uitgekamd mei 2021 by vzw 'de Rand'

GEMEENSCHAPSKRANT

WEZEMBEEK-OPPEM • JAARGANG 22 • NR 4 • MEI 2021 UITGAVE VAN GC DE KAM EN VZW ‘DE RAND’

De Kringlooptuin van Eddy Taelemans en Josiane Decock

Mensen met een object Kathedraal in 3D

Gilda Lancellotti maakt mondmaskers voor Wezembeek-Oppem

FR • DE • EN

résumé Übersetzungen summary

afgiftekantoor wezembeek-oppem P 007373

uitgekamd

I N F O R M AT I E uit de gemeente

Op zoek naar nieuwe stedenbouwkundige visie

De meerderheid van LB-Union is gestart met de zoektocht naar een nieuwe stedenbouwkundige visie. Volgens Robert De Lille, die de Ecolo-fractie vertegenwoordigt in de meerderheid, zijn de huidige stedenbouwkundige voorschriften, daterend uit 2010, dringend aan vernieuwing toe. ‘De betonstop lijkt wel een katalysatoreffect te hebben: vastgoedontwikkelaars zijn zeer actief in onze gemeente. Twee grote vastgoedprojecten hebben verleden jaar voor onrust gezorgd bij onze inwoners (Rode Beukenlaan en Zilvervoslaan, n.v.d.r.)’, aldus De Lille. De Lille maakt er ook geen geheim van dat er twee stedenbouwkundige visies zijn binnen de meerderheid. ‘De ene visie staat een verdere verspreiding van viergevelvilla’s voor; de andere visie een verdichting van de bebouwing om groene ruimten te behouden. Wij zijn uiteraard voorstander van een verdichting. Meer dan 90 % van de bebouwbare oppervlakte in onze gemeente is al ingepalmd. Wij willen ons in de eerste

plaats richten op de renovatie van bestaande gebouwen en de ontwikkeling van intergenerationele huisvesting en cohousing.’ De Lille en zijn Ecolo-fractie zijn voor het uittekenen van de nieuwe visie ook voorstander van een burgerparticipatietraject, net zoals bij het mobiliteitsplan. ‘Slow democracy’ is volgens De Lille de beste hefboom om de wereld te veranderen. Burgemeester Frédéric Petit (LB-Union) zegt verbaasd te zijn over de profilering van de Ecolo-fractie en laat weten dat alles binnenskamers zal worden besproken. ‘De stedenbouwkundige visie werd besproken tijdens de openbare commissie en het college heeft aan de administratie gevraagd alle beschikbare info te verzamelen om te kunnen debatteren over de mogelijke opties. Er zijn al een aantal gemeentelijke reglementen binnen, met als voorbeeld dat van de gemeente Zemst. Het opstellen van een nieuw stedenbouwkundig reglement is een werk van lange adem’, aldus Petit. (UM)

Mobiliteitsplan krijgt vorm

Het mobiliteitsplan heeft als doel een visie en een beleid uit te werken waarin een goede verkeersleefbaarheid en -veiligheid (in schoolomgevingen, woonwijken …) en zachte mobiliteit voorop staan, net als duidelijk uitgetekende netwerken voor alle vervoersmiddelen. Zo wordt er voor de voetgangers onder meer gewerkt aan een tragewegenplan en veilige schoolomgevingen. Voor de fietsers betekent dat een goede infrastructuur, namelijk een samenhangend fietsnetwerk met veilige en

overdekte fietsstallingen. De globale doelstelling is de zachte mobiliteit te doen stijgen en het aantal ongevallen te doen dalen. Studiebureau Vectris zal mede op basis van de input van het participatietraject een voorkeurscenario en concreet actieplan aan het college voorstellen. ‘Dit voorkeurscenario kan elementen bevatten uit de drie scenario’s die aan de inwoners werden voorgelegd’, zegt schepen voor Mobiliteit Fabienne Bouceau-Mineur (LB-Union). ‘Hopelijk kan het college het plan in juni goedkeuren zodat het in september aan de gemeenteraad kan worden voorgelegd voor de definitieve goedkeuring.’ Op Facebook werd het debat alvast pittig gevoerd. Vooral de aanleg van fietsstraten, waar de auto de fietser niet mag inhalen, alsook de zones 30 km/u werden op de korrel genomen door inwoners die vinden dat onze gemeente het Brussels Gewest achterna hinkt. (UM)

Eind april liep het burgerparticipatietraject af over drie mogelijke scenario’s voor het nieuwe mobiliteitsplan. In dat participatietraject werden vier webinars gehouden om de scenario’s aan geïnteresseerde inwoners voor te stellen en er liep tegelijkertijd ook een online bevraging via het participatieplatform idee-wo.be. Ook de deelgroep mobiliteit van ASPECT, de adviesen participatieraad voor ecologische transitie, werd bij het traject betrokken.

Telex Nieuwe sorteerregels zorgen voor meer pmd Afvalintercommunale Interza haalde begin april opvallend meer pmd op. Dat is een gevolg van de nieuwe sorteerregels, zegt hun algemeen directeur Jan Buysse. Volgens hem reageren de inwoners opvallend positief op de uitbreiding van de toegelaten inhoud voor de blauwe zak en de eenvoud van de sorteerregels. ‘Plastic folies, yoghurtpotjes, margarinevlootjes, plastic schaaltjes, vlees- en visschaaltjes, plastic bekers en bloempotjes, zelfs chipszakjes: het mag voortaan allemaal in de blauwe zak. Daardoor zal de hoeveelheid afval in de restafvalzak bij veel inwoners tot de helft dalen’, zegt Buysse. ‘Het resterende afval zal door het wegvallen van de lichte plastics wel zwaarder worden. Daarom voeren we samen met de nieuwe sorteerregels grotere afvalzakken in voor pmd (75 i.p.v. 60 liter) en kleinere voor het restafval (45 en 22,5 liter). De prijs van de zakken blijft ongewijzigd.’ Interza berekende dat met de invoering van de nieuwe sorteerregels en restafvalzakken de afvalfactuur van een gemiddeld gezin minstens gelijk zal blijven en waarschijnlijk zelfs licht zal dalen. ‘Het eindresultaat zal niet in elk gezin hetzelfde zijn. Veel hangt af van het sorteergedrag en de hoeveelheid aangekochte verpakkingen’, verduidelijkt Buysse. Oude restafvalzakken mag je nog gebruiken tot 31 augustus 2021. Nadien kan je ze nog bij Interza inleveren voor terugbetaling, voor zover het uiteraard geen vervalste exemplaren betreft die ook in omloop waren. (UM)

