uitgekamd december 2020 by vzw 'de Rand'

GEMEENSCHAPSKRANT

WEZEMBEEK-OPPEM • JAARGANG 21 • NR 9 • DECEMBER 2020 / JANUARI 2021 UITGAVE VAN GC DE KAM EN VZW ‘DE RAND’

Richard Kermer maakt wijn in Villers-la-Ville

David Giuliano, deelnemer aan Bake Off Vlaanderen

Patrick Denayer vindt zilverschat bij tante op zolder

FR • DE • EN

résumé Übersetzungen summary

afgiftekantoor wezembeek-oppem P 007373

uitgekamd

I N F O R M AT I E

uit de gemeente

Minder geluidshinder De plaatsing van geluidsschermen op de ring loopt vertraging op. Waarschijnlijk zullen de werken in de loop van volgend voorjaar voorbij zijn. De oorzaak is onder meer de slechte staat van de bestaande keermuur vlak voor de Vierarmentunnel als je uit de richting van Zaventem komt. De plaatsing van ongeveer 10 km geluidsschermen ter hoogte van Wezembeek-Oppem en Kraainem startte in augustus. De oorspronkelijke kostprijs was 12 miljoen euro, maar ondertussen is er al voor meer dan 4 miljoen euro aan meerkosten. Op de bruggen komt telkens een brug-overbruggend scherm omdat de bruggen het gewicht van de oorspronkelijke geluidswerende schermen en betonprofielen niet kunnen dragen. Veel van de panelen werden al door vandalen onder handen genomen met graffiti. Door de poreuze structuur van de panelen is het weghalen ervan geen optie. Zowel het Agentschap Wegen en Verkeer als de aannemer dienden een klacht in, maar ondanks verhoogd politietoezicht konden nog geen daders gevat worden. Op sommige plaatsen werden bomen verwijderd voor de plaatsing van de schermen. Elke gekapte boom zal in de onmiddellijke omgeving worden gecompenseerd. Over de impact van de geluidsschermen lijken de meningen verdeeld. Volgens sommige omwonenden is het effect van de plaatsing al duidelijk ‘hoorbaar’, terwijl anderen aangeven dat ze weinig verschil merken. (UM)

Verhoging kadastraal inkomen? Het gemeentebestuur gaat vanaf begin volgend jaar de kadastrale inkomens van de woningen herbekijken. Het heeft daarvoor een driejarige overeenkomst afgesloten om een ‘aanwijzend schatter kadastraal inkomen’ (ASKI) in te zetten. Volgens schepen van Financiën Jérôme Delcourt (LB-Union) hebben sommige huizen een zeer laag kadastraal inkomen en is er bijgevolg een ongelijkheid tussen de eigenaars die een correct geschat kadastraal inkomen hebben en de eigenaars voor wie dat niet het geval is. Vermoedelijk zullen de komende jaren 400 à 500 woningen worden gecontroleerd. De laatste kadastrale aanpassing dateert van meer dan 40 jaar geleden. Veel woningen werden intussen verbouwd en/of gerenoveerd en de aangifte ervan bij het kadaster werd door de eigenaars niet altijd even plichtsbewust gedaan. De aanpassing zal voor sommigen dus een verhoging van het kadastraal inkomen betekenen. Door de meerinkomsten bij de gemeente kan er bij sommige woningen ook een werkelijke verlaging van het kadastraal inkomen gebeuren. De aanpassing heeft geen retroactieve gevolgen. De ASKI zal het voorbereidende controlewerk verrichten, maar de uiteindelijke schattingen zullen steeds uitgevoerd worden door het kadaster. (UM)

Uit de gemeenteraad • Oppositiepartij WO Plus interpelleerde op

de gemeenteraad over de nieuwe naam City Hall voor het toekomstige Nieuw Administratief Centrum (NAC). Hiermee wil de oppositie de verengelsing van onze taal aan de kaak stellen, maar ook benadrukken dat deze naam een volledige miskenning is van de plaatselijke achtergronden en gevoeligheden. Volgens burgemeester Petit (LB-Union) is de naamkeuze een bevoegdheid van het college en is deze ‘out-of-the-box’oplossing in lijn met de bestemming van het gebouw. Deze internationale naam is ook begrijpbaar voor alle inwoners. • Omdat de stickers van de Vlaamse over-

heid enkel in het Nederlands voorradig zijn, werkt het gemeentebestuur aan een eigen sticker om bij brand aan te geven dat je huisdieren in huis hebt. • Op sociale media circuleren foto’s van

gepimpte Fluvius-elektriciteitskasten her en der in Vlaanderen. Soms met een of andere artistieke tekening, soms met gemeentelijke foto’s uit de oude doos. Op vraag van WO Plus zal het gemeentebestuur onderzoeken of de nutskasten in Wezembeek-Oppem ook gepimpt kunnen worden. • Aan de mobiliteitscampagne Walk &

