de Weef - februari 2014 by De Wever Tilburg

Een uitgave van De Wever voor alle medewerkers, vrijwilligers en cliĂŤnten

Jaargang 7 - nummer 21 - februari 2014

#21

E-Learning Een palliatief team voor De Wever En verder columns, een echte Tilburger en boeken

Kunst Het begon als een ‘ludiek’ idee bij het ontwerp van de kerstkaart. elk jaar is het ontwerpen een uitdaging, de kaart moet passen in de sfeer van kerst en bij De Wever. Dit jaar kwam Johan Zelissen (afdeling Communicatie) op het idee een schilderij als basis voor het ontwerp te nemen én het te verloten. Het aantal reacties overtrof de verwachting. er kwamen bijna 250 mails binnen. De raad van bestuur heeft de loting verricht en Peter de Waard, manager Hoteldienst van De Kievitshorst won het schilderij. Schilderij is overigens gemaakt en geschonken door Dienie Joosten.

DEZE WEEF LEEST U

Van Hamburg naar Rotterdam 03 GZ-psychologen De Wever

Handen aan het bed 14 Sluiting brengt nieuwe kansen

Samen koken, samen eten De medewerkers van De Wever Thuis in de reeshof starten op 3 februari 2014 met Samen koken, samen eten in hun maatschappelijk steunpunt aan de Heyhoefpromenade. elkaar leren koken, samen koken, samen eten, natafelen en elkaar ontmoeten. bewoners uit de wijk kunnen zich aanmelden bij De Wever Thuis, Heyhoefpromenade 179.

Jĳ bent een echte Tilburger als …

Van de redactie aan deze Weef werkt ingeborg Pijnenburg voor het eerst mee. ingeborg werkt als secretaresse bij Opleidingen en solliciteerde, zonder dat ze het wist, met het zeer lezenswaardige blog over haar fietstocht naar Santiago de Compostella, naar een plaats in de redactie. We hebben haar benaderd en ze was enthousiast. Ze is meteen in het diepe gegooid en verzorgde de interviews met floor bols en het bOPZ-adviesteam. een pelgrimstocht heeft soms een verrassend ‘eindpunt’.

Column miMakker Loeloe 05

En verder

Tour du Als

Column Jos van Dĳk

Voorgelezen

Column Willem Kieboom 20

Voorop gesteld De coverfoto is dit keer gemaakt door anne-marie Smulders. anne-marie maakt vaak foto’s voor De Wever, zoals de foto’s van de locaties op onze website. Voor De Weef maakte ze een foto van ‘drie koningen’. Ze fotografeert graag het driekoningenzingen maar helaas komen er elk jaar minder zangers aan haar deur. Deze koningen komen uit de Professor Dondersstraat. Van links naar rechts zijn het fleur Hofman, Pien van engelen en Luna Kaandorp. Wil je meer foto’s van haar zien, kijk dan op www.annemariesmulders.nl

Colofon

redactie ursula bayards, inga de bruijn, Joke goudsmits, Dienie Joosten, ingeborg Pijnenburg en Johan Zelissen fotografie Dienie Joosten Ontwerp / opmaak: Johan Zelissen/ De Wever Communicatie Druk DekoVerdivas Speciale dank aan allen die zich lieten interviewen, fotograferen of ons op een ander manier hielpen. De Wever © februari 2014

Meedoen met De Weef? Heb je een idee of onderwerp voor de volgende Weef? Stuur een mail naar de redactie: deweef@dewever.nl

Bart Bertens

Joost van Haasteren

Het is niet de eerste keer dat De Wever deelneemt aan de Roparun. Een aantal jaren geleden hebben enthousiaste medewerkers al eens een paar jaar meegedaan en liepen ze van Parijs naar Rotterdam. Na de zomer van 2013 is Bart Bertens gaan polsen of er binnen De Wever voldoende interesse zou zijn om weer mee te doen. Hij had vrij snel voldoende enthousiaste collega’s gevonden. ‘Ik speelde al langer met het idee. Doordat ik in mijn directe omgeving met kanker te maken kreeg, was het voor mijn gevoel nu de juiste tijd om het initiatief te nemen.’

In Joost van Haasteren trof hij de juiste man om alles te regelen. Joost is hoofd Controlling van De Wever en in zijn vrije tijd is hij een gedreven organisator. Al tien jaar is hij in die hoedanigheid actief bij Tilburg Ten Miles. ‘We vertrekken zaterdag 7 juni vanuit Hamburg en komen maandag 9 juni in Rotterdam aan.

We lopen onafgebroken door, in estafettevorm met een gemiddelde snelheid van ongeveer elf kilometer per uur.’ Het team bestaat uit lopers, fietsers, chauffeurs, fysiotherapeuten en kwartiermakers. Het team is tijdens de Roparun verdeeld over twee kleinere teams. Zo’n team bestaat uit een teamleider, vier lopers met daarbij twee fietsers, een fysiotherapeut en een chauffeur. Het team loopt met vier lopers steeds ongeveer 60 tot 80 kilometer. Ondertussen eet en rust het andere team op een plaats die is ingericht door de kwartiermakers. Zij nemen ook de catering voor hun rekening. ‘De ploeg is sinds 3 oktober compleet. Op die dag kwamen we voor het eerst bij elkaar. Het is fijn om meteen met de hele groep te kunnen beginnen, we voelen ons nu al een (h)echt team’, zegt Joost. ‘Je doet niet mee voor jezelf, je bent deel van een team dat loopt voor een goed doel’. Om geld in te zamelen organiseert het team op vrijdag 11 en zaterdag 12 april een sponsordiner in De Heikant. ‘Daarnaast zullen we in het voorjaar een route lopen langs een aantal locaties. Om ‘kennis te maken’ en als teambuilding. Wil je ons volgen, dan kan dat op onze website www.teamdewever.nl. Daar kun je ook terecht als je ons met een geldbedrag wil sponsoren.’ De Wever ondersteunt het team door faciliteiten en t-shirts beschikbaar te stellen. Zo mag Team 295 De Wever onder meer gebruik maken van twee Weverbussen en van de vrachtwagen.

HET ROPARUNteam Lopers - Peter Fitters, Anouk Fitters, Willy van Rijzingen, Roel de Kok, Roel Bertens, Fred Soomers, Thijs Verhaegh en Joshua Wouters Chauffeurs - Bart Bertens, Joost van Haasteren, Frank Wouters en Lauran van de Camp Teamleiders - Adri Pasmans en Eline van Mil Fietsers - Jan Maas, Annelies Fitters, Dick van Summeren en Henk Verhoeven Fysiotherapeuten - Nynke van der Meer en Malou Verheijden Kwartiermakers - Toos de Bie, Corina Pijnenburg, Ingrid Verhoeven, Hildegard van de Camp en Jolanda Pijnenburg

Thuiszorg is zorg die er bij iedereen anders uitziet Voor elke zorgvraag kunt u bij ons aankloppen. Voor hulp bij het douchen of het uitzetten van uw medicijnen. Ook als u complexere zorg of verpleging nodig hebt kunnen wij u helpen. We vinden samen met u voor elke zorgvraag een passende oplossing zodat u zelfstandig kunt blijven wonen in uw vertrouwde omgeving. De zorg van De Wever Thuis is maatwerk. Met onze wijkteams zijn we in staat de zorg dicht bij u te regelen. Loop gerust binnen bij een van onze woonzorgcentra of steunpunten óf bel Bureau Zorgadvies 0800 3 39 38 37