• In onze gemeente stierven van maart 2020 tot februari van dit jaar 26 inwoners meer dan in de jaren ervoor. Dat is een oversterfte van 23 % vergeleken met de voorbije jaren. Zaventem kende een oversterfte van 26 %, Tervuren van 11 % en Kraainem vreemd genoeg een ondersterfte van -1 %. • De Vlaamse Regering heeft Vlaanderen ingedeeld in 17 referentieregio’s. Deze referentieregio’s worden het afstemmingsniveau voor alle vormen van

gemeente 18.000 euro van de Vlaamse overheid. Volgens oppositiepartij WO Plus is er weinig creativiteit aan de dag gelegd voor de organisatie van die mobiliteit. Burgemeester Petit (LB Union) laat weten dat zowel een pendelbus als een taxidienst te dure oplossingen waren. • Wie minstens 65 is en zich niet naar de vaccinatiehal op de luchthaven van Zaventem kan begeven (en ook nog aan een aantal andere criteria voldoet), kan voor het vervoer een beroep doen op

intergemeentelijke en bovenlokale samenwerking. Onze gemeente is net als de andere faciliteitengemeenten ingedeeld bij de regio Halle-Vilvoorde. Tervuren is als gemeente in de Druivenstreek toegevoegd bij de regio Oost-Brabant. • Wie klachten heeft over overhangende takken op de openbare weg, hagen die het voetpad overwoekeren of andere hinder veroorzaakt door groen van private eigendom, kan dit melden aan de gemeente of de politie. Het algemeen politiereglement is hierop van toepassing. De eigenaar zal in eerste instantie een aanmaning krijgen. • Vorig jaar werden er op ons grondgebied 67 pv’s opgesteld voor sluikstorten, meestal op basis van de camerabeelden. • Hondeneigenaars zijn gewaarschuwd. Wie tijdens de wandeling met zijn geliefde viervoeter geen ‘poepzakjes’ bij zich heeft, riskeert een GAS-boete van 250 euro. Na een sensibiliseringscampagne startte de gemeente begin april met beboeten. • Een werkgroep met de burgemeesters, politiemensen en andere afgevaardigden van Wezembeek-Oppem en Kraainem is gestart met de voorbereiding van de invoering van veiligheidscamera’s in de politiezone Wokra. • Op de gemeenteraad van maart stonden negen punten op de agenda. Hiervoor werden vier commissies gehouden ter voorbereiding. Een beetje van het goede te veel, vindt oppositieraadslid Jan Walraet (WO Plus). • Om de mobiliteit naar het vaccinatiecentrum te organiseren krijgt onze

één van de vrijwilligers die de gemeente inzet. Je betaalt er 5 euro voor. • De bedeler die de drietalige vaccinatiebrochure in onze bussen moest droppen, nam het niet zo nauw met zijn taak. Op Facebook kwamen meldingen binnen uit verschillende straten over de niet-bedeling en de bedeler werd in gebreke gesteld. Hij liet op eigen kosten een volledige herbedeling doen. • Schepen voor Milieu Fabienne Mineur (LB-Union) start in samenwerking met Haviland een project voor de collectieve sanering van stookolietanks. Wie zijn tank niet meer gebruikt, is verplicht om hem na buitengebruikstelling te laten verwijderen. Van 175 tanks is de ligging bekend. • Aannemers die met een werf bezig zijn, nemen het niet altijd zo nauw met het voetpad en de signalisatie, wat voor gevaarlijke toestanden kan zorgen. Een melding bij de gemeente brengt echter niet onmiddellijk soelaas. Een beetje meer proactiviteit voor de veiligheid van de voetgangers mag best. • Op verschillende plaatsen in de gemeente werden lege verpakkingen van slagroomcapsules gevonden. Zij worden gebruikt bij het inhaleren van lachgas. • De Albertlaan is tot nader order nog altijd in beide richtingen toegankelijk. Mogelijk komt daar door het mobiliteitsplan verandering in. De Oppemstraat op het grondgebied van Tervuren (zie ons vorige nummer) zorgt door het eenrichtingsverkeer voor hinder bij het einde van de lessen van het Heilig Hartcollege. (UM)

MENSEN markante tuinen

De Kringlooptuin van Eddy Taelemans en Josiane Decock

Terrassen om uit te kiezen Eddy Taelemans is geen onbekende in Wezembeek-Oppem. Samen met zijn vrouw Josiane Decock woont hij in zijn grootouderlijke huis in de Beekstraat. Het markante aan hun tuin is dat de hele inrichting duurzaam gebeurde, met recuperatiemateriaal.

Place de l’apéro

Tot aan zijn pensioen werkte Eddy als bouwkundig tekenaar bij de voormalige Volkswagenfabriek in Vorst. Het creëren van dingen ligt hem duidelijk. Eerst renoveerde hij en zijn vrouw eigenhandig hun woning tot een prachtige, rustieke hoeve, daarna volgde de tuin. Omdat de tuin vrij stevig helt, kozen ze voor terrassen die vloeiend in elkaar overlopen. Aan de straatkant bevindt zich het ‘onthaalterras’, waar ze in betere tijden gemoedelijk met vrienden een glas dronken. Dit stuk tuin is gezellig ingericht met een waterpartij, een tafel, wat stoelen en een bordje met ‘Place de l’apéro’. Het kleine vijvertje is de biotoop van hun huiskikker. ‘We zien hem al enkele jaren op rij’, zegt Josiane. ‘Eerst dachten we dat hij naar de vijver zou trekken, maar het bevalt hem hier.’ Rondom hangen overal vogelkastjes. ‘We zien hier mezen, winterkoninkjes, merels, mussen, roodborstjes … Wakker worden van hun getjilp is een plezier’, knikt Eddy. ‘Omdat we lange tijd niet op reis zijn gegaan, zijn er ook wat ‘coronacreaties’ in onze tuin bijgekomen, zoals een insectenhotel en een boomhut.’

Het zonneterras 4

Een fraaie, grijze, arduinen trap leidt ons naar het eerste terras: het zonneterras. ‘De treden van de trap komen van op de Varkensmarkt (de Hernalsteen). Het zijn boordstenen. Toen de aannemer ze daar verwijderde, hebben wij ze gekocht. Op mankracht zijn ze hier binnengedragen’, zegt Eddy. ‘Het gebruik van materiaal

‘Het gebruik van materiaal dat elders niet meer dient, is een constante in onze tuin’

ddy Taelemans is een geboren en getogen Wezembeek-Oppemnaar. Velen kennen hem als een cultuurminnend man. Zo speelde hij onder andere lange tijd bij de Oppemse theatervereniging De lustige ambachtslieden, waar hij ook voorzitter van was. En van bij de opstart van gemeenschapscentrum de Kam tot in 2004 zetelde hij er in de bestuurscommissie en later ook in de programmeringscommissie. Hij is dus ook geen onbekende voor GC de Kam.

dat elders niet meer dient, is een constante in onze tuin. Ik let er op dat het duurzame materialen zijn. Zo’n dorpel gaat eeuwig mee.’

Josiane. ‘Alleen ik maak er gebruik van, want Eddy is altijd bezig in de tuin.’

