lijsterbes mei 2021 by vzw 'de Rand'

GEMEENSCHAPSKRANT

KRAAINEM • JAARGANG 22 • NR 4 - MEI 2021 UITGAVE VAN GC DE LIJSTERBES EN VZW ‘DE RAND’

Freya van Schaik woont in Stokkel

In het spoor van Christian Marichal

In memoriam Georges Bulteel

FR • DE • EN

traductions Übersetzungen translations

afgiftekantoor Kraainem 1 P 005212

lijsterbes

gemeentelijke gebouwen. De gemeente zelf investeert niet, maar stelt wel de daken ter beschikking. De groene stroom die wordt geproduceerd zal worden gebruikt voor de gebouwen zelf’, legt schepen van Klimaat en Ecologische Transitie MarieFrance Constant (Kraainem Unie) uit. De gemeente slaat voor het project de handen in elkaar met de energiecoöperaties Druifkracht en Ecopower. ‘Wij zullen instaan voor de installatie, exploitatie en het onderhoud van de zonnepanelen, Ecopower neemt die op de sporthal voor zijn rekening’, legt Jan Rongé van Druifkracht uit. ‘In totaal zal het gaan om zo’n 150 zonnepanelen die worden gefinancierd door onze coöperanten. Druifkracht en Ecopower werken op een gelijkaardige manier. Wie mee wil investeren, kan dat door aandeelhouder te worden van Druifkracht. Dat kan al vanaf 250 euro. Als coöperant krijg je ook een dividend uitgekeerd. En je steunt natuurlijk de transitie van je gemeente naar hernieuwbare energie.’

50.000 euro

Op de foto: Jan Rongé, directeur van Druifkracht

Zonnepanelen op gemeentegebouwen De gemeente Kraainem zet een belangrijke stap in haar klimaatbeleid. Ze laat via burgerparticipatie zonnepanelen plaatsen op de daken van het gemeentehuis, de sporthal en het gemeentelijk depot. Ze gaat daarvoor samenwerken met burgercoöperaties Druifkracht en Ecopower. ‘Het gemeentebestuur engageerde zich eind vorig jaar door de ondertekening van het burgemeestersconvenant om de CO2-uitstoot in Kraainem te reduceren en een actief klimaatbeleid te voeren. De gemeente zet de nodige stappen voor een actief en ambitieus klimaatbeleids2

plan. Schepen Constant (PK-KU) vroeg op de gemeenteraad van 30 maart 2021 om een samenwerkingsovereenkomst goed te keuren met de coöperatieve Druifkracht. Het punt werd unaniem goedgekeurd. Vandaar dit nieuwe project rond de zonnepanelen op

Druifkracht is met een dergelijk project niet aan zijn proefstuk toe. ‘Sinds kort liggen er zonnepanelen van de Druifkracht-coöperanten op twee woonzorgcentra in Huldenberg. We zijn blij dat we nu ook met de gemeente Kraainem kunnen samenwerken’, aldus Rongé. ‘Om het voorziene aantal zonnepanelen op het gemeentehuis, de gemeentelijke loods en de sporthal te kunnen realiseren, moeten we ongeveer 50.000 euro bij elkaar krijgen. We hebben er goede hoop op dat we dat bedrag zullen kunnen ophalen. En is dat niet zo, dan kunnen we nog altijd beslissen om de rest bij te passen met een deel van het ‘potje’ dat we als coöperatie sinds onze oprichting bij elkaar hebben gespaard.’

Alternatief voor eigen zonnepanelen

De gemeente Kraainem ziet in het project een manier om haar burgers te betrekken bij het klimaatbeleid. ‘Het is tegelijk ook een mooi alternatief voor inwoners die zelf niet de mogelijkheid hebben om zonnepanelen op hun dak te plaatsen’, vindt Marie-France Constant. Een van de mensen uit Kraainem die al zeker mee zal investeren in het project is Ximena Meruvia, die zes jaar geleden in de gemeente kwam wonen. ‘Ik ben van mening dat iedereen zijn steentje moet proberen bij te dragen in de weg uit de

I N F O R M AT I E uit de gemeente klimaatcrisis. Een project als dit biedt de perfecte gelegenheid om dat te doen. Ik vind het ook fijn dat de gemeente met dit initiatief komt en zo als lokale overheid haar verantwoordelijkheid neemt om de CO2-uitstoot aan te pakken. Dat is goed nieuws voor ons en goed nieuws voor de komende generaties.’ Wie interesse heeft om mee in het project te stappen, kan op 18 mei om 19 uur deelnemen aan een informatiesessie in het Nederlands. Om 20.30 uur volgt een sessie in het Frans. Inschrijven kan via www.kraainem.be. Tina Deneyer

Meerderheid van inwoners heeft buitenlandse achtergrond Kraainem staat op de vierde plaats in de lijst van meest diverse gemeenten in Vlaanderen. Dat blijkt uit recente cijfers van Statbel, het Belgische statistiekbureau. Alleen Machelen, Drogenbos en Vilvoorde zijn nog diverser. In België heeft bijna 1 op de 3 Belgen een buitenlandse achtergrond. Dat betekent dat een van de ouders ooit is geregistreerd als niet-Belg. In Kraainem ligt het cijfer een stuk hoger dan het Belgische gemiddelde: 53 % van de Kraainemnaren heeft een buitenlandse achtergrond, 47 % is van Belgische afkomst. Ter vergelijking: in 2010 was dat nog 56 %. De hoge mate van diversiteit heeft te maken met de grote instroom van mensen uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Daar heeft volgens de cijfers van Statbel 75 % van de inwoners een buitenlandse achtergrond. Bovendien wordt er in Kraainem, net als in de rest van de Vlaamse Rand, erg veel verhuisd, tot drie keer zoveel als gemiddeld in Vlaanderen. (TD)

Telex • De meerderheid (PK-KU) wil dat de gemeenteraad de bevoegdheid behoudt om een vervanger van de algemeen directeur aan te duiden. De oppositie wil bij monde van schepen Caprasse (DéFi-MR) deze bevoegdheid aan het managementteam geven. Een bocht van 180° tegenover een beslissing genomen toen zij burgemeester was in de vorige legislatuur. De gemeenteraad keurt dit punt niet goed. • De gemeenteraad keurt de aanleg van een taalregister goed. Ondanks een aantal onthoudingen, werd het punt aanvaard. • Het subsidiereglement voor de hinderpremies in verband met corona worden aangepast. Dat heeft vooral te maken met de sectoren die op 1 december 2020 niet konden heropenen. Die moeten via een andere weg gesubsidieerd worden. Het budget wordt verhoogd tot 111.000 euro. • De gemeenteraad keurt een reglement voor klachten- en meldingsbehandeling goed. Deze vormt de basis voor een correcte behandeling van klachten en maakt onderdeel uit van een ruimer beleid waarin een goede dienstverlening van het bestuur centraal staat. • Raadslid Van Herck (DéFi-MR) wordt op de gemeenteraad berispt wegens ongepaste uitlatingen. De voorzitter van de gemeenteraad, Luc Timmermans (PK-KU), maakt hem duidelijk dat dit niet de eerste keer is en doet een oproep om meer respect te tonen. • DéFi-MR weigert voor de zoveelste keer te stemmen over verschillende punten. Schepen de Foestraets (DéFI-MR) geeft een vreemde uitleg: ‘Beschouw het alsof we de zaal hebben verlaten en daarna terug binnen zijn gekomen.’ De wettelijkheid van deze weinig constructieve houding wordt onderzocht. De voorzitter zegt dat de gemeenteraad niet mag afglijden tot zo’n laag niveau. Hij voegt eraan toe dat de raadsleden de raad ook digitaal kunnen volgen als ze niet willen opdagen. • De gemeenteraad verzet zich tegen de Brusselse stadstol. Een aantal schepenen en raadsleden van meerderheid en oppositie vragen Brussel om hierover de dialoog aan te gaan met de andere