Tour du Als

Column miMakker Loeloe

Mag ik uw hand? Handen hebben altijd mijn aandacht gevangen. Ze zijn zo veelzeggend en bepalend. Neem nu die doorleefde, oude handen van veel van onze bewoners. Ik word er door geraakt, ze ontroeren mij. Diep doorgroefde handen, met zichtbare blauwe aders. Ze bewegen soms rusteloos heen en weer of liggen in een vuist op het laken. Ik kijk er naar en laat eens tot mij doordringen welk leven er achter ligt. Een leven van werken en liefhebben. Of ik kijk met aandacht naar mijn eigen handen. Laat ze eens even stil voor me liggen en bedenk wat ze allemaal gedaan hebben en nog gaan doen. Een pasgeboren baby gebruikt al snel zijn of haar handje om die om jouw vinger heen te klemmen. En weet jij nog hoe dat voelde, kwam die aanraking niet recht je hart in? Handen kunnen liefdevol zijn, maar ook afwerend. Je kunt er mee geven, maar ook nemen, troosten of slaan, ondersteunen of wegduwen, zacht aanraken of hard beetpakken, leiden of laten lijden, maken of breken, zorgen of verwaarlozen. Met onze handen maken we contact, positief of negatief. Ze zijn onze polen en zorgen voor verbinding. Al bij een eerste kennismaking ervaar je de ander als je elkaar een hand geeft. Het is gelijk een eerste indruk. Dus kijk eens heel bewust naar je handen en besef wat die voor jou, maar ook voor die ander betekenen. Zie hoe kostbaar ze zijn en vraag jezelf af of je ze gebruikt vanuit respect en oprechte belangstelling voor de ander. En bedenk eens wat het betekent als iemand zijn handen niet meer goed kan gebruiken. Steek je hand eens uit en durf te wachten tot die ander begrijpt dat de uitnodiging voor hem of haar is bedoeld. ‘Mag ik uw hand, dan gaan we samen verder’.

Joyce Nieuwhart werkt ruim vijftien jaar De Wever. Eerst bij Den Herdgang en nu alweer een jaar of vijf bij Hospice de Sporen. ‘Mijn droombaan, ik werk er met mijn hart, hier ligt mijn passie. Zorg voor een mens in zijn of haar laatste levensfase is voor mij de mooiste zorg die er is.’ Sinds juli 2013 weet Joyce dat haar vader lijdt aan ALS, een ernstige zenuw- en spierziekte waardoor de zenuwcellen in het ruggenmerg en de hersenen langzaam afsterven. Spiergroep voor spiergroep valt uit. Gemiddeld leeft iemand nog maar drie jaar nadat de diagnose gesteld is. Over de oorzaak is nog steeds weinig bekend ‘Sinds het nieuws van mijn vader gaat het allemaal erg snel en ik moet zeggen, het is moeilijk. De boosheid die je voelt, de onmacht. Ik herken nu de gevoelens die familieleden van onze cliënten hebben. Ik voel het nu zelf en dat doet pijn. Vanaf het moment dat ik hoorde van de ziekte van mijn vader heb ik het idee dat ik iets moet doen tegen deze vreselijke ziekte.’ Daarom gaat Joyce 30 mei 2014 meedoen aan Tour du ALS. Deelnemers beklimmen te voet of met de fiets de Mont Ventoux. Om mee te kunnen doen moet ze voor elke ALS-patiënt 1 euro meebrengen. Wil je haar daarbij financieel steunen dan kun je haar mailen. j.nieuwhart@dewever.nl

Weef foutje In de vorige Weef stond een uitnodiging om25 november te komen klotteren bij V&D. Helaas bleek deze informatie niet te kloppen en was de winkel die ochtend niet open. Onze excuses aan iedereen die aan de gesloten deur stond.

Regie over leren in eigen hand SInDS 2012 IS HET VOOr AllE MEDEWErkErS MOGElIjk OM VIA HET OPlEIDInGSPlEIn HAAr Of ZIjn EIGEn POrTfOlIO TE BEkIjkEn. IEDErEEn kAn ZIEn WElkE OPlEIDInGEn ZIj Of HIj HEEfT GEVOlGD Of WElkE AAn HErHAlInG TOE ZIjn. OOk curSuSSEn DIE nIET MOETEn MAAr GEWOOn HAnDIG ZIjn In DE PrAkTIjk, kAn MEn VOlGEn. HIErMEE kOMT DE rEGIE OVEr HET lErEn En DE EIGEn PrOfESSIOnAlITEIT TEruG WAAr DEZE HOOrT, BIj DE MEDEWErkEr ZElf. GEEn curSuSSEn MOETEn VOlGEn, MAAr WIllEn VOlGEn. HET BIjZOnDErE HIErBIj IS DAT MEDEWErkErS InMIDDElS HET MErEnDEEl VAn DE OPlEIDInGEn VIA DE cOMPuTEr, OP HET WErk Of THuIS, kunnEn VOlGEn. DAT IS E-lEArnInG.

Reacties e-learning Ingrid van Hoof, applicatiebeheerder Opleidingsplein

In de zorg is het noodzakelijk dat De Wever de voorbehouden risicovolle handelingen, zoals het inbrengen van een katheter, blaasspoelen en zuurstof toedienen in praktische lessen toetst. De vaardigheidstrainers van het skillslab geven deze trainingen. Via het Opleidingsplein kan de medewerker zelf zien of herhalingslessen noodzakelijk zijn. In het overzicht van de bekwaamheid geven verschillende kleurtjes aan of de skills verlopen zijn of gaan verlopen. In overleg met de leidinggevende zorgt een medewerker er dan voor zijn vaardigheden up-to-date te houden. Modern studeren Maar, inmiddels is er meer en dat heeft te maken met de theoretische kennis. Ingrid van Hoof, applicatiebeheerder Opleidingsplein: ‘Voor de vakantie zijn we begonnen met het zogenaamde e-learning, een digitaal lesprogramma, helemaal van deze tijd. Voorafgaand aan de praktijktoets bestudeert de medewerker de stof en toetst deze zelf op de computer. De jongeren pakken ’t snel op, ze proberen het gewoon, zij zijn bekend met ‘computeren’. Voor de oudere medewerker valt het in het begin niet meteen mee. Maar dat zijn wel de doorzetters en al snel lukt het gewoon. Overigens is er altijd hulp beschikbaar vanuit het secretariaat opleidingen.’ Inhaalslag Het kunnen inzien van het eigen bekwaamheidsdossier heeft er vermoedelijk wel toe bijgedragen dat aanmerkelijk meer skills-uren zijn aangevraagd dan gewoonlijk. Het is nu makkelijker om een vinger aan de pols te houden voor zowel medewerkers als leidinggevenden. Ingrid: ‘Wij vermoeden dat de medewerkers een inhaalslag hebben gemaakt. Waarschijnlijk zijn het er dit jaar minder.’ Het Opleidingsplein is er niet alleen voor de medewerkers die direct in de zorg werken. Binnenkort kan iedereen via e-learning cursussen volgen, bijvoorbeeld over pijn en hygiëne. Ingrid: ‘We voegen zoveel mogelijk toe, zodat iedereen op eigen verzoek kan e-learnen, want het is leuk om te doen en het past helemaal bij deze tijd.’