‘Hier heb je altijd zon en zoals je merkt, staat hier maar één rustzetel’, grapt

Aan het zonneterras grenst een eerste serre. ‘Op steunbalken die in een vorig

Der Kreislauf-Garten von Eddy Taelemans und Josiane Decock Terrassen zur Auswahl Eddy Taelemans ist kein Unbekannter in Wezembeek-Oppem. Zusammen mit seiner Frau Josiane Decock wohnt er in der Beekstraat. Das Auffällige an ihrem Garten ist, dass die gesamte Anlage nachhaltig und mit wiederverwendeten Materialien erstellt wurde. Eddy ist in Wezembeek-Oppem geboren und aufgewachsen. Da der Garten einen ziemlich steilen Hang hat, entschied man sich für Terrassen, die fließend ineinander übergehen. An der Straßenseite befindet sich die „Empfangsterrasse“, wo man in besseren Zeiten mit Freunden gemütlich etwas getrunken hat. Dieser Teil des Gartens ist hübsch dekoriert mit einem Teich, einem Tisch, ein paar Stühlen und einem Schild mit der Aufschrift „Place de l’apéro“. Angrenzend an die Sonnenterrasse befindet sich ein erster Wintergarten. Im Gemüsegarten gibt es noch einige Wintergemüse: Lauch, Kohl und Rosenkohl. Vor dem Haus gibt es eine Wiese, auf der sie Schafe halten. „Menschen mit Kindern halten oft kurz bei den Tieren inne. Auch die Kinder des Heilig Hart-College schauen gerne vorbei und statten dann meinem Garten einen Besuch ab. Für sie bin ich Bauer Eddy.“

leven dienst deden als telefoonpalen rust een ijzeren frame gemaakt van buizen waarmee de witloofboeren hun grond verwarmden. Daaroverheen komt stevig plastic dat bestand is tegen uv-licht’, toont Eddy. ‘Eddy’s motto is: Waarom zou je nieuwe dingen kopen als oude dingen goed herbruikbaar zijn’, gaat Josiane verder. ‘Deze serre is hij nu in gereedheid aan het brengen voor sla en komkommers. In de tweede serre die wat verderop staat, komen tomaten.’

Moestuin

In de moestuin staan nog wat wintergroenten: prei, kolen en spruiten. ‘Mijn schoonvader was tuinier en ik hielp hem vaak’, zegt Eddy. ‘Het buiten zijn, maar ook de seizoenswisseling, de winter waarin zo goed als niets groeit en dan de lente waarin alles ontluikt, dat bevalt me wel. Na de zomer spit ik de vrije grond om in winterruggen, diepe voren

waarin alles kapotvriest. Als we het stuk nadien terug in gebruik nemen, komen daar de meststoffen in. Geen chemische producten, maar vloeibare zeewierkalk, en niet te veel, want anders verbranden de gewassen. Soms is het ook goed om de grond eens een jaar niet te bemesten. Tussen de groenten plant ik bloemen: tagetes, voor de bijen en vlinders.’ ‘We zijn nu zo lang bezig,’ vervolgt Josiane, ‘en nog steeds leren we bij, we moeten ons blijven aanpassen aan de natuur en haar veranderingen: de tomaten zijn vorig jaar mislukt omdat de zomer te heet was.’ ‘Een waterput hebben we niet, maar we zijn ook niet aangesloten op het stadswater. We pompen zelf grondwater op’, verklaart Eddy. ‘Er zijn kaarten beschikbaar waarop je kunt nagaan hoe diep je moet boren, hier was dat 30 meter, maar wat verderop moest een vriend nog 17 meter dieper boren. Ieder jaar laten we testen of het water drinkbaar is,

maar tot hiertoe was er geen probleem. Je betaalt de installatie en het onderhoud van de pomp, maar als je alles uitrekent heeft dat goed geloond.’

Schapenwei

Voor het huis ligt er een weide waarop ze schapen houden. ‘Vroeger hielden we daar ook kippen en kalkoenen, maar meneer de vos kwam langs’, zegt Josiane met spijt. ‘Het is agrarisch gebied, het is niet onze eigendom, maar we zorgen al 40 jaar dat het netjes blijft. De mest van de schapen delen we met andere tuiniers, zodat niets verloren gaat’, zegt Eddy. ‘Mensen met kinderen houden vaak even halt bij de dieren. Ook de kleuters van het Heilig Hartcollege komen daar graag langs en dan brengen ze ook een bezoek aan mijn tuin. Voor hen ben ik boer Eddy.’ Karla Stoefs

I N F O R M AT I E verenigingsnieuws

van donderdag 22 april tot donderdag 6 mei Rode Kruis-Tervuren coronaproof formule 2021 Rode Kruis-Tervuren

Dit jaar geen stickerverkoop op straat en in de winkels, maar een warme oproep aan de lokale burgers om de afdeling te steunen via de digitale formule. info: www.rodekruis.be/afdeling/tervuren/

Verken je gemeente met de wandelbrochures van GC de Kam Tijdens de eerste lockdown publiceerden we al enkele wandelingen in uitgekamd. We gingen verder op verkenning en ontdekten nog meer pittoreske routes. Zo werkten we een poëtische wandeltocht en twee wandelzoektochten uit. We bundelden dit alles in twee mooie brochures. Twee wandelingen kwamen tot stand in samenwerking met Erfgoed vzw Wezembeek-Oppem. Allebei vertrekken ze aan het gemeenschapscentrum de Kam. De eerste wandeling (volledig op het grondgebied Wezembeek-Oppem) is een tocht van 7 kilometer, die je kan uitbreiden met een bijkomende wandellus van 3 km. De tweede, de tramwandeling, brengt je langs holle, groene wegen van Oppem tot in Tervuren. Deze wandeling van 7,2 kilometer kan je verlengen met een lus van 5 kilometer langs de vijvers in het park van Tervuren. Tijdens de week van het Nederlands (begin oktober) maakten we samen met GC de Lijsterbes een poëziewandeling. Langsheen 8 à 10 haltes in beide gemeentes kon je een gedicht bij elkaar puzzelen. De versregels hangen er niet meer, maar ook zonder versregels blijft het een poëtische wandeling. In de brochure vind je ook info over het wandelnetwerk VLM. In de gemeentes Kraainem, Tervuren, Wezembeek-Oppem en Zaventem heeft de Vlaamse Landmaatschappij het wandelnetwerk uitgebouwd. Het wandelnetwerk is heel divers en bedraagt ongeveer 20 kilometer aan wandelingen. Er zijn paden die langs waterlopen of oude tramlijnen gaan. Op het traject bevinden zich ook een paar recent aangelegde parken zoals het park aan het kasteeldomein deBurbure en het park in de Beekstraat. Het wandelnetwerk is op een originele manier bewegwijzerd. Traditionele paaltjes zijn hier bijenpalen en totems die dienen als bijenhotel. Op die manier krijgt ook de natuur in deze verstedelijkte omgeving een duwtje in de rug. In een tweede brochure vind je twee wandelzoektochten. GC de Kam en GC de Lijsterbes gingen samen op pad om deze boeiende wandelzoektochten uit te werken. Het is een wandelzoektocht voor alle leeftijden. Je ontdekt mooie plekjes in Wezembeek-Oppem en Kraainem, met leuke opdrachten ga je op zoek naar interessante weetjes. De Sint-Pieterskerk in Wezembeek-Oppem is het startpunt. Wil jij een brochure? Je vindt ze aan het onthaal van de gemeenschapscentra de Kam en de Lijsterbes of in een folderhouder naast de grote poort van de Kam. Je kan de brochures ook downloaden op de websites van de centra. www.dekam.be – www.delijsterbes.be

maandag 31 mei Bloedinzameling Rode Kruis-Tervuren 17.30 uur – Pachthof Stroykens, Merenstraat 19, Duisburg Inschrijven is verplicht via donorportaal.rodekruis.be of via het gratis nummer 0800 777 00.