Cycle@shop (in Vlaanderen is dat de campagne Met belgerinkel naar de winkel) namen twintig handelaars deel. Cijfers over het aantal deelnemende inwoners brengen we volgende keer. • Erkende verenigingen die gebruik maken

van de gemeentelijke gebouwen Agora, Forum, Het Hoeveke en de zalen in de gemeentelijke sporthal, krijgen tijdens de coronaperiode een vermindering van 50 % op de huurprijs. Dat gebeurt retroactief vanaf 1 september tot eind dit jaar. De maatregel kan eventueel verlengd worden. (UM)

Telex • Van de 11.302 coronabonnen van elk 10 euro die de gemeente onder de 5.651 gezinshoofden verdeelde, werden er 5.914 gebruikt bij de lokale handelaars. Dat is 52,3 % van het totaal en goed voor 59.140 euro steun voor de handelaars. • La Finca, de coöperatieve vennootschap met een biologische tuin voor groenten en klein fruit, heeft een mobiele kippenstal voor 200 leghennen in gebruik genomen. De stal en bijho-

sinds midden november gesloten. Je laten testen kan sinds 16 november op de drive-insite in Tervuren, op het terrein van het voormalige kantoor van de FOD Financiën. Er zijn drie testlijnen beschikbaar. • Het wzc Onze-Lieve-Vrouw, lange tijd gespaard gebleven van een eerste coronadode, telde er begin november twee. • Hetzelfde wzc werd begin november het slachtoffer van factuurfraude.

rende omheining worden om de tien dagen verplaatst, zodat de kippen steeds beschikken over een nieuw perceeltje ingezaaid met gras en luzerne. Twee zonnepanelen op het dak zorgen voor de elektriciteit. De kippenmest komt terecht op de eigen percelen voor de productie van groenten en de bio-eieren worden ter plaatse verkocht. • Eind oktober was er een inbraak in krantenwinkel Europa. Na het verwijderen van een paneel in de toegangsdeur, verschalkten meerdere individuen het alarmsysteem. Ze gingen aan de haal met sigaretten en wat kleingeld. Een alerte buur verwittigde de politie, die snel ter plaatse was. De inbrekers zetten het op een lopen, maar moesten de gestolen sigaretten achterlaten. • De bewoners van het Berkenhof verliezen sinds begin november – en dat tot aan de kerstvakantie – bijna de helft van de parkeerplaatsen in hun straat. Die zijn tijdens de dag voorbehouden voor de onderaannemers die de twintig woningen op de site van de vroegere Hoeve Van Sever afwerken. • In de Pachthofdreef werden de betonnen platen van het wegdek grondig hersteld. De MIVB-bussen die tijdens de werken aan tramlijn 39 als alternatief waren ingezet, hadden bij hun doortocht meerdere platen doen loskomen, met geluidshinder als gevolg. Ook in de Vosberg en de Heldenlaan worden herstellingen aan het betonwegdek uitgevoerd. • Het covid-testcentrum in het Medisch Centrum voor de Huisartsen (MCH) is

Onbekenden stalen facturen die het wzc in de postbus had gestoken en verwisselden het rekeningnummer. Alerte familieleden van bewoners spraken het wzc aan op het gewijzigde rekeningnummer, waardoor de fraude beperkt bleef tot één betaling. • Na de veelbesproken Pano-reportage op de VRT over de riolering in Vlaanderen zochten we de cijfers voor onze gemeente op. Ze zijn gebaseerd op veronderstellingen. Wie op minder dan 50 meter van een riolering woont of in een straat met riolering, wordt verondersteld daarop te zijn aangesloten. De rioleringsgraad in Wezembeek-Oppem bedraagt 94,7 %, in Kraainem 98,8 %. Het Vlaamse gemiddelde bedraagt 86,3 %. De zuiveringsgraad bedraagt 76,7 %, in Kraainem 97,7 % (Vlaams gemiddelde: 83,8 %). • Sinds begin november werd de Oppemstraat door de gemeente Tervuren definitief ingesteld als eenrichtingsstraat in de richting van WezembeekOppem, uitgezonderd voor bussen van De Lijn en fietsers en bromfietsers klasse A. Beide gemeenten overleggen om het kruispunt met de Oppemstraat, Albertlaan en Astridlaan veiliger te maken, maar voorlopig zonder resultaat. • Afvalintercommunale Interza deelt boetes uit aan inwoners die het oud papier niet correct buiten zetten. Het moet ofwel ingebonden zijn, ofwel in een gesloten doos of gele papiercontainer steken. (UM)

MENSEN

David Giuliano, deelnemer aan Bake Off Vlaanderen

uit Wezembeek-Oppem

‘Sinds we elkaar kennen, is mijn vriend al 25 kilo aangekomen’ Misschien keek je onlangs naar een aflevering van de tv-serie Bake Off Vlaanderen op VIER? Daarin nemen tien gepassioneerde amateurbakkers het tegen elkaar op in de strijd om de titel van ‘meest getalenteerde thuisbakker van Vlaanderen’. Deelnemer David Giuliano is afkomstig van onze gemeente. Hij durft in de wedstrijd al eens te experimenteren met onverwachte smaakcombinaties. ‘Ik woon al acht jaar met volle goesting in Wezembeek-Oppem’, vertelt David. ‘Vlak bij mijn ouders, niet te ver van Brussel en met een gemakkelijke verbinding naar andere steden. Een rustige en groene gemeente, wat niet onbelangrijk is gedurende de lockdown.’ David Giuliano is de zoon van een Italiaanse vader en een Waals-Vlaamse moeder. Is dat het geheim van zijn talenknobbel? Want in het dagelijkse leven staat Giuliano voor de klas in de middelbare school Saint-Dominique in Schaarbeek, waar hij Nederlands en Engels doceert aan de hogere graad.