gewesten. Ook het Toekomstforum Halle-Vilvoorde zal worden aangesproken om de impact van deze stadstol zo klein mogelijk te houden. • De werkvennootschap, die instaat voor de grote wegenwerken, wil een proefopstelling invoeren voor een fietssnelweg ter hoogte van het Vierarmenkruispunt. Raadslid Cardon (PK-KU) vraagt om dit tijdens een representatieve periode te doen, niet tijdens de paasvakantie. Zij vraagt meer tijd om dit technisch te kunnen bekijken in de commissie mobiliteit. De raad gaat akkoord met haar vraag. • DéFi-MR dient een motie in voor de correcte interpretatie van de wetgeving inzake bestuurstalen door de diensten van de Vlaamse overheid. Het gaat over het taalgebruik van de dienst belast met de onroerende voorheffing en verkeersbelasting. De motie wordt goedgekeurd, ondanks vijf onthoudingen. • Raadslid Edwards (PK-KU) dringt aan op een doortastend onderhoud of vervanging van een aantal bomen in de Astridlaan. Schepen de Foestraets (DéFi-MR) antwoordt dat een aantal bomen moeten worden verwijderd. Een voorstel voor verwijdering in het najaar wordt opgemaakt. Het college beslist welke bomen bewaard blijven. • De gemeente gaat investeren in een padelterrein aan de sporthal. Schepen Sala (DéFi-MR) zegt dat dit niet voor 2023 zal zijn en dat dit moet gebeuren via een aanpassing van het meerjarenplan. Schepen Constant (PK-KU) zegt dat hiervoor al een budget van 40.000 euro is begroot. • Het dossier van het fietspad aan de Baron d’Huartlaan wordt opnieuw onder de aandacht gebracht. Voorzitter Luc Timmermans (PK-KU) vraagt om zulke technische dossiers door de bevoegde commissie te laten behandelen, wat ook zal gebeuren. • De buurtbewoners van de Delhaize zullen van het schepencollege een brief krijgen om duidelijk te maken dat de gemeente niet akkoord gaat met de niet nagekomen beloftes in verband met een ‘groenmuur’.

Freya van Schaik

‘Niemand hoeft zich hier de vreemde eend in de bijt te voelen’ In onze reeks huisbezoeken bij Kraainemnaren die in een bepaalde wijk of straat wonen, zijn we na verschillende babbels met bewoners uit de Vogeltjeswijk in Stokkel aanbeland. De eerste inwoner die we spreken is de Nederlandse Freya van Schaik. Ze is getrouwd en heeft een dochter van tien en een zoon van acht jaar.

e hadden graag bij een gezin uit de Potaardestraat aangebeld, maar omwille van corona kunnen we er niet op bezoek gaan. We laten ons dus vertellen dat er dichtbij ook een leuk gezin woont in de witte tweewoonst, een huis uit de jaren vijftig met veel lichtinval en een appelboom in de tuin. Niet ver van die appelboom ontmoeten we Freya van Schaik. Haar naam schrijf je met een kleine ‘v’ als je haar voornaam ook vernoemt, terwijl het Van Schaik wordt als je het alleen bij haar achternaam houdt. Dat dat de Nederlandse manier van doen is, heeft Freya van Schaik wellicht al een aantal keren moeten uitleggen sinds ze in 2005 naar België verhuisde. ‘Ik ben niet van adel of zo’, lacht Van Schaik, die destijds naar hier kwam voor haar werk bij een

Nederlands advocatenkantoor dat een satellietkantoor had in Brussel. ‘Het idee was dat ik na anderhalf jaar weer terug zou gaan, maar ondertussen heb ik hier mijn Duitse man leren kennen en daarom ben ik gebleven.’

Frisse neus

In het begin woonde Freya in de Kasteleinwijk in Elsene, daarna bij metro Merode. Iets meer dan tien jaar geleden, toen haar dochter op komst was, zijn ze naar huizen gaan kijken die verder van het stadscentrum van Brussel lagen en een tuin hadden. ‘Zo zijn we in Stokkel beland, en daar zijn we nu nog altijd heel blij mee.’ Inmiddels werkt Freya voor de Europese Commissie. Het werk is gevarieerd en ze heeft leuke collega’s, dus het bevalt haar goed. Freya werkt al meer dan een jaar

van thuis uit, haar woning in Stokkel is de laatste maanden – zoals bij veel mensen – ook een werkplek geworden. In normale tijden gaat ze met de metro of met de fiets naar de Europese wijk in Brussel. ‘Het centrum heeft veel troeven, maar als we er weer eens zijn, realiseren we ons dat het in Kraainem toch veel rustiger is. Het was een goede keuze om hier te komen wonen. Heel landelijk zou ik niet willen wonen, maar ik hou wel van buiten zijn. Het is fijn dat je het huis uit kunt om even een frisse neus te halen. In het centrum van Brussel heb je dat frisse gevoel toch minder. Het fijne aan Stokkel is dat je de winkels en het openbaar vervoer dichtbij hebt. Je hebt alle voordelen van een stad, maar er is ook natuur in de buurt. We fietsen veel, bijvoorbeeld naar het Rood Klooster of naar de buurt rond het

MENSEN wonen in Stokkel

Een korte geschiedenis van Stokkel Stokkel heeft een erg lange en rijke geschiedenis. De wijk ligt vooral op het grondgebied van Kraainem en SintPieters-Woluwe, met uitlopers naar Wezembeek-Oppem en Sint-Lambrechts-Woluwe. De naam Stokkel verwijst naar een klein bos op een verhoogde zandgrond. Stokkel wordt voor het eerst vernoemd in 1147, als de edelman Jan Van Duffel zijn deel van het Zoniënwoud en de molen van Stokkel met het gehucht errond aan de Abdij van Park schenkt. Die bouwt er het Hof te Stokkel uit, met 110 ha aan landerijen en 70 ha bos dat steeds meer ontgonnen wordt. Op de plaats waar vandaag de Onze-Lieve-Vrouwkerk staat, stond al in 1326 een kleine kapel met een gepolychromeerd miraculeus Madonnabeeldje waar bedevaarten naartoe kwamen om te bidden tot de patrones tegen de geslethentheydt (breuken en hernia).

meer door de ontsluiting via de tram en later ook de metro. Al rond 1900 worden er grote lanen aangelegd doorheen het Zoniënwoud, zoals de Baron d’Huartlaan waarlangs gebouwd en verkaveld wordt zodat het Stokkelbos verdwijnt. Plaatsnamen zoals Prinsenput herinneren nog aan de tijd dat de Prins van Oranje rond 1820 kwam jagen in het Zoniënwoud en de Stokkelaars in deze kleine vallei groette. Stokkelaars hebben een eigenzinnig trekje en waren het er niet mee eens dat Stokkel in 1830 bij het ontstaan van België geen onafhankelijke gemeente werd. Zij dienden hiervoor onmiddellijk een verzoekschrift in, en later nog twee, maar het mocht niet baten. Stokkel werd opgesplitst in verschillende gemeenten, wat door echte Stokkelaars genegeerd wordt, want ze voelen zich eerst Stokkelaar en dan pas Kraainemnaar of inwoner van Sint-Pieters-Woluwe. (Stokkeles) Linda Teirlinck

Het gehucht Stokkel groeit gestaag en verandert stilaan van een landelijk gehucht in een verstedelijkt gebied, onder

arboretum in Tervuren. Onze dochter rijdt paard in Sterrebeek en er is de tuin. ’s Ochtends als iedereen op weg is naar het werk, kan het wat druk zijn in de Potaardestraat, maar afgezien van het vliegtuiglawaai dat vooral bij een bepaalde windrichting onze kant op komt, is het hier best rustig.’ Ook de buren zijn allemaal vriendelijk. ‘Het is niet dat we regelmatig bij elkaar op de koffie gaan, ieder leeft zijn leven en dat is prima zo.’