elke zondag Lopen en stappen in groepjes van maximum 4 personen Running Club Wezembeek-Oppem 10.30 uur – jeugdhuis Merlijn info: 02 782 02 96

elke maandag Wandelen in groepjes van maximum 4 personen Okra Wezembeek-Oppem 9 uur – vertrek Paterskerk Oppem info: 02 731 83 39 Deze activiteit gaat alleen door als de weersomstandigheden het toelaten.

elke dinsdag Fietsen in groepjes van maximum 4 personen Okra Wezembeek-Oppem 9 uur – vertrek Paterskerk Oppem info: 02 731 83 39 Deze activiteit gaat alleen door als de weersomstandigheden het toelaten.

MENSEN met een mening

elke woensdag Wandelen in groepjes van maximum 4 personen Okra Wezembeek-Oppem 14.30 uur – vertrek GC de Kam info: 0474 47 53 41 Deze activiteit gaat alleen door als de weersomstandigheden het toelaten.

elke woensdag Petanque in groepjes van maximum 4 personen Okra Wezembeek-Oppem 14.00 uur – sporthal info: 02 731 83 39 Deze activiteit gaat alleen door als de weersomstandigheden het toelaten.

Paardenkracht toevertrouwd aan ezels ‘Heel, heel lang geleden werden ze voor het eerst opgemerkt. Specimens van het menselijk ras die zich niet op eigen kracht voortbewogen, maar wel met gemotoriseerde tuigen: de homo sapiens mobilis was geboren. We schrijven eind 19de eeuw. Eerst ging het om een beperkt elitair groepje. Met de jaren werd dat gezelschap stilaan groter en bovendien ontwikkelden sommigen, wijs als ze waren, almaar snellere wagens en ontstond er een subgroep: de homo celeritas diabolus; in de volksmond de zogeheten snelheidsduivels. Intelligente primaten die zich met hun onaangepast viriel gedrag ook als primaat gingen gedragen. Met hun ijzeren, toen nog pruttelende schokschouderende tuigen, reden ze niet alleen zichzelf in de vernieling, ook hun soortgenoten moesten eraan geloven.’ Het begin van een sprookje, of toch niet? Te gruwelijk? Ik dacht het niet. In ieder geval geen gecensureerd fabeltje met op het einde een ongeschonden varken met een kwispelend staartje. De sprookjes die we nu aan onze kinderen vertellen zijn trouwens allemaal verbloemde verhalen van onversneden gruwel alleen maar bestemd voor volwassen oortjes. Testosteron overgoten histories waarin men niet te beroerd was het meest ondenkbare lyrisch te omschrijven. Het sprookje van de snelheidsduivels hoort thuis in dit rijtje. Sinds de opkomst van de motorvoertuigen werden er, alleen al in ons landje, ruim honderdduizend mensen op de straatstenen zomaar doodgereden en een ontelbaar anderen voor het leven verminkt. Hoeveel mensen in onze gemeente thuishoren in die met pikzwarte rouwrand omringende statistieken heb ik het raden naar. Het zijn er wellicht veel, veel te veel. Het is een tol die we betalen voor de macht, want net zoals geld is snelheid ook een incarnatie van macht. Een meerwaarde en verlengstuk van het ego. Een snelle blitse wagen is nu eenmaal hét middel om je status en imago een klatergouden glans te geven. Een gegeven waar ik iedere dag weer mee geconfronteerd word. Ik baal ervan die

openbare ruimte te moeten delen met mensen die denken dat de weg hun privébezit is, de verkeersregels niet voor hen gelden en de snelheidsborden in mijlen de limiet aanduiden. Wanneer ik bijvoorbeeld op de Wezembeeklaan de ontsnapte chauffeurs uit de files op de ring tekeer zie gaan als losgeslagen uitzinnige zilverrug gorilla’s op weg naar een sluipweg, denk ik telkens weer aan een uitspraak van Karel Jonckheere: ‘Auto’s: paardenkracht toevertrouwd aan ezels’. Ook in de Beekstraat krijg je om de haverklap te maken met het haantjesgedrag van haastige chauffeurs die nog altijd menen dat de slogan ‘mijn auto, mijn vrijheid’ nog van toepassing is. Opdringerige bumperklevende driftkikkers die je aanmanen een tandje bij te steken. En daar blijft het meestal niet bij. Wanneer je hen attent maakt op hun infantiel asociaal gedrag beginnen ze niet zelden vanuit hun vrij comfortabele afgesloten veilige en anonieme blikken doos je de huid vol te schelden en te zwaaien met een niet mis te verstane middelvinger. Toeters en bellen horen doorgaans ook bij al dat gefrustreerd agressief stoom aflatend en soms zielig en lachwekkend spektakel. Wanneer historici over een paar duizend jaar onze leefwereld onder de loep nemen, zullen ze onder meer, naast oorlogen, aanslagen, pandemieën en kindermisbruik ook het exuberant aantal verkeersdoden als frappant feit noteren. Het is toch opvallend dat we aanvaarden dat we onze eigen medemens in het verkeer doden. We staan daar niet bij stil. Meer zelfs, we zijn met al onze goed uitgeruste ziekenhuizen, perfect opgeleide spoedartsen en verpleegkundigen gewapend om al dat leed geniepig onder de mat te vegen om ons geweten te sussen. Toch een eigenaardig, wereldvreemd en onmenselijk gedrag. Voor die attitude zijn er naar mijn gevoel twee oorzaken: de tijdsgeest van het individualisme en het leven onder de dwingelandij van de tijd. Veel van die verkeersdoden zijn het slachtoffers van ons egoïsme. Die mensen zijn gedood, vermoord, niet gestorven. Paul Verdickt