Ik heb tot nu toe de e-learning gevolgd van medicatie, decubitus/wonden, ACT-zwachtelen, stomazorg en sondevoeding. Het is erg positief om te zien dat de aangeboden kennis zich vaak toespitst op De Wever zelf. Daarnaast is deze manier van interactief bezig zijn en toetsen erg leuk. Zo weet ik waar ik eventueel nog meer aandacht aan moet besteden. Wel vind ik dat bepaalde onderwerpen meer diepgang zouden mogen hebben door bijvoorbeeld directe links naar meer informatie. Meer echte praktijkvoorbeelden zou ook wenselijk zijn. Pasquale Antonis, verpleegkundige Damast

Via de e-learning heb ik medicatie gemaakt en wondzorg. Ik ben positief over e-learning, want je hoeft niet naar het skillslab om je skills te behalen. Nu heb je de mogelijkheid om het thuis of op de afdeling te maken. Negatief vind ik dat je vragen anders kunt lezen dan ze bedoeld zijn waardoor je een verkeerd antwoord geeft. Met e-learning ben je dan niet in de gelegenheid om je antwoord mondeling toe te lichten. Tamara van Ravestijn, zorgcoördinator Damast

Eerst heb ik het zelfstudiepakket ademhaling doorgenomen en daarna de casus gemaakt. E-learning bleek echter te gaan over zuurstoftoediening. Leerstof en toets kwamen niet overeen. De vragen brengen me vaak in verwarring. Wat De Wever zegt en wat internet aangeeft komt niet overeen en dat is verwarrend. Annalies van Ballegooij, zorgcoördinator Joannes Zwijsen

Het kost wel erg veel eigen tijd. Eerst twee uur luisteren en daarna nog de toets maken. Hierbij zijn niveau 3 en 4 hetzelfde. Het zijn toetsen op hbo-niveau en dat is moeilijker voor een mbo’er. De toets ademhaling gaat te veel in op de anatomie. Team Kompas, Joannes Zwijsen

Sinds kort heeft De Wever een eigen praktijk voor psychologische behandeling vanuit de generalistische basis-GGZ. Tessa Meijerink, Aline Verhoeven en Maartje Didden, GZ-psychologen van De Wever, ‘runnen’ de praktijk die gehuisvest is in de Reyshoevepassage naast Reyshoeve. Iedereen kan een beroep doen op psychologische zorg vanuit die generalistische basis-GGZ, maar om voor een vergoeding van de zorgverzekeraar in aanmerking te komen is wel een verwijzing van een huisarts of specialist nodig.

Op de foto de GZ-psychologen van De Wever; Aline Verhoeven, Tessa Meijerink, en Maartje Didden.

GZ-psychologen van De Wever ‘We merken dat er behoefte is aan makkelijk toegankelijke psychologische zorg binnen onze doelgroep,’ zegt Tessa Meijerink. ‘Er was bijvoorbeeld geen goede psychologische vervolgzorg voor cliënten die na hun revalidatietraject met ontslag gaan. Daarnaast krijgen we vaak een hulpvraag van mantelzorgers. De maatschappij vraagt veel van mantelzorgers en binnen de locaties kunnen psychologen hen te weinig hulp bieden. Het is volgens onze beroepscode niet mogelijk zowel de cliënt als de mantelzorger in behandeling

te hebben. Voorheen verwezen we mantelzorgers door naar een collega buiten De Wever. Dat is nu niet meer nodig.’ GZ staat voor gezondheidszorg. Om zich GZ-psycholoog te mogen noemen, volgt een psycholoog na zijn of haar studie nog een speciale opleiding van twee jaar. De GZ-psychologen van De Wever richten zich op het behandelen van ouderen en volwassen. ‘Wij behandelen geen kinderen en jongvolwassenen. We hebben, mede door ons

werk bij De Wever, veel ervaring met problematiek die we tegenkomen bij volwassen en ouderen. Deze specifieke kennis maakt ons uniek. Door onze opleiding en ervaring kunnen wij mensen helpen bij het omgaan met veranderingen, bij stemmingsklachten en rouwverwerking. We zijn met name gespecialiseerd in het behandelen van mensen met een chronische ziekte of handicap of met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) kunnen hebben.’ Van vraag naar behandeling Mensen kunnen zich via de website van De Wever of telefonisch melden met een hulpvraag. Aan de hand van die vraag kijken de psychologen wie van hen het best iemand in behandeling kan nemen. ‘We nemen na de aanmelding binnen een week contact op om een afspraak te maken voor een intakegesprek. In dat gesprek brengen we de hulpvraag goed in kaart. We bespreken hoe iemand verder wil en kijken of er een klik is. Dat laatste is belangrijker dan je misschien denkt. En mocht het een vraag zijn waarop wij geen antwoord hebben, dan verwijzen we door naar een collega buiten De Wever.’ Tessa vertelt dat ze erg blij zijn met hun praktijk in de Reyshoevepassage. ‘Er is voldoende parkeergelegenheid en binnen hebben we een invalidetoilet. Onze ruimte hebben we sfeervol en huiselijk ingericht. Niet alleen een tafel met stoelen maar ook een gezellig zitje. We doen er alles aan om de omgeving zo aangenaam mogelijk te maken, zodat mensen zich op hun gemak voelen.’ Cognitieve gedragstherapie De drie GZ-psychologen werken vanuit de cognitieve gedragstherapie. Dat wil zeggen dat ze tijdens de behandeling aandacht besteden aan gedachten en/of gedragingen die de psychische klachten in stand houden of verergeren. Tessa heeft de opleiding tot erkend cognitief gedragstherapeut gevolgd. ‘Tijdens die opleiding ‘ben ik in ‘leertherapie’ geweest om te voelen hoe het is om je kwetsbaar en afhankelijk open te stellen en te ervaren dat het moeilijk en confronterend is om met persoonlijke dingen aan de slag te gaan.’