Duits bakkertje

Wat merkt Freya van het feit dat ze op de grens tussen Brussel en Vlaanderen woont? ‘Toen we hier net kwamen wonen, dachten we dat het hier veel Nederlandstaliger zou zijn dan in het centrum van Brussel. Maar toen gingen we naar de Carrefour en iedereen sprak Frans. Toch niet zo Vlaams als we dachten dus. Pas richting Sterrebeek of Tervuren begint het Vlaamser te voelen. Het heeft zijn charme dat je allerlei talen om je heen hoort en dat niemand opkijkt van de taal die je spreekt.’ Thuis verloopt ook alles tweetalig. ‘Mijn man en ik hebben afgesproken dat we ieder onze eigen taal spreken zodat de kinderen beide talen leren, en dat lukt ook. Zolang ze op een Nederlandstalige school zaten, ging het Nederlands natuurlijk wat beter, maar onze dochter volgt op school Duits als tweede taal en

dat gaat prima. Beide talen komen dus goed tot hun recht.’ Kan Freya speciale plekjes in Stokkel aanbevelen? ‘Ja, als ik in het weekend tijd heb, loop ik graag even naar de markt op het Dumonplein en daar is een Duits bakkertje met heerlijk Duits brood, pretzels en Berlijnse bollen.’ Of wonen in België haar veranderd heeft? ‘Misschien wel geleidelijk’, zegt Freya. ‘Ik hoor mensen wel eens zeggen dat ik een zachter accent heb dan de Nederlanders die ze kennen. En als ik nog eens in Nederland ben, merk ik ook dat het er daar directer aan toe gaat. Zelf ben ik niet heel direct, dus ik voel me wel thuis in België.’ Net zoals de kinderen. ‘Ik denk zelfs dat ze, toen ze kleiner waren, een tijdlang dachten dat ze Belg waren, zodat we ze uit die droom moesten halen en zeggen dat ze een Duits paspoort hadden en de Nederlandse nationaliteit. Het is natuurlijk wel gek dat ze de nationaliteit hebben van een land waar ze nog nooit hebben gewoond. Maar omdat hier veel mensen uit andere landen wonen in gelijkaardige situaties, hoeven ze zich niet de vreemde eend in de bijt te voelen. En supporteren kunnen ze zowel voor Duitsland, Nederland als België.’

„Niemand muss sich hier als Außenseiter fühlen“ In unserer Serie über Kraainemer, die in einem bestimmten Viertel oder einer bestimmten Straße wohnen, sind wir nach dem Vogeltjeswijk nun in Stokkel angekommen. Die erste Bewohnerin, mit der wir sprechen, ist die Niederländerin Freya van Schaik. Sie kam damals nach Belgien, um für eine niederländische Anwaltskanzlei zu arbeiten. „Eigentlich sollte ich nach eineinhalb Jahren zurückkehren, aber in der Zwischenzeit habe ich hier meinen deutschen Mann kennengelernt, und wir sind geblieben.“ In normalen Zeiten fährt sie mit der U-Bahn oder dem Fahrrad ins Europaviertel in Brüssel. „Das Zentrum hat viel zu bieten, aber wenn wir wieder mal dort sind, merken wir, dass es in Kraainem viel ruhiger ist. Es war eine gute Entscheidung, hierher wohnen zu kommen. Es ist schön, mal aus dem Haus zu kommen und frische Luft zu schnappen. Kann Freya besondere Orte in Stokkel empfehlen? „Ja, wenn ich am Wochenende Zeit habe, gehe ich gerne auf den Markt am Dumon-Platz. Dort gibt es eine deutsche Bäckerei mit leckerem deutschen Brot, Brezeln und Berlinern.“

Michaël Bellon 5

MENSEN met een passie en Toulouse, n.v.d.r.) was prachtig. Roncevaux, net over de Spaanse grens, waar Karel de Grote in 778 de slag verloor tegen de Basken, is ook zo’n bijzondere plaats. Je leert erover op school, maar die plaatsen in het echt zien is toch een andere beleving. In Burgos ontmoette ik mensen die niet de moeite hadden gedaan om de kathedraal te bezoeken. Dat is toch zonde? Ik heb er een hele namiddag in rondgelopen.’ (lacht) De redenen om de camino, zoals de tocht ook wordt genoemd, te stappen zijn divers. ‘Er zijn er zeker nog die uit religieuze of spirituele overtuiging de pelgrimage doen. Maar er zijn er ook die van de cultuur willen genieten, of die tijd voor zichzelf willen om na te denken, die één willen zijn met de natuur, of er zijn er die het doen voor de sportieve uitdaging. Allicht spelen voor de meesten, net zoals bij mij, meerdere motieven mee.’

Christian Marichal op bedevaart

Geen fervente wandelaars

In de voetsporen van de pelgrims Al vele eeuwen is de Spaanse stad Santiago de Compostella de eindbestemming van lange wandeltochten. Kraainemnaar Christian Marichal trok al tweemaal naar Compostella, en zou nu bezig zijn aan een tocht naar Rome, als ook hier corona geen roet in het eten had gestrooid.

et pelgrimsverhaal van Christian Marichal (75) begint in 2010. Toen stapte hij van Le Puy-en-Velay in de Auvergne (Frankrijk) naar Compostella (Spanje). Een tocht van zo’n 1.550 kilometer, in 63 stapdagen, verdeeld in een aantal reizen van een week tot vijftien dagen. ‘Enkele jaren voordien hadden mijn vrouw en ik in Corsica al een tocht met de rugzak gedaan’, vertelt Christian. ‘Trekken door de wilde natuur, dat was prachtig. De GR op Corsica is een van de mooiste, maar ook een van de zwaarste routes in Europa.’

Virus

Zo werd Christian gebeten. ‘Het klinkt wat raar om te zeggen in deze tijden, maar het wandelen is echt een virus voor mij. Zodra je ermee begint, kun je niet meer stoppen. Ik was meteen verkocht. De tocht naar Compostella is Werelderfgoed. Al 1.200 jaar lopen mensen hier over dezelfde paden, als bedevaart of in vroegere tijden soms als opgelegde boetedoening.’ Christian vertelt met aanstekelijk enthousiasme over zijn wandeltochten. ‘Conques (een middeleeuws dorp tussen Lyon 6

Na een eerste ervaring van Le Puy-en-Velay naar Compostella, maakte Christian weer een tocht naar het bedevaartsoord. Dit keer vanuit Porto. Zijn vrouw Marie (70), die Christian bij de eerste bedevaart voor een deel vergezelde, was zijn compagnon de route. Een dagtocht is doorgaans tussen 20 en 25 kilometer lang. ‘De eerste dag gaat makkelijk, en de tweede ook. De derde dag begin je pijn te voelen, de vierde dag is het moeilijkst. Daarna gaat het weer beter’, lacht Marie. ‘Eigenlijk zijn we niet eens zulke fervente wandelaars’, gaat Christian verder. ‘We gaan wel eens wandelen, maar in België maken we geen uitgebreide dagtochten. We gaan wel twee keer per week golfen. Dan loop je toch ook makkelijk 8 tot 10 kilometer.’ De tocht naar Compostella heeft de laatste decennia aan populariteit gewonnen. ‘In 1985 hebben 619 mensen in Compostella hun getuigschrift gevraagd. In 2019 werden er 344.000 diploma’s uitgereikt’, weet Christian. Tijdens de trektocht kom je dan ook in contact met mensen uit alle uithoeken van de wereld. ‘We ontmoetten zelfs mensen uit Japan of Zuid-Korea. Daar zijn niet zo veel katholieken, maar wie er gelovig is, is erg overtuigd. Voor hen is een bedevaart in Europa het summum van het geloof. Soms is het vrij druk op de route, maar dat stoort niet omdat iedereen stil is, in dezelfde richting loopt en hetzelfde doel heeft.’ ‘Wat bijzonder mooi is, is de solidariteit tussen de pelgrims. Als iemand geen eten meer heeft, en je bent in een dorp zonder winkel of restaurant, dan wordt er zonder probleem eten gedeeld. Ook al heeft niemand veel eten op overschot, want je wil je rugzak uiteraard zo licht mogelijk houden.’

Magische grens

Een lichte rugzak is belangrijk. Want als je elke dag meer dan 20 kilometer moet stappen, is elke gram van tel. ‘De magische grens voor een rugzak is negen kilo. Dat is voor de gemiddelde man, want dat is natuurlijk in functie van je grootte en gewicht. Voor mijn vrouw is de grens zo’n zeven kilo. Wat kleren, kleine flesjes shampoo, water, een blik sardienen en een stuk chocolade, een regenkap, wasknijpers en een klein zakmesje, dat zijn de basisdingen. We nemen ook zonnecrème, aspirines en pleisters mee. Goede schoenen en sokken zijn het allerbelangrijkste. Die kousen zijn we in een speciale winkel gaan kopen, en dat hebben we ons nog niet beklaagd.’

I N F O R M AT I E Er bestaan shuttlediensten voor de bagage. Je rugzak wordt dan van slaapplaats naar slaapplaats gebracht. ‘Dat hebben we slechts één keer gedaan. Zonder rugzak stappen is toch niet dezelfde ervaring.’