MENSEN met een object

Yalman Maryanouche

Kathedraal in 3D Yalman Maryanouche, uitbaatster van het naaiatelier op de Louis Marcelisstraat 37, en haar dochter Nazellie, vertellen ons over een kunstobject dat hen nauw aan het hart ligt. ‘Het is een afbeelding in reliëf van de oudste kathedraal van de wereld’, toont Yalman ons het kader dat in hun eetkamer hangt. ‘Het is de kathedraal van Etsjmiadzin, een stad die zich op zo’n 20 kilometer ten westen van de Armeense hoofdstad Jerevan bevindt.’ Nazellie, de tweede dochter van Yalman in een rij van vijf, studeerde toerisme en licht ons de geschiedenis van de kathedraal enthousiast toe: ‘De legende over de bouw van de kathedraal dateert van rond 300 na Christus, van in de periode waarin koning Tiridates IV over Armenië regeerde. Gregorius, de secretaris van Tiridates, had zich tot het christendom bekeerd en weigerde om een bloemenkrans bij een godenbeeld neer te leggen. Als straf gooide Tiridates hem in een kerker. Toen later een groep maagden uit het Romeinse Rijk naar Armenië vluchtte om geloofsvervolging te ontkomen, wilde Tiridates zich een van hen als minnares toe-eigenen. De vrouw weigerde, waarop de hele groep werd 8

doodgemarteld. Tiridates werd psychisch ziek, hij gedroeg zich als een everzwijn. Toen kreeg zijn zuster een openbaring: alleen Gregorius kon haar broer redden. Gregorius werd bevrijd uit de kerker waarin hij ondertussen al 14 jaar verbleef en genas de koning. Daarop bekeerde Tiridates zich en hij benoemde Gregorius tot eerste patriarch van Armenië. Gregorius bouwde op de plek waar nu de kathedraal staat de eerste apostolische kerk. Door de eeuwen heen werd de kathedraal vele malen verwoest en heropgebouwd, maar telkens werd de oorspronkelijke structuur bewaard alsook de geloofsrelikwieën.’ ‘Onze familie heeft altijd een enorme kracht uit het geloof geput’, gaat Yalman verder. ‘Mijn grootmoeder werd gered door bekenden die haar tijdens de genocide verborgen hielden toen zij net zoals zoveel Armeniërs moest vluchten tijdens het regime van de Jonge Turken.’ (Die genocide, waarbij 1,5 miljoen

Armeniërs werden vermoord, vond plaats tijdens en na de Eerste Wereldoorlog.) ‘Grootmoeder bleef in Istanbul wonen, maar mijn ouders kozen ervoor om in 1986 naar het veilige Europa te komen.’ ‘In 2017 bezochten we met de familie Armenië’, gaat Nazallie verder. ‘Armenië is een wondermooi land met bijzondere landschappen en tal van culturele bezienswaardigheden. Er is veel oude kunst, zoals de fraaie rechtopstaande kruisstenen, de chatsjkars. We maakten ter plaatse een pelgrimstocht naar de kapel van Sint-Jan (Surp Hovanes). Die kapel staat op een hoge berg in de regio van Spitak. Mijn oudste zus, die last heeft van haar kniegewrichten, wou halfweg opgeven, maar mama zei haar: ‘Luister niet naar je lichaam, maar naar je geloof.’ Ze was eerder boven dan mijn moeder …’ Karla Stoefs

MENSEN koken

Mariam Ziane

Tajine met kip en citroen en msemmen als dessert

‘Thuis waren we met vijf kinderen: drie meisjes en twee jongens. Een zus vertrok naar Spanje, een andere naar Bahrein (een eiland in de Perzische golf) en ik volgde mijn echtgenoot die al eerder naar België was verhuisd. Het eerste jaar dat ik hier verbleef, was het moeilijkste: alles was nieuw, het weer viel niet mee, ik miste mijn familie en mijn werk als verpleegster. Maar toen we kinderen kregen, verbeterde het. We hebben drie zonen: Iyad (10 jaar), Imrane (8 jaar) en Haroun (4 jaar). Op aanraden van een tante, die hier al langer verbleef, stuurden we de kinderen naar de Nederlandstalige school De Letterbijter, en daar hebben we geen spijt van. Zelf volgde ik ook Nederlandse les, tot hiertoe sloot ik met succes vier modules af, maar de taal blijft vrij moeilijk voor me. Ik spreek Arabisch, Frans en Spaans, maar geen Engels. Ik mis dus de nodige achtergrond om het Nederlands vlot op te pikken. Thuis praten we met de kinderen Arabisch, want we willen toch dat ze hun grootouders en de familie die nog in Marokko woont, goed kunnen verstaan. Iyad, die het gesprek mee volgt, knikt: ‘Eerst volgde ik Arabische les op een school, maar nu oefen ik het schrijven iedere avond met mijn papa. Normaal gaan we ieder jaar twee maanden naar ginder. Dat is nu wel anders.’ ‘Het recept dat ik koos is vrij eenvoudig: Marokkaanse tajine met kip en citroen’. ‘Een tajine is een aardewerken stoofpot in de vorm van een schaal waarop een kegelvormig deksel past. De gerechten die ermee gemaakt worden, ontlenen er hun naam aan, de oorsprong ervan gaat terug naar de Berberse keuken. Meestal gebruiken wij ze enkel nog om het gerecht in op te dienen. De schaal met de kip wordt midden op tafel gezet en iedereen kan zijn stukje brood in de saus doppen. We proberen altijd samen te eten.’ ‘Ja’, bevestigt Iyad, ‘zelfs als je geen honger hebt moet je toch aan tafel zitten. Mijn lievelingsgerechten zijn couscous en frietjes. En als dessert msemmen.’

Mariam Ziane (36 jaar) volgde na haar huwelijk, zo’n 13 jaar geleden, haar echtgenoot Abdeluahed Busalham vanuit Tanger in Noord-Marokko naar België. Ze maakt tajine en msemmen voor ons klaar. Twee gerechten uit de Berberse Marokkaanse keuken.

‘Msemmen zijn traditionele Marokkaanse pannenkoeken’, legt Mariam uit. ‘De vierkante pannenkoek wordt ook als ontbijt gegeten met honing, of ’s avonds met een glaasje Marokkaanse muntthee. Best lekker, maar nu ik niet meer kan gaan sporten, is al dat lekkers niet zo goed voor mijn gewicht.’ Karla Stoefs FR

Mariam Ziane Tajine au poulet et citron et msemmen en dessert Mariam Ziane suivit son mari Abdeluahed Busalham depuis Tanger, au nord du Maroc, jusqu’en Belgique. Elle nous prépare du tajine et du msemmen, deux plats issus de la cuisine marocaine berbère. La recette que j’ai choisie pour cette rubrique est assez simple: un tajine marocain au poulet et au citron. Un tajine est un ragoût en terre cuite. Les plats qui en découlent en tirent leur nom, dont l’origine remonte à la cuisine berbère. Le plat avec le poulet est placé au milieu de la table et chacun est invité à y tremper son morceau de pain dans la sauce. Nous essayons toujours de manger ensemble.’ ‘Oui,’ confirme le fils Iyad, même si tu n’as pas faim, tu dois t’asseoir à table. Mes plats préférés sont le couscous et les frites. Et pour le dessert, msemmen.’ Les msemmen sont des crêpes traditionnelles marocaines’, raconte Mariam. ‘La crêpe carrée se mange au petit-déjeuner avec du miel, ou le soir avec un verre de thé à la menthe marocain.’