Meester, dat bent u!

‘Vanaf het eerste moment wist ik met zekerheid: deze school wordt het. Een goede directie, een hartelijke sfeer 4

onder collega’s, en leerlingen die nog met respect luisteren. Natuurlijk zijn de kinderen niet meer zoals wij vroeger, ze groeien immers op in een andere wereld. Om het voor hen zo interessant mogelijk te maken, spreken de leerkrachten onderling af om dezelfde thema’s te behandelen. In het begin van dit schooljaar was het thema van de les ‘voeding’. Ter demonstratie van de talrijke kookprogramma’s op tv, liet ik hen de trailer zien van het vierde seizoen van het VIER-programma Bake Off Vlaanderen. Tot plots een van de leerlingen verbaasd riep: ‘Maar meester, dat bent u daar!’ ‘Ik kook en bak graag. Mijn moeder zette iedere dag een smakelijke maaltijd op tafel, en ik heb mooie herinneringen aan

de kerstfeesten van mijn oma, met steevast te veel en te lekker eten. Daarom kijk ik ook graag naar kookprogramma’s. Dus toen tv-zender VIER vorig jaar een oproep deed voor nieuwe kandidaten dacht ik: waarom niet?’ Meedoen met de voorselecties zag ik als een boeiende ervaring, vandaar dat ik niet met te veel stress kampte. Bovendien was de hele ploeg aangenaam gezelschap. Dat ik werd geselecteerd als kandidaat, verraste me wel. Ik ging ervan uit dat ze vooral flamboyante persoonlijkheden zouden kiezen. Want of je baksels nu lekker of speciaal smaken, dat proeft de kijker niet.

Chocolade en dragon

Giuliano’s sterkte is dat hij durft te experimenteren. Hij overtuigde de jury met een gebak waarbij hij chocolade combineerde met dragon, abrikozen en citroen. ‘Zodra de echte opnames van start gingen, werd ik toch nerveuzer. In de tent in Oostende, waar het programma zich afspeelt, ben je niet alleen samen met de andere kandidaten. Er zijn ook cameraploegen, juryleden en een presentator. Maar alles bij elkaar gaf het vooral positieve stress, want iedereen was supervriendelijk. Ook de onderlinge competitie tussen de kandidaten viel goed mee. Door de feedback van de professionals leer je bovendien veel bij.’ Ondertussen zijn alle afleveringen opgenomen, maar David houdt de lippen nog even op elkaar. Ook thuis staat hij vaak in de keuken. ‘Daar supportert mijn vriend voor me. Sinds we elkaar kennen, is hij zo’n vijfentwintig kilo aangekomen. Nochtans maak ik niet iedere dag een groots dessert’, lacht David. ‘Het geheim van een goede maaltijd is: verse kwaliteitsproducten, met de nodige durf en verbeelding bereid. Meestal vertrek ik van een bekend basisrecept en maak ik er een eigen creatie van. Ik test veel uit, voeg specerijen toe of combineer vreemde smaken. Ik ga ook op culinaire ontdekking in kookboeken of via kookprogramma’s. Of toen het nog kon in restaurants en op reis.’

MENSEN met een mening FR

David Giuliano, participant au programme télévisé Bake Off Vlaanderen Dans Bake Off Vlaanderen, une émission diffusée sur la chaîne de télévision flamande VIER, dix boulangers-pâtissiers amateurs passionnés s’affrontent pour le titre de ‘pâtissier à domicile le plus talentueux de Flandre’. Le participant David Giuliano est originaire de notre commune. Au cours de l’aventure, il ose expérimenter avec des combinaisons de goûts inattendues. Lors des présélections, il convainquit le jury grâce à une pâtisserie dans laquelle il combina chocolat avec estragon, ainsi qu’abricots et citron. ‘Être sélectionné en tant que candidat m’a surpris. J’étais persuadé qu’ils choisiraient principalement des personnalités flamboyantes. Car que votre pâtisserie soit bonne ou spéciale, le spectateur en ignore le goût. Entre-temps, tous les épisodes ont été filmés, mais David n’en dévoile rien pour autant.