Drinkbaar water

oud-nieuw

De Potaardestraat op 30 jaar tijd volledig veranderd

Alleen of met zijn tweeën op stap, vaak in dunbevolkte gebieden, het is niet zonder risico’s. ‘Af en toe passeer je een kruis langs de weg. Dat is dan de plek waar iemand is overleden. Zulke momenten doen je beseffen dat er altijd iets kan gebeuren. We worden er ook niet jonger op. Maar thuis kan er ook van alles gebeuren. Je mag je daardoor niet laten tegenhouden.’ De weg vinden is meestal geen probleem. ‘Om de etappes uit te stippelen, bestaan er speciale gidsen voor pelgrims. Daarin staan onder meer de wegbeschrijving, slaapplaatsen en restaurants. En, heel belangrijk, waar je drinkbaar water kunt vinden. Er staat ook historische of culturele info in. Ik kopieer dan de interessante passages en plak de knipsels op een blad, om gewicht te besparen.’ Na twee keer naar Compostella te hebben gelopen, is Christian begonnen aan een tocht van Kraainem naar Rome, goed voor bijna 2.000 kilometer. Tot de zomer vorig jaar heeft hij er daar al 1.450 van afgelegd, maar door corona moet hij nu noodgedwongen een pauze inlassen. ‘Het is een mooie tocht, vooral cultuurhistorisch dan. Die landschappen met die versterkte stadjes zijn adembenemend mooi.’ In juni vorig jaar wandelde hij de voorlopig laatste kilometers. ‘Hopelijk kan ik in september mijn tocht naar Rome voortzetten. Ik zou graag ook nog eens van Rome naar Brindisi (in ‘de hiel’ van Italië) stappen, en daar de boot naar Haifa in Israël nemen om dan tot in Jeruzalem te stappen. We zullen zien of dat nog lukt.’ Wim Troch FR

Christian Marichal en route vers Compostelle et Rome Sur les traces des pèlerins L’histoire du pèlerinage de Christian Marichal (75 ans) débuta en 2010. Lorsqu’il parcoura les routes de Puy-en-Velay en Auvergne (France) jusqu’ à Compostelle (Espagne). Un voyage d’environ 1.550 kilomètres, en 63 jours de marche, s’étalant sur plusieurs voyages d’une semaine à quinze jours. ‘Quelques années avant celà, ma femme et moi avions déjà fait un voyage en sac à dos en Corse’, raconte Christian. ‘L’itinéraire du GR en Corse est l’un des plus beaux, mais aussi l’un des plus physiques d’Europe. Même si cela peut sonner étrange en ces temps qui courent, la randonnée est un réel virus pour moi. Une fois que vous vous initier à la randonnée, c’est impossible de s’arrêter. Le chemin de Compostelle est un site du patrimoine mondial. Depuis 1.200 ans, les gens empruntent les mêmes chemins, en vue d’un pèlerinage ou, autrefois, en raison d’une pénitence imposée.’ Une fois sa route depuis Le Puy-en-Velay vers Compostelle achevée, Christian retourna à nouveau au lieu de pèlerinage. Cette fois-ci depuis Porto. Sa femme Marie (70 ans) l’accompagna tout au long du voyage. En juin de l’année dernière, il parcourut les derniers kilomètres. ‘J’espère de tout coeur pouvoir continuer mon voyage vers Rome en septembre.’

De oude foto werd in 1990 genomen door A. Moons op de hoek van de Astridlaan richting Langestraat/Dumonplein. De twee benzinestations die toen op de hoek met de Astridlaan lagen staan niet op de foto. Links stond de winkel van Bouwmaterialen Torel met daarnaast de wasserij Omni-shop. Hiernaast stond toen nog een leegstaande woning. Alle woningen van toen zijn intussen afgebroken ten voordele van de nieuwbouw die er vandaag staat. Dat zijn appartementsgebouwen met winkelpanden op de benedenverdieping. Aan de overzijde van de straat werd het woonhuis rechts gemoderniseerd. De tweewoonst, waar vroeger een kapper zijn salon had, is nu een Duitse boekhandel. Alles wat ernaast stond werd afgebroken, zoals zadenwinkel en tuinmateriaal Somers (vanaf de donkere muur tot het kleine witte huisje dat vroeger nog een viswinkel was). Om het geheel te vervolledigen, werd de rijrichting, die vroeger van het Dumonplein tot aan de Astridlaan liep, omgekeerd. Het is een zeer smalle maar drukke doorgangsweg naar het Dumonplein geworden. Velen gaan daar op zoek naar een zo dicht mogelijke parkeerplaats. Meestal eindigt de zoektocht in de Astridlaan in Kraainem, waar je gratis parkeert. Op de nieuwe foto begint Brussel (Sint-PietersWoluwe) in de Langestraat, bij het gebouw dat achter het tweede ‘verboden te parkeren’-bord staat .In een generatie is bijna de hele omgeving veranderd. Tekst en foto: Luc Maes

waarde. Zij zijn een basis om het verleden van onze gemeente te begrijpen, om zo het heden en de toekomst voor te kunnen bereiden. Luc Maes Oud-leerling en voorzitter van DiscoverKraainem.be

Meester Bulteel

Sint-Denijs 16 januari 1929 – Sint-Lambrechts-Woluwe 18 maart 2021

IM Georges Bulteel

Meester, schoolhoofd, reisleider, chroniqueur, geschiedkundige, gezelschapsmens, medewerker van Bij ons te Kraainem en gemeenschapskrant de lijsterbes, actief in het plaatselijke verenigingsleven, toneelspeler … Op 18 maart overleed Georges Bulteel. Van 1951 tot 1986 was hij leerkracht en schoolhoofd van de gemeentelijke basisschool in Kraainem. En zoveel meer. Een eerbetoon.

ls oud leerling van ‘Meester Bulteel’ vernam ik met verwondering het overlijden van Georges. Dat hij in Kraainem zijn sporen heeft verdiend, staat vast. Op 1 juni 1951 begon Georges zijn schoolcarrière in Kraainem. De gemeenteschool bevond zich toen in het gemeentehuis zelf, in kleine klassen. Meerdere klassen zaten samen in één lokaal. In 1957 wordt Georges tot schoolhoofd benoemd. Hij begint klasreizen en jaarlijkse daguitstappen naar zee (Koksijde) te organiseren. De klassen worden stilaan te klein voor het aantal leerlingen en in 1961 wordt een nieuwbouw aan de Bricoutlaan gerealiseerd. De nieuwe, en voor die tijd zeer moderne school, had een goede reputatie, ook door de aanpak van Georges en zijn team. Praktijklessen werden belangrijk, naschoolse lessen Frans werden ingevoerd, openluchtklassen, toneelopvoeringen, diverse schoolfeesten (Brueghelfeesten), … de processies (meiboomplanting).

Uit diverse interviews, verschenen in gemeenschapskrant lijsterbes (oktober 2003), kan ik distilleren dat meester Bulteel streng was, maar rechtvaardig, en dat hij de leerlingen goed wilde voorbereiden op verdere studies. Ondertussen had de voetbalclub Kraainem REFC Georges aangeworven als secretaris. Via artikels in Bij ons te Kraainem en de Lijsterbes, en de verschillende door hemzelf uitgegeven thematische geschiedenisboeken heeft hij het Kraainems verleden voor iedereen beschikbaar gesteld. Wat een titanenwerk moet dat opzoekingswerk geweest zijn! En niet met de computer uitgeschreven, maar getypt en gestencild. In 1985 neemt Georges afscheid van de school. Georges hield zich ook bezig met het parochiaal werk van Sint-Pancratius. Mijn excuses mocht ik sommige zaken zijn vergeten, maar het belangrijkste zal ik niet vergeten: een heel grote dank u wel Georges voor alles wat je ons sinds de jaren 1950 hebt bijgebracht, op de school en in het verenigingsleven. Je naslagwerken zijn van onschatbare

Als blijk van respect hebben veel mensen u steeds op deze manier aangesproken. De leuze van het Davidsfonds ‘Cultuur beleven we samen’ droeg u een warm hart toe. Met volle overgave nam u deel aan een brede waaier van activiteiten. Door uw enthousiaste belangstelling kon u anderen aanzetten om ook mee te doen. En zo ontstond er een stevige band tussen de leden van de kerngroep, waarbinnen men elkaar ondersteunde. Met een kwinkslag slaagde u erin problemen te relativeren: Voor uw waardevolle bijdrage, zovele jaren, blijven we u erkentelijk en zeer dankbaar. We zullen u blijven herinneren als een rustige, wijze en menslievende man. Samen met uw echtgenote Estelle, het gezin en de familie zullen we u missen. Maar, we zullen ‘verbonden’ blijven in onze veelvuldige herinneringen. Annemie Nijs - De Muynck Voorzitter Davidsfonds Kraainem