I N F O R M AT I E nieuws uit het centrum

tot woensdag 30 juni Roger Jonckheere Kam kiest voor Kunst EXPO

Openingsuren cafetaria - café de Kam Met olieverf en acryl creëert Roger Jonckheere prachtige landschappen. gratis

woensdag 5 mei Vive la fête KUNSTeldoos

vrijdag 21, zaterdag 22 en zondag 23 mei (onder voorbehoud) De Zonderlingen Zus van THEATER

20 uur (vrijdag en zaterdag) en 19 uur (zondag) – GC de Kam Het verhaal van een anti-heldin die altijd in de schaduw heeft geleefd van haar wereldberoemde zus. tickets: 13 euro vvk: 11 euro nachtvlucht abo: 9 euro

WORKSHOP

14 uur – GC de Lijsterbes tickets: 32 euro workshop van 4 woensdagen

woensdag 12 mei Sprookjes KUNSTeldoos WORKSHOP

14 uur – GC de Lijsterbes tickets: 32 euro workshop van 4 woensdagen

zondag 16 mei Kijk! Ik fiets! GC de Kam in samenwerking met de Sportraad van Wezembeek-Oppem FAMILIE

zondag 16 mei Kijk! Ik fiets! FAMILIE

10 tot 12 uur - H-Hart College, Albertlaan 44, 1970 Wezembeek-Oppem Op 2 uur tijd leert je kind fietsen zonder steunwieltjes. Op het einde van de sessie roepen alle kinderen ‘Kijk, ik fiets!’ en ontvangen ze een echt Kijk! Ik fiets!-diploma. prijs: 5 euro (drankje en versnapering inbegrepen) meebrengen: fiets zonder steunwieltjes en fietshelm LAATSTE TICKETS

Op 2 uur tijd leren fietsen zonder steunwieltjes? Dat kan! Kom op zondag 16 mei naar de speelplaats van het Heilig Hartcollege in Wezembeek-Oppem. Met behulp van nuttige tips en door de aanwezigheid van een ervaren monitor wordt fietsen gemakkelijk voor jouw kind. Tegen het einde van de sessie roepen alle kinderen ‘Kijk! Ik fiets!’ en ontvangen ze een echt Kijk! Ik fiets!-diploma. Deelnemen aan deze vorming kost je vijf euro, voor deze prijs leert je kind fietsen, ontvangt het een koek, een drankje en een leuk aandenken. Wat moet je meebrengen? Wat moet je doen? > Min. 1 volwassen begeleider per kind. > Breng de fiets van je kind en een fietshelm mee. > Kindjes moeten met hun voeten tot aan de grond kunnen, zorg dat de fiets niet te groot is. > Verwijder steunwieltjes vooraf. > Zet het zadel niet op de laagste stand, zo kunnen we de fietsstangen goed vastmaken. info: van 10 tot 12 uur - op de speelplaats van het Heilig Hartcollege, Albertlaan 44, 1970 Wezembeek-Oppem prijs: 5 euro per kind - een organisatie van GC de Kam in samenwerking met de Sportraad van WezembeekOppem • LAATSTE TICKETS

I N F O R M AT I E nieuws uit het centrum

Nieuwe stafmedewerker jeugd en sport

Thierry Wellens

Team Kam heeft een nieuwe collega. Thierry Wellens startte op 1 april als nieuwe stafmedewerker jeugd en sport. Thierry is 35, woont in Erps-Kwerps, maar groeide op in Wezembeek-Oppem. Wat voor werk deed je voor deze functie?

‘Ik werkte als jeugdhuisondersteuner bij jeugdhuizenondersteuning Brussel (JHOB) waar ik aanspreekpunt was voor drie jeugdhuizen. Daar zorgde ik voor coaching van de verschillende vrijwilligersgroepen bij hun activiteitenaanbod, infrastructuur, financiën, communicatie … Samen met deze jongeren hebben we veel verschillende activiteiten tot een goed einde gebracht, van concerten tot buitenlandse reizen, van workshops tot festivals. Ik kan enorm genieten van de fierheid die jongeren krijgen als ze iets verwezenlijken wat ze zelf nooit voor mogelijk achten.’

Waarom koos je voor deze job bij vzw ‘de Rand’?

‘Vooral de combinatie tussen jeugd en sport gaf voor mij de doorslag om volledig voor deze nieuwe uitdaging te gaan. Met tien jaar ervaring als jeugdwerker in Brussel en als sportliefhebber biedt de job van stafmedewerker jeugd en sport het mooie van beide werelden, die me de laatste jaren hebben gevormd tot wie ik nu ben. Ik ben een vlotte babbelaar en heb nood aan een open werkplek waar je met veel mensen in contact komt. Nieuwe mensen leren kennen en samen hun projecten mee uitwerken, dat heb ik altijd graag gedaan.’

Welke opleiding(en) heb je gevolgd?

‘Ik heb een bachelor Lichamelijke Opvoeding en Bewegingswetenschappen gestudeerd aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB).’

Wat doe je graag buiten het werk om je te ontspannen? ‘Ik speel heel graag gezelschapsspellen en escape rooms. Daarnaast sport ik graag en ik hou ook van reizen. Ik volg sinds kort ook in avondschool een opleiding tot hulpkok.’

Wat moeten de inwoners van Wezembeek-Oppem zeker over jou weten? ‘Ik heb zelf 12 jaar in de Louis Marcelisstraat gewoond en heb Kristel, mijn vriendin en de mama van mijn dochtertje, leren kennen in Wezembeek-Oppem. Wezembeek-Oppem mag gerust zijn, ik ben deze mooie en warme gemeente nog veel verschuldigd, dus ik ga goed mijn best doen.’ Je kan Thierry bereiken via thierry.wellens@derand.be.

Gilda Lancellotti maakt mondmaskers voor inwoners van Wezembeek-Oppem

‘Zodra alles terug normaal is, zullen we dat vieren’

Vrijwilliger Gilda Lancellotti steekt tijdens de coronacrisis meer dan een tandje bij. In normale tijden biedt ze hulp aan ouderen die alleen komen te staan of van wie familie te ver woont om hulp in huis te bieden of boodschappen te doen. Maar toen de nood aan mondmaskers piekte, kwam haar opleiding als naaister-styliste als geroepen. Samen met OCMW-medewerkers en tal van vrijwilligers startte ze een naaiatelier. Tweevoudig opzet

‘In februari van vorig jaar, toen het coronavirus in België officieel uitbrak, ben ik gestart met het maken van mondmaskers voor familie en kennissen. Zonder richtlijnen of model, maar uit de reflex dat zo’n masker betekenisvol kon zijn om het virus niet aan elkaar door te geven. De maand daarop werd ik gecon-

tacteerd door Nicole Geerseau (de voorzitter van de OCMW-raad van Wezembeek-Oppem) met de vraag of we niet samen iets konden organiseren om aan de grote vraag naar maskers tegemoet te komen. De gemeente had maskers besteld, maar de levering ervan liep zoals in heel het land vertraging op. De vraag van Nicole was tweevoudig:

enerzijds ging het om snel veel maskers te hebben, anderzijds om het personeel van het OCMW dat technisch werkloos dreigde te worden door de toestand, aan boord te houden. Bij dat laatste ging het vooral om de groep medewerkers die familiale en ouderenhulp boden en niet meer bij de mensen thuis mochten gaan.’