Column jos van dijk, vrijwilliger

Perpetuum mobile Mijn telefoontoestel heeft het begeven. Dus ga ik me oriënteren op de mediamarkt. Duidelijk een andere bezigheid dan in de tijd van de bakelieten toestellen met draaischijf, waarmee je in alle rust op een vaste plaats gesprekken kon voeren. Immers in die tijd stuurde PTT, de enige ‘provider’, een vriendelijke monteur om aan huis het toestel af te leveren. Maar de tijden zijn veranderd. Het bellen, de toestellen en wat nog meer met hen. Net de Phone- shop binnen en een jongeman, strak in het pak, staat voor me en vraagt: ‘Kan ik u helpen, meneer’. ‘Ja, ik ben op zoek naar een nieuw telefoontoestel!’ ‘Tja, we hebben er genoeg. ‘t Is de vraag wat u er zoal mee wil doen. Foto’s maken, internetten, muziek beluisteren, e-mails versturen, twitteren, wilt u gebruik maken van apps. Legio mogelijkheden, legio toestelletjes’. ‘Sorry, ik ben niet op zoek naar een stukje Playmobil, maar naar een gewoon mobieltje waarmee ik zelf kan bellen en gebeld kan worden. Hebt u die ook?’ Terwijl hij zijn oordopjes uitdoet, verwijst hij me mompelend naar het kleine etalagekastje achterin. ‘Daar zijn gewone toestelletjes. De keuze daarin is beperkt, maar gaat u daar maar eens kijken’. Niet echt cliëntvriendelijk. Ik ga me dan ook maar elders oriënteren. Eenmaal buiten gekomen zie ik een mensenmassa met een toestelletje in de hand of aan het oor. Hoe dan ook altijd paraat. Als één communicerende kudde, druk pratend of behendig tiptoetsend. Alles en iedereen ontwijkend, lopend of struikelend voorwaarts. Eén levende perpetuum mobile. Voortdurend in beweging…

Mindfulness Mindfulness, ook wel aandachtgerichte therapie genoemd, helpt mensen meer grip te krijgen op hun klachten, hun verdriet daarover en hun zorgen voor de toekomst. Aline is hiervoor opgeleid. Traumabehandeling Tessa en Maartje zijn opgeleid om psychische klachten als gevolg van een trauma te behandelen.

SInDS 2004 IS flOOr BOlS WErkZAAM BIj DE WEVEr. ZE IS BEGOnnEn AlS BASISArTS, GEVOlGD DOOr ArTS-In-OPlEIDInG, VErPlEEGHuISArTS En DAArnA AlS SPEcIAlIST OuDErEnGEnEESkunDE. TOEn ZO’n VIEr jAAr GElEDEn DOOr HET VErTrEk VAn EnkElE ArTSEn DE MOGElIjkHEID OnTSTOnD BIj HET HOSPIcE TE GAAn WErkEn, GrEEP ZE DE kAnS MET BEIDE HAnDEn AAn. HET BETEkEnDE WEl DAT ZE kADErOPlEIDInG PAllIATIEVE ZOrG MOEST GAAn VOlGEn. ‘Ik WIST DAT HET PITTIG ZOu ZIjn.

Een palliatief team voor De Wever met thuis een baby van drie maanden ben ik kolvend aan de opleiding begonnen en ik heb die nog niet zo lang geleden succesvol kunnen afronden. De opleiding heeft twee jaar geduurd en de kennis die ik opdeed, heb ik steeds direct in praktijk kunnen brengen binnen het Hospice.’ bij palliatieve zorg denken velen vaak als eerste aan mensen in bijvoorbeeld het eindstadium van kanker. De definitie van palliatieve zorg is veel ruimer. Het is de zorg aan mensen voor wie geen genezing meer mogelijk is. ‘en’, zegt floor, ‘ook de zorg voor mensen met dementie valt daar onder. in alle fases van de dementie, niet alleen in het laatste stadium. eigenlijk is dit dus de zorg die we - vaak onbewust - aan een groot deel van de cliënten binnen De Wever geven en waarbij kwaliteit van leven centraal staat.’ bij de zorg voor cliënten in de laatste fase van hun leven kun je voor complexe problemen komen te staan. Om deze problemen op te lossen of deze juist voor te zijn, kun je experts op het gebied van palliatieve zorg raadplegen.

‘FLOOR VINDT HET FIJN DAT ZE VEEL KAN BETEKENEN VOOR MENSEN IN DE EINDFASE VAN HUN LEVEN’

floor zit in het consultatieteam van het iKZ (integraal Kankercentrum Zuid). artsen en verpleegkundigen in heel brabant kunnen haar bellen met vragen. Ze denkt mee met hen en is adviserend en ondersteunend zonder de behandeling over te nemen.

‘IK HEB HET VAAK OVER DE MEDAILLE MET AAN DE ENE KANT DE HOOP EN AAN DE ANDERE KANT DE VREES. IK PROBEER SAMEN MET DE CLIËNTEN EN HUN FAMILIE EEN BALANS TE VINDEN TUSSEN DIE HOOP EN VREES.‘

floor zegt dat ze heel graag zo’n palliatief team voor De Wever zou willen opzetten. ‘met verpleegkundigen, verzorgenden en verpleegkundig specialisten. ik zou graag met dit team de kwaliteit van palliatieve zorg Weverbreed verbeteren en de kennis die ik bij het Hospice opdoe hierin mee willen nemen.’ De energieke 36-jarige floor droomt er ook van om zulke teams op te zetten voor de ziekenhuizen in Tilburg. ‘in nederland heeft men ervoor gekozen om geen apart specialisme van palliatieve zorg te maken omdat men vindt dat het een onderdeel moet zijn van de reguliere zorg. alle artsen moeten goede palliatieve zorg kunnen bieden. als kaderarts ben ik daarin gespecialiseerd en het is de bedoeling dat ik andere artsen hierin ook ga scholen.‘ in haar opleiding heeft ze geleerd hoe ze met mensen in hun laatste levensfase kan praten en vooral naar hen kan luisteren. in de eindfase van het leven hebben mensen vaak vragen waar niemand een antwoord op heeft. ‘ik heb het vaak over de medaille met aan de ene kant de hoop en aan de andere kant de vrees. ik probeer samen met de cliënten

en hun familie een balans te vinden tussen die hoop en vrees. Veel praten, verwachtingen uitvragen en verwachtingen temperen.’ natuurlijk kent de opleiding een medische kant, maar ze heeft vooral heel veel geleerd over gesprekstechnieken. is haar werk vaak niet deprimerend? nee dus! floor vindt het fijn dat ze veel kan betekenen voor mensen in de eindfase van hun leven. Ze geeft een voorbeeld van een man, die stervende was. Zijn vrouw zat naast zijn bed en floor vertelde haar wat ze kon verwachten en waaraan ze zou kunnen zien dat zijn einde zeer nabij was. Dit gaf de vrouw de mogelijkheid om op tijd zijn hand vast te houden, op het moment dat hij zijn laatste adem uitblies. Ze wist immers wat er ging gebeuren. ‘Dat ik met zoiets simpels zoveel voor iemand kan betekenen, geeft me zoveel voldoening, zoveel energie.’ Pittig vindt ze het zeker, maar ze kan de minder leuke kanten van palliatieve zorg goed achter zich laten. Tot slot: floor vindt het heel belangrijk dat mensen haar weten te vinden. Dus als je nog vragen hebt, spreek haar gerust aan, in de gang of op het parkeerterrein. bellen of mailen mag natuurlijk ook.

We weten het zeker niet beter Sinds kort heeft De Wever een BOPZ-adviesteam. Het team heeft uitvoerende en adviserende taken op het gebied van de BOPZ. Medewerkers of afdelingen kunnen met vragen of voor advies terecht bij het team. Daarnaast zorgt het team ervoor dat de BOPZ-commissie beter onderbouwd besluiten kan nemen en kan adviseren.