Op stap met Georges

Ik heb Georges goed gekend en heb mooie herinneringen aan hem. Destijds was ik voorzitster van KAV Kraainem en wij organiseerden daguitstappen voor onze leden. De echtgenoten mochten mee op die uitstappen en Georges reisde telkens mee. Ik noemde hem ‘mijn persattaché’, want bij iedere uitstap schreef hij een artikel (in mijn plaats) voor Kerk en Leven en gemeenschapskrant lijsterbes. Hij kon zo goed schrijven en vertellen. Hij organiseerde ook zelf wandelingen in Kraainem. Zijn overlijden is een groot verlies voor ons, voor de parochie, voor de school, ... Elke week zag ik hem in de zondagsmis. Ik zal hem nooit vergeten. Liliane Hertens - Calcoen KAV Kraainem

Monument

‘Meester Bulteel’, zo werd hij door iedereen genoemd. Zeker door diegenen die bij de gemeenteschool betrokken waren. Hij is dan ook een monument van onze school. Pas afgestudeerd als onderwijzer aan de Brusselse Sint-Thomas school kon hij in 1951 in een achterbouw van het gemeentehuis starten in wat

toen onze gemeentelijke jongensschool was. Afkomstig uit het verre West-Vlaanderen verbleef hij eerst als vrijgezel op kamers om na zijn huwelijk definitief voor Kraainem te kiezen. Als prima pedagoog ging de kwaliteit van ons onderwijs met rasse schreden vooruit. Al snel werd hij tot hoofdonderwijzer benoemd. Oudercomité, bos- en zeeklassen werden door hem gestart. Na de bouw van de nieuwe school aan de Emiel Bricoutlaan combineerde hij het zesde leerjaar met het directeurschap om later voltijds directeur te worden. Hij was een goede motivator die vele kinderen heeft gestimuleerd om verder te studeren en iets van hun leven te maken. De gemeenteschool was zijn natuurlijke biotoop. Hij werd secretaris van onze voetbalclub. Via vele gesprekken en documenten bracht hij het toenmalige verenigingsleven in kaart. Als geboren verteller zette hij de geschiedenis van Kraainem op schrift, ook in de gemeenschapskrant. Zijn teksten werden ten zeerste gewaardeerd. Hopelijk kan het gemeentelijk archief zijn documenten ter harte nemen. Nu hij na een ongeval zo onverwacht op 92-jarige leeftijd stierf, kunnen wij alleen maar dankbaar zijn voor zijn leven onder ons. Mijn deelneming aan zijn echtgenote, zoon, dochter, familie en vrienden. Lucien Verheyden Voormalig schepen van Kraainem

Streng maar rechtvaardig

Georges Bulteel, een strenge maar altijd vriendelijke en boeiende man. Onze twee zonen, nu rond de vijftig, houden een meer dan warme herinnering over aan hun toenmalig schoolhoofd. Wij missen hem vandaag tijdens zijn dagelijkse stevig stappende wandeling langs de Kraainemse wegen. Georges Bulteel, de Henri Pirenne van Kraainem, die de Belgische nationale geschiedenis vastlegde in twee delen. Georges schreef minstens acht lijvige brochures over zijn Kraainem. Een uniek verhaal dat begint bij de ‘Heren van Kraainem’ over ‘Kraainem van 1700 tot 1815’ via de ‘Geschiedenis van het Kraainemse Wegennnet’ tot ‘Kraainem van plattelandsdorp tot faciliteitengemeente’. Tussendoor schreef hij de ‘Geschiedenis en de evolutie van het Kraainemse wegennet’, zodat ik vandaag weet waarom ik aan de zogenoemde Oudstrijderslaan woon en wie Jozef Thumas van de gelijknamige straat was. Een geschiedkundig oeuvre dat een zo nodig bijgewerkte herdruk verdient.

Georges Bulteel of de acteur Steve Latham, één van de ‘boeven’ in ‘Boeven en Madeliefjes’, een productie van KTK, het Kraainems Toneel Kollektief, in november 1979. Toen mocht ik als regisseur het schoolhoofd zeggen hoe het zou moeten. En hij deed het! Het woord discipline was hem niet onbekend. Tot hier een veel te bondige samenvatting van een uitzonderlijk leven, dat we zullen koesteren. Marc Platel Voormalig journalist

Bal populaire

Ik was pas begonnen aan de gemeente. Enkele jaren later gingen onze kinderen voor het eerst naar de school. Spoedig werd duidelijk gemaakt dat het oudercomité wel iets was waar wij ons ‘nuttig konden maken’. Zoals elke vereniging die zich respecteerde, organiseerde de oudervereniging van de gemeenteschool elk jaar een bal. In zaal Pat. Geen Tomorrowland, maar een heus bal, waarop de hele gemeenschap vertegenwoordigd was. Vaak met een live orkestje of dj met echte plaatjes en elpees. Met pistolees met kaas, hesp of gekapt en met een reuze altijd-prijs-tombola. Als schooldirecteur was Georges de spilfiguur. De leerkrachten, samen met het oudercomité, stonden in voor de praktische organisatie en Georges, hoe kon het ook anders, was dé verantwoordelijke voor de PR. Op een bal moest er gedanst worden. Niet van op afstand staan huppelen en springen met veel bizarre moves, maar echt dansen met een danspartner. Een slowke, een tango, een wals, een marsjke, een polka of poging tot rock ’n ’roll, en tussendoor een kuskesdans of polonaise. Georges trok ze graag eens tegen zijn gilet. Pure nostalgie. Georges was er altijd bij, van het eerste moment dat het bal ter sprake kwam tot wanneer de laatste man of vrouw moe, maar voldaan de zaal verliet. Meestal was het toen reeds lang na tweeën en dat is naar de normen van toen héél laat. Plezant was het wel. En, daags nadien was er opnieuw school, en Georges stond er terug. Hij blijft in onze herinnering als een schooldirecteur die de kunst bezat om zonder veel gedoe of lawaai de orde te herstellen, wanneer het nodig was. Een directeur die zich voor elk kind individueel interesseerde, ook nadat hij of zij reeds lang ‘zijn’ school had verlaten. Die naast het belang van het lesgeven ook aandacht besteedde aan de regels van respect voor elkaar en voor de inzet en het werk

van anderen. Dank u Georges! Pierre De Saedeleer Voormalig diensthoofd Grondgebiedzaken van de gemeente

Meester Bulteel

Ik leerde Georges Bulteel 46 jaar geleden kennen als buurman van mijn schoonouders. Vijf jaar later heb ik hem als Meester Bulteel leren kennen toen onze oudste naar de kleuterschool ging. Al snel werd mij gevraagd om in de oudervereniging van de school te komen. Het was goed samenwerken met Georges: tijdens vergaderingen, schoolfeesten, eetavonden. Zo heb ik Georges leren kennen als een goede ‘meester’. Hij kende de kinderen, had altijd een kwinkslag klaar, maar greep ook kordaat en streng in wanneer dat nodig was. Na zijn pensioen kwam ik hem samen met zijn vrouw regelmatig tegen tijdens het boodschappen doen. Er was altijd tijd voor een praatje, informeren hoe het met de inmiddels volwassen kinderen ging, en altijd eindigend met een optimistisch woordje. Heel veel 40-50-6070-tigers zullen zich Georges blijven herinneren als ‘Meester Bulteel’, een opmerkelijke figuur in Kraainem. Chris Lemahieu - Struelens Lid en voorzitster van de oudervereniging tussen 1980 en 1996

Au revoir et portemoné vous bien

Meester Bulteel was voor ons vooral de enthousiaste directeur van ‘zijn schooltje’ in de jaren 1975-1985. Nadien bleef hij gewoon ‘Meester Bulteel’, ook nu nog. Jaren later werd hij steevast aangesproken door zijn oud-leerlingen. Als we hem tegenkwamen op één van zijn vele wandelingen door zijn geliefde Kraainem, fier rechtop lopend, handen op de rug, was hij altijd geïnteresseerd in wat de toekomst bracht voor zijn oud-leerlingen. Hij gaf ons ook zijn befaamde avondstudie Frans. De fabels van La Fontaine over de raaf en de vos, over de krekel en de mier, … hij vertelde ze zo boeiend dat we aan zijn lippen hingen. En om de les af te sluiten, als we flink hadden gewerkt, een verhaal van Scheve Zeven. Meester Bulteel, we zullen afsluiten met jouw befaamde grapje: ‘Oo je vwaar et portemoné vous bien’. Stefan De Saedeleer, Maureen Verlé, Ingrid Lucas, Geert Schoonejans Leerlingen van Meester Bulteel

I N F O R M AT I E bibliotheek Kraainem

Boekenboom #2

Op de foto: Elena en Samuel Vinckx

Collectie Bulteel

Deze maand willen we even speciale aandacht vragen voor de realisaties van de betreurde ‘meester’ Georges Bulteel, die gedurende zijn hele leven onontbeerlijke bijdragen heeft geleverd aan de heemkundige studie van Kraainem. De volgende naslagwerken van zijn hand blijven ter inzage in de bibliotheek: Leven en sterven te Kraainem rond de eeuwwisseling (1986), Van het ancien régime naar een nieuwe tijd. Kraainem 17001815 (1992) en Kraainems oudste verenigingen (s.d.). Een deel van zijn bijdragen aan de lijsterbes zijn eveneens gebundeld in een documentatiemap die je ter plaatse kan inkijken.