Japan

Zo reisde Giuliano al enkele malen naar Japan. Zijn fascinatie voor de Japanse cultuur startte met Club Dorothée, een Frans tv-programma voor jongeren uit de jaren 90, waar o.a. Japanse animatiefilms getoond werden. ‘De Japanse cultuur, hun voeding, de natuur … alles is er zo verschillend. Het land inspireert me zo fel dat ik Japans leer.’ Ondertussen kan hij zich al verstaanbaar maken in het Japans. Maar zijn creativiteit gaat nog verder. Giuliano organiseert rollenspellen met vrienden. En hij treedt ook op als verteller, zowel voor kinderen als voor volwassenen. Daarvoor volgde hij een driejarige opleiding aan de Ecole Internationale du Conte in Oudergem. ‘In die sprookjes, mythen en legenden komt alles samen. Het is een mix van verhaal, improvisatie en interactie met het publiek. Net zoals bij de bereiding van een gerecht.’ Karla Stoefs info: david-giuliano.com en vier.be

Digibeet Toen ik deze tekst op mijn laptop intikte, stonden we aan de vooravond van lockdown 2.0. Het startschot van een periode met opnieuw strikte regels om COVID-19 te lijf te gaan. Niet meteen een fraai vooruitzicht. Gelukkig kan de huidige digitale wereld soelaas brengen. Voor de meesten onder ons tenminste, want voor een paar zielen blijkt het helemaal geen uitweg te zijn. Sinds begin november ging de buitenwereld andermaal op slot. Al viel dat in vergelijking met de eerste lockdown nog mee. Toen ging – met uitzondering van de voedingswinkels en apothekers – alles potdicht en waren alleen essentiële verplaatsingen toegelaten. Bij de tweede lockdown lag het accent vooral op het zo veel mogelijk uitsluiten van sociaal contact, en werden we aangemaand vermijdingsgedrag te ontwikkelen. Let wel, geen onterechte maatregel. Alleen op die manier zouden we het coronavirus vriendelijk langs de achterdeur kunnen uitwuiven. Dankzij de digitale dimensie waarin we nu vertoeven, kunnen we dat tijdelijke sociale tekort enigszins compenseren. Met de smartphone, tablet, laptop en desktop heb je een vitrine op de buitenwereld en kan je de klok rond dat isolement doorprikken. Niet voor iedereen is dit echter een surrogaat. Ik merkte het toen ik onlangs in de Delhaize aan de kassa een gesprek kon horen tussen een klant en een kassajuffrouw. Vergeef me, maar observeren is een van mijn guilty pleasures. Triviale waarnemingen en gedachtenflitsen zijn bij mij nu eenmaal een trigger om mijn bedenkingen, roerselen en frustraties te laten opborrelen en ze nadien aan een wit blad toe te vertrouwen. Ik noem het mijn onrijpe embryonale hersenspinsels in een Ikea-bouwpakket, waarbij ik de handleiding achterwege laat en het geheel naar eigen goeddunken in elkaar draai. Soms dwars, niet altijd haaks en met een paar mankerende vijzen. Dat is nu eenmaal het opzet van een column: een tekst met soms een gek hoedje op. Maar, we dwalen af. Ik wil je de inhoud van het toevallig opgevangen gesprek niet onthouden. ‘Juffrouw, ik heb een vraagje’, zei de man op leeftijd. ‘Ja, zegt u maar meneer’, zei de vriendelijke kassière, bij

wie wellicht een glimlach schuilging achter haar mondkapje. ‘Wel juffrouw, ik stel vast dat het saldo van de pluspunten, die ik bijeen spaar bij mijn aankopen, niet meer op het kasticket staan. Ik weet dus niet wanneer ik aan die 500 punten kom en dus een bon van vijf euro krijg.’ Als bewijs schoof hij de bonnetjes door de uitsparing naast het kuchscherm. De dame wierp pro forma een blik op de tickets en zei zonder te aarzelen dat hij de nieuwe superpluskaart moest aanvragen. ‘Een kleine formaliteit. Meteen geklaard en binnen de kortste keren staan die punten op je nieuwe account’, verduidelijkte de barcodemeid. ‘Hoe moet dat dan?’, vroeg de man benieuwd. ‘Gewoon je gegevens én je e-mailadres op onze website invullen, het is zo gebeurd.’ ‘Ik heb helemaal geen e-mailadres, en ook geen computer’, zei de man gelaten. ‘Met je smartphone kan het ook’, opperde de juffrouw geruststellend. Bij de man was de ontgoocheling nu helemaal zichtbaar: ‘Ik heb ook geen smartphone.’ ‘Het kan ook met een vaste telefoon’, troostte de juffrouw nog snel, nu met bezorgde blik en gefronste wenkbrauwen. Het gesprek stokte, de man betaalde en slofte stilzwijgend weg. Toen ik even later mijn kar in de stalling bij de geïnfecteerde wagentjes binnenrolde, realiseerde ik mij dat ik zopas een digibeet ontmoet had. Een man die wegens digitale armoede in deze moderne maar sombere tijden geen uitstalraam op en geen contact heeft met de virtuele buitenwereld. Geen e-mail, Facebook, Instagram, Twitter en chat- of Skype-sessies om zijn dagen vrolijk in te vullen. Ook online administratieve klussen klaren, bankieren of winkelen behoren niet tot zijn leefwereld. Hoe hulpeloos en eenzaam kan je zijn? Paul Verdickt