Astrid Willemsen

Het team bestaat uit Mariska van Riel, Marian Fagel (niet op de foto), Harry Mols en Astrid Willemsen. Mariska werkt als ergotherapeut met cliënten met dementie op De Heikant, De Kievitshorst en De Hazelaar. Marian is specialist ouderengeneeskunde en schreef in 2011 het BOPZ-beleid van De Wever. Harry is afdelingshoofd op De Hazelaar. Vanuit zijn betrokkenheid bij de BOPZ-commissie ging hij op zoek naar alternatieve middelen en kwam op zijn zoektocht in het adviesteam terecht. Astrid werkt voor de afdeling Inkoop. Zij weet als geen ander wat er te koop is en waar binnen De Wever praktisch gezien behoefte aan is. Zo vullen de teamleden elkaar goed aan.

Toen Marian bij De Wever kwam werken, viel het haar op dat medewerkers relatief makkelijk vrijheidsbeperkende middelen als banden en rustgevende medicatie inzetten. Het nieuwe BOPZ-beleid dat zij schreef is erop gericht de gedachtegang hierin te veranderen, de medewerkers anders te laten Mariska van Riel kijken en minder vrijheidsbeperkende middelen te gebruiken. Het beleid van De Wever volgt hiermee de landelijke trend. Dit ‘anders kijken’ blijkt voor de medewerkers soms moeilijk door hun betrokkenheid bij de cliënten en familie. Zodra medewerkers er tijdens het multidisciplinaire overleg niet meer uitkomen, kunnen ze de hulp inroepen van het team. Dat brengt de gebruikte hulpmiddelen in kaart en kijkt vervolgens samen met de afdeling naar alternatieven. Doordat het team overal komt, kunnen medewerkers Weverbreed van elkaar Harry Mols leren. ‘We krijgen steeds meer vragen’, zegt Mariska. ‘Soms leuke vragen maar ook kritische vragen omdat medewerkers zich soms afvragen of en wat wij meer weten dan zij.’ Harry benadrukt dat het adviesteam het zeker niet beter weet. ’Door het stellen van vragen hopen wij meer helderheid te krijgen en dat helpt een afdeling situaties anders te bekijken.’ Natuurlijk wil iedereen goede en juiste zorg verlenen en is er inmiddels al veel bereikt, de bewustwording is echt toegenomen. Maar het is een feit dat ten opzichte van vroeger zich nu meer complexere situaties voordoen. ’Wij kunnen helaas ook niet alles oplossen, zegt Marian. ‘Maar dan heb je er wel met z’n allen over nagedacht en voelt de afdeling zich ook gehoord. In deze maatschappij denken we steeds vaker dat alles maakbaar is, maar dat is niet zo.’ Harry vult aan. ‘Wij willen graag een bijdrage leveren om te komen tot de meest optimale oplossing voor iedereen. Voor de cliënten, familieleden en medewerkers. Met als uiteindelijkdoel de inzet de vrijheidsbeperkende middelen tot nul te beperken.’

Het BOPZ-adviesteam is bereikbaar via bopzadvies@dewever.nl. Het team neemt binnen vijf werkdagen contact op. Bij dringende zaken zijn Harry Mols of Marian Fagel telefonisch beschikbaar met de BOPZ-arts als noodopvang.

Bandenloze Wever De letters B, O, P en Z staan voor Bijzondere Opneming Psychiatrische Ziekenhuizen. Deze wet geldt ook voor mensen met dementie en met niet aangeboren hersenletsel en is bedoeld om deze mensen te beschermen bij een onvrijwillige opname in een zorginstelling en vrijheidsbeperkende maatregelen tijdens hun verblijf. De Wever vindt het persoonlijk welbevinden en het behoud van de eigenheid van de bewoner heel belangrijk. Medewerkers zijn terughoudend in het toepassen van vrijheidsbeperkende maatregelen. En per 1 februari gaat De Wever zelfs ‘bandenloos’ door het leven. Vanaf die datum zullen de fixatieband en het verpleegdeken verleden tijd zijn. Hiermee sluit De Wever aan bij de maatschappelijke opvatting dat het gebruik van ‘banden’ als vrijheidsbeperkende maatregel niet wenselijk is.

De fixatiebanden gaan bij het grof vuil

Voorgelezen Enkele lezers van De Weef hebben ons tips gestuurd. Het is verheugend dat voorgelezen zo in de smaak valt. Voor ons een reden om er mee door te gaan. En we hopen dat jullie ons blijven laten weten wat de moeite van het lezen waard is. De LaaTKomer DimiTri VerHuLST Meerdere malen getipt! Om zich alsnog te kunnen verzoenen met zijn leven verlaat Désiré Cordier het pad richting graf zoals dat voor hem is uitgestippeld. Hij neemt wraak op zijn matte, liefdeloze burgermansbestaan door te doen alsof hij dementeert, om zo te ontsnappen aan zijn huwelijk. Zijn gevoel van eigenwaarde krijgt hij terug op de dag dat hij gezond en wel in het verpleeghuis terechtkomt. Hij belazert iedereen op virtuoze wijze in de rol van zijn leven. Zijn verblijf krijgt nog extra glans als zijn jeugdliefde ten tonele komt. sPraKeLoos TOm LanOYe na een beroerte raakt de amateuractrice én moeder van de schrijver haar spraakvermogen kwijt. Langzaam en onherroepelijk takelt ze af, steeds minder in staat te communiceren met wie haar lief is. Tom Lanoye over zijn conflicten met de kleine moederdiva, van de strijd die zij manmoedig voert en waarin ze reddeloos en redeloos ten onder gaat - en van de blijvende woede en pijn die dat oplevert. iK mis meZeLF LiSa genOVa een prachtige roman over de vernietigende kracht van de ziekte van alzheimer. alice is bijna vijftig en leidt een druk leven als wetenschapster wanneer ze de diagnose vroege alzheimer krijgt. Haar leven verandert drastisch. Ze verliest haar carrière en haar plan om man en kinderen niet tot last te worden en op tijd afscheid te nemen, verdwijnt uit haar geheugen. en alice blijft, zonder haar verleden in een nieuw, angstaanjagend heden.

rimPeLs PaCO rOCa Stripverhaal over ernest die aan de ziekte van alzheimer lijdt en is opgenomen in een verzorgingshuis voor senioren. Het collectieve leven daar ervaart hij als een beproeving. maar al snelt past hij zich aan en besluit te vechten tegen de aftakeling die voor hem in het verschiet ligt. Voor iK Ga sLaPen S.J. WaTSOn een thriller die niet meteen iets te maken heeft met dementie maar die op een verbijsterende manier aangeeft wat het betekent je geheugen te verliezen. Wat betekent het voor je identiteit en wie ben je als je geen geheugen meer hebt. ZonDaarsKinD mariOn PauW Over amalia die in het verzorgingshuis haar vijandin tegenkomt. is amalia, oud en wijs geworden, eindelijk in staat om te doen wat ze al lang had moeten doen, namelijk wraak nemen op haar oude vijandin? met Zondaarskind trekt marion Pauw alle registers open. GeZiCHTen Van DemenTie Herman Van HOOgDaLem en giJS WanDerS Portretten in aquarel en potlood van mensen met dementie en interviews met hun naasten.

met dank aan Piet en Louise Heesters, mieke goosen, Coby Jansen en andrea de groot.