MENSEN met een passie

Gilda Lancellotti made masks for the people of Wezembeek-Oppem Sewing workshop run by social welfare staff Volunteer Gilda Lancellotti is really going the extra mile during the corona crisis. In normal times, she lends support to elderly people who end up on their own or whose families live too far away to help out around the house or do their shopping. But when the need for face masks was at its peak, her training as a seamstress and designer definitely came in handy. She joined forces with public social welfare centre staff and a bunch

Fenomenale solidariteit

‘Samen met Marie-Françoise Wauty als derde steunpilaar, hebben we in een van de OCMW-lokalen een coronaveilig naaiatelier opgezet. Via sociale media lanceerden we een oproep voor hulp, voor stof en elastiek … De reactie daarop overtrof alle verwachtingen: de solidariteit, de generositeit was fenomenaal. Heel wat mensen zijn van nature hulpvaardig, alleen weten ze soms niet hoe ze hulp kunnen bieden. Dankzij al die hulp werd het project een succes.’

Eerst rechte lijnen

‘Iedere ochtend om 8.30 uur ging het atelier van start. Natuurlijk kon niet iedereen van dag één een naaimachine

volunteers to open a sewing workshop. ‘The workshop activities started at 8.30 every morning. Of course, not everyone was able to use a sewing machine from the very first day. We started with sewing lessons just like at school: as soon as they managed to stitch straight lines, they were able to move on to more difficult tasks. We decided to make masks that were suitable for both women and men. Some of the volunteers were really pleased to discover they had a talent for sewing. We were all a bit sad when it came to an end’, says Gilda. ‘It was a really rewarding project, both for the people of Wezembeek-Oppem and for all the workshop team.’

elastiek geknipt worden. Dat was het voorbereidende werk, zodat we de dag daarop ononderbroken konden stikken. Het verliep zoals een productielijn in een fabriek. Maar we zorgden er wel voor dat het werk voor niemand te eentonig werd. Nieuwe stof konden we zo gebruiken, oude stof werd eerst gewassen en gedesinfecteerd met een speciale machine. Ook mijn echtgenoot hielp. Hij herstelde de naaimachines die de geest gaven.’

250 maskers per dag

‘Bijkomend maar niet onbelangrijk: we zouden de maskers gratis verdelen. Dat wil niet zeggen dat we losjes over het resultaat gingen. Iedere dag controleer-

‘In het naaiatelier hebben we samen met anderen een akelige periode overbrugd op een zinvolle manier’

bedienen. We zijn met naailessen begonnen zoals op school: eerst rechte lijnen stikken en als dat lukte, kregen ze een moeilijkere opdracht. Voor de maskers kozen we één model dat zowel voor vrouwen als voor mannen kon dienen. Er zijn vrijwilligers die echt hun naaitalent ontdekt hebben. Niet iedereen moest naaien, er moest ook stof en

de ik alle afgewerkte maskers. Alleen de perfecte haalden de eindstreep. Ook het verpakken was een heel proces: eerst werden ze per 10 geperst op 100 graden en nadien per 50 verpakt. We maakten tussen de 200 en 250 maskers per dag. We zijn in totaal drie, vier maanden bezig geweest. Een deel van de maskers werd verspreid via het OCMW, de

apothekers en de scholen. De rest was reservestock. Er is nadien inderdaad een hele polemiek ontstaan over het al dan niet gebruiken van stoffen maskers, maar dat ze veel extra besmettingen voorkomen hebben, zoveel is zeker.’ ‘We vonden het allemaal jammer dat er een einde aan kwam’, besluit Gilda. ‘Het was een waardevol project, zowel voor de inwoners van Wezembeek-Oppem als voor de medewerkers. Want – wat ik me pas nadien realiseerde – in het naaiatelier hebben we samen met anderen een akelige periode overbrugd op een zinvolle manier. Anders hadden we misschien net als zovelen met de nodige angst en wantrouwen thuisgezeten. Zodra alles terug normaal is, zullen we dat vieren. Mooi is ook dat er al nieuwe plannen worden gesmeed. We zijn van plan om in de toekomst met een naaiatelier van start te gaan. Dat atelier zullen we opnieuw met zijn drieën leiden: Marie-Françoise, Nicole en ik. Het zal in de namiddag plaatsvinden in het OCMW-lokaal. Iedereen die wil leren naaien, is welkom. Zodra het zover is, maken we de effectieve start bekend.’ En wat doet Gilda Lancellotti momenteel? Jawel, ze brengt oudere, zieke mensen naar de vaccinatiecentra. Goedheid stopt nooit. Karla Stoefs

I N F O R M AT I E rand-nieuws

Faciliteitengemeenten krijgen vacatures moeilijk ingevuld

Special-status municipalities struggle to fill vacancies Fighting against preconceptions

Opboksen tegen vooroordelen De geschikte kandidaat voor een job vinden, is voor veel bedrijven en organisaties de laatste jaren een flinke uitdaging. Voor de gemeentebesturen van de faciliteitengemeenten is dat nog een stuk moeilijker. Zij moeten opboksen tegen de privésector én vooroordelen.

en zoektocht van 1 of zelfs 2 jaar naar de geknipte kandidaat voor een job bij de gemeente is in de meeste faciliteitengemeenten al lang geen uitzondering meer. Vooral als het gaat om technische profielen en leidinggevende functies, duurt het vaak erg lang voor een vacature ingevuld raakt. ‘In Wemmel zijn we bijvoorbeeld al twee jaar op zoek naar een deskundige ICT’, illustreert Audrey Monsieur, algemeen directeur van de gemeente Wemmel. ‘We hebben die vacature intussen al vier keer opengezet en de procedure doorlopen, maar zonder succes.’ In SintGenesius-Rode probeert de gemeente al anderhalf jaar een diensthoofd technische zaken binnen te halen, zonder resultaat. ‘Ook wij zitten aan ronde nummer vier intussen’, zegt algemeen directeur in Rode Bart Devisch. ‘We blijven zoeken, maar het is aartsmoeilijk.’

Concurrentie

Dat vooral de zoektocht naar technische profielen vaak lang is, hoeft niet te verbazen. ‘Ook in de privésector zijn dat veelgevraagde profielen’, merkt Frédéric Petit, burgemeester van Wezembeek-Oppem, op. ‘Mensen kiezen heel vaak voor die privésector om de eenvoudige reden dat de lonen daar een stuk hoger liggen. Als gemeentebestuur zijn wij gebonden aan barema’s en kunnen we hen niet meer betalen, ook al zouden we dat soms willen. Extralegale voordelen bieden we natuurlijk wel, maar ook dat heeft limieten. In WezembeekOppem proberen we mensen met een technisch profiel te overtuigen door ervoor te zorgen dat ze met topmateriaal kunnen werken. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de nieuwe gemeentelijke loods en onze investeringen in modern en kwaliteitsvol materiaal. Hopelijk kan binnenkort het splinternieuwe administratieve

‘People often prefer the higher-paying private sector but we, as a local authority, are obliged to comply with the relevant wage scale requirements,’ says Frédéric Petit (mayor of Wezembeek-Oppem). Another part of the problem, according to Audrey Monsieur (chief administrative officer of the municipality of Wemmel), are the selection procedures, which sometimes take months to complete, by which time ‘some people tend to give up.’ ‘We are unfairly saddled with the image of being behind the times,’ claims Kraainem mayor Bertrand Waucquez. ‘Municipal authorities have evolved in recent years into modern, professional organisations boasting pleasant work environments and excellent career opportunities.’ ‘Many people also still hold the preconception that a municipality with special language arrangements is a tough one to work for,’ says Bart Devisch, chief administrative officer of Sint-Genesius-Rode. ‘The language-community factor people are so wary of really is a thing of the past’. ‘Our job advertisements are designed to emphasise the many advantages of working for a municipality,’ says Veerle Debrael, chief administrative officer of Linkebeek. I am thinking, for example, of the harmony between work and personal life that we do so much to facilitate. Job security is also a key factor.’

centrum ons imago als werkgever een extra boost geven.’ Een ander deel van het probleem, zit ‘m volgens Audrey Monsieur van de gemeente Wemmel ook in de procedures. ‘Die zijn voor een job bij een gemeentebestuur erg lang. Het duurt vaak maanden voor je de selectieprocedure helemaal hebt doorlopen. Zelf kunnen we daar niets aan veranderen, maar we merken wel dat mensen daardoor afhaken.’