I N F O R M AT I E

nieuws uit het centrum

verenigingsnieuws

donderdag 4 februari Guido Belcanto Zo goed als alleen MUZIEK

Meer dan 35 jaar geleden al zong Guido Belcanto zijn liedjes in de Antwerpse volkscafés. Niemand kon toen vermoeden dat hij zou uitgroeien tot de koning van het Vlaamse levenslied. Want dat is hij. Met nummers als Op het zeildoek van de botsauto’s, Plastic rozen verwelken niet en Toverdrank laat hij niemand koud. Toch kan je hem niet in vakjes stoppen, want hij laat alle mode en trends aan hem voorbijgaan. Vandaag is hij een stroming op zich. Guido werd in 1953 geboren en groeide op in het café van zijn ouders, met de ronkende naam In de verzekering tegen de dorst. Daar deed hij niets liever dan naar de plaatjes van de jukebox luisteren. Al van kinds af aan werd hij op de cafétoog gezet om liedjes te zingen. Vandaag is hij de pensioengerechtigde leeftijd voorbij en heeft hij 14 platen en duizenden concerten op zijn naam staan. Maar aan stoppen denkt de zanger nog niet. ‘Al stel ik me wel eens de vraag: hoelang houd ik dit nog vol?’, zegt Guido zelf op zijn website. ‘De ene na de andere van mijn leeftijdsgenoten gaat met pensioen, terwijl mijn leven drukker wordt dan ooit tevoren. Zolang de goden het mij nog gunnen, zal ik blijven gehoorzamen aan mijn artistieke credo: Een zanger moet trachten pijn te verzachten.’ Redenen genoeg om hem niet te missen. In GC de Kam brengt hij een selectie van zijn mooiste levensliederen en chansons. Met Lieven Demaesschalck op gitaar, accordeon en piano, en Dimitri Versmissen op gitaar. GC de Kam – 20 uur • tickets: 20 euro (kassa), 18 euro (vvk) •

donderdag 21 januari Little women Meisjesdromen in kostuum FILM

Toen Louisa May Alcott halfweg de 19e eeuw haar roman Little women schreef, baseerde ze zich op haar eigen leven en dat van haar drie zussen. Het boek volgt het jonge leven van de zussen Meg, Jo, Beth en Amy March tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Het spreekt zo aan, dat het intussen al zeven keer werd verfilmd. Greta Gerwig – bekend van Lady Bird in 2017 – deed het in 2019 op een voortreffelijke, originele manier. In haar vertederende kostuumdrama springt ze voor- en achteruit in de tijd. Zo zie je de zussen als kinderen met hun meisjesdromen, en als volwassenen in de reële wereld. Het hoofdpersonage is Jo March, die vast van plan is om een bekende schrijfster te worden. Ze kan het dan ook niet vatten als haar oudere zus trouwt en kiest voor een voorspelbaar, veilig leven. Ook jongere zus Amy koestert haar jonge creatieve dromen en wil schilderen. Verwacht geen lang uitgesponnen, chronologisch verhaal. Maar wel een wervelende, zwierige ervaring. ‘Een prachtige puzzel die gestaag in elkaar valt’, schreef De Morgen over de film. De hoofdrollen zijn voor onder meer Saoirse Ronan, Emma Watson, Meryl Streep en Laura Dern. De film werd genomineerd voor zes Oscars, maar won er uiteindelijk maar eentje: die van beste kostuumontwerp. GC de Kam – 15 en 20 uur • tickets: 4 euro 6

Kerstfeesten Femma en Okra afgelast Door de coronamaatregelen zijn ook de kerstfeesten van Femma en Okra afgelast. ‘We keken er nochtans naar uit’, zegt bestuurslid Annie Vanderperren van Femma. ‘Het is naast ons lentefeest een jaarlijks gezellig samenzijn in GC de Kam met een veertigtal mensen. We eten lasagne of vol-au-vent en houden een tombola. We missen het samenzijn al heel lang en kijken uit naar de heropstart van het verenigingsleven.’ Ook voor seniorenvereniging Okra is het kerstfeest een traditie. ‘Maar dit jaar gaat het niet door’, zegt voorzitter Lydia Vandersmissen. ‘Veel mensen van de derde leeftijd zijn bang om besmet te worden. Als vereniging willen we natuurlijk geen enkel risico nemen. Het kerstfeest bestaat bij ons traditioneel uit een warm buffet voor een honderdtal mensen, aangeleverd door een traiteur. We vieren feest in de grote zaal van GC de Kam. Onze muzikant Rudy komt elk jaar om het feest op te luisteren en dan wordt er ook gedanst op de leuke deuntjes van zijn mondharmonica. Rudy is trouwens ook onze vaste waarde op het lentefeest. Mensen kijken echt uit naar die momenten. We hopen dat we binnenkort weer mogen samenkomen, want iedereen snakt naar sociaal contact.’ (JH)

GC de Kam sluit – net als alle andere gemeenschapscentra van vzw ‘de Rand’ – de deuren tot en met 13 december. Ook podiumvoorstellingen, vormingen en zaalverhuur kunnen in die periode niet doorgaan. Of het centrum daarna terug opent, hangt af van de geldende coronamaatregelen op dat moment. Tijdens de kerstperiode is de Kam eveneens gesloten. Hou onze website en Facebookpagina in de gaten voor de meest recente info. Intussen wenst het hele team je een goede gezondheid. Hou het veilig voor jezelf en je naasten. Hopelijk tot binnenkort.