In een geanimeerd gesprek vertellen drie zeer bevlogen heren over de rol van de Centrale Cliëntenraad ofwel CCR. Theo Visker, Eduard Bogers en Toin van den Oever vormen samen het Dagelijks Bestuur (DB) van de CCR. Met elk hun eigen deskundigheid - onderwijs, ondernemen en vakbond - staan zij met volle overtuiging voor het wel en wee van de cliënten en bewoners van De Wever. Vanuit deze verschillende competenties kunnen ze goed inspelen op de diverse en wisselende onderwerpen.

Wij staan voor handen aan het bed Samenstelling en medezeggenschap De voorzitters van de lokale cliëntenraden vormen samen de CCR. De raad richt zich vooral op beleidsmatige onderwerpen op Weverniveau. ‘Zesmaal per jaar hebben we een vergadering met de Raad van Bestuur. Daarnaast is er regelmatig informeel overleg. Met de Raad van Toezicht spreken we eenmaal per jaar de algemene gang van zaken door’ vertelt Eduard. Alle partijen ervaren een positieve waardering voor elkaars werk. Via de cliëntenraad kan een cliënt of bewoner meepraten over het beleid van de organisatie. De CCR behartigt hun belangen. Om goed te kunnen functioneren heeft de raad recht op informatie en overleg, recht om te adviseren en is hij betrokken bij de voordracht van een lid van de Raad van Toezicht. Dit is geregeld in de Wet Medezeggenschap Zorginstellingen. ‘In 2011 hebben we de CCR een nieuwe impuls gegeven. Er zat te weinig structuur in ons takenpakket en het overleg met de Raad van Bestuur was niet goed georganiseerd’ vertelt Theo. ‘We hebben toen de koppen bij elkaar gestoken en een nieuwe werkwijze uitgestippeld. Ook de maatschappelijke ontwikkelingen waarmee zowel wij als de Raad van Bestuur te maken kregen, speelden hierin een rol.‘ ‘Met toestemming van de overige leden hebben we structuur aangebracht. Het dagelijks bestuur heeft nu regelmatig informeel overleg met De Raad van Bestuur en we geven leesadviezen en doen aanbevelingen aan de leden van de raad. Besluitvorming vindt in de voltallige CCR plaats’ aldus Theo. Eduard vult aan dat zij volwaardige gesprekspartners zijn voor de Raad van Bestuur en volledig geïnformeerd zijn. ‘We hebben een open verstandhouding met de Raad van Bestuur en een goede vertrouwensband.’ ‘De CCR staat voor ‘handen aan het bed’, vervolgt Theo. ‘Wij staan voor onze cliënten en bewaken of De Wever in de pas

loopt met het landelijk beleid.’ Tussen de verschillende locaties zijn er grote verschillen. ‘Een behandelcentrum is niet te vergelijken met een woonzorgcentrum’ aldus Toin. Vanuit cliënttevredenheidsonderzoeken kwam onder meer de kwaliteit van de schoonmaak als aandachtspunt naar voren. ‘Ik ben zelf naar de afdelingen gegaan en controlerondes gaan lopen om een goed beeld te krijgen van de situatie’ verhaalt Theo. ‘Het is belangrijk om dicht bij de cliënt te staan en zijn belevingswereld te kennen. Onze kracht is het goed informeren van cliënten en hun familieleden. Eén tot twee keer per jaar organiseren we informatiebijeenkomsten voor cliënten en/of hun vertegenwoordigers om hen bij te praten ‘ Toin klimt graag in de pen. ‘Schrijven doe ik graag, op formele dan wel informele wijze neem ik contact op met de Raad van Bestuur over allerlei onderwerpen die de organisatie aangaan. Met elkaar hebben we ook gediscussieerd over de benoeming van een functie voorzitter Raad van Bestuur. Uiteindelijk is hiervoor niet gekozen.’ Om zo dicht mogelijk bij de cliënt te staan en de nodige informatie te verzamelen, nodigen zij regelmatig medewerkers uit. Zij vragen hen wat

zij willen veranderen als zij op de stoel van de directeur zouden mogen zitten. Op deze manier krijgen zij een goede indruk over wat er leeft en speelt in de organisatie. Ondanks de toegenomen werkdruk ontmoeten zij gelukkig nog steeds enthousiaste medewerkers op de werkvloer. Wel constateren zij dat het voor de medewerkers niet altijd makkelijk is om voldoende tijd te vinden voor een luisterend oor juiste balans Dit baart hen enigszins zorgen. Vertegenwoordiging Het is soms lastig om de juiste cliënten of vertegenwoordigers te vinden voor de Cliëntenraad. ‘Bewoners en cliënten die in de woonzorg- en behandelcentra (tijdelijk) verblijven, zijn niet altijd geïnteresseerd in de onderwerpen die aan bod komen. Wij staan voor het collectief en niet voor de individuele cliënt. Sommigen zien dat nogal eens over het hoofd’ vertelt Theo. De Wever is de laatste jaren enorm gegroeid. Momenteel is scheiden van wonen en zorg een actueel onderwerp. De Wever Wonen is nieuwe loot aan de Weverboom. Ontwikkelingen op het gebied van scheiden wonen en zorg zullen de komende periode

op de agenda van de CCR staan. Hoe gaat De Wever dit vormgeven en wat gebeurt er met de locaties? ‘We zullen het op de voet volgen in het belang van de bewoners en cliënten.’ Bevoegdheden cliëntenraad De bevoegdheden van cliëntenraden zijn vastgelegd in de Wet medezeggenschap cliënten zorginstellingen (Wmcz). Binnen het recht tot adviseren hebben ze adviesrecht en verzwaard adviesrecht. De bestuurder vraagt de raad om advies bij onder meer bij het wijzigen van de doelstelling/grondslag, het overdragen van zeggenschap of een fusie, aangaan of verbreken samenwerking, geheel of gedeeltelijk opheffen van zorginstelling, verhuizing, verbouwing, inkrimpen of uitbreiden werkzaamheden en benoemen hoogste persoon in zeggenschap. Verzwaard advies geldt voor bijvoorbeeld alle voedingsaangelegenheden, algemeen beleid op het gebied van veiligheid, gezondheid en hygiëne, geestelijk verzorging en maatschappelijke bijstand, rondom alle aspecten van kwaliteit van zorg en de klachtenregeling en de persoon die de klachten behandelt.

De Wever Thuis is zich aan het ontwikkelen en uitbreiden. Deze groep is nog niet vertegenwoordigd in de CCR. In de komende maanden gaan zij hiermee actief aan de slag. Geïnteresseerden kunnen zich melden bij de CCR. centraleclientenraad@ dewever.nl

De sluiting brengt ni ‘We hebben geluk gehad, dit appartement was onze eerste keuze.’ Mevrouw en mijnheer Van de Gevel verhuisden 20 december van Jozefzorg naar De Heikant. Net als alle andere bewoners, medewerkers en vrijwilligers van Jozefzorg kreeg het echtpaar in de laatste week van oktober 2013 te horen dat hun woonzorgcentrum in 2014 gaat sluiten. Twee maanden later, meteen na de oplevering van De Heikant, namen ze hun intrek in een van de nieuwe tweepersoonsappartementen.