Leestip van de maand

Samuel Vinckx (12 jaar) is samen met zijn zus Elena Vinckx (9 jaar) vaste klant in de bibliotheek. Een boek uitkiezen vroeg toch wat moeite van Samuel. ‘De bib heeft veel leuke boeken,’ zegt hij meteen, ‘maar Legend van Marie Lu vond ik heel erg fijn om te lezen. In dit boek gaat een meisje op zoek naar de moordenaar van haar broer om hem te wreken. Je wordt vaak op het verkeerde been gezet en dat houdt het spannend; je wil verder lezen. Het verhaal is realistisch geschreven, er gebeuren niet alleen leuke dingen, en dat vond ik er ook goed aan.’ Elena is dan weer helemaal enthousiast over De Woestijnprinses van Thea Stilton: ‘Samah is één van de dochters van de Wijze Koning, die elk een Rijk bewaken tegen de gemene Prins Zonder Naam. Samah bewaakt het Rijk van Zand, één van de vijf Rijken in de serie. Het verhaal is spannend en je wil echt alle boeken lezen.’ Het zou ook een geweldig boek zijn om voor te lezen, aldus de vader van Samuel en Elena.

Volwassenen

Deze maand heeft de fictieafdeling voor volwassenen er enkele fantastische titels bij gekregen. Paulo Coelho injecteert diepgang en filosofie in ons leven met zijn recentste roman De weg van de boog (Arbeiderspers, 2021), waarin Tsetsuya, de beste boogschutter van Japan, zijn jonge pupil de kunst van het boogschieten en het leven bijbrengt. Eveneens diepfilosofisch, maar vooral rauw, is Liefje, met Mila gaat het goed en ik klungel lekker verder (Borgerhoff & Lamberigts, 2020), de autobiografie van Stefaan Degand. Haruki Murakami, ten slotte, brengt met verve zijn specifieke stijl in de kortverhalen vervat in Eerste persoon enkelvoud (Atlas Contact, 2021). De non-fictie voor volwassenen kan deze maand uitpakken met Sheila Sitalsings Dagboek van een krankzinnig jaar (Bezige Bij, 2020), een bundeling van haar columns uit het annus horribilis 2020, waar veel lezers zich in zullen herkennen.

Dvd

In de categorie van de dvd’s zijn er deze maand heel wat nieuwe titels binnengekomen: vooral voor de volwassenen was de aanwas even groot als divers: Papicha (Mounia Medour), Été ‘85 (François Ozon) en Les plus belles années d’une vie (Claude Lelouch), de thriller The Night Clerk (Michael Cristofer), de Nederlandse tragikomedie Alles is zoals het zou moeten zijn (Ruud Schuurman) en de bovennatuurlijke horrorflick The New Mutants (Josh Boone). Verder ook de natuurdocumentaires Blue Planet I en II (van de geliefde Sir David Attenborough) en het achtste en laatste seizoen van Game of Thrones, dat op sociale media tot zo veel controverse leidde. Speciaal voor de jongere kijkers hebben we nu ook seizoen twee van #LikeMe in huis en de hele Platvoetje en zijn vriendjes-collectie, alsook het prachtig vormgegeven Pinocchio (Roberto Benigni). Eveline Leclercq en Mike Kestemont

TERUGBLIK 40 jaar Lijsterbes

Nieuwjaarsrecepties In het kader van de viering van 40 jaar GC de Lijsterbes en de artikelenreeks hierover, mochten ook feestmomenten uit het verre en nabije verleden niet ontbreken. In Kraainem zijn bijna alle redenen goed om een feestje te bouwen. We selecteerden drie grote onderwerpen uit die 40 jaar omdat ze heel wat Kraainemnaren op de been brachten en dus een apart plekje in de lijsterbeskrant verdienen. We laten de beelden spreken.

Iedereen die een band heeft met het gemeenschapscentrum of met de cultuur-, sport- en jeugdraad wordt uitgenodigd. Maar natuurlijk zijn alle Kraainemnaren welkom om het glas te heffen op het nieuwe jaar en elkaar een goede gezondheid en het allerbeste te wensen. Jaarlijks komen tientallen mensen naar de nieuwjaarsreceptie om er met oude bekenden een praatje te slaan of om nieuwelingen te begroeten en welkom te heten.

Als eerste thema komen de nieuwjaarsrecepties aan bod die de cultuurraad en de Lijsterbes elk jaar samen organiseren op een zaterdagavond in januari. De vaste ingrediënten voor deze feestelijke avonden zijn een drankje en een hapje, een woordje van de voorzitters van cultuurraad en de stuurgroep en een streepje muziek.

De samenwerking tussen de cultuurraad en de Lijsterbes bestaat niet alleen uit de gezamenlijke organisatie, maar ook uit samen een handje toesteken op de avond zelf. Elk jaar opnieuw gaan vrijwilligers uit de stuurgroep, de verenigingen en de cultuurraad en hun familieleden met veel plezier rond met hapjes en drank, ze halen leeggoed op,

bemannen de toog en ruimen de zaal op. Doorheen de jaren zijn er heel wat muziekgroepen in Kraainem langs geweest om voor extra ambiance te zorgen op deze recepties. Zo bracht het Huisorkest verschillende jaren Vlaamse meezingers, er waren de optredens van BM’way, Café Noir of Artiesjok en er kon de laatste jaren gedanst worden op de evergreens die de J&B Music Band speelde. Spijtig genoeg kon de nieuwjaarsreceptie dit jaar niet plaatsvinden, maar in januari 2022 nemen we de fakkel weer op en maken we er zonder twijfel allemaal samen opnieuw een spetterende editie van. Graag tot dan! Linda Teirlinck

I N F O R M AT I E nieuws uit het centrum

Wandelzoektocht Door Kraainem en Wezembeek-Oppem WANDELINGEN

9 uur – de straten van Kraainem en Wezembeek-Oppem gratis

woensdag 5 mei Vive la fête KUNSTeldoos VORMING

14 uur – GC de Lijsterbes tickets: 32 euro workshop van 4 woensdagen

woensdag 12 mei Sprookjes KUNSTeldoos VORMING

14 uur – GC de Lijsterbes tickets: 32 euro workshop van 4 woensdagen

zaterdag 5 juni Kijk! Ik fiets! Leer fietsen op 2 wielen VORMING

10 uur – GBS de Klimboom prijs: 5 euro/kind info: toon.wauters@derand.be secretariaat@gbsdeklimboom.be 11

MENSEN uit de podcast

Achter de schermen van Containerklap Kraainem

Wat je niet hoorde in de podcast De lijsterbeskrant maakte in samenwerking met het gemeenschapscentrum de Lijsterbes de podcast Containerklap Kraainem. Zes Kraainemnaren vertellen hierin over zichzelf, corona en Kraainem. Wat je niet hoorde in de podcast lees je hier.