MENSEN

met een object

Patrick Denayer

Schat op zolder In 2019 verhuisde Jeannot Dierickx (geboren in 1936) vanuit haar huis in de Marmotwijk naar het OLV-verzorgingscentrum. Samen met zijn neef, Michel Lombaert, ontruimde Patrick Denayer haar woonst. En zoals dat gaat in romantische films, ontdekten ze op haar zolder een doos met daarin een zilverschat. Het ging o.a. om een servies van het einde van de 19e eeuw: een theepot, een koffiekan, een melkkan en een suikerpot. ‘Victoriaanse stijl, niet fraai glanzend, wel pikzwart geoxideerd’, vertelt Patrick Denayer. ‘Na wat navraag bij mijn moeder Rosalie, tante Jeannots tweelingzus, kwam ik te weten dat het servies oorspronkelijk op het dressoir van een barones stond. ‘Zeg maar gewoon madame’, want ze liet zich nooit met de titel van barones aanspreken. Een heel vriendelijke vrouw, maar ook bijzonder gierig. Ze was weduwe en behoorde tot de verarmde adel. Toch woonde ze in een groot huis met de nodige pracht en praal, vandaar dat ze huispersoneel in dienst had.’

‘Mijn oma, Phillippine Van Cottem, in 1902 geboren in Essenbeek (Halle), ging als jong meisje in dienst bij madame. Toen mijn oma in 1921 trouwde met Henri Dierickx, die in WezembeekOppem woonde, kreeg zij tot haar verbazing het zilveren servies als huwelijksgeschenk. Madame dacht misschien: zo moet ik geen cadeau kopen en moet dat zilverwerk niet langer gepoetst worden. Want zo’n zilverwerk moet je om de paar weken opboenen. Zeker is dat ze heel tevreden was over mijn oma, want gezien de gierigheid van madame was het toch een duur cadeau. Later gingen zowel mijn moeder als mijn tante ook bij madame werken als kamermeisje.’ ‘Bij het overlijden van mijn oma in 1976 is het servies naar tante Jeannot gegaan. En waarschijnlijk deponeerde mijn tante het na ettelijke poetsbeurten op haar zolder. Je kunt aan het servies zien dat het nooit gebruikt is. De coating aan de binnenkant van de kannen is nog intact. Zo’n servies had eigenlijk vooral een decoratieve functie, het stond er voor de sier.’

‘Op de onderkant van de kannen staat de stempel van de maker: Shaw & Fisher Sheffield. De Engelse stad Sheffield in Noord-Engeland is o.a. beroemd voor haar zilversmederij. De Sheffield Plate, ontwikkeld in de 18e eeuw, is een procedé waarbij een dunne plaat zilver aan weerszijden van een koperplaat gewalst wordt, zodat het eindresultaat ‘zilver’ oogt, maar veel goedkoper is dan massief zilver. De waarde van de hele set bedraagt een paar honderd euro, dus al bij al is het niet zo’n gigantische schat. Het is eerder een curiosum waarin een stukje familiegeschiedenis verweven zit. Vandaar dat Anne Lombaert, de dochter van tante Jeannot, het graag als aandenken bewaart. Normaal zou ze de schat al zijn komen ophalen, maar ze woont in Zwitserland waar ze als hoofdverpleegster in een ziekenhuis in Lausanne werkt. Gezien de huidige reisrestricties is dat er dus nog niet van gekomen. Maar het staat voor haar klaar, samen met een grote pot zilverpoets.’ Karla Stoefs

WEG UIT Wezembeek-Oppem

Richard Kermer blies wijngaard Villers-la-Ville nieuw leven in

‘Onze wijn is niet te koop, we willen vooral mensen samenbrengen’

‘Ik kom nog iedere week in WezembeekOppem’, begint Richard Kermer. ‘Mijn moeder, die inmiddels 92 jaar is, wordt er goed verzorgd in het woonzorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw. Er is ook nog een verre connectie met de familie Jourdain, van het kasteel in Kraainem. Dat ontdekte ik toen ik de stamboom van de kant van mijn echtgenote aan het samenstellen was. Maar eerlijk is eerlijk: we wonen graag in de Waals-Brabantse gemeente Villers-la-Ville. Mensen kennen de schilderachtige plek vooral van de oude cisterciënzerabdij die dateert uit de 12e eeuw.’