De Heikant Brucknerlaan 120 5011 DR Tilburg

‘Het gaat snel’, zegt Lizette de Laat, directeur van Jozefzorg. ‘De helft van de bewoners is al vertrokken naar een ander woonzorgcentrum, er wonen hier nog maar 45 ouderen.’ Marly Rijnders en Peter Linssen, zorgadviseurs van De Wever, begonnen in november meteen aan de gesprekken met bewoners en hun familie.’ ‘Het was bijzonder te merken dat bijna alle bewoners, ondanks de vele vragen en de terechte bezorgdheid, met een positieve instelling aan de gesprekken begonnen’, vertelt Marly. ‘Ze hadden zich goed voorbereid, nagedacht over hun eerste voorkeur en soms al een ander woonzorgcentrum bezocht. Ze waren en zijn bereid samen te zoeken naar een passende oplossing’ De eerste voorkeuren van de bewoners zijn divers. Er is niet alleen belangstelling voor de nieuwe zorgcentra met grotere appartementen. Sommigen geven de voorkeur aan een wat ouder huis, waarin al duidelijk geleefd is. ‘Dat maakt dat het aantal mogelijkheden groot zijn, dat het daardoor veel sneller gaat dan verwacht en dat we tot nu toe steeds de wensen van de bewoners hebben kunnen vervullen’, zegt Marly.

Er zijn veel vragen en onzekerheden. Bewoners verlaten hun vertrouwde plek, want hoewel Jozefzorg niet helemaal aan de eisen van deze tijd voldoet hebben de bewoners er vaak met veel plezier gewoond. Het idee te moeten verhuizen brengt ze uit hun evenwicht. ‘Ik heb er echt wel even van wakker gelegen’, zegt mijnheer Van de Gevel. ‘Liggen prakkiseren. We woonden pas sinds 6 april in Jozefzorg. Twee keer verhuizen in één jaar, dat valt niet mee als je alle twee de tachtig gepasseerd bent.’ ‘De sluiting heeft veel impact en dat merk je ook. Het is een hectische tijd. De bewoners zullen als ze eenmaal verhuisd zijn niet alleen tijd nodig hebben om te wennen, maar ook om bij te komen. Er komt nu veel op ze af er zijn veel vragen.

Mijnheer en Mevrouw Van de Gevel

ieuwe kansen Alle medewerkers van Jozefzorg doen er alles aan die te beantwoorden. De deuren staan open’, merkt Lizette op. Verhuizen is in de wandelgangen het gesprek van de dag, het gaat binnen Jozefzorg nergens anders over. Het is een periode met veel emoties, een tijd van afscheid nemen, bijna elke dag verhuist er wel iemand. ‘Ook voor de medewerkers is het een zware tijd, elke dag afscheid nemen hakt erin. Veel tranen, maar het lukt ze om een warme sfeer te houden, met veel aandacht voor de bewoners en voor elkaar. Daar kun je alleen maar veel bewondering voor hebben. Want ze hebben hun eigen onzekerheden. Is er een plaats waar ze weer met plezier kunnen werken? Er zijn medewerkers die al veertig jaar door de gangen van Jozefzorg lopen, het is nogal wat als dat ineens wegvalt’, zegt Lizette. Eind december is Christine van Beijsterveldt met enkele van haar collega’s begonnen met de belangstellingsgesprekken voor de medewerkers. Het herplaatsen is inmiddels in volle gang, iets eerder dan verwacht omdat er veel bewoners verhuisd zijn. De medewerkers stellen zich flexibel op in het proces van herplaatsen. Want naast de onzekerheden brengt de sluiting ook nieuwe kansen. Niet alleen voor de medewerkers en vrijwilligers, ook voor de bewoners.

‘Veel tranen, maar het lukt ze om een warme sfeer te houden, met veel aandacht voor de bewoners en voor elkaar.’ ‘We zagen er tegenop’, vertelt mevrouw Van de Gevel. ‘Maar het is erg meegevallen. Toen we in april naar Jozefzorg kwamen, hadden we 46 jaar in het Wandelbos gewoond. Eerst in de Kruidenlaan en daarna op het Kwendelhof. We voelen ons niet gebonden aan een wijk, we kozen voor Jozefzorg omdat we daar een goed gevoel bij hadden. Al ben ik er wel huilend naar toe gegaan. Maar na drie dagen was ik gewend en we hebben er ruim acht maanden met veel plezier gewoond. Daar kon echt alles.’ Ook hier, in het nieuwe appartement in De Heikant hoefden ze niet lang te wennen, het is groot en mooi. Ze wonen dicht bij het restaurant waar ze elke dag ontbijten, dineren en ’s ochtends en ’s middags koffie gaan drinken, vaak samen met hetzelfde echtpaar als in Jozefzorg. ‘Toen ik hier de eerste keer kwam kijken’, zegt mevrouw, ‘zag ik de tv-aansluiting op de slaapkamer. We hebben meteen een tweede tv gekocht zodat we weer in bed kunnen kijken. Dat is het enige dat we in Jozefzorg hebben gemist.’

Tik een eitje In 2013 organiseerden Willem Kieboom en Julius Roorda zes maal een ontbijt met medewerkers van De Wever. Het lukte steeds een divers gezelschap van zes mensen aan tafel te krijgen. De zes vertegenwoordigden een breed scala aan functies én locaties. ‘We hebben het als zeer nuttig ervaren’, zegt Willem. ‘Het is een uitstekende manier om informatie te krijgen vanaf de werkvloer en te horen wat de ervaringen van medewerkers zijn.’ ‘Het valt op dat veel medewerkers al lang bij De Wever werken en dat er een enorme betrokkenheid is’, vult Julius aan. ‘Daarnaast hebben we kennis gemaakt met jonge, enthousiaste mensen die heel wat in hun mars hebben. Die moeten we zien te behouden voor De Wever.’ Het viel op dat de onderlinge contacten vlot tot stand kwamen en dat iedereen geïnteresseerd naar elkaar luisterde. Tik een eitje krijgt in 2014 een vervolg in de vorm van een lunch. Houd daarvoor intranet in de gaten.

Elly Robben nam deel aan een ontbijt. ‘Waardevolle mogelijkheid om op informele wijze rond de (ontbijt) tafel te gaan met Raad van Bestuur en collega’s van De Wever.’

DE VOrIGE WEEf ZIjn WE GESTArT MET ‘jE BEnT EEn EcHTE TIlBurGEr…’ En VrOEGEn WE EcHTE TIlBurGErS ZIcH TE MElDEn. HElAAS krEGEn WE GEEn rEAcTIES. MET In MIjn AcHTErHOOfD DEZE ruBrIEk VInD Ik THuIS OP TAfEl EEn BErIcHT. MIjn OOG VAlT OP DE WOOrDEn IjSHOckEY, kOnInGSVOOrDE En BEWOnEr. DAT IS nOG EEnS GEluk HEBBEn, HET ZIjn In MIjn OGEn DE PErfEcTE InGrEDIënTEn VOOr EEn ArTIkEl. EnTHOuSIAST nEEM Ik HET BErIcHT MEE nAAr DE nIEuWjAArSrEcEPTIE VAn DE WEVEr OM EEn En AnDEr MET lIZETTE DE lAAT kOrT TE SluITEn.

