo hun invloed op het

ruimtegevoel van de mensen. Zo vinden vier op vijf Rodenaren en Linkebekenaren dat er voldoende rustplekken in de gemeente zijn, terwijl dat percentage elders toch lager is. Ook de tevredenheid over groen en natuurvoorzieningen is bij de inwoners van Linkebeek en Sint-Genesius-Rode hoger. De bekommernis om het klimaat en het milieu is niet overal even groot. Zo geeft slechts een kwart van de Drogenbossenaren aan milieubewust te handelen, terwijl dat in de andere gemeenten wat hoger ligt, met een piek van 58 % in Linkebeek, ofwel dubbel zo hoog als het Vlaamse gemiddelde. Toch zijn het de Kraainemnaars die per jaar het minst aantal kilogram restafval (108,6 kilogram per inwoner) buiten zetten, van kortbij gevolgd door de inwoners van Wezembeek-Oppem (110,1 kg). Wemmel duikt met 141,5 kilogram nog net onder het Vlaamse gemiddelde, terwijl Drogenbos (147,3 kg), Sint-Genesius-Rode (151,4 kg) en Linkebeek (165,4 kg) erboven zitten.

Eerder te voet dan met de fiets

Duurzame mobiliteit zet zich in de faciliteitengemeenten, net als in heel Vlaanderen, nog niet op alle vlakken door. Het aandeel elektrische of hybride voertuigen is beperkt, al steken Kraainem, Wemmel en Wezembeek-Oppem wel

een procentpunt boven het Vlaamse gemiddelde van 3,5 % uit. Drogenbos sluit de rij met 2,5 %. Vermoedelijk speelt het voorlopig nog prijzige kostenplaatje van dit type voertuig een rol. Toch tonen de inwoners van de faciliteitengemeenten meer dan hun goede intenties. Dat blijkt onder meer uit het bezit van een abonnement van het openbaar vervoer, dat overal (bijna) dubbel zo hoog ligt als het Vlaamse gemiddelde (29 %). Voor verplaatsingen in de vrije tijd gaan de inwoners eerder te voet dan dat ze achter het stuur kruipen. Het gebruik van de fiets is dan weer veel minder ingeburgerd. Voor korte afstanden zijn de inwoners van de faciliteitengemeenten veel meer geneigd om te stappen dan om te trappen. Wat grotere verschillen tekenen zich op als het gaat over de duurzaamheid van de woningen in de faciliteitengemeenten. In Linkebeek, Kraainem, Wemmel en Wezembeek-Oppem woont, net zoals in Vlaanderen, ruim drie kwart van de inwoners in een energiezuinige woning, maar in Sint-Genesius-Rode (66 %) en vooral in Drogenbos (58 %) is dat veel minder het geval. Op Drogenbos na heeft één inwoner op de vijf de intentie om binnen de vijf jaar aan het verbouwen of renoveren te gaan. Jelle Schepers

Municipal monitor Income inequalities across municipalities The common denominator linking the inhabitants of Drogenbos, Linkebeek, Kraainem, Sint-Genesius-Rode, Wemmel and Wezembeek-Oppem is that they live in special status municipalities located in the Vlaamse Rand (Flemish periphery around Brussels). Yet they also differ in so many ways, with people from Drogenbos often appearing to be the odd ones out. This is the conclusion drawn from a citizens’ survey conducted by the Internal Administration Agency’s municipal/city monitor.

KAASKRABBER is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Muse en vzw ‘de Rand’. Kaaskrabber komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Gudrun Dewilde, Joke Dondeyne, André Lerminiaux, Niko Lerminiaux, Patricia Motten, Paul Smets, VORMGEVING heartwork.be FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK Drukkerij Van der Poorten EINDREDACTIE Silke Castro, Kaasmarkt 75,

One example is the huge gap in earning potential. An inhabitant of Drogenbos has an average taxable income of just under €17,000 per year, well below the Flemish average (over €20,000). The five other municipalities boast a higher average income, with Sint-Genesius-Rode (more than €25,500) as the standout performer. The income disparities are reflected in how people view their financial situation. A quarter of the people living in Drogenbos are reported to be struggling to make ends meet month after month. With the exception of Linkebeek (23%), the percentage elsewhere fluctuates around the Flemish average of 13%.

1780 Wemmel, silke.castro@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Muse, Kuikenstraat 4, 1620 Drogenbos, Tel. 02 333 05 70, info@demuse.be, www.demuse.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van kaaskrabber op de website www.demuse.be

MENSEN aan de terminus Nelly (80) neemt de tram om haar auto op te halen aan de garage. ‘Het stoort me niet om de tram te nemen. Het is gemakkelijk, want je moet niets doen (lacht). Als ik naar het centrum van Brussel of Ukkel ga, kies ik altijd voor het openbaar vervoer. Een parkeerplaats vinden en zelfs rijden zijn er een utopie. Het gebeurt weleens dat ik een praatje sla, al hangt dat af van de lengte van de rit. De mensen spreken me gemakkelijk aan.’ Tekst en foto: David Legrève