Sarah Verhoeven

Romain Vuga

Wat heeft corona jou geleerd? Sarah: ‘Ik denk dat we voorzichtiger en hygiënischer zijn geworden. Het is mij ook opgevallen dat er veel afstand is tussen iedereen, waardoor het sociale contact automatisch wegvalt. Dat heeft toch wel impact op mensen. Ik woon zelf alleen en de nood aan sociaal contact is heel sterk. Dankzij het thuiszitten heb ik gelukkig veel met mijn vrienden kunnen bellen, babbelen, zeveren en we hebben ook diepe gesprekken gevoerd. Zo konden we er toch voor elkaar zijn. Na drie jaar heb ik ook opnieuw contact met mijn zus, dat kwam heel onverwachts. Tijdens de eerste lockdown begonnen we terug te praten en hebben we onze band helemaal hersteld. Corona heeft ons weer dichter bij elkaar gebracht en daar ben ik dankbaar voor. Tijdens de lockdowns probeerde ik alles positief te bekijken en meer aandacht te spenderen aan mijn omgeving. Ik ben op zoek gegaan naar een betere versie van mezelf. Ik werd creatiever en ik heb nieuwe omgevingen ontdekt waar ik kan fotograferen.’

Wat is je vroegste herinnering aan Kraainem? Romain: ‘Ik heb altijd in Kraainem geleefd, maar ik heb het hier pas goed leren kennen toen ik naar de gemeentelijke basisschool De Klimboom ging. Ik herinner mij bijvoorbeeld dat we gingen voetballen op het voetbalterrein van de school. We schoten vaak ballen over de haag. Dan was het altijd grote stress om sneaky in de berm te gaan en onder de haag te kruipen om de bal te gaan halen bij de buren.’

Benieuwd naar wat Romain, Sarah, Leen, Eveline, Sébastien en Mark nog te vertellen hebben? Beluister de podcast Containerklap Kraainem via www.delijsterbes.be. Je kan via www.derand.be ook de Containerklap uit Sint-Genesius-Rode en Wemmel horen. Veel luisterplezier!

Sarah Verhoeven

Romain Vuga

Wat mis je in Kraainem? Romain: ‘Er zijn twee dingen die ik mis. Nu ik actief ben in het jeugdwerk, heb ik gemerkt dat er op activiteiten soms weinig volk aanwezig is. Vooral aan de Nederlandstalige kant zijn er weinig vrijwilligers actief. Ik zou graag meer samenwerking zien met bijvoorbeeld de cultuurraad en anderstaligen. Daar zie ik ruimte om te groeien, ik heb er een goed oog in. Ten tweede vind ik dat de gemeente aan haar communicatie mag werken. Kraainem heeft bijvoorbeeld geen Facebookaccount of Instagram. Het gebrek aan sociale media is een serieus nadeel omdat de gemeente op die manier weinig of geen jongeren bereikt. De jeugd haalt namelijk zijn nieuws en informatie vaak uit Facebookgroepen.’

Mark Steyaert

Sébastien De Bock

Wat zou je anders willen zien in Kraainem? Mark: ‘Ik zou meer samenwerking willen zien tussen de gemeenten Kraainem en Sint-Pieters-Woluwe. Het parkeerbeleid in het centrum van Stokkel is een moeilijk punt omdat het op grondgebied ligt van twee gemeenten en twee gewesten. Dat zorgt ervoor dat veel dingen niet gecoördineerd verlopen. Iemand die in Stokkel toekomt, weet niet of hij zijn auto parkeert op grondgebied van Kraainem of Sint-Pieters-Woluwe en dat leidt soms tot hallucinante toestanden.’

Wat mis je in Kraainem? Sébastien: ‘Ik mis een echte warme bakker in Kraainem. Een bakkerij is een plaats waar mensen uit de buurt elkaar kunnen ontmoeten. Door corona heb ik beseft dat ik misschien van beroep wil veranderen. Ik werk bij RTL en hou veel van de radio, maar ik zou graag een dagbakkerij openen waarbij er overdag brood wordt gebakken en niet ’s nachts want dat is te vermoeiend. Daarnaast mis ik een gemeentelijke kribbe. Het is moeilijk om hier een kribbe te vinden.’

Wat heeft corona jou geleerd? Mark: ‘Ik heb geleerd dat wij in een ongelooflijk paradijs wonen en dat er in dat paradijs ook een hele hoop klagers zitten. Dat is een beetje kort door de bocht en simplistisch, maar er zijn veel plaatsen op de wereld waar het tien keer slechter gaat dan hier. Er zijn absoluut nadelen aan de situatie van het afgelopen jaar en er zijn mensen uit de boot gevallen, maar ik denk dat als je het in zijn totaliteit bekijkt, wij het hier nog goed hebben.’

Wat heeft corona jou geleerd? Sébastien: ‘Door corona heb ik veel tijd kunnen doorbrengen met mijn kindjes. Tijdens de eerste lockdown hebben we samen nieuwe dingen geleerd: fietsen, zwemmen, fruitbomen ontdekken. Om twee uur in de namiddag kloppen mijn kindjes op het venster: ‘Papa, papa, papa! Wij willen spelen!’ Gelukkig hebben we een groot park hier in de buurt, het Jourdainpark, met een mooie speeltuin. Tijdens de eerste lockdown was er niet zoveel volk dus gingen we voor enkele uren naar het park zodat mijn vrouw thuis een paar uurtjes kon werken.’

Leen Vangeebergen Wat zou je graag anders zien in Kraainem? Leen: ‘De coronacrisis maakt de problemen duidelijker, ze worden uitvergroot. We moeten ons realiseren waar het scheef is gelopen en waar we dingen hebben gedaan die ons nu in de problemen brengen. Aan het begin van de coronacrisis kwam de regel van vier, iedereen mocht zijn bubbel kiezen. Ik zag toen veel mensen met keuzestress. Wij hebben ervoor gekozen om in ons gezin te blijven en zo geen keuzes te moeten maken. Het leek ons veiliger en praktischer om gewoon onder ons te blijven. Het klinkt raar maar voor ons was het gemakkelijker om in lockdown te gaan dan er terug uit te komen. De maanden mei en juni waren enorm druk. De jaarlijkse afspraken bij de tandarts, oogarts en orthodontie moesten ingehaald worden. Na een periode van nergens naartoe mogen gaan, kwam er opeens zoveel op ons af.’

Sébastien De Bock

Leen Vangeebergen

Eveline Leclercq Wat heeft corona jou geleerd? Eveline: ‘Het zijn de mensen om wie het gaat, de kleine dingen. Het is natuurlijk niet tof dat ik niet naar een festival kan gaan, maar het ergste vind ik dat ik mijn ouders niet heb kunnen knuffelen het afgelopen jaar. Mijn moeder is begonnen met dozen vol foto’s van mijn grootmoeder uit te kuisen. Mijn grootmoeder is al een tijdje geleden gestorven. We hebben haar huis leeggemaakt en daar lagen wel dertig fotoboeken. Het voorbije jaar heeft mijn moeder de tijd genomen om al die foto’s te bekijken en nu is ze een familiekroniek aan het samenstellen. Ze heeft veel foto’s ingeplakt en er een woordje bij geschreven, sommigen gaan terug tot in de 19e eeuw. Ik ga dat fotoboek zeker bijhouden. Het is iets wat ik later aan mijn kinderen wil doorgeven.’

Eveline Leclercq

I N F O R M AT I E rand-nieuws

Faciliteitengemeenten krijgen vacatures moeilijk ingevuld

Special-status municipalities struggle to fill vacancies Fighting against preconceptions

Opboksen tegen vooroordelen De geschikte kandidaat voor een job vinden, is voor veel bedrijven en organisaties de laatste jaren een flinke uitdaging. Voor de gemeentebesturen van de faciliteitengemeenten is dat nog een stuk moeilijker. Zij moeten opboksen tegen de privésector én vooroordelen.

en zoektocht van 1 of zelfs 2 jaar naar de geknipte kandidaat voor een job bij de gemeente is in de meeste faciliteitengemeenten al lang geen uitzondering meer. Vooral als het gaat om technische profielen en leidinggevende functies, duurt het vaak erg lang voor een vacature ingevuld raakt. ‘In Wemmel zijn we bijvoorbeeld al twee jaar op zoek naar een deskundige ICT’, illustreert Audrey Monsieur, algemeen directeur van de gemeente Wemmel. ‘We hebben die vacature intussen al vier keer opengezet en de procedure doorlopen, maar zonder succes.’ In SintGenesius-Rode probeert de gemeente al anderhalf jaar een diensthoofd technische zaken binnen te halen, zonder resultaat. ‘Ook wij zitten aan ronde nummer vier intussen’, zegt algemeen directeur in Rode Bart Devisch. ‘We blijven zoeken, maar het is aartsmoeilijk.’