Experimenteren

‘Begin 1990 vatte ik het plan op de wijngaard, die destijds bij de abdij hoorde, nieuw leven in te blazen. Op dat moment stonden op die plek slechts wat kleine bomen en een vervallen stenen trap. Mijn plan begon met veel vergaderingen, zowel met de burgemeester als met de toeristische dienst. In 1991 konden we met een zevental mensen echt van start gaan. We zijn begonnen met op de vier terrassen van het domein wijnstokken te planten: verschillende soorten met verschillende oogstmomenten en een kleine wijnproductie als resultaat. Het was een langzaam proces van veel experimenteren.’ ‘Pas zes jaar later hebben we ook de begane grond in gebruik genomen. Daar kozen we voor een rode druif, de Léon Millotdruif. Die is goed voor aperitief8

wijn, maar het sap geeft niet de kwaliteit van een goede tafelwijn. Daarom stapten we over naar de Regent, een Duits druivenras. Nu staan er ongeveer duizend wijnstokken op het domein. Het zou mooi zijn mochten we één fles per wijnstok halen, maar daar zijn we nog niet.’ ‘Natuurlijk hebben we alles moeten leren, want geen van ons had ervaring. We bezochten tal van wijngaarden in ons land, maar ook in Frankrijk en Nederland. Zo hebben we veel vrienden gemaakt. Een paar wijnboeren hebben ons goed geholpen, zoals Hugo Bernard, de eigenaar van Hageling, een biowijngaard in Tienen. Ook de familie van Rennes, die het wijnkasteel GenoelsElderen tussen Tongeren en Maastricht deed herleven, was een voorbeeld voor ons. Ze leerden ons de fijne kneepjes van het vak. Zo planten we bijvoorbeeld rozen voor iedere rij wijnstokken. Ziektes manifesteren zich eerst op de rozen, zo kunnen we op tijd ingrijpen.’

Hoger alcoholgehalte

‘Met de jaren groeide onze vriendenkring. Op dit moment zijn we met 300, van wie ongeveer 80 leden actief meewerken. De rest zijn sympathisanten. Aangezien de meeste leden wat ouder zijn, hebben we onze snoeimethode daaraan aangepast. We passen de Guyot-methode toe en houden de wijnstokhoogte op 70 centimeter. Dat vereenvoudigt niet alleen het werk,

maar geeft ook een hoger alcoholgehalte aan de wijn. Wanneer en hoe moet je snoeien? Dat verandert voortdurend. Door de opwarming van het klimaat is het hele proces in de loop van dertig jaar met een maand vervroegd. Eerst oogsten we de terrasdruiven. Dit jaar was dat half september, met een opbrengst van zo’n 500 kilo druiven van goede kwaliteit. Een paar weken later plukken we de rest, goed voor zo’n 150 kilo. Daar gaan we voor het eerst schuimwijn van maken. In het verleden maakten we ook al enkele keren sterkedrank.’

Richard Kermer groeide op in Wezembeek-Oppem, maar verruilde onze gemeente aan het eind van de jaren tachtig voor Villers-la-Ville. Daar startte hij de vereniging Villersla-Vigne op, die de oude wijngaard van de abdij deed heropbloeien. Dit jaar viert ze haar 30-jarig bestaan.

‘De productie en opslag van de wijn gebeurt in het gerestaureerde gebouw aan de overkant van de straat. Bij een bezoek aan de wijngaard kan je onze wijn degusteren. Onze eigen wijn verkopen we echter niet, we zijn immers geen onderneming met een btw-nummer. We doen wel mee aan wedstrijden en behaalden al mooie prijzen. Voor onze Regent-rosé van 2018 ontvingen we een zilveren medaille. Maar het hoofddoel van onze hele opzet blijft om mensen op een aangename manier samen te brengen. En dat lukt ons bijzonder goed. Naast onze wijngaardactiviteiten maken we tal van uitstappen waarbij we cultuur combineren met een bezoek aan andere

Richard Kermer hat dem Weingarten von Villers-la-Ville neues Leben eingehaucht Richard Kermer ist in WezembeekOppem aufgewachsen, hat aber Ende der achtziger Jahre unsere Gemeinde gegen Villers-la-Ville eingetauscht. Dort gründete er den Verein Villers-la-Vigne, der den alten Weingarten der Abtei wiederbelebte. In diesem Jahr feiert dieser sein 30-jähriges Bestehen. ‘Wir haben mit der Pflanzung von Reben auf den vier Terrassen der Domäne begonnen: verschiedene Sorten mit unterschiedlichen Erntezeiten und einer daraus resultierenden kleinen Weinproduktion. Es war ein langsamer Prozess, in dem viel experimentiert wurde. Mit den Jahren wuchs unser Freundeskreis. Gegenwärtig gibt es 300 von uns, von denen etwa 80 Mitglieder aktiv beteiligt sind. Da die meisten Mitglieder etwas älter sind, haben wir unsere Schnittmethode entsprechend angepasst. Wir verkaufen unseren Wein zwar nicht, aber wir nehmen an Wettbewerben teil und haben bereits schöne Preise gewonnen. Aber das Hauptziel unseres gesamten Ansatzes bleibt: die Menschen auf angenehme Weise zusammenzubringen.’

wijngaarden. We hebben ook een zangkoor opgericht. Iedere woensdag komen vierentwintig leden samen om te zingen. Dit jaar viert het koor zijn 20-jarig bestaan.’