Tweetaligheid en Brussel

Naast de concurrentie van de privésector speelt in de faciliteitengemeenten nog een andere factor: die van de nabijheid van Brussel. ‘Ook de Brusselse gemeentebesturen zijn op zoek naar geschikte

Vooroordelen

Gemeentebesturen krijgen naar eigen zeggen als werkgever ook af te rekenen met vooroordelen. ‘We kampen nog altijd met een stoffig imago en dat is onterecht’, vindt Kraainems burgemeester Bertrand Waucquez. ‘Nog te veel mensen denken dat een job bij de gemeente hen te weinig uitdaging zal bieden. Ik kan je met de hand op het hart zeggen dat dat niet zo is. Gemeentebesturen hebben zich de voorbije jaren omgevormd tot moderne, professionele organisaties, waar het fijn is om te werken én je carrière kan maken.’ ‘Ook het vooroordeel dat een faciliteitengemeente per definitie een moeilijke gemeente is om voor te werken, bestaat nog’, stelt Bart Devisch, algemeen directeur in Sint-Genesius-Rode, vast. ‘Mensen zijn bang van het communautaire aspect, maar daar dat speelt echt niet. Die tijd is voorbij.’

Voordelen

‘We proberen in de vacatures die we uitschrijven telkens te benadrukken dat werken voor een gemeente een pak voordelen heeft’, zegt Veerle Debrael, algemeen directeur in Linkebeek. ‘Ik denk bijvoorbeeld aan de werk-privé-balans waar we echt over waken. Ook de werkzekerheid is een belangrijk aspect. We merken trouwens dat we de laatste tijd meer kandidaten dan vroeger hebben.’

Ook in andere faciliteitengemeenten is dat het geval. ‘Het valt inderdaad op dat meer hoogopgeleiden tegenwoordig solliciteren, bijvoorbeeld uit de eventsector’, stelt Joëlle Eggermont, algemeen directeur in Kraainem vast. ‘Wellicht zit corona daar voor iets tussen.’

Vacatures

Ook op dit moment zoeken de meeste faciliteitengemeenten naar mensen. In Wemmel is de gemeente op zoek naar een deskundige communicatie en informatie, een deskundige ICT, een coördinator voor de thuisdiensten en mensen voor de interne en de externe poetsdienst. Binnenkort komen er ook vacatures voor een GIS-coördinator en een deskundige groen en duurzaamheid. De gemeente Sint-Genesius-Rode is op zoek naar een hoofddeskundige technische zaken en een redder voor het zwembad. In de loop van het jaar komen er nog vacatures aan voor een directeur in de gemeenteschool Vredelaan en voor vier deskundigen in de domeinen ICT, wonen, openbare werken en financiën. Rode is ook regelmatig op zoek naar verpleeg- en zorgkundigen en maatschappelijk werkers. In Linkebeek wordt binnenkort de vacature voor een deskundige milieu opnieuw opengezet. De gemeente Kraainem zoekt een coördinator voor het team Wegen, medewerkers voor de technische teams en een maatschappelijk werker voor het OCMW. In de loop van dit jaar komen er ook vacatures voor administratieve medewerkers voor onderwijs en openbaar domein, en een adviseur mobiliteit. Drogenbos werft een ICT-deskundige aan en een begeleider voor de vooren naschoolse opvang. In WezembeekOppem zijn er momenteel geen openstaande vacatures. Spontaan solliciteren kan wel altijd. Alle informatie over de vacatures vind je op de website van de respectievelijke gemeentes. Tina Deneyer

UITGEKAMD is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Kam en vzw ‘de Rand’. Uitgekamd komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Louis Declerck, Anne Decuypere, Luc De Vogelaere, Ulrich Motté, Karla Stoefs, Paul Verdickt, Jan Walraet VORMGEVING heartwork.be FOTOGRAFIE Tine De Wilde DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Silke Castro

kandidaten, vaak voor gelijkaardige jobs. Denk bijvoorbeeld aan een deskundige milieu, ruimtelijke ordening of mobiliteit’, zegt Audrey Monsieur. ‘In de faciliteitengemeenten is tweetaligheid een vereiste voor de meeste functies, net als dat in Brussel het geval is.’ Maar er is een belangrijk verschil: in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kunnen ambtenaren namelijk een taalpremie krijgen van de gemeentebesturen, terwijl dat in de faciliteitengemeenten al jaren niet meer mag. Zo’n taalpremie loopt al gauw op tot 150 euro netto en meer. En dus trekken de faciliteitengemeenten in die context vaak aan het kortste eind.

Postkaartenwedstrijd Groetjes uit Linkebeek en Sint-Genesius-Rode Op de schouw, aan de keukenmuur of tussen de pagina’s van een boek duiken ze op: de postkaarten. Souvenirs van reizen, beelden van ergens ver weg. Zelden tonen ze wat vlakbij is. En als we ergens toch een postkaart van thuis hebben, is dat er eentje uit een andere tijd. Ben je een fotograaf uit de regio HalleVilvoorde? Dan maakt jouw werk kans om een hier-en-nu-postkaart te worden! De uitdaging begint in Linkebeek en SintGenesius-Rode. Maak in die gemeenten jouw mooiste, meest typerende en natuurlijke foto’s. Huisfotografen Filip Claessens (RandKrant) en Tine De Wilde (gemeenschapskranten) selecteren de sterkste inzendingen die we zullen omtoveren tot een actuele en originele postkaartenreeks over de Rand. Het volledige wedstrijdreglement vind je terug op de site van RandKrant via de link onderaan. Deelnemen kan tot 16 mei. (IL) info www.randkrant.be/postkaartenwedstrijd

Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, silke.castro@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van uitgekamd op www.dekam.be

BEELD uit Wezembeek-Oppem ‘Waar men gaat langs Vlaamse wegen (…) komt men U, Maria tegen ...’ Op de kruising van de Vosberg en de Oudergemseweg ligt dit klein, wit kapelletje. Overwoekerd en vergaan, maar wel heel mooi gelegen. Je moet binnengluren langs het bemoste raster om Maria te vinden. Tekst en foto: Tine De Wilde