Concurrentie

Dat vooral de zoektocht naar technische profielen vaak lang is, hoeft niet te verbazen. ‘Ook in de privésector zijn dat veelgevraagde profielen’, merkt Frédéric Petit, burgemeester van Wezembeek-Oppem, op. ‘Mensen kiezen heel vaak voor die privésector om de eenvoudige reden dat de lonen daar een stuk hoger liggen. Als gemeentebestuur zijn wij gebonden aan barema’s en kunnen we hen niet meer betalen, ook al zouden we dat soms willen. Extralegale voordelen bieden we natuurlijk wel, maar ook dat heeft limieten. In WezembeekOppem proberen we mensen met een technisch profiel te overtuigen door ervoor te zorgen dat ze met topmateriaal kunnen werken. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de nieuwe gemeentelijke loods en onze investeringen in modern en kwaliteitsvol materiaal. Hopelijk kan binnenkort het splinternieuwe administratieve

‘People often prefer the higher-paying private sector but we, as a local authority, are obliged to comply with the relevant wage scale requirements,’ says Frédéric Petit (mayor of Wezembeek-Oppem). Another part of the problem, according to Audrey Monsieur (chief administrative officer of the municipality of Wemmel), are the selection procedures, which sometimes take months to complete, by which time ‘some people tend to give up.’ ‘We are unfairly saddled with the image of being behind the times,’ claims Kraainem mayor Bertrand Waucquez. ‘Municipal authorities have evolved in recent years into modern, professional organisations boasting pleasant work environments and excellent career opportunities.’ ‘Many people also still hold the preconception that a municipality with special language arrangements is a tough one to work for,’ says Bart Devisch, chief administrative officer of Sint-Genesius-Rode. ‘The language-community factor people are so wary of really is a thing of the past’. ‘Our job advertisements are designed to emphasise the many advantages of working for a municipality,’ says Veerle Debrael, chief administrative officer of Linkebeek. I am thinking, for example, of the harmony between work and personal life that we do so much to facilitate. Job security is also a key factor.’

centrum ons imago als werkgever een extra boost geven.’ Een ander deel van het probleem, zit ‘m volgens Audrey Monsieur van de gemeente Wemmel ook in de procedures. ‘Die zijn voor een job bij een gemeentebestuur erg lang. Het duurt vaak maanden voor je de selectieprocedure helemaal hebt doorlopen. Zelf kunnen we daar niets aan veranderen, maar we merken wel dat mensen daardoor afhaken.’

Tweetaligheid en Brussel

Naast de concurrentie van de privésector speelt in de faciliteitengemeenten nog een andere factor: die van de nabijheid van Brussel. ‘Ook de Brusselse gemeentebesturen zijn op zoek naar geschikte

Vooroordelen

Gemeentebesturen krijgen naar eigen zeggen als werkgever ook af te rekenen met vooroordelen. ‘We kampen nog altijd met een stoffig imago en dat is onterecht’, vindt Kraainems burgemeester Bertrand Waucquez. ‘Nog te veel mensen denken dat een job bij de gemeente hen te weinig uitdaging zal bieden. Ik kan je met de hand op het hart zeggen dat dat niet zo is. Gemeentebesturen hebben zich de voorbije jaren omgevormd tot moderne, professionele organisaties, waar het fijn is om te werken én je carrière kan maken.’ ‘Ook het vooroordeel dat een faciliteitengemeente per definitie een moeilijke gemeente is om voor te werken, bestaat nog’, stelt Bart Devisch, algemeen directeur in Sint-Genesius-Rode, vast. ‘Mensen zijn bang van het communautaire aspect, maar daar dat speelt echt niet. Die tijd is voorbij.’

Voordelen

‘We proberen in de vacatures die we uitschrijven telkens te benadrukken dat werken voor een gemeente een pak voordelen heeft’, zegt Veerle Debrael, algemeen directeur in Linkebeek. ‘Ik denk bijvoorbeeld aan de werk-privé-balans waar we echt over waken. Ook de werkzekerheid is een belangrijk aspect. We merken trouwens dat we de laatste tijd meer kandidaten dan vroeger hebben.’

Ook in andere faciliteitengemeenten is dat het geval. ‘Het valt inderdaad op dat meer hoogopgeleiden tegenwoordig solliciteren, bijvoorbeeld uit de eventsector’, stelt Joëlle Eggermont, algemeen directeur in Kraainem vast. ‘Wellicht zit corona daar voor iets tussen.’

Vacatures

Ook op dit moment zoeken de meeste faciliteitengemeenten naar mensen. In Wemmel is de gemeente op zoek naar een deskundige communicatie en informatie, een deskundige ICT, een coördinator voor de thuisdiensten en mensen voor de interne en de externe poetsdienst. Binnenkort komen er ook vacatures voor een GIS-coördinator en een deskundige groen en duurzaamheid. De gemeente Sint-Genesius-Rode is op zoek naar een hoofddeskundige technische zaken en een redder voor het zwembad. In de loop van het jaar komen er nog vacatures aan voor een directeur in de gemeenteschool Vredelaan en voor vier deskundigen in de domeinen ICT, wonen, openbare werken en financiën. Rode is ook regelmatig op zoek naar verpleeg- en zorgkundigen en maatschappelijk werkers. In Linkebeek wordt binnenkort de vacature voor een deskundige milieu opnieuw opengezet. De gemeente Kraainem zoekt een coördinator voor het team Wegen, medewerkers voor de technische teams en een maatschappelijk werker voor het OCMW. In de loop van dit jaar komen er ook vacatures voor administratieve medewerkers voor onderwijs en openbaar domein, en een adviseur mobiliteit. Drogenbos werft een ICT-deskundige aan en een begeleider voor de vooren naschoolse opvang. In WezembeekOppem zijn er momenteel geen openstaande vacatures. Spontaan solliciteren kan wel altijd. Alle informatie over de vacatures vind je op de website van de respectievelijke gemeentes. Tina Deneyer

LIJSTERBES is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Lijsterbes en vzw ‘de Rand’. De lijsterbes komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Damienne D’heygers, Mike Kestemont, Ann Lemmens, Steven Schoonejans, Linda Teirlinck, Luc Timmermans. VORMGEVING www.heartwork.be FOTOGRAFIE Tine De Wilde DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Silke Castro,

kandidaten, vaak voor gelijkaardige jobs. Denk bijvoorbeeld aan een deskundige milieu, ruimtelijke ordening of mobiliteit’, zegt Audrey Monsieur. ‘In de faciliteitengemeenten is tweetaligheid een vereiste voor de meeste functies, net als dat in Brussel het geval is.’ Maar er is een belangrijk verschil: in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kunnen ambtenaren namelijk een taalpremie krijgen van de gemeentebesturen, terwijl dat in de faciliteitengemeenten al jaren niet meer mag. Zo’n taalpremie loopt al gauw op tot 150 euro netto en meer. En dus trekken de faciliteitengemeenten in die context vaak aan het kortste eind.

Postkaartenwedstrijd Groetjes uit Linkebeek en Sint-Genesius-Rode Op de schouw, aan de keukenmuur of tussen de pagina’s van een boek duiken ze op: de postkaarten. Souvenirs van reizen, beelden van ergens ver weg. Zelden tonen ze wat vlakbij is. En als we ergens toch een postkaart van thuis hebben, is dat er eentje uit een andere tijd. Ben je een fotograaf uit de regio HalleVilvoorde? Dan maakt jouw werk kans om een hier-en-nu-postkaart te worden! De uitdaging begint in Linkebeek en SintGenesius-Rode. Maak in die gemeenten jouw mooiste, meest typerende en natuurlijke foto’s. Huisfotografen Filip Claessens (RandKrant) en Tine De Wilde (gemeenschapskranten) selecteren de sterkste inzendingen die we zullen omtoveren tot een actuele en originele postkaartenreeks over de Rand. Het volledige wedstrijdreglement vind je terug op de site van RandKrant via de link onderaan. Deelnemen kan tot 16 mei. (IL) info www.randkrant.be/postkaartenwedstrijd

Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, silke.castro@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh , Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van de lijsterbes op www.delijsterbes.be

BEELD uit Kraainem

‘Tijdens het winterhalfjaar is de aalscholver geregeld te zien rond de Jourdainvijver. Vaak zijn ze met meerdere tegelijk. Zijn snavel is gehaakt en uitermate geschikt voor de visvangst. Vaak zie je hem met gespreide vleugels om ze te laten drogen. Zoals alle wilde vogels is ook de aalscholver beschermd volgens een Europese vogelrichtlijn die in België van toepassing is.’ Tekst en foto: Ludo Jacobs