‘Je bent een echte Tilburger als…’ Door Dienie joosTen

TILBURG - Ze zijn er blij mee, de 250 inwoners van zorgcentrum Koningsvoorde in Tilburg. Eindelijk zal er wat worden gedaan aan de bereikbaarheid van ijshockeycentrum Stappegoor aan de andere kant van de Ringbaan Zuid. De gemeente Tilburg heeft in samenspraak met ijshockeyclub Trappers en zorgorganisatie De Wever in Tilburg een plan ontwikkeld voor een rollatortunnel onder die gevaarlijke Ringbaan zodat de ouderen, die zonder uitzondering allemaal behoren tot de meest fanatieke aanhang van de ijshockeyclub, gemakkelijk en comfortabel het ijshockeycentrum kunnen bereiken. Wethouder Auke Blaauwbroek van sportzaken is zeer tevreden. ‘Het werd natuurlijk tijd om iets aan deze gevaarlijke situatie te doen. De ouderen liepen anders kans de wedstrijden niet meer te kunnen bezoeken en in een sociaal isolement te geraken’.

Ik denk dat we op wedstrijdavonden nog veel meer ouderen uit Koningsvoorde in Stappegoor zullen aantreﬀen’. Piet de Lange is wel ontstemd dat hij dit jaar niet meer in Stappegoor terecht kan voor de bekerfinale: ‘Juist tegen Heerenveen spelen ze nu weer in Eindhoven. Dat is natuurlijk jammer, want voor ons ouderen valt dat echt niet mee om daar te komen’.

Bij de gemeente Tilburg kwamen klachten binnen over ouderen die soms zodanig langzaam de ringbaan overstaken dat de verkeersveiligheid in het gedrang kwam. Een buurtagent die niet met name genoemd wil worden zegt: ‘Ik was ooit net op tijd om een oude dame die met haar rollator midden op de Ringbaan stond veilig naar de overkant te brengen. Ik moet er niet aan denken wat er allemaal gebeurd zou kunnen zijn’. Bewoner Piet de Lange van Koningsvoorde is al jaren een fervent supporter en is dan ook erg blij met de tunnel: ‘Voorheen moest je altijd vroeg vertrekken, je wist immers nooit hoe lang het duurde voordat je veilig kon oversteken. Nu kunnen we vanaf de Trouwlaan zo door de tunnel naar het ijsstadion, een uitkomst!

Tilburg Trappers speelden begin 2014 een paar wedstrijden op de zondagmiddag. in de hoop wat jonger publiek naar de wedstrijden te krijgen. De gemiddelde leeftijd van de supporters is namelijk nogal hoog. Daarover ging een discussie op internet. ‘We willen voorkomen dat we straks een rollatorparkeerplaats moeten aanleggen’. Die opmerking was voor geert van der meulen, supporter van Heerenveen, aanleiding dit fictieve bericht te schrijven waarin De Wever, Koningsvoorde en een denkbeeldige bewoner de hoofdrol spelen. geen tunnel onder de ringbaan dus, maar een persoonlijke tunnelvisie.

Helaas spreek ik Lizette niet, maar niet getreurd, ik zie haar over twee dagen weer. Weer thuis vertel ik hoe leuk ik het bericht vind, hoe goed het in onze serie past. De reactie is een stomverbaasde, sprakeloze blik.’ Jij vindt dat een leuk artikel?’ ‘Ja.’ ‘en denk je dat het waar is?’ ‘is het dat dan niet?’ ‘nee, natuurlijk niet. Wat denk je dat een tunnel onder de ringbaan kost? en dat voor een paar rollators?’ ‘ehmm… waarschijnlijk heel veel geld’. ‘Dus?’ ‘een vroege 1 april…?’

Overigens won Tilburg Trappers woensdag 15 januari de bekerfinale.

‘EInDELIJK ZAL ER WAT WORDEn GEDAAn AAn DE BEREIKBAARHEID VAn HET IJSHOCKEYCEnTRuM’

COLuMn WiLLem KieBoom, raaD Van BesTUUr

Tijd? Of aandacht? We ervaren allemaal gejaagdheid. We hebben te weinig tijd voor al de dingen die we ‘moeten’. een gezin, zorgen voor jezelf en voor anderen, onderhouden van je sociale netwerk, ontspanning, studie, werk. Hoe organiseer je het allemaal in een dag, in zeven dagen per week? in de zorg is een vaak gehoorde opmerking dat we te weinig tijd hebben voor elkaar. Dat beleeft een bewoner of cliënt, die merkt dat de zorgverlener concreet minder tijd voor haar of hem heeft dan vroeger. Snel door naar de volgende klant: dat voel je duidelijk. en dat beleeft de zorgverlener ook: opschieten, beperkte tijd beschikbaar, ik moet nog… aan het feit op zich kunnen we niet heel veel veranderen, er is gewoon niet heel veel tijd beschikbaar per cliënt, we moeten het er mee doen. Sterker nog, we verwachten dat we nog efficiënter moeten gaan werken in de toekomst. maar aan de beleving kunnen we wel wat doen. Wordt die alleen maar beïnvloed door de beperkte tijd die beschikbaar is? Of zijn er andere elementen die daarin van belang zijn? mijn overtuiging is dat echte aandacht een veel belangrijker factor is voor de tevredenheid van zowel cliënten als medewerkers. Je mag dan minder tijd hebben dan je zou willen, als je die tijd met aandacht vult, zal er meer tevredenheid zijn. aandacht geven is geen kunstje maar komt voort uit een oprechte betrokkenheid met en interesse voor de mens die je tegenover je hebt. Werkelijk begaan zijn met die mens, begrip en gevoel hebben voor wat hij meemaakt en doormaakt. en daar hoef je niet eens uitgebreid voor te gaan zitten, dat kan ook prima tijdens de verzorging of de maaltijd. met aandacht zorgen geeft tevredenheid bij de cliënt, en daardoor ook bij de zorgverlener. Te weinig tijd? Kan zijn. maar vul die tijd met kwaliteit.

De Wever Wonen - voor een veilig en beschermd gevoel u hebt recht op thuiszorg maar vindt het moeilijk om thuis te blijven wonen. bijvoorbeeld omdat de kinderen wat verder weg wonen en niet in staat zijn u op elk moment te ondersteunen. Of omdat u het geen prettig idee vindt, zo alleen in huis. misschien voelt u zich eenzaam en mist u mensen om u heen? in dat geval is een appartement huren in een woonzorgcentrum van De Wever een goede oplossing. u woont dan tussen mensen, in een veilige en beschermde omgeving. u betaalt huur en servicekosten en u kunt, tegen betaling, gebruik maken van alle diensten en activiteiten van het woonzorgcentrum. uw recht op thuiszorg garandeert dat u zorg krijgt van De Wever Thuis. Voor meer informatie kunt u mailen naar wonen@dewever.nl of contact opnemen met bureau Zorgadvies van De Wever. T 0800 3 39 38 37

Wonen met zorg In een veilige omgeving en van alle gemakken voorzien.