Feest

‘Om het 30-jarige bestaan van Villersla-Vigne in 2020 gepast te vieren, zijn we drie jaar geleden van start gegaan met de organisatie van tal van activiteiten. Zo hebben we tijdens ons Sint-Vincentfeest van januari 2020 o.a. een tijdslijn van onze wijngaard gepresenteerd. Dat is een heel lange affiche geworden met

275 beelden. Onze jubileumreis die we gepland hadden in mei 2020, is omwille van de coronamaatregelen niet kunnen doorgaan. We zouden met een 70-tal leden naar Zuid-Frankrijk reizen om er oude cisterciënzerabdijen te bezoeken waar nog wijn wordt gemaakt. We hopen dat die reis in 2021 alsnog kan plaatsvinden. We organiseren zelf ook rondleidingen. Dat doen we in verschillende talen: het Frans, Nederlands, Engels en Duits, of zelfs het Spaans en het Italiaans. Op onze site of bij de toeristische dienst van Villers-la-Ville vind je alle praktische informatie om een

bezoek te regelen. Het hele opzet is een groot engagement, maar we zijn met velen om het waar te maken. Het loont meer dan de moeite.’ Karla Stoefs info: www.villers-la-vigne.be

4 5

Terugblik uitgekamd 2020 1) Een jihad van liefde op het podium van de Kam. 2) Een eerbetoon aan Jan Pollaris, medeoprichter van deze gemeenschapskrant. 3) Yvonne De Groote verklapt het geheim om 100 jaar te worden. 4) Hans Fischbach gaat graag wandelen in eigen streek. 5) Twintig jaar geleden verruilde Tonia Jolly het Verenigd Koninkrijk voor ons land. 6) Archeologe Marie-Claude Van Grunderbeek deed onderzoek naar vergeten culturen.

7) Seksuoloog Erick Janssen onderzoekt het effect van corona op ons seksleven. 8) Leerlingen van het Heilig-Hartcollege maken een spel om nieuwkomers wegwijs te maken in België. 9) Tijdens de eerste lockdown is een lentewandeling in eigen gemeente het perfecte tijdverdrijf. 10) Verse groenten en gelukkige kippen in de coöperatieve moestuin. 11) Het cohousingproject Vosberg krijgt stilaan vorm.

13 14 17 20

15 15 18 21

12) De Zuid-Afrikaanse singer-songwriter Stefan Dixon opent het cultuurseizoen. 13) Als vrederechter zit Eric Dierickx niet in een ivoren toren. 14) Klanktherapeute Nicole Schumacher brengt lichaam en geest in balans. 15) De directies van residentie Vuerenveld en woonzorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw blikken terug op de eerste coronagolf. 16) Eddy Frans gaat met pensioen. Jo Van Vaerenbergh wordt algemeen directeur van vzw ‘de Rand’.

UITGEKAMD is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Kam en vzw ‘de Rand’. Uitgekamd komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Louis Declerck, Anne Decuypere, Karla Stoefs, Paul Verdickt, Luc De Vogelaere, Jan Walraet, Ulrich Motté VORMGEVING heartwork.be FOTOGRAFIE Tine De Wilde DRUK IPM printing nv EINDREDACTIE Heidi Wauters

17) Toneelvereniging De Morgenster staat dit jaar niet op de planken. 18) Alle inwoners krijgen een herbruikbaar stoffen masker. 19) Het Nieuw Administratief Centrum (NAC) krijgt de ronkende naam City Hall. 20) In onze nieuwe rubriek Mensen met een object bijt Frans Janssens de spits af. 21) Twee nieuwe medewerkers in de Kam: Silvia Zanzarella en Rik Verleije.

Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, heidi.wauters@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van uitgekamd op www.dekam.be

BEELD uit Wezembeek-Oppem Jeanne (87) onderhoudt al bijna 20 jaar het kapelletje in de Louis Marcelisstraat. ‘Vroeger was deze straat een aardeweg die over ons perceel liep. Pastoor Thijs vond het resterende tipje van het perceel een mooie plek voor een kapelletje. Mijn schoonfamilie droeg er altijd zorg voor en sinds de dood van mijn man heb ik die taak overgenomen. Elke dag steek ik de kaarsen aan. Daarnaast ruim ik de bladeren, snoei ik de bomen en breng ik af en toe een likje verf aan. Hier stond een Mariabeeld van de O.L.V. van de Glimlach, maar het werd helaas al twee keer stukgesmeten en één keer gestolen. In afwachting van tralies en een nieuwe Maria heb ik een print van de Onze-Lieve-Vrouw opgehangen.’ Tekst en foto: Tine De Wilde